Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η μετάνοια, η επιστροφή και η επανεύρεση του εαυτού μας, σε σχέση με τον Θεό και τον άλλο, συνέβη μετά από μεγάλα λάθη και καταστροφικές αστοχίες στην ζωή μας. Καμία μετάνοια δεν έρχεται γιατί κάποιοι μας δίδαξαν ή μας είπαν ωραία λόγια. Η ίδια η ζωή με τα δύσκολα της μας ωθεί να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας και να βρούμε ξανά το χαμένο μας κέντρο. Τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες της ύπαρξη μας. Το λέει πάρα πολύ όμορφα ο αγαπημένος μου Ρεκαλκάτι, «Στην πιο βαθιά νύχτα αναγνωρίζουμε πιο έντονα το φωτεινό σημείο της επιθυμίας…».

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τα χρόνια της Ζωής μου πέρασαν γρήγορα και εγώ από εικοσιπέντε που ήμουν και χαιρόμουν την νιότη μου έγινα εξήντα πέντε και τώρα προσαρμόζομαι στην πορεία προς την δύση της ζωής μου…
Χρόνια δύσκολα αλλά και χαρούμενα, αν όντως κατάλαβα σωστά το συναίσθημα που λέγεται χαρά…
Τώρα που βλέπω την ζωή μου συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν έζησα… γιατί δεν αγάπησα! Δεν αγάπησα κανέναν Θυσιαστικά και με ανιδιοτέλεια πάντοτε αγαπούσα παθολογικά, δεν αγάπησα κανέναν πραγματικά, δεν άδειασα για να γεμίζουν οι άλλοι δεν αγάπησα κανέναν κανέναν…
Κάπου διάβασα ότι Ο Θεός είναι Αγάπη!!! Αλλά εγώ ο δύσμοιρος δεν αγάπησα πραγματικά οπότε ούτε τον Θεό γνώρισα και αυτό με πονάει πάρα πολύ… με πονάει σου λέω με ακούς με πονάει… γι αυτό στο λέω εσένα που είσαι νέος ακόμα αγάπησε τώρα που μπορείς, αγάπησε ειλικρινά, αληθινά σε παρακαλώ αγάπησε… εγώ δεν αγάπησα, δεν έζησα… Αν υπάρχει κάποιος που με αγαπά θέλω να ζήσω… Εσύ Θεέ μου με αγαπάς το ξέρω τώρα πια για αυτό θέλω να ζήσω!!!

Χρήστος Φωτόπουλος, φοιτητής Θεολογίας

Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών
http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μην το ελπίζετε… (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ας μην πιστεύουμε ότι θα έχουμε πάντοτε εσωτερική θέρμη ή ότι θ’ απολαμβάνουμε διαρκώς εσωτερική γλυκύτητα. Αυτό μην το ελπίζετε.
Αντίθετα, να περιμένετε συχνά ξαφνικές μεταπτώσεις. Γι’ αυτό όταν σας πολεμά η ακηδία και η κατάθλιψη, να τις αντιμετωπίζετε σαν κάτι συνηθισμένο στην πνευματική ζωή.
Δεν επιτρέπεται να γογγύζουμε. Ας κάνουμε υπομονή την περίοδο αυτή και θα έρθουν φωτεινές ημέρες. Έχετε θάρρος και αγωνισθείτε στην προσευχή. Είναι πηγή παρηγοριάς, Είναι φωτισμός στους λογισμούς και δύναμη στον αγώνα.

Οι θλίψεις στην παρούσα ζωή είναι περισσότερες από τις χαρές. Άλλοτε τις στέλνει ο Θεός για να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ύπνο, να σταματήσουμε τις αμαρτίες, να καθαρισθούμε με την μετάνοια. Και άλλοτε τις στέλνει για να υποταχθούμε περισσότερο σ’ Αυτόν που όλα τα ρυθμίζει. Να δείξουμε ανδρεία και υπομονή δοξάζοντάς Τον. Σε κάποια απ’ αυτές τις αιτίες οφείλονται και οι δικές σας θλίψεις. Εξετάζεται λοιπόν τον εαυτό σας, ειρηνεύετε και εμπιστεύεσθε στο θέλημα του Θεού, το σοφό και άγιο.

«Σας κυνηγά η μια συμφορά μετά την άλλη; Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός σας θυμήθηκε! Δεν είναι συνηθισμένο να σκέφτεται κανείς έτσι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και σας θυμήθηκε ο Θεός όχι με οργή, αλλά με έλεος. Βέβαια εσείς νιώθετε μόνο τη στέρηση και τον χαμό. Δεν βλέπεται όμως το έλεος που βρίσκεται πίσω από αυτά και μέσα σ’ αυτά.»
«Σας συκοφάντησαν άδικα; Υπομείνετε καρτερικά. Θα θεωρηθεί αυτό επιτίμιο για εκείνα που πραγματικά φταίτε. Από την άποψη αυτή η συκοφαντία είναι μία πρόνοια του Θεού για εσάς. Πρέπει λοιπόν να έχετε ειρήνη με τους συκοφάντες σας, όσο και αν αυτό σας φαίνεται δύσκολο.»
«Η υγεία σας κλονίσθηκε. Κλονισμένη υγεία μπορεί να σημαίνει και κλονισμένη σωτηρία, όταν από τα χείλη του ασθενούς ακούγονται γογγυσμοί και κραυγές απελπισίας. Είθε ο Κύριος να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τη συμφορά αυτή. Η υγεία και η αρρώστια είναι και τα δύο μέσα σωτηρίας, όταν τα εκμεταλλευόμαστε με το πνεύμα της πίστεως στον Θεό που μας αγαπά και προνοεί για εμάς. Τα ίδια όμως είναι και μέσα καταστροφής, όταν τα αντιμετωπίζουμε με λανθασμένη νοοτροπία.»
Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τη δοκιμασία σας. Υπομείνετέ την με υποταγή στον Κύριο, πιστεύοντας ότι έτσι θα ευεργετηθείτε και εσείς και οι οικείοι σας.

Θυμηθείτε και την καρτερία των αγίων μαρτύρων, οι οποίοι μετά τα βασανιστήρια παρέμεναν στη φυλακή πέντε, δέκα ή και είκοσι ακόμη χρόνια έχοντας ανακούφιση και απόλαυση την ζωντανή ελπίδα του Παραδείσου.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Απάνθισμα Επιστολών-Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου», Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2008
https://antexoume.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Απάντηση των Πομάκων της Θράκης στους Τούρκους προβοκάτορες: «Εδώ είναι Ελλάδα. Σε όποιον δεν αρέσει, τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία»
Απάντηση των Πομάκων της Θράκης στους Τούρκους προβοκάτορες!

Έξω από την Ελληνική Θράκη μας!

Ένα ηχηρό μήνυμα προς τους πράκτορες της Άγκυρας έστειλε μέσω facebook o γνωστός φιλέλληνας δημοσιογράφος ακτιβιστής Σεμπαδίν Καραχότζα.
Συγκεκριμένα ο κ. Καραχότζα ανέβασε φωτογραφία από το χωριό Σμίνθη της Ξάνθης από πρόσφατη Εθνική επέτειο στην οποία πομακόπουλα φορούν παραδοσιακές στολές και κρατούν την ελληνική Σημαία.
Σε αυτήν την φωτογραφία ο κ. Καραχότζα σημειώνει με νόημα:
«ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.
ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΙΑ»

mknews.eu

Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο ιερεύς ενδύεται λευκά, πολυτελή ή χρυσοΰφαντα άμφια. Γιατί άραγε; Επειδή είναι εγωιστής; Όχι, αγαπητοί μου. Όταν φοράη λευκά άμφια, θέλει να δείξη τον Χριστόν, ο οποίος κατά την Μεταμόρφωσιν ενεφανίσθη με λευκά σαν χιόνι ιμάτια. Έτσι, εις το πρόσωπο και εις τα ρούχα του ιερέως εμφανίζεται ο Χριστός. Όταν φοράη πολυτελή άμφια, θέλει να δείξη την δόξαν του Χριστού. Φορώντας το στιχάριον, το πρώτο άμφιον, ενδύεται επάνω του τον Χριστόν. Φορώντας κατόπιν το πετραχήλι, είναι σαν να παίρνη την χάριν του Θεού. Όταν, τέλος, προσθέτη επάνω του το φελόνιόν του, είναι μία πλήρης εικόνα του Χριστού.
--------------------------------------
Βλέπεις τον ιερέα με τα άμφια; Δεν είναι πλέον ο συγκεκριμένος ιερεύς, αλλά ο Χριστός. Κανείς στον κόσμο δεν φοράει τα άμφια που φορούν οι ιερείς. Είναι κάτι το υπερκόσμιον. Είναι ένα παράξενο θέαμα, μια ουράνια οπτασία, για να δείξη ότι κάτι το ουράνιο, ο ίδιος ο Χριστός, κατέβηκε σε εμάς.
--------------------------------------
Ανοίγει λοιπόν η ωραία πύλη και εις το θυσιαστήριον εμφανίζεται ο ιερεύς. Γιατί όμως ο ιερεύς δεν κοιτάζει εμάς, αλλά κοιτάζει προς το θυσιαστήριον; Ίσταται προ του θυσιαστηρίου και δέεται, ικετεύει, παρακαλεί τον Χριστόν ως ένας μεσίτης δικός μας. Όταν θα κάνη κατόπιν την είσοδον, θα πέραση ανάμεσά μας χωρίς να μας ρίξη πάλι ούτε ένα βλέμμα. Είναι αυτός που προπορεύεται, που ανεβαίνει, που μας οδηγεί εις τον δρόμο του ουρανού.
--------------------------------------
Τι κάνει ο ιερεύς και πάει συνεχώς μπροστά χωρίς να μας κοιτάζη; Προσέξτε να καταλάβετε. Ανεβήκατε ποτέ στα μοναστήρια των Μετεώρων; Έχετε έλθει στο Μεγάλο Μετέωρο; Στην αρχαία εποχή οι άνθρωποι ανέβαιναν με το δίκτυ. Τους έβαζαν μέσα, τους έκλειναν τα μάτια για να μη ζαλίζωνται, και τους ανέβαζαν με το βαρούλκο. Αργότερα έκαναν ένα δρομάκι πολύ στενό, σύρριζα στον βράχο, που ανέβαινε μέχρι το βουνό της Μεταμορφώσεως. Όταν λοιπόν ερχόταν κάποιος, πώς να ανέβη εκείνο το πολύ στενό μονοπατάκι; Αν κοιτούσε κάτω στον κρημνό, θα εσωριάζετο και θα εχάνετο. Κατέβαινε τότε ένας καλόγερος, έδινε εις τον επισκέπτη το ράσο του και του έλεγε: Καθώς εγώ θα ανεβαίνω και θα κοιτάζω προς τα επάνω, εσύ κράτα με. Θα ανεβαίνωμε μαζί. Μην κοιτάξης όμως κάτω. Αν κοιτάξης, θα πέσης και θα παρασύρης και εμένα. Και από εκείνο το μικρό μονοπάτι, που χτυπούσε η καρδιά του επισκέπτου, γιατί ήξερε πως κάτω ήταν χάος, τον ανέβαζε ο καλόγερος. Τον ανέβαζε γύρω γύρω και, όταν έφθαναν επάνω, έλεγε: Αχ, εδώ είναι ο Χριστός! Αυτό ακριβώς κάνει και ο ιερεύς. Μας ανεβάζει στο στενό μονοπάτι. Πρόσεξε, μην κοιτάζης κάτω, μη σε πλανέψη κάτι το χοϊκό. Ψηλά η καρδιά σου, ο νους σου αετός, για να μπορή να διασχίση και τους αιθέρας και τους ουρανούς! Χερσαία ζώα δεν μπορούν να πετάξουν. Αετός γίνε! Ψηλά κοίτα!

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Η σιωπή είναι θαυμαστή βοήθεια στην εκγύμναση των αρετών και γι'αυτό είναι σημάδι φρονιμάδας».
Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η λειτουργία είναι για μας σαν ένας αρραβώνας. Όπως φοράς το δαχτυλίδι του αρραβώνος και αυτό σημαίνει μίαν υπόσχεσι γάμου, έτσι ακριβώς η λειτουργία σημαίνει ότι συνδέομαι με τον Χριστόν, ο οποίος μου υπόσχεται ότι, αν μείνω πιστός, θα με βάλη οπωσδήποτε εις την βασιλείαν των ουρανών. Ζούμε από την γη αυτήν τον παράδεισον. Εδώ λοιπόν, αγαπητοί μου, συντελείται αυτή η τόσο μεγάλη αλήθεια.
------------------------------------
Εδώ μέσα, όταν τελούμε την λειτουργίαν, είναι ολόκληρος η Εκκλησία του Χριστού. Ενούμεθα με τον Χριστόν και γινόμεθα μαζί του ένα σώμα. Όπως, εάν πάρης ένα ύφασμα άσπρο και τοποθετήσης πίσω ένα φακό πολύ δυνατό, αυτό γίνεται μία φωτεινή οθόνη, έτσι μας απορροφούν και εμάς οι ακτίνες του Χριστού και μας κάνουν χριστούς. Γινόμεθα ναός του Χριστού, γινόμεθα μέλη του Χριστού, γινόμεθα χριστοί και εκείνος είναι η κεφαλή μας. Κεφαλή, «ο Χριστός εστιν κεφαλή της εκκλησίας», σημαίνει το κεφαλάρι, η πηγή. Όταν διψάς, θα πας στην βρύσι να ξεδιψάσης. Ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος ποτίζει την καρδιά μας την διψασμένη. Τα μέλη μας και οι σάρκες μας και τα οστά μας γίνονται μελη και σάρκες και οστά του Χριστού. Ζούμε την ζωή του Χριστού και ο Χριστός αναλαμβάνει την δική μας ζωή. Όπως ένας είναι ο άρτος που βάζομε εις το άγιον αρτοφόριον, όπως ένας είναι ο άρτος τον οποίον αποθέτομεν εις την αγίαν Τράπεζαν, όπως ένας είναι ο Χριστός, έτσι και εμείς με τον Χριστόν και μεταξύ μας γινόμεθα ένα· γινόμεθα ένας Χριστός.
------------------------------------
Τι γίνεται επομένως όταν κάνωμε λειτουργία; Κάνομε μίαν δεξίωσι, ένα δείπνο. Καλούμε ως συνδαιτυμόνες τους αγίους της Εκκλησίας μας, καλούμε τον πατέρα μας τον κεκοιμημένο, τον παππού μας, τον προπάππο μας, τα πρόσωπά μας τα αγαπητά που έφυγαν, καλούμε τους αγγέλους. Και έρχεται ο ίδιος ο Χριστός και μας παραθέτει το σώμα του και το αίμα του. Αυτό σημαίνει «πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Αφού φέραμε όλους τους αγίους εδώ και αναθέσαμε εις αυτούς τον εαυτόν μας, αφού τους ικετεύσαμε και τους κάναμε βοηθούς, δίνομε τον εαυτόν μας πλέον εις τον Χριστόν.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Καθισμένος στο γραφείο του, με την μικρή του λάμπα, μ' ένα μολύβι και λίγα φύλλα χαρτί έβλεπε έξω τον κόσμο να δακρύζει, να γελά, να φιλά, να χωρίζει, να βρίζει, να μιλά, να ζει, να πεθαίνει.Ήταν θαρρείς ο μόνος θεατής αυτής της παράξενης διαδρομής των ανθρώπων που προσπαθούν να ευτυχίσουν, που προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους, που προσπαθούν να αγαπηθούν, που προσπαθούν να συγχωρεθούν, που προσπαθούν....
---------------------------------------
Μια προσπάθεια που τελειωμό δεν έχει. Συνεχώς αλλάζει μορφή. Προσπάθεια στις σπουδές, στις σχέσεις, στην εργασία...
---------------------------------------
Καθισμένος στο γραφείο του, εκεί μέσα από το παραθύρι του έβλεπε τον κόσμο, έβλεπε αυτήν την προσπάθεια των ανθρώπων να ζήσουν πριν πεθάνουν, να θεραπευτούν πριν είναι αργά, να γελάσουν μπας και χαρούν! Παρατηρούσε την εμμονή τους για επιτυχία, για ευτυχία, για χαρά, για ικανοποίηση. Γεμάτοι πληγές κι όμως τρέχανε μέσα σε αγκάθια χρυσοποίκιλτα, μέσα σε συρματοπλέγματα κολακειών και ψεμμάτων. Κάπου κάπου έβλεπε και κάποιον να κινείται θαρρείς χωρίς να πατά στη γη, σα να μην ήταν όμοιος με τους πολλούς. Είχε μια αστροφεγγιά μέσα του. Περπατούσε ως αερικό χωρίς να μπλέκεται στις παγίδες που πέφτανε οι άλλοι. Κινούταν ήρεμα, κοιτούσε μπροστά. Δεν έχανε χρόνο εδώ και εκεί. Φαινόταν ότι ήξερε τι ήθελε, ότι ήξερε τι αναζητούσε. Κοιτούσε μπροστά, με βλέμμα χαμηλωμένο μα σα να έβλεπε ψηλά. Λίγα δευτερόλεπτα τον έβλεπε. Μετά χανόταν μέσα στο πλήθος που αργολογούσε μέσα στην μπερδεμένη του προσπάθεια. Πλήθος. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Κουρασμένοι από την προσπάθεια. Γερασμένοι μέσα στην αγωνία να βρούνε αυτό το κάτι που θα τους γεμίσει, που θα τους δώσει νόημα ζωής.
---------------------------------------
Καθισμένος στο γραφείο του έστρεψε το βλέμμα του προς το λευκό χαρτί. Έπαιζε το μολύβι στα χέρια του, όταν ξαφνικά τα δάκτυλά του το αγκάλιασαν για να το κάνουν να χορέψεις άλλη μια φορά στις σκέψεις του.
Έσκυψε προς το χαρτί και έγραψε.
"Αλίμονο στον κόσμο που προσπαθεί χωρίς να ξέρει γιατί προσπαθεί. Αλίμονο στον κόσμο που κουράζεται μόνο για λίγη αναψυχή. Αλίμονο στον κόσμο που μόνο γη βλέπει και μόνο γη πατεί. Μακάριοι εκείνοι που προσπαθούν επειδή γνωρίζουν. Μακάριοι εκείνοι που κουράζονται για την αγάπη. Μακάριοι εκείνοι που βλέπουν ουρανό και στη γη αυτή ως προσκυνητές βαδίζουν".
---------------------------------------
Ήθελε κι άλλα να γράψει όμως τον σταμάτησε ένας δυνατός θόρυβος. Είδε μέσα από το παραθύρι του. Δύο αυτοκίνητα είχαν συγκρουστεί. Τίποτα το σοβαρό. Κόσμος πολύς όμως είχε μαζευτεί, άλλοι βλέπανε, άλλοι βγάζανε φωτογραφίες, άλλοι φώναζαν...βρήκαν με κάτι να ασχοληθούν.
---------------------------------------
Μια κοπέλα μπήκε ξάφνου στο πλάνο του. Δεν σταμάτησε καθόλου. Το βλέμμα της χαμηλωμένο. Το βήμα της γοργό. Σαν αερικό κινήθηκε ανάμεσα στους σταματημένους και στους περίεργους. Τα μαλλιά της αναπηδούσαν, σα να χόρευαν σε κάποιο ρυθμό απόκοσμο. Δεν σταμάτησε καθόλου. Δεν γύρισε το βλέμμα της, δεν καθυστέρησε καθόλου. Είχε κάπου να πάει. Ήξερε που πήγαινε, γιατί πήγαινε. Μα κυρίως σου έδινε την εντύπωση ότι ήθελε να πάει...
Πέρασε απ' όλους απαρατήρητη. Όλοι ασχολούνταν με το ατυχές περιστατικό που γέμισε την μέρα τους. Λίγο πριν την χάσει από τα μάτια του την είδε να κοντοστέκεται. Ένας νεαρός την άρπαξε στην αγκαλιά του. Μαζί, χέρι χέρι, χάθηκαν χωρίς να κοιτάξουν πίσω. Μόνο ο ένας κοιτούσε τον άλλον.
---------------------------------------
Πήρε το μολύβι και πάλι. Ξέχασε τι ήθελε να γράψει πριν. Τώρα κάτι άλλο η καρδιά του ψιθύριζε. "Μακάριοι αυτοί που κινούνται απαρατήρητοι βαδίζοντας τον δρόμο προς την αγάπη τους. Αυτοί που αγαπούν δεν τους νοιάζουνε άλλα πράγματα. Όλο τους το είναι τους ωθεί να βρούνε και να ενωθούν με τον ηγαπημένο τους. Αυτοί που αγαπούν γνωρίζουν τελικά γιατί προσπαθούν, γιατί ζούνε και γιατί πεθαίνουν. Γιατί αυτοί που αγαπούν δεν ζούνε για το εγώ τους, για τις ανάγκες τους, για τις επιθυμίες τους. Αγαπούνε και νοιάζονται τον ηγαπημένο τους. Γι'αυτόν ζούνε, γι'αυτόν κινούνται βιαστικά, γι'αυτόν κουράζονται, γι'αυτόν ξαγρυπνούν, γι'αυτόν προσεύχονται, γι'αυτόν ματώνουν, γι'αυτόν θυσιάζονται, γι'αυτόν πεθαίνουν...".
---------------------------------------
Δεν έβαλε τελεία. Άφησε το μολύβι. Σηκώθηκε αργά από την παλιά του καρέκλα. Σα να άκουσε από πίσω του. Προσπάθησε να μην κάνει θόρυβο. Έκανε μια στροφή και στάθηκε βουβός βλέποντας την γυναίκα του. Αυτή ξαπλωμένη στο κρεβάτι του πόνου, στα χαμένα, στα τελευταία της. Πήγε κοντά της. Της έπιασε το χέρι. Γονάτισε. Της το φίλησε όπως της το φίλησε πριν από πολλά χρόνια όταν την έκανε πρόταση γάμου. Αυτή όμως ήταν πλέον αλλού. Την κοιτούσε στα μάτια. Αυτά τα μάτια που τόσο αγάπησε, που τόσα μαζί τους μοιράστηκε. Την κοιτούσε γεμάτος αγάπη. Μα αυτή ήταν αλλού. Ίσως ήταν εκεί, στο πρώτο ραντεβού τους, σαν εκείνη την κοπέλα που είχε δει πριν λίγο από το παράθυρο. Αεικίνητη, προσηλωμένη στον ηγαπημένο της, τρυφερή, γλυκιά, ζωντανή.
---------------------------------------
Πλέον κατάλαβε ότι μια ανάσα πλέον υπήρχε μέσα στο δωμάτιο.
Η άλλη δραπέτευσε από το ασθενικό της σώμα.
Φτερούγισε πέρα από το παραθύρι του.
Την φίλησε στα μάτια.
Της τα έκλεισε ευλαβικά.
---------------------------------------
Τον βρήκαν το πρωί μαζί της.
Εκείνη ξαπλωμένη.
Αυτόν γονατιστός.
Κάποιος πρόσεξε αυτό που έγραψε λίγο πριν πεθάνει...
Σα να συγκινήθηκε.
Το άφησε μέσα στο συρτάρι του γραφείου.
Στην κηδεία τους ήρθαν πολλοί.
Το άλλο πρωί τους συζητούσαν στο καφενείο...
"Κουράστηκαν πολύ στην ζωή τους" λέγανε και ξαναλέγανε.
Κανείς δεν είπε "αγάπησαν πολύ στη ζωή τους".
Δεν γνώριζαν.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Η γλώσσα, όταν αρχίσει και λαλεί μία φορά, τρέχει σαν αχαλίνωτο άλογο και δεν μιλάει μόνο τα καλά και πρέποντα, αλλά και τα κακά».
Αγ. Νικόδημος ο Αγιόρειτης
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ομιλίες
………………………
1. Χαλκίδα, Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, 6:30μ.μ Μητροπολιτικός Ι.Ν.Αγ. Δημητρίου Χαλκίδας, θέμα:.."Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό.."
2. Αθήνα Μπραχάμι, Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, 7:00μ.μ Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Δήμου Αγίου Δημητρίου, θέμα: «Βιοτικές μέριμνες και πνευματική ζωή. Μπορούν άραγε μαζί;»..
3. Αθήνα Καλλιθέα, Παρακευή 19 Οκτωβρίου, 7:00μ.μ στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας (Ματζαγριωτάκη 76, Καλλιθέα) θα παρουσιάσουμε το βιβλίο της Όλγας Νικολαίδου, «Άνεμος Ωραίος»....

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”