Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Γενικά Πνευματικά Θέματα

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από dionysisgr »

Χρεος ιερο ειναι θεωρω, να γραψω δυο λογια για το αλησμονητο,
το μοναδικο προσκυνημα της ζωης μου, στην αγιασμενη γη,
της Λαυρας του Αγιου Σαββα, του οχι απλως ηγιασμενου,
αλλα του ενδοξως θεωμενου πατρος πατερων.

Περασαν κιολας τρια σχεδον χρονια, απο το μεσημερι εκεινο, που μεσα απο το βαν,
ειδαμε ξαφνικα μετα την τελευταια στροφη, μπροστα μας στην κατηφορα
μεσα στην στεγνη πετρα και το φως του ηλιου,
το καστρο της αρετης, την παλαιστρα των υπερανθρωπω αγωνων,
το μελισσι των οσιων εργατικων ακαματων μελισσων
που ρουφουν το νεκταρ της προσευχης και της λατρειας του Εσταυρωμενου.

Απο μακρια φαινεται ο πυργος του Ιουστινιανου.
Κατοπιν φτανεις στο προαυλιο, οπου μεσα απο μια στενη πυλη,
εισερχεσαι στο αβατο του παλαιφατου Μοναστηριου.

Τι λογια να πει καποιος. Κανονικα ο λογος καταργειται εδω.
Η γλωσσα αφηνει τα λογικα οπλα της, και την ανοητη παρρησια της, στην ακρη,
μαζευεται και κουλουριαζεται σαν το φοβισμενο φιδι, μενοντας ενεη, με ενα εκστατικο δεος.

Ησυχια μοναστικη. Ησυχια που μυριζει θανατο και ανασταση.
Μεσημερι στην ερημο. Αρχεγονη εικονα κτισης απαρακλητης.

Η ερημος σε καλει να την γνωρισεις, οχι τουριστικα, η επιπολαια,
αλλα προσκυνηματικα, οντολογικα βαθια, υπαρξιακα.

Καθε γωνια αυτου του τοπου, καθε πετρα, καθε πορτουλα και παραθυρο,
οτι εχει δημιουργησει ο ανθρωπος στο περασμα των χρονων,
συμφωνα με το χρειωδες το απολυτα αναγκαιο, σου ψιθυριζει σιωπωντας τα παντα. Οτι μπορεις να σκεφτεις.

Ω! αγια ζεστη ερημος! Ποση αποσταση εχεις με την ερημο της ψυχης μας. Μοιαζεις μονο εικονικα. Η δικη μας ειναι κρυα.

Οι καρες των πατερων. Σφαγιασμενοι και συναμα θεωμενοι.
Οπως ο Κυριος τους. Πιστοι μαθητες και ακολουθοι.

Το σπηλαιο των ευωδιων, σου δειχνει ολοκαθαρα νοητα την πυλη του παραδεισου, και αυτοι που την περασαν αξια,
σε καλουν να πεταξεις το τσουβαλι που λεγεται σαρκα και την σαβουρα που το γεμιζει και λεγεται παθη,
και να περασεις μαζι τους απεναντι στην αχρονη και απεραντη κοιλαδα με την ολοχρυση χλοη των θειων μυστηριων.

Ο ταφος του Γεροντα των πανω απο 5.000 πατερων. Το σκηνωμα του.
Εδω πεφτεις καταχαμα. Κλαις. Δεν σταματας να κλαις.

Ναι. εκλαψα. Μην ρωτησετε γιατι. Ουτε και εγω ξερω.
Με ειδε καποιος. Με ρωτησε. Ασε με του λεω. Δεν εχω τιποτα. Πραγματικα δεν εχω τιποτα.

Αυτος ομως εδω, ο ακινητος και ξαπλωμενος υπομονετικα, ο φαινομενικα νεκρος, εχει τα παντα.

Το μονο που περιμενει ειναι η Ανασταση, αλλα δεν βιαζεται, ζει ηδη τον Χριστο, ζει με τον Χριστο,
απο την πρωτη στιγμη που συναχτηκαν τα πρωτα του κυτταρα για να σχηματισουν το αγιο κυημα,
μεσα στην κοιλια της μακαριας μητρος του, ζουσε για τον Χριστο, προεγνωσμενος πριν ερθει το φως,
να ποιμανει, να φροντισει, να διδαξει, να παλεψει, να θαυματουργησει, να ομολογησει να δοξαστει.

Στεκεσαι πολλη ωρα. Σε τραβανε καποιοι βιαστικοι, που δεν ξερουν ουτε οι ιδιοι γιατι βιαζονται,
ενω ολη την ζωη τους περιμεναν να ερθουν εδω.

Ισως επειδη η ψυχη δεν αντεχει τελικα την αληθεια οταν την βρει ζωντανη. Της αρεσει η ψευδαισθηση.

Μενεις στο σκηνωμα. Μιλας και σου μιλαει. Μυστικα, απαλα, γαληνια και νοερα.
Φορα τα αμφια και ιερουργει αιωνια. Ακωλυτως και απορρητως. Ευλογει και χαριτωνει.

Με ποια ομως παρρησια να διαλεχθεις μαζι του; Με ποιο λογο να σταθεις μπροστα του,
Και τι να τον πρωτοπαρακαλεσεις να σου διηγηθει; Τι διδαγμα, θα παρεις στα χερια οταν φυγεις;

Ποιους αγωνες, ποια μονωση, ποιο πονο, ποια ερημια, ποια υπομονη, ποια στοργη στον πονεμενο,
ποια διδαχη στον τυφλωμενο, ποια παρακληση στον αποκαμωμενο, ποια προσευχη στον Ερωμενο;

Πες μου Σαββα Γεροντα Αγιε, δοξα και καυχημα, σε μενα τον γονο της αναξιοτητος.

Ποσα ολοφωτα λειτουργικα πρωϊνα, ποσα μεσημερια, ποσα δειλινα, ποσες νυχτες,
ποσες ωρες μυστικες, εβδομαδες, χρονια, δεκαετιες, μια ζωη ολοκληρη, χιλιαδες ζωες αλλων η δικη σου,
να παλευεις με τον Θεο, μεσα στην σκονη, την ζεστη, το αεναο μουρμουρημα του χειμαρου των κεδρων,
με την πολυμηχανη και αδιστακτη μηχανη του κακου, τις επιταγες της σαρκας και των αναγκων,
με τα θεληματα και τις παρακοες, τα βασανα, τις επιδρομες, και ολα τα ορατα και αορατα εμποδια του κοσμου.

Αναπαυεσαι τωρα, και αναπαυεις καθε πονεμενο, καθε αρρωστο που αποζητα την αφθαρτη χειρα σου, την αγια,
να τον χαϊδεψει, να τον ευλογησει, να του χαρισει ιαση, απαντοχη, καρτερια, μπροστα στην δοκιμασια,
δεν μενεις παντα εδω, γυρνας στα Νοσοκομεια, στους διαδρομους απο τους οποιους ακουγονται οι κραυγες του πονου,
στα αντικαρκινικα οπου γης, εκει οπου καθε ταλαιπωρο πλασμα, αντιμετωπιζει τον αδυσωπητο θανατο, τον οποιο νικησες,
και οπως εσυ κρατιεσαι σφιχτα και σταθερα απο την αχραντη χειρα του Δεσποτη Χριστου, ετσι παραμυθεις τον αρρωστο.

Προσεχεις μαζι και τους ενσαρκους αγγελους της ερημου, τους πατερες που 15 αιωνες μετα,
βαδιζουν πανω στα φωτεινα βηματα σου, αγωνιζονται με εναν απεγνωσμενο ηρωϊσμο,
με το αυστηροτερο μοναστικο τυπικο που υπαρχει στον πλανητη, σχεδον τον μισο χρονο αγρυπνιες,
νηστειες απαρακλητες και περιβαλλον που δεν αντεχει ο μεσος ανθρωπος ουτε για μερικες ωρες,
με την καλη απογνωση αυτην δηλαδη του παλαιου εαυτου, που νεκρωνεται για να ζησει,
που χανεται για να ξαναβρεθει, που μπαινει στο περιθωριο του κοσμου, για να βγει στο ξεφωτο του Θεου.

Σαββα. Αγιε. Γεροντα. Πατερα. Ιατρε. Λειτουργε. Πως να σε πρωτοπροσφωνησει καποιος, πως να σε επικαλεστει;

Ευχου και πρεσβευε, να μαλακωσει η ψυχη μας, οπως μαλακα ειναι τα σωματα των μοναχων σου, μολις κοιμηθουν,
και μενουν ετσι, αποδειξη χειροπιαστη οτι συγκυβερνας την κτιση και τους νομους της, μετα του Κυριου των απαντων,
με το αηττητον τροπαιον, με το ακρον εφετον, τον θησαυρο της καρδιας σου, τον Δωρεοδοτη και Αγωνοθετη,
τον Στεφανουντα με το αμαραντο στεφανο της ακτιστου δοξης τους νομιμως αθλησαντες, αχρι συντελειας του αιωνος.

Θελω να γραψω πολλα, αλλα δεν εχει νοημα, σημασια δεν εχει να φλυαρεις αλλα να αισθανεσαι και να σιωπας.
Μιλαμε γιατι δεν εχουμε, λεμε γιατι αναζητουμε, εαν ειχαμε, εαν κρατουσαμε, τοτε θα σιωπουσαμε.

Ας ειναι. Εστω και ετσι, βλεποντας στο τζαμι της λαρνακας του σκηνωματος του Αγιου Σαββα,
να καθρεπτιζονται τα χαλια μας, παρακαλαμε να πει κατι και για εμας, εκει στις απλωταριες τις ολοφωτες
στις καταφυτες πλαγιες του παραδεισου που καθεται μια γυρα με τους ομηλικους του στο πνευμα,
του παλαιστες τους σεσωσμενους τους απο αιωνες, γυρω απο τον Γεροντα των γεροντων τον Κυριο Ιησου Χριστο,
και συζητουν τα ανειπωτα μεγαλεια που εχει ετοιμασει προ καταβολης κοσμου για τα τεκνια Του.

Φευγοντας, γυρνας για τελευταια φορα, ο ηλιος σε τυφλωνει,
η λαμψη και η αρετη του Αγιου Σαββα απειρως περισσοτερο,
κοιτας το πετρινο συγκροτημα, αυτην την δεξαμενη της χαριτος,
αυτο το θαυμα της πιστης, της αφοσιωσης, της ανυποχωρητης αγωνιστικοτητας,
και λες..

Ακομα και εαν δεν αξιζε η ζωη μου, ακομα και εαν το αν ερθω εδω να ζησω,
δεν με δικαιωνει, ουτε εχω καμμια προοπτικη, ουτε προσφερα κατι στον κοσμο,
δεν ειμαι τιποτα, δεν εχω να παρουσιασω κατι στον Θεο και στον αδελφο,
ομως εαν βρεθω μπροστα στον Κυριο μου καποτε, θελω να Του πω ενα πραγμα.

Σ'ευχαριστω Κυριε, που με αξιωσες ερθω να προσκυνησω στην Λαυρα του Σαββα του Ηγιασμενου,
σ'ευχαριστω που ευδοκησες να αφησω λιγα δακρυα στο ζαφειρενιο πατωμα της παραδεισιας γης του,
μπροστα στο αφθαρτο και θαυματουργο σκηνωμα του,
κι αν εχει ευλογια Κυριε, με εκεινα τα δακρυα,
που ειμαι σιγουρος οτι τα πηρε ο Σαββας ο Ηγιασμενος,
τα αποξερανε στον ηλιο της αρετης του,
τα εκανε μικρα μαργαριταρια ευλαβειας,
μικρες στρογγυλες προσευχες και παρακλησεις,
και στα προσεφερε, γιατι δεν εχω τιποτα αλλο να σου προσφερω,
μνησθητι κυριε του δουλου Σου,
και σωσε με, και σωσε μας, τους αναξιους,
πρεσβειαις του Αγιου Σαββα του Ηγιασμενου,
πατρος ημων των αναξιων.

Αμην.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
gkou
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2629
Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από gkou »

Θελω να γραψω πολλα, αλλα δεν εχει νοημα, σημασια δεν εχει να φλυαρεις αλλα να αισθανεσαι και να σιωπας.
Μιλαμε γιατι δεν εχουμε, λεμε γιατι αναζητουμε, εαν ειχαμε, εαν κρατουσαμε, τοτε θα σιωπουσαμε.


Πόσο σοφά λόγια... Αδελφέ μου, για άλλη μία φορά συγχαρητήρια για το χάρισμα που τόσο απλόχερα σου δώρισε ο Κύριος!!! Επιμένω και περιμένω να εκδοθούν αυτά τα διαμάντια κάποια στιγμή.
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από stathis73 »

[quote="gkou"]Θελω να γραψω πολλα, αλλα δεν εχει νοημα, σημασια δεν εχει να φλυαρεις αλλα να αισθανεσαι και να σιωπας.
Μιλαμε γιατι δεν εχουμε, λεμε γιατι αναζητουμε, εαν ειχαμε, εαν κρατουσαμε, τοτε θα σιωπουσαμε.


Γεωργία αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να γραψω και εγω :8 :8 .................εξού και οτι αυτοι που ζουν αρεστά κατα Το Θεό, τους προδίδει η χάρις.

Για αυτό λέω καμια φορά.........Ο Θεός αντιλήπτωρ μου ει, το έλεός σου προφθάσει με. :8 :8

Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από stathis73 »

Οσο για τον Διονυση αυτό ειναι ενα τάλαντο που του έδωσε ο Θεός και αυτός οφείλει να μην το παραχώσει στην γή, αλλα να το αυξήσει και να το αποδώσει πολλαπλασιασμένο στον Κυριο μας. :8 :8
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από vasilisalt »

Που είναι βρε παιδιά η Λαύρα του Αγίου;
Στα Ιεροσόλυμα; (Νομίζω εκεί είχε πάει ο Διονύσης πριν κάποια χρόνια)

Η Μαρία τυχαία την έβαλε την Ουκρανία ή έχει κάποια σχεση;
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από stathis73 »

Στα ιεροσόλυμα ειναι ναι και ειναι αβατο για τις γυναικες.

Το Φως Ιλαρόν το εβαλα εγω λόγο του σημειου που λέει ...........Ο Θεός αντιλήπτωρ μου ει , το έλεος σου προφτάσει με. :8
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από toula »

Tι τυχεροί που είμαστε εδώ ..... τι βάλσαμο είναι για την ψυχή μας αυτά τα κείμενα !!!!
Δεν έχω λόγια Διονύση..... :8
Άβαταρ μέλους
ΜΙΧΣ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5035
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 23, 2012 9:24 am

Re: Ενθυμήσεις παρακλητικές απο την Λαύρα του Αγ.Σάββα

Δημοσίευση από ΜΙΧΣ »

ΜΙΧΣ: Το ευχαριστώ στον Κύριο και Σωτήρα μας ήταν τα δάκρυά σου που πήγασαν από την καρδιά.
Και τα λόγια παρακάτω, ο καλύτερος εγκωμιασμός για τον Αγιό μας...

dionysisgr:
Το μονο που περιμενει ειναι η Ανασταση, αλλα δεν βιαζεται, ζει ηδη τον Χριστο, ζει με τον Χριστο,
απο την πρωτη στιγμη που συναχτηκαν τα πρωτα του κυτταρα για να σχηματισουν το αγιο κυημα,
μεσα στην κοιλια της μακαριας μητρος του, ζουσε για τον Χριστο, προεγνωσμενος πριν ερθει το φως,
να ποιμανει, να φροντισει, να διδαξει, να παλεψει, να θαυματουργησει, να ομολογησει να δοξαστει.

και ως σαν ελεύθερος σκοπευτής you zeroed in again :)

dionysisgr:
Σε τραβανε καποιοι βιαστικοι, που δεν ξερουν ουτε οι ιδιοι γιατι βιαζονται,
ενω ολη την ζωη τους περιμεναν να ερθουν εδω.

Ισως επειδη η ψυχη δεν αντεχει τελικα την αληθεια οταν την βρει ζωντανη. Της αρεσει η ψευδαισθηση.
Διονύσιε... Δόξα τω Θεώ!
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Θέματα”