Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: "Μάθετε στα παιδιά σας να προσεύχονται και μετά να ομιλούν ξένες γλώσσες και πιάνο"!

Απάντηση σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα "κακά" παιδιά...

Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά! Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά. Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.

Νοιώθετε ότι συζητούν άσχημα για το πρόσωπό σας. Κάποιο Σάββατο θελήσατε να πάτε στο κοιμητήριο για να κάνετε τρισάγιο στο μεγαλύτερο γιό σας που σκοτώθηκε στον πόλεμο. Το ανακοινώσατε στα παιδιά σας μα εκείνα δεν ακολούθησαν στο τρισάγιό σας αλλά από το κρεββάτι κάθισαν στο πιάνο και άρχισαν να παίζουν.

-Παιδιά, τους είπατε, σήμερα δεν τραγουδάμε, σήμερα έχουμε το μνημόσυνο του μακαρίτη του Μίρκο.
-Μα να, εμείς του παίζουμε το πένθιμο εμβατήριο! Απάντησαν και γέλασαν δυνατά.

Και εσείς πήγατε μόνη, όπως γράφετε από το ένα νεκροταφείο στο άλλο νεκροταφείο, κλαίοντας και θρηνώντας σε όλο το δρόμο.
Ας είχατε φροντίσει στον καιρό τους, να πάρετε για τα παιδιά σας, ιδιαίτερο παιδαγωγό που θα τα δίδασκε να συμπεριφέρονται κατά το νόμο του Θεού!
Θα είχατε τώρα παιδιά και όχι μαϊμούδες και παπαγάλους. Γιατί και οι μαϊμούδες μαθαίνουν να παίζουν πιάνο και οι παπαγάλοι να μιλούν, αλλά αγωγή κατά το νόμο του Θεού μπορούν να μάθουν μόνο οι υιοί και οι θυγατέρες των ανθρώπων.

Λέγεται ότι κάποτε μια μητέρα, σύζυγος βογιάρου, ήρθε στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και του παραπονέθηκε ότι οι δάσκαλοι δεν μαθαίνουν καλά στα παιδιά της τη γαλλική γλώσσα, ρωτώντας τον τι να κάνει. Τότε ο άγιος εκείνος άνθρωπος της είπε: «Εσύ μανούλα μου, μάθε καλλίτερα τα παιδιά σου πώς να προσεύχονται στο Θεό και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα γαλλικά».

Στα παιδιά λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που είναι το πιο σπουδαίο επειδή, ότι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το ξεχνάμε. Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν ακόμα ξεχαστούν, δεν είναι μεγάλη η ζημία. Αν όμως δεν διδαχτούμε τα σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς, ή τα μάθουμε και ύστερα τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή και η γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς!

Ο αγαθός Θεός ας είναι βοηθός σας. Τώρα είναι δύσκολο να σας δώσω συμβουλή. Όταν η καρδιά θολώσει, είναι δυσκολότερο να την καθαρίσεις ακόμη και από το πιο θολωμένο χείμαρρο.r /> Υπομείνετε και προσεύχεσθε στον Θεό για τα παιδιά σας. Με την υπομονή, λίγο-λίγο ίσως καταφέρετε να τα φέρετε σε ντροπή και με την προσευχή θα ζητήσετε τη βοήθεια του Παντοδυνάμου να καθαριστεί η καρδιά των παιδιών σας. Μα πριν απ' όλα, να μετανοήσετε ενώπιόν Του, επειδή πρωτίστως στα παιδιά σας δεν μάθατε το νόμο Του.

Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν, υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν (Ησ. 1, 2).

https://www.facebook.com/10033906468059 ... 064864425/

[aposal]

«Όταν μας περιτριγυρίζει η φωτιά του κακού ή τα λιοντάρια της αμαρτίας, να ελπίζουμε στο Θεό για τη σωτηρία μας».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

Η επιλογή της ευτυχίας...

Ήταν κάποτε μια γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε:
-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.
-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.
-Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ.
-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.
-Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.
-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει, απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.
Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα από τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό.
-Είστε σίγουρα εντάξει; Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;
-Μα φυσικά. Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης. Αποφάσισα ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι δεν θα το αγαπάει; Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.
Ας μην γελιόμαστε, τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας. Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου, τρόπου σκέψης. Ο νους που αποφασίζει (και πρέπει να αποφασίζει) να ευτυχήσει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παράπονου, της μιζέριας και της εγκατάλειψης.
Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα. Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές, είναι η χαμένη δίδυμη αδελφή της ευτυχίας.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

Αν είχαμε ένα μαγικό ραβδάκι θα αλλάζαμε τους πάντες και τα πάντα.
Αυτό είναι το φοβερό! Κανείς μας δεν θα άλλαζε τον εαυτό του, διότι όλοι μας θεωρούμε ότι δεν χρειαζόμαστε καμία αλλαγή.
Και αυτό αποδεικνύεται με την συμπεριφορά που έχουμε τώρα που δεν έχουμε το μαγικό ραβδάκι.
Αποδεικνύεται με την γκρίνια μας προς τους άλλους, με τις παρατηρήσεις μας, με την εισβολή μας στην ζωή τους, με τους ελέγχους μας, με την απογοήτευση που νιώθουμε από τους άλλους.
Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία σχεδόν ποτέ να ελέγξουμε τον εαυτό μας. Θεωρούμε ότι εμείς όλα καλά τα κάνουμε, ότι μόνο εμείς προσφέρουμε, ότι μόνο εμείς θυσιαζόμαστε, ότι μόνο εμείς αγαπάμε. Και γι'αυτό πιστεύουμε ότι είμαστε πάντα οι αδικημένοι στη σχέση μας, στη δουλειά μας, στη παρέα μας, στην οικογένειά μας.
Εάν λοιπόν είχαμε αυτό το μαγικό ραβδάκι θα αλλάζαμε τους άλλους κι όχι τον εαυτούλη μας. Μα και πάλι θα διαπιστώναμε ότι ευτυχία δεν θα αποκτούσαμε. Διότι η ευτυχία δεν είναι κάτι που εξαρτάται τόσο από τους άλλους όσο από εμάς τους ίδιους. Η ευτυχία και η χαρά προέρχεται από το πως βλέπουμε και προσεγγίζουμε τους άλλους, τα γεγονότα, το κάθε τι. Ακόμα κι αν ζούσαμε ανάμεσα σε Αγίους αλλά δεν είχαμε γκρεμίσει το αυτοείδωλό μας, θα συνεχίζαμε να θεωρούμε ότι εμείς πάντα είμαστε οι αδικημένοι και οι άλλοι πάντα κοιτούνε τον εαυτούλη τους, ότι είναι εγωιστές, ότι είναι κακοί κ.α.
Μα τα πράγματα είναι απλά. Δεν χρειαζόμαστε μαγικό ραβδάκι για να ευτυχήσουμε. Χρειαζόμαστε ταπείνωση και απλότητα. Ώστε πλέον να σκεφτόμαστε θεάρεστα χωρίς κακία, χωρίς αναλύσεις, χωρίς εμπάθεια και εγωισμό.
Όλα ξεκινούν από τους λογισμούς μας.
Η Εκκλησία μας προσφέρει κάτι πολύ πιο μεγάλο και ισχυρό από ένα μαγικό ραβδάκι. Μας προσφέρει τον Σταυρό. Εάν αγκαλιάσουμε τον Σταυρό μας, εάν έχουμε πρότυπο ζωής την σταυρική ζωή, δηλαδή την ζωή της θυσίας και της ταπείνωσης, της συγχώρεσης και της αγάπης, τότε θα ευτυχούμε, θα ειρηνεύουμε, θα ζούμε μέσα στο φως της Ανάστασης. Τότε όλοι οι άνθρωποι θα προσεγγίζονται με έλεος και συγκατάβαση. Τότε όλοι θα αντιμετωπίζονται ως φίλοι και όχι ως εχθροί. Τότε δεν θα θέλουμε να αλλάξουμε κανέναν άλλον παρά μόνο τον κακό εαυτό μας.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Θα ήταν διαφορετική η ζωή μας αν φιλοσοφούσαμε κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μας. Οπωσδήποτε θα είχαμε αποφύγει πολλά λάθη και πολλές στεναχώριες, για τα οποία μετά μετανιώνουμε.

Σίγουρα πολλά πράγματα τα οποία βιώνουμε μας συντρίβουν και λέμε ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είναι ωραία. Μακάρι να μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε κάθε δευτερόλεπτο και να την απολαμβάναμε όπως πρέπει. Είναι πολύ μικρή για να χάνουμε χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε και προσπαθώντας να υπερισχύσουμε σε κάθε διαφωνία. Τουλάχιστον ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.

Το χειρότερο όμως είναι η ζήλεια που μας καταλαμβάνει. Είναι πραγματικά χάσιμο χρόνου, αφού ο Θεός μας δίνει όλα όσα χρειαζόμαστε. Μας αγαπάει επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε, όχι για κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε. Μας αγαπάει τόσο, που ακόμη και όταν θυμώνουμε μαζί Του το αντέχει!
Περνάει ο καθένας το δικό του Γολγοθά. Αλλά να ξέρουμε ότι, αν βάζαμε τα προβλήματά μας δίπλα στων άλλων, θα τα παίρναμε αμέσως πίσω. Δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τη ζωή μας με αυτή των άλλων. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, μπορεί να αλλάξει. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας, για να μη μας καταστρέφει το παρόν. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία μας, παρά μόνο η δική μας προαίρεση.

Ας έχουμε λοιπόν την ελπίδα μας στο Θεό και να θυμόμαστε πως ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Ότι δε μας σκοτώνει, μας κάνει όντως πιο δυνατούς. Να συγχωρούμε σε όλους τα πάντα και να μη μας ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι για εμάς, αλλά τι πιστεύει ο Θεός.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

Θα φροντίσεις να έχεις σε όλη σου την ζωή πνευματικό πατέρα για να του εξομολογείσαι
κάθε αμαρτία σου και κάθε λογισμό σου και να παίρνεις από αυτόν θεραπεία και άφεση.

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς.

[toula]

Mέσα από την απελπιστική κατάστασή του ο άνθρωπος θέλει κάπου να πιαστεί, για να μην απελπιστεί με ότι συνεπάγεται αυτό. Είναι κακό τούτο; Εκφράζει αδυναμία που παραπέμπει κατά το Μαρξ σε ψευδαίσθηση του Θεού;

Μπορεί και να συμβαίνει κι αυτό. Ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχουν και οι φορές που συνειδητοποιούμε την αδυναμία μας «να κάνουμε κάτι», ώστε να υπερβούμε το αδιέξοδο; Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι όλα έρχονται όπως τα θέλει και ότι με μόνο τις δικές του δυνάμεις και τα δικά του σχέδια καταφέρνει να ξεπεράσει τα αδιέξοδά του;

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος θα πει ότι «αυτός που εγνώρισε την αδυναμία του, αυτός μπόρεσε να γνωρίσει τη δύναμη του Θεού». Στη συντριβή της καρδίας, στη συνειδητοποίηση της αδυναμίας, έρχεται δυναμικά η Χάρις του Θεού, του παντοδυνάμου και αιωνίου Κυρίου μας, και μεταποιεί «τα μη όντα εις όντα», τα τίποτα σε υπαρκτά. Τότε κατανοούμε την ελπίδα αυτών των ανθρώπων, που δεν έγινε η μόρφωσή τους παραμόρφωση, που μπορούν να λεν με σιγουριά, στις δύσκολες και ασέληνες νύκτες της ζωής τους, αυτό το αληθινό «έχει ο Θεός»!

Τότε κατανοούμε ότι η πίστη στηρίζεται σε εμπειρία, στη βεβαιότητα ότι ο Θεός κρύβεται αλλά δεν εξαφανίζεται, κι ότι η σιωπή του, αν και εύκολα εκλαμβάνεται ως αδιαφορία, ίσως και ανυπαρξία, είναι όμως η έκφραση της ευγένειάς Του, που δεν θέλει να επιβάλει την παρουσία Του κι ούτε θέλει να μας υποχρεώσει με ευεργεσίες, ώστε να μας αναγκάσει έτσι να τον υπακούσουμε.

Μπροστά στην ανθρώπινη ελευθερία, το θεϊκό αυτό δώρο, παραιτείται η θεϊκή παντοδυναμία. Νομίζω ότι θα συνειδητοποιήσουμε την απέραντη αγάπη του Θεού, όταν κατανοήσουμε καρδιακά το πόσο σέβεται την ελευθερία μας.

Βέβαια, εύκολα εκχωρούμε την ελευθερία μας μπροστά στην επιτυχία του όποιου στόχου μας, που εγκλωβίζεται στα όρια του θνητού τούτου κόσμου, με βασικά πάθη τη φιλαργυρία, τη φιλοδοξία και τη φιληδονία. Όμως ο Θεός αρνείται να την πάρει και να μας κάνει δούλους ανελεύθερους, ακόμα κι αν καταλήγουμε στο να Τον αρνηθούμε.

Τελικά το «έχει ο Θεός», αν δεν κρύβει μια ψεύτικη πίστη που ο Θεός υπάρχει μόνο όταν μας κάνει τα θελήματα μας, είναι μια αλήθεια! Εκφράζει την πραγματικότητα πως «πίσω μας στέκει ο Θεός». Δείχνει τη σιγουριά της αδυναμίας μας και τη βεβαιότητα της αγάπης και του ενδιαφέροντός Του.

Έχουμε ένα Θεό που δεν αδιαφορεί για τον κόσμο Του, που βρίσκεται ζωντανά ανάμεσά μας, που η αγάπη Του στέλλει το Μονογενή του Υιό να θυσιαστεί για μας. Όσοι μέσα από τη σιωπή Του και την «εγκατάλειψή» Του γνώρισαν πώς ενεργεί, αυτοί μπορούν με σιγουριά να λεν στον εαυτό τους και στους γύρω τους «έχει ο Θεός»!

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
http://proskynitis.blogspot.gr/

[aposal]

«Να μην υπερπαχύνεις το σώμα σου, γιατί εξασθενείς την ψυχή σου».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλο πρέπει να τον πονέσεις. Και
βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια.

Αγ. Παϊσιος

[toula]

Ομιλίες:

1. Στην ενορία μου στην Αγ. Ειρήνη Πύργου Μονοφατσίου, ξεκινάμε τον κύκλο ομιλιών, την Κυριακή 13 Οκτωβρίου στις 7:00μ.μ, αίθουσα Αγ. Ειρήνης.
2. Αθήνα: Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, 7:00μ.μ, Ι. Ναός Αγ. Παρασκευής Επιβατηνής, Νέα Πεντέλη, με θέμα: «Είναι η αγιότητα αναμαρτησία;..».
3. Αθήνα: Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, 7:00μ.μ, Ι. Ναός Αγ. Δημητρίου Μπραχαμίου, με θέμα: « Πως να αγαπώ τον εαυτό μου χωρίς να γίνομαι εγωιστής…».

π. χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος