Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ότι είσαι, αυτό βλέπεις, ότι ζητάς, αυτό βρίσκεις. Αν έλθεις στο Άγιον Όρος και ζητάς να βρεις αρετή, θα ψάξεις και θα την ανακαλύψεις. Αν ζητάς σκάνδαλα, θα τα βρεις. Όμως το πραγματικό, το άλλο Άγιον Όρος θ' αγρυπνεί μυστικά και θα υφαίνει την ιστορία του υπόγεια και σιγαλά.

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης.
http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η αγάπη δεν έχει όρια έκφρασης.
Ποτέ μην πεις ότι "φτάνει, μέχρι εδώ θα εκφράσω την αγάπη μου, μέχρι εδώ οι θυσίες που κάνω...".

Η καρδιά που αγαπάει δεν βάζει ποτέ όρια· εκδηλώνει με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο αυτό που νιώθει.
Ακόμα και τότε που η αχαριστία του άλλου είναι έκδηλη, αυτή δεν παύει να δίνεται, να προσφέρεται.
Γιατί η αγάπη δεν ζητά ανταλλάγματα των προσφορών της. Το μόνο που την χαροποιεί είναι να δίνεται, το μόνο που την νοιάζει είναι να θυσιάζεται για το ηγαπημένο πρόσωπο, το μόνο που την χαροποιεί είναι να βλέπει τον άλλο χαρούμενο, το μόνο που την αναπαύει είναι να βάζει καθημερινά έστω ένα μικρό λιθαράκι στην ανάπαυση του άλλου.
Αυτά είναι τα ιδιώματα της πραγματικής αγάπης.

Όταν αρχίζουν τα "εγώ σου έδωσα τόσα κι εσύ λιγότερα" με αποτέλεσμα γκρίνια, μιζέρια, μαλώματα κτλ. τότε να ξέρεις ότι αυτό δεν είναι αγάπη· είναι μία άλλη κατάσταση που αυτοπροβάλλεται ως κατάσταση αγάπης που όμως δεν είναι.

Η αγάπη δεν ζηλεύει, δεν ζητά τίποτα γι'αυτήν, υπομένει, μακροθυμεί, συγχωρεί χωρίς υπολογισμούς και κρατούμενα.
Αγαπώ σημαίνει ότι ο άλλος είναι η προτεραιότητά μου.
Αγαπώ σημαίνει ότι για χάρη του άλλου μάχομαι με τον εγωισμό μου, με τα "θέλω"μου, με τα κολλήματά μου.
Αγαπώ σημαίνει δίνω το παρόν στην ζωή του άλλου, στις χαρές και στις λύπες του· χωρίς να σκέφτομαι εάν ο άλλος θα το έκανε για εμένα.
Αγαπώ σημαίνει απουσία συγκρίσεων.

Όταν μία σχέση γίνεται πεδίο μάχης και όχι πεδίο κατανόησης και αλληλοπεριχώρησης, τότε η σχέση αυτή πάσχει και χρειάζεται θεραπεία. Και η θεραπεία μπορεί να υπάρξει μόνο δια της ταπεινώσεως.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στην ζωή μετα από αρκετές μάχες με το εαυτό μας, τους άλλους και τον ίδιο το Θεό, θα καταλάβουμε ότι κάποια προβλήματα αλλάζουν, μερικά πολύ λίγο και ορισμένα καθόλου. Αυτά τα τελευταία, που είναι και εκείνα που μας παιδεύουν περισσότερο, θα χρειαστεί να τα αποδεχθούμε, να τα αγκαλιάζουμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί τους.

Πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απλό, και δεν θα γίνει εξ αρχής με χαμόγελο και χαρές. Καθ’ άλλο. Θα προηγηθεί φόβος, άρνηση, αμέτρητες προσπάθειες άρνησης και αλλαγής, γεμάτες πόνο και αγωνία μέχρι να έρθει η ώρα της συνειδητοποίησης, «θα πρέπει να μάθω να ζω με τον σταυρό μου…». Άλλωστε Ανάσταση προσδοκά μονάχα εκείνος που είναι σταυρωμένος. Η ανάσταση προϋποθέτει σταυρό και στην ζωή αυτή δεν γνώρισα κανένα άνθρωπο που να μην ανέβηκε στο Γολγοθά.

Μην κάνετε το λάθος, να συγκρίνετε και να μετράτε με ανθρώπινες λογικές μεζούρες αυτό που σας συμβαίνει. Ειλικρινά δεν βγαίνει πάντοτε νόημα και ούτε ερμηνεύονται όλα, με τα δικά μας μέτρα και αντιλήψεις. Σε ότι μας ξεπερνάει πρέπει να μάθουμε να αφηνόμαστε. Δηλαδή να εμπιστευόμαστε τον Θεό και την ροή της ζωής.

Για να είμαι ειλικρινής με αρκετά από τα προβλήματα μας, θα περάσουμε όλη τη ζωή μας παρέα. Θα συγκατοικήσουμε. Οπότε ας κοιτάξουμε τουλάχιστον να περάσουμε ωραία. Άλλωστε εκείνοι που έζησαν χαρούμενοι δεν είχαν λύσει όλα τα προβλήματα τους, απλά είχαν πάρει την απόφαση να μην αφήσουν το σταυρό να κρύψει την ανάσταση.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Σας συμβουλεύω να κρίνετε μόνον τα αμαρτήματά σας και να μην ασχολείστε με τα ξένα».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
stathisekp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7255
Εγγραφή: Τετ Μαρ 02, 2011 10:16 am
Τοποθεσία: Νέα Ιωνία Αττικής

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από stathisekp »

toula έγραψε: Τετ Σεπ 11, 2019 7:19 pm ... Άλλωστε εκείνοι που έζησαν χαρούμενοι δεν είχαν λύσει όλα τα προβλήματα τους, απλά είχαν πάρει την απόφαση να μην αφήσουν το σταυρό να κρύψει την ανάσταση.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Τι ωραίο αυτό!!!
Δώρησαί μοι του όράν τα έμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον άδελφόν μου
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που για ότι καλό της συνέβαινε, με το παραμικρό έλεγε «Δόξα τω Θεώ».
Κοντά της όμως ζούσε ένας πλούσιος ο οποίος κάθε φορά που περνούσε μπροστά από το σπίτι της την άκουγε να λέει «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε» και κάθε φορά τον εκνεύριζε.
Ώσπου μια μέρα λέει στο υπηρέτη του «Πήγαινε στην αγορά πάρε δυο καρότσια τροφές και πήγαινε σ’ αυτήν την γυναίκα. Και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε να της πεις ο Διάβολος τα έφερε».
Πράγματι λοιπόν την άλλη μέρα χτυπάει το κουδούνι της γυναίκας και καθώς ανοίγει βλέπει τα δυο καρότσια με τα τρόφιμα και τον υπηρέτη από πίσω. «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε» λέει εκείνη λάμποντας από χαρά. «Δεν θέλετε να μάθετε ποιος σας έφερε τα καρότσια;» ρώτησε ανυπόμονα ο υπηρέτης…
«Όχι παιδί μου, δεν έχει σημασία, όταν ο Θεός θέλει, ακόμη και ο διάβολος τον υπηρετεί!» είπε η γυναίκα και μπήκε μέσα χαρούμενη με τα καρότσια.

Aρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Το μαθαίνεις και χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου.
Είναι εκείνη η στιγμή της ζωής σου που έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, όχι ως κάτι το μακρινό και ξένο αλλά ως ένα γεγονός που αγγίζει την ανάπνοη σου.
Τότε είναι που στέκεσαι και θωρείς την ζωή σου ως ένα παραμύθι.
Τότε είναι που νομίζεις ότι ο καρκίνος είναι σαν μία κακόγουστη φάρσα.

«Εγώ, καρκίνο»;
Πλέον δεν έχει τίποτα σημασία (τότε έχουνε όλα σημασία). Κάθε μικρότητα παύει να υφίσταται. Κάθε ανοησία με την οποία περνούσες την ημέρα σου αφήνεται απ’ έξω από τον χρόνο σου. Πλέον δεν υπάρχει χρόνος για ανάξια πράγματα.
Οι ημέρες περνούνε, οι μήνες περνούνε. Μπαίνεις στα βαθιά της μάχης με το θηρίο που ήρθε τόσο απρόσμενα στην ζωή σου. Και εκεί στα βαθιά της μάχης, εκεί στον σπαρακτικό σου πόνο ανατέλλει φως μέσα σου.
Τόσος πόνος, μα τόσο φως.

Μα είναι το θηρίο φοβερό. Θηρίο που κυρίως θέλει να κατασπαράξει την θέλησή σου για ζωή, να συντρίψει κάθε ελπίδα, να ισοπεδώσει την χαρά και την ειρήνη της καρδιάς σου.

Κάθε ημέρα, κάθε θεραπεία, κάθε βλέμμα λύπησης που δέχεσαι, κάθε ανατολή και δύση μία μάχη. Και κουράζεσαι. Φθείρεσαι. Αυτή η φθορά της ψυχής.

Αδυσώπητος ο καρκίνος. Έρχεται τόσο άγρια, μα συνάμα και τόσο απαλά. Απαλά όπως ένα χάδι που ούτε που το καταλαβαίνεις, που σου φαίνεται σαν ψέμμα. Μα δεν είναι χάδι. Μα δεν είναι ψέμμα. Και τότε όλα αλλάζουν. Αλλάζεις. Είναι στο χέρι σου πως θα αλλάξεις. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μείνεις ίδιος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Θα κλάψεις. Και αυτό είναι σίγουρο.
Και δεν θα είναι σαν κάποιο άλλο δάκρυ που έχεις χύσει. Αυτό το δάκρυ σου θα είναι διαφορετικό. Θα είναι γεμάτο ζωή που απρόσμενα απειλείται.

Σ’αυτό το πρώτο σου δάκρυ θ’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου, την ζωή σου.
Σ’αυτό το πρώτο σου δάκρυ θα δεις ίσως για πρώτη φορά την ματαιότητα του κόσμου τούτου, την ευθραυστότητα της ζωής.
Σ’αυτό το πρώτο σου δάκρυ θα δεις και θα εκτιμήσεις ίσως το αγαθό της υγείας, της απουσίας του πόνου.

Όχι, δεν είναι αυτή η ανάρτηση για να λυπηθούμε, αλλά για να πάψουμε επιτέλους να μιζεριάζουμε ενώ έχουμε την υγεία μας, ενώ έχουμε χίλια δυο καλά!

Ας πάψουμε επιτέλους να ζούμε με μιζέρια και γκρίνια, με κατήφεια και ιδιοτροπίες ενώ έχουμε πολλές ευλογίες στην ζωή μας.

Θα πρέπει να έρθει ο καρκίνος για να εκτιμήσουμε όλα αυτά που έχουμε; Θα πρέπει να χάσουμε όλα αυτά τα αγαθά που έχουμε στην ζωή μας ώστε να τα εκτιμήσουμε; Μη γένοιτο.

Ρώτα έναν καρκινοπαθή, μίλα μαζί του, και θα δεις πόσο ευγνώμων είναι που ξύπνησε χωρίς να πονά, που μπόρεσε να κοιμηθεί χωρίς να ξυπνήσει ξερνώντας τα εσώψυχά του, που μπορεί να δει τον ήλιο, που μπορεί να πάρει μια βαθιά ανάσα, που μπορεί να φάει έστω και λίγο, που μπορεί να μιλήσει και να γελάσει, που μπορεί να έρθει έστω για λίγο στο Ναό για να κοινωνήσει, που μπορεί έστω για μερικά λεπτά να βγει για έναν περίπατο, που μπορεί να αγκαλιάσει και να αγκαλιαστεί χωρίς να πονά, που μπορεί να κάνει όνειρα για το επόμενο καλοκαίρι όπως εσύ...

Ναι, είναι φοβερός και οδυνηρός ο καρκίνος. Δεν χρειάζεται να έρθει στη ζωή μας για ν' αλλάξουμε, για να δούμε στο βάθος την ζωή μας, για να δούμε ορθά πλέον τα πράγματα, για να αποκτήσουμε επιτέλους σωστές προτεραιότητες, για να εκτιμήσουμε την υγεία μας και τον χρόνο μας.

Η ποιότητα της ζωής ενός καρκινοπαθή σμπαραλιάζεται. Για δες την ποιότητα της ζωής του. Και τότε θα δούμε εάν συνεχίσεις τα παράπονα για την δική σου!

Πώς τολμάς άνθρωπε να κάνεις παράπονα όταν η ζωή σου δεν καταναλώνεται σε νοσοκομεία, τουαλέτες και το κρεβάτι του πόνου;
Πώς τολμάς άνθρωπε να κάνεις παράπονα;
Πώς τολμάς άνθρωπε να δυσανασχετείς για τις ευλογίες που έχεις στην ζωή σου.
Πώς τολμάς άνθρωπε να μιζεριάζεις για ασήμαντα γεγονότα και να χαλιέσαι με μικροπράγματα όταν κάποιος γείτονάς σου, κάποιος γνωστός σου εκείνη την ώρα σφαδάζει από τους πόνους, κάνει χημειοθεραπεία, κοιτά τον εαυτό σου στο καθρέφτη και δεν τον αναγνωρίζει από τα κιλά που έχει χάσει, από τα μαλλιά που έχασε, από την νιότη που χάθηκε μέσα σε μερικούς μήνες;

Τί λόγο θα δώσουμε στον Θεό αδελφοί μου, όταν μας καλέσει και φέρει μπροστά μας αυτούς τους ανθρώπους, που αν και μέσα στον πόνο δεν παραπονέθηκαν, που αν και μέσα στον καρκίνο δεν γκρίνιαζαν όσο εμείς;

Ξέρετε, πόσες φορές αναλογίζομαι και την δική μου ζωή που έχω τόσα καλά κι όμως από την άλλη τα θεωρώ δεδομένα και έτσι πέφτω στην αχαριστία ή στην απαξίωση όλων αυτών των ευλογιών. Τι λόγο θα δώσω;

«Θέε μου συγχώρα την αχαριστία μου», λέγω και ξαναλέγω.

«Θεέ μου συγχώρα με που δεν σε δοξολογώ, που δεν εκμεταλλεύομαι όπως θέλεις τον χρόνο της ζωής μου».
«Θεέ μου, δώσε μου φώτιση να ξυπνήσω χωρίς το χαστούκι της αρρώστιας· φώτισέ με να εκτιμήσω ορθά την ζωή μου, τους ανθρώπους μου, χωρίς να βρίσκομαι κάτω από την απειλή της απώλειας της ζωής μου».
«Θεέ μου, φώτισέ με για να δω καθαρά τις χαρές της ζωής μου· κάνε με να μην μένω στα κακώς κείμενα αλλά να βάζω καλό λογισμό, απλό λογισμό και να μένω σε όλα αυτά τα καλά που έχω στην ζωή μου».
«Θεέ μου, άνοιξε την καρδιά μου στο έλεος και στην συγχώρεση, στην αγάπη και στην ταπείνωση, στην ευχαριστία και στην δοξολογία· άνοιξε την καρδιά μου σε όλη αυτή την αγάπη που δέχομαι από τους ανθρώπους γύρω μου και πολλές φορές δεν δίνει την πρέπουσα σημασία».
«Θεέ μου, έλα στην ζωή μου, έλα στην ζωή μας και άλλαξέ μας χωρίς να χρειαστεί να πονέσουμε...κανείς δεν αξίζει να ζήσει με πόνο, εσύ όμως Ανεξίκακε και Φιλάνθρωπε Κύριε ξέρεις καλύτερα από τον καθένα μας για τον καθένα μας· ότι επιτρέψεις ας το εκμεταλλευτούμε. Ό,τι κι αν είναι δώσε μας υπομονή και δύναμη τουλάχιστον να βγούμε νικητές. Κεκαθαρμένοι από τον θάνατο της αμαρτίας. Και με βλέμμα καθάριο να ζήσουμε τον χρόνο της ζωής μας πριν εισέλθουμε στην αιωνιότητα μαζί Σου».

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Οι άγιοι κατηγορούσαν μόνον τον εαυτό τους και ήταν διστακτικοί στις κρίσεις τους για τους άλλους».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι…»

Να μην είστε αυστηροί ιδίως με τους εφήβους σας! Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι… Κατεβαίνουν λοιπόν όσο ο καιρός περνά, 4 ποτάμια ορμητικά σαν χείμαρροι πάνω της! Το βιολογικό ποτάμι, το γνωστικό, το συναισθηματικό και το κοινωνικό. Το τι κατεβάζουν αυτά τα ποτάμια στο χωράφι της ψυχής! Πόσα μπάζα, πόσα άχρηστα αντικείμενα! Και ο γονιός τι πρέπει να κάνει; Να κάνει το αποστραγγιστικό έργο! Με καρτερία και υπομονή το οργώνει όπως είναι! Και να είστε σίγουροι πως αν έχει σπείρει κάποτε, το χωράφι θα γίνει καρπερό και γόνιμο! Στα νέα τα παιδιά που έρχονται να εξομολογηθούν τους λέω να κάνουν σωστή, όσο μπορούν, διαχείριση σε τρία πράγματα: Στο χρήμα, στο χρόνο και στο συναίσθημά τους! Αν μπορέσουν να διαχειριστούν αυτά τα τρία κατά Θεόν, τότε θα πορευτούν καλά και Θεαρέστως! Αν όχι…

Γέροντας Μύρων Σιμωνοπετρίτης
http://omothimadon.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η πολύχρονη υπομονή, που έφερε άμετρη τη χάρη του Θεού (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.
Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:
- Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:
- Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:
- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:
- Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.

Κι εγώ είπα:
- Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι το θάνατο της ψυχής.

Κι εκείνος αμέσως απάντησε:
- Σώπα, παιδί μου. Είπα ότι σε αγαπά ο Θεός και θα σου δώσει τη χάρη του. Και πρόσθεσε:
- Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δε φάνηκε να μη βοήθησε καθόλου ο Θεός. Κι όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη. Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα του η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω.

Και τελείωσε ο γέροντας με αυτά τα λόγια:
- Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση. Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μου προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής;

http://www.orthodoxfathers.com/
http://anavaseis.blogspot.com/
http://hristospanagia3.blogspot.com
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”