Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Για κάθε δράση μας μπορεί να υπάρξει αντίδραση.
Το ζητούμενο όμως νομίζω ότι είναι να μην γινόμαστε εμείς μια συνεχής αντίδραση.
Κάποιοι άνθρωποι δυστυχώς αντιδρούν στο κάθε τι που θα πέσει στην αντίληψή του.
Θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο επικοινωνούν με τους άλλους.

Ο άνθρωπος που αντιδρά με το παραμικρό και συνεχώς είναι άνθρωπος με ισχυρό εγωισμό, με απίστευτο κομπλεξισμό, με υπαρξιακή ανισορροπία.

Δεν είναι το ζητούμενο να αντιδρούμε. Το ζητούμενο είναι να δρούμε στη ζωή μας.

Μη προσπαθούμε να δώσουμε το «παρών» στην κοινωνία με τις αντιδράσεις μας αλλά με τις δράσεις μας.
Άλλο είναι να αντιδρώ στο φαγητό που μου προσφέρει κάποιος και άλλο να μαγειρεύω. Από την στιγμή που δεν μου αρέσει το φαγητό του άλλου ας μαγειρέψω εγώ. Ο άνθρωπος όμως που έχει μάθει να αντιδρά στις δράσεις των άλλων, δυστυχώς, δεν μπαίνει σχεδόν ποτέ στην διαδικασία να κάνει κάτι κι αυτός. Περιμένει τους άλλους να δράσουν ώστε να τους κρίνει, ώστε να αντιδράσει.

Αυτό το φαινόμενο έχει φανερωθεί περίτρανα και μέσα από την χρήση των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων. Παρατηρώ εδώ και χρόνια, ότι κάποιοι ενώ έχουνε ένα ανενεργό προφίλ, δηλαδή δεν "ποστάρουν" σχεδόν τίποτα εκεί, αντιθέτως είναι πολύ ενεργοί στα προφίλ άλλων ανθρώπων. Επειδή δηλαδή οι ίδιοι δεν έχουνε κάτι να πούνε και να δείξουνε, προσπαθούν να δείξουν ότι είναι «παρών» με την κακοπροαίρετη κριτική τους, με κακόβουλες αντιδράσεις, με σχολιασμούς σε κείμενα, βίντεο κτλ. άλλων ανθρώπων.
Αυτό το φαινόμενο είναι η απόδειξη ότι οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν. Πάσχουν από έναν εγωισμό που από την μία τους εκθέτει ανεπανόρθωτα και από την άλλη καταδεικνύει ότι εσωτερικά είναι άδεια, μιας και οι ίδιοι δεν έχουνε κάτι να δώσουνε.
Οι ίδιοι δεν ανεβάζουν φωτογραφίες τους αλλά με τις ώρες κοιτούν φωτογραφίες άλλων σχολιάζοντάς τους. Από τη μία δηλαδή δεν συμφωνούν με κάτι αλλά από την άλλη ασχολούνται με αυτό το κάτι όταν το κάνουνε οι άλλοι.
Από τη μία απαξιώνουν το FB και από την άλλη κάνουνε ψεύτικο προφίλ για να παρακολουθούν μέσα από την ασφάλεια της ανωνυμία τους και να σχολιάζουν και να αντιδρούν στο κάθε τι.
Πόσοι μίζερο και κομπλεξικό είναι αυτό;
Το αποδέχομαι να μην θέλει κάποιος να "ποστάρει" συνεχώς στο προφίλ του αλλά από την άλλη μη μου το παίζει και "ξερόλας" στα προφίλ των άλλων...

Αντί λοιπόν να αντιδράς άνθρωπε, καλύτερα να δρας.
Αντί να παραμονεύεις για να σχολιάσεις σε ξένα προφίλ, γράψε κάτι εσύ εάν δεν συμφωνείς στο δικό σου προφίλ.
Ή στο κάτω κάτω μην ακολουθείς αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο δεν συμφωνείς.

Αυτό λοιπόν το φαινόμενο επεκτείνεται και στα πνευματικά.
Κάποιοι νομίζουν ότι θα σωθούνε επειδή έλεγξαν το σκοτάδι, επειδή πολέμησαν το κακό, επειδή αντέδρασαν στην αμαρτία.
Δεν γινόμαστε αδελφοί μου του Χριστού επειδή πολεμούμε τον αντίχριστο, ούτε γινόμαστε παιδιά της Αλήθειας επειδή αντιδρούμε στο ψεύδος.
Του Χριστού γινόμαστε επειδή ζούμε με τον Χριστό, για τον Χριστό.
Παιδιά της Αλήθειας γινόμαστε όταν οι δράσεις της ζωής μας ευωδιάζουν Αλήθεια.
Κανείς δεν αγίασε επειδή είπε ΟΧΙ στα έργα του διαβόλου. Το ζητούμενο είναι να πούμε ΝΑΙ στα Χριστομίμητα έργα.
Το να καταδικάζουμε μια αίρεση, δεν λέει τίποτα εάν δεν ζούμε ορθόδοξα.
Το να εναντιωνόμαστε στην αμαρτία δεν ωφελεί εάν δεν καλλιεργούμε τις αρετές.
Το να ελέγχουμε τα «κακώς κείμενα» δεν μας κάνει καλύτερους εάν δεν ζούμε με καλοσύνη, αγαθότητα, πραότητα, ειρήνη, αγάπη.

Αντί να αντιδράς να δρας και αντί να πολεμάς το σκοτάδι γίνε εσύ ένα μικρό φως που θα φωτίζει.

Με όλους δεν θα συμφωνήσουμε και με όλους δεν θα ταιριάξουμε. Είναι κι αυτό μέσα στην ζωή. Εάν δεν μπορείς να συνυπάρχεις με κάποιους καλύτερα να απομακρυνθείς για να μην έρθεις σε σύγκρουση. Καλύτερη είναι η εθελούσια αποχώρηση παρά η ρήξη. Καλύτερη είναι η εκούσια φυγή παρά ο πόλεμος και οι πληγές που θα δημιουργηθούν.

Να τελειώσω με αυτό: Ο διάβολος χαίρεται ακόμα κι όταν τον πολεμούμε, διότι ακόμα και τότε ασχολούμαστε μαζί του. Γι’αυτό αντί να ασχολείσαι με αυτόν και τα έργα του, εσύ δώσε την προσοχή σου στον Χριστό. Όπως ο ερωτευμένος που κοιτά στα μάτια τον άνθρωπό του, έτσι κι εσύ μην κοιτάς αριστερά και δεξιά. Μην αποσπάται η προσοχή σου από τα τριγύρω. Έχεις μπροστά σου το Νυμφίο Χριστό. Με Αυτόν ασχολήσου. Γιατί κι Αυτός με εσένα ασχολείται, εσένα κοιτά στα μάτια, εσένα ποθεί, εσένα αγαπά, εσένα σώζει αιώνια.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό αλλά η ζωή και οι πράξεις μας δεν αναβλύζουν Χριστό αλλά υποκρισία.Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό με λάβαρα, σπαθιά, επίθεση σε Ιερείς, στην Ιερά Σύνοδο και αδιαφορία στον συνάνθρωπο. Θέλουμε όμως να κοινωνήσουμε. Βλέπουμε τη Θεία Κοινωνία ως εξάσκηση θρησκευτικού δικαιώματος. Έρχεται το Πάσχα και σκεφτόμαστε ακόμα και το πώς θα σπάσουμε κάποια πόρτα Εκκλησίας για να Κοινωνήσουμε. Αφού κοινωνούν χιλιάδες κάθε Πάσχα γιατί ο Ορθόδοξος κόσμος γίνεται χειρότερος; Μάλλον γιατί δεν κοινωνούσαμε όπως ο Κύριος θέλει αλλά όπως ο εγωϊσμός μας υπαγορεύει.

Δεν είμαστε τελικά άνθρωποι του Χριστού. Είμαστε άνθρωποι του ναρκισσισμού με τον Χριστό στο λάβαρο της επαναστάσεως. Καθολικός ιερέας έκανε αυτοθυσία δίνοντας τον αναπνευστήρα του σε κάποιον νεότερο με αποτέλεσμα εκείνος να φύγει από τη ζωή. Οι περισσότεροι Χριστιανοταλιμπάν θα σκεφτούν “Αφού είναι με τον Πάπα!!! δεν αξίζει αυτή η θυσία”. Η θυσία για τον συνάνθρωπο δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία, ούτε εθνικότητα. Ξεχνάμε όμως τι λέει το Ευαγγέλιο : (Ιω. 15,13-14) “μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν.”

Δεν δίνουμε χώρο στον Θεό να δράσει, να μας μιλήσει, να μας αποκαλυφθεί. Θέλουμε να μπούμε στη θέση του ώστε να γίνουμε σωτήρες και διασώστες της πίστεως και της πατρίδος. Αν εμφανιζόταν ο ίδιος ο Θεός και μας έλεγε ότι ο ίδιος θέλησε και παραχώρησε να κλείσουν οι Εκκλησίες λόγω της υποκρισίας μας και για λόγους παιδαγωγίας, θα τον πετροβολούσαμε ή μάλλον θα τον σταυρώναμε για άλλη μια φορά.

Έχουμε εσφαλμένη εικόνα για τον Θεό, τον θέλουμε δυνάστη σε βάρος των εχθρών και πατέρα μόνο για εμάς. Θέλουμε ατομικό παράδεισο για εμάς και ομαδική κόλαση για αυτούς που δεν πληρούν κάποια κριτήρια.

Ακούσαμε και το αισχρό αυτές τις μέρες ότι η Παναγία προστατεύει μόνο την Ελλάδα και όχι τα άλλα κράτη γι’ αυτό εκεί πεθαίνουν χιλιάδες. Δηλαδή η Παναγία δεν πονάει για το παιδί του Ιταλού που ξεψυχάει ή για τον ηλικιωμένο Ισπανό που βρίσκεται στην εντατική. Να ζήσουμε εμείς και ας πεθάνουν όλοι !!! Η Παναγία και ο Χριστός αγαπούν ΜΟΝΟ την Ελλάδα. Αλήθεια γιατί κάνουμε Ιεραποστολή; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμουκαι πάτερας όλων των ανθρώπων;

Πολλοί ιερείς έχουν βρεθεί στο στόχαστρο από τους επαναστάτες της οθόνης αλλά δεν άκουσα κανέναν να βγει και να πάρει την ευθύνη για τους καθημερινούς θανάτους . Κουνάνε όμως το δάχτυλο γιατί ο Ιερέας δεν λειτουργεί και δεν ανοίγει τις πόρτες! Άνθρωποι που είναι ικανοί αν πάνε τελικά στην απώλεια να πούνε στον Χριστό ότι κάνει λάθος!

Μιλάμε για Θεία Λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών. Πώς να Λειτουργήσουμε όταν τα παιδιά μας είναι αποκλεισμένα; Τι Θεία Λειτουργία θα είναι αυτή; Πώς να λειτουργούμε χωρίς ποίμνιο; Είναι σαν πατέρας να τρώς εσύ αλλά τα παιδιά σου όχι. Μια Θεία Λειτουργία με δάκρυα και πληγωμένη καρδιά, να είναι όμως ευλογημένο αν είναι να γίνει έτσι.

Όλοι στενοχωριούνται που δεν θα γιορτάσουν Πάσχα όπως τις προγούμενες χρονιές. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο ένας γιατί δεν θα ψήσει αρνί, ο άλλος γιατί δεν θα κοινωνήσει από συνήθεια, ο άλλος γιατί δεν θα ρίξει δυναμιτάκια, ο άλλος γιατί δεν θα στολίσει Επιτάφιο. Ο καθένας για την πάρτη του.

Θα κλείσω με μια προσωπική εξομολόγηση : Τις περισσότερες μαχαιριές στην ιερατική μου διακονία τις δέχτηκα από συναδέρφους και από “ανθρώπους της Εκκλησίας”. Αν ακούσετε ποτέ να σας πει κάποιος ότι είναι άνθρωπος της Εκκλησίας καλύτερα να κρατήσετε τις αποστάσεις σας. Σου λένε : “Πάτερ μου την ευχή σας” αλλά αντί να σου ασπάζονται το χέρι σου το δαγκώνουν! Ο άνθρωπος του Χριστού δεν το λέει, ούτε το διαφημίζει αλλά αυτό αποκαλύπτεται από το φως της πνευματικότητός του. Θέλουμε να κοινωνήσουμε αλλά αν βλέπαμε άνθρωπο πεσμένο στον δρόμο από κορονοϊο (covid-19) θα τρέχαμε να γλυτώσουμε!

Τελικά πάντα μου άρεσαν αυτές οι ψυχούλες οι διαλύμενες, οι λερωμένες μεν απο την αμαρτία αλλά που αναβλύζουν μετάνοια μέσα από την καρδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουν και τον άνθρωπο πίσω από το ράσο, την Εκκλησία ως μητέρα και τον Ιερέα ως πατέρα και όχι ως Θεό (φαινόμενα γεροντισμού).

Καλό αγώνα στον δρόμο της Αγίας Υπακοής ακόμα και ας μην μας αρέσει.

Την ευχή του Κυρίου μας.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’αλλάξεις πορεία...

~ Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’αλλάξεις πορεία.
Υπερνίκησε την τεμπελιά σου, κάνε το σημείο του σταυρού και πες με θέρμη και πίστη: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν».

Δεν κατακτά κανείς την πίστη μόνο με ευσεβείς στοχασμούς, αλλά κυρίως με αγωνιστική προσπάθεια. Δεν μας μαθαίνουν οι λέξεις και οι θεωρίες τι είναι ο Θεός, αλλά η εμπειρία της πνευματικής ζωής. Πρέπει ν’ανοίξουμε το παράθυρο για να μπει ο δροσερός αέρας. Πρέπει να βγούμε έξω για να μας λούσει στο φως του ήλιος. Ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε σ’ ένα σκοπό, αν καθόμαστε στην ησυχία μας και περιμένουμε, λένε οι άγιοι Πατέρες. Ας γίνει παράδειγμα μας ο άσωτος υιός. «Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού» (Λουκ. ΙΕ’20).

Μπορεί να είσαι χωμένος στα γήινα πράγματα και αλυσσοδεμένος μ’αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν γράφτηκε χωρίς λόγο στην Αγία Γραφή, ότι ο Αβραάμ ήταν εβδομήντα πέντε χρονών όταν αναχώρησε από την πατρίδα του και ότι ο εργάτης που έρχεται την ενδεκάτη ώρα παίρνει το ίδιο μεροκάματο μ’αυτόν που έρχεται την πρώτη.

Ούτε πάλι είναι σωστό να νομίζεις πως είναι πολύ νωρίς. Μια πυρκαϊά σένα δάσος δεν σβήνεται στο πι και φι. Θα ήθελες αλήθεια να δεις την ψυχή σου να καταστρέφεται και να γίνεται παρανάλωμα της φωτιάς του κακού; Κινήσου λοιπόν με δραστηριότητα.

Από τότε που βαφτίστηκες, ανέλαβες την υποχρέωση να πολεμάς εναντίον των αοράτων εχθρών της ψυχής σου. Το αγώνα αυτόν ανάλαβε τον έστω και τώρα. Αρκετά δίστασες. Βυθισμένος στην αδιαφορία και στην τεμπελιά, άφησες πολύ καιρό πολύτιμο να πάει χαμένος. Γι΄αυτό πρέπει να ξέρεις τούτο την καθαρότητα που πήρες με το βάφτισμα την άφησες να ποδοπατηθεί και να λερωθεί με το πιο οικτρό τρόπο.

Σήκω λοιπόν επάνω! Κάνε τον όμως γρήγορα, χωρίς αργοπορία. Μη αναβάλλεις την απόφαση σου «για το απόγευμα» ή «για αύριο» ή «για τότε που, όπως λες, θα είμαι έτοιμος αφού τελειώσω προηγουμένως τη δουλειά που έχω». Το διάστημα που θα μεσολαβήσει μπορεί να’ναι ολέθριο.

Όχι! Αυτή την ώρα, αυτή τη στιγμή που πήρε την απόφαση, οφείλεις να δείξεις έμπρακτα ότι απαρνήθηκες το παλιό εγώ σου και ότι άρχισες τώρα μια καινούργια ζωή, με καινούργιους σκοπούς και νέα μορφή. Σήκω, λοιπόν, χωρίς φόβο και πες: Κύριε, βοήθησε με να αρχίσω τώρα. Βοήθησε με! Γιατί αυτό που χρειάζεται πριν απ’όλα είναι η βοήθεια του Θέου.

Προχώρησε στην καινούργια σου απόφαση και μην κοιτάς ξανά πίσω. Το πάθημα της γυναίκας του Λωτ που έγινε στήλη άλατος αποτελεί για μας ένα σπουδαίο μάθημα. Έχει «απεκδυθεί τον παλαιόν άνθρωπον». Άφησε κάθετι δικό του. Όπως ο Αβραάμ, άκουσες τη φωνή του Κυρίου: «ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου καὶ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν, ἣν ἄν σοι δείξω» (Γεν. ΙΒ΄1). Προς αυτή τη χώρα από δω και πέρα να κατευθύνεις όλη σου την προσοχή και κάθε ενέργεια σου.

Απόσπασμα από το Βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ «Ο δρόμος των Ασκητών» σελ 17-19. Εκδόσεις Πορφύρα

πηγή: euxh.gr
Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1909
Εγγραφή: Δευ Δεκ 24, 2018 4:18 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από Αναστάσιος »

«Δεν θα νικήσουν οι άθεοι, δεν θα νικήσουν οι άπιστοι, θα νικήσει ο Χριστός. Αν έρθη ημέρα καταραμένη που όλοι στο σπίτι σου αρνηθούν τον Χριστό, εσύ παιδί μου, να μήν τον αρνηθείς.
Και εάν έρθη ημέρα που όλοι στην πόλη σου αρνηθούν τον Χριστό και γίνουν γιαχωβάδες, προτεστάντες, παπικοί και άπιστοι, εσύ να μείνεις πιστός στο Χριστό και να λες· Πιστεύω Κύριε.
Και αν έρθη ημέρα που θα μείνεις μόνος στον κόσμο όλο, να μη φοβηθείς, εσύ ο ένας με το Χριστό θα νικήσεις».
Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης
Αυγουστίνος Καντιώτης
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Φαινομενικά είναι πολύ εύκολο. Ο καθένας από μας έχει μέσα του μια φωτεινή και όμορφη πλευρά. Ο καθένας από μας θέλει κάποιες στιγμές να ζει μόνο για το καλό, για την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια. Αν μόνο βρίσκαμε μέσα μας, κάθε μέρα, την αποφασιστικότητα να ζούμε για τα ιδανικά μας, θα φτάναμε σε μια τέτοια μεγαλοπρέπεια και ομορφιά, τις οποίες δεν μπορούμε να φανταστούμε. Αν ο καθένας από μας, κάθε φορά, όταν τον συγκινεί ο λόγος του Θεού σε οποιαδήποτε στιγμή, αποκρινότανε σ΄αυτό και έλεγε: Ω Θεέ μου! Τί τέλεια είναι! Σ΄αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα μπορώ να είμαι μαζί Σου μια ψυχή, μια ζωή! Ω Θεέ, πόσο εύκολο είναι! Αν μόνο μπορούσαμε να αποκριθούμε έτσι και να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτό τον τρόπο, θα ενωνόμαστε με το Θεό, όχι μόνο λόγω της αγάπης Του προς εμάς, αλλά και εξαιτίας της ανταπόδοσής μας.

Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλούμ)
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μερικά λάθη μπορούμε να τα διορθώσουμε.
Όμως κάποια άλλα ενώ μπορεί να μετανοιώνουμε γι’αυτά είναι μη αναστρέψιμα.

Γι’αυτό ας προσέχουμε τα λόγια και τις πράξεις μας, γιατί μερικές φορές ακόμα και η μετάνοιά μας δεν επουλώνει πληγές που έχουμε δημιουργήσει ούτε μετριάζουν το πόνο που έχουμε προκαλέσει.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Κλαύσον τους αμετανοήτους, κλαύσον τους μηδέποτε μετανοήσαντες».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνουμε σε βάρος του πλησίον μας

Από την ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την κατάκριση αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να τους καταφρονούμε και να τους ταπεινώνουμε. Αυτό το ελάττωμα όπως προέρχεται από την υπερηφάνεια, από αυτήν θάλπεται και τρέφεται με προθυμία. Γιατί αυτή η υπερηφάνεια μαζί με την κατάκριση, αυξάνεται συνέχεια, επειδή, χωρίς να το καταλάβουν, αρέσκεται η μία με την άλλη και πλανώνται συγχρόνως.

Όση μεγαλύτερη υπόληψη και τιμή έχουμε για τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο παρακινούμαστε να κατακρίνουμε και να καταφρονούμε τους άλλους, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε μακριά από εκείνες τις ατέλειες και τα ελαττώματα που νομίζουμε ότι έχουν αυτοί. Και ο πανούργος διάβολος που βλέπει μέσα μας μια τόσο κακή διάθεση, παραμένει πάντοτε άγρυπνος για να μας ανοίγει τα μάτια και να μας κρατά ξάγρυπνους για να βλέπουμε και να εξετάζουμε και να μεγαλοποιούμε τα ελαττώματα των άλλων. Αλλά οι αμελείς δεν το πιστεύουν και δεν γνωρίζουν πόσο φροντίζει και πόσο συνεργεί ο εχθρός αυτός να τυπώσει στο νου μας αυτά τα μικρά ελαττώματα του ενός και του άλλου.

Γι αυτό, εάν αδελφέ μου, αγρυπνά αυτός για να σε ζημιώσει, στάσου και συ άγρυπνος για να μη πέσεις στις παγίδες του. Και αμέσως μόλις σου παρουσιάσει κάποιο σφάλμα του πλησίον σου, γύρισε πίσω από το λογισμό αυτόν, διότι έχει γραφή· «καθένας σας να μη σκέπτεσθε την κακία του πλησίον» (Ζαχ. 8,17). Κι αν ακόμη αισθάνεσαι ότι παρακινείσαι να τον κρίνεις, σκέψου ότι η εξουσία αυτή δεν δόθηκε σε σένα. Αλλά κι αν σου είχε δοθεί, δεν θα μπορούσες να κρίνεις σωστά όντας εσύ ο ίδιος περικυκλωμένος από χίλιους λογισμούς και πάθη και πολύ εύκολος να έχεις κακή ιδέα για τους άλλους, χωρίς δίκαιη αιτία.

Το δραστικότερο φάρμακο της κακίας αυτής είναι το να ασχολείσαι πάντοτε να ερευνάς με το λογισμό σου τα δικά σου πάθη και τις δικές σου κακίες, τα οποία είναι τόσο πολλά και τόσο απόκρυφα, που μόνον για να τα γνωρίσεις και να τα θεραπεύσεις, δεν θα σου φθάσουν όλες οι ημέρες της ζωής σου, και όχι να σου περισσέψει καιρός για να εξετάζεις τις πράξεις των άλλων. Εάν έτσι ερευνάς και κρίνεις μόνον τα δικά σου πάθη, θα καθαρίσεις τους εσωτερικούς οφθαλμούς του νου σου από εκείνους τους κακούς χυμούς και τα μεγάλα δοκάρια που βρίσκονται μέσα· από τα οποία παρακινείσαι να βλέπεις τα μικρά ξυλαράκια, που έχουν οι άλλοι στα μάτια τους, όπως είπε ο Κύριος: «Γιατί βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδελφού σου και δεν καταλαβαίνεις το δοκάρι που βρίσκεται στο δικό σου το μάτι;» (Ματθ. 7,3).

Γνώριζε, ότι όπως εξετάζεις με κακή διάθεση κάποιο πάθος του αδελφού σου, κάποια ρίζα του ίδιου πάθους βρίσκεται και μέσα στην καρδιά σου, που σύμφωνα με τη διάθεση και το πάθος που έχει, έτσι με εμπάθεια κρίνει και τα των άλλων, όπως έχει γραφή· «ο κακός άνθρωπος από το απόθεμα της καρδιάς του βγάζει πονηρά πράγματα» (Ματθ. 12,35). Γιατί και με άλλον τρόπο, ένας καθαρός και απαθής οφθαλμός, με απάθεια βλέπει τα πράγματα και όχι με πονηριά· «Καθαρός είναι ο οφθαλμός όταν δεν βλέπει πονηρά» (Αββ. 1,13). Έτσι όταν σου έλθει κάποιος λογισμός για να κρίνεις άλλους για κάποιο ελάττωμα, αγανάκτησε κατά του εαυτού σου ως φταίχτη και εργάτη του ίδιου σφάλματος, και πες στη καρδιά σου· «Πως εγώ ο ταλαίπωρος βρισκόμενος στο ίδιο σφάλμα θα σηκώσω κεφάλι για να ιδώ και να κρίνω τα σφάλματα των άλλων;». Και έτσι τα όπλα που θα μεταχειριστείς για τα σφάλματα των άλλων, μεταχειρίσου τα κατά του εαυτού σου, για να θεραπεύσεις τις πληγές σου.

Κι αν ακόμη το σφάλμα κάποιου αδελφού μπορεί να είναι δημόσιο και φανερό, εσύ αιτιολόγησέ το με αγάπη και φιλαδελφία και πες ότι στον αδελφό εκείνον με το να βρίσκονται άλλες αρετές κρυμμένες, για να φυλαχθούν αυτές, επέτρεψε ο Θεός να πέσει στο σφάλμα αυτό ή αν έχει μικρό χρονικό διάστημα το ελάττωμα εκείνο, για να παραμένει πιο ταπεινός στα μάτια τα δικά του· και ακόμη με την καταφρόνηση των άλλων να κάνει κάποιον καρπό ταπεινώσεως και να ευαρεστήσει το Θεό περισσότερο, και έτσι το κέρδος του θα είναι μεγαλύτερο από την ζημία του. Αν πάλι η αμαρτία κάποιου είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και μεγάλη και προέρχεται από καρδιά ισχυρογνώμονος, μη τον κατακρίνεις· αλλά τρέξε με το λογισμό σου στις φοβερές κρίσεις του Θεού και θα δεις εκεί και άλλους ανθρώπους που ενώ προηγουμένως ήσαν στην παρανομία σε πολύ μεγάλο βαθμό, να έχουν φθάσει σε μεγάλα μέτρα αγιότητος με την μετάνοια· και άλλους πάλι ενώ προηγουμένως ήσαν στον υψηλότερο βαθμό της τελειότητας, να έχουν πέσει σε αθλιότατο γκρεμό.

Γι αυτό, να στέκεσαι πάντοτε με φόβο και τρόμο, περισσότερο για τον εαυτό σου, παρά για κανένα άλλον. Και ας είσαι βέβαιος ότι όλα εκείνα τα καλά λόγια που θα πεις για τον πλησίον και η χαρά που θα δοκιμάσεις γι αυτόν, είναι καρπός και αποτέλεσμα του αγίου Πνεύματος. Και αντίθετα κάθε καταφρόνηση και αυθάδης κρίση και καταλαλιά του πλησίον, προέρχεται από την κακία μας και από διαβολική παρακίνηση.

Έτσι αν κάποιο ελάττωμα του αδελφού σου σε σκανδαλίσει, μην αναπαυθείς ποτέ, ούτε να δώσεις ύπνο στους οφθαλμούς σου, μέχρις ότου το διώξεις από την καρδιά σου με όλη σου τη δύναμη.

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Αόρατος Πόλεμος https://iliaxtida.wordpress.com
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σβησμένες ψυχές, άδειες ψυχές!

Όταν ήμουν μικρός, ο παπάς που με βάπτισε, μου είχε διηγηθεί το εξής περιστατικό, το οποίο και καταγράφω:«Μια φορά, παιδάκι μου, ένα πρωινό, πήγα στον ναό μου που εφημέρευα.

Ήταν χειμώνας κι έκανε πολύ κρύο. Ήμουν μόνος, χωρίς τον καντηλανάφτη, τον κυρ-Κώστα, που ήταν τότε άρρωστος.Έχοντας τα κλειδιά, άνοιξα και σκέφτηκα ν’ ανάψω τα καντήλια. Ψάχτηκα, αλλά δεν βρήκα σπίρτα. Πάω στο παγκάρι, ανοίγω τα συρτάρια, δεν βρήκα τίποτα. Πάω μέσα στο ιερό Βήμα, τίποτα πάλι. Ψάχνω εδώ, ψάχνω εκεί, για να βρω σπίρτα ή τσακμάκι (αναπτήρα δηλαδή), αλλά δεν μπόρεσα να βρω.Στεναχωρήθηκα! Πάω μπροστά στην εικόνα της Παναγίας (ο Ναός είναι αφιερωμένος στα Εισόδιά της) και της λέω:

—Παναγίτσα μου, δεν κάνεις κανένα θαύμα ν’ ανάψεις τα καντήλια; Εγώ σπίρτα ή τσακμάκι δεν έχω. Έξω κάνει κρύο και παγωνιά. Ποιον να βρω τώρα να σταματήσω για να μου δώσει φωτιά;

Τα συζητούσα όλα αυτά μόνος μου, χωρίς να σκεφθώ ότι τα καντήλια ήταν άδεια κι από λάδι. Έπρεπε, λοιπόν, πρώτα να γεμίσω τα καντήλια με λάδι και ύστερα να βρω φωτιά. Τα καντήλια ήταν όλα σβηστά, ακόμη και το ακοίμητο μέσα στο άγιο Βήμα, παρ’ όλο που εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν μακριά φυτίλια.Και εκεί που τα έλεγα αυτά, μονολογώντας για το λάδι στα καντήλια και τη φωτιά…, φρααπ!..., άναψαν μονομιάς όλα. Άναψαν όλα τα καντήλια της εκκλησίας! Και των προσκυνηταρίων και των φορητών εικόνων, που είναι στα πλάγια του τέμπλου, ακόμη και μέσα στο ιερό Βήμα, το ακοίμητο.

—Πω!... Πω!... Πω!... Να, μπρε Παναγιά, που κάνεις θαύματα! Κουραζόμαστε, βασανιζόμαστε να τ’ ανάβουμε ανεβαίνοντας στα σκαμνιά και στις καρέκλες, κι Εσύ, με μιας, φρααπ!..., ήρθες και τ’ άναψες!...

Και γυρίζοντας προς εμένα, με ρώτησε:

—Δεν μου λες, έχετε καντήλι στο σπίτι σας;

—Βέβαια.

—Καίει το καντήλι σας μέρα-νύχτα;

—Μάλιστα, μέρα-νύχτα!

—Αα! Γιατί τα σβησμένα καντήλια, παιδί μου, είναι σβησμένες ψυχές, άδειες ψυχές!

Ψυχές που δεν κάνουν προσευχή μπροστά στο εικονοστάσι, είναι παγωμένες σαν τον βοριά που φυσάει έξω· είναι σαν τ’ άδεια και σβησμένα καντήλια!...

http://www.inagiounikolaoutouneou.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Φέτος, το πιο ωραίο Πάσχα! [Γεώργιος Σπυρίδων Μάμαλος]

Δεν χρειάζεται κάποιος, ακούγοντας τους καθ’ ύλην αρμόδιους, να είναι και πολύ προσεκτικός για να καταλάβει ότι εφέτος δεν θα γιορτάσουμε Πάσχα με τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτό που λένε πατροπαράδοτο Πάσχα. Εκείνο το «δύσκολοι μήνες μας περιμένουν» ήρθε και καρφώθηκε στο μυαλό μου, παρασέρνοντας με τη μια όλα τα σχέδια για τον παραδοσιακό εορτασμό του Πάσχα.

Φέτος, δεν θα γιορτάσουμε το παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα φεύγοντας κατά χιλιάδες από τις πόλεις στα χωριά της υπαίθρου και τα νησιά. Φέτος, δεν θα συνωστιστούμε σε λιμάνια, διόδια, γκισέ αεροδρομίων για να οδηγηθούμε στον ποθητό προορισμό μας. Φέτος, δεν θα έχουμε το παραδοσιακό μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων στις εθνικές οδούς, βρίζοντας μέσα μας ή και έξω μας τον εξυπνάκια που περνάει από τη ΛΕΑ, ενώ εμείς περιμένουμε υπομονετικά στη σειρά μας. Φέτος, δεν θα έχουμε τους αιματηρούς απολογισμούς της εξόδου του Πάσχα, τροχαία ατυχήματα και συγκρίσεις με το πέρυσι. Φέτος, θα είναι έρημοι οι δημοφιλείς προορισμοί του Πάσχα. Ζάκυνθος, Μύκονος, Πάρος, Ζαγοροχώρια. Φέτος, θα είναι έρημα τα καντούνια της Κέρκυρας στα οποία συνωστίζονταν, μέχρις ασφυξίας τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες θαυμαστές του κερκυραϊκού Πάσχα για να δουν και να καταλάβουν γιατί είναι επιτέλους τόσο ονομαστό το Πάσχα της, με αποκορύφωμα το σπάσιμο των μπότιδων σε σχεδόν απευθείας μετάδοση.

Φέτος, δεν θα στοιβαχτούμε στα τσιπουράδικα τη Μεγάλη Παρασκευή για να γιορτάσουμε με την παρέα μας τη φυγή από την πόλη και το σμίξιμο με συγγενείς και φίλους που είχαμε να δούμε από πέρυσι τον Σεπτέμβριο, μιας και για τη γιορτή του χειμώνα, εκείνη με τα ωραία δέντρα και τα λαμπάκια που στολίζουμε σε δρόμους, πλατείες, σπίτια, τηλεοπτικά στούντιο για έναν και πλέον μήνα, είναι πιο ωραία να είσαι στην πόλη, να τη γιορτάζεις στα θέατρα και στις μεγάλες πίστες. Έτσι γιορτάζεται παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια η γιορτή του χειμώνα, στα τέλη Δεκεμβρίου θαρρώ πέφτει. Φέτος, δεν θα γκρινιάξουμε καν γιατί το ξενοδοχείο ή το airbnb δεν ήταν αυτό που φαινόταν στην ιστοσελίδα και τώρα που το είδαμε από κοντά έχουμε εκνευριστεί.

Φέτος, δεν θα πάμε ούτε στην Εκκλησία. Έτσι για το καλό. Δεν θα ρωτήσουμε τι ώρα κοινωνάνε Μεγάλη Πέμπτη ή Μεγάλο Σάββατο? Δεν θα ξυπνήσουνε χαλώντας τον ύπνο μας για να πάμε στην Εκκλησία να προλάβουμε να σταθούμε στην ουρά να κοινωνήσουμε, για το καλό πάντα? Φέτος, δεν θα ξαναπεράσουμε από την Εκκλησία Μεγάλη Πέμπτη βράδυ για να ακούσουμε κάνα δύο ευαγγέλια και μετά το πέμπτο να την κάνουμε γιατί έχουμε κλείσει και τραπέζι με παραδοσιακά νηστίσιμα σε μια καλή ταβέρνα στα «γαριδάδικα», «αλλά πολύς κόσμος, ρε φίλε, καρφίτσα δεν έπεφτε στα ‘’γαριδάδικα’’»! Φέτος, δεν θα πάμε για καφέ τη Μεγάλη Παρασκευή στα καφενεία, που αν είναι και λιακάδα είναι τέλεια. Εκεί αραχτοί, αν πιάσουμε και καλό τραπέζι, μπορεί να ξεμείνουμε μέχρι αργά να δούμε να περνάει και κανένας επιτάφιος. «Έτσι για το καλό μωρέ».

Φέτος, δεν θα προβληματιστούμε να εξηγήσουμε στο παιδί γιατί στα καλά καθούμενα πρέπει να πάμε και από την Εκκλησία και τι να πούμε γι’ Αυτόν, τον Άγνωστο, στο παιδί, που είναι στο σταυρό καρφωμένος. Και το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου δεν θα γκρινιάζουμε για την ώρα που θα φάμε την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα, πριν ή μετά την Ανάσταση, γιατί έχουμε και να βγούμε στα κλαμπ. Φέτος, δεν θα συρρεύσουμε οι πιστοί κατά χιλιάδες για να εορτάσουμε την Ανάσταση του Θεανθρώπου πέντε λεπτά πριν από το «Χριστός Ανέστη» για να φύγουμε αμέσως μετά, «γιατί έχω παρκάρει άσχημα και έχω κλείσει και κάποιον?». Φέτος, δεν έχει φιλί της αγάπης?

Φέτος, δεν θα ξεχυθούμε στα μαγαζιά για τα πασχαλινά μας ψώνια. Φέτος, δεν θα μπούμε στις μπουτίκ να δούμε τι είναι της μόδας την άνοιξη. Φέτος, δεν θα ψάξουμε για λαμπάδα νίντζα, λαμπάδα μπάρμπι, λαμπάδα πόκεμον για τα βαφτιστήρια μας. Φέτος, δεν θα πάμε στην αγορά Μέγα Σάββατο πρωί για τα ψώνια μπας και έχουν πέσει οι τιμές. Φέτος, δεν θα μπορούμε να καλέσουμε για το αρνί τους συγγενείς που έχουμε να δούμε από πέρυσι και τους φίλους που έχουμε να τηλεφωνήσουμε καιρό, «γιατί χαθήκαμε, ρε παιδί μου» και δεν προλαβαίναμε, να γιορτάσουμε όλοι μαζί στην αυλή, στον κήπο, στα μπαλκόνια, ακόμα και στα πεζοδρόμια τη γιορτή της άνοιξης και την έλευση της νέας σεζόν. Φέτος, τι να πούμε και γι’ αυτήν την τελευταία, πόσοι Γάλλοι, Ιταλοί ή Άγγλοι έχουν κάνει booking; ή αν η αγορά της Κίνας πάει καλά;? Θα δείξουμε κατανόηση, έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους.

Φέτος, εμείς που νηστέψαμε και προετοιμαστήκαμε και ως «βουλόμενοι αθλήσαι» απαντήσαμε καταφατικά στην πρόσκληση και μπήκαμε στο «στάδιο των αρετών» όταν εκείνο «ηνέωκται», εμείς που διασχίσαμε το στάδιο των εφτά εβδομάδων, δεν είμαστε σε καλύτερη μοίρα. Φέτος, δεν θα ακούσουμε τους γλυκασμούς των αγγέλων από τα χείλη καλλικέλαδων ψαλτών. Δεν θα κρατήσουμε θριαμβευτικά «τα Βάια των Φοινίκων». Δεν θα σκύψουμε τον αυχένα όταν ο Νυμφίος θα «αναβαίνει εις Ιεροσόλυμα ίνα συσταυρωθώμεν». Φέτος, δεν θα κουνήσουμε το κεφάλι ακούγοντας τα «Ουαί» της Μεγάλης Δευτέρας. Φέτος, η Μεγάλη Τρίτη θα στερέψει από «τας πηγάς των δακρύων» της Κασσιανής μοναχής. Φέτος, τα κεριά του Ευχελαίου δεν θα ανάψουν και οι «ωραίοι πόδες» των μαθητών θα μείνουν άνιφτοι τη Μεγάλη Τετάρτη. Φέτος, δεν θα νιώσουμε το ρίγος της συγκίνησης όταν «ο των Αγγέλων Βασιλεύς» θα παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα: «ει δυνατόν εστι παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Φέτος, θα γευθούμε μέχρι τελευταίας σταγόνας την πικρή απουσία του θριάμβου της ελληνικής γλώσσας κατά τους «Μακαρισμούς» και την ανατριχιαστικά ρεαλιστική περιγραφή του Πάθους κατά τους «Αίνους» της Μεγάλης Πέμπτης. Φέτος, δεν θα νιώσουμε την ταπείνωση κατά τις Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες μην ακούοντας το «?ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν και ουκ εσμεν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών!», και δεν θα αναρωτηθούμε «ποίες χερσί» να προσψαύσουμε το ακήρατο Σώμα του Σωτήρος. Φέτος, θα μείνουμε μακριά από τον θρήνο επί του γλυκού Έαρος και δεν θα «παρηγορήσουμε» τη χαροκαμένη Μάνα όταν η καρδιά της θα διαπερνάται από τη «ρομφαία της θλίψης», την εσπέρα της Μεγάλης Παρασκευής. Φέτος, δεν θα ακούσουμε τον Άδη να βοά «στένων» για την κατάλυση της εξουσίας του την αυγή του Μεγάλου Σαββάτου ούτε θα γευθούμε τη γλυκύτητα του Σώματος και του Αίματος Εκείνου κατά τη Θεία Κοινωνία. Φέτος, δεν θα δονηθεί η καρδιά μας όταν ο «τοις ιματίοις εξαστράπτων Άγγελος» θα κάθεται επί του λίθου αναφωνώντας «τι ζητείτε τον Ζώντα μετά των νεκρών, τι θρηνείτε τον άφθαρτον ως εν φθορά;». Φέτος τα άμφια των διακόνων, των ιερέων και των αρχιερέων θα μείνουν διπλωμένα και δεν θα υπάρξει η ορατή μετάβαση από το μωβ του πένθους, στο χρυσό και λευκό της χαράς. Φέτος, δεν θα περιπτύξουμε αλλήλους συγχωρώντας «πάντα τη Αναστάσει» ούτε θα αναπαυθούμε εμείς της ενδεκάτης ώρας «ως οι εργασάμενοι από της πρώτης» και θα μείνει χωρίς απάντηση η πρόσκληση «η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών». Τουλάχιστον ως προς την ορατή συμμετοχή μας!

Φέτος, συμβαίνει κάτι συγκλονιστικά πρωτόγνωρο και μοναδικό. Σε αυτή την ανεξήγητη μοναδικότητα όλοι βρισκόμαστε ενεοί εμπρός στη ΜΗ συμμετοχική εορτή. Όλοι εκτός νυμφώνος. Εκ του μακρόθεν. Εμείς οι άθεοι, εμείς οι χλιαροί προς τη θρησκεία, εμείς οι φιλακόλουθοι χριστιανοί. Όλοι ίσοι. Όλοι ίδιοι. Εμείς θα σκεφτούμε: «έτσι επέτρεψε ο Θεός των Πατέρων ημών». Εμείς πάλι θα πούμε: «τι κρίμα, ούτε εκδρομές αυτό το Πάσχα ούτε χαρά για τη γιορτή της άνοιξης». Εμείς οι Ορθόδοξοι. Εμείς οι Καθολικοί. Εμείς οι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί. Ακόμα και οι Εβραίοι. Ακόμα και οι Μουσουλμάνοι. Όλοι εμείς θα γευτούμε την ίδια κενότητα. Ο Θεός των Αβρααμιαίων Θρησκειών «επέτρεψε;» να κλείσουν τα Ιερά και τα Όσιά τους παντού στην οικουμένη. Από τη Μέκκα μέχρι το Ισραήλ. Από τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη και τον Άγιο Παύλο στο Λονδίνο, μέχρι τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Και από το Ναό της Γεννήσεως, από όπου ξεκίνησαν όλα, μέχρι εκείνον της Αναστάσεως, όπου κατέληξαν όλα.

Φέτος, όλοι θα σκεφθούμε. Φέτος, όλοι θα αναρωτηθούμε. Για το οικουμενικό extra omnes -έξω όλοι- από τα ιερά και τα όσια όπου Γης, που βιώνουμε αυτή την πιο ιερή περίοδο του χρόνου. Στο τέλος, είναι σίγουρο, όλοι θα βρούμε την απάντηση. Έκαστος κατά την καρδίαν αυτού. Έκαστος κατά το περίσσευμα της αγάπης του. Και θα απολαύσουμε αυτό το όντως ανεπανάληπτα μοναδικό Πάσχα.

Φέτος, το πιο ωραίο Πάσχα?

Γεώργιος Σπυρίδων Μάμαλος 01/04/2020

*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

www.gonia.gr
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”