Misha έγραψε:lovethink έγραψε:
(Μιλώ πάντα για το συναίσθημα του έρωτα . Διότι τα υπόλοιπα είναι έτσι κι αλλιώς στο πυρ το εξώτερον )
Αντιηλιακό έφερες ? γιατί έχω ψιλοκαεί ήδη
Βρήκα το παρακάτω
*************************************************************
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ
Διά ποίαν γυναίκα ομιλεί ο Σολομών εις το Aσμα ασμάτων; λέγων : "Τίς αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος,καλή ως σελήνη, εκλεκτή ως ο ήλιος, θάμβος ως τεταγμέναι; (ΣΤ΄10).
"Ως κρίνον εν μέσω ακανθών, ούτως η πλησίον μου ανά μέσον των θυγατέρων" (Β΄2).
"Ιδού ει καλή η πλησίον μου, ιδού ει καλή, οι οφθαλμοί σου περιστεραί" (Α΄15, Δ΄1).
"Ως σπαρτίον το κόκκινον χείλη σου, και η λαλιά σου ωραία,...όλη καλή ει, πλησίον μου και μώμος ουκ έστιν εν σοι" (Δ΄3,7).
"κοιλία σου θημωνιά σίτου πεφραγμένη εν κρίνοις...ο τράχηλός σου ως πύργος ελεφάντινος...κεφαλή σου επί σε ως κάρμηλος,(Ζ΄3,6)...Μία εστί περιστερά μου, τελεία μου, μία εστι τη μητρί αυτής, εκλεκτή εστι τη τεκούση αυτήν. Είδοσαν αυτήν θυγατέρες και μακαριούσιν αυτήν, βασίλισσαι και γε πολλακαί και αινέσουσιν αυτήν"(ΣΤ΄9).
Ποία λοιπόν είναι αυτή η πλησίον του Θεού, η καλή ως κρίνο μέσα σε αγκάθια; που έχει μάτια αγνά σαν τα περιστέρια, και όμοιά της δεν υπάρχει άλλη; που η κοιλία της είναι θυμωνιά σταριού περιφραγμένη με κρίνα; Ποία άλλη είναι ει μη η Υπέραγνος Θεοτόκος;
Εν συνεχεία λέγει και διά την μετάστασή της. "Ανάστα, ελθέ η πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου, και ελθέ συ περιστερά μου, εν σκέπη της πέτρας, εχόμενα του προτειχίσματος, δείξον μοι την όψην σου, και ακούτησον με την φωνήν σου, ότι η φωνή σου ηδεία, και η όψις σου ωραία" (Β΄10-13)..."Τις αύτη η αναβαίνουσα από της ερήμου ως στελέχη καπνού τεθυμιαμένη σμύρναν και λίβανον από πάντων κονιορτών μυρεψού;"(Γ΄6).
"Τις αύτη η αναβαίνουσα λελευκανθισμένη, επιστηριζομένη επί τον αδελφιδόν αυτής;" (Η΄5).
"Ανάστηθι Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η ΚΙΒΩΤΟΣ του αγιάσματός σου" (Ψαλμ.131ος
.
Και διά την αειπαρθενία της λέγει: "Κήπος ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ αδελφή μου νύμφη, κήπος ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ, πηγή ΕΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΗ" (Δ΄12). Ο δε Ιεζεκιήλ ΜΔ΄2 λέγει: "Και είπε Κύριος προς με: η ΠΥΛΗ αύτη ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΗ 'εσται, ΟΥΚ ανοιχθήσεται, και ΟΥΔΕΙΣ μη διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο ΘΕΟΣ Ισραήλ ΕΙΣΕΛΕΥΣΕΤΑΙ δι΄αυτής, και ΕΣΤΑΙ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΗ".
(Aσμα Δ΄ΙΙ) "Και οσμή ιματίων σου υπέρ πάντα τα αρώματα, κηρίον αποστάζουσι χείλη σου νύμφη, μέλη και γάλα υπό την γλώσσάν σου, και οσμή ιματίων σου ως οσμή λιβάνου".
(Ψαλμ.44ος 10) "Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλιμένη, πεποικιλμένη. Aκουσον θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου...Πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν. Εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Απενεχθήσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, αι πλησίον αυτής απενεχθήσονταί σοι, απενεχθήσονται εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει, αχθήσονται εις ναόν βασιλέως".(Τα εισόδια της Θεοτόκου).
"Πολλαί θυγατέρες εκτήσαντο πλούτον, πολλαί εποίησαν δύναμιν, συ δε υπέρκεισαι πάσας" (Παροιμ.ΚΘ΄29).
"Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί" (Λουκ.Α΄48).
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!
Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ είπε στην Παναγία πως η συγγενής σου
Ελισάβετ (η οποία ήτο στείρα) είναι έγκυος έξι μηνών, έσπευσε να την
συγχαρεί "και εισήλθεν εις τον οίκο Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ
.....και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησεν φωνή μεγάλη
και είπεν....και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;" Δηλαδή, πως ήταν αυτό να έλθη η Μητέρα του Θεού μου σε μένα;
(Κύριόν της η Ελισάβετ εννοεί τον Θεόν).
Ο Θεός το Aγιον Πνεύμα αποκαλεί την Παναγίαν με το στόμα της Ελισάβετ
Μητέρα του Θεού, Θεομήτορα, Θεοτόκον.
"Θεοτόκον κυρίως και αληθώς την Αγίαν Παρθένον κηρύττομεν,
ως γαρ Θεός αληθώς ο εξ αυτής γεννηθείς, ούτως αληθής Θεοτόκος η τον
αληθινόν Θεόν εξ αυτής γεννήσασα" (Ιωάν. ο Δαμασκηνός).
Τι σε καλέσωμεν, ω Κεχαριτωμένη; Ουρανόν, ότι ανέτειλας τον Ήλιον της
Δικαιοσύνης. Παράδεισον, ότι εβλάστησας το άνθος της αφθαρσίας.
Παρθένον, ότι έμεινας άφθορος. Αγνή Μητέρα, ότι έσχες σαις αγίαις
αγκάλαις Υιόν, τον πάντων Θεόν, Αυτόν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Την υπερένδοξον του Θεού Μητέρα, και των αγίων Αγγέλων αγιωτέραν,
ασιγήτως υμνήσωμεν καρδία και στόματι, ΘΕΟΤΟΚΟΝ αυτήν ομολογούντες,
ως κυρίως γεννήσασαν ΘΕΟΝ σεσαρκωμένον, και πρεσβεύουσαν απαύστως
υπέρ των ψυχών ημών.
Ο γαρ Εμμανουήλ φύσεως μεν πύλας ήνοιξεν ως φιλάνθρωπος, παρθενίας
δε κλείθρα ου διέρρηξεν ως Θεός, αλλ' ούτως εκ μήτρας προήλθεν ως
δι' ακοής εισήλθεν, ούτως εσαρκώθη ως συνελήφθη, απαθώς εισήλθεν
αφράστως εξήλθε, κατά τον Προφήτην λέγοντα: Αύτη η πύλη κεκλεισμένη
έσται, ουδείς ου μη διέλθη δι' αυτής ειμή μόνος Κύριος ο Θεός Ισραήλ,
ο έχων το μέγα έλεος.
Ως γαρ η βάτος ουκ εκαίετο καταφλεγομένη, ούτω παρθένος έτεκες και
παρθένος έμεινας.
Είναι και λέγεται η αγιωτάτη Παρθένος Μήτηρ κατά δύο τρόπους. Πρώτον Μήτηρ Θεού, και δεύτερον Μήτηρ πάντων των χριστιανών. Και του Θεού μεν είναι Μήτηρ φυσική, των δε Χριστιανών είναι Μήτηρ θετή. Είναι Μήτηρ Θεού φυσική, αληθώς Θεοτόκος, διότι αληθώς εγέννησε αυτόν τον Υιόν του Θεού από την αδιάφθορον αυτής μήτραν, όπου ο θείος Λόγος ενυμφεύσατο την σάρκαν και ήνωσεν εις αδιαίρετον υπόστασιν την θείαν του με την ανθρωπίνην φύσιν. Υπέρ φύσιν και λόγον και έννοιαν είναι Μήτηρ θετή πάντων των Χριστιανών, διότι αν εμείς δια την χάριν της υιοθεσίας, είμεθα αδελφοί θετοί του Ιησού χριστού, τον οποίον εγέννησε η Παρθένος, και αυτός ο Ιησούς καθώς λέγει ο απ. Παύλος, είναι ανάμεσά μας ως πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς, έπεται ότι εμείς είμεθα υιοί θετοί της Θεομήτορος.
Τώρα ως Μήτηρ Θεού, διά το μητρικό αξίωμα πρέπει να έχει από τον Θεό τόση χάρη, όση πρέπει να έχει η Μήτηρ από τον Υιόν, και πάλιν ως Μήτηρ των Χριστιανών, δια την μητρικήν αγάπη πρέπει να δίδει τόση χάρη εις τους Χριστιανούς, όση πρέπει να δίδει η μητέρα προς τα παιδιά. Αλλ' η χάρη την οποία έχει η Παναγία Παρθένος από τον Θεό, πρέπει να συμμετρήται με το αξίωμα της Μητρός τού Θεού, τούτο δε το αξίωμα είναι άπειρον, λοιπόν και η χάρη την οποία λαμβάνει, είναι άπειρος, ομοίως και η χάρη που δίδει εις τους χριστιανούς, πρέπει να συμμετρήται με την αγάπη της Μητρός προς τα τέκνα, τούτη δε η αγάπη είναι άπειρος, λοιπόν και η χάρη την οποία δίδει είναι άπειρος.
Και συμμετρώντες πάλι την άπειρον χάρη, την οποία λαμβάνει από τον Θεό, ως Μήτηρ Θεού, και την άπειρον χάρη την οποία δίδει εις τους Χριστιανούς ως Μήτηρ των Χριστιανών, η Παρθένος είναι πέλαγος χαρίτων. Ως Μήτηρ Θεού, έχει περισσότερη από όλους τους αγίους και Αγγέλους την παρρησία έμπροσθεν εις τον Θεόν τον Υιόν της, και ως Μήτηρ των Χριστιανών περισσότερες από όλους τους αγίους και Αγγέλους, χαρίζει τας ευεργεσίας προς ημάς τα παιδιά της.
Οι άλλοι άγιοι παρακαλούν ως δούλοι Θεού, η Παναγία Παρθένος παρακαλεί ως μήτηρ Θεού. Ποίον παρακαλεί; Ένα Υιόν Θεόν, τον οποίον συνέλαβε, εγέννησε, έθρεψε, τον οποίο αγάπησε με όση αγάπη όλοι μαζί οι μακάριοι αγαπούν τον Θεό, και από τον οποίο αγαπήθη με όση αγάπη έχει ο Θεός προς όλους μαζί τους μακαρίους. Όλοι οι άγιοι παρακαλούν τον Θεό ως αυθέντη, η Παναγία Παρθένος τον παρακαλεί ως Υιόν. Δια ποιόν παρακαλεί; Δια τους χριστιανούς οι οποίοι είναι παιδιά της κατά φύση απόγονοι τού αυτού γένους, του αυτού αίματος, εξ ου και αυτή εγεννήθει και κατά χάρη αδελφοί εκείνου
του Υιού τον οποίον εγέννησε. Οι άλλοι άγιοι παρακαλούν δι' ημάς ως αδελφούς, η Παναγία Παρθένος παρακαλεί δι' ημάς ως διά παιδιά.
Όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την μητέρα του, δεν είναι άξιος να λέγεται άνθρωπος, όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την Μητέρα του Θεού, δεν είναι άξιος να ονομάζεται χριστιανός. Τις δύναται να καυχηθεί ότι είναι πιστός δούλος τού Ιησού, αν δεν είναι πιστός δούλος και της Μητρός Του; η ότι είναι ευλαβής τού Υιού, χωρίς να είναι και της Μητρός; Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, όσοι λατρεύετε και προσκυνείτε το όνομα του Ιησού, τιμάτε και ευλαβείσθε και το όνομα της Παρθένου Μαρίας, της Μητρός του Ιησού και μητρός ημών.
Από βιβλίο Νικοδήμου του Αγιορείτου εκδοθέν εν Σμύρνη το 1910.
