Θαυμαστές Διηγήσεις για το Μυστήριο των Μυστηρίων

[g_aggelos]

ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΛΜΒΑΝΕ ΕΝΑ ΨΩΜΑΚΙ
ΚΑΙ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑ

Κάποιος άλλος έσκαπτε τη γή με πολλούς συντρόφους καί έβγαναν ασημόχωμα της Αυθεντίας. Σκάπτοντας πολύ βαθιά έπεσε πάνω τους το βουνό και τους πλάκωσε όλους και πέθαναν. Μόνο ένας διασώθηκε, ο οποίος έτυχε να είναι κάτω από μεγάλες πέτρες που έστεκαν όρθιες.
Εκεί έμεινε θαμμένος-ζωντανός , γιατί κανείς δεν επίστευε πως δεν απέθανε, αλλά όλοι ενόμισαν πως ετελειώθησαν.
Η γυναίκα αυτού του ζώντος, ως ευλαβής και πιστή Χριστιανή, επλήρωσε έναν ιερέα να κάμει είκοσι Λειτουργίες για την ψυχή του ανδρός της. Κάθε ημέρα λοιπόν, επήγαινε στην Εκκλησία μία προσφορά καί ένα δοχείο κρασί και μία λαμπάδα, ως πτωχή που ήταν. Όταν έκανε ο ιερέας τις είκοσι Λειτουργίες, εφθόνησε ο δαίμονας τη γυναίκα για την ευλάβειά της και μετασχηματισθείς, τη συνάντησε ένα πρωί, όταν πήγαινε εις τόν ναό με τα πρόσφορα και της λέγει : «Ο ιερέας είχε υπηρεσία βιαστική, και ελειτούργησε ενωρίτερα και μη κοπιάζεις να πηγαίνεις, μεθαύριο δε του τα δίνεις». Αυτό έκαμε ο δαίμονας ακόμη καί άλλες δύο ημέρες. Κατά τις ημέρες που ετελούντο οι Λειτουργίες, έβαλαν άλλους ανθρώπους και έσκαπταν σε εκείνο τον τόπο. Αυτοί άκουσαν φωνή υπό κάτω των λίθων που έλεγε : «Σκάπτετε δι’ αγάπην Θεού επιδέξια, ότι άνωθέν μου είναι δύο πέτρες, να μην πέσουν και με θανατώσουν».
Οι δε εθαύμασαν και σκάπτοντας από τα πλάγια βρήκαν τον άνθρωπο ζωντανό. Ανήγγειλαν ατό στη γυναίκα του, αλλά και όσοι τό άκουσαν, έτρεξαν να δουν και να μάθουν πως διασώθηκε.
Ερωτώντες δε αυτόν, πως έζησε εκεί τόσες ημέρες χωρίς τροφή, αποκρίθηκε ως εξής : «Κάθε ημέρα μου έδινε ένας, ένα ψωμί και ένα κανάτι κρασί, μια λαμπάδα δε ήταν μπροστά μου και έτρωγα. Μόνο τρεις ημέρες, μήτε τροφή γεύθηκα, ούτε φως είδα και επικράνθηκα πολύ οδυρόμενος για τις αμαρτίες μου, διότι ενόμιζα ότι θα αποθάνω. Μετά ταύτα, πάλι είδα την τέταρτη ημέρα την αναμμένη λαμπάδα, τόν άρτο και τον οίνο, όπως προηγουμένως, και εχάρηκα, δοξάζοντας τον Θεό, που δεν με εγκατάλειπε έως τέλους». Αυτά μόλις άκουσε η γυναίκα του, κατάλαβε την έννοια και την διηγήθηκε σε όλους, ότι εκείνα τα δώρα, που έδινε στον ιερέα και ελειτούργα, έφερνε ο Αγγελος του ανδρός της και τον συντηρούσε εις την ζωή.

[g_aggelos]

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ,
ΓΙΑΤΙ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΑΣΕΒΕΙΣ ΜΕΤΑ
ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Φαίνεται στη Βίβλο των Ρωμαίων Αρχιερέων, ότι εκοινώνησαν μερικοί αναίσχυντοι το Αγιο Πάσχα και μετά εμέθυσαν και έκαναν και έκαναν και άλλες ασωτίες, χωρίς καμιά ευλάβια προς τα θεία εκείνα Ιερά Μυστήρια, τα οποία έλαβαν οι ανάξιοι. Για την αιτία αυτή, εξοργίστηκε πολύ ο υβριζόμενος Θεός και τους έδωσε την πρέπεουσα παίδευση. Έτρεχε δε τόσο αίμα από τα ρυπαρά αυτών και βέβηλα στόματα, όπου τους έπνιγε και τελείως τους εθανάτωσε. Διότι έμπαινε, πάλι το αίμα στα εντόσθιά τους, και επιέζετο η καρδιά από το πολύ αίμα και βγήκε η μιαρά τους ψυχή και πανάσωτος.
Όχι μόνο αυτή την τιμωρία τους έδωκε ο Θεός, αλλά και τόση ραγδαία βροχή και υπέρμετρο έστειλε, που αφάνισε τελείως όλα τα γεννήματα, σιτάρι, κριθάρι και άλλα όμοια. Ακόμα, και δράκοντες εβγήκαν από διαφόρους τόπους και έφαγαν τα άθλια σώματά τους και εθανάτωσαν και άλλους πολλούς ανθρώπους της πόλεως. Κατόπιν αυτών, συγκεντρώθηκαν οι ιερείς και έκαναν λιταλεία προς τον Κύριο, να τους φανερώσει την αιτία αυτής της τιμωρίας. Την ώρα πουπροσευχόταν περί τούτου ένας ενάρετος άνθρωπος, εμφανίζεται Αγγελος Κυρίου και του λέγει : «Όποιος ήθελε καταφρονήσει το γιο του βασιλιά και τον ρίψει σε σκοτεινή φυλακή και σε βόρβορο ακάθαρτο, πόση τιμωρία του πρέπει;». Και εκείνος αποκρίθηκε. «Αυτός πρέπει να ξεσχισθεί σε χίλια μέρη».
Ο δε Αγγελος του είπε : «Όποιος όμως, καταφρονήσει τον Υιό του Θεού, τον Επουράνιο Βασιλέα, και Τον δεχθεί εις το ακάθαρτο στόμα του, χωρίς να είναι ετοιμασμένος με μετάνοια και εξομολόγηση και ύστερα πάλι, αφού Τον λάβει, να πέσει σε μολυσμό της σάρκας, ποιά πέδευση του πρέπει;» Και εκείνος απαντά : «Αυτόν πρέπει να τον καύσουν ζωντανό και να τον αναθεματίσουν ως ασέβαστο αιρετικό». Λέγει τότε ο Αγγελος : «Αυτή την ανομία έπραξαν οι ασεβείς εκείνοι και αναίσχυντοι, οι οποίοι αφού εκοινώνησαν την Αγία Λαμπρή αναξίως, έπειτα εχόρευσαν, εμέθυσαν και επόρνευσαν. Γι’αυτό εθυμώθη ο Παντοδύναμος και σας έστειλε αυτήν την παίδευση».
Αυτά ακούσας ο ενάρετος εκείνος ανδρας, είπε στους άλλους την όραση και ετέλεσαν όλοι οι ιερείς την Θεία Μυσταγωγία και ύμνησαν τον Θεό. Και ο Κύριος δέχθηκε την μετάνοιά τους. Εσταμάτησε την καταιγίδα και οι δράκοντες εξαφανίστηκαν.

[g_aggelos]

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΝΕΟΣ, Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ

1. Μας είπε η Νίκη Κουτελαΐνα, τώρα εκοιμήθη ως Μοναχή Σωλώμη. Ήλθε εις τους αγίους Πάντας και προχώρησε κοντά εις το ιερό να λειτουργηθή. Εκεί, είδε τον Αγιο Σάββα εις την προσκομιδή και το Αγιον Ποτήριον να φουσκώνει και να παραστέκωνται τάγματα Αγγέλων και ο Αγιος Σάββας ήτο τόσο πολύ υψωμένος, ωσάν να τον βαστούσαν Αγγελοι. Εφούσκωνε το Αγιον Ποτήριον αίμα. Η Νίκη εφοβήθη, αλλά δεν ωμίλησεν. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία και ανέβησαν απάνω, έλεγε εις τον Αγιο Σάββα. «Θέλω να εξομολογηθώ». Λέει : «ναί, παιδί μου». Μπαίνει μέσα. Του είπε αυτά που είδε και της λέγει : «Ω! Παιδί μου! Μη,μη,μη, προς Θεού, μην τα πης πουθενά». Και εσιώπησε. Μετά από τον θάνατόν του τα ωμολόγησε.
2. Μας το είπε και ο π. Γεώργιος Κασσάρας που λειτουργούσανε μαζί. Βγαίνοντας έξω το ανέφερεν εις τον Αγιον Σάββαν και ο Αγιος του είπε: «Προς Θεού, παιδί μου. Αυτά δεν λέγονται».

(ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΝΕΟΣ, ΕΚΔ. Γ’ ΚΑΛΥΜΝΟΣ 1982)

[g_aggelos]

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ
ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕ

Ένα καιρό έπεσε θανατικό στην Αλεξάνδρεια. Ο δε Αγιος Ιωάννης ο Ελεήμων επήγαινε μόνος του και επεσκέπτετο τους ασθενείς, παρέστεκε τους ψυχοραγούντας, έκλειε τους οφθαλμούς τους και ενταφίαζε τους νεκρούς, λέγοντας προς τους παριστάμενους ότι πολύ οφέλεια λαμβάνει, όποιος βλέπει τα μηνύματα και σκέπτεται τον θάνατο. Έκανε δε μνημόσυνα και Λειτουργίες για τους αποθαμμένους και παρακινούσε και τους άλλους να κάνουν τα ίδια, βεβαιώνοντας αυτούς, ότι πολύ οφελούν οι Λειτουργίες και τα μνημόσυνα, όχι μόνο τους νεκρούς, αλλά και τους ζώντες. Προς πίστωση των λεγομένων του, τους είπε το εξής παράδοξο :
-Κάποια μέρα αιχμαλώτισαν οι Πέρσες ένα Κύπριο, και επιστρέφοντας οι σύντροφοί του, είπαν εις τους συγγενείς του, ότι απέθανε και τον έθαψαν. Αλλά στην πραγματικότητα έκαναν λάθος, διότι ήταν άλλος όμοιός του, ενώ εκείνος ζούσε αιχμάλωτος στην Περσία. Οι συγγενείς του, λοιπόν, πεισθέντες στα λόγια των συντρόφων του, του έκαναν μνημόσυνα, κατά την συνήθεια. Έπειτα από τέσσερα χρόνια ήλθε στην πατρίδα του από την Περσία και ο αιχμάλωτος. Οι οικείοι του, μόλις τον είδαν εχάρησαν και του είπαν : «Ημείς θαρρούντες, ότι απέθανες, σου εκάμναμε τον χρόνο τρεις Λειτουργίες, την Πεντηκοστήν, τα Φώτα και την Ανάστασιν». Τότε εκείνος τους απάντησε αφού εθαύμασε για τούτο, λέγοντας : «Σας ομολογώ, ότι εκείνους τους τρεις καιρούς μου παρουσιαζόταν ένας ωραιότατος άνθρωπος, που άστραφτε υπέρ τον ήλιον και έβγανε την αλυσίδα και έμεινα ελεύθερος, επήγαινα όπου ήθελα, εκείνας τας τρεις ημέρας του χρόνου, και κανένας δεν με εγνώριζε. Έτσι ημπόρεσα και έφυγα».
(Μέγας Συναξαριστής, Δουκάκη Κων. , μήνας Νοέμβριος, σελ. 284)

[g_aggelos]

ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΑΣ

1. Αφηγήθηκαν κάποτε οι πατέρες για έναν αδελφό ότι : «Όταν μιά Κυριακή γινόταν ακολουθία ξεκίνησε να έλθει στην Εκκλησία σύμφωνα με την συνήθεια, αλλά τον κορόϊδεψε ο διάβολος, λέγοντάς του «Πγαίνεις στην Εκκλησία για να μεταλάβεις άρτο και οίνο για να σου πούνε ότι αυτά είναι σώμα και αίμα του Χριστού; Μην κοροϊδεύεσαι». Ο αδελφός υπάκουσε στον λογισμό του και δεν πήγε σύμφωνα με την συνήθεια στην Εκκλησία, ενώ οι αδελφοί του τον περίμεναν. Γιατί έτσι είναι η συνήθεια σε εκείνη την έρημο, να μην τελούν την ακολουθία μέχρις ότου έρθουν όλοι. Αφού τον περίμεναν αρκετά και εκείνος δεν ερχόταν, μερικοί από αυτούς πήγαν στο κελλί του σκεπτόμενοι, «Μήπως είναι άρρωστος ή πέθανε ο αδελφός;». Όταν ήλθαν στο κελλί τον ρωτούσαν «Γιατί αδελφέ, δεν ήλθες στην Εκκλησία;». Αυτός ντρεπόταν να τους απαντήσει. Όταν όμως αντιλήφθηκαν το φαύλο τέχνασμα του διαβόλου, οι αδελφοί τον υποχρέωσαν να τους ομολογήσει την επιβουλή του διαβόλου. Αυτός τους απάντησε «Συγχωρήστε με, αδελφοί, γιατί ενώ ξεκινούσα να έλθω στην Εκκλησία, ο λογισμός μου μου λέγει ότι δεν είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού αυτό που πας να μεταλάβεις, αλλά είναι απλός άρτος και οίνος. Αν, λοιπόν, θέλετε να έλθω μαζί σας, διορθώστε μου τον λογισμό για την Θεία Λειτουργία». Αυτοί του είπαν, «Σήκω, έλα μαζί μας και θα παρακαλέσουμε τον Θεό να σου δείξει ζωντανά την θεϊκή δύναμη». Αυτός πήγε στην Εκκλησία και εκεί αφού ικέτευσαν πάρα πολύ τον Θεό για τον αδελφό, δηλαδή να του αποκαλυφθεί η δύναμη των μυστηρίων, άρχισαν αμέσως την Θεία Λειτουργία, αφού τοποθέτησαν τον αδελφό στην μέση της Εκκλησίας, ενώ αυτός ως την απόλυση δεν σταμάτησε να βρέχει με τα δάκρυα το πρόσωπό του.
2. Μετά το τέλος της λειτουργίας παρακάλεσαν οι πατέρες τον αδελφό να τους απαντήσει : «Πες μας αν σου έδειξε κάτι ο Θεός για να ωφεληθούμε και εμείς». Αυτός κλαίγοντας άρχισε να λέγει : «Όταν τελείωσε ο κανόνας της ψαλμωδίας αι αναγνώστηκε η διδαχή των αποστόλων και ετοιμάστηκε ο διάκονος να αναγνωσει το Ευαγγέλιο, τότε έιδα να ανοίγει η στέγη της Εκκλησίας και να φαίνεται ο ουρανός και κάθε λόγος του Ευαγγελίου να γίνεται φωτιά μέχρι τον ουρανό. Όταν τελείωσε η ανάγνωση του Ευαγγελίου, ήλθαν οι κληρικοί από το διακονικό, κρατώντας την μετάληψη των Αγίων Μυστηρίων. Τότε είδα να ανοίγουν οι ουρανοί και να καταβαίνει φωτιά και μαζί της ένα πλήθος Αγγέλων και Αρχαγγέλων και πάνω από αυτούς δύο πρόσωπα ενάρετα, των οποίων την ομορφιά δεν μπορώ να περιγράψω –γιατί η φεγγοβολή τους ήταν σαν αστραπή- και ανάμεσά τους υπήρχε ένα μικρό παιδί. Τότε οι Αγγελοι παρατάχθηκαν γύρω από την Αγία Τράπεζα και το παιδί βρισκόταν ανάμεσά τους. Όταν τελείωσαν οι Θεϊκές ευχές και άρχισαν οι κληρικοί να τεμαχίζουν τους άρτους της προθέσεως, είδα τα δύο πρόσωπα πάνω στην Αγία Τράπεζα να κρατούν τα χέρια και τα πόδια του παιδιού, που ήταν πάνω στην Αγία Τράπεζα, και με το μαχαίρι που κρατούσαν έσφαξαν το παιδί και άδειασαν το αίμα στο Ποτήριο που βρισκόταν πάνω στην Τράπεζα. Αφού έκοψαν σε μικρά τεμάχια το σώμα του παιδιού τα τοποθέτησαν πάνω από τους άρτους και έγιναν και οι άρτοι σώμα. Τότε ήρθε στο μυαλό μου ο Απόστολος που λέει : Γιατί η δική μας γιορτή του Πάσχα συνίσταται στο γεγονός ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για χάρη μας. Όταν όμως πλησίασαν οι αδελφοί να μεταλάβουν την Αγία Προσφορά, τους προσφέρονταν ζωντανό σώμα. Μόλις όμως χρησιμοποιούσαν την επίκληση αμήν, γινότανε άρτος στα χέρια τους. Όταν όμως πήγα και εγώ να μεταλάβω μου δόθηκε σώμα και δεν μπορούσα να μεταλάβω. Τότε άκουσα μια φωνή στα αυτιά μου να λέει : Ανυρωπε, γιατί δεν μεταλαμβάνεις, αυτό δεν είναι που μου ζήτησες; Τότε είπα : Λυπήσου με, Κύριε, δεν μπορώ να μεταλάβω σώμα. Πάλι μου είπε : Αν μπορούσε ο άνθρωπος να μεταλάβει σώμα, σώμα θα υπήρχε όπως το βρήκες. Κανείς όμως δεν μπορεί να φάγει σώμα, γι’ αυτό όρισε ο Κύριος τους άρτους της προθέσεως. Γιατί όπως από την αρχή ο Αδάμ με τα χέρια του Θεού έγινε σάρκα και μετά της έδωσε πνέυμα ζωής ο Θεός, κατόπιν η σάρκα χωρίστηκε στην γη, το πνεύμα όμως παρέμεινε, έτσι και τώρα ο Χριστός προσφέρει τη σάρκα του μαζί με το Αγιο Πνεύμα. Και η σάρκα δεν είναι τέλεια στον άνθρωπο, το πνέμα όμως εγκαθίσταται στην καρδιά. Αν, λοιπόν, πίστεψες, μετάλαβε αυτό που έχεις στο χέρι σου. Και μόλις είπα, Πιστεύω Κύριε, έγινε το σώμα που είχα στο χέρι μου άρτος. Αφού ευχαρίστησα, λοιπόν, τον Θεό μετέλαβα την Αγία Προσφορά. Όταν προχώρησε η λειτουργία και ξαναγύρισαν οι κληρικοί είδα πάλι το μικρό παιδί ανάμεσα στα δύο πρόσωπα και ενώ οι κληρικοί συμμάζευαν τα δώρα, είδα πάλι τη στέγη να ανοίγει και οι Θείες Δυνάμεις να ανυψώνονται στον ουρανό».
3. Αυτά αφού άκουσαν οι αδελφοί και αφού ένιωσαν βαθιά κατάνυξη, αναχώρησαν στα κελλιά τους.

(Γεροντικό του Σινά, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 45,47 & 49)

[g_aggelos]

ΠΩΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΛΑΒΕ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΩΣ ΑΡΡΑΒΩΝΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ


Κόρη ευλαβής και ενάρετος είχε συνήθεια να κοινωνά όλες τις εορτές του έτους. Μία ημέρα δεν εθέλησε να την μεταλάβει ο Εφημέριος, λέγοντας προς αυτήν : «Δεν είναι πρέπον οι γυναίκες να κοινωνούν τόσο πολύ συχνά. Λοιπόν, έχε υπομονή έως την Τετάρτη εορτή». Η δε ευλαβής κόρη έλαβε πόνο και πολύ θλίψη εις την καρδιά μεγάλη.
Έμεινε εις την Εκκλησία μετά την Θεία Λειτουργία, αφού ανεχώρησαν όλοι και προσευχόταν με πολλή ευλάβεια κλαίουσα, ότι υστερήθηκε την ημέρα εκείνη της Θείας Δωρεάς και της Χάριτος. Καθώς προσευχόταν, βλέπει έναν Αρχιερέα ενδεδυμένο στολή Πατριαρχική, ο οποίος είχε γύρω του πολλούς Ιερείς και διακόνους με στολές ωραιότατες. Ο Αρχιερεύς, λοιπόν, βλέποντας την κόρη δακρυρροούσα, την ερώτησε την αιτία της θλίψεως και αυτή του εξέθεσε την υπόθεση. Ο δε εισέλθών εις το Αγιο Βήμα, άνοιξε το Ιερό Αρτοφόριο, όπου ήταν τρεις Αγιοι Αρτοι και λαβών τον ένα, την εκοινώνησε, λέγοντας : «Λάβε την Σάρκα Μου εις αρραβώνα της αιωνίου ζωής».
Αυτά αφού είπε, ανήλθε εις τους ουρανούς μετά πασών των φαινομένων Δυνάμεων. Αυτή δε έμεινε εις την Εκκλησία ευφραινόμενη πολύ και αγαλλομένη.
Όταν ήλθε ο Ιερέας, ανήγγειλε σε αυτόν όλη την αλήθεια. Ο δε ανοίξας το Ιερό Αρτοφόριο, είδε ότι δεν ήταν τρεις, αλλά οι δύο μόνο Αγιοι Αρτοι. Επίστευσε το θαυμάσιο και δεν ετόλμησε να εμποδίσει την ευλαβή κόρη της Ιεράς Μεταλήψεως, αλλά την εκοινωνούσε οσάκις ήθελε.

[g_aggelos]

ΠΩΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΤΟΥ
ΔΙΕΤΗΡΕΙΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΥΓΙΗΣ ΑΝΕΥ ΤΡΟΦΗΣ

Ήταν μια γυναίκα πολύ ενάρετη και αγία, η οποία κοινωνούσε κάθε Κυριακή με πολύ ευλάβεια και αγαλλίαση πνεύματος. Και (το θαυμασιότερο και εκπλήξεως άξιο) από τη χάρη της Αγίας αυτής Μεταλήψεως εφυλάσσετο υγιής όλη την εβδομάδα, χωρίς καθόλου να δοκιμάσει τροφή επίγειο, ειμή μόνον την Αγία Αναφορά.
Ο δε Ιερέας ανέφερε αυτήν την θαυματουργία εις τον Επίσκοπο. Και εκείνος του είπε να της δώσει να φάει απλό άρτο, να μην είναι αγιασμένος, για να δουν εάν από Θεία χάρη και δύναμη της ερχόταν τέτοια βοήθεια, ή από φαντασία και πλάνη του δαίμονα. Η γυναίκα, λοιπόν, έφαγε τον άρτο, νομίζουσα ότι ήταν Σώμα Κυρίου, όπως τις άλλες φορές και απέλθουσα εις την οικία της, επείνασε τόσο, που δεν μπορούσε να υποφέρει. Αμέσως πήγε στον πνευματικό της κλαίοντας και του είπε, ότι για τις αμαρτίες της την υστέρησε ο Θεός της προτέρας χάριτος, και δεν μπορούσε πλέον να κάμει μία ώρα νηστική.
Τούτο, όταν έμαθε ο Επίσκοπος, την εκοινώνησε τον Αγιο Αρτο και ευθύς η πείνα έπαυσε και κάθε ανάγκη και χρεία του σώματος. Έτσι εγνώσθη σαφέστατα, ότι από τη χάρη του Ιερού Αρτου εφυλάσσετο όλη την εβδομάδα άσιτος (δίχως τροφή). Έκτοτε, δεν την εμπόδισε ο Αρχιερεύς από την Θεία Μετάληψη.

[g_aggelos]

ΠΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΜΕΤΕΤΡΑΠΗ ΕΙΣ ΒΡΕΦΟΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΔΙΣΕ
ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΟ ΙΕΡΕΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Είναι γραμμένο στη Βίβλο του Λειμώνος ότι, ήταν ένας Ιερέας ανάξιος και πάντοτε, όταν ήθελε να λειτουργήσει, ασθενούσαν όλα τα μέλη του. Την ώρα δε, που ήθελε να κοινωνήσει τα χέρια του έτρεμαν τόσο, που κινδύνευε να του πέσει το Αγιο Ποτήριο και είχε μεγάλο αγώνα ο άθλιος μέχρι να τελειώσει την Λειτουργία. Μία μέρα έτυχε να είναι παρών ένας ευλαβής και ενάρετος πνευματικός, ο οποίος είδε ένα εξαίσιο θέαμα. Δηλαδή, την ώρα, που ήθελε να κοινωνήσει ο Ιερέας, μετατράπηκε ο Μαργαρίτης και έγινε βρέφος, ζωντανό και εκώλυε αυτόν της Ιεράς Μεταλήψεως. Τούτο επάλευε με τον Ιερέα και τον εμπόδιζε να μη κοινωνήσει αυτού.
Ο Ιερέας ελάμβανε βιαίως το βρέφος και το επλησίαζε εις το στόμα του να το φάγει, αλλά αυτό έστρεφε εις το άλλο μέρος το πρόσωπό Του και δεν ήθελε να εισέλθει. Τέλος πάντων, αφού φιλονίκησαν ώρα πολλή, εισήλθε το Αγιο Βρέφος εις το ανάξιο στόμα του Ιερέα, αλλά με πολύ θυμωμένο και σκανδαλισμένο πρόσωπο. Βλέποντας ο πνευματικός αυτό, κατάλαβε την αιτία, και μετά την ιερουργία, διηγήθηκε μυστικά στον Ιερέα τήν όραση και έπειτα τον νουθέτησε.
Ο Ιερέας μόλις τα άκουσε φοβήθηκε, μετανόησε από καρδιά, εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του, έκαμε κανόνα ως έπρεπε, και δεν ετόλμησε να επιχειρισθεί εις τα Αγια, ούτε εις τα πρότερα αμαρτήματα έπεσε, αλλά ετελείωσε με πολιτεία θεάρεστο.

[g_aggelos]

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΑΓΟΣ
ΤΟΝ ΕΔΕΝΕ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΕΛΟΥΣΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Πλησίον της Μητροπόλεως Κωνσταντίας της Κύπρου είναι ένα χωριό Τραχιάδες καλούμενο. Σ’αυτό, δέκα χρόνια προ της αλώσεως της ιδίας νήσου, ήταν ένας πρεσβύτερος, ο οποίος από τον διάβολο εμπαιχθείς, έμαθε σε τέλειο βαθμό την επιστήμη των φαρμάκων και μάγων.
Σε τόση δε αθεΐα και καταφρόνηση ήλθε ο τρισάθλιος, που έτρωγε και έπινε εις τα Αγια Σκεύη με τις πόρνες γυναίκες. Όμως η Θεία δίκη δεν υπέμεινε τέτοια αναισχυντία, αλλά εφανέρωσε αυτόν εις τον Αρχοντα, ο οποίος τον καταδίκασε σε θάνατο. Ήταν δε τότε Αρχιεπίσκοπος της νήσου, ο αξιομνημόνευτος Αρκάδιος. Όταν, λοιπόν, έφεραν τον μιαρό ιερέα και πάντολμο εις το μέσο του θεάτρου, που ήταν συγκεντρωμένο άπειρο πλήθος για να δούν του ασεβούς την απώλεια, είπε προς αυτόν τα εξής, ο σύμβουλος του Αρχοντα, ο οποίος ήταν πολύ φρόνιμος και αρκετά λόγιος :
«Επέ, ω μιαρέ, και πάσης ασεβείας πεπληρωμένε, εάν και του ημετέρου βήματος ως φθαρτού κατεφρόνησας και του μέλλοντος φρικτού Δικαστηρίου δεν εφρόντισες, αλλά κάν εις το Ιερόν εκείνο Βήμα της Θείας Μεγαλειότητος πως τολμάς και επλησίαζες, άσπονδε; Πως έκανες την αναίμακτον εκείνην θυσίαν; Με ποταπήν καρδίαν μεμολυσμένη ελάμβανες τον Αμόλυντον; Με ποια χείλη Ιουδαϊκά Τον ησπαζόσουν; Με ποια ακάθαρτα χέρια Τον εψηλάφας, τρισάθλιε; Με ποια όμματα Τον εκοίταζες;Πως δεν έτρεμες, να δειλιάζεις, μήπως και ανοίξει η γη και σε καταπιεί, ή να πέσει κεραυνός ουρανόθεν, να γένεις πυρίκαυστος, επειδή λατρεύων και προσκυνών τον διάβολον, ως χοίρος βορβοκύλιστος μεταλάμβανες τον λαόν τα Θεία Μυστήρια;» .
Τότε ο μιαρός απεκρίθει : «Μα τον Θεόν, όπου μέλλει να με τιμωρήση δια των χειρών σας την ώραν ταύτην, και πολλώ μάλλον εις το πυρ της κολάσεως ατελεύτητα να τιμωρούμαι, ότι δεν ψεύδομαι, αλλά από την ώραν που έγινα μάγος, δεν ελειτούργουν εγώ, αλλά, όταν εισέβαινα εις το Αγιον Βήμα, κατέβαινεν Θείος Αγγελος, και με έδενε εις τον κίονα (κολώνα) οπισθάγκωνα, και αυτός ετέλει την λειτουργίαν. Και αφού ήθελε τελειώσει όλην την ακολουθίαν, να κοινωνήσει τον λαόν, τότε με έλυε και εξηρχόμην».
Αυτά, αφού άκουσε όλος ο όχλος, εδόξασε τον Κύριο, λέγοντας. «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών. Μεγάση η πίστις των Ορθοδόξων». Αυτά είπε ο λαός, και ο παράνομος πρεσβύτερος καταδικασθείς, μετά την πλήρη ομολογία του, παρεδόθη στη φωτιά και κατακάηκε.