Ψυχοφελή μηνύματα...

[Αναστάσιος]

«Τὸ νήπιο δὲν γνωρίζει τὸ ψεῦδος. Ὁμοίως καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ δὲν ἔχει πονηρία. Ἐκεῖνος ποὺ εὐφράνθηκε ἀπὸ τὸν οἶνο (καὶ ἐμέθυσε), θὰ ὁμολογήση ἀκουσίως κάθε ἀλήθεια. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἐμέθυσε ἀπὸ τὴν κατάνυξι, δὲν θὰ μπορέση νὰ ψευσθῆ».
Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης

[toula]

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής:Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε άγιοι!

Το πρώτο, πού κάνει κάθε άνθρωπος, όταν τον καλέση ο Θεός στην επίγνωσί Του, είναι να ερευνήση με ακρίβεια τον εαυτό του για να ιδή, ότι πράγματι στην ζωή του πολλές ενέργειες του ήσαν έξω από το θέλημα του Θεού. Και από αυτή την στιγμή αρχίζει το έργο της μετανοίας. Η μετάνοια αρχίζει από την κατάπαυσι της αμαρτωλής ζωής και φθάνει μέχρι αυτής της θεώσεως, η οποία δεν έχει τέλος.

Ο Θεός δεν έχει περιγραφή και τέρμα· ούτε και οι ιδιότητές Του είναι δυνατό να έχουν. Μπαίνοντας ο άνθρωπος, δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, μέσα στους κόλπους της θεώσεως, πάσχει όλες αυτές τις ιδιότητες τις ατέρμονες, τις αψηλάφητες, τις ανεξιχνίαστες, τις απέραντες. Γι’ αυτό είπα ότι η μετάνοια δεν έχει τέρμα.

Πολλές φορές συμβαίνει στον αγωνιζόμενο, να μην ημπορή να νικήση τον παλαιό άνθρωπο, διότι είναι τόσο πολύ αιχμαλωτισμένος από τα πάθη του, παρ’ όλο πού αυτός τα μισεί, τα αποστρέφεται, δεν τα θέλει· και αυτή η κατάστασι θεωρείται κατά την παράδοσι της Εκκλησίας, ζωή μετανοίας.

Τότε μόνο δεν θεωρείται μετάνοια, όταν παύση ο άνθρωπος να αγωνίζεται και λέγει: «Δεν ημπορώ πλέον. Δεν υπάρχει για μένα τίποτε». Αυτό λέγεται απόγνωσι και το καταδικάζει η Εκκλησία ως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος· περικόπτει και απορρίπτει αυτό το μέλος ως σάπιο, ως βλάσφημο, στρεφόμενο κατά της αγαθότητας του Θεού.

Δεν πρέπει λοιπόν, σε καμμιά περίπτωσι να συστέλλωμε την πίστι μας. Ουδέποτε να σκεφθή κανείς, ότι είναι αδύνατο να φθάσουμε στην ολοκληρωτική μετάνοια στην οποία μας εκάλεσε ο Χριστός μας. Θα φθάσωμε χάριτι Χριστού. Ουδέποτε είναι ικανή μόνη η ανθρώπινη ενέργεια και προσπάθεια να φθάση εκεί. Αυτό είναι εγωιστικότατο και οι Πατέρες το κατεδίκασαν. Ο Μέγας Μακάριος λέγει ότι τόση είναι η δύναμι της προθέσεως του ανθρώπου, τόσο μόνο ημπορεί ο άνθρωπος, μέχρι πού να αντιδράση προς τον διάβολο. Προκαλούμενος υπό του σατανά, υπό μορφή προσβολής «κάνε αυτό», τόσο μόνο ημπορεί να πή ο άνθρωπος· «όχι δεν το κάνω». Μέχρι εκεί ημπορεί να πάη ο άνθρωπος. Από εκεί και πέρα είναι έργο της Χάριτος. Γι’ αυτό ο Ιησούς μας, ετόνιζε με έμφασι ότι, «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Άρα ποτέ να μην συσταλήτε, ποτέ να μην κατεβαίνετε στην μικροψυχία, εφ’ όσο «δια πίστεως βαδίζομεν». Ποτέ να μην λέγετε: «Δεν θα φθάσωμε εμείς στην απάθεια, δεν θα φθάσωμε στον αγιασμό, δεν θα μιμηθούμε τους Πατέρες μας». Αυτό είναι βλάσφημο. Θα τους φθάσωμε επειδή το θέλομε και εφ’ όσο το θέλομε θα μας το δώση ο Χριστός μας.

Μένοντας πιστοί και μη υποχωρούντες κατά πρόθεσι, οπωσδήποτε θα το επιτύχωμε. Αυτή είναι η πραγματικότης. Έξω από αυτή την γραμμή οι Πατέρες δεν παραδέχονται άλλη. Έξω από αυτή, θεωρείται πλέον απόγνωσι. Δεν υπάρχει το «δεν μπορώ πλέον». Πώς δεν μπορείς; Δια του Χριστού ισχύομε. «Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ». «Πάντα»,είπε ο Παύλος, για να μην αφήση κανένα περιθώριο, μήπως πή κάποιος «εγώ δεν ημπορώ». Αφού είναι «μεθ’ ημών ο Θεός, τις καθ’ ημών; Ει Θεός ο δικαιών, τις ο κατακρίνων;»

http://imverias.blogspot.com/

[toula]

Για να περάσεις στη βουλή του Θεού, πρέπει να γίνεις "βουλευτής" του Θεού, όχι "βουλευτής" του εαυτού σου.

Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης

[toula]

Οι φωνές που μας συγκλόνισαν στην ζωή μας ήταν βραχνιασμένες. Τα κορμιά που τυλίχτηκαν πάνω μας με αγάπη ήταν λαβωμένα, και εκείνοι που μας είπαν τα πιο μεγάλα "σ' αγαπώ" μιλούσαν με τρεμάμενες φωνές, από ταπείνωση και δέος για το μεγαλείο της αγάπης.
Στην ζωή διαλέγουμε να είναι κοντά μας όχι εκείνοι που γνωρίζουν, αλλά αυτοί που νιώθουν, όχι αυτοί που ξέρουν μα εκείνοι που έπαθαν, κυρίως δε αυτοί που σαν τους λες "κρυώνω" σε σκεπάζουν με την σιωπή και προσευχή τους..

** από το βιβλίο μου, "Ζωή δίχως συνταγές..."

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Όταν κάνετε έργα αρετής, να μην αποβλέπετε ποτέ στην ανθρώπινη δόξα».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[Αναστάσιος]

«Κι όταν η ψυχή σού μιλά, καλύτερα εσύ να σιωπάς. Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις, γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος, για να μην ενοχλεί την επιθυμία σου».
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[toula]

«Μην ζητάς από το Θεό να σε κάνει καλά αλλά καλό», έλεγε ο Άγιος Πορφύριος. Και εγώ στα λόγια αυτά διαβάζω, μην ζητάς να γίνεις καλά χωρίς πρώτα να ακούσεις τι θέλει να σου πει το τραύμα, η πληγή, η ασθένεια σου.
Πολλές φορές μια αρρώστια είναι η τελευταία προσπάθεια της ψυχής σου να σου πει μια μεγάλη αλήθεια που δεν θέλεις ή δεν αντέχεις να ακούσεις. Το σώμα μιλάει. Η ψυχή γράφει την ιστορία των τραυμάτων μας πάνω στο ευάλωτο κορμί μας. Η ασθένεια σχεδιάζει πάνω στα σώματα μας, εκείνα που δεν θελήσαμε ποτέ να δούμε, και μας φωνάζει «κοίταξε», «δες» καταρρέεις και χάνεσαι, άλλαξε, μεταπλάσου, μεταμορφώσου, μετανόησε.
Η αρρώστια μιλάει την γλώσσα της υγείας. Καμία σκιά δεν υπάρχει δίχως φως. Κανένα τραύμα δίχως να κρατάει δώρο. Μα και κανείς σταυρός δε μένει χωρίς Ανάσταση.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Οι περισσότεροι άνθρωποι κρίνουν με μεγάλη ευκολία, επειδή δεν εξετάζουν πρώτα τα δικά τους αμαρτήματα, προτού ν’ ασχοληθούν με τα’ αμαρτήματα των άλλων, αλλά όλοι παραβλέπουμε τα δικά μας και ασχολούμαστε με τα αμαρτήματα των άλλων».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[Αναστάσιος]

«Οι Χριστιανοί όπου πιστεύουν εις τον Χριστόν, σημειώνουν τον εαυτό τους με το σημείο του Σταυρού, όχι απλώς και ως έτυχε και με καταφρόνησιν, αλλά με κάθε προσοχήν, σύνεσιν, φόβο, τρόμο και κάθε ευλάβειαν… ότι κατά την ευλάβεια όρου έχει κάθε ένας εις τον Σταυρό, τοιούτης λογής λαμβάνει και δύναμη και βοήθεια από τον Θεό, ὧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἱς τους αἱώνας».
Άγιος Συμεὼν ο Νέος Θεολόγος

[toula]

Δόξα του Θεού είναι ο άνθρωπος ο ζωντανός.

Και «ζωντανός» άνθρωπος είναι μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του προς τον Θεό.

Άγιος Ειρηναίος