Τα άνω ζητών
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Οκτ 02, 2011 5:17 pm
Άνω-θρώσκω. Τι ωραία ετυμολογία για τη λέξη άνθρωπος! Γεμάτη νοήματα και εικόνες! Ξεχασμένη σήμερα...μάλιστα, οι νέοι γλωσσολόγοι άλλαξαν την «καταγωγή» της λέξης άνθρωπος. Με βάση λοιπόν τα νέα δεδομένα, προέρχεται από το άνδρ-ωπος, αυτόν δηλαδή που έχει την όψη άνδρα. Μάλλον αυτοί που υποστηρίζουν αυτά, ξέχασαν τι πάει να πει άνθρωπος...ίσως ξέχασαν πως είναι να είναι άνθρωποι και οι ίδιοι και σε μια προσπάθεια να ντύσουν το παλιό με κάτι καινούργιο, αποφάσισαν ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να κοιτάει άνω,να προχωρά εμπρός...
Και εδώ που τα λέμε, ποιός θα ήθελε τέτοιους ανθρώπους τη σήμερον ημέρα! Όμως όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν, όσο με στόμφο δηλώνουν και σημειώνουν ότι έτσι είναι τα πράγματα, δεν καταφέρνουν να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι. Γιατί ο άνθρωπος είναι ψυχή και η ψυχή είναι πλασμένη να αναζητά τα άνω, αφού σκοπός της ψυχής και του ανθρώπου είναι να συναντήσουν το Δημιουργό. Ο προορισμός μας λοιπόν είναι επάνω, σε έναν άλλο κόσμο, σε μια Ουράνια βασιλεία.
Το να σηκώνουμε το βλέμμα στον ουρανό είναι ένδειξη ανυποταγής στα Γήινα, είναι σημάδι ελπίδας, δηλώνει αγωνιστικό φρόνημα αλλά και πίστη στον Κύριο, τον βασιλέα και κυβερνήτη της Άνω Ιερουσαλήμ. Είναι αναζήτηση, αναζήτηση αλήθειας, ηρεμίας και γαλήνης. Είναι κίνηση αποκοπής από τα προβλήματα, είναι θαυμασμός της Δημιουργίας και δοξολογία στο Θεό, είναι ψαλμός σιωπηλός και αθόρυβος που ακούγεται μόνο πνευματικά.
Διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι σήμερα να κάνουμε αυτή την απλή κίνηση, κυριολεκτικά αλλά και πνευματικά. Με όλα τα προβλήματα που έχουμε, ξεχνάμε συχνά να γυρίσουμε το βλέμμα προς τον ουρανό. Βέβαια, ειδικά στις μεγάλες πόλεις υπάρχει και το αντικειμενικό πρόβλημα του πού να βρεις ουρανό, όμως είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο,είναι σαν να φορτίζουμε τις μπαταρίες μας, είναι σαν προσευχή, σαν ένα Κύριε Ελέησον, μιας και μας θυμίζει για τι είμαστε φτιαγμένοι. Το ίδιο ισχύει και πνευματικά...είναι τόσες οι σκοτούρες, τόσα τα προβλήματα και οι έννοιες, τόσοι οι περισπασμοί, που δεν βρίσκουμε μια στιγμή στην ημέρα να αναλογιστούμε και να στρεψουμε προς τον ουρανό το κεφάλι για να πάρουμε κουράγιο και να επικαλεστούμε το όνομα του Κυρίου.
Πόσο ωφέλιμη είναι αυτή η ενέργεια σήμερα! Σήμερα που τα προβλήματα μας έχουν κατακλύσει και δεν υπάρχει λεπτό ησυχίας και ηρεμίας. Ίσως όμως σήμερα, περισσότερο από ποτέ να είναι επιτακτική η ανάγκη για ελπίδα και προσευχή. Αγώνας είναι η ζωή, όμως εμείς πρέπει σαν τους Αγίους να αναζητάμε και να ζητάμε τα άνω. Θα πρέπει να αντιστεκόμαστε στις σαρκικές επιθυμίες, στον ασταμάτητο αγώνα σάρκας εναντίον ψυχής και ψυχής εναντίον σάρκας. Γιατί η σάρκα μας τραβά προς τα κάτω, ενώ η ψυχή προς τα άνω. Και είναι στο χέρι μας ποιό δρόμο θα βαδισουμε.
Μάθαμε να κοιτάμε τον εαυτό μας στο καθρέφτη και να γεμίζουμε υπερηφάνεια και εγωισμό. Να θέλουμε να γίνουμε κάτι άλλο. Όμως στη πραγματικότητα είμαστε όλοι άνθρωποι, και αν κοιτάξουμε όλοι προς τον ουρανό θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε πλασμένοι κατ εικόνα Εκείνου,του Ενός, του Δημιουργού. Πρέπει να κοιτάμε και καμιά φορά στον ουράνιο καθρέφτη,γιατί αυτό το απέραντο γαλάζιο καθρεφτίζει την πραγματικότητα, η οποία πραγματικότητα μας θέλει όλους αδέλφια!
Και εδώ που τα λέμε, ποιός θα ήθελε τέτοιους ανθρώπους τη σήμερον ημέρα! Όμως όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν, όσο με στόμφο δηλώνουν και σημειώνουν ότι έτσι είναι τα πράγματα, δεν καταφέρνουν να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι. Γιατί ο άνθρωπος είναι ψυχή και η ψυχή είναι πλασμένη να αναζητά τα άνω, αφού σκοπός της ψυχής και του ανθρώπου είναι να συναντήσουν το Δημιουργό. Ο προορισμός μας λοιπόν είναι επάνω, σε έναν άλλο κόσμο, σε μια Ουράνια βασιλεία.
Το να σηκώνουμε το βλέμμα στον ουρανό είναι ένδειξη ανυποταγής στα Γήινα, είναι σημάδι ελπίδας, δηλώνει αγωνιστικό φρόνημα αλλά και πίστη στον Κύριο, τον βασιλέα και κυβερνήτη της Άνω Ιερουσαλήμ. Είναι αναζήτηση, αναζήτηση αλήθειας, ηρεμίας και γαλήνης. Είναι κίνηση αποκοπής από τα προβλήματα, είναι θαυμασμός της Δημιουργίας και δοξολογία στο Θεό, είναι ψαλμός σιωπηλός και αθόρυβος που ακούγεται μόνο πνευματικά.
Διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι σήμερα να κάνουμε αυτή την απλή κίνηση, κυριολεκτικά αλλά και πνευματικά. Με όλα τα προβλήματα που έχουμε, ξεχνάμε συχνά να γυρίσουμε το βλέμμα προς τον ουρανό. Βέβαια, ειδικά στις μεγάλες πόλεις υπάρχει και το αντικειμενικό πρόβλημα του πού να βρεις ουρανό, όμως είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο,είναι σαν να φορτίζουμε τις μπαταρίες μας, είναι σαν προσευχή, σαν ένα Κύριε Ελέησον, μιας και μας θυμίζει για τι είμαστε φτιαγμένοι. Το ίδιο ισχύει και πνευματικά...είναι τόσες οι σκοτούρες, τόσα τα προβλήματα και οι έννοιες, τόσοι οι περισπασμοί, που δεν βρίσκουμε μια στιγμή στην ημέρα να αναλογιστούμε και να στρεψουμε προς τον ουρανό το κεφάλι για να πάρουμε κουράγιο και να επικαλεστούμε το όνομα του Κυρίου.
Πόσο ωφέλιμη είναι αυτή η ενέργεια σήμερα! Σήμερα που τα προβλήματα μας έχουν κατακλύσει και δεν υπάρχει λεπτό ησυχίας και ηρεμίας. Ίσως όμως σήμερα, περισσότερο από ποτέ να είναι επιτακτική η ανάγκη για ελπίδα και προσευχή. Αγώνας είναι η ζωή, όμως εμείς πρέπει σαν τους Αγίους να αναζητάμε και να ζητάμε τα άνω. Θα πρέπει να αντιστεκόμαστε στις σαρκικές επιθυμίες, στον ασταμάτητο αγώνα σάρκας εναντίον ψυχής και ψυχής εναντίον σάρκας. Γιατί η σάρκα μας τραβά προς τα κάτω, ενώ η ψυχή προς τα άνω. Και είναι στο χέρι μας ποιό δρόμο θα βαδισουμε.
Μάθαμε να κοιτάμε τον εαυτό μας στο καθρέφτη και να γεμίζουμε υπερηφάνεια και εγωισμό. Να θέλουμε να γίνουμε κάτι άλλο. Όμως στη πραγματικότητα είμαστε όλοι άνθρωποι, και αν κοιτάξουμε όλοι προς τον ουρανό θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε πλασμένοι κατ εικόνα Εκείνου,του Ενός, του Δημιουργού. Πρέπει να κοιτάμε και καμιά φορά στον ουράνιο καθρέφτη,γιατί αυτό το απέραντο γαλάζιο καθρεφτίζει την πραγματικότητα, η οποία πραγματικότητα μας θέλει όλους αδέλφια!