Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Γενικά Πνευματικά Θέματα

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από dionysisgr »

Περπατησε το μονοπατι. Μονος.

Οι φυλλωσιες των δεντρων καλυπταν τον οριζοντα που ακτινοβολουσε το απομεσημερο.
Κατω απο τα ποδια του ετριζαν τα ξερα κλαδακια. Ολα γυρω εμοιαζαν και ηταν, μια μικρη κεκρυμμενη Εδεμ.

Σταθηκε λιγο. Αφουγκρασθηκε την σιωπη. Η φυση ερημικη, εψαχνε και αυτη για συντροφια.

Σαν κατι να ακουσε. Οχι με τα αυτια του. Ισως με την καρδια. Μονο αυτη ακουει την σιωπη.
Μιλα η σιωπη; Οχι. θα πει καποιος. Ανοησιες ρομαντικων και συναισθηματικων ανθρωπων.

Τοτε ποιος μιλα; Αλλα και ποιος ακουει;
Ποιος ακουει τον αρχεγονο βομβο της δημιουργιας;
Ποιος ακουει τον μυστικο στεναγμο του Θεου, που δημιουργει, συντηρει και προνοει για τα παντα;

Στασου, στασου λιγο.. ειπε προς εαυτον. Οχι "σταθεις προς εαυτον", οπως ο Φαρισαιος.
Αλλα στασου απεναντι στον εαυτο σου. Κοιταξε τον, και εξετασε τον με ειλικρινεια.

Απο την αυτοαναφορικη κινηση, της περικλειστης αυταρκειας του Φαρισαιου, που ειναι μια αυτοθεωτικη πορεια διχως Θεο,
εστω και εαν Τον επικαλειται μονο και μονο για να εξουδενωσει τους αλλους, που ειναι οι "κακοι",
περασε στην πιο δυσκολη και επιπονη χειρουργικη επεμβαση που μπορει να υποφερει καποιος εν ζωη.

Την αυτο-εξεταση. Το κοιταγμα του καθρεπτη της ψυχης.

Οχι βιαστικα οπως ντυνεται καποιος για να φορεσει τον ρολο του,
και να παει να τον υποδυθει εκει εξω, οπου καλειται να ανταγωνιστει, να "κερδισει",
να "πετυχει", να χασει τον εαυτο του ακομα μια μερα, μεχρι να μην τον αναγνωριζει πια.

Παρε το μονοπατι και μεινε για λιγο μακρια.
Αστο να σε παει οπου θελει αυτο, σαν σκεψη ανεμελη, αθωα, μη "χρηστικη".

Μακρια απο ενα βιαστικο προσκυνημα μιας μονοημερης αναπαυτικης εκδρομης με πουλμαν,.
αναμεσα σε εκατονταδες ευλαβεις που παιζουν ευλαβες ξυλο, αναμεσα σε ευλαβεις προσβολες,
για να αγορασουν, η να παρουν "ευλογιες".

Αραγε η ευλογια αγοραζεται, η παιρνεται με το στανιο;
Και εαν ναι, ειναι τοτε στ'αληθεια ευλογια; Ποιος ξερει;

Μακρια απο την μεχρι ψυχαναγκασμου και απολυτου πανικου τρελλη καθημερινοτητα μας,
που σκοτωνει μερα με την ημερα οτι αθωο και παιδικο, ισως εχει απομεινει ακομα μεσα μας,
μεχρι να ξεζουμισει και τα τελευταια καταλοιπα του, να μας μεταβαλλει σε ζομπι της επερχομενης "αναπτυξης"..

Μακρια απο την συγχυση της σκορπιας δωρεαν υπερ-πληροφοριας, των φοβερων και τρομερων ειδησεων,
της δηθεν γνωσης, και του ποταμου παραπληροφορησης και προπαγανδας.

Γνωση, πληροφορια, ενημερωση. Aσταματητα ξεχειλιζει και διαλυει το νου των ανθρωπων.
Ποταμος, ωκεανος, αλλα που μια αληθινη σταγονα σοφιας; Η πραγματικη σοφια δε φαινεται πουθενα.

Μακρια απο την ψευτια και την καρναβαλικη υποκρισια του ορθου λογου και του καθωσπρεπισμου του λευκου κολλαρου,
και των αυτεπαγγελτων συνεχων διωξεων επι δικαιων και αδικων για λογους φυσικα "καθαρσης" - "διαφανειας" και "δικαιοσυνης".

Ωραια παραμυθακια, μιας υψηλης τεχνης διαμορφωσης και χειραγωγησης της "κοινης" γνωμης,
αλλα λειπει ο δρακος, και η πριγκηπισσα ειναι στο κομμωτηριο και θα αργησει πολυ..

Σκορπιες σκεψεις, που πεφτουν κατω σαν τα τζιτζικια που δεν αντεξαν αλλο το υποχρεωτικο ασταματητο τραγουδι τους.

Εστριψε δεξια στο μονοπατι, ισα που φανηκε ενα παλιο προσκυνηταρι. Ο ηλιος, δεν το επιανε. Σκια και δροσια το καλυπτει.
Καθισε στο μικρο πεζουλι, και δροσισε τα χερια του, με λιγο απο το τρεχουμενο κρυο νερο της πηγης, που ανεβλυζε παραδιπλα.

Καποτε διαβασε στην Γραφη, για την Βασιλεια. Γελασε πικρα.
Ειμαι μονος μου σκεφτηκε. Μπορω να κλαψω και να γελασω οσο θελω.

Η Βασιλεια λοιπον.. Την εχω χασει απο μπροστα μου.
Ισως να ειναι προσιτη απο καποιο μονοπατι, οχι σαν αυτο που ακολουθω τωρα,
γιατι αυτο ηδη το περπατησα πολυ και τιποτα δεν ειδα. Και δεν ειδα γιατι δεν εχω ματια για να δω.

Η Βασιλεια..
Εαν ηταν σπορος καπου μου επεσε.
Εαν ηταν αγρος τον αφησα να χορταριασει και αμελησα να τον καλλιεργησω.
Εαν παλι ηταν οραμα, προτιμησα τις φαντασιες και την δικη μου χωρα των ονειρων.
Εαν ηταν μια Κυριακη, μια ημερα οχι σαν τις αλλες, την καταπιε η ρουτινα, το καθημερινο αδηφαγο τερας.

Γυρισε και κοιταξε το προσκυνηταρι. Θαμπο το τζαμι. Σβησμενο το καντηλακι. Βρεγμενα τα σπιρτα, το λαδι ελαχιστο.
Παρατημενο. Ατημελητο. Ε, θα περασε και αυτο τις δοξες του, αλλα τωρα αναθυμαται τις πρωτες του στιγμες, και ησυχαζει.

Λιγο πιο δυεισδυτικο το βλεμμα στραφηκε στην παλια ξεθωριασμενη εικονα του Χριστου, που στεκονταν στραβα,
αναμεσα σε αλλες εικονιτσες πολυκαιρισμενες και αυτες, και αφημενες στην διαθεση του καιρου και των περαστικων.

Αναστεναξε. Μα ναι, η Βασιλεια εγραφε εκει που διαβαζα, ειναι Προσωπο, ειναι ο Χριστος.

Δεν ειναι συστημα. Δεν ειναι διακυβερνηση. Δεν ειναι η λυση. Δεν ειναι ολα τα ρημαδια που μας ετοιμαζουν.
Δεν ειναι αυτο που ψαχνουμε ολοι και θελουν να μας πουλησουν ολοι. Δεν ειναι που να παρει και να σηκωσει.

Δεν ειναι εδω..

Θελησε να πει μια προσευχη. Οτι ηξερε. Ψελλισματα, μπερδεμενα λογια, ασκησεις του νου, ισως και της καρδιας.

Θελησε να μιλησει στα ισα με τον Χριστο. Οχι απο βιβλια. Ενωπιος ενωπιω. Πιεσε εαυτον οσο μπορουσε.
Προσπαθησε να γινει αληθινος, να πεταξει απο πανω του, τοσα στρωματα ψευτομπογιας, που συσσωρευσε η ζωη του.

Να ανοιξει την καρδια του, να Του μιλησει, οπως μιλαει ευθεως το παιδι,
το μικρο αθωο παιδι που γυρισε πισω απο το παιχνιδι ματωμενο,
χτυπημενο, κουρασμενο, διψασμενο, να πεσει στην αγκαλια του πατερα,
να νιωσει ασφαλεια, ανεμελια, αγαπη, να αφεθει να μην νοιαζεται παραπερα.

Στο Ευαγγελιο του Μαρκου, θυμαται οτι διαβαζε συνεχως τη ορμητικη λεξη "ευθεως", που συνοδευε καθε περιστατικο.
"Ευθεως" το ενα, "ευθεως" το παρακατω.. ευθεως ο Ιησους..
Προσημο και σφραγιδα του δυναμικου χαρακτηρα του Αποστολου, και μαθητη του μοναδικου και ανεπαναληπτου Πετρου.

Τι ειναι λοιπον αυτο που μας εμποδιζει να μιλησουμε "ευθεως" με τον Χριστο;
Tι ειναι αυτο που συνεχως σαν πετρινο ψυχρο τειχος υψωνεται αναμεσα μας;

Μηπως οτι δεν ακολουθουμε το σωστο μονοπατι; Οτι γι'αλλου κινησαμε και αλλου η ζωη μας παει;
Μηπως οτι μας λειπει η ιερη σιωπη και ησυχια της καρδιας για να Τον ακουσουμε;

H, παλι μηπως, οτι εχουμε ολοτελα λησμονησει, πως η χαμενη Βασιλεια δεν ειναι η ψευτια που βλεπουμε γυρω μας,
αλλα το Προσωπο του Χριστου, που αφησαμε και εμεις να ξεθωριασει, πισω απο το τζαμι της παρατημενης καρδιας μας,
της ζωης μας, που μετατραπηκε σε ενα καταχωνιασμενο προσκυνηταρι, διπλα στα θεορατα κτιρια και φωτα του "πολιτισμου"..

Πως ειναι δυνατο να ξερει κανεις οτι ο Χριστος ειναι διπλα του, γυρω του, μεσα του,
και τον ξερει απειρως καλυτερα, απο οτι αυτος τον εαυτο του,
αλλα την ιδια αυτη τραγικη στιγμη ακριβως,
να ξερει οτι ειναι τοσο μακρια περα απο καθε κοινωνια και δυνατοτητα συνομιλιας καρδιακης;

Ποιος εχει την ευθυνη γιαυτο; Δεν ηθελε να απαντησει. Ηξερε οτι την εχει ο ιδιος. Ο καθενας.

Αυτος αφησε το μονοπατι να χορταριασει και να κλεισει απο σκουπιδια.
Αυτος αφησε την φασαρια και την τρελλα να σκοτωσει την σιωπη της καρδιας.
Αυτος τελος εδωσε αντιπαροχη την Βασιλεια για να παρει ενα κλουβι μαζι με το προστιμο για τον ημι-υπαιθριο..

Περασε η ωρα. Σχεδον σουρουπωνε. Αντε παμε πισω ειπε στον εαυτο του. Και τωρα.. Τωρα τι; Επι τα ιδια..

Ενα δακρυ κυλησε. Δεν καταλαβε γιατι, αλλα δεν εδωσε και σημασια. Ισως ανοητο συναισθημα. Αστο μωρε.

Σκεφτηκε τον Τελωνη. Παλι κατι ειχε διαβασει σχετικα.
Τον πονο του, την συντριβη του, το αυτοπεταμα στην σκοτεινη γωνια του Ναου.
Την λυτρωτικη αυτο-καταδικη του. Το σκισιμο του αυτοειδωλου του, που ανοιγε χαραμαδα εισοδου, στην Χαρη του Θεου.

Ναι. Κοιταξε, ειπε μεσα του, εαν προσπαθησω να βγαλω τα ρουχα του Φαρισαιου απο πανω μου,
σιγα-σιγα, απαλα, μερα με την ημερα, με επιμονη και υπομονη, οσο μπορω, μονο ομως ειλικρινα και αληθινα,
μεσα σε μια κρυφη ησυχια, ακολουθωντας το μονοπατι της υπομονης της καρδιας του προσωπικου αγωνα,
μακρια απο φωτα, ειδησεις, τρελλα, πληροφοριακη και κυκλοφοριακη συγχυση,
εαν ξαναβαλω μπροστα μου το οραμα της βασιλειας, εαν, εαν... τοτε εχει ο Θεος.

Τοτε ισως να γινω αξιος να Του μιλησω.

Μεχρι τοτε, ας γινω σαν τον Τελωνη. Ας Του δειξω την γυμνια μου.
Το μαυρο μου το χαλι. Την αστοχια μου. Αυτα εχω.

Το ξερει. Το ξερει πριν υπαρξω.
Αλλα γιαυτο μου την εδωσε την υπαρξη, για να απαντησω στην σιωπη Του.

Γιαυτο με καλεσε, γιαυτο με περιμαζεψε.
Αυτος δεν πολυμιλαει, αλλα μονο πραττει και αγαπαει.

Γιαυτο με εφερε μεσα στην ησυχια, στο μονοπατι που οδηγει στην Βασιλεια..
Εναποκειται σε εμενα να το παω εως τελους.

Πηρε να γυρισει πισω.

Ειπε ενα.. "Δοξα σοι ο Θεος".

Ειπε και ενα σβησμενο: "Χριστε μου.. ιλασθητι μοι. Ιλασθητι μοι τω αμαρτωλω".

Ε, αυτο ειναι καλυτερο. Ανασανε η καρδια.
Πεταξαν και δυο πουλια, την ιδια στιγμη και φανηκε ζωη, γυρω του.

Με αυτο το "ιλασθητι" στο χερι,
σκεφθηκε αναθαρρωντας,
παμε πισω να δουμε τι θα κανουμε,
με την Χαρη του Χριστου.

Καλη Σαρακοστη σε ολους.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
gkou
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2629
Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος

Re: Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από gkou »

Μεχρι τοτε, ας γινω σαν τον Τελωνη. Ας Του δειξω την γυμνια μου.
Το μαυρο μου το χαλι. Την αστοχια μου. Αυτα εχω.

Το ξερει. Το ξερει πριν υπαρξω.
Αλλα γιαυτο μου την εδωσε την υπαρξη, για να απαντησω στην σιωπη Του.

Γιαυτο με καλεσε, γιαυτο με περιμαζεψε.
Αυτος δεν πολυμιλαει, αλλα μονο πραττει και αγαπαει.

Γιαυτο με εφερε μεσα στην ησυχια, στο μονοπατι που οδηγει στην Βασιλεια..
Εναποκειται σε εμενα να το παω εως τελους.

Πόσο αληθινό... :25
Πολύ όμορφο κι αυτό το κείμενο Διονύση, δεν παύεις να με εκπλήσσεις με το χάρισμά σου. Καλή Σαρακοστή αδελφέ μου!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από toula »

και πάλι .... και πάλι .... Μπράβο !! :smile:

Kαλό Τριώδιο Διονύση μου !!
Καλή Σαρακοστή !!
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από Dimitris39 »

Επιτέλους έγραψες και κάτι καλό....
Καλή Σαρρακοστή καλή μετάνοια
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
Captain Yiannis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3182
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 18, 2008 9:34 pm

Re: Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από Captain Yiannis »

κεκρυμμενη Εδεμ.
Κύριε ελέησον :smile:

Αυτή ...η κεκρυμμένη εδέμ , ...είναι ..η Βασιλεία των Ουρανών!!!

Είναι κεκρυμμένη διότι είμαστε ανάξιοι να την γνωρίσουμε
,....θα πρέπει όμως να είναι το άπαν ...για μας .

Μπορούμε να την βρούμε!!! ,
..αλλά θα την βρούμε , μόνο μέσα από ..αγαπητική κοινωνία στην Εκκλησία Του
..και αφού αυτή την αγαπητική κοινωνία ...την κλείσουμε στην καρδιά μας ...
και την προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού

Η Βασιλεία των ουρανών ....θέλει ....."καρδίαν καθαράν".

Είμαστε ανίκανοι γιαυτό :smile: ,
ναι αλλά, ... ας μην απογοητευόμαστε ,..
"κρούετε και ανοιγέσθω " "ζητήτε και λαμβάνητε"

Καλό Τριώδιο :8
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
Άβαταρ μέλους
pepiixthis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 476
Εγγραφή: Τετ Οκτ 15, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: ΚΑΒΑΛΑ...Ευτέρπη - Πέπη

Re: Το μονοπάτι, η σιωπή και η Βασιλεία

Δημοσίευση από pepiixthis »

Καλό Τριώδιο :8
«στενή η πύλη και τεθλιμμένη οδός η απάγουσα στην ζωήν»
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Θέματα”