Θρησκευτική ποίηση

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από panagiotisspy »

Μάθε τὸν πόνο....

Μάθε τὸν πόνο τὸ γερὸ
βουβὸς στὰ δόντια σου ν᾿ ἀλέθεις.
Χύνε τῆς λήθης τὸ νερὸ
μὲς στὸ τρελὸ κρασὶ τῆς μέθης.

Θὰ πάει κι αὐτὸ μίαν ὀμορφιὰ
καὶ πρὶν νὰ γύρει ἀκόμα ὁ χρόνος,
ἔχει ὁ Θεός, τὰ ἑφτὰ καρφιὰ
θὲ νὰ μᾶς βάλει ὁ νέος πόνος.

Ὅριζε, μοῖρα τῶν μοιρῶ,
ἐσὺ ποὺ γνέθεις καὶ ξεγνέθεις,
Χύνε τῆς λήθης τὸ νερὸ
μὲς στὸ τρελὸ κρασὶ τῆς μέθης....

Ιωάννης Γρυπάρης
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

''Προσπάθεια''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''



Συνωμοσία ύπουλη,
Και κατασκευασμένη,
Η φύση υποπτεύθηκε,
Και άρχισε να τρέμει.

Η αξίνα έπεφτε στην γη
Και την διαμελούσε,
Στα πέρατα, τα σπλάχνα της,
Κομμάτια τα πετούσε.

Κρύος ιδρώτας κύλησε
Απ’ τα ουράνια μέρη,
Τον κόσμο όλο έλουζε
Και φύσαγε τ’ αγέρι.

Ρίγος πλανήθηκε στην γη
Το σύμπαν διασαλεύθη,
Κι έδινε την εντύπωση
Πως κάποιος το ελέγχει.

Συνέχιζα το σκάψιμο
Και σπάραζε η ψυχή μου,
Πρέπει να βάλω μιαν αρχή
Καινούρια στη ζωή μου.

Ο ήλιος εσκοτείνιασε
Την νύχτα είχε φέρει,
Σα να ’τανε μεσάνυχτα
Ενώ ήταν μεσημέρι.

Μάτια που με κοιτούσανε
Δακρύζανε για μένα,
Μου καθαρίζανε τον νου
Γιατρεύανε το βλέμμα,

Το βλέμμα πού ’χα στην καρδιά
Και που θολό ακόμα,
Δεν έβλεπε την ξαστεριά
Που βγήκε απ’ το στόμα,

Αυτό που εψιθυρίσε
Στου Ενός Θεού τ’ αυτί μας,
Συγχώρεση απ’ τον σταυρό
Για να σωθεί η ψυχή μας.

Το φτυάρι πέταξα στη γη
Είχα σχεδόν τελειώσει,
Πρέπει να αρχίσω την ταφή,
Με τον καιρό θα λιώσει.

Τα σύννεφα μαλώνανε
Ποιο πρώτο θα δακρύσει,
Την προδοσία πιο γοργά
Πρώτο ποιο Θ’ αντικρίσει.

Ο ιδρώτας στο κεφάλι μου
Κύλαγε οργισμένος,
Κι ο νους κοιτούσε την ψυχή
Βαθιά συντετριμμένος.

Στο πρόσωπο οι ρυτίδες μου
Κρυφά χαμογελούσαν,
Και το νερό σαν δίοδος
Στο σώμα τ’ οδηγούσαν,

Ένιωθα το καυτό υγρό
Που κύλαγε στο χέρι,
Κι όλα τα δάχτυλα του νου
Ψάχναν για καλοκαίρι.

Τα δάχτυλα ενωθήκανε
Και έκανα τον σταυρό μου,
Ενώ θυμόμουν κι έκλαιγα
Για τον κακό εαυτό μου.

Στήριξε την προσπάθεια
Θεέ μου αυτήν που κάνω,
Και οδήγησε μου την ψυχή
Στο σπίτι Σου επάνω,

Βοήθα με να απαλλαγώ
Από τον παλιό εαυτό μου,
Στον δρόμο σου να οδηγηθώ
Να βρω τον θησαυρό μου,

Αυτόν που απλόχερα σκορπάς
Και στον καθένα δίνεις,
Έλα κι απλώσου μέσα μου
Και φρόντισε να μείνεις.

Τελείωσα την προσευχή,
Μπήκα μέσα στον μνήμα,
Κι η θάλασσα εμούγκρισε,
Ζωντάνεψε το κύμα,

Το χώμα που με σκέπαζε
Τους Γίγαντες πονούσε,
Αυτούς που χρόνια η σάρκα μου
Τώρα φιλοξενούσε,

Κι αυτοί μουγκρίζαν δυνατά
Κι η σάρκα αντιδρούσε,
Δεν ήθελε να αλλοιωθεί,
Ζωή υλική ζητούσε.

Σκεπάστηκα με προσοχή
Τελείωσε η ταφή μου,
Σταυρό στο κέντρο έβαλα,
Αρχίζει η συντριβή μου.

Συγχώρεσε με Κύριε
Είμαι μετανιωμένος,
Δεν γνώριζα πως ήμουνα
Από Σένα προικισμένος,

Να προσπαθήσω ν’ ανεβώ
Τον δρόμο τον δικό σου,
Και με την Χάρη Σου Χριστέ
Να γίνω Αδερφός σου.

Και γύρισα την πλάτη μου
Στον τάφο μου μπροστά μου,
Προς τον Θεό ανηφόρισα
Να μπει στα όνειρα μου.

Δύσκολος είναι ο θάνατος,
Πιο δύσκολος ο φόνος,
Μα φοβερά πιο δύσκολο,
Να γίνεις παθοκτόνος.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ

“Βαϊφόρα Κυριακή”!
Στήν ᾿Εκκλησιά μέ βάγια
σήμερα ὅλοι!
Καί ἡ καρδιά ἀγάπη,
γιά νά περάσεις,
Χριστέ, Σοῦ στρώνει!
῾Ωσαννά! ῾Ωσαννά!
“῾Ο Βασιλιάς” σου, ψυχή μου,
φτάνει!...


Κι εἶπε πώς θέλει μαζί σου ἀπόψε
στήν Τράπεζά Του
“Πάσχα” νά κάνει!
Μυστική ὥρα
τοῦ Θείου Σου Δείπνου!
Χριστέ, καί πῶς,
Τροφή μου γίνεσαι καί ζωή μου
ὁ θεῖος ᾿Αμνός!...
“Γεθσημανῆ”! Νύχτα ὀδύνης!
Στό μέτωπό Σου, αἷμα
ὁ ἱδρώς!
Βαριά τά βλέφαρα,
τῶν Μαθητῶν Σου
-ἕνας, κι ἐγώ!-


Τῆς Προσευχῆς Σου ἡ ἀγωνία,
στά τρίσβαθά μου συγκλονισμός!
Λόγος στερνός Σου,
— “Προσεύχεσθε”! καί “γρηγορεῖτε”!
γιά νά μή μπεῖτε
σέ πειρασμό!...
Μεγάλη Πέμπτη!
Πῶς, Λυτρωτή μου,
μπρός στό Σταυρό Σου
νά γονατίσω!
Μέ ποιᾶς λατρείας τό δοξολόγημα...
νά Σέ ὑμνήσω!
῎Αβυσσο ἡ ᾿Αγάπη Σου!...
Στό θυμιατήρι της,
γιά Σέ λιβάνι,
μέ φλόγα θεία, κάθε κακία μου
ἄν κάψω, φτάνει;


Στήν τόση ᾿Αγάπη Σου νά μή χαρίσω,
Χριστέ, μπορῶ,
πόθους μου κι ὄνειρα;..
νά στ’ ἀκουμπήσω
μπρός στό Σταυρό!..


Στιγμές Μεγάλες τ’ ῞Αγια Σου Πάθη!
Λυτρωτικές!
Καί μεῖς μαζί Σου, ἀναστημένοι
καί νικητές!
Πῶς ὁ Σταυρός Σου ἔγινε δόξα
σοφία καί φῶς!...
ψαλμός Παγκόσμιος ἡ ᾿Ανάστασή Σου
θριαμβικός!...


Χριστέ, τά Πάθη Σου προσκυνοῦμε
καί τήν Ταφή Σου.
Δεῖξε σέ ὅλους μας καί τήν ῾Αγία
᾿Ανάστασή Σου...
Α. ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

Οἱ βοσκοί στή Φάτνη

Πέρα, στή Βηθλεέμ, ἐκεῖ,
κοπάδια βόσκουν οἱ βοσκοί,
κοπάδια βόσκουν στό λιβάδι
καί ξαγρυπνοῦνε αὐτό τό βράδυ.

Μέ ὄργανα ποιμενικά
τραγούδια παίζουνε γλυκά
καί τραγουδᾶ βοσκόπουλο ἕνα,
κάπου ἀλυχτᾶ σκυλί κανένα.

Κι ἕνας βοσκός θωρεῖ σοφός
πλημμύρα ἀπό οὐράνιο φῶς
κι ἀνασηκώνοντας τό χέρι
ὑπέρλαμπρο δείχν’ ἕνα ἀστέρι.

Γερο-βοσκός
— Κοιτάξτε τ’ ἄστρο αὐτό, παιδιά,
πῶς λάμπει μέσα στή βραδιά,
δέ μοιάζει στά καθάρια αἰθέρια
μ’ ἄλλο κανένα ἀπό τ’ ἀστέρια.

῞Ενα τσοπανόπουλο
— ᾿Ακοῦς, γερο-τσοπάνε, ἀκοῦς,
τερπνά ὡσαννά, ψαλμούς γλυκούς;

Γερο-βοσκός
— Τά ψέλνουν ῎Αγγελοι χιλιάδες,
τά λένε οὐράνιοι σαλπιγγτάδες.
῎Αλλο τσοπανόπουλο
— Γιά νά σταθῶ καί γιά νά δῶ.
῎Αγγελοι φτάνουν ὥς ἐδῶ.

῎Αγγελοι
— Μές στή σπηλιά π’ ἀστροφωτιέται,
ἀπόψε ὁ Χριστός γεννιέται.

Γερο-βοσκός
— Κοπάδι ἀφῆστε καί μαντρί,
πάρτε τήν γκλίτσα τή χοντρή
καί πᾶμε ἐκεῖθε, μήν ἀργοῦμε,
τό ῞Αγιο τό Παιδί νά δοῦμε.
* * *
Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ,
ἀφήνουν τά κοπάδια αὐτοῦ,
φυλάει ᾿Εκεῖνος τά κοπάδια,
ἀόρατος μές στά λιβάδια.

Τραβᾶν μέ πόδι ὅλοι γοργό.
῞Ενα τσοπανόπουλο
— Σταθεῖτε γιά νά ’ρθῶ κι ἐγώ!
Νά, τό βοσκόπουλο πάει κάτου
μ’ ἀρνί μικρό στήν ἀγκαλιά του.

Νά, κι ἄλλο τσοπανούδι, νά,
φεύγει κι αὐτό ἀπ’ τά ζωντανά,
φεύγει κι αὐτό ἀπ’ τό στρουγκοσταύλι
μ’ ἕνα στόν κόρφο του σουραύλι.
* * *
᾿Εδῶ πού κρέμεται τ’ ἀστρί,
οὔτε παλάτι, οὔτε καστρί,
ὁλόφτωχη μιά φάτνη ἐδῶ ’ναι,
τά ζῶα μές στό παχνί τους τρῶνε.

Γύρω οἱ ἀνάσες τους κι οἱ ἀχνοί,
σέ τέτοιο ταπεινό παχνί,
μέσα σ’ ἀχύρινο κρεβάτι,
ἡ ὄψη τ’ ῞Αγιου Βρέφους, νά τη!

Δέν ἔχει ἀσήμι Αὐτό ἤ φλουρί,
μά φωτοστέφανο φορεῖ
στό θεῖο κεφάλι, τ’ ἁγιασμένο,
στεφάνι κυκλογυρισμένο.

῾Η Παναγιά φεγγοβολᾶ,
σκυμμένη πλάγι Του ἁπαλά,
κοιτοῦν περίγυρα τά βόδια,
λυγοῦν οἱ Μάγοι αὐτοῦ τά πόδια.

Σμύρνα, λιβάνι καί χρυσό
μπρός στό Χριστό εἶναι περισσό,
φτεροκοποῦνε τ’ ᾿Αγγελούδια
στή φάτνη μέσα μέ τραγούδια.
* * *
Νά τοι, πού φτάνουν κι οἱ βοσκοί
ἀπ’ τά λιβάδια βιαστικοί,
νά τοι, πού φτάνουν κι οἱ ποιμένες,
φορώντας τίς χοντρές τους χλαῖνες.

Καί γονατοῦν ἐδῶ κι αὐτοί,
καθένας δίνει κάτι τι,
ἕνας τήν κάπα του, γιά στρώση,
τό νιόγεννο Παιδί μήν κρυώσει.

Ρίχν’ ἄλλος τό φτωχό ραβδί,
δαυλί νά γίνει καί κλαδί,
στή φλόγα ἀνάβει αὐτό καί καίγει,
μές στῆς σπηλιᾶς τήν κρύα τή στέγη.

Τό ’νά βλαχόπουλο κι αὐτό
ἀπό τήν ἀγκαλιά του τό
μικρό τ’ ἀρνί, πού κουβαλάει,
τ’ ἀφήνει στοῦ Χριστοῦ τό πλάι.

Τ’ ἄλλο βοσκόπουλο ἁπαλό
φυσᾶ σκοπό μέ τόν αὐλό,
μέ τόν αὐλό καί τή φλογέρα,
πού φέρνει ἀπ’ τά λιβάδια πέρα.

Χριστός γεννιέται στή σπηλιά.
Καί στῆς νυχτιᾶς τή σιγαλιά
σμίγουν τ’ αὐλοῦ τά πολυβούια
μέ τῶν ᾿Αγγέλων τ’ ἀλληλούια.

Γιάννης Α. Σαντάρμης
———————
Γλωσσάρι
παχνί, τό = ξύλινο ἤ τσίγκινο κατασκεύασμα
γιά τήν τοποθέτηση τῆς ζωοτροφῆς.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

''Όνειρο''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Φως πάνω στο σώμα μου
Πλανιέται ολόγυρα μου,
Αιχμάλωτο με έπιασε
Πονάει η καρδιά μου.

Ο νους μου εταράχτηκε
Τα λογικά σαλεύουν,
Κάποιοι για κάποιον ψάχνουνε..
…Εμμένανε γυρεύουν.

Είναι μορφές δυσβάσταχτες
Και μοιάζουν με την σκιά μου,
Όμως τους αναγνώρισε
Η αθάνατη καρδιά μου.

Ένας τους ήρθε μίλησε
Σα να με ξέρει χρόνια,
Μα ξέρω ότι θα ’θελε
Δικός του να ’μαι αιώνια.

Ξέρω τι θέλεις σκοτεινέ
Θέλεις την ύπαρξη μου,
Θέλεις όλο το είναι μου
Μαζί με τηn ψυχή μου,

Το φως σου δεν είναι όμοιο
Μ’ αυτό του ενός Θεού μου
Το φως σου είναι σκοτεινό
Σαν και αυτό του νου μου.

Προστάτευσε με Δέσποτα
Φύλαξε τα μυαλά μου,
Έλα και βγάλ’ τον πονηρό
Από τα όνειρα μου...

Να με ελεήσει ο Θεός
Και θάρρος να μου δώσει,
Συνέχεια να προσεύχομαι
Και να με χαρτώσει.

Κύριε δως μου δύναμη
Την προσευχή να λέω,
Αδιάλειπτα να περπατώ
Στον δρόμο τον ωραίο,

Στον δρόμο αυτόν που έστρωσες
Και μακριά απ το ψέμα,
Κρατά με υπερύμνητε
Με το δικό σου αίμα.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

''Βάφτιση''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''


Φως διάχυτο γύρω μου,
Τα σύννεφα περνάω,
Και με ταχύτητα φωτός,
Το σύμπαν προσπερνάω.

Αχτίνες πέφτουν πάνω μου,
Τα μάτια του Θεού μου,
Είναι ο δικός μου Κύριος,
Το αφεντικό του νου μου,

Αχτίνες που με λούζουνε
Και που με χαρτώνουν,
Και την ψυχή μου τρέφουνε,
Θεία γνώση με φορτώνουν.

Βλάστηση αδιαπέραστη
Η σοφία του Θεού μου,
Σαν νέκταρ πέφτει πάνω μου
Το βλέμμα σου Ιησού μου,

Αυτό το βλέμμα ακολουθώ,
Κι αδημονώ να φθάσω,
Στις λίμνες και των δυο ματιών
Τον θησαυρό να πιάσω.

Κρύο υγρό, κρυστάλλινο,
Που μέσα του γλιστράω,
Γυμνός στα μάτια του Θεού
Και στον βυθό βουτάω.

Νεκρός μέσα σε μια στιγμή
Φαίνεται να ηττήθηκα,
Μα από το Άγιο πνεύμα ευθύς
Πάλι ξαναγεννήθηκα.

Και βγαίνοντας από το νερό
Με πήραν απ’ το χέρι,
Με παρασύραν σε χορό,
Δυο χρυσοί αγγελοι,

Σαλπίσματα μεθυστικά,
Απ’ του ουρανού τα μέρη,
Και πάνω στο κεφάλι μου
Ένα άσπρο περιστέρι,

Oi aχτίνες τώρα μέσα μου
Ζεσταίνουν την καρδιά μου,
Γεμίζουν άπλετη χαρά
Όλα τα όνειρα μου.

Με προστασία φοβερή
Οι άγγελοι με φυλάνε,
Του πνεύματος την συντριβή
Άλλο δεν την φοβάμαι.

Με όπλο μου την προσευχή
Με πίστη στην ψυχή μου,
Αρχίζei μέσα στην καρδιά
Η εν χριστώ ζωή μου,

Αυτή η ζωή που έδειξες
Στον κόσμο καθώς ήρθες,
Με τέλος βασανιστικό
Και μιαν αρχή όλο νίκες.

Αρχή του τέλους η ζωή
Που πρέπει να πεθάνεις,
Προτού πεθάνεις υλικά,
Και για να μην πεθάνεις,

Κι ο θάνατος ο εν ζωή,
Φέρνει του πνεύματος την συντριβή,
Πορεία προσπαθείας,
Ανάσταση πνευματική.

Με λάδωσαν, με μύρωσαν,
Με αγάπη με τυλίξαν,
Ταυτότητα μου δώσανε,
Και τον σταυρό μου ’δείξαν.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

Στιχουργικά..


Αν είπε ο καλαδελφός
«Εγώ δεν είμαι ποητής»
Τι πρέπει τότενες να πω
Της ποίησης ο ληστευτής…
Να, παίρνω πένα και χαρτί
Κι αποσκαρώνω στίχους
Κάνω δυο λόγια προσευχή
Και πες ακούω ήχους
Πες την πανώρια μουσική
Κι αποκρεμώ στους τοίχους
Της μουντζουριάς… τη λογική.
Ψάχνω για λέξεις λούλουδα
Φράσεις ευωδιασμένες
Στεφάνια, ουρανόπουλα
Να ’δω τις κρεμασμένες
Εις το Σταυρό της Λύτρωσης
Στου πόνου βουνοκόρφι
Όδεμα στης συγχώρεσης
Κι Αδερφικό συντρόφι.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ.

Ω!μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή,
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,

το μέτωπό μου λάμπει σαν αστέρι...
Στο Θεό φανείτε τώρα,’ηρθεν η ώρα,
από τα άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι,φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.

Φέρτε μου Μάγοι-θεία βουλή το γράφει
τη σμύρνα της ελπίδας,το λιβάνι
της πίστης,της αγάπης το χρυσάφι!
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!

Και σεις,Θρόνοι πανάχραντοι,αγγελούδια,
στην καρδιά μου-στην κούνια του-σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου,φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει,γίνεται ναός
ω!μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

Κωστής Παλαμάς.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από panagiotisspy »

fotis έγραψε:Στιχουργικά..


Αν είπε ο καλαδελφός
«Εγώ δεν είμαι ποητής»
Τι πρέπει τότενες να πω
Της ποίησης ο ληστευτής…
Να, παίρνω πένα και χαρτί
Κι αποσκαρώνω στίχους
Κάνω δυο λόγια προσευχή
Και πες ακούω ήχους
Πες την πανώρια μουσική
Κι αποκρεμώ στους τοίχους
Της μουντζουριάς… τη λογική.
Ψάχνω για λέξεις λούλουδα
Φράσεις ευωδιασμένες
Στεφάνια, ουρανόπουλα
Να ’δω τις κρεμασμένες
Εις το Σταυρό της Λύτρωσης
Στου πόνου βουνοκόρφι
Όδεμα στης συγχώρεσης
Κι Αδερφικό συντρόφι.
Εγώ δεν είμαι ποιητής....

Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου


Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ' άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ' αδερφός του....


Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Θρησκευτική ποίηση

Δημοσίευση από fotis »

''Γεσθημανή''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Τρέμουν τα γόνατα ξανά,
Όπως τότε Θεέ μου,
Φίλος μέσα απ’ την συντροφιά
Σε πρόδωσε Ακριβέ μου.

Θυμάμαι στην Γεσθημανή
Το σούρουπο κοντά σου,
Τον σατανά να έρχεται
Να κάθεται μπροστά σου,

Να θέλει να παραδοθείς
Στα όπλα τα δικά του,
Πόσο γλυκά σε κράταγε
Το δειλινό αγκαλιά του...

Η προσευχή σε φύλαξε,
Άγρυπνος ο Πατέρας,
Σου έδωσε την δύναμη
Και έλιωσες το τέρας.

Την ένταση που είχε απλωθεί
Σ’ όλο τον ελαιώνα,
Δεν θα την ζήσει πια κανείς
Ποτέ εις τον αιώνα.

Το βράδυ κύλησε αργά
Συνέχεια μας ξυπνούσες,
Στην προσευχή να πέσουμε
Μ’ αγάπη μας ζητούσες,

Ήξερες Παντοκράτορα,
Το τέλος που φυλούσε
Για σένα ο Πατέρας μας,
Και σε καθοδηγούσε

Όμως εμείς αδύναμοι,
Aνάξιοι αγάπης,
Δεν βλέπαμε οι δύστυχοι
Την πλάνη της απάτης.

Η πέτρα που ακούμπαγες,
Εκεί που προσευχόσουν,
Έχει βουλιάξει στην μεριά
Εκεί που στηριζόσουν,

Τρύπες διάσπαρτες πολλές
Υπάρχουν και στους βράχους,
Απ’ της αγάπης την καυτή ροή
Κι από τα δάκρυα σου.

Τα δένδρα απ’ το σπαραγμό
Είναι χαρακωμένα,
Και τα κλαδιά ουρλιάζανε
Σα να ’ταν μαγεμένα,

Το χώμα ανέδυε οσμή
Που έμοιαζε πεθαμένου,
Το πένθος ένιωθε του νου
Του χιλιοματωμένου...

Ήρθες πάλι μας ξύπνησες,
Ήρθαν κι οι στρατιώτες,
Τελειώνει το κεφάλαιο
Κλείνουνε πια οι πόρτες...

Μπροστά σου κάποιος στέκεται,
Ιούδας το όνομα του,
Είναι αιώνες πια γνωστός
Για τα γλυκά φιλιά του,

Και σένα έτσι γλύκανε,
Με πίκρα και φαρμάκι,
Με άψινθο σε ράντισε,
Σ’ έσφαξε με μπαμπάκι.

Με ζήλο κάποιος αδερφός
Μπήκε μπροστά σε σένα,
Πίσω, αμέσως φώναξες
Αυτά είναι για μένα.

Μαχαίρι που δεν πρόλαβε
Μάτι ποτέ να πιάσει,
Τ’ αυτί του Μάλχου έκοψε
Κάποιος να κάνει κάτι,

Τη σάρκα ευθύς εκολλησες
Του δούλου με αγάπη,
Και ετοιμάστηκες να μπεις
Σε ένα μονοπάτι,

Δύσβατο κι απροσπέλαστο
Αδύνατο γι’ ανθρώπους,
Και χώραγε μόνον Αυτός
Που είναι απ’ αγάπης κόκκους,

Που όμοιο ποτέ κανείς
Δεν δύναται να αντιληφθεί,
Ποτέ δεν θα διαβάσει,
Δεν θα αντικρίσει στην ζωή,
Ώσπου να την εχάσει

Δρόμος τραχύς και δύσκολος,
Εκούσια θυσία,
Μονόδρομος, με έπαινο,
Αιώνια σωτηρία.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”