Ψυχοφελή μηνύματα...

[aposal]

«Κανένα όφελος δεν έχει κανείς, όταν διδάσκει τους άλλους και δεν διδάσκει προηγουμένως τον εαυτό του».
Άγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Ιερός Ναός Αγίου Μηνά Ναούσης

Όταν ερχόμαστε συνειδητοποιημένοι στο Μυστήριο, ξέρουμε τι θα πούμε χωρίς πολλά λόγια και περιγραφές.
Στο Μυστήριο ερχόμαστε για να καταθέσουμε την αμαρτία μας και όχι για να μιλήσουμε στον ιερέα. Εάν θέλετε να συζητήσετε κάτι, αυτό μπορεί να γίνε κάποια άλλη στιγμή.
Την ώρα του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως να είμαστε σύντομοι και συγκεκριμένοι. Δεν χρειάζεται να μακρηγορούμε, ούτε να αναλύουμε καταστάσεις. Γι'αυτό το καλύτερο είναι να έχουμε γραμμένα σε ένα χαρτάκι (για πρακτικούς λόγους) τις πτώσεις και τις αμαρτίες μας ώστε όταν ανοίγουμε το στόμα μας να λέμε συγκεκριμένα πράγματα και όχι να προσπαθούμε να ανοίξουμε συζήτηση με τον ιερέα πνευματικό.
Όταν είμαστε συγκεκριμένοι και όντως εξομολογούμαστε δεν χρειαζόμαστε πολύ ώρα αλλά μερικά λεπτά. Να σεβόμαστε και τους άλλους που περιμένουν να εισέλθουν στο Μυστήριο.
Μπορεί να έχουμε διάφορα προβλήματα στην ζωή μας. Το Μέγα Μυστήριο της Εξομολογήσεως δεν είναι για τα προβλήματά μας αλλά για την συγχώρεση των αμαρτημάτων μας. Άρα στο Μυστήριο δεν πάμε και αρχίζουμε να λέμε μόνο τι μας στεναχωρεί ή τί μας απασχολεί αλλά ομολογούμε την αμαρτία μας!
Ο ιερέας την ώρα του Μυστηρίου, στέκει εκεί μπροστά μας για να ακούσει τις αμαρτίες μας όχι ιστορίες για αγρίους.
Γι' αυτό καθυστερούν μερικοί στην εξομολόγηση, διότι δεν εξομολογούνται.
Μπορεί να νιώθουμε καλύτερα όταν μένουμε αρκετή ώρα με τον πνευματικό μας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ωφελούμαστε πνευματικά. Θα λέγαμε ότι ωφελούμαστε μόνο συναισθηματικά. Πνευματική ωφέλεια λαμβάνουμε όταν με μετάνοια και ταπείνωση ομολογούμε το χάλι μας και ζητούμε έλεος από τον Θεό.
Μην ξεφτιλίζουμε το Μυστήριο προσεγγίζοντάς το εγωιστικά και με αυτοδικαίωση. Στο Μυστήριο προσερχόμαστε για να δείξουμε τις πληγές μας και όχι για να δικαιολογήσουμε τις πληγές μας. Εάν δεν φανερώσουμε τα πάθη μας δεν θα θεραπευτούμε.
Ο πνευματικός τελεί εκείνη την ώρα Μυστήριο, δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που παίζει τον ρόλο του ψυχολόγου.

Θα παρακαλούσαμε όσοι και όσες αποφασίσουν να προσέλθουν στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως στον Ιερό Ναό μας να τηρούν τα αναγραφόμενα.

Όσοι επιθυμούν να μιλήσουν στους ιερείς για κάποιο άλλο ζήτημα της ζωής τους ή θέλουν την άποψή τους για κάτι μπορούν να το κάνουν κάποια άλλη στιγμή εκτός Μυστηρίου.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[Αναστάσιος]

«Θανάσιμη αμαρτία είναι εκείνη για την οποίαν ο άν­θρωπος μένει αμετανόητος. Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός και σπλαχνικός όσον ο Θεός. Τον αμετανόητο όμως ούτε ο Θεός τον συγχωρεί».
Αββάς Μάρκος

[aposal]

«Η νηστεία είναι η τροφή της ψυχής».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[Αναστάσιος]

«Αληθώς σε αγαπάει εκείνος, που μυστικώς εύχεται για σένα στον Θεό».
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

[toula]

Πόσες φορές κάθε ημέρα ο Χριστός μας κτυπά την πόρτα;
Την πόρτα της καρδιάς μας.
Μας κτυπά απαλά και περιμένει.
Περιμένει να ανοίξουμε.
Να ανοίξουμε να μπει.
Να μπει για να συναντηθούμε.
Να συναντηθούμε για να συγχωρεθούμε.
Να συγχωρεθούμε για να σωθούμε.

Η πόρτα της καρδιάς μας ανοίγει μόνο από μέσα.
Δεν έχει από έξω χερούλι.
Μόνο εμείς μπορούμε να την ανοίξουμε.
Γι’ αυτό και ο Χριστός το μόνο που μπορεί να κάνει
είναι να την κτυπά απαλά περιμένοντας.

Ο ίδιος ο Θεός στέκει με υπομονή και περιμένει.
Πόσο μας αγαπά ο Χριστός μας;
Τόσο, που επιμένει.
Δεν παραιτείται.
Δεν απογοητεύεται μαζί μας.
Δεν χάνει την πίστη Του σε εμάς.

Αυτός είναι ο Θεός μας.
Θεός ελέους και αγάπης.
Θεός υπομονής και κατανόησης.

Άραγε πότε θα καταλάβουμε ότι ο Χριστός είναι σφόδρα ερωτευμένος μαζί μας;
Ποιος θα μπορούσε να πολιορκεί τόσο πολύ την υπάρξή μας
εάν όχι ένας ερωτευμένος;
Είναι αυτός ο έρωτας, ο θείος έρωτας,
αυτό το ντέρτι του Χριστού που έχει για εμάς.
Είναι η απόδειξη ότι ο Χριστός
μας θέλει μαζί Του
όχι γιατί μας έχει ανάγκη,
αλλά διότι μας αγαπά αληθινά...

Ας ανοίξουμε...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Διανύουμε μια υπέροχη περίοδο όπου θα ακούσουμε απίστευτα πράγματα.

Την περίοδο του Τριωδίου αρχίζει ο αγώνας για άσκηση πολλές φορές όμως οδηγούμαστε στην άρνηση της ασκήσεως με αποτέλεσμα να ανθίζουν τα αγκάθια της αιρέσεως και της πνευματικής διαστρέβλωσης. Θα ακούσουμε πολλά πράγματα στο πλαίσιο του συγκρητισμού όπως: « Δεν χρειάζονται οι νηστείες αρκεί να έχεις αγάπη στην καρδιά σου, δεν χρειάζεται η νηστεία αρκεί να μην τρως τον διπλανό σου, τα εξερχόμενα πειράζουν και όχι τα εισερχόμενα κλπ. Δεν πειράζει να ντυθείς καρναβάλι αρκεί να βγάλει την μάσκα του εγωισμού και λίγο μασκάρεμα για να περάσουμε καλά δεν πειράζει δεν τα βλέπει αυτά ο Χριστός. Τι να την κάνεις την νηστεία αν τσακώνεσαι με τον άντρα σου;. Το κακό είναι ότι κάποια αυτά τα ακούμε πολλές φορές και από στόματα θρησκευόμενων ανθρώπων. «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.» (Ψαλμός ρμ' 140).

Βλέπουμε αγαπητοί μου ότι οι δαίμονες προβάλλουν ωραίες δικαιολογίες για να μας αναπαύσουν αλλά δυστυχώς αυτή η ανάπαυση είναι σαν να έχεις ξαπλώσει επάνω σε κάρβουνα που σύντομα θα σε κάψουν.

Πάμε να δούμε μια πολύ γνωστή διαστρέβλωση των λόγων του Κυρίου μας : «Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοὶ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος» (Μθ. 15, 11). Ποια είναι η έννοια του χωρίου; Ο άνθρωπος δεν μολύνεται δια μέσου των τροφών που λαμβάνει «ανίπτοις χερσί», δηλαδή χωρίς προηγουμένως να πλύνει τα χέρια του, όπως πίστευα οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ακολουθώντας «την παράδοσιν των πρεσβυτέρων» (Ματθ. 15,2). Αντίθετα, αυτό που το μιαίνει είναι ό,τι βγαίνει από την καρδιά του , πονηροί λογισμοί, ακάθαρτοι λόγοι, αμαρτωλά έργα (Ματθ. 15, 17-20). Συνήθως από την Θεολογίνα θεία της γειτονιάς αυτό μεταφράζεται ως εξής «Δεν έχει σημασία τι τρώμε, αντίθετα να μην τρώμε τον διπλανό μας. Οπότε δεν χρειάζονται νηστείες».

Η παγίδα της ζυγαριάς και του συγκρητισμού είναι ότι χειρότερο. Αν ακούσουμε ανθρώπους να θέτουν τα πνευματικά σε τέτοιες θεολογικές θέσεις μάλλον έχουν μεσάνυχτα από πνευματική ζωή. Μπορεί οι πατέρες να έχουν κατηγοριοποιήσει τα πάθη και τις αμαρτίες σχετικά με την πληγή που προκαλούν αλλά και κατηγορίες όπως θανάσιμες και μη θανάσιμες αμαρτίες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πληγές και δεν χρειάζονται θεραπεία. Το θέμα έγκειται στον τρόπο της θεραπείας και όχι αν θα πρέπει να θεραπεύσω κάτι ή να το αφήσω στο έλεος των δαιμόνων.

Είναι σαν να πάμε στο γιατρό να μας δώσει θεραπεία για κάτι μικρό που έχουμε αλλά πρέπει να το θεραπεύσουμε και εμείς να του πούμε ότι δεν βαριέσαι υπάρχουν και χειρότερα θα το αφήσω έτσι και ότι γίνει. Παίζουμε δηλαδή με την φωτιά. Τα μικρά θα αρχίζουν να μαζεύονται μέχρι να γίνουν μεγάλα και τότε θα ξεκινήσουν οι μεταστάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να νηστεύει πραγματικά και να κατακρίνει τον διπλανό του διότι τότε σημαίνει ότι δεν κάνει σωστά την άσκηση της νηστείας, διότι η νηστεία αφορά όλες τις αισθήσεις. Από την άλλη δεν γίνεται κάποιος να μην κατακρίνει και να είναι κοιλιόδουλος διότι πολύ απλά οι εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους σαν συγκοινωνούντα δοχεία οπότε δεν απομονώνονται.

Τέλος, όταν λέμε σωτηρία του ανθρώπου εννοούμε θεραπεία όλης της πνευματικής κατάστασης σε οντολογικό επίπεδο. Η θεραπεία δεν αφορά ένα μέρος του ανθρώπου αλλά όλο τον άνθρωπο. Βλέπουμε κάποιους να συγκρίνουν και να λένε ότι βλέπουμε ανθρώπους της εκκλησίας στην ζωή τους να έχουν προβλήματα ή να μην είναι σωστοί άνθρωποι. Ποιος μας είπε ότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας είναι τέλειοι; Πάμε στην Εκκλησία διότι είμαστε άρρωστοι , πάμε στην Εκκλησία να θεραπευτούμε ώστε να επιστρέψουμε στην καθαρότητα του βαπτίσματος και όχι να πάρουμε βραβείο ηθικής επειδή απλά πάμε και καθόμαστε δύο ώρες με τα καλά μας ρούχα σε ένα στασίδι.

Ας αφήσουμε λοιπόν αγαπητοί μου τις αμπελοφιλοσοφίες επάνω στην θεραπευτική παράδοση της Εκκλησίας μας και μέρες που είναι ας εισέλθουμε στον στίβο της ασκήσεως με πλήρη υπακοή και όχι όπως μας βολεύει. Η τακτική του συγκρητισμού ή του κόψε-ράψε δεν θα μας πάει ούτε καν μέχρι τα σκαλιά του παραδείσου αλλά στο γκρεμό της απώλειας.

Καλό αγώνα, με επίγνωση και υπακοή.

π. Σπ. Σκουτής

[toula]

Η Εκκλησία λέει όχι στον έρωτα ;

Φυσικά και ΟΧΙ ! Η Εκκλησία είναι ερωτική, έχει για Βασιλιά τον εραστή του σύμπαντος κόσμου !Τον Χριστό! Τι άλλο θέλουμε ;; Η Εκκλησία δεν λέει όχι στον έρωτα αλλά στη χρήση αυτού. Αν ο έρωτας μείνει μόνο στη σάρκα τότε εκπίπτει από την πορεία του προορισμού του και της ολοκλήρωσης του που είναι να ανέβει στον θρόνο της πραγματικής αγάπης, εκεί που τα σώματα και οι ψυχές των ανθρώπων μέσα από το Ιερό Μυστήριο του Γάμου γίνονται ΕΝΑ. Εκεί που ο έρωτας ωριμάζει βάζει θεμέλια , τα άτομα μεταμορφώνονται σε ερωτικά πρόσωπα που ο έρωτας τους δεν βλέπει μόνο το σώμα, αλλά όλη την ύπαρξη του προσώπου που αγαπά και δεν το βλέπει στατικά αλλά μέσα από το πρίσμα της αιωνιότητας. Θα μπορούσε λοιπόν η Εκκλησία να έχει καλύτερη θέση για τον έρωτα από την μεταμόρφωση του σε αιώνια αγάπη μέσα στη Βασιλεία του Θεού ;

Στο Ιερό Μυστήριο του Γάμου ο έρωτας μεταμορφώνεται σε αγάπη, η αγάπη γεννά ζωή και η ζωή αυτή προορίζεται για την αιωνιότητα ώστε να γίνει αστέρι του ουρανού.

Κάναμε τον έρωτα σεξ ...τον ταυτίσαμε με επίγειες απολαύσεις ενώ έχει άλλους προορισμούς. Τίποτα δεν γεννιέται για να μείνει αλλά για να κινείται και να μεταμορφώνεται στα χέρια του δημιουργού με τη συνέργεια του ανθρώπου πάντα με προορισμό τον ουρανό. Η σεξουαλικότητα μέσα στον γάμο στην ουσία βαπτίζεται , μεταμορφώνεται και οδηγεί στην πνευματική ωρίμανση των προσώπων, δημιουργεί ζωή και δεν αποτελεί πλέον μια απλή χρήση δύο σωμάτων για μια εγωϊστική ευχαρίστηση .

Στο σεξ τα άτομα προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους πολλές φορές εις βάρος του άλλου, στον αγιασμένο έρωτα μέσα στον γάμο τα άτομα γίνονται πρόσωπα και θυσιάζεται ο ένας για την ικανοποίηση του άλλου που δεν μένει μόνο στο σώμα αλλά πηγαίνει σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης του αγαπημένου προσώπου. Είναι αυτό που λέμε απλά ότι ερωτεύεσαι τα πάντα στον άλλον και ΔΕΝ σε νοιάζει τίποτα !

Το ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου σημαίνει ότι σημαίνεις κάτι για μένα και αυτό θα το πάμε μαζί στον δημιουργό και θα μείνει για πάντα στην αιωνιότητα, διότι δεν ανήκουμε στον εαυτό μας αλλά είμαστε μέλη του σώματος του Κυρίου. Όταν η Εκκλησία έχει την άσκηση την εγκράτειας μέσα στον γάμο, αυτό γίνεται για να δοκιμαστεί ο έρωτας αν τελικά μένει μόνο στο σώμα ή είναι και κάτι παραπάνω...Μέσα από την άσκηση με το πρόσωπο του Νυμφίου εκεί ο έρωτας μέσα στο γάμο παίρνει αγαπητικές μεταμορφώσεις.

Όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, συνήθως σαν έκρηξη βγαίνει μια πολύ όμορφη φράση από τα χείλη των ερωτευμένων “Θέλω η αγάπη μας να κρατήσει για πάντα.”……

Φυσικά ! Μπορεί να κρατήσει, αρκεί να τοποθετήσουμε αυτή την αγάπη εκεί που δεν υπάρχει θάνατος, μέσα στο μυστήριο του γάμου και να πούμε στον Κύριο : «Τά σά εκ των σών σοί προσφέροντες κατά πάντα και διά πάντα». Πάρε Κύριε την αγάπη μας , ένωσέ την , μεταμόρφωσε την και θεράπευσέ την για την αιωνιότητα εκεί που “οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος”...

Αγαπητά μου παιδιά δεν είναι κακό να ερωτεύεστε, απλά μην αφήσετε τον έρωτα σας ορφανό , να τον πάτε στην αγκαλιά του Κυρίου και εκείνος γνωρίζει να τον μεταμορφώσει. Στην τελική εκεί θα φανεί αν η αγάπη σας είναι πραγματική ή θα μείνει σε ένα επίπεδο ηδονικής απόλαυσης.

Η πραγματική αγιασμένη αγάπη μέσα στο γάμο έχει ένα φοβερό χαρακτηριστικό όταν δεν θα μπορούν για διάφορους λόγους να ενωθούν τα σώματα , τα πρόσωπα θα περιμένουν εκεί, θα είναι παρόντα και αιώνια αγαπημένα. Μην ξεχνάμε οι Άγιοι είναι οι εραστές του Νυμφίου, απλά τοποθέτησαν τον την εσωτερική ερωτική και υπαρξιακής του επιθυμία στον σωστό δρόμο.....

Καλό και ευλογημένο αγώνα!

π. Σπ, Σκουτής

[aposal]

«Στην αρχή είχε αυτούς τους δύο σκοπούς ο γάμος, την τεκνοποιία και την ικανοποίηση της σαρκικής επιθυμίας. Ύστερα όμως, όταν γέμισε από ανθρώπους η γη και η θάλασσα και ολόκληρη η οικουμένη, απομένει ένας μόνος σκοπός, η εξουδετέρωση της ακολασίας και της ασελγείας μέσα σ’ ένα χώρο αγιότητας και σεμνότητας».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

“Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό” (όσιος Πορφύριος)

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει τον διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να τη υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης.

Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σας παίρνει είδηση και σας πολεμάει. Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σας αγκαλιάζει. Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον.

Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρης, σαν αγριόγατα. Όταν του ρίχνεις σφαίρες, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα. Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο.

Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε.

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
https://antexoume.wordpress.com/