Δεν νομιζω οτι χωρα και πολυ συζητηση το θεμα, και απο οτι καταλαβα ασχετα με το πως τα γραφει ο καθε ενας, ολοι συμφωνουμε !!
Το μπραβο και ο επαινος μπορουν να ειπωθουν με πολλες "εννοιες", σαν κολακεια, σαν γλυψιμο, σαν επιβραβευση μιας φιλοτιμης προσπαθειας κλπ, ειναι σωστα η οχι αναλογα με την σημασια που τους δινει κανεις οταν τους λεει.
Ουτε να επαινουμε συνεχεια με δημοσιοσχεσιτικη και υστεροβουλη σκεψη ουτε να λεμε μια φορα στην ζωη μας μπραβο μην τυχων και πεσει σε επαρση ο αλλος (και μακαρι να το καναμε γιαυτο...).
Η ακραια μορφη επαινου, ειτε λεγεται καθε τρεις και λιγο για κολακεια, ειτε ποτε, απο εγωισμο μην τυχων και επιβραβευσουμε κανενα ειναι λαθος.
Ο Χριστιανος πρεπει να ειναι "αληθινος", δικαιος, "σωστος", εαν γινεται αυτο τοτε δεν υπαρχει προβλημα, θα πει τον επαινο εκει που πρεπει οπως πρεπει, αλλα και το κυριοτερο θα τον δεχθει οπως πρεπει, οπως δλδ αρμοζει σε εναν Χριστιανο.
Δεν θελω να τα σχολιασω τα χωρια γιατι θα γινει το ποστ μεγαλο, εξαλλου ολοι τα καταλαβαινετε.
Ομιλει ο Χριστος, για τον Ηρωδη, στην Χανανναια, στον Εκατονταρχο και διαμηνυει στον ποιμενα της εκκλησιας της Εφεσου, αντιστοιχα.
καὶ εἶπεν αὐτοῖς·
Πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ·(
πηγαινετε και πειτε σε αυτην την αλεπου) ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι (Λουκ 13-32)
τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ,
Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. (Ματθ 15-28)
ἀκούσας δὲ
ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν τοῖς ἀκολουθοῦσιν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν,
παρ’ οὐδενὶ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ εὗρον.(Ματθ 7-10)
οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου, καὶ ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς, καὶ ἐπείρασας τοὺς λέγοντας ἑαυτοὺς ἀποστόλους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσί, καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς·
καὶ ὑπομονὴν ἔχεις, καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου, καὶ οὐ κεκοπίακας ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ, ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας (του την ψιλο-λεει ο Χριστος εδω
)
Απολυτικιον Αγ Ιωαννη Θεολογου.
Τα μεγαλεία σου Παρθένε, τις διηγήσεται;
βρύεις γάρ θαύματα, και
πηγάζεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών, ως
θεολόγος και
φίλος Χριστού.