Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Όποιος επίθυμεί τα θελήματα του Θεού, έχει οδηγούς τους Αγγέλους. Όποιος υπομένει με ταπείνωση τις συκοφαντίες, έφτασε στην τελειότητα και θαυμάζεται από τους Αγγέλους».
Αγ. Ισαάκ ο Σύρος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μας μεγάλωσαν με το άγχος του λάθους. Λες και δεν θα το συναντούσαμε ποτέ στην ζωή μας. Αναγκαστήκαμε να υποκρινόμαστε τους τέλειους. Με τον καιρό μπερδέψαμε το πραγματικό με το φανταστικό.Τότε είναι που αρχίσαμε να αμαρτάνουμε "ευσεβώς" και να κοροιδεύουμε «τίμια».
Η υποκρισία γίνεται σαν δεύτερη φύση σου. Γιατί; Μα για να αντέξεις οτι δεν είσαι τέλειος. Ο πρώτος που εξαπατάς δεν είναι οι άλλοι, μα ο εαυτός σου. Αυτόν κοροιδεύεις, αφού ζεις την ζωή ενός άλλου που στην ουσία δεν είσαι εσύ.

Έρχεται όμως η ώρα και αυτό ισχύει για όλους μας, που οι μπογιές της μάσκας θα λιώσουν και ή θα σε λυτρώσουν ή θα σε λερώσουν.
Γιατί την ζωή την χαίρονται εκείνοι που αποδέχονται την πραγματικότητα και δεν κυνηγάνε το τέλειο. Εκείνοι που όταν όλοι τους λένε στρίψε αριστερά πάνε δεξιά στο δρόμο της ζωής, γνωρίζοντας οτι το «λάθος» πολλές φορές είναι η πιο σωστή επιλογή. Το να αρνείσαι το «ασφαλές», το «βέβαιο» και «σίγουρο» κάνει συναρπαστικό το ταξίδι της ζωής. Διαφορετικά θα είσαι τόσο «καλά» που στο τέλος θα σε καταπιεί το χασμουρητό σου...

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όλοι σχεδόν βλέπουνε οράματα, όνειρα και θεοπτίες.
Ευτυχώς είναι και κάποιοι λίγοι που βλέπουνε τις αμαρτίες τους...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλές φορές ζήτησα με την προσευχή από το Θεό, να μου γίνει κάτι που το νόμιζα καλό, και επέμενα παράλογα να το ζητώ βιάζοντας το θέλημα του Θεού, και δεν Τον άφηνα να οικονομήσει Εκείνος ο,τι γνωρίζει ως συμφέρον δικό μου. Και λοιπόν αφού έλαβα ο,τι ζήτησα, στεναχωρέθηκα ύστερα πολύ που δεν είχα ζητήσει να γίνει το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μου ήρθε το πράγμα έτσι όπως το νόμιζα.

Αγίου Νείλου του Ασκητή
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Ο ταπεινόφρων δεν πέφτει ποτέ, γιατί από που να πέσει αφού είναι πιο κάτω απ'όλους;».
Μακάριος ο Αιγύπτιος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Όταν καλλιεργήσετε την ευχή, δε σας πειράζουν οι άνεμοι του πειρασμού.Εξασθενεί η δύναμή του, δε μπορεί να μας κάνει τίποτα».
Γερ. Αμφιλόχιος Μακρής
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Επειδή είναι γενική η εξαχρείωση, δεν μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι υπάρχει πνευματική αγάπη».
Γερ. Αμφιλόχιος Μακρής
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τα δάκρυα της Εύας

Τους κοιτούσα αγκαλιασμένους να πονάνε το αντίο τους. Δυο νέα παιδιά. Εγώ μες στο τρένο, εκείνα στην αποβάθρα λίγα λεπτά πριν ο δείχτης του ρολογιού σημάνει τον αποχαιρετισμό.
Κι δίχως να το καταλάβω ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα της Εύας να κλαίει έξω από τον παράδεισο την απώλεια του. Δεν ξέρω μα εδώ και χρόνια δεν νιώθω καμιά οργή για το λάθος της, αντιθέτως μια βαθιά κατανόηση αισθάνομαι όσο με βαθαίνει ο χρόνος. Γιατί πλέον ξέρω και εγώ, γιατί κλαίει, γιατί υποφέρει, γιατί πονά και θρηνεί. Γνωρίζω με ψυχή και κορμί, οτι τις μεγάλες αγάπες, τις βαθιές απώλειες, τις άδειες αγκαλιές μόνο το δάκρυ και η προσευχή μπορούν ν’ αντέξουν. Τίποτε άλλο. Αυτή η βαθιά μετάνοια, εκείνο το δάκρυ που ζυγιάζει όσο όλη η γη.
Τι φως έχουν τα μάτια που αποχαιρετάνε; Τι απίστευτο φως....

Το κορίτσι του σταθμού κρεμασμένο στον λαιμό του, αρνείται να τον αφήσει να φύγει, ενώ το τρένο είχε ήδη αρχίσει να κυλά στις παγερές του ράγες. Πόσα όνειρα δεν έχουν πάρει μακριά αυτές οι ράγες; Πόσες ξενιτεμένες ανθρώπινες κραυγές;
Δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από πάνω τους, ήταν μια Θεοφάνεια αγάπης.
Ζούσα μπροστά μου την γύμνια της ψυχής που ζητά να μην χάσει τον παράδεισο της.
Κι έπειτα αυτά τα μάτια της. Τι χρώμα θαμπό; Τι χρώμα θολό; λίγο πριν να ξεσπάσει η βροχή στα σωθικά της, λίγο πριν βουρκώσουν τα όνειρα της.
Είναι αλήθεια οτι εκεί στην απώλεια, στο αντίο, στο τέλος αντιλαμβανόμαστε οτι ζούσαμε τον παράδεισο και τώρα αργοπεθαίνουμε στην κόλαση.
Όταν όλα τα έχεις δεν αισθάνεσαι τίποτα, όταν όλα τα χάσεις θρηνείς στις μνήμες τους.
Τα δάκρυα της Εύας έξω από τον παράδεισο είναι τα δικά μας δάκρυα κάθε που χάνουμε τα δώρα του Θεού. Τα δάκρυα της Εύας, αιώνια θα κυλούν στα πρόσωπα μας, για να μας θυμίζουν να χαιρόμαστε αυτά που έχουμε για να μην θρηνούμε αυτά που χάσαμε.
Το τρένο έφυγε, κι η κοπέλα έσκυψε το κεφάλι στο σκληρό δρόμο της απώλειας. Τα χέρια της ήταν πλέον ορφανεμένα. Τα έκρυψε βαθιά μεσα στις τσέπες της μην τα κοιτάει έτσι άδεια και την πιάνουν τα κλάματα......

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ηταν η πρώτη φορά στην ζωή του που αισθάνθηκε τι θα πει έρωτας. Τι σήμαινε να μπορείς να ζείς δίχως τροφή, δίχως νερό, και με ελάχιστο ύπνο στα βλέφαρα μια και η καρδιά ήταν σε συνεχή αγρυπνία.

Και τι δεν είχε κάνει για να χάσει απο μικρό παιδι αυτα τα περιτά κιλά. Κι ομως ποτέ δεν τα κατάφερε, τι γιατροί τι διατροφολόγοι, προγράμμα και χρήματα πολλά, αλλα κιλό δεν χάθηκε ουτε ένα. Και τώρα; Τώρα είχε χάσει ίσα με 15 κιλά, δίχως πρέπει, δίχως πρόγραμμα, χωρίς να πιέσει ουτε μια φορά τον εαυτό του. Πολύ απλά ένιωθε να τρέφεται με κάτι Άλλο πολυ πιο δυνατό και χορταστικό για την ψυχή του.
Η αγάπη είναι η ανώτερη τροφή. Γι αυτό και στον παράδεισο δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να υπάρχουμε γιατι θα μας τρέφει η αγάπη.
Η μάνα του έλεγε συχνά, “σαν ασκητής έγινες, θα σε πεθάνει αυτός ο έρωτας”. Μα ουτε καν τον ενδιέφερε. Ποιον ερωτευμένος φοβάται τον θάνατο; Κανείς, αφου ζει την ανάσταση.

Η αλήθεια βέβαια ηταν πως κι αυτός σε κάποιιες προσωπικές στιγμές μονολογούσε, “ρε δες πως με έκανε ο έρωτας γι αυτήν…. Οσα με ενοχλούσαν χάθηκαν, όσα με κρατούσαν λύθηκαν, όσα έλεγα οτι δεν μπορούσα έγιναν, και είμαι ο ίδιος εγω, εγω, αυτός που δεν μπορούσε να πιστέψει σε τίποτα, ούτε σε μένα, ούτε σε άλλους, ουτε στο ίδιο τον Θεό”

Κι τωρα για πρώτη φορά, μπορούσε ακόμη και σε Εκείνον να πιστέψει. Κυρίως για πρώτη φορά μπορούσε να νιώσει ολους αυτούς που νήστευαν και αγρυπνούσαν για τον Χριστό. Τι άλλο έκανε κι αυτός γι εκείνη. Ήθελε εαν γινόταν να μένει ολημερίς και ολυνυκτίς ξάγρυπνος και να της μιλά.
Ηταν όμως και κάτι ακόμη, οτι πλέον, μπορούσε να πιστέψει στο Θεό, γιατί είχε δει τι σημαίνει να αμφιβάλεις ενώ βαθιά πολύ αγαπάς…..

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

...εναντιώνονται στην Εκκλησία, εναντιώνονται στον λόγο της, όμως στα δύσκολα, όταν η πραγματικότητα της αμαρτίας και των παθών θα γεννήσει την οδύνη στην ζωή τους, όταν οι -λάθος και επιπόλαιες- επιλογές θα φέρουν αποτέλεσματα ποτισμένα με το σκοτάδι, την μιζέρια, τα ψυχολογικά προβλήματα, τότε θα αναζητήσουν παρηγοριά, αποδοχή και μια άδολη αγκαλιά μέσα στην Εκκλησία. Και καλά θα κάνουνε. Γιατί της Εκκλησίας η πόρτα δεν κλείνει για κανέναν, αρκεί να θέλει ο άνθρωπος να μπει στην Εκκλησία εν μετανοία. Όχι με το ζόρι. Ελεύθερα.
-------------------
Και τότε και πάλι κάποιου πνευματικού το πετραχήλι θα γίνει το αποκούμπι του πληγωμένου ανθρώπου.
-------------------
Και τότε και πάλι κάποιος ιερέας θα μαζεύει -δακρύζοντας και ο ίδιος- τα πνευματικά και ψυχοσωματικά συντρίμμα του προσώπου που ζητά και πάλι μια φυσική ζωή, δηλαδή την ζωή με κέντρο τον Χριστό και όχι τα πάθη του.
-------------------
Ας είναι λοιπόν έτσι, ας κατηγορούν, ας εναντιώνονται.
Δεν έχω θυμό και νομίζω κανείς δεν πρέπει να έχει θυμό μέσα του. Απλά βλέπεις αυτά που έρχονται, βλέπεις πίσω από τις επιλογές τα αποτελέσματα που έρχονται -γιατί τα έχεις δει στις ζωές ανάλογων περιπτώσεων- και θλίβεσαι. Και πάλι όμως θα είμαστε εδώ, με ανοικτή την πόρτα της καρδιάς μας, με ύφος που δεν θα σου λέγει "καλά να πάθεις, σου τα έλεγα εγώ...", αλλά το μόνο που θα μαρτυρεί θα είναι μια χριστομίμητη συγκατάβαση.
-------------------
Γιατί, ακόμα κι αν με μισείς, δεν μπορείς να με κάνεις να μην σε αγαπώ. Γιατί, όσο κι αν πετάς τον Χριστό μέσα στην κόλασή σου, Αυτός πάντα θα σου προσφέρει παράδεισο.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”