Σημεία από τα Ευαγγέλια

[aposal]

Σημείο 38 :

Πώς ερμηνεύεται η απάντηση του Ιησού σε κάποιον νέο, που Του ζήτησε να θάψει πρώτα τον πατέρα του, πριν Τον ακολουθήσει : «Άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους»; (Λουκ θ΄ 60);

Διέβλεψε ότι ο μαθητής εκείνος κινδύνευε να μπλέξει σε κληρονομικές διαμάχες, που θα του ψύχραιναν τον ζήλο για τον Ίδιο. Απεκάλεσε «νεκρούς» τους συγγενείς που θα έθαβαν τον πατέρα του, εννοώντας ότι είναι πνευματικά νεκροί.

Σημείο 39 :

Όταν ο Ιησούς επέλεξε και άλλους 70 για μαθητές του και τους έδωσε εντολή να πάνε να πράξουν το Θείο έργο τους με υπομονή και καρτερία γιατί «σας στέλνω σαν αρνιά εν μέσω αιμοβόρων λύκων» (Λουκ ι΄ 3). Τι εννοούσε;

Ότι στην προσπάθειά τους να διαδώσουν ο Ευαγγέλιο, οι εχθροί του Ευαγγελίου θα στραφούν εναντίον τους με τρομερή λύσσα για να τους εξοντώσουν, όπως ακριβώς και οι πεινασμένοι λύκοι τα αρνιά.

Σημείο 40 : «Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά» (Λουκ. Ι΄ 40-42) :

40 : η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν. Επιστάσα δε είπε. Κύριε ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνη με κατέλιπε διακονείν; Ειπέ ουν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται.
41 : αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς. Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά.
42 : ενός δε εστί χρεία. Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής.

Ερμηνεία Π. Τρεμπέλα
40 : Η δε Μάρθα ήταν απασχολημένη και πνιγμένη σε πολλή εργασία, φροντίζουσα να ετοιμάσει το φαγητό και να περιποιηθεί τον Διδάσκαλο. Αφού δε στάθηκε κοντά στον Χριστό, είπε : Κύριε, δεν σε νοιάζει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να υπηρετώ και να ετοιμάζω το τραπέζι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει.
41 : Απεκρίθη δε ο Ιησούς και της είπε : Μάρθα, Μάρθα, ασχολείται η διάνοιά σου από ανήσυχες φροντίδες και κουράζεται το σώμα σου για να προετοιμάσεις πολλά.
42 : Ένα δε είναι χρήσιμο και αναγκαίο, η ακρόαση της διδασκαλίας μου, που είναι πνευματική τροφή, αναγκαία για την ψυχή. Η Μαρία διάλεξε την καλή και ωφέλιμη μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ. Γιατί οι πνευματικές ωφέλειες δεν είναι προσωρινές και φθαρτές αλλά αιώνιες.

Σημείο 41 :

Είναι σωστή η άποψη ότι όποιος δεν είναι με τον Χριστό είναι εναντίον Του; Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση (Λουκ ια΄ 23);

Ο Ίδιος ο Χριστός είπε: «Ο μη ών μετ’ εμού, κατ’ εμού εστί). Όποιος δηλαδή δεν είναι με όλη του τη ψυχή μαζί Μου, είναι εναντίον μου.

[aposal]

Σημείο 42 :

Τι εννοεί ο Χριστός όταν λέγει : «και ιδού, εισίν έσχατοι οι έσονται πρώτοι και εισί πρώτοι οι έσονται έσχατοι» (Λουκ ιγ΄ 30) ;

Εννοεί ότι πολλοί από τους εθνικούς, που φαίνονται τώρα τελευταίοι, λόγω του ότι δεν κατάγονται από τους Πατριάρχες, με την πίστη και την υπακοή που θα δείξουν στον Χριστό, θα γίνουν πρώτοι. Και πολλοί από τους Ιουδαίους, που αποτελούν τώρα τον εκλεκτό λαό του Θεού και φαίνονται πρώτοι, λόγω της ολιγοπιστίας τους προς τον Χριστό θα γίνουν τελευταίοι.

Σημείο 43 :

Στην παραβολή του μεγάλου δείπνου, ποια η σημασία του δείπνου, των δούλων που φώναζαν στον κόσμο να έρθει και των προσκεκλημένων (Λουκ ιδ΄ 15-24) ;

Ο δείπνος συμβολίζει την αιώνια Βασιλεία, στην οποία ο Θεός καλεί τον κόσμο. Σύμφωνα με την παραβολή, στην αρχή ο Θεός δεν τους κάλεσε όλους, αλλά πολλούς. Δηλαδή μόνο τους Ιουδαίους. Η πρόσκληση έγινε μέσω των δούλων, οι οποίοι συμβολίζουν τους σε κάθε εποχή απεσταλμένους του Θεού (προφήτες), τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και τον Υιό Του στη συνέχεια. Αλλά οι προσκεκλημένοι αρνήθηκαν με διάφορες δικαιολογίες (αγορά χωραφιού, αγορά βοδιού και γάμος), οι οποίες δείχνουν ότι οι βιοτικές και σαρκικές μέριμνες δεν άφησαν τους καλεσμένους να κερδίσουν την Βασιλεία των ουρανών. Η δεύτερη πρόσκληση είχε πιο πολλούς αποδέκτες, που είναι οι περιφρονημένοι μεταξύ των Ισραηλιτών. Και επειδή υπήρχε ακόμη πολύς χώρος, την τρίτη φορά κλήθηκαν όλοι (και οι εθνικοί).

[aposal]

Σημείο 44 :

Στην παραβολή των δέκα μνων (Λουκ ιθ΄ 11-27), τι συμβολίζουν :
1. Ο ευγενής που πήγε σε μια μακρινή χώρα για να αναλάβει τη βασιλεία
2. Οι δούλοι του, στους οποίους έδωσε από ένα χρυσό εκατοντάδραχμο
3. Τα εκατοντάδραχμα
4. Η επιστροφή του ευγενή και ο έλεγχος, από αυτόν, της διαχείρισης των χρημάτων
5. Τα χρήματα που πήρε από τους κακούς δούλους και τα έδωσε στους καλούς, οι οποίοι από ένα εκατοντάδραχμο, έφτασαν να έχουν δέκα

1. Τον Θεό
2. Τους ανθρώπους
3. Τα χαρίσματα που δίνει ο Θεός (εξυπνάδα, αντίληψη, επιδεξιότητα, ικανότητα στις τέχνες, εφευρετικότητα, ομορφιά, δύναμη, κορμοστασιά) στους ανθρώπους, ώστε αν τα αξιοποιήσουν, σύμφωνα με τις εντολές Του, να προκόψουν πνευματικά και να σωθούν.
4. Η Δευτέρα Παρουσία και η Παγκόσμια Κρίση
5. Ο Θεός, αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες των πιστών να βελτιωθούν πνευματικά, θα τους δώσεις ακόμη περισσότερα χαρίσματα.

Σημείο 45 :

Στην παραβολή των κακών γεωργών (Λουκ κ΄ 9-19), τι συμβολίζουν :
1. Ο άνθρωπος που φύτεψε τον αμπελώνα (την άμπελο)
2. Η άμπελος
3. Οι γεωργοί στους οποίους νοίκιασε την άμπελο, πριν την αναχώρησή του για τη ξένη χώρα
4. Οι δούλοι τους οποίους έστειλε προς τους γεωργούς για να πάρουν μέρος του καρπού και τους οποίους οι γεωργοί κακομεταχειρίστηκαν
5. Ο λίθος τον οποίο οι κτίστες πέταξαν ως ακατάλληλο, ο οποίος έγινε ακρογωνιαίος λίθος


1. Τον Θεό
2. Τον Ιουδαϊκό λαό
3. Τους αρχιερείς και τους άρχοντες, στους οποίους εμπιστεύθηκε ο Θεός την πνευματική καλλιέργεια του Ιουδαϊκού λαού για την παραγωγή πίστης και αρετής.
4. Τους προφήτες οι οποίοι θα διαπίστωναν την αρετή του λαού και με τη διδασκαλία τους θα καλούσαν τους αρχιερείς και τους άρχοντες να επιστρέψουν στο δρόμο του Θεού.
5. Τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, τον οποίο οι αρχιερείς και γραμματείς δεν δέχθηκαν ως Μεσσία (τον πέταξαν ως ακατάλληλο), Ο οποίος όμως, έγινε το θεμέλιο για τη δημιουργία της Εκκλησίας, που συνενώνει σε έναν λαό τους Ισραηλίτες και τους Εθνικούς.

[Captain Yiannis]

Νάσαι καλά Απόστολε.

[aposal]

Σημείο 46 :

Τι σημαίνει η έκφραση : «Τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»; (Λουκ κ΄ 25).

Δώστε στον Καίσαρα εκείνα που του ανήκουν, δηλαδή τους φόρους και την υποταγή στους νόμους, και στον Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό, δηλαδή όλη σας την ψυχή και τον εαυτό σας

Σημείο 47 :

Τι συμβολίζουν, στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, τα κάτωθι :
1. Ιουδαίος που δέχθηκε την επίθεση
2. Το ταξίδι Ιερουσαλήμ - Ιεριχώ
3. Οι ληστές
4. Οι πληγές
5. Η αδιαφορία του ιερέα
6. Ο Σαμαρείτης
7. Ο οίνος και το λάδι
8. Το πανδοχείο
9. Τα δύο δηνάρια


1. Ο άνθρωπος μετά την πτώση του από τον Παράδεισο.
2. Η Ιερουσαλήμ συμβολίζει την Άνω Ιερουσαλήμ (Παράδεισος) απ’ όπου ο άνθρωπος έφυγε μετά το προπατορικό του αμάρτημα. Η Ιεριχώ, που βρίσκεται κοντά στη Νεκρά Θάλασσα, συμβολίζει την πνευματική νέκρα προς την οποία πορεύεται ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό.
3. Είναι οι δαίμονες, οι οποίοι επιτίθενται, μέσω των πειρασμών, στον απροστάτευτο πλέον (αφού είναι μακριά από τον Δημιουργό του) άνθρωπο.
4. Οι αμαρτίες, οι πιο σοβαρές από τις οποίες οδηγούν στον πνευματικό θάνατο.
5. Η ανεπάρκεια των Ιουδαίων ιερέων την εποχή εκείνη, που δεν μπορούσαν να συνεφέρουν πνευματικά τον άνθρωπο και να τον επαναφέρουν στο δρόμο του Θεού.
6. Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι κάτι σαν αλλοδαπός, μια και ήρθε από άλλον «κόσμο».
7. Η Θεία Κοινωνία και ο αγιασμός, τα δύο φάρμακα που θεραπεύουν τις αμαρτίες.
8. Η εκκλησία, η οποία είναι ένα πραγματικό πανδοχείο, ένα δοχείο δηλαδή, όπου χωρούν οι πάντες.
9. Η μετάνοια και η εξομολόγηση, με τα οποία ο άνθρωπος γίνεται πνευματικά υγιής.

[theodora]

Και άλλη μία ερμηνεία
1. Ο πληγωμένος μέχρι θανάτου, από την αμαρτία άνθρωπος. (ανεξαρτήτου φυλής, εθνικότητος, θρησκείας κτλ)
2. Ιερουσαλήμ-Ιεριχώ: κακοτράχαλος, ανώμαλος και επικίνδυνος δρόμος που ονομαζόταν και «φωλιά ληστών», σχεδόν 29 χλμ μήκους. Οι δρόμοι της αμαρτίας που βαδίζουμε. Οι καιροί οι επικίνδυνοι που κατά καιρούς διανύουμε.
3. ομοίως
4. ομοίως
5. ο Λευΐτης αυτός που δουλειά του ήταν να βοηθάει τους ιερείς. Ένας από εμάς τα μέλη της Εκκλησίας, που μένουμε ψυχρά αδιάφοροι και δεν έχουμε αισθανθεί ακόμα πως θα πρέπει να αγαπάμε άνευ όρων και ορίων
6. Αυτός που ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ του νόμου, αλλά όχι το γράμμα γιατί ήταν ξένος και τον αγνοούσε (τον ιουδαϊκό νόμο)
7. Τα φάρμακα για τον κάθε αδελφό μας: χρήματα? κατήχηση? θαλπωρή? συμπαράσταση? (πάντα με ΑΓΑΠΗ)
8. ομοίως
9. ομοίως.

[aposal]

Η ερμηνεία της παραβολής ανήκει στον π. Μ.Χ.

[konstantinoupolitis]

Σημείο 16 :

«Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»
(Κυριακή Προσευχή, Ματθαίος ΣΤ΄ 12):

Γιατί πρέπει να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν ;

Η συμπεριφορά εκάστου, συνιστά και μέτρο της Κρίσεως που θα λάβει. Βασική προϋπόθεση της Συγχωρήσεως είναι όχι τα έργα, αλλά η συγχώρεση που εμείς επιζητούμε ή αποδίδουμε προσωπικά από και προς τον συνάνθρωπό μας. Κατα συνέπεια αίτηση χάριτος αμαρτιών προϋποθέτει ανάλογη πράξη απο την πλευρά μας.

Σημείο 17 :

Το «Αιτείτε και δοθήσετε υμίν(Ματθαίος Ζ΄, 7)» έχει κάποιον περιορισμό ;

;

[theodora]

Σημείο 17 :

Το «Αιτείτε και δοθήσετε υμίν(Ματθαίος Ζ΄, 7)» έχει κάποιον περιορισμό ;

;

Εάν αυτό είναι ερώτηση, νομίζω πως σίγουρα έχει έναν πνευματικό περιορισμό.
Δεν μπορεί να "αιτούμαι" ένα αυτοκίνητο...... ή υλικά οφέλη στον Δημιουργό μου, να περάσω τα μαθήματα ή να βρω εργασία !!
Αιτούμεθα πνευματική διαύγεια και υγεία για να εννοήσουμε τα πάθη που μας κατατρώγουν καθώς και την απαραίτητη δύναμη για να διέλθουμε μέσα από τις ανθρώπινες (δυσάρεστες κυρίως) καταστάσεις...

[aposal]

Δεν νομίζω να το ρωτάει ο Κων/νος.
Πάντως ο π.Μ.Χ. έχει πει :

Οι προσευχές μας προς τον Θεό πρέπει να γίνονται. Όταν κανείς προσεύχεται για τους άλλους, πρώτος αυτός απολαμβάνει την χάριν του Αγίου Πνεύματος για την ανιδιοτελή αγάπη του. Το αν θα ακούσει την προσευχή ο Θεός εξαρτάται από πολλούς παράγοντες :
1. Από την θέρμη της πίστεως του προσευχομένου.
2. Από την καθαρότητα της καρδίας του.
3. Από τη δεκτικότητα του αντικειμένου της προσευχής.
4. Από το πνευματικό συμφέρον της αιτήσεως.
5. Αν έχουν ωριμάσει οι λόγοι και οι συνθήκες για να απαντήσει ο Θεός, ώστε να μην υποστεί βλάβη ο προσευχόμενος. Διότι αν ο Θεός απαντήσει αμέσως ενδεχομένως να διογκωθεί ο εγωισμός και να ζημιωθεί ο προσευχόμενος.
6. Αν αυτό που ζητάμε δεν πρόκειται να δαπανηθεί στις αμαρτίες.