Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Γενικά Πνευματικά Θέματα

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από Dimitris39 »

Αυτὸ που πιστεύεις να μην το κρύβῃς, αλλὰ να το λες με το στόμα σου.
Σωστὸ ειν’ αυτό. Οπως ένας νέος που αγαπάει μια νέα δεν κρύβει τον έρωτά του, αλλ’ οπου να σταθή με όλα τα μέσα
(με νεύ­ματα, με λουλούδια, με γράμματα, με ποιήματα, με τραγούδια, με κάθε τρόπο)
εκφράζει τον έρωτά του, φανερώνει την αγάπη του, έτσι κ’ ἐσύ.
Αν είσαι Χριστιανός, αν αισθάνεσαι αγάπη για το Χριστό, να τον ομολογής παντού, να τον κηρύττῃς θερμά.
Αυτὸ έκαναν οι άγιοι Πάντες·
ωμολόγησαν τὸ Χριστό.

Ποῦ τὸν ὡμολόγησαν; Ὄχι μόνο στὰ χρόνια τὰ ἥσυχα, ἀλλὰ καὶ στὰ χρόνια τὰ δύσκολα, στὰ φοβερὰ χρόνια τῶν διωγμῶν. Τότε ἕνα ἔγ­κλημα ὑπῆρχε· τὸ νὰ λέῃ κανεὶς ὅτι εἶνε Χριστιανός. Τὸ νὰ ὁμολογήσῃ ὅτι εἶνε Χριστια­νὸς ἀποτελοῦσε αἰτία συλλήψεώς του. Τὸν ἔ­πιαναν, τὸν ὡδηγοῦσαν στὸ δικαστήριο καὶ τοῦ ἔκαναν τὴν ἐρώτησι· Εἶσαι Χριστιανός; Τὸ νὰ πῇς σήμερα, Εἶμαι Χριστιανός, δὲν κοστί­ζει τίποτα· τότε τὸ νὰ πῇς, Ναὶ εἶμαι Χριστι­ανός, κόστιζε τὸ κεφάλι σου! Εἶσαι Χριστι­ανός; ρωτοῦσαν τότε, δυὸ λέξεις. Καὶ ἄλ­λοι μὲν ἀρνοῦντο, ἄλλοι δὲ ὡμολογοῦσαν καὶ ἔ­λεγαν «Εἶμαι Χριστιανός». Καὶ ἐφυλακίζοντο, ἐστεροῦντο τὰ δικαιώματά τους, ἀπελύοντο ἀπὸ τὶς θέσεις τους, ὑπεβάλλοντο σὲ φοβε­ρὰ μαρτύρια, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος σήμερα (βλ. ῾Εβρ. 11,33–12,2), καὶ τέλος τοὺς κατεδίκαζαν σὲ θάνατο καὶ τοὺς ἐκτελοῦσαν. Κ’ ἐ­κεῖνοι μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ ὡμολο­γοῦ­σαν τὸ Χριστό, δὲν τὸν ἀρνοῦντο.
Θέλετε ἕνα παράδειγμα; Θὰ μποροῦσα νὰ διηγηθῶ πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔχετε ὄρεξι. Ἐνῷ τὸ βράδυ στὴν τηλεόρασι ἀκοῦτε ἐπὶ ὧ­ρες τὶς ψευτιὲς τοῦ κόσμου, στὴν ἐκκλησία στενο­χω­ριέστε, δὲ βλέπετε τὴν ὥρα πότε νὰ πῇ ὁ ἱερεὺς τὸ «Δι᾿ εὐχῶν». Τέτοια εἶνε ἡ γενεά μας. Λοιπὸν μόνο ἕνα μαρτύριο θὰ σᾶς διηγηθῶ.
Ἦταν μιὰ γυναίκα 25 ἐτῶν, πλούσια, μορφω­μένη καὶ ὡ­ραία. Ἦταν παντρεμένη· εἶχε ἄν­τρα σπουδαῖο, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε ἀποκτήσει ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι. Τὴν ἔπιασαν, τὴν ὡ­δήγησαν μπροστὰ στὸ δικαστήριο. ―Εἶσαι Χρι­στιανή; ―Εἶμαι Χριστιανή. ―Ἐσύ, μιὰ τόσο σπουδαία γυναίκα, νὰ εἶσαι Χριστιανή; ―Εἶ­μαι, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Τὴν φυλάκισαν καὶ τὴν κατεδίκασαν εἰς θάνατον. Καὶ ἐνῷ ἦταν ἕτοιμοι τὴν ἄλλη μέρα νὰ τὴν ἐκτελέσουν, πῆγε τὸ βράδυ ὁ πατέρας της καὶ ὁ ἄντρας της. Ὁ πατέρας πέφτει στὰ πόδια τῆς κόρης· ―Παιδί μου, τί εἶν’ αὐτὸ ποὺ κάνεις; γιατί νὰ μᾶς στε­ρήσῃς τὴν παρουσία σου; Ἀρνήσου, πὲς ὅτι δὲν εἶσαι Χριστιανή. ―Ὄχι, πατέρα. ―Μὰ δὲ μᾶς ἀγαπᾶς; ―Σᾶς ἀγαπῶ, ἀλλὰ παραπά­νω ἀ­γαπῶ τὸ Χριστό. Ἔρχεται καὶ ὁ ἄντρας της, ποὺ τὴν ἀγαποῦσε, καὶ μὲ δάκρυα στὰ μά­τια τῆς λέει·―Πῶς τὸ κάνεις αὐτό; δὲν ἀ­γαπᾷς τὸ παιδί σου; δὲν ἀγαπᾷς ἐμένα; Τί ἀ­παν­τάει ἐκείνη ἡ εὐλογημένη; Λόγια ποὺ δὲν ὑπάρχει ζυγαριὰ νὰ τὰ ζυγίσῃ καὶ καμμιά γυναίκα δὲν τὰ λέει σήμερα· ―Κ’ ἐ­σένα ἀγαπῶ, καὶ τὸ παι­δὶ ἀγαπῶ· ἀλλὰ χί­λιες φορὲς περισσότερο ἀγα­πῶ τὸ Χριστό!… Γυναῖκες, ἂν κάνετε εἴ­δωλα τοὺς ἄντρες καὶ τὰ παιδιά σας, θὰ κολαστῆτε.
Ζοῦμε βέβαια τώρα σὲ ἐποχὴ φιλε­λευ­θέρου δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, κανείς δὲ μᾶς διώκει. Ἀλλὰ «ῥόδα εἶνε καὶ γυρίζει», ἀλλάζει ὁ κόσμος. Δὲν ἀποκλείεται νὰ βρεθοῦ­­με κ’ ἐ­μεῖς σὲ δοκιμασία. Φαντασθῆτε λ.χ. ν’ ἀ­παγορευθῇ ὁ ἐκκλησιασμός, ὅπως ἔγινε ἀλ­λοῦ. Σᾶς ἐρω­τῶ· ἐὰν βγῇ ἕνα τέτοιο διάτα­γμα καὶ λέῃ ὅτι «Ὅποιος πάῃ στὴν ἐκκλησία, θὰ ἐκτε­λῆται», ποιός θὰ τὸ ἀψηφήσῃ; Οὔτε ὁ πα­πᾶς δὲ θὰ πάῃ! Γιατὶ δὲν εἴμαστε θερμοὶ Χριστιανοί, δὲν ἔχουμε μέσα μας τὴ φωτιὰ τοῦ ἁγίου Πνεύ­μα­τος ὥστε νὰ προτιμήσουμε τὴ θυσία. Εἴμεθα ὕλη καὶ μόνο ὕλη, κοιλιὰ καὶ ἔντερα καὶ ἔρωτες αἰσχροί, τίποτα περισσότερο.
* * *
Σᾶς ὁμιλῶ μὲ σκληρὰ λόγια. Ἀλλὰ πρέπει ἀπὸ τώρα νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως. Κ’ ἐπειδὴ εἶ­νε δύσκολο νὰ φθάσουμε ἀπ’ εὐθείας στὴ μεγάλη ὁμολογία καὶ στὸ μαρτύριο, ἂς ἀρχίσου­με μὲ μικρὲς ὁμολογίες. Ποιές εἶνε οἱ μικρὲς ὁ­μολογίες; Λόγου χάριν· σηκώνεσαι τὸ πρωί; κάνε τὸ σταυρό σου· μιὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή, μικρὰ ὁμολογία. Πηγαίνεις στὸ χωράφι; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή. ᾿Ε­πιστρέφεις, κάθεσαι στὸ τραπέζι, ἔχεις ὅλα τ’ ἀγαθὰ ἐκεῖ; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁ­μολο­γία εἶνε αὐτή. ᾿Ακοῦς τὴν καμπάνα νὰ χτυπάῃ; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε κι αὐ­τή. Περνᾷς ἀπὸ ἐκκλησία; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή. Μπαί­νεις στὸ αὐτοκίνητο; κάνε τὸ σταυρό σου. Ποιός κάνει σήμερα τὸ σταυρό του ξεκινών­τας; Κανείς. Κ’ ὕστερα κλαῖμε ὅταν σκοτώνων­ται ἄνθρωποι. Στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε τροχαῖα δυστυχήματα ὅσα σὲ καμμιά ἄλλη χώρα· γιατὶ μπαίνουν στὰ αὐτοκίνητα ὄχι μόνο χωρὶς σταυρὸ ἀλλὰ καὶ μὲ βλαστήμιες. Πρὶν πιάσῃς τὸ τιμόνι κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶ­νε. Πᾷς στὸ καφενεῖο, ἀκοῦς τὸν ἄλλο νὰ ὑ­βρί­ζῃ τὸ Χριστό, τὸ Θεό, τὴν Παναγία; ἔχεις γλῶσσα; νὰ ὑπερασπισθῇς! Ἂν ὕβριζε τὸν πατέρα ἢ τὴ μά­να σου, τί θὰ ἔκανες; ἔτσι θὰ σι­ωποῦσες; Ἂν πιστεύῃς, δεῖξε τὴν πίστι σου.
Ἂς ὁμολογοῦμε, ἀγαπητοί μου, τὸ Χριστὸ παντοῦ καὶ πάντοτε. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἔδωσε ὁ Θε­ὸς τὴ γλῶσσα. Τὰ ζῷα δὲ μιλᾶνε· ὁ ἄνθρωπος μόνο ἔχει αὐτὸ τὸ προνόμιο. Καὶ λέμε τόσα λόγια. Ἂν μετρήσῃς, μέσα σὲ μιὰ μέρα ἄλλος λέει 100 λέξεις, ἄλλος λέει 500, ἄλλος 600, ἄλλος 1.000· γιὰ ἔρωτες, γιὰ γυναῖ­κες, γιὰ συνοικέσια, γιὰ διαζύγια, γιὰ φαγητά, γιὰ ροῦχα, γιὰ λεφτά, γιὰ σπίτια, γιὰ κόμματα, γιὰ ὅ,τι φανταστῇς. Ἀπ’ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βρά­δυ πριόνι τὸ στόμα· ἀλλ’ οὔτε μιὰ λέξι γιὰ τὸ Χριστό! Τίποτα. Ἂν τὸν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη σου; Ὅ,τι ἀγαπάει κανείς, τὸ λέει, δὲ ντρέπεται, δὲ δειλιάζει.
Δυστυχῶς ὅμως δὲν εἴμαστε μόνο δειλοί. Ἀντὶ ν’ ἀ­κούγεται ὁ­μο­λογία, ἀκούγεται βλασφη­μία. Θεέ μου, πῶς μᾶς ἀνέχεσαι! Ἕνα σκύλο ἔ­­χεις, τοῦ πετᾷς ἕ­να κόκκαλο, καὶ κουνάει τὴν οὐρά του, σὰ νὰ λέῃ· Εὐχαριστῶ, ἀφεν­τι­κό. Κ᾽ ἐμεῖς, ποὺ δεχόμαστε τόσα δῶρα, ποιό εἶνε τὸ εὐχαριστῶ; Εἴμαστε ἀγνώμονες, ἀχάριστοι.
Ν’ ἀγαπᾷς τὸ παιδί σου, ν’ ἀγαπᾷς τὸν ἄν­τρα σου, ν’ ἀγαπᾷς τὴν οἰκογένειά σου, ν’ ἀγα­πᾷς τοὺς ἀνθρώπους· ἀλλὰ παραπάνω ν’ ἀγα­πᾷς τὸ Χριστό· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγ. Πάντων Δροσεροῦ – Ἑορδαίας 9-6-1985)
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
Μ.Δ.Κ.
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1312
Εγγραφή: Τετ Ιουν 16, 2010 8:55 am

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από Μ.Δ.Κ. »

Ελένη έγραψε:Κάποιοι άνθρωποι λένε την ευχή και όχι μόνο….. Ομολογούν…..Θέλω να πω ότι η ομολογία μπορεί να γίνει ποικιλοτρόπως…. Ο Γέροντας Παϊσιος για παράδειγμα δεν μαρτύρησε, αλλά ομολογούσε και αυτός καθημερινά (όχι μόνο όταν πήγε στη συγκέντρωση)….. Επομένως η ζωή του κάθε Ορθοδόξου τι είναι; Μία ομολογία δεν είναι;

Στο κείμενό μου ανέφερα κάποιοι άνθρωποι γιατί ακριβώς κάποιοι άλλοι μπορεί να πηγαίνουν και στις συγκεντρώσεις..... Ομολογούν.... και αυτοί όπως και οι προηγούμενοι..... Δε διαχωρίζω
Η πίστις του κάθε ανθρώπου γιαυτό έχει τεράστια και μοναδική αξία, επειδή ακριβώς αποτελεί αιτία διαφόρων ενεργειών, επιλογών και γενικότερων τοποθετήσεων στη ζωή του. Όσο λοιπόν μεγαλύτερη είναι η πίστη του ανθρώπου σε αυτό που πιστεύει - ότι και αν είναι- τόσο περισσότερο αυτό διαμορφώνει την ζωή του.
Πράγματι αυτά που γράφεις είναι ομολογία πίστεως ή απιστίας, όπως και πολλά άλλα είναι ομολογία πίστεως ή απιστίας ,( π.χ. είμαι χριστιανός ορθόδοξος αλλά στην Εκκλησία πηγαίνω Χριστούγεννα και Πάσχα ή δεν πάω καθόλου και πολλά άλλα είτε είναι κρυφά είτε φανερά)

Δεν είπε λοιπόν κανείς ότι η παρουσία σε κάποια διαμαρτυρία αποτελεί το παν απο πλευράς ομολογίας.

Ο προβληματισμός εστιάζεται στο πως όλοι μας έχουμε ΄΄κρυώσει΄΄ όσον αφορά την πίστη μας σε όλα αυτά που περιγράφεις, και επομένως συνέπεια είναι, ότι και για πολύ σημαντικά θέματα όπως αυτό της ηλεκτρονικής υποδούλωσης μέσω ταυτοτήτων και άλλων μέσων,είτε της προσβολής των ιερών και των οσίων μας, που κυρίως αφορούν εμάς τους απλούς και αδύναμους πιστούς ( γιατί οι πραγματικά πιστοί δεν θα υποκύψουν και θα αρνηθούν τα όποια σφραγίσματα και μεθοδεύσεις)δεν συγκεντρώνουν σε μια πόλη εκκατομμυρίων ούτε 2000 διαμαρτυρόμενους και αντιδρούντες. Είτε είμαστε λοιπόν όλοι είτε ακράδαντα πιστοί και έτοιμοι για κάθε ομολογία, είτε το αντίθετο που μάλλον είναι και το πιό πιθανό, εσύ τι λές;
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Άβαταρ μέλους
johnge
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 656
Εγγραφή: Τρί Μάιος 25, 2010 7:35 pm
Τοποθεσία: π. Πρόδρομος, Εύβοια

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από johnge »

Δεν θα διαφωνήσω με όσα έχουν ειπωθεί. Θα τονίσω όμως την αναγκαιότητα για διάκριση που αναφέρθηκε.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προσέχουμε τα κίνητρά μας. Δεν ομολογούμε Θεό, για να περηφανευθούμε ότι επιτύχαμε κάτι ή για να εξασφαλίσουμε την έγνοια του Κυρίου μας, αλλά γιατί αυτή είναι η αλήθεια.

Τι καταφέρνουμε αν ομολογήσουμε Θεό, και πέσουμε σε περηφάνεια; Τι καταφέρνουμε αν ομολογήσουμε Θεό, και θυμώσουμε με τον αδερφό μας που για δικούς του λόγους δεν πιστεύει ή είναι βλάσφημος; Ή λόγω των πεποιθήσεών του πέσουμε σε κατάκριση;

Η σιωπή είναι χρυσός. Αυτό μας διδάσκουν σε αρκετές περιπτώσεις οι άγιοι πατέρες. Και η σιωπή πολλές φορές μιλάει δυνατότερα από τον λόγο.

Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να μένουμε με σταυρωμένα χέρια. Αλλά πάντα να προσέχουμε τα κίνητρά μας. Θα αναφέρω και την ευλογία του πνευματικού μας. Εκείνος γνωρίζει και διακρίνει την αδυναμίες μας και μπορεί να μας αποτρέψει από το να ζημιωθεί η ψυχή μας.
pan
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 736
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 11, 2005 5:00 am

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από pan »

johnge έγραψε:

Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να μένουμε με σταυρωμένα χέρια. Αλλά πάντα να προσέχουμε τα κίνητρά μας. Θα αναφέρω και την ευλογία του πνευματικού μας. Εκείνος γνωρίζει και διακρίνει την αδυναμίες μας και μπορεί να μας αποτρέψει από το να ζημιωθεί η ψυχή μας.
ευλογία απο τον πνευματικό μας; μα ο ίδιος ο Θεός μας την δίνει.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 - 33
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από dionysisgr »

Ελενη για τα μετρα σου, οπως λες εσυ, οτι δεν ξερεις κλπ, καλα τα λαλεις τα λογια.

Ομως αυτα Ελενη που περιγραφεις ειναι τα αυτονοητα, στην ζωη μεσα στην Εκκλησια.
Χωρις αυτα δεν υπαρχει καν Χριστιανος. Δεν μιλαμε ως Χριστιανοι εαν δεν τα εχουμε αυτα.

Απο εκει και περα.

Σκοπος μας, δεν ειναι το αυτονοητο, αλλα αναχωρουμε με βαση αυτο για τα παραπανω.
Ουκ ωδε εχουμε μενουσαν πολιν, αλλα την ανω επιζητουμεν. Ανω σχωμεν τας καρδιας.

Κλιμακα διαβαινουμε, ουρανοδρομο, κοπιαστικη μεν, αλλα κατ'ουσιαν ευχαριστη και σωστικη.
Οχι μονιμα να τροχοδρομουμε στον διαδρομο απογειωσης, και ολο στο εδαφος να μενουμε..

Επισης να μην περιοριζεις τον οριζοντα σου, στο ηθικολογικο πλαισιο,
και απλα στην καλη οψη, και την κοινωνικη συμπεριφορα.

Δεν σταυρωθηκε γιαυτα ο Χριστος.
Καλα ειναι αυτα και απαραιτητα, αλλα απο μονα τους, ουδεν ωφελουν.

Δεν ειμαστε προτεσταντες, που αρκει μια καλη ηθικη συμπεριφορα,
και μας εχει και.. υποχρεωση απο πανω ο Θεος, να μας σωσει.

Στην Ορθοδοξια ειναι κομματι διαφορετικα και πιο δυσκολα τα πραγματα,
και το "σπορ" ενιοτε στοιχιζει και το κεφαλακι μας το ιδιο. Γιαυτο και δεν "πουλαει" πολυ.

Ενω δεκαδες θρησκειες και φιλοσοφικα συστηματα, οπως ισως θα ξερεις,
που ξερουν μονο να χαϊδευουν και να υποσχονται,
και ολο ταζουν και τιποτα δεν ζητουν,
ειναι ευκολοπουλητες και ευπεπτες στον κοσμο μας.

Ανασταση ανευ θυσιας δεν γινεται. Ορθοδοξια και Light, δεν εχει, μονο Coca-cola.

Τωρα σε οτι αφορα το κατηχητικο ενηλικων, που λες, και επαναλαμβανεις, επιμονα,
φοβαμαι εδω δεν ειναι ο σωστος χωρος.

Μπορεις να ψαξεις χιλιαδες θεματα, και να βρεις λυσεις στις αποριες σου,
η να ρωτας ευθεως οτι θες, και να σου απανταμε εφοσον το κατεχουμε το θεμα.

Αλλα υπο την εννοια της κατηχησης, θα πρεπει να αναζητησεις την Εκκλησια, Ελενη.

Υπαρχουν κυκλοι Αγιας Γραφης-Πατερικης διδασκαλιας-θεολογιας,
σεμιναρια ορθοδοξου αγωγης, ομιλιες, κυρηγματα,
πανω απο ολα η ιδια η Θεια Ευχαριστια, η Λειτουργια θα σε διδαξει,
τα Μυστηρια θα σε φωτισουν και θα σε οδηγησουν στην προσευχη,
και παντως εκει πρεπει πρωτιστως, να αναζητησεις την κατηχηση σου αρμοδιως.

Εδω απλα μια βοηθεια, ως αδελφος σε αδελφο μπορει να σου προσφερθει,
απο το υστερημα η το περισσευμα, της γνωσης και της ζωης του καθενα μας.

Δεν ειναι ομως αυτο το νοημα και ο σκοπος υπαρξης του φορουμ εδω.

Τωρα θα σε "μαλωσω", ομως, αφου το ζητας κιολας..

Επισης αυτα περι πυροτουβλων τα αντιπαρερχομαι, αφενος γιατι τα θεματα ειναι αρκουντως σοβαρα,
και δεν εχω διαθεση για χαβαλε, και αφετερου, γιατι δεν ειναι σωστο να υποβιβαζετε τους εαυτους σας,
a priori, με αχρηστη ταπεινολογια, που αποβαινει και προσβλητικη για τον αλλον που θεωρειτε κατι ας πουμε,
δικαστης-δασκαλος-κριτης, ως μη οφειλε, και ως μη εζητει, και δεν ξερω τι αλλο εχετε στον λογισμο σας.

Εαν θεωρειτε οτι εδω, εγω, η οποιος αλλος, σας κανει "κυρηγμα" απο καθεδρας,
και δεν μιλαει ως αδερφος σε αδερφο,
και οπως αυτος εμαθε απο αλλους δωρεαν ετσι και διδει δωρεαν,
γιατι ειδε φως μεσα στην τυφλα του, και θελει να μιλαει γιαυτο,
τοτε ουτε το φορουμ εχει νοημα, αλλα ουτε και το να μιλαμε μεταξυ μας.

"Ανωτεροι" και "κατωτεροι", και αλλα τινα, σας παρακαλω ολους,
δεν θελω τουλαχιστον εγω, να ξαναδιαβασω σε θεμα που ανοιξα.

Μας προσβαλει ολους αυτη η φιλοσοφια. Ο καθενας εχει να δωσει.

Ολοι τα ιδια ειμαστε, και στο ιδιο καζανι βραζουμε,
εν μετανοια, και κατω απο το ελεος του Κυριου,
περπαταμε, η διαβαινουμε, και τα κερατα μας τα τραγια κατα βαση ξερουμε.

Τιποτα δεν ξερουμε.

Ο Θεος ειναι απολυτη απειρια, αγνωσια, γνοφος και ακαταληψια,
υπερ νουν και αισθησιν, και χαμπαρι δεν εχουμε παρει τι Ειναι.

Λιγα ψιχουλα, ψελλιζουμε μονο, και αυτα δανεικα..
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
johnge
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 656
Εγγραφή: Τρί Μάιος 25, 2010 7:35 pm
Τοποθεσία: π. Πρόδρομος, Εύβοια

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από johnge »

pan έγραψε:
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 - 33
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
"λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ. ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου."

Και για να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων χρειαζόμαστε νωρίτερα την ευλογία του πνευματικού μας κι ας μας το υποδεικνύει ο Κύριος. Αν κάποιος είναι έκρυθμος σαν χαρακτήρας δεν θα ζημιωθεί η ψυχή του αν κατακρίνει ή μισήσει ή χειροδικήσει ή βλασφημήσει για να υπερασπιστεί τον Θεό του; Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις (και σε άλλες πολλές) δεν πρέπει να ρωτάμε και τον πνευματικό μας πως να αντιδρούμε;
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από dionysisgr »

Μ.Δ.Κ. έγραψε:
dionysisgr έγραψε:Κάποιος μπορεί να είναι πραγματικός Χριστιανός, όπως ο Αγιος Νεκτάριος και οι ίδιοι οι ιερείς του Υψίστου, αρκετοί όχι όλοι... δεν το καταλάβαιναν αυτό... δεν τους άφηνε ο μισόκαλος δαίμονας να το δουν... και τον πολεμούσαν.

Κυριακο δεν το εγραψα εγω αυτο, ειναι κατα λαθος παραθεση με το ονομα μου.

Οχι οτι δεν συμφωνω κιολας, σωστο μου φαινεται,
απλα ετσι χαριν της αληθειας των πραγματων το αναφερω.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από vasilisalt »

dionysisgr έγραψε: .........................
Στην Ορθοδοξια ειναι κομματι διαφορετικα και πιο δυσκολα τα πραγματα,
και το "σπορ" ενιοτε στοιχιζει και το κεφαλακι μας το ιδιο. Γιαυτο και δεν "πουλαει" πολυ.
.........................
Ανασταση ανευ θυσιας δεν γινεται. Ορθοδοξια και Light, δεν εχει, μονο Coca-cola.
...............................

Ολοι τα ιδια ειμαστε, και στο ιδιο καζανι βραζουμε,
εν μετανοια, και κατω απο το ελεος του Κυριου,
περπαταμε, η διαβαινουμε, και τα κερατα μας τα τραγια κατα βαση ξερουμε.
....
Το θέμα πλέον φεύγει από τη θεολογική τίθεται σε φιλοσοφική βάση και νομίζω πως πρέπει να απαντήσω...
:lol: :lol: :lol:

Καλό πάντως θα είναι να μην ειδωλοποιούμε συνανθρώπους μας γιατί όταν θα μας απογοητεύσουν θα μας φταίει τελικά η πίστη...

Αχ βρε Διονύση!!! Τα λες πολύ ωραία όμως! Να σου κόβει ο θεός μέρες να τις δίνει σ εμάς (έτσι δεν το λένε;;; Αν κάνω λάθος να με διορθώσει η Μιξούλα μας)
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από dionysisgr »

johnge έγραψε:
pan έγραψε: Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις (και σε άλλες πολλές),
δεν πρέπει να ρωτάμε και τον πνευματικό μας πως να αντιδρούμε;
Οχι.

Εαν σου μπει το διλημμα ευθεως, Χριστος η αρνηση, δεν ρωτας κανεναν πνευματικο. Ειναι ναι-οχι, τελος.

Αφενος γιατι πιθανον δεν θα μπορεις να τον βρεις εκεινη την ωρα,
για καθαρα πρακτικους λογους,
αφετερου δε,
γιατι δεν χρειαζεται ευλογια απο τον Πνευματικο σου,
γιατι οπως σωστα αναφερθηκε παραπανω,
εχεις εντολη απο τον Ιδιο τον Κυριο Ιησου Χριστο,
να το πραξεις, σε καθε περισταση, σε καθε ενδιαφερομενο, και απαιτουντα,
εαν θελεις να ανηκεις σε Αυτον που σε λυτρωσε με το αιμα Του,
με ολη την καρδια, την διανοια, την ψυχη και το σωμα σου.

Ετσι εγινε με τους μαρτυρες, ετσι θα γινει και στο μελλον. Θα φτασουμε σε αυτο το σημειο. Ειναι θεμα χρονου.

Γιαυτο φωναζουμε, γιαυτο λυσσαμε, και δεν το παιζουμε οι σουπερ-ομολογητες,
οπως αφηνουν καποιοι τεχνηεντως υπονοουμενα,
αλλα χτυπαμε καμπανακι, για ολους,
πρωτα για εμας, και μετα για να ξυπνησουμε καποια στιγμη ολοι μας, πριν να ειναι αργα.


Ποτε επιτελους θα το καταλαβουμε αυτο; Ποιον περιμενουμε να μας το πει;

Ευαγγελιο δεν διαβαζουμε; Ποια πιστη εχουμε δεν ξερουμε; Σταυρο δεν προσκυνουμε;


Δεν ξερω, ισως γινομαστε κουραστικοι, να το γυρισουμε αλλου το θεμα,
για να αναπαυομαστε ολοι μας, και τραλαλα τραλαλο..

Δεν ξερω, ισως να ειναι λαθος αυτο που κανουμε.

Ο Κυριος ξερει.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
pan
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 736
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 11, 2005 5:00 am

Re: Σκέψεις περί ομολογίας Χριστού.

Δημοσίευση από pan »

johnge έγραψε: Και για να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων χρειαζόμαστε νωρίτερα την ευλογία του πνευματικού μας κι ας μας το υποδεικνύει ο Κύριος. Αν κάποιος είναι έκρυθμος σαν χαρακτήρας δεν θα ζημιωθεί η ψυχή του αν κατακρίνει ή μισήσει ή χειροδικήσει ή βλασφημήσει για να υπερασπιστεί τον Θεό του; Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις (και σε άλλες πολλές) δεν πρέπει να ρωτάμε και τον πνευματικό μας πως να αντιδρούμε;
Συγνώμη μήπως δεν κατάλαβα καλά. Μιλάμε για ομολογια; Θα πρέπει να ρωτήσω τον πνευματικό μου για να ομολογίσω την πίστη μου; Θα αρνηθώ τον Θεό για να μην στεναχωρήσω τον αθεο ανθρωπο;
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Θέματα”