Το τυπικόν της Κυριακής

Συζήτηση για την Βυζαντινή Μουσική.

Συντονιστές: alex, Συντονιστές

Απάντηση
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Το τυπικόν της Κυριακής

Δημοσίευση από PRETORIAN »

4-1-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ πρό των Φώτων
Σύναξις των αγίων 70 αποστόλων.Θεοκτίστου οσίου. Ήχος δ’.Εωθινόν ζ’.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ....

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ:

Αναστάσιμο: Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα..το αυτό
. Καί νύν... Θεοτοκίον
Προεόρτιον Ήχος δ'

Ετοιμάζου Zαβουλών, καί ευτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ιορδάνη ποταμέ, στήθι υπόδεξαι σκιρτών, τού βαπτισθήναι ερχόμενον τόν Δεσπότην. Αγάλλου ο Αδάμ σύν τή Προμήτορι, μή κρύπτετε εαυτούς, ως εν Παραδείσω τό πρίν, καί γάρ γυμνούς ιδών υμάς επέφανεν, ίνα ενδύση τήν πρώτην στολήν, Χριστός εφάνη, τήν πάσαν κτίσιν, θέλων ανακαινίσαι.


Καθίσματα Ήχος δ'

Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω εξίσταντο λέγουσαι, Άρα εκλάπη, ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον, άρα ηγέρθη, ο καί πρό πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός, τοίς εν άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Εκουσία σου βουλή, Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί εν μνήματι καινώ, άνθρωποι έθεντο θνητοί, τόν διά λόγου τά πέρατα συστησάμενον, όθεν δεσμευθείς ο αλλότριος, θάνατος δεινώς εσκυλεύετο, καί οι έν άδη άπαντες εκραύγαζον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, Χριστός ανέστη, ο ζωοδότης, μένων εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ, τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει παρθένος.

Ταχύ προκατάλαβε Ανέστης ως αθάνατος, από τού άδου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή Αναστάσει τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας έν ισχύϊ, τού θανάτου τό κράτος, έδειξας Ελεήμον, τήν Ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε Φιλάνθρωπε.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εκ τών άνω κατελθών, τών υψωμάτων Γαβριήλ, καί τή πέτρα προσελθών, ένθα η πέτρα τής ζωής, λευχειμονών ανεκραύγαζε ταίς κλαιούσαις, Παύσασθε υμείς, τής θρηνώδους κραυγής, έχουσαι αεί, τό ευσυμπάθητον, όν γάρ ζητείτε κλαίουσαι, θαρσείτε, ως αληθώς εξεγήγερται, διό βοάτε, τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό Μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν ο Προαιώνιος, καί γαλουχείται σύμπασαν ο τρέφων, πνοήν αφάτω χρηστότητι, καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσι.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

• Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.
• Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Αντίφωνον Β'

• Εκέκραξά σοι Κύριε, θερμώς εκ βάθους ψυχής μου, καμοί γενέσθω, πρός υπακοήν τά θείά σου ώτα.
• Επί τόν Κύριον ελπίδα πάς τις κεκτημένος, υψηλότερος εστί, πάντων τών λυπούντων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Αντίφωνον Γ'

• Η καρδία μου πρός σέ Λόγε υψωθήτω, καί ουδέν θέλξει με, τών τού κόσμου τερπνών πρός χαμαιζηλίαν.
• Επί τήν μητέρα αυτού, ως έχει τις στοργήν, επί τώ Κυρίω θερμότερον φίλτρον χρεωστούμεν.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεογνωσίας πλούτος, θεωρίας καί σοφίας, πάντα γάρ εν τούτω τά πατρώα δόγματα, ο Λόγος εκκαλύπτει.

Προκείμενον

Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, καί λύτρωσαι ημάς, ένεκεν τής δόξης τού ονόματός σου.
Στίχ. ο Θεός, εν τοίς ωσίν ημών ηκούσαμεν.

Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν ζ

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Δόξα... Ήχος β'

Ταίς τών Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

Πεντηκοστάριον. Ήχος ο αυτός.

Αναστάς ο Ιησούς, από τού τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν, τήν αιώνιον ζωήν, καί μέγα έλεος.

Κανών Αναστάσιμος.
Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

Ωδή α' Ήχος δ'
Ο Ειρμός

Θαλάσσης, το ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υψώθης, τήν ημετέραν έκπτωσιν, επανορθούμενος, εν τώ αχράντω ξύλω τού Σταυρού, τήν εν ξύλω ιώμενος, πανωλεθρίαν Δέσποτα, ως αγαθός καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν τάφω, σωματικώς, εν άδη δέ μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δέ μετά Ληστού, καί εν θρόνω υπήρχες Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Κανών προεόρτιος.
Ωδή α' Μηναίου. Ἠχος πλ.β΄
Ὀ εἰρμός: Ὡς ἐν ἠπείρω πεζεύσας

Αγαλλιάσθω η κτίσις, αι πατριαί, τών Έθνών αδέτωσαν. Ιησούς ο Βασιλεύς, πάσης γής προέρχεται ροαίς, Ιορδάνου τήν ημών, ποιήσαι κάθαρσιν.

Βασιλικήν αλουργίδα παρθενικών, εξ αιμάτων Κύριε, ενδυσάμενος σαρκί, ποταμού πρός ρεύματα γυμνός, επιβαίνεις τήν ημών, ενδύων γύμνωσιν.

Γόνος Πατρός προανάρχου σύ πεφυκώς, πρός τόν Γόνον εύσπλαγχνε, Ζαχαρίου ευτελώς, παραγίνη βάπτισμα αιτών, όπως χάριτι υιούς Θεού ποιήσης ημάς.

Ωδή γ'
Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον τό τής ζωής, ηνοητή καί αληθής άμπελος, επί Σταυρού κρέμαται, πάσιν αμβροσίαν πηγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως μέγας, ως φοβερός, ως τό τού άδου καθελών φρύαγμα, καί ως Θεός άφθαρτος, νύν σωματικώς εξεγήγερται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε, προσάγομεν.

Ωδή γ' Μηναίου
Ὀ εἰρμός: Οὐκ ἐστιν ἁγιος

Δεσπόζων πάντων ως Θεός, δούλου φέρεις εικόνα, καί πρός δούλον οικτίρμον, παραγίνη σαρκικώς, Βαπτίσματι θεουργώ, τής δουλείας, τού εχθρού εξαίρων ημάς.

Επέστης ρείθρω διατί; ποίαν κάθαρσιν θέλων, ποίον ρύπον εκπλύνειν, υπεράγαθε ζητών; υμνώ σου τήν υπέρ νούν, διά σπλάγχνα Λόγε συγκατάβασιν.

Ζητών τό πρόβατον Χριστέ, όπερ άγριος λύκος, κατεσπάραξε δόλω, Ιορδάνου ταίς ροαίς, εφίστασαι εκβοών, τώ Προδρόμω. Δεύρο σύ με βάπτισον.

Προεόρτιον, κάθισμα
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος

Τού Ιησού γεννηθέντος, εκ Παρθένου Μαρίας, καί εν Ιορδάνη βαπτισθέντος υπό τού Ιωάννου, τό Πνεύμα κατήλθεν επ' αυτόν, ορώμενον εν είδει Περιστεράς, διά τούτο ο Προφήτης, σύν τοίς Αγγέλοις έλεγε κραυγάζων. Δόξα τή παρουσία σου Χριστέ, δόξα τή Βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ'
Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανελήλυθας τά πάθη μου θεραπεύσων, επί Σταυρού τώ πάθει τής αχράντου σαρκός σου, ήν εκών εφόρεσας, διό σοι κραυγάζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αναμαρτήτου ο θάνατος γεγευμένος, ζωοποιού τε σώματος τού σού επαξίως, Δέσποτα νενέκρωται, ημείς δέ βοώμέν σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειρογάμως εκυησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Ωδή δ' Μηναίου
Ὀ εἰρμός: Χριστός μου δύναμις

Ηνίκα είδέ σε, τό ρείθρον Κύριε, Ιορδάνου εστράφη, η δέ πολλοίς, πάθεσι κατάρρυπος, φύσις ημών πρός ουρανούς, ανεστράφη προσκυνούσά σε.

Θαμβείται ήλιος, ορών σε Ήλιε, σαρκικώς γυμνωθέντα καί μυστικώς, πάσαν καταυγάζοντα, τήν γυμνωθείσαν σκοτεινή, παραβάσει φύσιν Δέσποτα.

Ιδού η κάθαρσις, ιδού η λύτρωσις, η ανάπλασις πάντων, ο φωτισμός, ήλθεν εις τά ίδια, οικειωθώμεν ούν αυτώ, διά βίου καθαρότητος.

Ωδή ε'
Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κοσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντας σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ Κύριε πρός γήν, συμπαθώς κατελήλυθας, σύ ύψωσας τήν πεσούσαν, τών ανθρώπων ουσίαν, εν ξύλω αναρτώμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ήράς μου Χριστέ, τών πταισμάτων τό έγκλημα, σύ έλυσας τάς οδύνας, τού θανάτου Οικτίρμον, τή θεία Αναστάσει σου.
Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ε' Μηναίου
Ὀ εἰρμός: Τώ θείω φέγγει σου ἀγαθέ

Καρποφορήσωμεν τώ Χριστώ, βίον καθαρόν, έρχεται γάρ, αποκαθαίρων τσίς ύδασι, τών αμαρτημάτων τόν ρύπον χάριτι, ο μόνος ευεργέτης καί αναμάρτητος.

Λαός εν σκότει τών δυσχερών, πάλαι ο καθήμενος τό φώς, επιφανέν σοι τό άδυτον, βλέψον, καί ταίς θείαις αυγαίς φωτίσθητι, καί τού επιφανέντος τήν χάριν ύμνησον.

Μέγα μυστήριον εκτελών, μέγιστον πρός Πρόδρομον τόν σόν, ώ μεγαλόδωρε Κύριε, έρχη σμικρυνθείσαν τήν ανθρωπότητα, αρρήτως μεγαλύνων διά Βαπτίσματος.

Ωδή ς'
Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανήλθες, εν Σταυρώ δυναστείαν ζωσάμενος, καί συμπλακείς τώ τυράννω, ως Θεός εξ ύψους κατέρραξας, τόν Αδάμ δέ, αηττήτω, παλάμη ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης, εξαστράπτων ωραίος εκ τάφου Χριστέ, καί διεσκέδασας πάντας, τούς εχθρούς τή θεία σου δυναστεία, καί τά πάντα, ως Θεός, ευφροσύνης επλήρωσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων και νότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησεν.

Ωδή ς' Μηναίου
Ὀ εἰρμός: Του βίου την θάλασσαν

Ναμάτων ως έμπλεως, μυστικών ως ποταμός, ειρήνης μόνε Κύριε, πρός ποταμόν εφίστασαι εκ μικράς, σταγόνος αιτούμενος, βαπτισθήναι ο μόνος αναμάρτητος.

Ξενίζεται άνωθεν, τών Αγγέλων ο χορός, κατανοών γυμνούμενον, τόν ταίς νεφέλαις σκέποντα ουρανόν, καί κράζει. Τίς αύτη σου, ή πολλή πρός ανθρώπους συγκατάβασις;

Ο πλήρης κεκένωται, ο αόρατος ιδού, σωματωθείς επέφανεν, Ιορδάνη ευφράνθητι ποταμέ, τά ρείθρά σου πλήρωσον, όπως λούσης τήν πάντων αναγέννησιν.

Εις πάντα κόσμον ερράνατε, τό ύδωρ τής ζωής τό σωτήριον, νεφέλαι έμψυχοι, αναδειχθέντες Απόστολοι, καί τών πιστών καρδίας κατεδροσίσατε.

Ρημάτων θείων η δύναμις, υμών τήν τών ρητόρων ενίκησε, πολλήν δεινότητα, καί τούς ασόφους εσόφισε, μωραινομένους γνώσει τής πλάνης Πάνσοφοι.

Ο θείος Πούδης καί Τρόφιμος, Φιλήμων ο κλεινός καί Αρίσταρχος, Ονησιφόρος τε, καί Τυχικός ο πανάριστος, ως Μαθηταί τού Λόγου μεγαλυνέσθωσαν.

Θεοτοκίον

Υμνώ σε μόνη Πανύμνητε, δοξάζω σε αεί θεοδόξαστε, καί μακαρίζω σε, ήν γενεαί μακαρίζουσι, τών γενεών Παρθένε θεομακάριστε.




Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον

Ο Σωτήρ καί ρύστης μου, από τού τάφου, ως Θεός ανέστησεν, εκ τών δεσμών τούς γηγενείς, καί πύλας άδου συνέτριψε, καί ως Δεσπότης ανέστη τριήμερος.

Ο Οίκος

Τόν αναοτάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν ζωοδότην, τριήμερον εκ τάφου, καί πύλας τού θανάτου σήμερον συνθλάσαντα, τή δυνάμει τή αυτού, τόν άδην τε νεκρώσαντα, καί τό κέντρον τού θανάτου συντρίψαντα, καί τόν Αδάμ σύν τή Εύα ελευθερώσαντα, υμνήσωμεν πάντες οι γηγενείς, ευχαρίστως βοώντες αίνον εκτενώς, Αυτός γάρ ως μόνος κραταιός Θεός, καί Δεσπότης ενέστη τριήμερος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Η Σύναξις τών αγίων καί ενδόξων Εβδομήκοντα Αποστόλων.

Στίχοι

Τούς Εβδομήκοντ' ευκλεείς Αποστόλους,
Καί ώδ' ομού σύμπαντας ευφημείν θέμις.
Αμφί τετάρτην άνδρας αγακλεέας κυδαίνω.

Τή αυτή ημέρα, Ο Όσιος Θεόκτιστος, ο Ηγούμενος τού εν τώ Κουκούμω τής Σικελίας, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

Εν γή χλοαυγεί τής Εδέμ Θεοκτίστω,
Μοίραν δίδως, άκτιστε τού Θεού Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, Οι άγιοι έξ Μάρτυρες εν ειρήνη Τελειούνται.

Στίχοι

Ψυχαί διαυγείς έξ αποπτάσαι βίου,
Εξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Zωσίμου Μοναχού καί Αθανασίου Κομενταρησίου.

Στίχοι

Αθανάσιος συνθανών τώ Ζωσίμω,
Ένδον πέτρας ήδιστα καί συζήν έχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής οσίας Απολλιναρίας τής Συγκλητικής.

Στίχοι

Αίρουσιν εκ γής τήν Απολλιναρίαν.
Καί γάρ κατοικείν ουρανούς ήν αξία.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.
Ωδή ζ'
Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός αφθαρσίαν, η ανθρωπότης ανακέκληται, θείω λουσαμένη αίματι τού Χριστού, ευχαρίστως αναμέλπουσα. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος, όντως καί παστάδος πάσης βασιλικής, αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ ο τάφος σου, η πηγή τής ημών αναστάσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, Χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή ζ' Μηναίου
Ο Ειρμός: Δροσοβόλον μέν την κάμινον

Πώς σε ρείθρα υποδέξονται ποτάμια, τρυφής όντα χειμάρρουν Χριστέ; πώς ο Πρόδρομος, εκτενεί τήν χείρα επί σέ, χειρί πλαστουργήσαντα αυτόν, καί εκ χειρός τού πονηρού, εξαγαγόντα ημάς;

Ρείθρον Κύριε υπάρχων αγαθότητος, πρός ρείθρα Ιορδάνια, πώς εφίστασαι, αφθαρσίας νάματα ζητών; ποτίσαι τούς γεύσει πονηρά, καθυπαχθέντας τή φθορά, φθόνω τού όφεως.

Σταλαξάτωσαν τά όρη αγαλλίασιν, καί οι βουνοί σκιρτάτωσαν, ευφραινόμενοι, ποταμοί κροτείτωσαν χειρί, επέφανεν ήκει ο Χριστός, εν ποταμώ τά τών βροτών, ενθάψαι πταίσματα.

Ωδή η'
Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χείρας εκπετάσας εν Σταυρώ, τά έθνη άπαντα επισυνήγαγες, καί μίαν έδειξας Δέσποτα, Εκκλησίαν ανυμνούσάν σε, τοίς επί γής καί ουρανού, συμφώνως ψάλλουσιν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λευχείμων ωράθη γυναιξί, τώ απροσίτω φωτί τής Αναστάσεως, καταστραπτόμενος Άγγελος. Τί τόν ζώντα εν τώ τάφω βοών, επιζητείτε ως θνητόν, όντως ηγέρθη Χριστός, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε Άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα Πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες σέ ευλογούμεν, Μαρία Θεόνυμφε.

Ωδή η' Μηναίου

Ο Ειρμός: Εκ φλογός τοίς Οσίοις


Τά ποτάμια ρείθρα μηλωτή έτεμεν, Ελισαίος τήν χάριν, τήν τού Βαπτίσματος, προσκιαγραφών, ήν Χριστός απειργάσατο, τούτοις επιβαίνων, ο μόνος ευεργέτης.

Yπεσήμανε πάλαι Προφήτης ένδοξος, τού Βαπτίσματος χάριν, αλσί τά ύδατα, άγονα τά πρίν, εκτελέσας πολύγονα, τού επιφανέντος, Θεού ημών δυνάμει.

Φάραγξ πάσα τών θείων δώρων πλησθήσεται, καί βουνός εναντίος ταπεινωθήσεται, καί τά σκολιά εις ευθέα τραπήσεται, τή τού σαρκωθέντος, Θεού επιφανεία.

Ωδή θ'
Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Όλον με ανείληφας όλος, εν συναφεία ασυγχύτω, όλω μοι διδούς ο Θεός μου, τήν σωτηρίαν διά τού πάθους σου, ο εν Σταυρώ υπέμεινας, σωματικώς δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι σοί μαθηταί καθορώντες, ανεωγμένον σου τόν τάφον, καί τάς θεοφόρους σινδόνας, κεκενωμένας τή Αναστάσει σου, σύν τώ Αγγέλω έλεγον. Όντως εγήγερται ο Κύριος!

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα μέν θείας ουσίας, αλλ' υποστάσεων Τριάδα, πάντες οι πιστοί προσκυνούμεν, εν ασυγχύτοις ταίς υποστάσεσιν, ισοσθενή ομότιμον, ήν ευσεβούντες μεγαλύνομεν

Ωδή θ' Μηναίου

Ο Ειρμός: Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον

Χερσίν ο πλάσας Χριστέ τόν άνθρωπον, εν τή χειρί Προδρόμου υποκύπτεις ως άνθρωπος, ταπεινούμενος όπως υψώσης με, πάλαι ταπεινωθέντα, καί απολλύμενον, δόξα τή ενδόξω, καί φρικτή οικονομία σου.

Ψυχών η κάθαρσις ευτρεπίζεται, ο φωτισμός, η λύσις τών δεινών επεδήμησεν, Iορδάνη ποταμέ ευφράνθητι, χόρευσον πάσα η κτίσις, γή τε καί θάλασσα, κρότησον δοξάζουσα Xριστόν, τόν υπεράγαθον.

Ως ων απάντων καλών τό πλήρωμα, έρχη βοών τώ πλήρει, αγιότητος δούλω σου, εκπλαγέντι τήν σήν συγκατάβασιν. Έγγισον βάπτισόν με, θέλω πληρώσαι γάρ, φύσιν τών βροτών αγιασμού, καί καθαρότητος

Καταβασίαι

Ωδή α' Ήχος β'

Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα καί διά ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ'

Ισχύν ο διδούς τοίς Βασιλεύσιν ημών Κύριος, καί κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται, μολεί δέ πρός τό Βάπτισμα, διό πιστοί βοήσωμεν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε.

Ωδή δ'

Ακήκοε Κύριε φωνής σου, όν είπας, Φωνή βοώντος εν ερήμω, ότε εβρόντησας πολλών επί υδάτων, τώ σώ μαρτυρούμενος Υιώ, όλος γεγονώς τού παρόντος, Πνεύματος δέ εβόησε. Σύ εί Χριστός, Θεού Σοφία καί Δύναμις.

Ωδή ε'

Ιησούς ο ζωής αρχηγός, λύσαι τό κατάκριμα ήκει, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καθαρσίων δέ, ως Θεός μή δεόμενος, τώ πεσόντι καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, εν ώ τήν έχθραν κτείνας, υπερέχουσαν, πάντα νούν ειρήνην χαρίζεται.

Ωδή ς'

Η φωvή τού λόγου, ο λύχνος τού φωτός, ο εωσφόρος, ο τού Ηλίου Πρόδρομος, εν τή ερήμω, Μετανοείτε, πάσι βοά τοίς λαοίς, καί προκαθαίρεσθε, ιδού γάρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τόν κόσμοv λυτρούμεvος.

Ωδή ζ'

Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός προσομιλήσαντας, διασυρίζον πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, καί θείου Αγγέλου συγκατάβασις, όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Μυστήριον παράδοξον, η Βαβυλώνος έδειξε κάμινος, πηγάσασα, δρόσον, ότι ρείθροις έμελλεν, άϋλον πύρ εισδέχεσθαι ο Ιορδάνης, καί στέγειν σαρκί, βαπτιζόμενον τόν Κτίστην, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.


Την Τιμιωτέραν

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...

Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
Ότι Άγιός εστιν

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Ζ'

Ότι ήραν τόν Κύριον, τής Μαρίας ειπούσης, επί τόν τάφον έδραμον, Σίμων Πέτρος, καί άλλος, Μύστης Χριστού, όν ηγάπα, έτρεχον δέ οί δύο, καί εύρον τά οθόνια, ένδον κείμενα μόνα, καί κεφαλής, ήν δέ τό σουδάριον χωρίς τούτων, διό πάλιν ησύχασαν, τόν Χριστόν έως είδον.

Προεόρτιον

Ο εκ Πατρός αχρόνως, πρό τών αιώνων γεννηθείς, Υιός καί σάρκα φορέσας, υπερφυώς εκ Γυναικός, προέρχεται βαπτισθήναι, εις αναγέννησιν κόσμου.

Αίνοι
Ήχος δ'

  Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον. Αινείτε τόν Κύριον εκ τών ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοίς Υψίστοις. Σοί πρέπει ύμνος τώ Θεώ,
  Αινείτε αυτόν, πάντες οι Άγγελοι αυτού, αινείτε αυτόν, πάσαι αι Δυνάμεις αυτού, Σοί πρέπει ύμνος τώ Θεώ.

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Εν τώ σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τα πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επι τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τών Πατρικών σου κόλπων, μή χωρισθείς μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών αθανασίαν παρέσχες τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.

…Ήχος πλ. β' Αι Αγγελικαί

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
Όν περ η φωνή, τού βοώντος προετύπου, ήλθεν ο Χριστός, έν τοίς ρείθροις Ιορδάνου, καί τώ Προδρόμω έφη. Δεύρο πλύνόν με ύδασι, βάπτισόν με νύν συγκαταβάντα, τόν γάρ Αδάμ εκπλύναι ήλθον, τού πρίν πτώματος. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
Ύψος ουρανού, ουδαμώς εξιχνιάσω, άστρων αριθμόν, ουδέ γήν αναμετρήσω, καί πώς τής κορυφής σου, τώ Δεσπότη ο Πρόδρομος, άψομαι χειρί; πώς δέ βαπτίσω, τόν φέροντα δρακί τήν κτίσιν, διό κράζω σοι. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

7. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιιμ.
Σύνθρονος Πατρί, καί τώ Πνεύματι υπάρχων, ταίς αγγελικαίς, στρατιαίς δορυφορούμαι, άλλά σμικρώ σπηλαίω εξενίσθην τικτόμενος, εν τή Βηθλεέμ δι' ευσπλαγχνίαν, διό καί νύν τήν δεξιάν σου, εμοί δάνεισον, ίνα καί πλύνω εν εμοί, τού κόσμου τά πταίσματα.

8. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.
Έκλυσας ποτέ, αμαρτίας επί Νώε, λόγω διασχών, καταρράκτας ουρανίους, καί πώς σε Ιορδάνης, κατιδών υποστήσεται; ήδη γάρ τό ρείθρον αναστρέφει, επέγνω σε η κτίσις πάσα, καγώ κράζω σοι. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι

Δόξα. ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ' Ήχος βαρύς

Ιδού σκοτία καί πρωϊ, καί τί πρός τό μνημείον Μαρία έστηκας, πολύ σκότος έχουσα ταίς φρεσίν; υφ' ού πού τέθειται ζητείς ο Ιησούς. Αλλ' όρα τούς συντρέχοντας Μαθητάς, πώς τοίς οθονίοις καί τώ σουδαρίω, τήν Ανάστασιν ετεκμήραντο, και ανεμνήσθησαν τής περί τούτου Γραφής. Μεθ' ών, καί δι' ών καί ημείς, πιστεύσαντες, ανυμνούμέν σε τόν ζωοδότην Χριστόν.

Καί νύν... τό παρόν Θεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.



ΕΙς την λειτουργίαν


Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Τα απολυτίκια:

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Καί Προεόρτιον Ήχος δ'

Ετοιμάζου Zαβουλών, καί ευτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ιορδάνη ποταμέ, στήθι υπόδεξαι σκιρτών, τού βαπτισθήναι ερχόμενον τόν Δεσπότην. Αγάλλου ο Αδάμ σύν τή Προμήτορι, μή κρύπτετε εαυτούς, ως εν Παραδείσω τό πρίν, καί γάρ γυμνούς ιδών υμάς επέφανεν, ίνα ενδύση τήν πρώτην στολήν, Χριστός εφάνη, τήν πάσαν κτίσιν, θέλων ανακαινίσαι.

Και του ναου....

Δόξα

Η Υπακοή
Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Και νύν

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονως ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Απόστολος:
Κυριακή προ των Φώτων (Β΄ Τιμ. 4,5-8)
Τέκνον Τιμόθεε, 5. νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. 6. ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. 7. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα• 8. λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.

Ευαγγέλιον:
Κυριακή προ των Φώτων (Μάρκ. 1,1-8)
1. Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ,υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 2. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου• 3. φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, 4. ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 5. καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ' αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 6. ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7. καὶ ἐκήρυσσε λέγων• ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. 8. ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

11-1-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ μετά τά Φώτα
Θεοδοσίου οσίου του Κοινοβιάρχου (+ 529). Ήχος πλ.α’. Εωθινόν η’.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ:
Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Δόξα…Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ τή οικουμένη, λάμπων τοίς θαύμασιν, Όσιε Πατήρ ημών Θεοδόσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν...
Τής Εορτής Ήχος α'
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν
Καθίσματα Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον
Τόν Σταυρόν τού Κυρίου εγκωμιάσωμεν, τήν ταφήν τήν αγίαν ύμνοις τιμήσωμεν, καί τήν Ανάστασιν αυτού υπερδοξάσωμεν, ότι συνήγειρε νεκρούς, εκ τών μνημάτων ως Θεός, σκυλεύσας κράτος θανάτου, καί ισχύν διαβόλου, καί τοίς εν άδη φώς ανέτειλε.
Δόξα...
Κύριε, νεκρός προσηγορεύθης, ο νεκρώσας τόν θάνατον, εν μνήματι ετέθης, ο κιενώσας τά μνήματα, άνω στρατιώται τόν τάφον εφύλαττον, κάτω τούς απ' αιώνος νεκρούς εξανέστησας, Παντοδύναμε καί ακατάληπτε, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν
Ήχος δ'
Κατεπλάγη Ιωσήφ
Ιησούς ο τού Ναυή, εν Ιορδανη ποταμώ, διαβιβάζων τόν λαόν, καί τού Θεού τήν κιβωτόν, εσκιαγράφει τήν μέλλουσαν ευεργεσίαν, εικόνα γάρ ημίν αναμορφώσεως, καί τύπον αψευδή αναγεννήσεως, η μυστική διάβασις τών δύω, σκιαγραφεί εν τώ Πνεύματι, Χριστός εφάνη, εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.


Μετά τήν β' Στιχολογίαν. Ήχος πλ.α΄
Κύριε, μετά τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν, καί τήν τών Αποστόλων προσκύνησιν, ο Πέτρος εβόα σοι. Γυναίκες απετόλμησαν, καγώ εδειλίασα. Ληστής εθεολόγησε, καγώ ηρνησάμην σε, άρα καλέσεις με τού λοιπού μαθητήν, ή πάλιν δείξεις με αλιέα βυθού; αλλά μετανοούντά με δέξαι, ο Θεός καί σώσόν με.
Δόξα...
Κύριε, εν μέσω σε προσήλωσαν, οι παράνομοι τών καταδίκων, καί λόγχη τήν πλευράν σου εξεκέντησαν, ώ Ελεήμον, ταφήν δέ κατεδέξω, ο λύσας άδου τάς πύλας, καί ανέστης τριήμερος, έδραμον Γυναύκες ιδείν σε, καί απήγγειλαν Αποστόλοις τήν Έγερσιν. Υπερυψούμενε Σωτήρ, όν υμνούσιν Άγγελοι, ευλογημένε Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Ήχος δ'
Κατεπλάγη Ιωσήφ

Θεοφανείας ο καιρός, Χριστός επέφανεν ημίν, εν Ιορδάνη ποταμώ, δεύτε αντλήσωμεν πιστοί, ύδωρ αφέσεως τών αμαρτιών ημών, Χριστός, γάρ εν σαρκί επεδήμησε, τό πρόβατον ζητών τό θηριάλωτον, καί ανευρών εισήγαγεν ως εύσπλαγχνος, εις τόν Παράδεισον αύθις, Χριστός εφάνη, εν, Ιορδάνη, καί τόν κόσμον εφώτισε.



Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα τού Οσίου
Ήχος γ' Θείας Πίστεως
Θείας αίρων σου χείρας πρός ύψος, στύλος Όσιε φωσφόρος ώφθης, τών προσευχών ενταίς ακτίσι λαμπόμενος, πρός ουρανόν γάρ πτερώσας διάνοιαν, καί τών αρρήτων γενόμενος μέτοχος, όλος ήστραψας, Χριστόν τόν Θεόν αιτούμενος, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Δόξα... Καί νύν... τής Εορτής
Η Παρθένος σήμερον
Ο Δεσπότης σήμερον, εν Ιορδάνη επέστη, βαπτισθείς εν ύδασιν, υπό τού θείου Προδρόμου, άνωθεν ο Πατήρ δέ προσεμαρτύρει. Ούτός εστιν ο Υιός ο αγαπητός μου, καί τό Πνεύμα επεφάνη, εν ξένη θέα, περιστεράς επ' αυτόν.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος πλ. α'
Αγγελική οράσει τόν νούν εκθαμβούμεναι, καί θεϊκή Εγέρσει τήν ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοίς Αποστόλοις ευηγγελίζοντο. Αναγγείλατε εν τοίς έθνεσι, τήν Ανάστασιν τού Κυρίου, συνεργούντος τοίς θαύμασι, καί παρέχοντος ημίν μέγα έλεος.


Οι Αναβαθμοί τού Ἠχου
Αντίφωνον Α'
• • Εν τώ θλίβεσθαί με Δαυϊτικώς, άδω σοι Σωτήρ μου. Ρύσαί μου τήν ψυχήν εκ γλώσσης δολίας.
• • Τοίς ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, περικρατείται πάντα τά ορατά τε σύν τοίς αοράτοις, αυτοκρατές γάρ όν, τής Τριάδος έν εστιν αψεύστως.
Αντίφωνον Β'
• • Εις τά όρη ψυχή αρθώμεν, δεύρο εκείσε, όθεν βοήθεια ήκει.
• • Δεξιά σου χείρ καμέ, Χριστέ ιπταμένη, σκαιωρίας πάσης περιφυλαξάτω.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογούντες φώμεν, Συ εί Θεός, ζωή, έρως, φώς, νούς, σύ χρηστότης, σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.
Αντίφωνον Γ'
• • Επί τοίς ειρηκόσι μοι. Εις τάς αυλάς προσβώμεν Κυρίου, χαράς πολλής πλησθείς ευχάς αναπέμπω.
• • Επί οίκον Δαυϊδ, τά φοβερά τελεσιουργείται, πύρ γάρ εκεί φλέγον, άπαντα αισχρόν νούν.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ζωαρχική αξία, εξ ού πάν ζώον εμψυχούται, ως εν Πατρί, άμα τε καί Λόγω.
Προκείμενον
Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου, ότι σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.
Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.

Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν η’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους



Δόξα... Ήχος β'

Ταίς τών Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

Πεντηκοστάριον. Ήχος ο αυτός.

Αναστάς ο Ιησούς, από τού τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν, τήν αιώνιον ζωήν, καί μέγα έλεος.
Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. α'
Ο Ειρμός
Ίππον και αναβάτην, εις θάλασσαν Ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον ύμνον άδοντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σέ η ακανθηφόρος, Εβραίων συναγωγή, ου στοργήν ευεργέτα, πρός σέ φυλάξασα, μητρικήν Χριστέ εστεφάνωσε, τόν γενάρχην λύοντα, τής ακάνθης τό επιτίμιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ηγειράς με πεσόντα, τώ βόθρω επικληθείς, ζωοδότα απτώτως, καί τής εμής δυσώδους φθοράς, Χριστέ ανασχόμενος, απειράστως θείας ουσίας, μύρω με ευωδίασας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυται η κατάρα, η λύπη πέπαυται, η γάρ ευλογημένη, καί κεχαριτωμένη, πιστοίς χαράν εξανέτειλεν, ευλογίαν πάσιν ανθηφορούσα, Χριστόν τοίς πέρασι.


Βάπτισμα ρύψις γηγενών αμαρτάδος.

Της Εορτής.
Ήχος β' Ο Ειρμός
«Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα, καί διά ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος, ότι δεδόξασται.».

Αδάμ τόν φθαρέντα αγαπλάττει, ρείθροις Ιορδάνου καί δρακόντων, κεφαλάς εμφωλευόντων διαθλάττει, ο Βασιλεύς τών αιώνων Κύριος, ότι δεδόξασται.

Πυρί τής θεότητος αϋλω, σάρκα υλικήν ημφιεσμένος, Ιορδάνου περιβάλλεται τό νάμα, ο σαρκωθείς εκ Παρθένου Κύριος, ότι δεδόξασται.

Τόν ρύπον ο σμήχων τών ανθρώπων, τούτοις καθαρθείς εν Ιορδάνη, οίς θελήσας ωμοιώθη ό ήν μείνας, τούς εν σκότει φωτίζει Κύριος, ότι δεδόξασται.


Του Οσίου
Ήχος β'
«Eν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος κυριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Ως σοφός ταξίαρχος ημών, Πάτερ Θεοδόσιε, θεοπρεπώς τήν ωδήν προανάκρουσον, τώ επιδη μήσαντι, εις παγκόσμιον σωτηρίαν Χριστώ τώ Θεώ, καί τήν παναγίαν μνήμην σου, σύν εαυτώ δοξάσαντι.

Εξ ερήμου Πρόδρομος Χριστού, τής Ααρωνίτιδος, ο Ελισάβετ βλαστός προελήλυθεν, εν τή Κολυμβήθρα δέ, Θεοδόσιος γεννηθείς διά Πνεύματος, ερημοπολίτης γέγονε, τώ Ιησού επόμενος.

Βαπτισθέντος ρείθροις τού Χριστού, τής Ισραηλίτιδος, συναγωγής καθαιρείται τό φρύαγμα, εν τή Εκκλησία δέ, η ισάγγελος πολιτεία πεφύτευται, ήν ανεπιστρόφως ήνυσας, παμμάκαρ Θεοδόσιε.

Κοινωνός τού πάθους γεγονώς, Πάτερ δι' ασκήσεως, τού δι' ημάς τώ Σταυρώ ομιλήσαντος, επαξίως σύμμορφος, εχρημάτισας τής αυτού αναστάσεως, καί συγκληρονόμος γέγονας, τής δόξης Θεοδόσιε.
Θεοτοκίον
Νεανίδων θείων ο χορός, ενθεαστικώτατα, εν γυναιξί σε καλήν ασματίζουσι, Θεοτόκε Δέσποινα, καλλοναίς ωραϊζομένην θεότητος, τόν καλλοποιόν γάρ Λόγον, υπέρ λόγον απεκύησας.

Ωδή γ' Ο Ειρμός
Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Θεός μου υπάρχων Αγαθέ, πεσόντα κατωκτείρησας, καί καταβήναι πρός με ηυδόκησας, ανύψωσάς με διά σταυρώσεως, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ζωή ενυπόστατος Χριστέ, υπάρχων καί φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χούν θανάτου καταβάς Δέσποτα, τό θνητόν διέρρηξας, καί νεκρούς τριήμερος, αναστάς αφθαρσίαν ημφίεσας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θεόν συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθένε διά Πνεύματος, τού Παναγίου έμεινας άφλεκτος, επεί σέ βάτος τώ νομοθέτη Μωσή, φλεγομένη άκαυστα, σαφώς προεμήνυσε, τήν τό πύρ δεξαμένην τό άστεκτον.

Της Εορτής. Ο Ειρμός
«Ισχύν ο διδούς, τοίς Βασιλεύσιν ημών Κύριος, καί κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται, μολεί δέ πρός τό Βάπτισμα, διό πιστοί βοήσωμεν. Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.»

Στειρεύουσα πρίν, ητεκνωμένη δεινώς σήμερον, ευφραίνου Χριστού η Εκκλησία, δι' ύδατος καί Πνεύματος, υιοί γάρ σοι γεγέννηνται, εν πίστει ανακράζοντες. Ούκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Μεγάλη φωνή, εν τή ερήμω βοά Πρόδρομος. Χριστού ετοιμάσατε οδούς, καί τρίβους τού Θεού ημών, ευθείας απεργάσασθε, εν πίστει ανακράζοντες. Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Του Οσίου
«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη ή καρδία μου».

Ούδασι στεγάζων, τά υπερώα Κύριος σωματικώς τά ρείθρα, τού Ιορδάνου περιεβάλετο, εν ώ εστερεώθη η καρδία μου.

Οφώς εν Iορδάνη, τό θείον λάιμψας βλάστημα, τοίς επί γής θεόσδοτον, ευλογίας καί προαιρέσεως, αγαθής σε προφαίνει Θεοδόσιε.
Κατέλιπες τόν κόσμον, καί τά εν τώ κόσμω Όσιε, τήν τελεσθείσαν γύμνωσιν, τού Δεσπότου εκμιμησάμενος, επί τού Ιορδάνου Θεοδόσιε.

Τόν Σταυρόν τού Σωτήρος, επ' ώμων άρας έδραμες, επί τόν τούτου τάφον, ελάφου δίκην επί υδάτων πηγάς, σωτηρίους παμμάκαρ Θεοδόσιε.
Θεοτοκίον
Τά τάγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκον πίστει σέβομεν.
Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Εγκρατεία καί πόνοις καί προσευχαίς, τήν ψυχήν σου κοσμήσας θεοπρεπώς, γέγονας συμμέτοχος, τών Οσίων Αοίδιμε, καί τών θαυμάτων όντως, χαρίσματα έλαβες, τού ιάσθαι τάς νόσους, τών πίστει τιμώντων σε, όθεν καί Δαιμόνων, απελαύνων τά πλήθη, παρέχεις ιάματα, τοίς ανθρώποις τή χάριτι, θεοφόρε Θεοδόσιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν άγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... τής Εορτής
Ιορδάνης τώ ρείθρω καθυπουργεί, Ιωάννης εκτείνει χείρα φθαρτήν, φανέντος σου Αόρατε, εν σαρκί πρός τό βάπτισμα, αλλ' ο μέν εστρέφετο, εις τά οπίσω φόβω, ο δέ αύθις εκράτει, εν τρόμω τόν άφθαρτον, όντως ο Αμνός τού Θεού, η πηγή η αείζωος, πηγάς τε καί θαλάσσας, καί ανθρώπους ηγίασας. Η Τριάς γάρ επέλαμψεν, άνωθεν Υιόν σε ονομάζει ο Γεννήτωρ, καί τό Άγιον Πνεύμα συγκατέρχεται.

Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Μερράς τά πικρότατα νάματα, ως εν εικόνι προτυπών, τόν άχραντόν σου Σταυρόν αγαθέ, τής αμαρτίας νεκρούντα, τήν γεύσιν διά ξύλου εγλύκανας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρόν κατά τού ξύλου τής γνώσεως, κατά γλυκείας εδωδής, χολήν Σωτήρ μου προσίεσαι, κατά φθοράς δέ θανάτου, τό αίμά σου τό θείον εξέχεας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκτός μέν συναφείας συνέλαβες, αδιαφθόρως εν γαστρί, καί πρίν ωδινήσαι τέτοκας, καί μετά τόκον Παρθένος, Θεόν σαρκί τεκούσα πεφύλαξαι.
Της Εορτής.
Ο Ειρμός
«Ακήκοε Κύριε φωνής σου, όν είπας, Φωνή βοώντος εν ερήμω ότε εβρόντησας πολλών επί υδάτων, τώ σώ μαρτυρούμενος Υιώ, όλος γεγονώς τού παρόντος, Πνεύματος δέ εβόησε. Σύ εί Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις».

Ρυπτόμενον ήλιον τίς είδεν, ο Κήρυξ βοά, τόν έκλαμπρον τή φύσει, ίνα σε ϋδασιν Απαύγασμα τής δόξης, Πατρός χαρακτήρ αϊδίου εκπλύνω, καί χόρτος ών, πυρί ψαύσω τής σής θεότητος; σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.

Υπέφηνεν ένθεον ήν είχεν, ευλάβειαν Μωσής περιτυχών σοι, ως γάρ τής βάτου σε φωνήσαντα ησθήθη, ευθύς απεστράφη τάς όψεις, εγω δέ πώς βλέψω σε τρανώς, ή πώς χειροθετήσω σε; σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.

Ψυχής τελών έμφρονος, καί λόγω τιμώμενος, αψύχων ευλαβούμαι, εί γάρ βαπτίσω σε, κατήγορόν μοι έσται, πυρί καπνιζόμενον όρος, φυγούσα δέ θάλασσα διχή, καί Ιορδάνης ούτος στραφείς, σύ γάρ Χριστός, Θεού σοφία καί δύναμις.


Του Οσίου
«Ελήλυθας, εκ Παρθένου ου πρέσβυς ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Εν ύδασι, κεφαλάς τών δρακόντων συνέτριψας, καί διά τού Πνεύματος, Λόγε Θεού ανεκαίνισας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τού κλίναντος, κορυφήν τώ Προδρόμω μιμούμενος, Χριστού τό υπήκοον, καί τήν αρίστην ταπείνωσιν, Πάτερ Θεοδόσιε, πρός αρετών ανηνέχθης πύργον άσειστον.

Τή Παρθένω, καί Μητρί λειτουργήσας Χριστού τού Θεού, τήν ακαταμάχητον, χάριν εδέξω τού Πνεύματος, Πάτερ Θεοδόσιε, καί δυσμενείς αοράτους καταβέβληκας.

Τών Μάγων σε, τό αοίδιμον άντρον δεξάμενον, δωροφόρον έδειξε, τώ δι' ημάς βαπτισθέντι Χριστώ, πίστιν Θεοδόσιε, καί σύν ελπίδι αγάπην προσκομίζοντα.

Τοίς πάθεσι, τού Δεσπότου Χριστού δυναμούμενος, τό τής συνειδήσεως, πόθω ανέτλης μαρτύριον, Πάτερ Θεοδόσιε, τώ ζοφερώ προσπαλαίων κoσμοκράτορι.
Θεοτοκίον
Συνέλαβες, εν γαστρί σου ασπόρως, τόν Κύριον, καί τούτον εκύησας, σεσαρκωμένον τόν σώζοντα, κόσμον ταίς πρεσβείαις σου, διό σοι κράζομεν. Χαίρε αειπάρθενε Δέσποινα.

Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής δόξης Κύριος, εν αδοξίας μορφή, επί τού ξύλου ητιμωμένος, εκουσίως κρέμαται, τήν θείαν μοι δόξαν, αφράστως προμηθούμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μεμετημφίασας, πρός αφθαρσίαν Χριστέ, φθοράς θανάτου αδιαφθόρως, τή σαρκί γευσάμενος, καί εξανατείλας τού μνήματος τριήμερος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ δικαιοσύνην τε, καί απολύτρωσιν ημίν, τεκούσα Χριστόν ασπόρως, ελευθέραν έδρασας αράς, Θεοτόκε τήν φύσιν τού προπάτορος.
Της Εορτής.
Ο Ειρμός
«Ιησούς ο ζωής αρχηγός, λύσαι τό κατάκριμα ήκει, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καθαρσίων δέ, ως Θεός μή δεόμενος, τώ πεσόντι καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, εν ώ τήν έχθραν κτείνας, υπερέχουσαν πάντα νούν, ειρήνην χαρίζεται».

Συνελθόντων απείρων λαών, υπό Ιωάννου βαπτισθήναι, αυτός εν μέσω έστη, προσεφώνει δέ τοίς παρούσι. Τίς έδειξεν απειθείς, τήν οργήν υμίν εκκλίναι τήν μέλλουσαν; καρπούς αξίους Χριστώ εκτελείτε, παρών γάρ νύν, ειρήνην χαρίζεται.

Γεωργός ο καί Δημιουργός, μέσος εστηκως ως εις απάντων, καρδίας εμβατεύει, καθαρτήριον δέ πτύον χειρισάμενος, τήν παγκόσμιον άλωνα πανσόφως διϊστησι, τήν ακαρπίαν φλέγων, ευκαρπούσιν αιώνιον, ζωήν χαριζόμενος.

Του Οσίου
«Μεσίτης Θεού καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν».

Εξάψας τόν νούν, τού ημάς εν ρείθροις καινουργήσαντος, σοφώς υπεστήριζες, καταβεβλημένον δι' ασκήσεως, κρεμαστήρσι τό σώμα, παμμάκαρ Θεοδόσιε.

Τόν βίον αεί, τού θανάτου θέμενος μελέτημα, εκδημήσαι σπεύδων τε, πρός τόν δι' ημάς επιφανέντα σαρκί, σεαυτώ εδομήσω, τόν τάφον Θεοδόσιε.

Τόν θάνατον Χριστού, τόν εκούσιον ο σός φοιτητής, ο κλεινός Βασίλειος, Πάτερ Θεοδόσιε μιμούμενος, τόν καινόν εγκαινίζει, τάφον αγαλλόμενος.
Θεοτοκίον
Ιδού εν γαστρί, Θεοτόκε πάναγνε, Χριστόν τόν Θεόν, υπέρ λόγον έσχηκας, ώσπερ Ησαϊας προσηγόρευσεν, υπέρ φύσιν τε τούτον, Θεογεννήτορ τέτοκας.
Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω, Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εις φθοράν κατώλισθεν, ο Γενάρχης, Δέσποτα Χριστέ, παρηκόου βρώσεως γευσάμενος, καί πρός ζωήν ανήκται διά τού πάθους σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ζωή κατήντησας, πρός τόν Άδην, Δέσποτα Χριστέ, καί φθορά τώ φθείραντι γενόμενος, διά φθοράς επήγασας τήν Ανάστασιν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Παρθένος έτεκε, καί τεκούσα, έμεινεν αγνή, εν χερσί τόν φέροντα τά σύμπαντα, ως αληθώς παρθένος Μήτηρ βαστάσασα.

Της Εορτής.

«Η φωνή τού Λόγου, ο λύχνος τού Φωτός, ο Εωσφόρος, ο τού Ηλίου Πρόδρομος, εν τή ερήμω, Mετανοείτε, πάσι βοά τοίς λαοίς, καί προκαθαίρεσθε, ιδού γάρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τόν κόσμον λυτρούμενος».

Γεννηθείς αρρεύστως, εκ Θεού καί Πατρός, εκ τής Παρθένου, δίχα σαρκούται ρύπου Χριστός, ού τόν ιμάντα, τήν εξ ημών τού Λόγου συνάφειαν, λύειν αμήχανον (διδάσκει ο Πρόδρομος), γηγενείς εκ πλάνης λυτρούμενος.

Εν πυρί βαπτίζει, τελευταίω Χριστός, τούς απειθούντας, καί μή Θεόν φρονούντας αυτόν, εν Πνεύματι δέ καινοποιεί, δι' ύδατος χάριτι, τούς επιγνώμονας αυτού τής θεότητος, τών πλημμελημάτων λυτρούμενος.


Του Οσίου
«Εν αβύσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε».

Αφθαρσίαν ημίν εδωρήσω Χριστέ, εν τή αναστάσει σου, όθεν Βασίλειος, ο ευκλεής θεράπων σου, καί θανών ώσπερ ζών, επιφαίνεται.

Ο καθαίρων τόν κόσμον βαπτίζεται, δι' εμέ βροτός, ο Θεός κατ' εμέ γεγονώς, όν εν δυσί ταίς φύσεσι, Θεοδόσιε μάκαρ εκήρυξας.

Γλυκασμόν ευφροσύνης Χριστώ τώ Θεώ, τώ τών Μυροφόρων τά δάκρυα τρέψαντι, εις χαράν Θεοδόσιε, οι κρουνοί τών δακρύων σου έσταξαν.
Θεοτοκίον
Συμπαθείας τής σής με αξίωσον, η τόν συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, τών τώ ιδίω αίματι, εκ φθοράς τούς ανθρώπους ρυσάμενον.

Κοντάκιον Ήχος πλ. α'
Μιμητής υπάρχων Πρός τόν Άδην Σωτήρ μου συγκαταβέβηκας, καί τάς πύλας συντρίψας ως παντοδύναμος, τούς θανόντας ως Κτίστης συνεξανέστησας, καί θανάτου τό κέντρον Χριστέ συνέτριψας, καί Αδάμ τής κατάρας ερρύσω Φιλάνθρωπε, διό πάντες σοί κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.

Ο Οίκος
Ακούσασαι αι Γυναίκες τού Αγγέλου τά ρήματα, απεβάλοντο τόν θρήνον, προσχαρείς γενόμεναι, καί σύντρομοι τήν Ανάστασιν έβλεπον, καί ιδού Χριστός προσήγγισεν αυταίς, λέγων τό, Χαίρετε, θαρσείτε, εγώ τόν κόσμον νενίκηκα, καί τούς δεσμίους ερρυσάμην, σπουδάσατε ούν πρός τούς Μαθητάς, απαγγέλλουσαι αυτοίς, ότι προάγω υμάς, εν τή πόλει Γαλιλαία τού κηρύξαι. Διό πάντες σοι κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή ΙΑ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδοσίου τού Κοινοβιάρχου καί Καθηγητού τής ερήμου.
Στίχοι
Κοινού Θεοδόσιος Ηγεμων βίου,
Κοινή Μονασταίς εκβιώσας ζημία.
Ενδεκάτη ολοόν βίοτον λίπε Κοινοβιάρχης.

Τή αυτή ημέρα, η Σύναξις τών μυρίων Αγίων Αγγέλων. Τελείται δέ ένδον τού Μαρτυρίου τής Αγίας Αναστασίας εν τοίς Δομνίνου εμβόλοις, καί Μνήμη τού Αγίου Στεφάνου, τού εν Πλακιδιναίς, καί τού Αγίου Θεοδώρου καί Αγαπίου τού Αρχιμανδρίτου.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάϊρος αικιζόμενος τελειούται.
Στίχοι
Μάϊρος εκραύγαζεν, ών εν αικίαις.
Μή δειλιάς Mάϊρε, πλήττου καί στέφου.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Βιτάλιος εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
Καί πνεύμα δόντα Βιτάλιε Κυρίω,
Τά πνεύματα φρίττει σε τής πονηρίας.

Ταίς αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ
Ο Ειρμός
Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σάρκα περιθέμενος, ως αγκίστρω δέλεαρ, τή θεία δυνάμει σου, τόν όφιν καθείλκυσας, ανάγων τούς βοώντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής γής τήν άπλετον, ουσιώσας σύστασιν, εν τάφω καλύπτεται, σαρκί ο αχώρητος, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μίαν μέν υπόστασιν, εν δυσί ταίς φύσεσι, Πανάμωμε τέτοκας, Θεώ όν σωματούμενον, πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.
Της Εορτής.

Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός προσομιλήσαντας, διασυρίζον πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, καί θείου Αγγέλου συγκατάβασις, όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Ώσπερ ουρανώ, σύν τρόμω καί θαύματι παρίσταντο, εν Ιορδάνη αί Δυνάμεις τών Αγγέλων σκοπούμεναι, τοσαύτην Θεού τήν συγκατάβασιν, όπως ο κρατών τήν υπέρω ον τών υδάτων υπόστασιν, εν τοίς ύδασι, σωματοφόρος έστηκεν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Νεφέλη ποτέ, καί θάλασσα θείου προεικόνιζε, Βαπτίσματος τό θαύμα, εν οίς ο πρίν βαπτίζεται, διεξοδικώς τώ Νομοθέτη λαός, θάλασσα δέ ήν τύπος ύδατος, καί νεφέλη τού Πνεύματος, οις τελούμενοι, Ευλογητός εί κράζομεν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Άπαντες πιστοί, εν ώ τήν τελείωσιν ελάβομεν, θεολογούντες ασιγήτως, σύν Αγγέλοις δοξάσωμεν, Πατέρα Υιόν καί Πνεύμα Άγιον, τούτο γάρ Τριάς υποστάσεσιν ομοούσιος, εις δέ Θεός, ώ καί ψάλλομεν. Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Του Οσίου
«Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένoς καί υπερένδοξος».

Ο ρείθρα φλογίζοντα τήν αμαρτίαν, καί φλόγα δροσίζουσαν, ανθρώπων γένος Κύριε, εν τώ σώ Βαπτίσματι, συνάψας Λόγε Θεού, ο υπερυψούμενος Θεός, ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Τώ κάμινον τεύξαντι τόν Ιορδάνην, σαυτόν ως θυμίαμα, ολοκαυτώσας Όσιε, καί φλόγα ουράνιον, αψευδές σύμβολον, θείας επινεύσεως λαβών, σηκόν ιδρύσω ψυχών σωτήριον.

Τοίς σοίς στρατηγήμασι τά τού Μωσέως, υπείκει τής χάριτος, επιφανείσης Όσιε, εχθρούς αοράτους γάρ, καταστρεψάμενος, πόλιν επουράνιον ο σός, κληροδοτείται λαός Πανεύφημε.

Τώ ρείθροις ενθάψαντι τήν αμαρτίαν, σαυτόν ενδιαίτημα, εδράσας Θεοδόσιε, θεάρεστον τέμενος επωκοδόμησας, φέρειν ακατάπαυστον ωδήν, νομοθετήσας εν πολυγλώσσοις φωναίς.

Τών Παίδων μιμούμενος τήν παρρησίαν, τυράννου πυρίπνοον, απειλήν εξεφαύλισας, σοφώς προϊστάμενος τής Εκκλησίας Χριστού, Πάτερ Θεοδόσιε, δι' ήν εκών ωράθη, σαρκί σταυρούμενος.
Θεοτοκίον
Πανάχραντον σύλληψιν, άχραντον τόκον, σύ μόνη υπέδειξας, Παρθένος διαμείνασα, Θεόν γάρ συνέλαβες, τόν υπέρ πάντων Αγνή, άνθρωπον γενόμενον, πιστών εις σωτηρίαν καί απολύτρωσιν.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ τό θελητόν, τού σωτηρίου πάθους, απηύξω ποτήριον, ώσπερ αβούλητον, δύο θελήσεις, δυσί γάρ καταλλήλαις, φέρεις ταίς ουσίαις, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σού τού παντουργού, τή καταβάσει Άδης, Χριστέ καταγέλαστος, γεγονώς ήμεσε, πάντας τούς πάλαι, τή πλάνη νεκρωθέντας, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώς τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, πάντα τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.



Της Εορτής.
«Μυστήριον παράδοξον, η Βαβυλώνος έδειξε κάμινος, πηγάσασα δρόσον, ότι ρείθροις έμελλεν, άϋλον πύρ εισδέχεσθαι ο Ιορδάνης, καί στέγειν σαρκί, βαπτιζόμενον τόν Κτίστην, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας».

Απόθου φόβον άπαντα, ο Λυτρωτής τώ Προδρόμω έφησεν, εμοί δέ πειθάρχει, ως Χριστώ μοι πρόσελθε, τούτο γάρ φύσει πέφυκα, εμώ προστάγματι είξον, καί βάπτισόν με συγκαταβάντα, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρημάτων ως ακήκοεν, ο Βαπτιστής τού Δεσπότου, σύντρομος παλάμην εκτείνει, χειραπτήσας όμως δέ, τήν κορυφήν τού Πλάστου αυτού, τώ βαπτισθέντι εβόα. Αγίασόν με, σύ γάρ Θεός μου, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριάδος η φανέρωσις, εν Ιορδάνη γέγονεν, αύτη γάρ υπέρθεος φύσις, ο Πατήρ εφώνησεν. Ούτος ο βαπτιζόμενος, Υιός ο αγαπητός μου, τό Πνεύμα συμπαρήν τώ ομοίω, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας
Του Οσίου
Κάμινος ποτέ, εν Βαβιλώνι ρείθρα, τού Ιορδάνου εξεικόνισε, τώ θείω Βαπτίσματι, εναντίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα κράζοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τών σωματικών, παθών προεκδημήσας, τής εκδημίας Θεοδόσιε, εν τοίς κενεώσι τής γής, τών υδάτων εξαιρούμενος, τώ νεανία δείκνυσαι, κράζοντι. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Γέγονε τών σών, χειρών η ευλογία, τό τού εν ρείθροις βαπτισθέντος Χριστού, θειότατον πρόσταγμα, τή ανίκμω γονιμώτατον, ύδωρ καί θάλπων ήλιος, κόκκος γάρ εις πολύχουν, σίτον ασπόρως ετρέφετο.

Γνόφον νοητόν, φωτός τού θειοτάτου, σύ υπεισδύνας Θεοδόσιε, καί πλάκας δακτύλω Θεού, εγγραφείσας τή καρδία σου, τά ευσεβείας δόγματα, έφερες τοίς φοιτώσι, βίβλον ζωής παμμακάριστε.

Πίστιν αρραγή, τήν τής Αιμόρρου Πάτερ, εκμιμησάμενον τό γύναιον, τού ράκους αψάμενον, ώσπερ σκότος τώ εν σοί φωτισμώ τό πάθος εφυγάδευσε, γέγονας εκλογής γάρ, σκεύος τώ επιφανέντι Χριστώ.

Σέ τόν εκ Θεού, Θεόν εωρακότες, σωματικώς επιφανέντα Χριστέ, αρρήτως επέγνωμεν, τόν αόρατον Πατέρα σου, καί Πνεύμά σου τό Άγιον, κράζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Σύ τόν τού Πατρός, αχώριστον εν μήτρα, θεανδρικώς πολιτευσάμενον, ασπόρως συνέλαβες, καί αφράστως απεκύησας, Θεόν ομού καί άνθρωπον, όθεν σε σωτηρίαν, πάντων ημών επιστάμεθα.
Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τόν πεσόντα άνθρωπον, ανεδέξω Δέσποτα Χριστέ, εκ μήτρας παρθενικής, όλος συναφθείς, μόνος αμαρτίας δέ, μή μετασχών, όλον εκ φθοράς, σύ ηλευθέρωσας, τοίς αχράντοις σου παθήμασι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Θεορρήτω αίματι, κενωθέντι Δέσποτα Χριστέ, εκ σής αχράντου πλευράς, καί ζωοποιού, θυσία μέν πέπαυται, ειδωλική, πάσα δέ η γή, σού τής αινέσεως, τήν θυσίαν αναφέρομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου Θεόν ασώματον, ουδέ πάλιν άνθρωπον ψιλόν, προήγαγεν η αγνή, Κόρη καί σεμνή, αλλ' άνθρωπον τέλειον, καί αψευδή, τέλειον Θεόν, όν μεγαλύνομεν, σύν Πατρί τε καί τώ Πνεύματι.

Της Εορτής.
«Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.»

Δαυϊδ πάρεσο, Πνεύματι τοίς φωτιζομένοις. Νύν προσέλθετε, άδε πρός Θεόν, εν πίστει λέγων φωτίσθητε, ούτος ο πτωχός εκέκραξεν Αδάμ εν πτώσει, καί γάρ αυτού εισήκουσε Κύριος ελθών, ρείθροις τού Ιορδάνου, φθαρέντα δέ ανεκαίνισεν.

Ο Ησαίας λούσασθε, καί καθάρθητε φάσκει, τάς πονηρίας έναντι, αφέλεσθε Κυρίου, οι διψώντες, ύδωρ επί ζών πορεύεσθε, ρανεί γάρ ύδωρ καινοποιόν Χριστός, τοίς προστρέχουσιν αυτώ εν πίστει, καί πρός ζωήν τήν αγήρω, βαπτίζει Πνεύματι.

Συντηρώμεθα χάριτι, Πιστοί καί σφραγίδι, ως γάρ όλεθρον έφυγον, φλιάς Εβραίοι πάλαι αιμαχθείσης, ούτω καί ημίν, εξόδιον τό θείον τούτο, τής παλιγγενεσίας λουτήριον έσται, ένθεν καί τής Τριάδος, οψόμεθα φώς τό άδυτον.


Του Οσίου
«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα. Διό τήν Πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Συνόδους εκήρυξας, θεόφρον Θεοδόσιε, τών σεπτών ισαρίθμους, Ευαγγελίων Χριστού, τό τής προαιρέσεως αίμα, μαρτυρικώ, προέμενος ζήλω, καί μάρτυς αναίμακτος, ευσεβιείας αναδέδειξαι.

Η δίκη τόν άδικον, ενδίκως κατεδίκασε, τής σής υπερορίας προεξορίσασα, καί διά βλασφήμων χειλέων, τήν δυσσεβή, ψυχήν εξελούσα, ζωής τε στερήσασα, τής ζωής τόν εχθρόν Όσιε.

Τών σών μεμνημένοι, διδαγμάτων Θεοδόσιε, εν δυσί ταίς ουσίαις, Χριστόν κηρύττομεν, δύω τάς θελήσεις ειδότες, τάς φυσικάς, καί τάς ενεργείας, καί τά αυτεξούσια, εν Θεώ τώ βαπτισθέντι σαρκί.

Φερώνυμος δόσις αγαθή, εκ τού τών φώτων Πατρός, τών ψυχών καί τών σωμάτων ιατρός πέφηνας, βρώσις ευθηνούσα καί πόσις, τών έν λιμώ τακέντων καί δίψει, γυμνών περιβόλαιον, καί πιπτόντων επανόρθωσις,

Μή παύση τήν ποίμνην σου, εφορών Πάτερ Όσιε, καί τής σής μεμνημένος καθυποσχέσεως, ής τάς τής ελπίδος αγκύρας, ως αρραγούς εξήψαμεν πέτρας, πρός Χριστόν μεσίτην σε, κεκτημένοι Θεοδόσιε.
Θεοτοκίον
Ως όρθρος ευρέθης πρωϊνός, εν τή τού βίου νυκτί, παρθενίας ακτίσι περιαστράπτουσα, τήν ανατολήν τού Ηλίου, τού νοητούτής δικαιοσύνης, ημίν φανερώσασα, Θεομήτορ πανσεβάσμιε.
Καταβασίαι.Ηχος πλ.β΄
Ωδή α'
• • Στίβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον,
• • Ήπειρον αύθις, Ισραήλ δεδειγμένον,
• • Μέλας δέ πόντος, τριστάτας Αιγυπτίων,
• • Έκρυψεν άρδην, υδατόστρωτος τάφος,
• • Ρώμη κραταιά, δεξιάς τού Δεσπότου.
Ωδή γ'
• • Όσοι παλαιών εκλελύμεθα βρόχων,
• • Βορών λεόντων συντεθλασμένων μύλας,
• • Αγαλλιώμεν, καί πλατύνωμεν στόμα,
• • Λόγω πλέκοντες εκ λόγων μελωδίαν,
• • Ω τών πρός ημάς ήδεται δωρημάτων.
Ωδή δ'
• • Πυρσώ καθαρθείς μυστικής θεωρίας,
• • Υμνών Προφήτης τήν βροτών καινουργίαν,
• • Ρήγνυσι γήρυν, Πνεύματι κροτουμένην,
• • Σάρκωσιν εμφαίνουσαν αρρήτου Λόγου,
• • Ω τών δυναστών τά κράτη συνετρίβη.
.
Ωδή ε'
• • Εχθρού ζοφώδους καί βεβορβορωμένου,
• • Ιόv καθάρσει Πνεύματος λελουμένοι,
• • Nέαv προσωρμίσθημεv απλανή τρίβον,
• • Άγουσαν απρόσιτον εις θυμηδίαν,
• • Μόvοις προσιτήv, οίς Θεός κατηλλάγη.
Ωδή ς'
• • Ιμερτόν εξέφηνε σύν πανολβίω,
• • Ήχω Πατήρ, όv γαστρός εξηρεύξατο,
• • Ναί φησιν ούτος, συμφυής γόνος πέλων,
• • Φώταυγος εξώρουσεv αvθρώπων γένους,
• • Λόγος τέ μου ζώv, καί βροτός προμηθεία.
Ωδή ζ'
• • Έφλεξε ρείθρω τών δρακόντων τάς κάρας,
• • Ο τής καμίνου τήν μετάρσιον φλόγα,
• • Νέους φέρουσαν ευσεβείς Κατευνάσας,
• • Τήν δυσκάθεκτον αχλύν εξ αμαρτίας,
• • Όλην πλύνει δέ, τή δρόσω τού Πνεύματος.
.
Ωδή η'. Αινούμεν…
• • Ελευθέρα μέν η κτίσις γνωρίζεται,
• • Υιοί δέ φωτός, οι πρίν εσκοτισμένοι.
• • Μόνος στενάζει, τού σκότους ό προστάτης.
• • Νύν ευλογείτω συντόνως τόν αίτιον,
• • Η πρίν τάλαινα τών Εθνών παγκληρία.
.

Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ'
• • Ω τών υπέρ νούν, τού τόκου σου θαυμάτων!
• • Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη,
• • Δι' ής τυχόντες παντελούς σωτηρίας,
• • Επάξιον κροτούμεν ως ευεργέτη,
• • Δώρον φέροντες ύμνον ευχαριστίας.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ

 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
 Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
 Ότι Άγιός εστιν.
ΕΩΘΙΝΟΝ Η'
Δύο Αγγέλους βλέψασα, ένδοθεν τού μνημείου, Μαρία εξεπλήττετο, καί Χριστόν αγνοούσα, ώς Κηπουρόν επηρώτα, Κύριε πού τό σώμα, τού Ιησού μου τέθεικας; κλήσει δέ τούτον γνούσα είναι αυτόν , τόν Σωτήρα ήκουσε, Μή μου άπτου, πρός τόν Πατέρα άπειμι, ειπέ τοίς αδελφοίς μου.
Γυναίκες ακουτίσθητε
Τόν νούν καθάρας Όσιε, τής τών παθών συγχύσεως, τρανώς εδέξω τάς θείας, εμφάσεις τής υπερφώτου, καί τριλαμπούς θεότητος, παμμάκαρ Θεοδόσιε, τών ασκητών αγλάϊσμα, καί νύν πρεσβεύων μή παύση, υπέρ ημών θεοφόρε.
Επεσκέψατο ημάς
Επεφάνη ο Σωτήρ, ή χάρις η αλήθεια, εν ρείθροις τού Ιορδάνου, καί τούς εν σκότει καί σκιά, καθεύδοντας εφώτισε, καί γάρ ήλθεν εφάνη, τό φώς τό απρόσιτον.

Α Ι Ν Ο Ι
 Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον. Αινείτε τόν Κύριον εκ τών ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοίς Υψίστοις. Σοί πρέπει ύμνος τώ Θεώ,
 Αινείτε αυτόν, πάντες οι Άγγελοι αυτού, αινείτε αυτόν, πάσαι αι Δυνάμεις αυτού, Σοί πρέπει ύμνος τώ Θεώ.
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Κύριε, εσφραγισμένου τού τάφου υπό τών παρανόμων, προήλθες εκ τού μνήματος, καθώς ετέχθης εκ τής Θεοτόκου, ουκ έγνωσαν πώς εσαρκώθης, οι ασώματοί σου Άγγελοι, ουκ ήσθοντο πότε ανέστης, οι φυλάσσοντές σε στρατιώται, αμφότερα γάρ εσφράγισται τοίς ερευνώσι, πεφανέρωται δέ τά θαύματα, τοίς προσκυνούσιν, εν πίστει τό μυστήριον, ο ανυμνούσιν, απόδος ημίν αγαλλίασιν, καί τό μέγα έλεος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Κύριε, τούς μοχλούς τούς αιωνίους συντρίψας, καί δεσμά διαρρήξας, τού μνήματος ανέστης, καταλιπών σου τά εντάφια, εις μαρτύριον τής αληθούς τριημέρου ταφής σου, καί προήγες εν τή Γαλιλαία, ο εν σπηλαίω τηρούμενος. Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Κύριε, αι Γυναίκες έδραμον επί τώ μνήμα, τού ιδείν σε τόν Χριστόν, τόν δι' ημας παθόντα, καί προσελθούσαι, εύρον Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τώ φόβω κυλισθέντα, καί πρός αυτάς εβόησε λέγων, Ανέστη ο Κύριος, είπατε τοίς μαθηταίς, ότι ανέστη εκ νεκρών, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Κύριε, ώσπερ εξήλθες εσφραγισμένου τού τάφου, ούτως εισήλθες καί τών θυρών κεκλεισμένων, πρός τούς μαθητάς σου, δεικνύων αυτοίς τά τού σώματος πάθη, άπερ κατεδέξω Σωτήρ μακροθυμήσας, ως εκ σπέρματος Δαυϊδ, μώλωπας υπήνεγκας, ως Υιός δέ τού Θεού, κόσμον ηλευθέρωσας. Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.
Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
--Οίκον τών ιερών αρετών, προκαταστήσας σεαυτόν Θεοδόσιε, τόν θείον τής Θεοτόκου, κατηξιώθης ναόν, κατοικείν καί τούτον επισκέπτεσθαι, Θεού τήν λαμπρότητα, θεωρείν γάρ ηγάπησας, τής αληθούς δέ, νύν σκηνής τήν ευπρέπειαν, καί τήν άφραστον, καθοράς ωραιότητα, ήν περ εθεμελίωσεν, ο Ύψιστος Όσιε, καί κατοικίζει προθύμως, τούς πρός αυτόν ανανεύοντας. Αυτόν δωρηθήναι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, τό μέγα έλεος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
--Πόνοις ασκητικοίς σεαυτόν, ανακαθάρας μιμητής εχρημάτισας, παμμάκαρ, τού σού Δεσπότου, τής γάρ κρασπέδων τών σών, αψαμένης πάθος εθεράπευσας, λιμώ τηκομένους, εν τή ερήμω δέ έθρεψας, εξ ακενώτου, χορηγών θησαυρίσματος, ως φερώνυμος, Θεού δόσις γενόμενος, Πίστιν δέ τήν ορθόδοξον, εκήρυξας Όσιε, τήν τού τυράννου μανίαν, αντ' ουδενός λογισάμενος, Χριστόν ικετεύων, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.
7. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολές αυτού θελήσει σφόδρα.
--Φλόγα τής πρός Θεόν ακλινούς, καί διαπύρου καί θερμής αγαπήσεως, εξάψας τόν ουρανόθεν, άντεκομίσω πυρσόν, ευδοκίαν θείαν σοι μηνύοντα, ναόν αγιώτατον, αρετής παιδευτήριον, οικοδομήσαι, καί ψυχών φροντιστήριον, όν αρξάμενος, ευσεβώς ετελείωσας, ένθα καί τό πολύαθλον, κατάκειται σώμά σου, θήκαις οσίαις Παμμάκαρ, διαφερόντως τιμώμενον. Χριστόν δωρηθήναι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, τό μέγα έλεος.
8. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.
--Όντως έως σκηνής θαυμαστής, έως τού οίκου τού Θεού Θεοδόσιε, διήλθες αγαλλιάσει, καί ευφροσύνη ψυχής, ένθα ήχος Πάτερ εορτάζοντος, τερπνής ακουσάμενος, καί γλυκείας υμνήσεως, καί τής αφράστου, θυμηδίας καί τέρψεως, γενησόμενος, εν μεθέξει μακάριε, ής μόνης εφιέμενος, τήν σάρκα ενέκρωσας, ής καί επέτυχες θεία, δικαιοσύνη κοσμούμενος, Χριστόν ικετεύων, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.



Δόξα ΕΩΘΙΝΟΝ Η' Ήχος πλ. δ'

Τά τής Μαρίας δάκρυα ου μάτην χείνται θερμώς, ιδού γάρ κατηξίωται, καί διδασκόντων Αγγέλων, καί τής όψεως τής σής ώ Ιησού, αλλ' έτι πρόσγεια φρονεί, οία γυνή ασθενής, διό καί αποπέμπεται μή προσψαύσαί σοι Χριστέ. Αλλ' όμως κήρυξ πέμπεται τοίς σοίς Μαθηταίς, οίς ευαγγέλια έφησε, τήν πρός τόν Πατρώον κλήρον άνοδον απαγγέλλουσα. Μεθ' ής αξίωσον καί ημάς, τής εμφανείας σου, Δέσποτα Κύριε.


Καί νύν... τό παρόν Θεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.



ΕΙς την λειτουργίαν
Εις τήν Λειτουργίαν ψάλλομεν, αντί τών Τυπικών, τά Αντίφωνα.

Αντίφωνον Α'
Ήχος β'
Στίχ. α'. Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς.

Στίχ. β'. Εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού, εκ λαού βαρβάρου.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ'. Η θάλασσα είδε, καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. δ'. Τί σοί εστι θάλασσα ότι έφυγες; καί σοί Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τά οπίσω;

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...
Δόξα... Καί νύν...
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Αντίφωνον Β'
Ήχος β'
Στίχ. α'. Ηγάπησα, ότι εισακούσεται Κύριος τής φωνής τής δεήσεώς μου.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθείς, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στιχ. β'. Ότι έκλινε τό ούς αυτού εμοί, καί εν ταίς η μέραις μου επικαλέσομαι.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Στίχ. γ'. Περιέσχον μοι ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι άδου ευροσάν με.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Στίχ. δ'. Ελεήμων ο Κύριος καί δίκαιος, καί ο Θεός ημών ελεεί.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...
Δόξα... Καί νύν...
Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού...

Αντίφωνον Γ'
Ήχος α'
Στίχ. α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.
Ήχος α'
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Στίχ. β'. Ειπάτω δή οίκος Ισραήλ, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...

Στίχ. γ'. Ειπάτω δή οίκος Ααρών, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...

Στίχ. δ'. Ειπάτωσαν δή πάντες οι φοβούμενοι τό Κύριον, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Τα απολυτίκια:
Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.
Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ τή οικουμένη, λάμπων τοίς θαύμασιν, Όσιε Πατήρ ημών Θεοδόσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Και του ναου....


Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον τή οικουμένη, καί τό φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, έν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.


Απόστολος:
Κυριακή μετά τα Φώτα (Εφεσ. 4,7-13)
Ἀδελφοί, 7. ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. 8. διὸ λέγει• ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. 9. τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; 10. ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. 11. καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, 12. πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 13. μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.

Ευαγγέλιον:
Κυριακή μετά τα Φώτα (Ματθ. 4,12-17)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς 12. ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, 13. καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, 14. ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος• 15. γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16. ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. 17. Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν• μετανοεῖτε• ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.


Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
gavriil
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 37
Εγγραφή: Τετ Ιαν 14, 2009 6:41 pm

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από gavriil »

Συγχαρητήρια! Θαυμάσια η προσπάθεια. Μας είναι ιδιαίτερα χρήσιμο. Γνωρίζω πολύ καλά το πόσος κόπος χρειάζεται. Καλή συνέχεια, όσος κόπος κι αν χρειασθεί.
agiooros
Διαχειριστής
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 2732
Εγγραφή: Τρί Φεβ 08, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: Νίκος@Εύβοια
Επικοινωνία:

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από agiooros »

Xaralampe na to synexisis.
Pistevo pos voitha polous psaltes.
lazarr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 330
Εγγραφή: Κυρ Ιαν 13, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Λάζαρος @ Περιστέρι

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από lazarr »

Βοηθάει και αυτόhttp://www.analogion.net/glt/
Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος...
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

18-1-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΛΟΥΚΑ(ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ)
Αθανασίου (+ 373) και Κυρίλλου(+ 444) πατριαρχών Αλεξανδρείας. Ήχος πλ.β’. Εωθινόν θ’.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ:
Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’
Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.
Ήχος γ'
Δόξα.Θείας πίστεως
Έργοις λάμψαντες Ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε, τή ευσεβεία τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Εκκλησί, αν μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε Χριστόν τόν Θεόν ευχαίς υμών, δωρούμενον πάσι τό μέγα έλεος.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καθίσματα Ήχος πλ. β'
Τού τάφου ανεωγμένου, τού Άδου οδυρομένου, η Μαρία εβόα πρός τούς κεκρυμμένους Αποστόλους. Εξέλθετε οι τού αμπελώνος εργάται, κηρύξατε τόν τής Αναστάσεως λόγον. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...
Κύριε, παρίστατο τώ τάφω σου Μαρία η Μαγδαληνή, καί έκλαιε βοώσα, καί κηπουρόν σε νομίζουσα έλεγε. Πού έκρυψας τήν αιώνιον Ζωήν; πού έθηκας τόν επί θρόνου Χερουβίμ; οι γάρ τούτον φυλάσσοντες, από τού φόβου απενεκρώθησαν, ή τόν Κύριόν μου δότε μοι, ή σύν εμοί κραυγάσατε, ο εν νεκροίς καί τούς νεκρούς αναστήσας δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Προϊστορεί ο Γεδεών τήν σύλληψιν, καί ερμηνεύει ο Δαυϊδ τόν τόκον σου Θεοτόκε, κατέβη γάρ ως υετός επί πόκον, ο Λόγος εν τή γαστρί σου, καί εβλάστησας άνευ σποράς Γή αγία, τού κόσμου τήν σωτηρίαν, Χριστόν τόν Θεόν ημών η Κεχαριτωμένη.

Η Ζωή, εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί τούς εχθρούς αυτού αορασία πατάξας, ανέστη ο Κύριος.
Δόξα…
Προϊστορεί ο Ιωνάς τόν τάφον σου, καί ερμηνεύει Συμεών τήν Έγερσιν τήν ένθεον, αθάνατε Κύριε, κατέβης γάρ ωσεί νεκρός εν τώ τάφω, ο λύσας Άδου τάς πύλας, ανέστης δέ άνευ φθοράς ως Δεσπότης, τού κόσμου είς σωτηρίαν, Χριστέ ο Θεός ημών, φωτίσας τούς εν σκότει.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν σταυρώ, καί αναστάντα εκ νεκρών, Χριστόν τόν Θεόν ημών, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
 Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.

Δόξα... Τριαδικόν
Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.

Καί νύν... Θεοτοκίον
Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').


Η Υπακοή Ήχος πλ. β'
Τώ εκουσίω καί ζωοποιώ σου θανάτω Χριστέ, πύλας τού Άδου συντρίψας ως Θεός, ήνοιξας ημίν τόν πάλαι Παράδεισον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς τήν ζωήν ημών.
μαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.
Οι Αναβαθμοί, Αντίφωνον Α'
• Εν τώ ουρανώ τούς οφθαλμούς μου αίρω, πρός σέ Λόγε, οικτιρόν με, ίνα ζώ σοι.
• Ελέησον ημάς τούς εξουθενουμένους, καταρτίζων εύχρηστα, σκεύη σου Λόγε.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πανσωστική αιτία, εί τινι τούτων κατ' αξίαν πνεύσει, τάχει εξαίρει τών τής γής, πτεροί, αύξει, τάττει άνω.
Αντίφωνον Β'
• Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ουδείς ημών αντισχείν ηδύνατο, εχθρού πάλαισμα, οι νικώντες γάρ ένθεν υψούνται.
• Τοίς οδούσιν αυτών, μή μου ληφθήτω η ψυχή, ως στρουθίον Λόγε, οίμοι! πώς μέλλω τών εχθρών ρυσθήναι, φιλαμαρτήμων υπάρχων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενθέωσις τοίς πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη καί η ευλογία, ισουργόν γάρ τώ Πατρί εστι καί Λόγω.
Αντίφωνον Γ'
• Οι πεποιθότες επί Κύριον εχθροίς φοβεροί, καί πάσι θαυμαστικοί, άνω γάρ ορώσιν.
• Εν ανομίαις χείρας αυτών, ο τών δικαίων κλήρος, επίκουρόν σε έχων, Σώτερ ουκ εκτείνει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό κράτος επί πάντων όπερ αι άνω Στρατηγίαι προσκυνούσι, σύν πάση πνοή τών κάτω.
Προκείμενον
Κύριε, εξέγειρον τήν δυναστείαν σου, καί ελθέ εις τό σώσαι ημάς.
Στίχ. Ο ποιμαίνων τόν Ισραήλ πρόσχες.


Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν θ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους



Δόξα... Ήχος β'

Ταίς τών Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός
Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκτεταμέναις παλάμαις επί Σταυρού, πατρικής επλήρωσας, ευδόκίας αγαθέ, Ιησού τά σύμπαντα, διό, επινίκιον ωδήν, σοι πάντες άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φόβω σοι ως θεραπαινίς η τελευτή, προσταχθείσα πρόσεισι, τώ Δεσπότη τής ζωής, δι' αυτής βραβεύοντι ημίν, ατελεύτητον ζωήν, καί τήν Ανάστασιν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύτως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Αθανασίω προσκομίζων έπαινον, ως αρετήν ευφημών, πρός τόν Θεόν φέρω, μάλλον τό εγκώμιον, παρ' ού τοίς βροτοίς δέδοται, αξιέπαινον χρήμα, τής αρετής, ής περ γέγονεν, έμψυχος εικών καί εκσφράγισμα.

Θεοσοφίας χρηματίσας έμπλεως, καί υπέρ ήλιον, βίω απαστράπτων, καί πολιτευσάμενος, Όσιε υπερβέβηκας, εγκωμίων τούς νόμους, τούς παρ' ημών, αλλ' ανάσχοιο, Πάτερ παρ' αξίαν υμνουμενος.

Αξιοχρέως μέν ωδήν υφαίνομεν, σού μνήμη τή ευκλεεί, αλλά απορούντες πλείστον Αθανάσιε, τών κατ' αξίαν ύμνων σου, εξαιτούμεν συγγνώμην, ημίν δοθήναι καί άφθονον, χάριν διά σού τήν τού Πνεύματος.

Νεανικώς τών σαρκικών κατήργησας, παθών σκιρτήματα εν νεότητί σου, γηραλέον φρόνημα, καί ευσταθές κτησάμενος, Αθανάσιε Μάκαρ, τής γάρ σοφίας τώ έρωτι, πάσας τάς αισθήσεις ερρύθμισας.
Θεοτοκίον
Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, Αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Μαρία, διό σε πάντες γεραίρομεν, την μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Κανων τού Αγίου Κυρίλλου, ού η ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων.

θεωριών Κύριλλος ενθέων λύρα.

Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού

Ωδή α' Ήχος δ'
«Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας, Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Θεόθεν τήν φωτοδότιν Κύριλλε, χάριν δεξάμενος, καί τηλαυγής φωστήρ αναδειχθείς, λογικάς εναστράψας ημίν, μαρμαρυγάς τήν μνήμην σου, όπως αξίως ανυμνήσωμεν.

Επλήσθης τής δα δουχίας Κύριλλε, σοφέ τού Πνεύματος, τών εντολών ως φύλαξ τού Χριστού, καί παθών καθηράμενος, τής υπερθέου γέγονας, όντως Τριάδος ενδιαίτημα.

Ως ζήλου καί παρρησίας έμπλεως, Κύριλλε ένδοξε, τάς θεομάχους πάσας αψευδώς, γλωσσαλγίας διήλεγξας, τών δυσσεβών αιρέσεων, ορθοδοξίας προϊστάμενος.
Θεοτοκίον
Πατήσας τήν εντολήν τού Κτίσαντος, τρυφής εκβέβληται, δελεασθείς ο πρώτος εν βροτοίς, αλλά τούτον πεσόντα δεινώς, τόν Λυτρωτήν κυήσασα, ανεκαλέσω Μητροπάρθενε.
Ωδή γ' Ο Ειρμός
Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε, ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θεόν σταυρούμενον σαρκί, καθορώσα η κτίσις, διελύετο φόβω, αλλά τή συνεκτική, παλάμη τού δι' ημάς, σταυρωθέντος, κραταιώς συνείχετο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θανάτω θάνατος λυθείς, κείται δείλαιος άπνους, τής ζωής γάρ μή φέρων, τήν ένθεον προσβολήν, νεκρούται ο ισχυρός, καί δωρείται, πάσιν η Ανάστασις.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα, μένεις αειπάρθενος.

Τού Αθανασίου

Ωδή γ'
«Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, Άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Ανακαθάρας μολυσμού, παντός ψυχήν τε καί σώμα, Αθανάσιε, ναός ανεδείχθης αξιόθεος, διό τό τής Τριάδος πλήρωμα, επανεπαύσατό σοι, Ιερομύστα πανόβλιε.

Σού ως επόθει τήν ψυχήν, τού Παρακλήτου ή χάρις, εκ παθών κεκαθαρμένην ευρούσα, διαδήλους εν αυτή, τάς ενεργείας δείκνυσι, καί τηλαυγή φωστήρα, Πάτερ τώ κόσμω σε τίθησιν.

Ιεραρχίας μέν κανών, ως Ιεράρχης εδείχθης, πρακτικής υπογραμμός δέ ο βίος, ο δέ λόγος σου Σοφέ, τής θεωρίας τύπος τρανώς, θεολογία δέ σου, όντως η δίδαξις πέφηνε.
Θεοτοκίον
Τών Χερουβίμ καί Σεραφίμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω τόν άχραντον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις Αγνή μακαρίζομεν.

Τού Κυρίλλου

Ευφραίνεται επί σοί
Ρωννύμενος εν Χριστώ, τάς μηχανάς τού σκολιού δράκοντος, γνώμη στερρά Κύριλλε, ως ιστόν αράχνης διέλυσας.

Ιλύν παθών εκ ψυχής, εξετινάξω καθελων Κύριλλε, πάν λογισμών ύψωμα, κατά τού Χριστού επαιρ όμενον.

Ως εύστοχος αθλητής, Πάτερ εξέκλινας στερρώς άπασαν τήν τής σαρκός ευπάθειαν, ώς επιβλαβή καί επίβουλον.
Θεοτοκίον
Ο Άγγελος Γαβριήλ, τήν υπέρ λόγον σοι χαράν έφησε. Χαίρε Θεού σκήνωμα, ο κατασκηνώσαι ηύδόκησε.

Κοντάκιον τού Αγίου Αθανασίου
Ήχος β' Τοίς τών αιμάτων σου
Ορθοδοξίας φυτεύσας τά δόγματα, κακοδοξίας ακάνθας εξέτεμες, πληθύνας τόν σπόρον τής Πίστεως, τή επομβρία τού Πνεύματος Όσιε, διό σε υμνούμεν Αθανάσιε.
Είτα, Κάθισμα
Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε
Φωστήρες υπέλαμπροι, τής Εκκλησίας Χριστού, τόν κόσμον εφωτίσατε, ταίς διδαχαίς υμών, Πατέρες θεόσοφοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, πάντων τών κακοδόξων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών βλασφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.
Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον
Παρθένε πανύμνητε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, Μαρία Θεόνυμφε, καί απειρόγαμε, Πιστών η αντίληψις, ρύσαι παντός κινδύνου, καί παντοίας ανάγκης, Δέσποινα Θεοτόκε τούς εν πίστει καί πόθω, τή σκέπη σου προσφεύγοντας μόνη Θεόνυμφε.
Ωδή δ' Ο Ειρμός
Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον ήνθησε, Χριστέ τής όντως ζωής, ο Σταυρός γάρ επάγη καί αρδευθείς, αίματι καί ύδατι, εξ ακηράτου σου πλευράς, τήν ζωήν ημίν εβλάστησεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι όφις μοι ψευδώς, τήν θέωσιν υποβάλλει. Χριστός γάρ ο θεουργός, τής ανθρώπων φύσεως, νύν ακωλύτως τήν τρίβον, τής ζωής μοι ανεπέτασεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, Αειπάρθενε μυστήρια.

Τού Αθανασίου

Ωδή δ'
«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Όλη εν σοί, πνεύσασα η ζωηφόρος πνοή, η εξ ύψους, πρίν επιφοιτήσασα, θεοπρεπώς, Πνεύματος Χριστού, εν τώ υπερώω, καί Μαθητάς εμφορήσασα, Απόστολον δεικνύει, τρισκαιδέκατον Πάτερ, τήν ορθόδοξον Πίστιν κηρυττοντα.

Σύ θεϊκώ, ζήλω σφοδρώς πυρπολούμενος, τή Συνόδω συναγωνιζόνος, καί πρό τού σέ, Πρόεδρον τελείν, εν τή Νικαέων, κυρύττεις τό Ομοούσιον, διό τής Εκκλησίας, ο Χριστός Ποιμενάρχην, καί Διδάσκαλον σέ προχειρίζεται.

Εγχειρισθείς, τής Εκκλησίας τούς οίακας, εκ προνοίας, θείας Αθανάσιε, αιρετικών τάς ψυχοβλαβείς, πάσας γλωσσαλγίας, οιά τις πέλυξ εξέτεμες, προρρίζους, ως ακάνθας, καί τόν σπόρον τού λόγου, επαρδεύων σοφώς εγεώργησας.

Υπό τής σής, γλώσσης πυρίνης εκκέκαυται, η Αρείου, έκφυλος διαίρεσις, σύγχυσίς τε Σαβελλιανή, τά εκ διαμέτρου, κακά καί πρός τήν ασέβειαν, ομότιμα καί πάσα, σύν αυτοίς βλασφημία, αιρετίζουσα ώ Αθανάσιε.
Θεοτοκίον
Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον Αγνή σε γινώσκοντας.

Τού Κυρίλλου

Επαρθέντα σε ιδούσα
Νενικηκότα τά πάθη τά ψυχοφθόρα, καί λογισμώ κρατήσαντα σαρκός θεοφόρε, Κύριλλε ιδών ο Χριστός, τής θείας σε Πρόεδρον, Πάτερ Εκκλησίας καθίστησι.

Κληρονομήσας ώς γόνος ηγαπημένος τήν πατρικήν τού Μάρκου, αρετήν καί τού θρόνου, γέγονας διάδοχος, τού θείου τοίς ίχνεσιν, Ευαγγελιστού παρεπόμενος.

Υπό Χριστού μέν ως πρόβατον εποιμάνθης, ως δέ ποιμήν εποίμανας, τό ποίμνιον Πάτερ, λόγοις ψυχοτρόφοις σου, ως πόαις καί άνθεσι, δαψιλώς εκτρέφων τής χάριτος.
Θεοτοκίον
Νεμομένην τού θανάτου τήν τυραννίδα, Μήτηρ Θεού κατέπαυσας, Ζωήν τήν αγήρω, Πάναγνε κυήσασα, διό σοι κραυγάζομεν, Χαίρε Θεοτόκε πανύμνητε.
Ωδή ε' Ο Ειρμός
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υποχωρεί μοι τά Χερουβείμ, νύν καί η φλογίνη ρομφαία, Δέσποτα νώτά μοι δίδωσι, σέ ιδόντα Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, Ληστή οδοποιήσαντα τόν Παράδεισον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι δέδοικα τήν εις γήν, Δέσποτα Χριστέ επιστροφήν, σύ γάρ εκ γής με ανήγαγες, επιλελησμένον διευσπλαγχνίαν πολλήν, πρός ύψος αφθαρσίας τή Αναστάσει σου.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως Θεογεννήτριαν.
Τού Αθανασίου

Ωδή ε'
«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίβλεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Χριστόν έχων λαλούντα, Πάτερ εν οργάνω ευήχω τή γλώττη σου, στηλιτεύεις Μάκαρ, τών ειδώλων εγγράφως τήν αίρεσιν, τούς πεπλανημένους, ποδηγετών καί επιστρέφων, πρός τόν όντως Θεόν Αθανάσιε.

Ολεθρίους αιρέσεις, Πάτερ εθριάμβευσας λόγοις καί γράμμασι, την ποικίλην πλάνην, εξορίζων σοφαίς αποδείξεσιν, εκ τής οικουμένης, διατρανών αναντιρρήτως, τήν Ορθόδοξον πίστιν μακάριε.

Σέ διδάσκαλον όντως, μέγαν Διδασκάλων σοφέ Αθανάσιε, ακομψεύτω φράσει, μετά τούς Αποστόλους ευμοίρησεν, Εκκλησία Πάτερ, η τού Χριστού διασαφούντα, τόν αμώμητον λόγον τής Πίστεως.
Θεοτοκίον
Mητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Τού Κυρίλλου

Σύ Κύριέ μου φώς
Ρεύμα όντως σφοδρόν, πλημμυρούντος χειμάρρου ο σός, ώ Κύριλλε εκμιμείται λόγος, τών κακοδόξων, εκτρέπων μηχανήματα.

Ίσως τήν βδελυράν, τού Αρείου διαίρεσιν, ώ Κύριλλε μιαράν τε, Σαβελλίου εκ βάθρων, συναλοιφήν καθήρηΚας.

Λόγους πλουτοποιούς, ου χρυσόν καταλέλοιπας, ώ Κύριλλε θησαυρούς τε, ώσπερ λίθους τιμίους, τους σούς τή Εκκλησία Χριστού.
Θεοτοκίον
Όντως χαρακτήρ, τής αγίας μορφής σου Σεμνή, τούς δαίμονας φυγαδεύει, τούς πιστούς δ' αγιάζει, καί σώζει τάς ψυχάς ημών.
Ωδή ς' Ο Ειρμός
Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τοίς μέν ήλοις τήν αράν, τήν καθ' ημών εξήλειψας, τή δέ λόγχη νυττόμενος τήν πλευράν, Αδάμ τό χειρόγραφον, διαρρήξας, τόν κόσμον ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αδάμ κατενήνεκται, δι' απάτης πτερνισθείς, πρός τό τού Άδου βάραθρον, αλλ' ο φύσει Θεός τε καί συμπαθής, κατήλθες πρός έρευναν, καί επ' ώμων βαστάσας, συνανέστησας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτοίς, τόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην, παράσχου τή καρδία μου.


Τού Αθανασίου

Ωδή ς'
«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Ο θνείου σπόρου σπορεύς, φανείς ο Απολλινάριος, βροτείου λόγου καί νού, Χριστού τό ανθρώπινον, στερρώς εξελήλεγκται, υπό σού Παμμάκαρ, ώσπερ άνους καί φρενόληπτος.

Ρευμάτων τών λογικών, χυθέντων διά χειλέων σου, εξ αενάου πηγής, τής χάριτος Όσιε, γλυκύτερα μέλιτος, ως εκ κρήνης ρείθρα, οι πιστοί απαρυόμεθα.

Θαυμάσειέ τις τοίς σοίς, εικότως Πάτερ συγγράμμασι, σοφώς εμφιλοχωρών, μελλούσας φυήσεσθαι, αιρέσεις Θεώμενος, προανατραπείσας, υπό σού προφητικώτατα.
Θεοτοκίον
Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Τού Κυρίλλου

Θύσω σοι, μετά φωνής
Λαβίδι, Σεραφίμ τώ Προφήτη τόν άνθρακα, τή Εκκλησία Χριστού δέ, ταίς χερσί σου προσνέμεις ιερομύστα, τό εκ θείου, πυρός ηνθρακωμένον καθάρσιον.

Ομόρους, ως ο Σαμψών αλλοφυλους ουκ έθραυσας, τά δέ αλλόκοτα πάντα, τών ετεροδόξων διδάγματα, καί τό κράτος, τοίς ορθοδόξοις δέδωκας Κύριλλε.

Συνόδου, θεολέκτου σαφώς προηγούμενος, τό δυσμενές Νεστορίου, χριστομάχον θράσος Πάτερ καθείλες, ζήλου πνέων, υπέρ τής αληθούς Θεομήτορος.
Θεοτοκίον
Φωτίζεις, τώ τοκετώ σου πάντα τά πέρατα, Θεογεννήτορ Παρθένε, σύ γάρ μόνη ώφθης κεκαθαρμένη, απ' αιώνος, δικαιοσύνης Ήλιον έχουσα.

Κοντάκιον Ήχος πλ. β'
Τήν υπέρ ημών
Τή ζωαρχική παλάμη τούς τεθνεώτας, εκ τών ζοφερών κευθμώνων ο Ζωοδότης, αναστήσας άπαντας Χριστός ο Θεός, τήν ανάστασιν εβράβευσε, τώ βροτείω φυράματι, υπάρχει γάρ πάντων Σωτήρ, ανάστασις καί ζωή, καί Θεός τού παντός.
Ο Οίκος
Τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν σου Ζωοδότα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμεν, ότι τόν Άδην έδησας Αθάνατε, ως Θεός παντοδύναμος, καί νεκρούς συνανέστησας, καί πύλας τού Άδου συνέτριψας, καί κράτος τού θανάτου καθείλες ως Θεός. Διό οι γηγενείς δοξολογούμέν σε πόθω τόν αναστάντα, καί καθελόντα εχθρού τό κράτος τού πανώλους, καί πάντας αναστήσαντα τούς επί σοί πιστεύσαντας, καί κόσμον λυτρωσάμενον εκ τών βελών τού όφεως, καί ως μόνον δυνατόν, εκ τής πλάνης τού εχθρού λυτρωσάμενον ημάς, όθεν ανυμνούμεν ευσεβώς τήν Ανάστασίν σου, δι' ής έσωσας ημάς, ως Θεός
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή ΙΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών εν αγίοις Πατέρων ημών Αθανασίου καί Κυρίλλου, Πατριαρχών Αλεξανδρείας.
Στίχοι
Αθανάσιον καί θανόντα ζήν λέγω.
Οι γάρ δίκαιοι ζώσι καί τεθνηκότες.
Φυγής Κυρίλλου σήμερον μνήμην άγει,
Αλλ' ου τελευτής τής αειμνήστου κτίσις.
Τάρχυσαν ογδοάτη δεκάτη νέκυν Αθανασίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Θεοδούλης.
Στίχοι
Τήν θεοδούλην εκ ξίφους τεθνηκέναι,
Δούλοι Θεών κρίνουσι τών ψευδωνύμων.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Ξένη πυρί τελειούται.
Στίχοι
Ο Χριστός ήλθεν πύρ βαλείν εις τήν γήν πάλαι,
Ξένη τρέφουσα καρτερεί τό πύρ ξένως.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο δυρόμενος τώ πάθει σου ο ήλιος, ζόφον περιεβάλετο, καί εν ημέρα επί πάσαν Δέσποτα τήν γήν, τό φώς συνεσκότασε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ημφιάσαντο Χριστέ τή καταβάσει σου, φέγγος τά καταχθόνια, ο προπάτωρ δέ, θυμηδίας έμπλεως οφθείς, χορεύων εσκίρτησε βοών. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά σού μήτηρ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ Κτίστην σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοις πιστοίς τό μέγα έλεος.

Τού Αθανασίου

Ωδή ζ'
«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Ομότιμον σύνθρονον, Πατρί τόν Λόγον, μονογενή τε Υιόν, ορθοδόξως κηρύξας, αθανασίας Πάτερ επώνυμε, αύθις διδάσκεις, τό Πνεύμα Γεννήτορι, καί τώ Υιώ συμφυές καί Ομοούσιον.

Διδάσκαλον κήρυκα, ιεροφάντην τού τρισηλίου φωτός, διαγγέλλοντα πάσιν, ορθοδοξίαν μέχρι τερμάτων τής γής, ευσεβείας ορών ο γεννήτωρ σε, τούς πειρασμους κατά σού επανετείνετο.

Οι κίνδυνοι άπειροι, ούς έτλης Μάκαρ αγωνιζόμενος, υπέρ τής ευσεβείας, οι στέφανοι δέ ωσαύτως άπειροι, καί γάρ αδάμας υπήρχες τοίς παίουσι, πρός δέ σαυτόν, ως μαγνήτις είλκες άπαντας.

Ξενίζοντα δόγματα, αλλότριά τε τή Εκκλησία Χριστού, εξορίσας Τριάδα εθεολόγησας υποστάσεων, θεότητος δέ μονάδα, ή έψαλλες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Μαρίαν τήν άχραντον, καί παναγίαν ανευφημήσωμεν, διά ταύτης γάρ χάρις, ημίν πηγάζει τών υπέρ νούν δωρεών, ως εκ χειμάρρου τής θείας νύν χρηστότητος, ήν ευσεβεί λογισμώ, νύν μακαρίζομεν

Τού Κυρίλλου

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι
Eν τώ Σιναίω, ακρωτηρίω πάλαι γνόφον εισδύς, Nόμον είλε μάκαρ Κύριλλε, ο Μωσής αναιρούντα τόν τού γράμματος, σύ δέ ανέπτυξας, τό κεκρυμμένον κάλλος τού Πνεύματος.

Νομοθεσίας, δι' αινιγμάτων ως νηπίοις τό πρίν, Πάτερ δεδομένης κάλυξι καλυπτά, ώσπερ ρόδα τά νοήματα, σύ απεκάλυψας, ερμηνεύσας τούς τύπους σαφέστατα.

Θεοκηρύκων, καί θεολήπτων τά δυσέφικτα, τεύχη Προφητών τή χάριτι εμπνευσθείς, τού εκείνους εμφορήσαντος, Πνεύματος Κύριλλε, ειλικρινώς ημίν διεσάφησας.

Εν ασυγχύτω, ενώσει θεία καί ατμήτω σαφώς, Πάτερ διαιρέσει τρείς μέν θεολογών, υποστάσεις έφης Κύριλλε, απαραλλάκτους δέ, έν ουσία μιά καί θεότητι.
Θεοτοκίον
Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ εν γυναιξί, πανάμωμε Δέσποινα.
Ωδή η' Ο Ειρμός
Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιουδαίων τόν πάλαι προφητοκτόνον λαόν, θεοκτόνον ο φθόνος νύν απειργάσατο, σέ επί Σταυρού αναρτήσαντα, Λόγε Θεού, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουρανίους αψίδας ου καταλέλοιπας, καί εις Άδην φοιτήσας, όλον συνήγειρας, κείμενον Χριστέ, έν σαπρία τόν άνθρωπον, σέ υπερυψούντα, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ φωτός φωτοδότην Λόγον συνέλαβες, καί τεκούσα αφράστως τούτον δεδόξασαι, Πνεύμα γάρ εν σοί, Κόρη, θείον εσκήνωσεν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Αθανασίου

Ωδή η'
«Επταπλασίως κάμινον τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ιεραρχών αγλάϊσμα, ευκλεές Αθανάσιε, στύλε τού φωτός, τής Εκκλησίας έρεισμα, Τριάδος υπέρμαχε, θεολογίας σάλπιγξ χρυσή, βίου τε μονήρους, ακριβής νομογράφε, ημίν συνεορτάζοις, Ιερείς καταρτίζων, λαούς πιστούς προσάγων, Χριστώ εις τους αιώνας.

Αθανασίας γέγονας, σύ τώ όντι φερώνυμος, τούς γάρ πρακτικούς, τώ λόγω υπερήλασας, δοκίμους εν λόγω δέ, δι' ακριβείας βίου νικών, τούς εν αμφοτέροις, υπερβέβηκας άκρους, διό ανυπερβλήτω, αρετή διαλάμψας, αθάνατον εκτήσω, τήν μνήμην εις αιώνας.

Σύ λαμπροτέραν έδειξας, Μυστιπόλε θεόληπτε, τήν ιεραρχίαν, τοίς γενναίοις άθλοις σου, τήν πλάνην εξώρισας, ταίς σαίς υπερορίαις πυκνώς, υπέρ τής Τριάδος, ήν κηρύττων εβόας, Πατέρα προσκυνείτε, Υιόν θεολογείτε, τό Πνεύμα ανυμνείτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Φωτός αδύτου γέγονας, ενδιαίτημα Πάναγνε. Φώς γάρ τοίς εν σκότει, καί σκιά γεγέννηκας, φωτίζον τά σύμπαντα, θεογνωσίας χάριτι, ώ ακαταπαύστως, οι πιστοί μελωδούμεν. Οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Κυρίλλου

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ
Ως κύμα θαλάσσης αληθώς, εν σοί εξέβλυσεν, η τής σοφίας πηγή, καί γάρ αέναοι έρρευσαν, ποταμοί εκ τής κοιλίας σου, Πάτερ δογμάτων ευσεβών, καθως προέφη Χριστός, υπερβαίνει ψάμμον γάρ, τεύχη τά σά τά θεόλεκτα.

Νομεύς καί διδάσκαλος σοφός, τής Εκκλησίας δειχθείς, τάς δύω Κύριλλε, σαφώς ανέπτυξας Όσιε, Διαθήκας, ως γάρ άγκυραν, καί πατρικόν κλήρον τούς σούς, έχουσα λόγους βοά. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Λόγου σαρκωθέντος δι' ημάς, τού παντεχνήμονος, σύ τήν απόρρητον, διδάσκεις ένωσιν Κύριλλε, αδιαίρετον ασύγχυτον, τάς εφ' εκάτερα ροπάς, ίσως εκκλίνας βοών. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Μαρία Κυρίου τού παντός, κυριευθείσάν μου, τήν παναθλίαν ψυχήν, τοίς τής σαρκός δεινοίς πάθεσι, καί αισχίστοις πλημμελήμασι, σύ ελευθέρωσον τή σή, δυνάμει τή κραταιά, καί παράσχου, λύσιν πταισμάτων, καί δόξαν ακήρατον,

Ωδή θ' Ο Ειρμός
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παθών αμέτοχος σύ διέμεινας, Λόγε Θεού σαρκί, προσομιλήσας τοίς πάθεσιν, αλλά λύεις τών παθών τόν άνθρωπον, πάθεσι χρηματίσας πάθος, Σωτήρ ημών, μόνος γάρ υπάρχεις απαθής, καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράν θανάτου καταδεξάμενος, διαφθοράς ετήρησας τό σώμά σου άγευστον, η δέ σή ζωοποιός καί θεία ψυχή, Δέσποτα εν τώ Άδη ου καταλέλειπται, αλλ' ώσπερ εξ ύπνου αναστάς, ημάς συνήγειρας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Θεόν Πατέρα Υιόν συνάναρχον, πάντες βροτοί εν χείλεσιν, αγνοίς μέν δοξάζομεν, τήν δέ άρρητον καί υπερένδοξον, Πνεύματος Παναγίου, δύναμιν σέβομεν, μόνη γάρ υπάρχεις πανσθενής, Τριάς αχώριστος.
Τού Αθανασίου

Ωδή θ'
«Εξέστη επί τούτου ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Εξέλαμψεν ο βίος ως αστραπήεξεχύθη δέ πάτερ ο φθόγγος σου, ώς περ βροντή, πάσιν, ούς ο ήλιος εφορά, εξ ουρανού γάρ έσχη κας, άνωθεν τήν έμπνευσιν αληθώς, διό ουκ έσβεσέ σου, ο πρόξενος τής λήθης, τήν μνήμην τάφος Αθανάσιε.

Φωτί τώ τρισηλίω καί τριφεγγεί, τηλαυγέστερον νύν ελλαμπόμενος, τοίς υμνηταίς, σού αντανακλάσεις αυγοειδείς, διαφανές ως έσοπτρον, άνωθεν εκπέμπεις ηλιακάς, καί σοί συστήσαις Μάκαρ, κάν μέγα καί εξόχως, υπέρ αξίαν τό αιτούμενον.

Υμνούντες δυσωπούμέν σε εκτενώς, Υπέρ τής Εκκλησίας ικέτευε, διά Σταυρού νίκας δωρηθήναι τώ βασιλεί, τή ορθοδόξω Πίστει τε, κράτος καθ' αιρέσεων δυσμενών ημίν δέ σωτηρίαν, ειρήνην τε τώ κόσμω, εν τή σή μνήμη Αθανάσιε.
Θεοτοκίον
Σωτήρα ως τεκούσα καί Λυτρωτήν, σωτηρίας με Κόρη αξίωσον, επιτυχείν, Πάναγνε πταισμάτων μου τάς σειράς, ταίς σαίς πρεσβείαις λύσασα, πάντα γάρ ως θέλεις νύν κατορθοίς, ως φέρουσα εν κόλποις, τόν πάντων Βασιλέα, τόν αγαθότητι ασύγκριτον.

Τού Κυρίλλου

Εύα μέν τώ τής παρακοής
Υψωμα Χριστού κατεπαρθέν τής γνώσεως, καί τής τούτου Θεομήτορος, Κύριλλε άπαν κατά κράτος, καθείλες Νεστορίου τήν άθεον, υιών δυάδα ωσαύτως καί σύγχυσιν, τών Ακεφάλων τήν τών φύσεων.

Ρώσει τών φρενών καί φωτισμώ τής χάριτος, τήν Τριάδα ομοούσιον, τόν τε Υιόν σεσαρκωμένον, Θεόν θεολογήσας Μακάριε, οφθείς τε τής Θεοτόκου υπέρμαχος, εν τοίς υψίστοις νύν δεδόξασαι.

Άνωθεν ημάς σούς υμνητάς αοίδιμε, εποπτεύοις Πάτερ ίλεως, Άνακτι νίκας σταυροφόρω, βραβεύων καί υψών ταίς πρεσβείαις σου, τών Ορθοδόξων τό κέρας φαιδρύνων τε, τούς τήν σήν μνήμην μεγαλύνοντας.
Θεοτοκίον
Στειρεύουσαν θείων αρετών πανάχραντε, Θεοτόκε τήν καρδίαν μου, δείξον Παρθένε καρποφόρον, εκ στείρας η τεχθείσα βουλήματι, τού πάντα μεταποιούντος τώ πνευματι, ίνα υμνώ σε τήν Πανύμνητον.


Καταβασίαι.Ηχος δ’
Ωδή α'
• Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'
Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται

Ωδή δ'
Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'
Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'
Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.


Ωδή ζ'
Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'. Αινούμεν…
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ'
Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.


ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ

 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
 Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
 Ότι Άγιός εστιν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Θ'
Συγκεκλεισμένων Δέσποτα, τών θυρών ως εισήλθες, τούς Αποστόλους έπλησας, Πνεύματος παναγίου, ειρηνικώς εμφυσήσας, οίς δεσμείν τε καί λύειν, τάς αμαρτίας είρηκας, καί οκτώ μεθ' ημέρας, τήν σήν πλευράν, τώ Θωμά υπέδειξας καί τάς χείρας. Μεθ' ού βοώμεν, Κύριος, καί Θεός σύ υπάρχεις.
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Τής υπερθέου πάνσοφοι, ανεδείχθητε μύσται, Τριάδος καί υπέρμαχοι, Αθανάσιε μάκαρ, καί Κύριλλε θεοφάντορ, Άρειον καθελόντες, καί σύν αυτώ Σαβέλλιον, καί Νεστόριον αύθις, τόν δυσσεβή, καί σύν τούτοις άπασαν άλλην πλάνην, τών δυσσεβών αιρέσεων, Ιεράρχαι Κυρίου.
Θεοτοκίον όμοιον
Όρος Θεού πανάγιον, καί λυχνίαν καί στάμνον, καί κιβωτόν καί τράπεζαν, ράβδον τε καί πυρειον, καί θείον θρόνον καί πύλην, καί ναόν καί παστάδα, υμνήσωμεν θεόφρονες, τήν αγνήν καί Παρθένον, εξ ής Θεός, σαρκωθείς ατρέπτως, καί υπέρ φύσιν, εθέωσε τό προσλημμα, απορρήτω ενώσει.
Α Ι Ν Ο Ι
 Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον. Αινείτε τόν Κύριον εκ τών ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοίς Υψίστοις. Σοί πρέπει ύμνος τώ Θεώ,
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί ανάστασις υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Η ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ήνοιξε τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστόν ανυμνήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί πρός αυτόν εκβοώμεν. Σύ ζωή υπάρχεις, ημών καί ανάστασις, ελέησον ημάς.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.
Ήχος α'
Τών ουρανίων ταγμάτων
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
--Δεύτε φιλέορτοι πάντες πανηγυρίσωμεν, τήν μνήμην τών ενδόξων, Διδασκάλων τιμώντες, εν Πνεύματι γάρ θείω καθείλον οφρύν, ακαθέκτων αιρέσεων, καί θεοφθόγγοις διδάγμασι τήν Χριστού, Εκκλησίαν υπεστήριξαν.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
-- Ορθοδοξίας ακτίσι περιλαμπόμενοι, οι νοητοί αστέρες, υπερηύγασαν λόγοις, ο μέν γάρ τήν Αρείου θεοστυγή, γλωσσαλγίαν εφίμωσεν, ο δέ Νεστόριον αύθις καί εμμανή, καταβέβληκε Σαβέλλιον.

7.Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν.
--Τήν Ιεράν Ξυνωρίδα τών Διδασκάλων ημών, τούς ζηλωτάς Κυρίου, ευφημήσωμεν ύμνοις, Κύριλλον τόν θείον, φλόγα πυρός, καί στερρόν Αθανάσιον, εν ουρανοίς γάρ συνόντες υπέρ ημών, τώ Θεώ αεί πρεσβεύουσι.

8. Οι ιερείς σου ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοι σου αγαλλιάσονται.
--Ταίς ικεσίαις τών θείων Ιεραρχών σου Χριστέ, επίσκεψαι εξ ύψους, εκλογάδα σου ποίμνην, εν μέσω νεμομένην λύκων δεινών, ών τά θράση κατάβαλε, ού γάρ επαύσατο έτι καί νύν ιδού, τών αιρέσεων τά σκάνδαλα.
Δόξα.ΕΩΘΙΝΟΝ Θ' Ήχος πλ. α'
Ως επ' εσχάτων τών χρόνων, ούσης οψίας Σαββάτων, εφίστασαι τοίς φίλοις Χριστέ, καί θαύματι θαύμα βεβαιοίς, τή κεκλεισμένη εισόδω τών θυρών, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, αλλ' έπλησας χαράς τούς Μαθητάς, καί Πνεύματος αγίου μετέδωκας αυτοίς, καί εξουσίαν ένειμας αφέσεως αμαρτιών, καί τόν θωμάν ου κατέλιπες, τώ τής απιστίας καταβαπτίζεσθαι κλύδωνι. Διό παράσχου καί ημίν, γνώσιν αληθή, καί άφεσιν πταισμάτων, εύσπλαγχνε Κύριε.
Καί νύν... τό παρόν Θεοτοκίον
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.



ΕΙς την λειτουργίαν

Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Τα απολυτίκια:

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’
Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.
Απολυτίκιον Ήχος γ'
Θείας πίστεως
Έργοις λάμψαντες Ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε, τή ευσεβεία τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Εκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε Χριστόν τόν Θεόν ευχαίς υμών, δωρούμενον πάσι τό μέγα έλεος.

Και του ναου....

Κοντάκιον Ήχος α'
Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τώ τόκω σου, καί χείρας τού Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας καί νύν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον εν πολέμοις τό πολίτευμα, καί κραταίωσον Βασιλείς ούς ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Απόστολος:
18ης Ιανουαρίου( Αγίου Αθανασίου)

Ευαγγέλιον:
Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά (Λουκ. 17,12-19)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω, εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ 12. εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, 13. καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες• Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. 14. καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς• πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. 15. εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, 16. καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ• καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. 17. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν• οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; 18. οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; 19. καὶ εἶπεν αὐτῷ• ἀναστὰς πορεύου• ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.


Οποιαδήποτε χρήσιμη παρατήρηση είναι ευπρόσδεκτη
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
lazarr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 330
Εγγραφή: Κυρ Ιαν 13, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Λάζαρος @ Περιστέρι

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από lazarr »

Η γ' ωδή των καταβασιών...
Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος...
lazarr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 330
Εγγραφή: Κυρ Ιαν 13, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Λάζαρος @ Περιστέρι

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από lazarr »

γ΄ωδή
Το στερέωμα,των επί σοι πεποιθότων,στερέωσον Κύριε την Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τω τιμίω σου αίματι.
Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος...
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
ΔΑΜΙΑΝΟΣ
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 25
Εγγραφή: Τρί Δεκ 09, 2008 3:55 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από ΔΑΜΙΑΝΟΣ »

PRETORIAN έγραψε:ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ
καταπληκτική προσπάθεια.σε ευχαριστούμε πολύ.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βυζαντινή Μουσική”