Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Σκεφθήτε πόσες φορές λέμε εμείς κουβέντες στους άλλους. Όλες αυτές θα τις βρούμε στον ουρανό. Κατά κανόνα, όταν πούμε κάτι στον άλλο, δικαιολογούμε τον εαυτό μας λέγοντας: Μα με πρόσβαλε, μα αυτός δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει, δεν θέλει.
Όμως, σου ξέφυγε κουβέντα; Δεν μαζεύεται και αν χύσης ποταμούς δακρύων. Είπες στον αδελφό σου, «άντε μωρέ και σύ»; Τελείωσε η υπόθεσις. Χύσε το αίμα σου, κόψε το κεφάλι σου, ο λόγος σου μένει. Γι’αυτό και οι Πατέρες λέγουν: Μέσα μας ας έχωμε πάθη, ας έχωμε όχι μία λεγεώνα, αλλά λεγεώνες σατανάδων που να μας ρίχνουν κάτω και να αφρίζωμε· δεν πειράζει. Η κουβέντα που θα πούμε για τον άλλο είναι χειρότερη! Τις λεγεώνες τις βγάζει ο Χριστός αμέσως και τις πετάει στον κρημνό. Τον λόγο που θα πούμε, δεν μπορεί να τον διορθώση. Ο λόγος γίνεται πουλάκι, «έπεον πτερόεν» και πάει όπου θέλει. Σκορπάει την αμαρτία σου και την αποκαλύπτει σε όλους τους αγίους και σε όλους τους αγγέλους και θα την βρης εκεί πάνω στον ουρανό. Μπορεί να συγχωρεθής γι’αυτό που έκανες, αλλά ο λόγος σου δεν μαζεύεται, ανεβαίνει επάνω. Τον εαυτό σου ύβρισέ τον, μούντζωσέ τον, ό,τι θέλεις κάνε τον, όχι όμως τον άλλον. Αφού δεν έχεις δικαίωμα να σχίζης έναν ξένο χιτώνα, πόσο μάλλον δεν έχεις το δικαίωμα να σχίζης το σώμα του Χριστού. Και ο άλλος είναι μέλος Χριστού".
--------------------
Τα λόγια αυτά είναι του γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου από το βιβλίο "Χαρισματική Οδός". Διαβάζοντάς τα είδα πόσες φορές έκανα αυτό το μεγάλο λάθος, την μεγάλη αυτή αμαρτία και παρεκτροπή. Μίλησα, έγραψα, σχολίασα πληγώνοντας τον άλλον. Ακόμα και άθελά μου να τον πλήγωσα. Όμως τον πλήγωσα. Έσχισα το σώμα του Χριστού. Λάβωσα ένα μέλος του Χριστού. Πρόσβαλα τον ίδιο τον Χριστό. Πόση προσοχή χρειάζεται; Πόση σύνεση πρέπει να έχουμε για να μην ανοίγουμε το στόμα μας έτσι εύκολα λέγοντας κουβέντες απρεπείς, υβριστικές, με "ύφος αυθεντίας", με αλαζονεία, με ειρωνεία; Θέλει προσπάθεια, ταπείνωση, πνευματική εγρήγορση.
--------------------
Το ότι το έχουμε κάνει όλοι -και πολλές φορές- δεν αμνηστεύει την αμαρτία μας, ούτε την κάνει "μικρή" επειδή γίνεται ακόμα και σε καθημερινή βάση. Βλέπεται ο γέροντας Αιμιλιανός τονίζει ότι οι Άγιοι Πατέρες μας είναι πιο ελαστικοί στα πάθη που έχουμε μέσα μας παρά στον αδιάκριτο λόγο που θα ξεστομίσουμε στον αδελφό μας.
--------------------
Θα πει κάποιος: "Τότε καλύτερα να μην μιλάμε καθόλου, διότι ως άνθρωποι σίγουρα πάνω σε μια συζήτηση θα μας ξεφύγει και κάποιος τέτοιος λόγος". Όντως αδελφοί, ας μην μιλούμε καθόλου κι ας ζούμε μέσα στον κόσμο. Ας μην ανοίγουμε το στόμα μας, εκτός κι αν έχουμε να πούμε κάτι καλύτερο από την σιωπή. "Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν" είπε ο Χριστός.
--------------------
Αμάρτησε μόνος σου. Είναι μικρότερο κακό από το να μιλήσεις άσχημα σε κάποιον. Την αμαρτία που έκανες μόνος σου την εξομολογήσε και συγχωρείσαι. Τελείωσε η υπόθεσης. Όμως όταν μιλήσεις στον άλλον άσχημα ακόμα κι αν της εξομολογηθείς, ακόμα κι αν έχεις μετανοήσει βαθιά, δυστυχώς μένει στην καρδιά του άλλου και ίσως και σε άλλους που ήτανε παρόν.
--------------------
Γι'αυτό ας πάρουμε τα μέτρα μας, αφού ξέρουμε ότι είμαστε επιρρεπής. Ας κόψουμε την πολυλογία, την αργολογία κι ας βλέπουμε πλέον τους άλλους ως μέλη Χριστού.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Οι υπόλοιπες ...καραμέλες

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να δέχονται και να διορθώνουν τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής, τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου, τους αγαπημένους μου και το Θεό.

Εύχομαι και το δικό σου να είναι το ίδιο γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Γάμος και μοναχισμός είναι τα δύο χέρια της Εκκλησίας. Οι δύο συμπληρωματικές εκφράσεις του ενός βασιλείου ιερατεύματος».
Αγ. Ειρηναίος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο άνθρωπος καταλαβαίνει κατα κανόνα αυτό που θέλει και όχι αυτό την πραγματικότητα. Η κατανόηση εξαρτάται από την καρδιά μας. Αν θέλουμε καταλαβαίνουμε πλήρως αυτό που είναι· αν όχι, τότε καταλαβαίνουμε αυτό που θέλουμε.
------------------------
Λέει κάποιος στον φίλο του, «κουράστικα σήμερα στην δουλειά πολύ» και ο φίλος του καταλαβαίνει «δεν θέλω σήμερα να βγω έξω μαζί σου». Λέει ο άνδρας "το απόγευμα θα πάω με κάτι φίλους να δούμε μπάλα" και η γυναίκα καταλαβαίνει "εσένα σε βαρέθηκα, δεν σε αγαπώ". Άλλο ακούει, άλλο καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει αυτό που θέλει να καταλάβει. Δηλαδή δεν ακούει ο άνθρωπος απλά αυτό που ο άλλος του λέει αλλά κάθεται και το ερμηνεύει και το αναλύει και βγάζει συμπεράσματα δικά του. Κι όλα αυτά σύμφωνα με την διάθεση της καρδιάς του.
------------------------
Δεν είναι υπόθεση μυαλού, πρόκειται για κάτι βαθύτερο που έχει να κάνει με την πνευματική μας κατάσταση, με την προαίρεσή μας.
------------------------
Πολλές φορές λέμε ότι πολλά θέματα συμπεριφορών είναι ψυχολογικά ή λόγο χαρακτήρα. Σίγουρα και αυτά παίζουνε τον ρόλο τους. Όμως κυρίως όλα αυτά πηγάζουν από την πνευματική μας κατάσταση, από το πόσο έχουμε τον Χριστό στο κέντρο της ζωής μας και όχι τον εαυτούλη μας.
------------------------
Όλα κατανοούνται και ερμηνεύονται ορθά όταν ο Χριστός είναι παρών στην ζωή μας. Και όταν λέγω παρών στην ζωή μας, δεν ενοοώ απλά το ότι πιστεύουμε σ’Αυτόν και εκκλησιαζόμαστε· αλλά όταν μιμούμαστε τον Χριστό, ζούμε όπως ο Χριστός με ταπείνωση, με καλοσύνη, με ανεξικακία, με υπομονή, με αγάπη, με σταυρό. Τότε όλα αλλάζουν.
Βλέπουμε και κατανοούμε τον άλλον άνθρωπο. Δεν παρεξηγούμε καταστάσεις και λόγους, δεν δημιουργούμε σενάρια και φαντασιώσεις μέσα στο μυαλουδάκι μας. Διότι όταν γίνεται αυτό, τελικά και τους άλλους τους διώχνουμε από κοντά μας και εμείς υποφέρουμε. Υποφέρουμε από μόνοι μας. Και καταλήγουμε να στεναχωριώμαστε που δεν έχουμε χαρά και ειρήνη. Δεν στεναχωριώμαστε που δεν έχουμε τον Χριστό, αλλά που δεν έχουμε χαρά, που δεν τα βρήκαμε τελικά με τον άλλον.
------------------------
Η ρίζα του κακού είναι ότι δεν έχουμε αγαθότητα. Δεν βάζουμε καλούς λογισμούς, απλούς λογισμούς. Βάζουμε δυστυχώς στο μυαλό μας το κακό. Έτοιμοι να αρπαχτούμε, να πολεμήσουμε με τον άλλον.
------------------------
Ο άνθρωπος του Θεού είναι ειρηνικός και ειρηνοποιός. Δεν υπάρχει ούτε το ελάχιστη σκιά κακίας και παρερμηνείας στο νου και στην καρδιά του· διότι κατα πρόσωπο τον λούζει πάντοτε ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός. Αυτός τον διδάσκει να σιωπά, να κατανοεί, να ερμηνεύει. Ο χριστιανός, ο άνθρωπος του Χριστού καλείται να αφήσει την λογική του, τις γνώσεις του, τα «θέλω» και τα πάθη του που γίνονται κάκιστοι ερμηνευτές των λόγων και των συμπεριφορών των άλλων. Ο χριστιανός καλείται να παραδώσει τον εαυτό του στον Χριστό, όχι στους λογισμούς του, όχι στις συμβουλές αδιάκριτων φίλων, όχι στις μηχανοραφίες των δαιμόνων.
------------------------
Βέβαια αυτό δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Με τη Χάρη του Θεού βεβαίως ακόμα και έτσι μπορεί να γίνει. Όμως συνήθως χρειάζεται προσπάθεια. Και η προσπάθεια αυτή έγκειται κυρίως στο να αποκτήσουμε ταπεινό φρόνημα, θανατώνοντας το εγώ μας, το σκεπτικό μας.
------------------------
Έλα Χριστό και χάλασε τα μυαλά μου και κάνε τα καινούργια. Χάλασε τα μυαλά μου Χριστέ και δωσ’ μου τον δικό Σου νου. Έλα Χριστέ και χάλασέ με. Χάλασέ με και φτιάξε με από την αρχή...γιατί η αναπαλαίωση είναι άχρηστη. Οι μικρομαστοριές δεν κάνουνε τίποτα σε μένα. Εδώ -σε μένα- χρειάζεται γκέμισμα κι από την αρχή άλλα θεμέλια –τα δικά Σου θεμέλια- και κτίσιμο με αρχιμάστορα τον Παράκλητο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτό που θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι,

αυτό να καάνεις και εσύ σ΄αυτούς.

Άγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο σύγχρονος άνθρωπος νομίζει ότι είναι ειρηνικός διότι έχει αναγάγει την «ειρηνική του κατάσταση» με το αίσθημα ψευτοπληρότητας και φίλαυτης αυτονομίας που βιώνει από την επαγγελματική καταξίωση, την ικανοποίηση του υπερκαταναλωτισμού του, την πραγμάτωση των παθών του, την επίτευξη της ηδονιστικής σχέσης του με τους άλλους. Νιώθει ειρηνικός μέσα στο βόλεμά του.
Η ειρήνη που νομίζουμε ότι έχουμε πολλές φορές ομοιάζει με την ησυχία που επικρατεί μετά από βομβαρδισμό.
Δεν είναι ειρήνη. Είναι ένας φόβος, ένας σιωπηλός θρήνος, ένα σφίξιμο, μία δειλία, μία πνιγερή κραυγή, ένα μένος που δεν μπορεί να εκφραστεί προς στιγμήν.

Και γι’αυτό εύκολα η ειρήνη μας γίνεται πόλεμος όταν βρούμε την ευκαιρία για αντεπίθεση. Διαμάχη με τους άλλους, με το κόσμο ολάκερο. Φτάνει να κερδίσουμε αυτή την φορά. Δεν μας νοιάζει το κόστος, μας νοιάζει η νίκη. Ο θρίαμβός μας, η εξουθένωση του άλλου, η καταστροφή του, η υποδούλωσή του, η ανγνώριση "του δίκιου μας".
Ποθούμε την νίκη. Μία νίκη με την οποία θα αποδείξουμε την αξιότητά μας, την προσφορά μας, την καλοσύνη μας, την υπεροχή μας, την ηθική μας, την καθαρότητά μας, την αγάπη μας...τις αρετές μας.
Μα αυτό δεν είναι νίκη, είναι ήττα φοβερή. Είναι η εμμονή μας στην διεκδίκηση μιας θέσης στον κόσμο τούτο, στα βιβλία του κόσμου τούτου, στα μπράβο του κόσμου τούτου, στα τρόπαια του κόσμου τούτου.
«Θέλουμε να ανεβούμε ψηλά όχι για να δούμε τον κόσμο αλλά για να μας δει ο κόσμος».
Κι έτσι δεν έχουμε ειρήνη. Έχουμε πόλεμο με τον κάθε έναν που τολμά να μας αμφισβητήσει. Έχουμε πόλεμο με τον κάθε έναν που έχει το θράσος να μας παρατηρήσει. Έχουμε πόλεμο με τον εαυτό μας που τολμά κάποιες φορές να αντιδρά στην μεγαλοσύνη μας.
Δεν έχουμε ειρήνη, έχουμε πόλεμο. Θέλουμε πόλεμο κι ας κηρύττουμε ειρήνη. Διεκδικούμε την ειρήνη με λάθος τρόπους, σε λάθος τόπους.
Παράδοξο; Σίγουρα, ναι. Είναι παράδοξο διότι προσπαθούμε να βρούμε ειρήνη με τρόπους αντιειρηνικούς. Και ο μεγαλύτερος αντιειρηνικός τρόπος είναι ο τρόπος του "εγώ" μας.
Το "εγώ" μας είναι ο μεγάλος πολεμοχαρής, είναι ο μεγάλος κερδισμένος ο οποίος μας σπρώχνει στην μεγαλύτερη ήττα μας, την αυτοδικαίωση.
Ειρήνη πραγματική σημαίνει να βρεις το κουράγιο, την λεβεντιά να δεις την ανεπάρκειά σου. Κι εκεί μέσα στα βαθιά της καρδιάς σου να τοποθετήσεις ένα δάκρυ σου. Όχι δάκρυ ενοχής, αλλά δάκρυ μετανοίας.
Και αυτό το δάκρυ της μετανοίας σου θε να γίνει τόπος θείας παρουσίας και εγκατοίκησης δια του Μυστηρίου· θρόνος μιας κοσμικής ήττας που όμως φέρνει ειρήνη και ανάπαυση στην καρδιά σου.
Ειρήνη. Μεγάλο αγαθό. Μεγάλος σταυρός.
Καρδιές που είναι έτοιμες να απολέσουν για να κερδίσουν, να ντυθούν την πανοπλία της ταπείνωσης και της νήψεως. Αυτές είναι τελικά που ειρηνεύουν «προσευχόμενες εν παντί καιρώ», αιχμάλωτες της ελευθερίας που προσφέρει μόνο η βίωση της Αλήθειας, του Χριστού.


Υ.Γ. για να ειρηνεύσεις τελικά καλείσαι να παραδοθείς άνευ όρων στην δίνη της Θείας Πρόνοιας...

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Νηστεία καὶ κενοδοξία

Δύο ἀδέλφια ποὺ ἦταν λαϊκοὶ ζοῦσαν στὴν Κωνσταντινούπολη μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ πολλὴ νηστεία. Ὁ ἕνας λοιπὸν, ἀφοῦ ἀπαρνήθηκε τὰ ἐγκόσμια, ἔγινε μοναχὸς καὶ ἦλθε στὴ Ραϊθοῦ. Ὕστερα ἀπὸ πολὺ καιρὸ ἦλθε στὴ Ραϊθοῦ ὁ λαϊκὸς γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν μοναχὸ ἀδελφό του. Καθὼς λοιπὸν ἔμεινε ὁ λαϊκὸς κοντά στὸν μοναχὸ ἀδελφό του, τὸν βλέπει νὰ τρώει στὶς τρεῖς τὸ μεσημέρι καὶ ἐπειδὴ σκανδαλίστηκε, τοῦ λέγει· «Ἀδελφέ μου, ὅταν ἤσουν λαϊκὸς καὶ ζοῦσες στὸν κόσμο, δὲν ἔπαιρνες τροφὴ πρὶν δύσει ὁ ἥλιος». Τότε τοῦ ἀπαντᾶ ὁ μοναχός· «Πραγματικὰ ἀδελφέ μου, ὅταν ζοῦσα στὸν κόσμο, τρεφόμουν ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους ποὺ ἄκουγα, γιατὶ ἡ κενοδοξία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ ἔπαινος πάρα πολὺ ἔτρεφαν καὶ ἀνακούφιζαν τὸν κόπο τῆς ἀσκήσεως».

ΠΗΓΗ: Ἀπὸ τὸ «Γεροντικὸ τοῦ Σινᾶ», τ. 1
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Να μπορούσα να ανέβω στον ουρανό και από κει να φωνάζω τον λόγο του Θεού σε όλη την οικουμένη».
Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν μας καλεί ο Θεός να υποφέρουμε, να πειραζόμαστε, να συντριβόμαστε, να θλιβόμαστε. Μας καλεί να γεμίσουμε ειρήνη μετέχοντας στο πλήρωμα της Θεότητός Του. Εάν σ'αυτήν την πορεία νιώθουμε μια δυσφορία, μία δυσκολία αυτό γίνεται διότι είμαστε ακόμα δουλωμένοι στην εγωπάθειά μας. Ο άνθρωπος του Θεού είναι λεύτερος. Όλα γίνονται εύκολα. Δεν νιώθει ότι υποφέρει, δεν θλίβεται, δεν αγωνιά για τίποτα. Ακόμα και πάνω στον μεγαλύτερο σταυρό ζει μια υπέρλογη αναψυχή. Δεν του στοιχίζει πλέον το να είναι του Θεού διότι νέκρωσε το εγώ του. Εάν εμάς, μας στοιχίζει το να είμαστε του Θεού σημαίνει ότι ακόμα δεν απεκδυθήκαμε τον παλαιό άνθρωπο, δεν αρνηθήκαμε τον εαυτό μας και γι'αυτό δεν σηκώνουμε τον σταυρό μας άκοπα, αγγόγγυστα, χωρίς λογισμούς και θλίψη.
---------------------------
Υποφέρουμε λοιπόν για να είμαστε του Θεού, όχι γιατί ο Θεός θέλει να υποφέρουμε για να γίνουμε "άξιοί" Του, αλλά διότι ενώ θέλουμε να είμαστε του Θεού δεν αρνούμαστε το βόλεμά μας, το μυαλουδάκι μας και τα πάθη μας. Εκεί γίνεται η σύγκρουση που εκδηλώνεται ως δυσκολία στην ψυχή μας, ως πόνος και θλίψη.
---------------------------
Η ταπείνωση, η απόκτηση του ήθους των νεκρών, θα μας κάνει να ζούμε θεάρεστα χωρίς να μας κουράζει η νηστεία, ο εκκλησιασμός, η προσευχή, η σιωπή, η μελέτη των Θείων Γραφών κτλ. Γιατί η ταπείνωση ελκύει την Χάρη του Θεού που φωτίζει το νου και την καρδιά του ανθρώπου. Η Χάρις του Θεού γλυκαίνει τον άνθρωπο, ειρηνεύει την ψυχή του ακόμα κι αν συνεχίζει να ζει πειρασμούς και δοκιμασίες.
---------------------------
Τότε παύουν και τα "γιατί σε μένα";
Τότε ο άνθρωπος λέγει "γιατί όχι και σε μένα";
Τότε όλα αποδέχονται χωρίς φόβο, διότι δεν ελπίζει σε επίγεια δικαίωση και επίγεια αποκατάσταση.
---------------------------
«Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Ο φόβος σε κάνει να αρνείσαι τα πράγματα, να θλίβεσαι όταν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι που δεν ποθείς, που δεν θεωρείς σωστό, που δεν ήτανε στα σχέδιά σου. Η αγάπη όμως σε μαθαίνει να μοιράζεται τα πράγματα, να αποδέχεσαι το κάθε τι που έρχεται στην ζωή σου. Ο στόχος της ασκητικής ζωής των αββάδων στις ερήμους ήταν ακριβώς αυτός: να μάθει κανείς ν' αγαπά. Δε ήταν τόσο να μάθει ο ερημίτης να εκτελεί εντυπωσιακούς άθλους νηστείας, αγρυπνίας ή αποχής σαρκικών επιθυμιών, αλλά να ποτιστεί η καρδιά του από την αποδοχή όλων, και να βιώνει συνεχώς την εν Χριστώ συγχώρεση.
---------------------------
Η μόνη και έσχατη απάντηση στον εαυτό μας, στους άλλους και στον Θεό είναι η αγάπη. Κάθε άλλη απάντηση είναι μία έκπτωση από την Αλήθεια, μία παρεκτροπή που αργά ή γρήγορα θα πάρει την ειρήνη από την καρδιά μας.
Γι'αυτό και η εν Χριστώ αγάπη είναι ο καρπός της εν Χριστώ ζωής.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ό,τι ονομάζεται Μακεδονία ή παράγωγό του καλείται να έχει πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”