Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όπως ζήσαμε, έτσι και πεθαίνουμε...

Την ζωή δεν την μετράμε με τα χρόνια αλλά με το πάθος. Ούτε με ημερολόγια που κιτρινισμένα ξεφυλλίζουν το χάρτινο κορμί στην απειλή του θανάτου. Μετράμε τις ζωές μας, με εκείνες στις στιγμές που ζήσαμε, ολότελα εμείς, παρόντες σε χαρές και θλίψεις, σε χαραυγές και δειλινά που δεν κρύψαμε σε κανένα συρτάρι ενοχών. Μαζί, χέρι χέρι, ήττα και επιτυχία, δάκρυ και γέλιο σφιχταγκαλιασμένα να μαρτυρούνε το όλον της ζωής.
Και μέσα στις σκέψεις αυτές η μέρα του Αγίου Χαραλάμπους, ενός ανθρώπου, ενός πιστού ,που έζησε σε βαθύ γήρας, παραμένοντας νέος και ακμαίος σε χρόνο εσωτερικό. Μια καρδιά παιδιού ανθοφορούσα μέσα στην ύπαρξη του. Αναλογίζεται κανείς πως το κατάφερε; Προφανώς γιατί ήξερε τον λόγο που ζούσε, και ήταν ο Χριστός. Και όταν γνωρίζεις τον λόγο που ζεις ξέρεις και γιατί πεθαίνεις.

Τι κι αν το απείλησαν, εκβίασαν και έθελξαν με γοητείες; Τι και προσπάθησαν να κάμψουν την γεροντική φύση του; Η ψυχή του ήταν ακμαία και σταθερά προσανατολισμένη στον Χριστό. Δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό να τον προδώσει. Άλλωστε μια τέτοια πράξη, θα ήταν προδοσία ολάκερης της ζωής του. Πως μπορείς να ζήσεις όταν έχεις ξεπουλήσει κάθε νόημα και αξία;
Ζωή προδομένη είναι ζωή πεθαμένη.

Ο μάρτυρας του Χριστού, δεν εξαιρείται από τα ανθρώπινα συναισθήματα, ούτε εκείνο του φόβου μπροστά στο θάνατο. Δεν είναι υπερήρωας με υπερκόσμιες δυνάμεις. Άνθρωπος είναι. Όμως η αγάπη και ο έρωτας, δεν γνωρίζουν από όρια. Ο θάνατος θέτει όρια, που δεν μπορούν να αντέξουν αυτοί που αγαπάνε. Ο μάρτυρας του Χριστού, Χαραλάμπης, μαρτυρεί και βεβαιώνει μια μεγάλη αλήθεια ότι, εάν πραγματικά ζήσαμε για μία αγάπη, στο τέλος θα πεθάνουμε γι΄ αυτήν. Γιατί όπως ζούμε έτσι και πεθαίνουμε.

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Ο διάβολος πρέπει να φοβάται τους Χριστιανούς και όχι οι Χριστιανοί τον διάβολο».
Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πριν από χρόνια είχε γνωρίσει μια κοπέλα.
Ψηλή, αρχοντική, με μάτια λυπημένα που αναζητούσαν ένα λιμάνι αποδοχής.
------------------------
Την αγάπησε αυτή την κοπέλα. Κι αυτή τον αγάπησε.
Ήταν καλός, απλός, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς ζήλιες και μαλώματα. Του αρκούσε που ήταν μαζί της.
------------------------
Οι μέρες περνούσαν όμορφα. Είχε ο ένας τον άλλον. Είχανε κοινά αλλά και διαφορές. Ποτέ όμως δεν βάλανε τις διαφορές πάνω από την σχέση τους. Είχανε μία βαθιά γνήσια σχέση. Δεν θέλανε να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλον. Αγαπούσαν ο ένας τον άλλον γιατί ποτέ δεν διεκδηκούσε κανείς τους το αλάθητο.
Παντρεύτηκαν. Η ζωή τους συνέχισε να αυξάνει την αγάπη τους, αυτήν την ιερή εξάρτηση που ένιωθε ο ένας για τον άλλον, ως μέλη του ίδιου σώματος, ως κομμάτια μιας κοινής ψυχής.
------------------------
Τα χρόνια περνούσαν. Παιδιά δεν απόκτησαν. Προσπαθούσαν, προσευχόντουσαν στον Θεό αλλά κανένα αποτέλεσμα. Οι γιατροί τους πρότειναν κάποιες μεθόδους. Από κοινού αποφάσισαν να το αφήσουν στον Θεό. Αν ήταν για το καλό των ψυχών τους ο Θεός θα τους έδινε παιδιά.
------------------------
Ο άνδρας μετά από οκτώ χρόνια έγγαμου βίου κοιμήθηκε. Δύο μήνες κατάφερε να παλέψει με τον καρκίνο. Στην κηδεία, η χήρα δεν έριξε ούτε ένα δάκρυ. Καθόταν δίπλα στο φέρετρο βουβή, ακίνητη, σαν βαλσαμωμένη. Μέσα στα μαύρα φορεμένη. Το πρόσωπό της θαρρείς έφεγγε μια ανεξήγητη ηρεμία. Φίλοι και γνωστοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν τον χαμό του. Εκείνη όμως το είχε αποδεχτεί. Ψηλή, με καστανά μαλλιά στεκόταν αγέροχη. Σα να καμάρωνε κάποιον μυστικό θρίαμβο.
------------------------
Την επόμενη ημέρα κατηφόριζε προς την αγορά της πόλης. Το βήμα της ανάλαφρο, δεσποτικό. Καθώς διάβαινε τους δρόμους της πόλης, άνθρωποι την βλέπανε· ψιθύριζαν για τα δάκρυα που δεν έχυσε, για τους λυγμούς που δεν εκδήλωσε, για την απελπισία που δεν ένιωσε. Πολλοί την κατέκριναν, σκανδαλίστηκαν.
------------------------
Έκανε κάποια ψώνια και γύρισε σπίτι. Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού. Στα χέρια της οι σακούλες με τα ψώνια. Τότε λοιπόν έμεινε ακίνητη. Εκεί, πάνω στο χαλάκι της εξώπορτας. Κοκκαλωμένη με τα ψώνια στα χέρια. Η πόρτα ανοιχτή. Η ζέστη του σπιτιού άρχισε να λιτανεύεται στα πόδια της. Έξω είχε αρκετό κρύο. Τα μάτια της κοιτούσαν την κορνίζα που βρισκόταν απέναντι από την πόρτα, πάνω από το καλοριφέρ. Ήταν η πρώτη φωτογραφία τους μετά την πρόταση γάμου που της έκανε ο αγαπημένος της. Αυτός να την αγκαλιάζει γεμάτος χαρά. Αυτή να τον φιλά στο μέτωπο. Πέρασαν μαζί περίπου δέκα χρόνια μαζί. Αναμνήσεις κατέκλυσαν το νού της. Η φωνή του ηχούσε στ' αυτιά της, η μυρωδιά του στα ρουθούνια της, το χαμόγελό του...αυτό το χαμόγελο.
------------------------
Τα χέρια της άφησαν τα ψώνια να πέσουν άτσαλα κάτω. Έκανε δυο βήματα προς τα εμπρός. Έφτασε στην κορνίζα. Την χάιδεψε λες και ήταν ζωντανή. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της, όπως τότε στην φωτογραφία, κι ασπάστηκε τον άνδρα της. Ήταν τότε που η αίσθηση της απώλειας την διαπέρασε ως ρομαία την καρδιά της. Άρχισε να κλαίει με την πόρτα ανοιχτή, με τα ψώνια στο πλατύσκαλο, κάτω από την κορνίζα...
------------------------
Μετά από λίγο σηκώθηκε. Πήρα τα ψώνια. Έκλεισε την πόρτα απαλά. Σκούπισε τα δάκρυά της. Άφησε τα ψώνια στην κουζίνα. Πήγε στο άδειο δωμάτιο του σπιτιού που προοριζόταν στην αρχή για τα παιδιά που δεν ήρθαν ποτέ. Το είχανε κάνει δωμάτιο μελέτης και προσευχής. Ώρες πολλές περνούσαν εκεί, ο καθένας μόνος του ή και οι δυο μαζί. Είχανε ένα προσκυνητάρι και πολλά βιβλία, γεροντικά, βίους αγίων, ερμηνευτικά. Στάθηκε στο μέσο του δωματίου. Έκανε μια εδαφιαία μετάνοια. Πήγε στο σημείο που ήταν το καντηλάκι τους. Άλλαξε την καντηλήθρα, έβαλε λάδι. Πήρε στα χέρια της τα σπίρτα. Κοντοστάθηκε. Έκλεισε τα μάτια της. Αναστέναξε βαθιά... «Σ’αγαπώ», είπε και άναψε το σπίρτο. Η φλόγα του καντηλιού τρεμόπαιζε παιχνιδιάρικα καθώς αυτή έκανε δυο βήματα πίσω. Σήκωσε το βλέμμα της στην εικόνα του Εσταυρωμένου που δέσποζε στο εικονοστάσι. Στα χέρια της κρατούσε το κομποσχοίνι που της είχε δώσει -μικρό κοριτσάκι- ο πνευματικός της. Αναστέναξε και πάλι βαθιά. Μερικά δάκρυα δραπέτευσαν από τα μάτια της. Άνοιξε το στόμα της μα φωνή δεν έβγαινε. Έκανε τον σταυρό της κι άρχισε να λέγει ξανά και ξάνα, απαλά, χωρίς βιασύνη, σαν να είχε μια αιωνιότητα μπροστά της, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την ψυχή του δούλου σου...».
------------------------
Μια ιστορία αγάπης είχε τελειώσει και ξανάρχιζε...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Θεός επέλεξε να φανερώνεται στον κόσμο και κυρίως στις ανθρώπινες καρδιές ως πάσχων και σιωπών. Έτσι πολλοί πίστεψαν ότι μπορούν αυτή την εκκωφαντική μεγαλειώδη σιωπή Του να την αντικαταστήσουν με τις δικές τους εμπαθείς κραυγές, γεμίζοντας με τρόμο, φόβο, πανικό, ενοχές και μεταφυσικές απειλές τις ανθρώπινες υπάρξεις.
Όμως ο Θεός μπορεί να είναι σιωπών αλλά σε καμία περίπτωση απών!!! Με τους δικούς του παράδοξους και ακατανόητους μη προβλέψιμους στα ανθρώπινα κριτήρια δρόμους, κοινωνεί τον βίο της ανθρώπινης καρδιάς, που με ειλικρίνεια διψάει την μυστηριώδη παρουσία Του.

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Δεν είναι γνώρισμα ανθρώπων που έχουν νου να αρνούνται τον ποιητή του νου και δημιουργό Θεό».
Μέγας Αθανάσιος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

H εγκράτεια, ο αλληλοσεβασμός και η προσευχή των γονέων αποθησαυρίζονται στα παιδιά και επιστρέφουν ως χαρά και ευλογία στους γονείς.

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Το έργο του Χριστιανού δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μελέτη του θανάτου».
Αγ. Ειρηναίος, Επισκοπος Λουγδούνου
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η σοφία αυτού του κόσμου είναι ανοησία για τον Θεό. Σοφία αυτού του κόσμου είναι η έξυπνη, φίλαυτη σοφία, που αποδίδει όλα τα κακά στον άλλον, ενώ η σοφία του Θεού είναι η μωρία-σοφία του Σταυρού, όπου αυτός που δεν φταίει, ο αθώος, σηκώνει από αγάπη το βάρος και την ευθύνη της ασυναρτησίας των άλλων, δίνοντας ένα τέλος σε αυτήν, με την πάσχουσα λογικότητα της αγάπης. Η δική μας σοφία είναι μωρία σε σχέση με τον Σταυρό και η μωρία του Σταυρού είναι η σοφία του Θεού. Το να έχω αυτού του είδους την λύση του ανθρώπινου δράματος διά του Σταυρού είναι πραγματικά απρόσμενο και ακατανόητο στην άνθρώπινη σκέψη. Η φίλαυτη σοφία και η τρέχουσα κοινωνική ηθική λέει ότι πρέπει να σταυρωθούν οι κακοί, αυτός δηλαδή που είναι απέναντί μου, γιατί βεβαίως αυτοί έχουν το άδικο. Ο άλλος είναι αυτός που φταίει, δεν μπορεί να φταίω εγώ. Αν φταίω εγώ, φταίω επειδή φταίει στο βάθος ο άλλος που με ανάγκασε να συμπεριφερθώ με άσχημο τρόπο και τέλος πάντων, ο άλλος φταίει πιο πολύ από μένα. Γι' αυτό εμείς γεμίζουμε τον κόσμο σταυρούς, σταυρώνοντας τον άλλο πάντα. Κι έρχεται λοιπόν η λογική του Θεού, η μωρή αυτή λογική και λέει: «Λοιπόν, ο πιο αθώος και ο μόνος αληθινός είναι αυτός ο οποίος μπαίνει στην θέση αυτών που φταίνε. Μπαίνει στο λάθος τους και το σηκώνει αυτός». Αυτό το πράγμα, το να μπαίνουμε στην θέση του άλλου, πραγματικά αποτελεί κάτι το όποιο δεν μπορούμε με ανθρώπινο νου να το συλλάβουμε. Δηλαδή, όλες οι επαναστάσεις είναι απλά και φυσικά ενάντια στον άλλο, στους άλλους που φταίνε. Καμιά επανάσταση σήμερα δεν ξέρουμε που να είναι επανάσταση για να δικαιώσει τον άλλο. Ο Σταυρός εiναι η επανάσταση του δικαιώνω εγώ τους άλλους. Αυτό είναι η αγαπώσα μωρία του Θεού, που είναι η σοφία Του.

Aρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Οι χειρότερες αρρώστιες της ψυχής είναι η επιθυμία του πλούτου, των ηδονών και της δόξας.

Γι' αυτά τα τρία μεγάλα πάθη γίνονται οι άνθρωποι αργοί, πλεονέκτες, κλέφτες, άδικοι, κενόδοξοι, υπερήφανοι, φθονεροί και μνησίκακοι.

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24980
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Τον Δημήτριο τον κέντησαν με λόγχες, Χριστέ μου, αφού ζήλευε το πάθος της δική Σου λογχόνυκτης πλευράς».
Στίχοι συναξαρίου Αγ. Δημητρίου
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”