"Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Γενικά Πνευματικά Θέματα

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από panagiotisspy »

Ο Θεός δεν "φαίνεται", γιατί είναι παντού..

Δεν χρειάζεται να Τον ψάξεις, γιατί όπου και αν κοιτάξεις, είναι εκεί Παρών,
ο Ίδιος μας βρίσκει το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας και μας φανερώνεται με Αγάπη,
και μας λέει "νάμαι, δες Με παιδί μου, είμαι εδώ για σένα"..

Αυτό που πραγματικά χρειάζεται ψάξιμο, είναι το γιατί πεισματικά επιμένουμε, να εθελοτυφλούμε και να μην πιστεύουμε ότι μας βρίσκει και ότι μας λέει όλα τα παραπάνω....
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από aposal »

Ναι, παντού είναι! Αλλά πρέπει πρώτα να Τον γνωρίσουμε για να μπορέσουμε να Τον "δούμε".
Όσοι δεν Τον προσεγγίσουμε, δεν θα Τον γνωρίσουμε και πάντοτε θα Τον ψάχνουμε, αλλά δεν θα Τον βλέπουμε!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από aposal »

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου με τίτλο: «Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός». Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

«Όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις» (σελ. 51 - 68)

Απρίλιος του 1985. Εδώ και πέντε περίπου μήνες η μικρή Όλγα, δέκα χρόνων, με τεράτωμα στον εγκέφαλο υφίσταται μία διαδικασία ακτινοβολιών, προκειμένου να συρρικνωθεί ο μη χειρουργήσιμος όγκος που τον τελευταίο καιρό την ταλαιπωρεί με ανυπόφορους πόνους και έντονες ζαλάδες.
Οι γονείς της, δύο απλοί άνθρωποι από την Αθήνα. Οι γιατροί στην Ελλάδα από την αρχή φανέρωσαν τη δυσκολία του προβλήματος. Ελπίδα τελευταία ο Θεός κυρίως και λίγο η Αμερική. Ένας συγγενής τους από τη Βοστώνη, μεγαλόκαρδα τους προσκαλεί. Εκεί, τους είπε, υπάρχει το καλύτερο νοσοκομείο παίδων στον κόσμο. Μαζεύουν τα αναγκαία και αμέσως οι άνθρωποι φτάνουν στον τόπο των τελευταίων ελπίδων τους…
…Με αυτό το δράμα συνοδό παρατάνε τις δουλειές τους και φτάνουν όλοι μαζί στην Αμερική, χωρίς να γνωρίζουν πότε, πώς και αν όλοι θα γυρίσουν πίσω. Τους συντροφεύει όμως και απλή, αυθεντική, δυνατή πίστη. Εδώ και ενάμιση χρόνο έπεσαν στα χέρια τους κάτι κασέτες με κηρύγματα που τους άλλαξαν εντελώς την προοπτική. Τους πλημμύρισαν με πίστη. Πίστη που βγαίνει από μέσα.
Και η απάντηση του Θεού; Όταν δεν πήγαιναν στην εκκλησία, η γέννηση της Όλγας. Μόλις στράφηκαν σ’ αυτήν, ο καρκίνος!
Γιατί τα κάνει αυτά ο Θεός; Γιατί εκφράζεται όπως δεν θα θέλαμε κανένας και καθόλου; Μήπως τελικά πιστεύουμε σε Θεό που δεν υπάρχει και αγνοούμε τον Θεό της αλήθειας που πρέπει να ανακαλύψουμε, όπως Αυτός είναι και όχι όπως εμείς Τον θέλουμε;

…Ο γιατρός μετά από μια σύντομη εισαγωγή μπαίνει στο θέμα:
-Η Όλγα, όπως γνωρίζετε, έχει έναν όγκο στην τρίτη κοιλία του εγκεφάλου, που δεν χειρουργείται. Προσπαθήσαμε να τον ακτινοβολήσουμε, με την ελπίδα ότι θα τον περιορίζαμε αρκετά. Η Όλγα ανταποκρίθηκε πολύ καλά. Τόσο, που μας έδωσε ελπίδες. Δυστυχώς όμως, στο σημείο αυτό οι δύο γονείς της τεντώθηκαν, προχθές έπεσε σε βαρύ κώμα από το οποίο καθώς δείχνουν οι εξετάσεις δεν θα επανέλθει.
Ο πατέρας αναλύεται σε λυγμούς. Η μητέρα κρατάει.
-Δηλαδή γιατρέ, μιλήστε μας ανοιχτά.
-Κρίνω ότι η Όλγα δεν θα τα καταφέρει, τελειώνει από στιγμή σε στιγμή.
-Τι εννοείτε από στιγμή σε στιγμή, γιατρέ; Τόλμησα να ρωτήσω.
-Εννοώ τώρα που μιλάμε, σε λίγες ώρες, ίσως κατά τη διάρκεια της νύχτας. Νομίζω ότι, κατά πάσαν πιθανότητα δεν θα το βγάλει το βράδυ. Θα μπορούσα να σας έδινα ένα θεωρητικό όριο μέχρι και την αυριανή ημέρα.
-Δηλαδή γιατρέ, τώρα μόνον ένα θαύμα, λέγει μητέρα.
-Ναι, μόνο θαύμα, επαναλαμβάνει ο γιατρός.
Ο πατέρας συνεχίζει να κλαίει με συγκρατημένους λυγμούς.
-Γιατρέ, εμείς θα θέλαμε πολύ να σας ευχαριστήσουμε για όσα έχετε κάνει τόσο καιρό για την Ολγίτσα μας, συνεχίζει η μητέρα. Μπορεί να χάνουμε ανθρώπινα τη μάχη, αλλά εμείς ετοιμαζόμαστε για ένα θαύμα. Ή, παρά τις προβλέψεις σας, να γίνει η κορούλα μας καλά, ή να γίνει αγγελούδι στο θρόνο του Θεού. Μικρό θαύμα είναι αυτό; Ξέρετε τι καλό κοριτσάκι που είναι; Εμείς βέβαια προσευχόμαστε με όλη μας τη δύναμη για το πρώτο. Αυτή είναι η ολιγοπιστία μας. Αν όμως ο Θεός επιτρέψει το δεύτερο, τότε θα το δεχτούμε κι αυτό σαν δώρο. Απλά, τώρα πρέπει να στραφούμε εξ ολοκλήρου στον Θεό. Το λάθος μας είναι ότι έπρεπε να το είχαμε κάνει νωρίτερα. Βλέπετε εμείς πιστέψαμε πρώτα στους γιατρούς και μετά στο Θεό.
-Έτσι είναι. Η πίστη σας είναι αυτή που τώρα θα σας βοηθήσει, λέγει ο γιατρός.
-Όχι γιατρέ, δεν βοηθάει η πίστη. Αυτή είναι ανθρώπινη, δικό μας πράγμα. Αυτός που βοηθάει είναι ο μόνον ο Ίδιος ο Θεός.
Σε όλα αυτά εγώ, ένας απλός μεταφραστής, αλλά και ένας εμβρόντητος ακροατής. Τι δύναμη, τι πίστη είχε αυτή η γυναίκα! Και τούτο γιατί δεν έδειχνε να είναι ψυχολογικός ο λόγος της, ούτε κηρυγματικός. Έδειχνε να βγαίνει πηγαία και αυθόρμητα, με χαρακτηριστική λιτότητα και ψυχραιμία, πείθοντας ότι ό,τι λέει αντανακλά με διαύγεια τον βαθύτερο κόσμο της. Αξιοπρέπεια, ηρεμία, ευγένεια, αυτοέλεγχος αληθινότητα έβγαιναν από το στόμα της. Το ίδιο και από τα μάτια της, που τόση ώρα εκφράζουν ελπίδα και δεν έχουν στάξει ούτε ένα δάκρυ.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από vasilisalt »

Πάντως για να είμαι απολύτως ειλικρινής το βιβλίο είναι συγκινητικό
με τα παραδείγματα που άνθρωποι ευεργετήθηκαν, αλλά δεν καταλαβαίνω
τι ακριβώς βγαίνει ως συμπέρασμα από τα παραδείγματα που δεν φαίνεται ο Θεός.
Περισσότερο μπερδεύτηκα παρά ξεμπερδεύτηκα.

Συνολικά εννοείται πως είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο.
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Δημοσίευση από vasilisalt »

dionysisgr έγραψε:Για την συνεχιση της ενδιαφερουσας αυτης, συζητησης,
και βασει της καλης "προκλησεως" του Αποστολου, περι απαντησεων..
Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχουν παντα απαντησεις.
Υπομονη και προσευχη να υπαρχει. Αυτο εχει νοημα.
Αυτο ποναει, πολλους, και ενοχλει, ειναι αγκαθι στο μυαλο.
Δεν βασταζεται ευκολα, και σχεδον απορριπτεται ασυζητητι,
απο τον συγχρονο ειδικα, λογο-κρατουμενο και διανοουμενο, ανθρωπο,
του ορθολογισμου, του τεχνοκρατικου, πολιτισμου, που εχει ταχα μου, για ολα απαντησεις,
και ολο και χειροτερα τα κανει τα πραγματα, απο την πολλη "σοφια" του..
Οχι σου λεει ο αλλος, πρεπει να υπαρχει "λογικη" απαντηση, στην απορια μου, την Χ, η την Ψ! Το "απαιτω"!
Μα τον Θεο, πρεπει να "απαιτεις" βρε ανθρωπε,
και του Θεου ανθρωπος να θελεις να εισαι, οχι των ερωταπαντησεων..
Μα ακριβως γιαυτο σου βαζει ο Θεος τις "ερωτησεις", μπροστα σου,
τις καταστασεις, τις συγκυριες, τα προσωπα, τις πασης λογης αντιξοοτητες, η τις ευκαιριες.

Για να απαντησεις το μονο ερωτημα,
που πρεπει να προλαβει να απαντησει στην ζωη του ο ανθρωπος.
Ποιο ερωτημα; Βρηκες τον Χριστο; Ε, Ναι! Τον Βρηκα, η μαλλον, με βρηκε Εκεινος!
Γιατι με σηκωσε, απο την κοπρια, με αναστησε απο την σταχτη, απο τον θανατο, απο την κατηφορα της απωλειας,
απο τα αδιεξοδα μου, απο τον αφανισμο μου, απο τον ψευτο-κυκλο, των χαμενων απαντησεων..
Eτσι απανταει ο Χριστος! Μια για παντα.
Και ετσι απαντησε, σε καθεναν απο εμας, που μας περιμαζεψε, ο Χριστος, σε καποια στιγμη της ζωης μας,
οταν ειχαμε χασει τα αυγα και τα πασχαλια, και μας ειπε: Ελα εδω, βρε παιδακι μου, ελα εδω, που μου πας, να ξεφυγεις!!

Ετσι μενει να απαντησει και σε αυτους, που πανε, τωρα να Του, ξεφυγουν..

Τι να το κανω εγω, να λυσω τις αποριες μου, και να χασω τον Θεο;

Και μετα να μου, μεινει το μεγα ερωτημα, αιωνιως:"Τι εκανα λαθος, και εχασα τον Θεο";
Και μετα αυτο ποιος θα μου το απαντησει;

Συνεπως.

Δεν ειναι τηλεπαιχνιδι ερωταποκρισεων η Πιστη μας. Αλλες μπορει. Η δικη μας οχι.
Mυστηριο την καλυπτει. Μυστηριο Ευσεβειας. Μυστηριο Προνοιας Θεου. Μυστηριο των ακαταληπτων Βουλων Του.

Το θεμα, δεν ειναι να καλυψουμε τις αποριες μας, επι παντος επιστητου,
αλλα να γνωρισουμε τον Χριστο και να γνωριστουμε υπ'Αυτου,
Να σωθουμε εν Χριστω, και να Χριστοποιηθουμε.

Δεν εχουμε απαντησεις για ολα, και εαν πολλες φορες, προσπαθουμε λιγο εγωϊστικα, και επιπολαια ακομα,
να απαντησουμε, και να καλυψουμε, τον αδερφο μας, που ζητα, και αναζητα,
ειναι γιατι καποτε, ημασταν και εμεις στην θεση του,
καποτε, ολα μας φαινοταν, ακατανοητα, περιεργα, παραδοξα, και συμπασχουμε και καταλαβαινουμε.

Ας μας συγχωρει ο Χριστος και γιαυτο, αναμεσα στα μυρια αλλα.

Και σε αυτο δεν υπαρχουν στον κοσμο αυτο πληρεις και "ικανοποιητικες", απαντησεις,
αλλα υπαρχει μια αιωνιοτητα που απομενει να την κερδισουμε, και να μας λυνει για παντα,
την μονη απορια, που εχει αξια, να ρωταμε τοτε.

Δηλαδη: Θα φτασει μια ολοκληρη αιωνιοτητα, για να σε αγαπω Θεε μου,
και για να γνωριζω τα Μυστηρια, της Δοξας και της Aγαπης Σου;


Aυτη και εαν ειναι απορια..
Δεν το είχα διαβάσει το σχόλιο του νέου μας μέλους Διονύση. :lol:
Μου άρεσε πολύ.
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από vasilisalt »

Το σχόλιο του Διονύση μου θύμισε ένα στίχο του Γκάτσου που λέει
΄΄στη ζωή ποτέ μη ψάχνεις να βρεις ποιος είναι ο δικαστής, ψάξε μόνο να βρεις ένα μέρος να κρυφτείς΄΄.

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων...

Ο καθένας στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες.
Ο Διονύσης στα Πατερικά και εμείς στην αμπελοφιλοσοφία!!!
Χα χα χα χα :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:


Μου θυμίζω κάτι μισοκακοδιαβασμένους φαναφαρολόγους στο λύκειο που
στα διαγωνίσματα γέμιζαν δεκάδες σελίδες με μπουρδολογίες γύρω απ΄τη μικρή γνώση που κατείχαν. :lol:
Εξου και το απόφθεγμα ΄΄γύρω γύρω να ρχεται και μέσα να μη μπαίνει΄΄
Άβαταρ μέλους
ΜΙΧΣ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5035
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 23, 2012 9:24 am

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από ΜΙΧΣ »

vasilisalt έγραψε:Πάντως για να είμαι απολύτως ειλικρινής το βιβλίο είναι συγκινητικό
με τα παραδείγματα που άνθρωποι ευεργετήθηκαν, αλλά δεν καταλαβαίνω
τι ακριβώς βγαίνει ως συμπέρασμα από τα παραδείγματα που δεν φαίνεται ο Θεός.
Περισσότερο μπερδεύτηκα παρά ξεμπερδεύτηκα.

Συνολικά εννοείται πως είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο.

Οταν Τον βρούμε στην καρδιά μας θα τα καταλάβουμε όλα...
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από aposal »

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου με τίτλο: «Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός». Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

«Όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις» (σελ. 51 - 68) - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Είναι 10:30 το βράδυ. Η Όλγα ακόμη κρατάει. Ο κ. Κώστας και η κα Μαρία, οι υπέροχοι αυτοί γονείς, ήρεμοι προετοιμάζονται για όλα, αλλά ελπίζουν και προσεύχονται για το μικρό θαύμα, όπως λένε. Ο Θεός που την έφερε στη ζωή – αυτό ήταν το μεγάλο θαύμα – δεν μπορεί να την κρατήσει; Απλά το πρόβλημα λένε, είναι οι αμαρτίες τους!!!
Στις 11:00 μ.μ. ήλθαν με το ασανσέρ τα πτυσσόμενα κρεβάτια για τους συνοδούς, με μαξιλάρια και σεντόνια. Το Νοσοκομείο αυτό είναι εκπληκτικό. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του προνοούν για όλα. Πολιτική του Νοσοκομείου είναι οι γονείς να διανυκτερεύουν, όταν το επιθυμούν, με τα παιδιά. Οι γονείς της Όλγας όμως δυσκολεύονται να κοιμηθούν. Προτιμούν να συζητήσουμε λίγο και να αγρυπνούν. Ο γιατρός εξ άλλου είχε πει ότι η Όλγα δεν θα την έβγαζε τη νύχτα. Η πίστη τους απερίγραπτη. Μιλούσαν για τα θαύματα σαν για απλά και φυσικά γεγονότα. Συζητούσαν για την αιωνιότητα όπως συνήθως κάνουμε για την καθημερινότητα. Το θέλημα του Θεού, όποιο και αν ήταν, θα αποτελούσε τη μεγαλύτερη ευλογία. Απλά στη μία περίπτωση θα το βίωναν ως απέραντη χαρά, ενώ στη δεύτερη ως δια βίου πάλη με την αλήθεια. Το δεύτερο, το δύσκολο, τους φάνταζε πιο αυθεντικό. Το πρώτο όμως, πιο επιθυμητό.
Η Όλγα έβγαλε τελικά τη νύχτα. Η χρονική εκτίμηση του γιατρού απέτυχε. Ποιός ξέρει; Θα μπορούσε να αποτύχει και η ιατρική του γνωμάτευση. Είναι τόσο ωραίο μερικές φορές να διαψεύδεται η επιστήμη!
Η Όλγα άντεξε και ολόκληρη τη Δευτέρα. Το βράδυ επιστρέφοντας από την εργασία μου πέρασα να τους ξανασυναντήσω. Οι γονείς αποφάσισαν να πάρουν το παιδί στην Ελλάδα να πεθάνει εκεί. Τη Δευτέρα έγιναν όλες οι απαραίτητες διατυπώσεις. Τελικά κανονίστηκε να φύγει, αν θα ζούσε, την Τετάρτη 1η Μαΐου 1985 με την πτήση της Ολυμπιακής από Νέα Υόρκη. Έμεινα πάλι ως αργά, απολαμβάνοντας την απίστευτη χάρη αυτών των ανθρώπων και περιμένοντας την αναχώρηση της Όλγας, είτε με το αεροπλάνο για την Ελλάδα, είτε με τους αγγέλους για την αιώνια πατρίδα. Στιγμές έντονες, πολύ αληθινές. Δίπλα σ’ έναν κόσμο εμπειρική πίστεως απροσμέτρητου μεγέθους.
Τρίτη 30 Απριλίου το πρωί. Χτυπάει το τηλέφωνό μου. Η μία από τις τρεις κυρίες, με τις οποίες είχα επικοινωνήσει την προηγουμένη, μόλις είχε μιλήσει με τον πνευματικό της τον γνωστό π. Πορφύριο. Έχει φήμη προορατικού ανθρώπου. Παγκοσμίως γνωστός. Άγιος άνθρωπος. Βλέπει σε μέρη που δεν λειτουργεί η ανθρώπινη όραση. Της είπε, λέει, ότι θα κάνει και αυτός την προσευχή του, αλλά να μην τον αφήσουμε μόνο. Και έχει ο Θεός. Εύκολο συμπέρασμά της ότι υπάρχει ελπίδα.
Η Όλγα άντεξε και την Τρίτη. Το βράδυ στις 10 περίπου φτάνω για τη συνηθισμένη μου επίσκεψη – φροντιστήριο πίστεως. Μπαίνω στο δωμάτιο και αντικρίζω μια ένα ασυνήθιστο για αμερικάνικο νοσοκομείο θέαμα. Η Όλγα στο κρεβατάκι της, στη γνώριμη δική της μακαριότητα. Ο κ. Κώστας λίγο πιο απόμερα. Η κα Μαρία, η μητέρα, μαζί με την κα Βασιλεία, μια εκπληκτική Ελληνοαμερικανίδα εθελόντρια, αληθινή μάνα όλων αυτών των παιδιών, δίπλα – δίπλα διαβάζουν μια άγνωστη σε μένα παράκληση. Έχουν ανάψει θυμίαμα, ακούμπησαν μια εικόνα της Παναγίας πάνω στο παιδί, τοποθέτησαν και ένα καντηλάκι και προσεύχονται. Εγώ κάθομαι ακριβώς δίπλα στην πόρτα. Ο μισός μέσα στο θάλαμο και ο μισό έξω. Με πλησιάζει μια νοσοκόμα, η Debbie.
-Τι κάνουν; με ρωτάει. Τι είναι αυτό που καπνίζει και μυρίζει; Ανήκουν σε καμιά παραθρησκεία;
-Ανατολικός ορθόδοξος Χριστιανισμός, της απαντώ εμφατικά, μήπως και καταλάβει κάτι από την ανατολική κουλτούρα.
Βγαίνει από το θάλαμο. Μένουμε οι υπόλοιποι. Προσευχές ήξερα πολλές. Αυτά τα λόγια όμως πρώτη φορά τα άκουγα.
Σε ένα τέταρτο περίπου τέλειωσαν τα γράμματα. Είχαν λίγο λαδάκι από την Παναγιά της Τήνου και λίγο από την Παναγιά την Κανάλα – πρώτη φορά το άκουγα αυτό το όνομα. Σταυρώνουν το μέτωπο, το στήθος, το δεξί και το αριστερό χέρι. Το παιδί ακίνητο. Μόλις σταυρώνουν το αριστερό πόδι, η Όλγα το λυγίζει, το κατεβάζει και επαναλαμβάνει ρυθμικά την ίδια κίνηση. Τίποτε άλλο. Οι δύο γυναίκες ξεσπούν σε σπαρακτικές κραυγές.
-Παναγία μου κάνε το θαύμα σου και σταυροκοπιούνται, φιλώντας το μέτωπο της Όλγας, που όμως παραμένει βυθισμένη κατά τα άλλα στον κόσμο της.
Το παιδί ησυχάζει. Σε λίγη ώρα πλησιάζει η μητέρα.
-Μας ακούς Ολγίτσα μου;
Η Όλγα ελαφρά νεύει καταφατικά.
-Άνοιξε κοριτσάκι μου τα μάτια σου.
Το κορίτσι τεντώνει σε μια αποτυχημένη προσπάθεια τα μάτια του.
-Δώσε ένα φιλάκι στην κυρία Βασιλεία.
Ρυθμικά σαλεύουν τα χείλη της.
Εγώ ορθολογίζομαι. Σίγουρα έχουμε την τελευταία αναλαμπή. Ρωτώ την Debbie αν έχει όλα τα χαρτιά έτοιμα για τη νοσοκόμα – η βάρδια αλλάζει στις 11 μ.μ. – γιατί όλα δείχνουν πως σε λίγες στιγμές το παιδί θα αναπαυθεί.
Η ώρα περνάει. Η Όλγα επανήλθε στην προηγούμενη κατάσταση. Πλήρης σιωπή και ακινησία. Απόλυτη απουσία επικοινωνίας και αντανακλαστικών. Κανείς δεν τολμά να την ταράξει.
Περασμένα μεσάνυχτα. Η κα Μαρία δεν κρατιέται, σκύβει και φυλάει το κοριτσάκι της στο μέτωπο. Αυτό σαν κάπως να ανταποκρίνεται. Μάλλον είναι της φαντασίας μας. Οι γυναίκες είναι σίγουρες ότι κάτι έχει αλλάξει. Ο κ. Κώστας, συγκινημένος, παρακολουθεί την κατάσταση με απορία. Εγώ πάλι ορθολογίζομαι. Τίποτε δεν μου βγάζει από το μυαλό ότι στην καλύτερη περίπτωση μιλάμε για μικροαναβολές. Το παιδί στην ουσία έχει τελειώσει. Δεν έχω την παραμικρή ελπίδα. Η κα Βασιλεία μου λέει πως δεν έχω πίστη. Ποιος ξέρει; Μπορεί και να ‘χει δίκιο…
Ο γιατρός έλεγε πως η Όλγα θα τελειώσει το βράδυ της Κυριακής. Βρισκόμαστε στην Τετάρτη και το κοριτσάκι σταδιακά, αν και διακριτικά, αφήνει κάποιες ασαφείς ανάσες ζωής και επικοινωνίας. Και μας χωρίζει στους πιστεύοντες που ελπίζουν για ζωή και στους σκεπτόμενους που περιμένουν τον θάνατο. Εγώ ζω στην κρυάδα των δεύτερων και με παρέα τη λογική μου αποχαιρετώ την οικογένεια για την Ελλάδα…Ένα ειδικό ιατρικό όχημα μεταφέρει το παιδί στη Νέα Υόρκη στην κατάσταση που περιγράψαμε. Συνοδεία νοσοκόμου θα μεταφερθεί με το κρεβατάκι του στην Ελλάδα. Εκεί αποφασίστηκε να πεθάνει…
Την Παρασκευή τηλεφωνούμε σε κάποιο τηλέφωνο που μας έδωσαν για να μάθουμε τα νέα. Ή Όλγα λένε σταδιακά βελτιώνεται, αλλά είναι ακόμη σε λήθαργο. Απλά, κάπως επικοινωνεί. Θα κάνουν εξετάσει το Σάββατο. Κανονίσαμε τηλεφωνική επικοινωνία την Τρίτη, δέκα ημέρες μετά οριστική διάγνωση του επικείμενου θανάτου.
Προσπαθούμε ατέλειωτες φορές να τους βρούμε. Καμία απάντηση. Υποθέτουμε ότι η Όλγα τελείωσε και οι γονείς της πήγαν στο χωριό να την θάψουν και κάπως να ξεκουραστούν. Ύστερα από άλλες δύο εβδομάδες βρίσκουμε έναν παπά και της διαβάζουμε ένα τρισάγιο από την …καρδιά μας.
Πέρασε ο Μάϊος, πέρασε ο Ιούνιος, μπήκε και ο Ιούλιος. Καμιά πληροφορία δεν άλλαξε το σκηνικό. Ήλθαν άλλα παιδάκια στο Νοσοκομείο από την Ελλάδα, ανάλογες εντάσεις, ανάμεικτη η χαρά με τον πόνο σε καθημερινή βάση.
Δευτέρα 8 Ιουλίου. Μόλις έφθασα στην Αθήνα από το Λονδίνο. Σκέφθηκα να δοκιμάσω να κάνω μερικά τηλεφωνήματα. Παίρνω και την κυρία Μαρία και τον κύριο Κώστα. Μπορεί να έχουν επιστρέψει.
-Ποιος είναι παρακαλώ;
Ακούγεται μια λεπτή παιδική φωνούλα από την άλλη μεριά του καλωδίου.
-Είμαι η Ολγίτσα, απαντά η παιδική φωνή.
-Η Ολγίτσα; Ποια Ολγίτσα; Ξαναρωτώ αμήχανα.
Μου λέει πλήρες το όνομά της και με αρκετή σπιρτάδα εκφράζει με επιτυχία την υποψία της για την ταυτότητά μου. Η Παναγίτσα, λέει, έκανε το θαύμα της και με προσκαλεί να πάω στο σπίτι τους για να της κάνω ερωτήσεις στη Γεωγραφία, στην Αριθμητική κλπ. Προσκαλεί εμένα αυτή, της οποίας εγώ βιάστηκα να κάνω και το τρισάγιο. Για την ψυχή της…
Ζητώ τη μητέρα της στο τηλέφωνο.
-Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών! Μου λέει με την καρδιά της η κα Μαρία.
Κλείνω το τηλέφωνο και φεύγω. Κατ’ ευθείαν στο σπίτι. Μου ανοίγει την πόρτα ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Είχαν αρχίσει να φυτρώνουν τα μαλλάκια της. Ήταν λίγο υπερκινητική, αλλά εκφραστική και ολοζώντανη. Της έκανα και τις ερωτήσεις που μου ζήτησε. Απαντούσε χαριτωμένα. Ένιωθα να παίζω μαζί της. Ένιωθα να με έχει προδώσει και ο ορθολογισμός μου. δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Η ζωή της Όλγας αποτελεί το ισχυρότερο ως τώρα ράπισμα της ολιγοπιστίας μου.
Έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια. Η Όλγα έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο, δίνει χαρά και σοφία στους γονείς της, έχει αποκτήσει και μικρότερη αδελφή, ‘έχει γίνει ολόκληρη κοπέλα, έχει διαψεύσει τους καλύτερους επιστήμονες στον κόσμο, έχει ξεσχίσει και τη λογική και την εμπειρία των στατιστικών και των αισθήσεων, έχει επιβεβαιώσει ότι «όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις» και ότι πράγματι και στις μέρες μας «ζει Κύριος Παντοκράτωρ».
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από dionysisgr »

Στην ουσια το βιβλιο αυτο, το οποιο το εχω,
και φυσικα ειναι συγκλονιστικο,
οσο συγκλονιστικη ειναι και η Πιστη μας, η ιδια η Ορθοδοξια,
η οποια πανω και περα απο ολα ειναι Ζωη,
δεν ειναι παρα ενας υμνος στην αποφατικη θεολογια.

Οπου αποφατικη θεολογια, ειναι η ανθρωποπαθης εκφραση του ακαταληπτου του Θεου,
με κτιστα ρηματα και νοηματα.

Α-περινοητος, Α-περιγραπτος, Α-ναφης, κλπ..

Απαντωντας λοιπον στις φιλοσοφικες αναζητησεις του ευσεβους,
πλην τιμιου Βασιλειου εκ μεγαρων, αρον αρον..

Να προσθεσω τα εξης μπερδεμενα στην αγαπη σας.

Ο Λαυρεωτικης, κ.κ.Νικολαος, θελει προφανως να τονισει την εγγενη αντινομια,
που καλυπτει την θεϊκη μεθεξη του Ακτιστου Θεου, απο το κτιστο ον,
το πλασμα Του, την εικονα Του, που ειναι ο ανθρωπος.

Αντιστοιχη φαινομενικη αντινομια υπαρχει ομως και απο πλευρας ανθρωπινου οντος.

Ο ανθρωπος δηλαδη, ο οποιος ενω μεν,
αδυνατει και ιλιγγια μπροστα στο ακαταληπτο,
το ανεξιχνιαστο των Παντοκρατορικων βουλων,
την αβυσσαλεα και κρυφια Προνοια του Πατρος μας,
εντουτοις την ιδια στιγμη "φερει" τις προδιαγραφες,
κατα την ιδια την προσκληση του στο Ειναι, εκ του μη οντος,
και αρα απομενει σε αυτον, να τις εγκολπωθει ενορατικα,
μεσω δηλαδη της ανυποκριτου πιστεως,
της κατα Θεον ελπιδας,
της ικετευτικης του προσμονης,
και της ενθεου απογνωσεως.

Αυτα τα εν λογω "θεωρητικα" εργαλεια, οπως τα βλεπουμε εδω,
τα μεταχειριζεται, με αριστο πρακτικο τροπο,
οπως η απλη ευσεβης και κρυσταλλινη πιστη απαιτει,
η μανα της Ολγας.

Δηλαδη προεικονιζεται μεσα της ανεπιγνωστα ισως, η ενορατικη γνωση,
οτι η Θεοτοκος, ως αει Μεσιτρια προς τον Υιον και Κυριον Της,
θα φερει το επιθυμητο αποτελεσμα, κατα ανθρωπο,
αλλα ακομα και εαν δεν ευδοκησει, και παραχωρησει το μοιραιο,
παλι "ας ειναι ευλογημενο", βλεπουμε να ειναι η οντολογικη απαντηση της μανας.

Ετσι με αυτην την σταση, η οποια ειναι ειλικρινης και τεταπεινωμενη,
δεν ειναι δυνατον να εξουδενωθει, να παραβλεφθει υπο του Ελεημονος Θεου,
οπως λεει και ο Δαυϊδ στον 50ο ψαλμο, μια καρδια συντετριμμενη.

Με αυτην την παραδειγματικη σταση, ο ανθρωπος, ο πασχων και οδυνωμενος,
που αποδεχεται αναναντιρρητα και απροσκοπτα το θειο θελημα,
"λυνει" τα χερια του Θεου, και Του επιτρεπει να τον πλασει, προς τελειωση,
οπως Αυτος θεοπρεπως γνωριζει, τελεια δηλαδη και δοξολογικα.

Η δοξα του Θεου, γινεται δοξα του ανθρωπινου οντος,
αφου μεσα απο τις περιστασεις λαμπρυνεται και καθαιρεται ο ανθρωπος,
καθισταται ετσι θεοειδης και λευκοφορεμενος ετοιμος για την αιωνια πασχαλια τραπεζα
της αγαπης και της θεωριας του Τρισηλιου Θεου.

Πρακτικα λοιπον και αμεσα εφαρμοσιμα τα εργαλεια.

Ας μην ξεχναμε οτι η Ορθοδοξη Πιστη και Ζωη,
ειναι η κατεξοχην θετικη επιστημη-επιστημων, και εμπειρικη τεχνη-τεχνων.

Ακους, πιστευεις, εφαρμοζεις, διαπιστωνεις ευεργετησαι και ευεργετεις.

Καθημερινα αμεσα και αντιληπτα βιωματα,
αναμφισβητητα απο τους αμυητους στην εν Χριστω ζωη.

Εργαλεια υπερλογα, παραδοξα, και αποκοσμα,
τα οποια για τον μεταμοντερνο - ορθολογιζοντα ανθρωπο,
που εχει μαθει στο: περναει (1) - δεν περναει (0), ρευμα, απο το κυκλωμα και τους υπολογιστες,
εως και τα καθημερινα του προβληματα, με την οικογενεια και τα παιδια του..

Δεν ειναι ομως ετσι. Και ας φαινεται σε αυτους που παλευουν με το μυαλο,
να βρουν αυτα που μονο με την βαθεια καρδια, βιωνονται και πασχονται.

Απεναντι λοιπον στον συγχρονο καταδυναστευομενο νου,
και την νενεκρωμενη καρδια του ανθρωπου,
ο Λαυρεωτικης παραθετει εκτακτα σημεια, φαινομενικης απουσιας της Θειας παρουσιας,
το οποια παλι αντινομικα, και αναπαντεχα,
υποδηλωνουν την Απολυτη Επιστασια, και το Παντεφορο Ομμα, του Θεου,
τα οποια ενεχουν και ενεργουν προσωπικο σχεδιο για καθε μια υπαρξη,
καθε ενα προσωπο, προαιωνιως και προεγνωσμενως.

Ο Θεος, μεσα στην πανσοφη προνοια Του, εχει προγνωρισει εκαστον εξ'ημων,
και πραττει αναλογα, συμπορευομενος και σεβομενος ομως, απολυτα,
την ελευθερια των κτιστων ενεργειων του αποδεκτη ανθρωπου,
των Ακτιστων ενεργειων Του.

Ετσι στην αρρωστια, στον πονο, στην εγκαταλειψη, στις δυσκολιες, στην απογνωση,
αλλα και στην χαρα, την ευφροσυνη την πλησμονη, και την πανηγυρη,
παλι ο Θεος ειναι Παρων. Και ας μην Τον θεωρουμε. Ειναι εκει.

Απομενει στον ανθρωπο, να ταπεινωθει,
και να δοξολογει εν παντι τον Θεο,
και στα καλα, και στα κακα κατα κοσμον,
αφου ολα ανεξαιρετως, προδιαθετουν,
ενα ανωθεν σχεδιο, μια προνοιακη πορεια,
προς την τελειωση και την σωτηρια του ανθρωπινου οντος.

Οπου σωτηρια, το σωζειν του ολου, του συναμφοτερου ψυχοσωματικου οντος,
και της αναγωγης του στο αρχετυπο καλλος,
που δεν ειναι αλλο απο τον Ζωντα Θεανθρωπο, Κυριο Ιησου Χριστο,
την προπλαστικη Εικονα απο την ερχομαστε,
αλλα και την παραδειγματικη Εικονα στην οποια βαδιζουμε.

Εαν δεν δοκιμαστει το οτιδηποτε, δεν κρινεται αξιο για την Βασιλεια του Θεου.

Το πως, ποσο, με τι τροπο, καθως και αλλες παραμετρους, θα δοκιμαστει,
υπερβαινει την αντιληπτικη μας, ικανοτητα, και ειναι αρρητο δικαιωμα και γνωση του Θεου.

Και παλι πρεπει να τονισουμε, οτι η ταπεινωση, η επιγνωση της μηδαμινοτητος μας,
αλλα και η ακυμαντη ελπιδα και η ψυχο-σωζουσα πιστη,
ειναι οι δυο στυλοι πανω στους οποιους ακροβατουμε,
ωστε να μην καταρρευσουμε, ως αδυναμα μεν οντα, ενθεα ομως κατα χαριν,
στις περιστασεις της προσκαιρης αυτης και πολυταραχης ζωης μας.

Ας ζουμε λοιπον ετσι λειτουργικα, οπως και ψαλλουμε στην Εκκλησια μας:
Εαυτους και αλληλους, και πασαν την ζωην ημων, Χριστω τω Θεω παραθομεθα..

Και απο εκει και περα, ο Κυριος, γνωριζει τι μελλει ποιειν,
και τι μελλει γενεσθαι με τον καθενα, μας..
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: "Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός"

Δημοσίευση από aposal »

Θα πρέπει να αναθεωρήσω μερικά πράγματα σχετικά με το βιβλίο που γράφω και ήταν σχεδόν έτοιμο...
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Θέματα”