Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο χριστιανός σώζεται με την πρακτική εφαρμογή των εντολών του Θεού, όχι με την θεωρητική ενασχόλησή του με τα Θεία.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε το Όχι του Θεού στην ζωή μας;

Το Όχι του Θεού όχι ως άρνηση κακίας αλλά ως παιδαγωγία, θεραπεία και σωτηρία.

Πολλές φορές προσευχόμαστε και επικαλούμαστε τον Θεό ζητώντας Του πράγματα για την ζωή μας και περιμένουμε ότι θα τα κάνει. Μπορεί όμως, τα αιτήματα να πραγματοποιηθούν σε κάποια στιγμή που κρίνει ο ίδιος. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Κάποιες στιγμές Τον εκβιάζουμε, Τον αμφισβητούμε, Του ρίχνουμε ακόμα και ευθύνες.
“Γιατί σε μένα; Γιατί να το πάθω αυτό, γιατί να μη έρθουν τα πράγματα όπως τα είχα υπολογίσει; Γιατί να μην αποκτήσω και εγώ εκείνο; Γιατί να μην έχω την ζωή του τάδε, θέλω εκείνο γιατί δεν μου το δίνεις; κλπ”.

Ο Θεός ψιθυρίζει: “Για την σωτηρία σου γίνονται όλα”. Ότι επιτρέπει ο Θεός, το επιτρέπει για την σωτηρία μας. Όχι για να παίξει μαζί μας ή να μας ταλαιπωρήσει σαν δυνάστης.

Πόσο είμαστε έτοιμοι άραγε να υποκλιθούμε στο Όχι του Θεού μετά από κάποιο αίτημά μας;

Κάποτε μια κυρία πήγε σε έναν γέροντα έχοντας μια σοβαρή ασθένεια. Ο ίδιος όταν την είδε της είπε:
“Ξέρω τι ασθένεια έχεις, μπορώ να σε κάνω καλά αλλά δεν σε συμφέρει”. Κάτι θα ήξερε ο γέροντας μέσα από την αγιοπνευματική κατάσταση που ήταν για την σωτηρία αυτής της ψυχής.

Άλλοτε πάλι, ένα παλικάρι πήγε σε ακολουθία ενός γυναικείου μοναστηρίου για να προσευχηθεί. Είχε επιθετικό καρκίνο και οι γιατροί του είπανε ότι είναι "λίγες οι μέρες του". Όι μοναχές μάθανε για την δοκιμασία του νέου. Πλησίασε η γερόντισσα το παλικάρι και του είπε να έρθει να προσκυνήσει και λείψανα που έχουν εδώ στο μοναστήρι για να παρακαλέσει τον Θεό να γίνει καλά. Και το παλικάρι απάντησε:
"Καλή μου γερόντισσα… δεν ήρθα εδώ για να γίνω καλά. Ήρθα για να ετοιμαστώ για το ταξίδι που έρχεται, ήρθα για να προσκυνήσω τους αγίους και να τους παρακαλέσω να με πάρουν μαζί τους, ήρθα για να παρακαλέσω εσάς να εύχεστε ο Θεός να με συγχωρέσει, να με ελεήσει. Ήρθα σήμερα, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να ξανάρθω…"
Έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα. Της φίλησε το χέρι. Του φίλησε το χέρι. Κατευθύνθηκαν προς τον ναό. Βάδιζαν και οι δύο σιωπηλοί. Μετά από λίγο ανεχώρησε από το μοναστήρι με μια ηρεμία στο πρόσωπό του. Ανεχώρησε μετά από λίγες ημέρες και από την ζωή αυτή. Ένας άνθρωπος που όπως είπαν οι δικοί του, ποτέ δεν παρακάλεσε τον Θεό να τον γιατρέψει, μονάχα να τον πάρει κοντά Του. Είδε τον καρκίνο ως ευλογία, την απώλεια ως κέρδος, τον πόνο ως φάρμακο, τον θάνατο ως ζωή. Δεν παρακάλεσε για τίποτα, μόνο για σωτηρία μέσα από την προετοιμασία της ψυχή του. Αν παρακαλούσε θα έπαιρνε σαν απάντηση την σιωπή του Θεού, αλλά αυτή η σιωπή ήταν η μεγαλύτερη ευλογία. Σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις της ζωής ας μην ψάχνουμε απαντήσεις. Πολλές φορές η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή του Θεού στο αίτημά μας και όλα αυτά από αγάπη και φιλανθρωπία.

Το αίτημα της προσευχής αν δεν είναι εμποτισμένο με δίψα σωτηρίας τότε καταντάει βλασφημία ενώπιον του Θεού, έλεγε ένας γέροντας.
Δεν είναι ο Θεός ένα υπέρτατο ΟΝ ικανοποίησης κοσμικών και εγωιστικών θελημάτων. Ο Θεός ως πατέρας περιμένει να του προσφέρουμε τις αμαρτίες μας και να περπατήσουμε στο δρόμο της μετάνοιας ώστε να γίνουμε ότι είναι εκείνος κατά φύση να γίνουμε εμείς κατά χάριν.
Ας πλησιάζουμε τον Κύριο όχι ως “ζήτουλες” κοσμικών αιτημάτων αλλά ως πεινασμένες υπάρξεις για σωτηρία και αιωνιότητα.
“Κύριε Ιησού Χριστέ,ελέησον με” το πως το ξέρεις εσύ Κύριε εγώ απλά θα υποκλιθώ στο θέλημά Σου μέσα από την δυσκολία της αδυναμία μου.

Αλλά ακόμα και στο πόνο θα πώ “Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν” γιατί ξέρω ότι είσαι Πατέρας μου και ό,τι κάνεις, γίνεται από την αγάπη Σου προς εμένα. Σε ευχαριστώ Κύριε, και ας βγαίνει η φράση με δυσκολία. Δέξου την αδυναμία μου όχι ως έλλειψη πίστης αλλά ως πόνο από τα τραύματα των παθών που χρειάζονται γιατρό και εσύ είναι ο μόνος που γνωρίζει την θεραπεία μου. Όλα αυτά βρίσκονται στην μεγάλη σου αγκαλιά. Έλα Κύριε σε χρειάζομαι…

Το ΟΧΙ του Θεού σημαίνει ΝΑΙ στην αιωνιότητα και την σωτηρία…

Το δάκρυ που πέφτει από την καρδιάς ΜΑΣ ως θλίψη από την άρνηση του Θεού στο αίτημα μας, να ξέρουμε σίγουρα ότι θα καταλήξει στο χαμόγελο της Αναστάσεως. Αυτή είναι η μεγάλη μας προσδοκία και λαχτάρα…

π. Σπυρίδων Σκουτής
https://iliaxtida.wordpress.com/

[toula]

Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο

Εσύ που είσαι στο Μοναστήρι, όταν πλησιάσεις τον αδελφό σου, εσύ που είσαι σύζυγος, όταν πλησιάσεις τον ή την σύζυγό σου, εσύ που είσαι πατέρας, μητέρα, όταν πλησιάσεις το παιδί σου… ό,τι θα του πεις, ό,τι σκέφτεσαι να του πεις, πες το, αφού πρώτα του πεις δυο κουβέντες που θα του δώσουν χαρά, παρηγοριά, μια ανάσα. Να τον κάνεις να πει, ανακουφίσθηκα, χάρηκα! Να κάνετε τους άλλους να σας καμαρώνουν, να σας αγαπούν, να χοροπηδούν από τη χαρά τους, όταν σας συναντούν. Διότι όλοι οι άνθρωποι στην ζωή τους, στο σπίτι τους, στο σώμα τους και στην ψυχή τους έχουν πόνο, αρρώστιες, δυσκολίες, βάσανα, και ο καθένας κρύβει τον πόνο μέσα στο πουγγί του το κρυφό, μέσα στην καρδιά του, στο σπίτι του, για να μην το ξέρουν οι άλλοι. Έτσι εγώ δεν ξέρω τι πόνο έχεις εσύ και εσύ δεν ξέρεις τι πόνο έχω εγώ. Μπορεί να γελώ και να φωνάζω, να παίζω, αλλά κατά βάθος πονώ, και γελώ και φωνάζω, για να σκεπάσω την λύπη μου. Γι’ αυτό δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο.

Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

[toula]

Βάλε στη δοκιμασία αγάπη για να φύγει ο πειρασμός!

Γερόντισσα Γαβριηλία: Να σου πω ένα μικρό παράδειγμα. Ήταν μια φίλη μου, κατοικούσε με τον πολύ καλό της σύζυγο και με την μητέρα του. Η μητέρα του ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος, αλλά από το πρωί που θα ξυπνούσε, ως την ώρα που θα κοιμότανε μιλούσε…
Αγαπούσε την νύφη της πάρα πολύ και η νύφη της το ίδιο, αλλά τι θα γινότανε μ’ αυτήν την ακατάπαυστη ομιλία; Γιατί η πεθερά, όχι μόνο της μιλούσε, αλλά της έκανε κι ερωτήσεις που έπρεπε ν’ απαντήσει…

Τι να κάνει; Τι να κάνει;

Της είπα:
– Εκείνη την ώρα που σου μιλά, εσύ να λες την Ευχή, “Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς”, αργά-αργά, με τον νου σου, όσην ώρα σου μιλά και να συνεχίζεις χωρίς ν’ απαντάς…

Γιατί συνήθως, οι άνθρωποι που μιλούν πάρα πολύ, δεν περιμένουν και δεν ενδιαφέρονται για την απάντηση του άλλου…
Συνομιλήτρια: Θέλουν να το βγάλουν από μέσα τους.
Γ.Γ: Ναι, έχουν ανάγκη μιας ανθρώπινης συντροφιάς για να λένε τις σκέψεις τους συνέχεια. Λοιπόν, η φίλη μου το εφάρμοσε και σε λίγο έγινε μια τέτοια αρμονία με την πεθερά που δεν την ενοχλούσε τίποτε πια. Πολλές φορές της έλεγα:
– Όταν ακούς τα σπουργιτάκια, θυμώνεις. Όχι. Έτσι λοιπόν να χαίρεσαι κι έναν άνθρωπο που μιλά ακατάπαυστα.
Πέρασε ο καιρός, έφυγα ταξείδι, επέστρεψα, την είδα ξανά. Ήταν ενθουσιασμένη! Τώρα όλα πήγαιναν εντάξει. Σε λίγο, η άλλη κόρη της πεθεράς την προσκάλεσε να πάει να κατοικήσει μαζί της!

Βλέπεις; Όλο αυτό έγινε για να καταλάβει ότι έπρεπε να πάρει το μάθημα, όταν το πέρασε με αγάπη, έφυγε ο πειρασμός κι έμεινε μόνο η αγάπη και τώρα, είναι όλα εντάξει.

Συν: Πολύ σπουδαίο αυτό. Θυμάμαι που το λέτε πάντα: «Αν είναι να περάσεις κάτι, θα το περάσεις. Να μην το αποφεύγεις, γιατί τότε, θα περάσεις χειρότερα»!
Γ.Γ: Ναι. Και πρέπει ο άνθρωπος να το περάσει με χαρά κι ευγνωμοσύνη. Να λέει:
– Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την δοκιμασία. Γιατί ήρθε να με κάνει πιο πράο, πιο ταπεινό, πιο ειρηνικό, πιο γεμάτο αγάπη. Κατάλαβες;

Από το βιβλίο της Μοναχής Γαβριηλίας, «Η ασκητική της Αγάπης, Γερόντισσα Γαβριηλία, (1897-1992)» των εκδόσεων Πορφύρα.

http://istologio.org/

[toula]

Χριστούγεννα και φέτος

Χριστούγεννα και φέτος! Με την πανηγυρική Λειτουργία, την προηγηθείσα νηστεία, την εξομολόγηση που καθαρίζει και τη Θεία Κοινωνία που εξαγνίζει. Όλα ήρεμα, ωραία, οικογενειακά, λαμπρά. Με χαμόγελα, ευχές και δώρα, με τραπέζια και γλυκά. Γιατί όλα θα πρέπει να επιβεβαιώνουν την ευχή «Καλά Χριστούγεννα!»… Γιορτάζουμε το γεγονός της ενανθρώπισης του Θεού, δηλαδή της πρόσληψης της ανθρώπινης φύσης από το Θεό! Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι ο δημιουργός του σύμπαντος, ο κυρίαρχος και παντοδύναμος Θεός, δέχεται να πάρει τη δική μας αδύνατη και αμαρτωλή φύση. Ο μέγας να μικράνει, ο αιώνιος να μπει στο χρόνο, ο Θεός να γίνει άνθρωπος!

Αν ο κόσμος ζει στην πλάνη, οι πολλοί αγνοούν τον ένα, οι άνθρωποι παραδέρνουν στα πάθη τους και οι χριστιανοί ζουν στην αυτάρκειά τους, τότε ο Χριστός δεν έγινε σωτήρας και λυτρωτής για όλους. Γιατί πώς θα γνωριστεί, αν δεν δει το Ευαγγέλιό Του να εφαρμόζεται στους δικούς Του; Και πώς θα εφαρμοστεί το Ευαγγέλιο αν ο άσωτος, ο διεφθαρμένος, ο περιθωριακός, δεν ταυτιστεί με τους «ανθρώπους της Εκκλησίας» και δεν προσληφθεί το πρόσωπό του όπως ο Κύριος προσέλαβε το ανθρώπινο πρόσωπο;

Όσο οι χριστιανοί διαχωρίζουν φαρισαϊκά τον εαυτό τους από τους άλλους, θα βεβαιώνουν ότι δεν έχουν το πνεύμα του Διδασκάλου τους. Και όσοι αισθάνονται δίκαιοι και σωσμένοι, αντιπαραβάλλοντας τις όποιες αρετές τους με τις πραγματικές ή φαινομενικές αμαρτίες των άλλων, δεν κατάλαβαν το λόγο του Χριστού «έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι». Η πραγματική Εκκλησία του Χριστού, όπως την έζησαν οι άγιοι όλων των εποχών, είναι στον κόσμο για να τον προσλάβει, να γίνει ένα μαζί του, να τον πονέσει αγαπητικά και να θυσιαστεί γι’ αυτόν. Τότε θα τον σώσει, θα τον ανεβάσει στον ουρανό, δηλαδή στη νέα ζωή που ο Χριστός έφερε με το να γίνει άνθρωπος παραμένοντας Θεός.

Στην παγωνιά της μοναξιάς, του συμφέροντος, της αδικίας, όπως και στη δυσκολία του πόνου, των δοκιμασιών, της φτώχιας και της ανεργίας, ας μην έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο όλο. Μπορούμε όμως, αν θέλουμε, ν’ αφουγκραστούμε την παγωνιά και τη δυσκολία των γύρω μας και να συμπορευτούμε καρδιακά, αγαπητικά, θυσιαστικά, αδελφικά. «Κύριε Ιησού Χριστέ, που ενανθρώπισες από αγάπη υπερβολική για τον άνθρωπο και έδωσες στον κόσμο την Εκκλησία Σου για να συνεχίζει την παρουσία Σου μέχρι συντελείας του αιώνος, συγχώρησε την αμέλεια και οκνηρία μας και ζωντάνεψε το Πνεύμα Σου μέσα μας για να ζήσουμε με ειλικρίνεια το Ευαγγέλιο και να γευτούμε τα δώρα της ενανθρώπισής σου, την ειρήνη της καρδιάς και την αγάπη για τον κόσμο σου, έστι ώστε ο κόσμος να ποθήσει Εσένα».

http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr

[toula]

«Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο,

να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο.»

Απ. Παύλος (Ρωμ. 12, 11)

[Αναστάσιος]

«Ἡ στενοχώρια δείχνει ὅτι δὲν ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὸν Χριστὸ»



Ὅλα τὰ δυσάρεστα, ποῦ μένουν μέσα στὴν ψυχή σας καὶ φέρνουν ἄγχος, μποροῦν νὰ γίνουν ἀφορμὴ γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παύσουν νὰ σᾶς καταπονοῦν. Νὰ ἔχετε ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.

Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προσπαθεῖτε καὶ νὰ σφίγγεσθε. Ὅλη σας ἡ προσπάθεια νὰ εἶναι ν’ ἀτενίσετε τὸ φῶς, νὰ κατακτήσετε τὸ φῶς. Ἔτσι, ἀντὶ νὰ δίδεσθε στὴ στενοχώρια, ποὺ δὲν εἶναι τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, νὰ δίδεσθε στὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ στενοχώρια δείχνει ὅτι δὲν ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὸν Χριστό.
Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό, ὅταν γίνεται ἁπλά, ἁπαλά, χωρὶς πίεση, κάνει τὸν διάβολο νὰ φεύγει. Ὁ σατανᾶς δὲν φεύγει μὲ πίεση, μὲ σφίξιμο. Ἀπομακρύνεται μὲ τὴν πραότητα καὶ τὴν προσευχή. Ὑποχωρεῖ, ὅταν δεῖ τὴν ψυχὴ νὰ τὸν περιφρονεῖ καὶ νὰ στρέφεται μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Τὴν περιφρόνηση δὲν μπορεῖ νὰ τὴ ὑποφέρει, διότι εἶναι ὑπερόπτης.
Ὅταν, ὅμως, πιέζεσθε, τὸ κακὸ πνεῦμα σας παίρνει εἴδηση καὶ σᾶς πολεμάει. Μὴν ἀσχολεῖσθε μὲ τὸν διάβολο, οὔτε νὰ παρακαλεῖτε νὰ φύγει. Ὅσο παρακαλεῖτε νὰ φύγει, τόσο σας ἀγκαλιάζει. Τὸν διάβολο νὰ τὸν περιφρονεῖτε. Νὰ μὴν τὸν πολεμᾶτε κατὰ μέτωπον.
Ὅταν πολεμᾶς μὲ πεῖσμα κατὰ τοῦ διαβόλου, ἐπιτίθεται κι ἐκεῖνος σὰν τίγρης, σὰν ἀγριόγατα. Ὅταν τοῦ ρίχνεις σφαῖρες, αὐτός σοῦ ρίχνει χειροβομβίδα. Ὅταν τοῦ ρίχνεις βόμβα, σοῦ ρίχνει πύραυλο.
Μὴ κοιτάζετε τὸ κακό. Νὰ κοιτάζετε τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πέφτετε στὴν ἀγκαλιὰ Του.

Ἁγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

[aposal]

«Ζωή είναι ο αγώνας για την αρετή».
Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

[toula]

Ένα πράγμα διδάχτηκα από αυτά που βλέπω και ακούω ότι αυτοί που το παίζουν ζόρικοι και δύσκολοι μένουνε τελικά μόνοι τους, και αυτό είναι όντως δύσκολο και ζόρι.
———————————————
Να είσαι απλός και καταδεχτικός με τους άλλους.
Μην είσαι αδιάλλακτος και δύστροπος.
Μην απαιτείς συνεχώς να περνά το δικό σου.
Μέσα στην ταπείνωση κρύβεται η πραγματική ειρήνη και χαρά.
———————————————
Μπορεί να νομίζεις ότι έτσι νικάς τους άλλους, όμως το μόνο που καταφέρνεις είναι να διαμορφώνεις την μοναξιά σου και να υποφέρεις, θεωρώντας ότι οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν ενώ εσύ είσαι η αιτία που υποφέρεις.
———————————————
Να το θυμάσαι αυτό: Υποφέρουμε στον βαθμό του εγωισμού μας
Και αυτό είναι κόλαση...
Μια κόλαση ραμμένη και κομμένη από εμάς, στα μέτρα του εγώ μας.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Μη φοβηθείς τους πειρασμούς διότι δι΄αυτών βρίσκεις τα πολύτιμα αγαθά.

Προσευχήσου να μην εισέλθεις στους ψυχικούς πειρασμούς

αλλά για σωματικούς να ετοιμάζεσαι με όλη την δύναμη σου,

διότι χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πλησιάσεις τον Θεό,

μέσα τους είναι αποτεθειμένη η θεία ανάπαυση.

Όποιος αποφεύγει τους πειρασμούς των θλίψεων και όχι των επιθυμιών, αποφεύγει την αρετή."

Αγ. Ισαάκ ο Σύρος