Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πάνω κάτω η διάθεση. Μια έτσι, μια αλλιώς. Όλοι κάτι κρύβουμε στην καρδιά μας. Η ψυχή του καθενός ξέρει τι περνάει, τι προσπαθεί να ξεπεράσει, τι βάστα, τι υπομένει.
Να σου πω όμως κάτι;
Ό,τι κι αν τώρα σου γνέφει να μείνεις σκυθρωπός... θα περάσει. Όλα κάποτε θα περάσουν. Και το μόνο που θα μείνει να χαράζει το πρόσωπό σου είναι το χαμόγελό σου. Γιατί; Διότι γι’αυτό είσαι φτιαγμένος (κι ας το αρνείσαι). Για να χαμογελάς τώρα και αιώνια, ατενίζοντας το Κάλλος του Δημιουργού μας, μετέχοντας στην ζωή όπου δεν υπάρχει πόνος, κόπος, στεναγμός.
Μια έτσι και μια αλλιώς. Ναι το ξέρω...
Έτσι είμαστε, παλεύουμε με την δυστυχία και την ευτυχία μας, χτυπιόμαστε με έρωτες και μίση, μπερδευόμαστε μέσα στα αναπάντεχα της ζωής.
Μα παντού χώρα ένα χαμόγελο.
Ένα χαμόγελο προς τον ουρανό, ένα χαμόγελο προς τους άλλους, ένα χαμόγελο προς τον εαυτό σου.
Και όλα να τα χάσουμε, κάπου εκεί κρυμμένο έχουμε ένα χαμόγελο. Μην το αφήνεις αξόδευτο. Και αυτό το χαμόγελο το χρωστάς κυρίως στον εαυτό σου, γιατί είσαι ακόμα εδώ αν και πληγωμένος, στέκεις με ελπίδα ακόμα κι τώρα που η καρδιά σου προδόθηκε, ακόμα και τώρα που τα δάκρυα για την ανέφικτη αγκαλιά, που έψαχνες και πριν καλά καλά την βρεις την έχασες, είναι φρέσκα... ακόμα βαστάς γερά αν και δεν βρήκες την κατανόηση που έψαχνες.
Για όλα αυτά και αλλά πολλά σου αξίζει να χαμογελάς!
Άσε κιόλας που σου πάει. 🤗

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Κάποιοι φοβούνται τόσο πολύ μην χάσουνε έναν άνθρωπο από την ζωή τους και τελικά τον διώχνουν μακρυά τους λόγω αυτής της φοβίας τους που εκφράζεται με εμμονές, με ζήλια και γκρίνια.
Μόνοι τους πραγματώνουν τους φόβους τους και αυτό είναι ότι πιο τραγικό για τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Γι’αυτό αντί να φοβάσαι μην χάσεις κάποιον, εσύ να χαίρεσαι και να είσαι ευγνώμων που τον έχεις στην ζωή σου.
Να χαίρεσαι για το τώρα και να μην κάνεις φοβικά σενάρια για το αύριο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γι’ αυτούς που επιμένουν να θέλουν να κοινωνήσουν.

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Τον τελευταίο καιρό, πλανιέται ανάμεσά μας έντονο το ερώτημα: «Μα δεν θα κοινωνήσουμε εφέτος τη Μεγάλη Εβδομάδα; Ούτε το Πάσχα;» Δεν θα ήθελα να χωρίσω τους ανθρώπους σε αυτούς που κοινωνούν για το «έθιμο» και σ’ αυτούς που κοινωνούν με συναίσθηση. Την τελική κρίση θα την κάνει ο Κύριος «εν τη εσχάτη ημέρα της Παρουσίας Του.» Άλλωστε ο ίδιος μας είπε πως υπάρχει ενδεχόμενο οι έσχατοι να γίνουν πρώτοι και οι πρώτοι να βρεθούν τελευταίοι. Μεσ’ την καρδιά του καθενός, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται, κανείς δεν μπορεί να προδικάζει την πορεία κανενός.

Αυτό που θα ήθελα να πω, σχετικά με την «απαγόρευση» της Θείας Κοινωνίας, είναι το θέμα της υπακοής. Αν η πολιτεία μας ζητά να κάνουμε κάτι, τότε οφείλουμε να πειθαρχήσουμε. Αν η Εκκλησία μας ζητά να κάνουμε κάτι, οφείλουμε να υπακούσουμε. Η πειθαρχία με την υπακοή, αν και εξωτερικά φαίνονται ταυτόσημες, εντούτοις διαφέρουν ριζικά! Η πειθαρχεία είναι η εξωτερική συμμόρφωση προς μια εντολή, χωρίς σχέση με το πρόσωπο, ενώ η υπακοή προϋποθέτει σχέση, δηλαδή αγάπη και εμπιστοσύνη, που οδηγούν στην αποδοχή της εντολής.

Αν η πολιτεία μας ζητούσε να αρνηθούμε τον Χριστό, με το να μην πηγαίνουμε στο ναό και να κοινωνούμε, τότε οι αληθινά πιστοί θα έπρεπε να μην πειθαρχήσουν. Στην προκειμένη περίπτωση η Εκκλησία - οι Επίσκοποι που έχουν την ευθύνη «να ορθοτομούν τον Λόγο της Αληθείας» - μας ζητά να μην προσέλθουμε στους ναούς τη Μεγάλη Εβδομάδα και άρα να μην κοινωνήσουμε. Οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν, ασφαλώς, με την πίστη αλλά με την προφύλαξη της υγείας, της δικής μας και των συνανθρώπων μας. Δεν οφείλουμε, ως χριστιανοί, να υπακούσουμε, όσο και αυτό να μας πονεί; Ο ίδιος ο Χριστός έκανε πλήρη υπακοή στον Πατέρα Του μέχρι το Σταυρικό θάνατο, παρόλο που με πόνο Τού ζήτησε «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Θα πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε ότι η υπακοή στην Εκκλησία παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην πνευματική μας ζωή.

Η λαθραία Θεία Κοινωνία, για να «νιώσουμε ωραία τώρα που έρχεται Πάσχα», κρύβει τον πνευματικό εγωισμό, που συγκεκριμενοποιείται στη συναισθηματική καταξίωση. Οι ιερείς που ενθαρρύνουν τέτοια πνευματική αυτοδικαίωση, αν υπάρχουν, έχουν φοβερή ευθύνη. Είναι καιρός να εννοήσουμε τη δυναμική της ταπείνωσης, που πηγάζει από την υπακοή και όχι την ανυπάκουη τήρηση κάποιων από τις εντολές.

Άλλωστε, γιατί να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τόσους άλλους, που και αυτοί θέλουν να κοινωνήσουν και δεν μπορούν να τον κάνουν; Η σωτηρία δεν είναι ατομική, αλλά συλλογική. Η ατομικότητα είναι κόλαση. Η κοινωνικότητα είναι παράδεισος. Και το ένα και το άλλο, αρχίζουν από το νυν αιώνα και προεκτείνονται στην αιωνιότητα.

Πώς είναι δυνατό να χαρείς μόνος, όταν ο κόσμος όλος πονεί που δεν κοινωνεί; Πώς μπορεί να έχεις πληρότητα πίστεως και ζωής, όταν «τακτοποιείς» τον εαυτό σου και οι άλλοι αδελφοί σου δεν γεύτηκαν από το Ποτήριο της Ζωής; Μήπως τελικά, δεν νιώθεις τους άλλους ως αδελφούς σου; Κι αν έτσι νιώθεις πώς μπορείς τότε να λες το «Πάτερ ημών»;

Δεν είναι καθόλου παράξενο, αν το καλύτερο Πάσχα της ζωής μας, για πολλούς, να είναι το φετινό. Καθώς ακούσια απέχουμε από τον ναό, υπακούοντας στις εντολές των επισκόπων μας, η Χάρη του Θεού θα μας βεβαιώσει για τη νίκη του μέσα μας θανάτου και κάθε μορφής θανάτου, από το Νικητή του θανάτου, χαρίζοντας σε όλο τον κόσμο Χαρά και Ανάσταση!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Θυμηθείτε με πόση ευαισθησία και επιμονή ο Χριστός ζητούσε από τους μαθητές του να του χαρίσουν την συντροφιά τους την νύχτα στο κήπο της Γεσθημανή. Φοβόταν ο Κύριος. Πόσο ευαίσθητος ήταν ο Χριστός; Σαν ποιητής όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος.
Ο Θεός έλεγε δεν θέλει χοντρόπετσους και σκληρούς ανθρώπους κοντά του, στην Βασιλεία Του θα μπουν οι ποιητικές καρδιές. Οι εύθραυστες στους ήχους του κόσμου. Εκείνες που ο κόσμος ή τις τρελαίνει ή τις σταυρώνει και ο Θεός στο τέλος τις μαζεύει στην Βασιλεία Του.

Έτσι εχθές βράδυ μετά την ανάρτηση που έκανα και σαφέστατα την αποδέχθηκαν τόσοι χιλιάδες αδελφοί και την κοινοποίησαν, έλαβα και αμέτρητα σχόλια αλλά και μηνύματα με ειρωνείες, κατηγορίες, βρισιές, απειλές ακόμη και κατάρες. Και όλα από «Χριστιανούς» ανθρώπους της εκκλησίας. Προσέξτε όχι από άθεους. Όλα από ανθρώπους της εκκλησίας που είχαν στο προφίλ τους σημαίες Ελληνικές και εικόνες του Χριστού ή της Παναγίας. Ναι αυτοί μου έδιναν κατάρες και με έβριζαν χυδαία.

Μα μην διερωτάστε. Είναι απλή η απάντηση. Ποιοι δεν κατάλαβαν τον Χριστό; Ποιοι τον κατηγόρησαν ως πόρνο και οινοπότη; Ποιος τον πρόδωσε; Ποιοι του έστησαν το δικαστήριο; Οι άνθρωποι της θρησκείας. Στο Ευαγγέλιο ο γλυκύς Ιησούς με ποιους θύμωσε; Σε ποιους είπε τα πιο σκληρά λόγια; Στους ανθρώπους της θρησκείας;

Γιατί άραγε; Γιατί ο Χριστός ήξερε και έβλεπε ότι η θρησκεία τους ήταν το ψέμα της ζωής τους. Ήταν η κρυψώνα μέσα στην οποία κάλυπταν τις διαλυμένες ζωές τους. Ότι πίσω από κανόνες και νόμους, επιμελώς μασκάρευαν την κακία και το μίσος τους προς την ίδια την ζωή. Γι αυτό άλλωστε φορτώνουν με ενοχές τους ανθρώπους, γιατί μισούν την ζωή.

Και μέσα εκεί ήρθαν ως όαση δυο-τρία μηνυματάκια ανθρώπων απλών, αγαθών, που επιλέγουν πάντα το καλό και το όμορφο, που θέλουν να χαμογελούν και να ελπίζουν να μου πουν «πάτερ σ αγαπάμε, πάτερ ευχαριστούμε, συνέχισε».

Κι αυτή η φωτογραφία που ανέβασα με το κείμενο ήρθε από την Κύπρο. Λουλούδια όμορφα και στην μέση ένα βιβλίο μου, «Η ενοχή της χαράς». Ξέρετε τα λουλούδια πάντα μου δίνουν κουράγιο στην ζωή μου. Όχι μονάχα για την ομορφιά τους, μα και γιατί μου θυμίζουν κάτι απαραίτητο για το βίο μου, ότι για να ανθίσεις πρέπει πρώτα να κρυφτείς στην γή. Δηλαδή να σαπίσεις, να δοκιμαστείς, να χαθείς για να σε βρει ο Θεός αιώνια……

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Όσοι καταδιώκονται και χλευάζονται και κακολογούνται με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας του Χριστού». Τότε οι πιστοί πρέπει να αισθάνονται χαρά και αγαλλίαση γιατί θα ανταμειφθούν με το παραπάνω στην αιώνια ζωή. Με τον ίδιο τρόπο καταδίωξαν τους προφήτες τους οι Ιουδαίοι και τους φιλοσόφους τους οι αρχαίοι Έλληνες, που μίλησαν για την ύπαρξη ενός Θεού, την ανυπαρξία του πολυθεϊσμού και την ανάγκη πνευματικής ζωής. Άγιοι είναι και τα εκατομμύρια των μαρτύρων και ομολογητών της πίστεως, που προτίμησαν σε δύσκολους καιρούς να ομολογήσουν τη θεότητα του Χριστού παρά να κρατήσουν την ζωή τους, αφού θα ήταν πλέον ψεύτικη και ανειλικρινής (Ματθ. 5,3-11/ Λουκ. 6,20-26). Ο πατέρας του μοναχισμού, άγιος Αντώνιος, ενοχλούνταν πολύ από τον πειραστή στην ασκητική του ζωή. Σε κάποια φάση παρ’ ολίγον λιποψυχίας του, εμφανίστηκε το άκτιστο φως του Χριστού στην καλύβα του και γαλήνεψε την καρδιά του. Σε ερώτηση του οσίου γιατί ο Θεός άργησε τόσο, άκουσε φωνή να του λέει: «Μαζί σου ήμουνα Αντώνιε, αλλά περίμενα να δω τον αγώνα σου».

Aπ΄το Γεροντικό
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει

τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες.

Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν.

Άγιος Παϊσιος
Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1909
Εγγραφή: Δευ Δεκ 24, 2018 4:18 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από Αναστάσιος »

«Η αμαρτία είναι φωτιά. Και οι κρουνοί που σβύνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάση φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξης και εσύ για να σβύση η φωτιά; Αν αδιαφορήσης, η φωτιά θα επεκταθή και στο δικό σου σπίτι. Έτσι δεν μπορείς ν' αδιαφορήσης όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθή η φωτιά. Αν αδιαφορήσης, θάχης και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσης αλλά γελάς κι όλας και σχολιάζης την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύης, τότε πια θα επιτρέψη ο Θεός να πέσης και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας, μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο».
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Ιησούς Χριστός μας δείχνει το τρόπο ζωής που μας καθιστά γνήσια τέκνα Θεού.
Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας Θεός φαντασίας, ούτε ένα ουτοπικό ιδεώδες, αλλά ένα ιστορικό πρόσωπο που έζησε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
Όλα τα γεγονότα της επίγειας πορείας Του είναι μαθήματα ζωής για όλους μας, από τον τρόπο που ήρθε στη γη μέχρι και το τρόπο που έφυγε.

Ειδικά όμως οι τελευταίες ημέρες της ζωής Του, μας δείχνουν ποιος είναι τελικά ο Θεάνθρωπος, μας δείχνουν ποιον τρόπο ζωής καλούμαστε κι εμείς να ακολουθήσουμε εάν θέλουμε να σωθούμε εν Χριστώ.
Και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το καταλάβουμε: ο τρόπος ζωής που μας προτείνει ο Χριστός και η Εκκλησία Του απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να σωθούν εν Χριστώ, όχι σε ανθρώπους που απλά θέλουνε να σωθούν. Η πρόταση ζωής λοιπόν της Εκκλησίας, είναι μία πρόταση ζωής που μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνο μέσα από το πνεύμα της ελευθερίας. Ελεύθερα ο άνθρωπος σώζεται εν Χριστώ. Ελεύθερα, άρα και υπεύθυνα. Διότι βασικό στοιχείο της ελευθερίας που μας δίνει ο Θεός είναι η υπευθυνότητα. Φέρουμε την ευθύνη της επιλογής μας.
Είτε να σωθούμε, είτε όχι.
Είτε να ακολουθήσουμε τον Χριστό όπου και όπως μας καλέσει, είτε όχι.

Οι ημέρες που διανύουμε είναι όντως δύσκολες, περίεργες, ύποπτες και πρωτόγνωρες.
Είναι όμως και ημέρες όπου καλούμαστε να δείξουμε τελικά τι έχουμε μέσα μας. Καλούμαστε να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας, πόση σύνεση και διάκριση έχουμε, πόση Χάρη Θεού έχουμε αποθηκεύσει μέσα στην καρδιά μας.

Εάν η Εκκλησία μεγαλούργησε τον καιρό των διωγμών όπου δεν μπορούσαν να λειτουργηθούν, η πλειονότητα των χριστιανών, όπου δεν υπήρχαν Ναοί, όπου δεν γινόντουσαν οι όμορφες τελετές της Ορθοδοξίας μας...πόσο μάλλον μπορούμε να ωφεληθούμε και σήμερα με όλη αυτή την δυσάρεστη κατάσταση που επικρατεί.

Εάν κάτι μας άφησε ο Ιησούς Χριστός ως παρακαταθήκη είναι αυτό: "άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού οτι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών, ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν" (Ματθ. 11,29-30).
Αυτό καλούμαστε να πράξουμε, αυτό καλούμαστε να ζήσουμε. Όλες οι άλλες στάσεις ζωής που παρεκκλίνουν από αυτό, όσο κι αν τις δικαιολογούμε με τον λογισμό μας, είναι συμπεριφορές που έρχονται σε αντίθεση με τον λόγο και την ζωή του Σωτήρα μας.

Εάν θέλουμε να αναπαυτεί η ψυχή μας χρειάζεται να βάλουμε επιτέλους στην ζωή μας την ταπείνωση και την πραότητα. Αυτά τα δύο θα γεννήσουν την υπακοή, την διάκριση, την καθαρότητα, την ανεξικακία, την απλότητα, την συγχωρετικότητα, την αγάπη. Και θα διώξουν μακρυά από την καρδιά μας τον φανατισμό, την αδιακρισία, την αλαζονεία, την έπαρση, την ανυπακοή και τις τάσεις αυτονομίας, το μίσος, την ιδιοτροπία.

Αυτές τις ημέρες ας διαβάσουμε και πάλι τα γεγονότα που θα διαδραματιστούν μέσα από την Καινή Διαθήκη μας κι ας ξαναγνωρίσουμε τον Θεό μας. Διότι πολλοί από εμάς έχουμε μάλλον ξεχάσει σε ποιον Θεό πιστεύουμε ή τον έχουμε διαστρέψει λόγο της εμπάθειας που βασιλεύει στην καρδιά μας.

Αδελφοί μου, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύουμε στον αληθινό Θεό που σιώπησε μπροστά στις συκοφαντίες και προσευχήθηκε την ώρα του πειρασμού, που νήστευσε πριν ξεκινήσει το έργο Του, που συγχώρεσε και αγάπησε, που σταυρώθηκε και δεν σταύρωσε κανέναν.
Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτόν έχουμε ως κριτήριο ζωής. Αυτόν έχουμε Θεό και Σωτήρα. Αυτόν έχουμε Νυμφίο της καρδιάς μας.
Μην Τον αρνούμαστε λοιπόν με την στάση ζωής μας, με την αντίχριστη συμπεριφορά μας, με τις εμμονές του εγωισμού μας, με την φαρισαϊκή ψευτοευλάβειά μας, με τον αδιάκριτο ζήλο μας, με την τάση μας για αυτονομία και παραχάραξη του εκκλησιαστικού πνεύματος.

Ο Χριστός μας καλεί να Τον βρούμε στους Ναούς, στα Μυστήρια αλλά και στην καθημερινότητά μας. Εάν δεν Τον βρούμε, εάν δεν Τον αναζητούμε, εάν δεν Τον τιμούμε μέσα στην καθημερινότητα του βίου μας, τότε ούτε μέσα στους Ναούς θα Τον βρούμε.

Πριν μιλήσεις λοιπόν σκέψου ποιος είναι ο Χριστός, τι έκανε, τι δίδαξε, πως έζησε, πως πέθανε.
Πριν συνεχίσεις την ζωή σου, στάσου για λίγο και συλλογίσου: Τελικά, ποιος είναι ο Θεός; πως με καλεί να ζήσω; ποιος είμαι εγώ για τον Θεό; ποια θα είναι η απολογία μου όταν θα σταθώ μπροστά στον Ταπεινό και Πράο Χριστό, σε Αυτόν που πάνω στο σώμα Του φέρει ακόμα τα σημάδια του Σταυρού Του";

Αναλογίσου όλο αυτά και μετανόησε για τις φορές που μοίχευσες πνευματικά, που προτίμησες τον εγωισμό από την ταπείνωση και γκρέμισε το αυτοείδωλο που έκτισες για τον εαυτούλη σου. Εκεί επάνω, σε αυτά τα συντρίμμια της αυτοδικαίωσης και της ισχυρογνωμοσύνης, θα βλαστήσουν οι καρποί της Χάριτος που θα τους ποτίζεις με τα καθημερινά δάκρυα της μετανοίας σου.
Έτσι θα προοδεύσεις στα πνευματικά, γιατί πλέον δεν θα έχεις χρόνο για να εξετάζεις τις ζωές των άλλων αλλά θα κάνεις πραγματική-θεάρεστη εσωτερική εργασία.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς πραγματικά να πιστεύουν...!

Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν τη δόξα του Θεού και των Αγίων του, ενώπιον των "υιών του αιώνος τούτου" που τη βλασφημούν!

Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός η πίστη τους εξανεμίζεται. Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια!

Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει: "Γεννηθήτω τό θέλημά Σου".
Ή να αναφωνήσει: "Είη τό όνομα Κυρίου εύλογημένον" (Ιώβ α' 21).

Αν δεν γίνεται έτσι, τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας!

Άγίου Ίωάννου τής Κρονστάνδης, "Ή έν Χριστώ ζωή μου"

http://agiosgeorgiosavras.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πόσο αλήθεια απέχει το φιλί από το καρφί;
Για όσους προδόθηκαν έστω μια φορά στον έρωτα, την αγάπη, την φιλία, ξέρουν καλά ότι η απόσταση από το «σ αγαπώ» μέχρι «σε μισώ» είναι ελάχιστα βήματα αχαριστίας.

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα με απόλυτο σκοπό το εκούσιο πάθος, την σταύρωση και την Ανάσταση. Ο έρωτας του ονομάζεται άνθρωπος. Και πρέπει να τον σώσει. Μόνο που κάθε αληθινή αγάπη, χρειάζεται θυσία. Καμία μεγάλη αγάπη στο κόσμο αυτό, δεν κράτησε ρόδα δίχως να πληγωθεί απ' αγκάθια.

Ο κόσμος στα Ιεροσόλυμα υποδέχεται τον Ιησού. Ζητωκραυγάζει. Χαίρεται και τον ανακηρύσσει Βασιλιά του. Πιστεύει ότι ο Ιησούς, θα τους ελευθερώσει από τα δεσμά των Ρωμαίων κατακτητών. Ότι θα ξεκινήσει μια επανάσταση, θα φέρει πόλεμο, βία και αναστάτωση.

Όταν όμως θα καταλάβουν ότι ο Χριστός δεν έχει τίποτα στην γη πέρα από το άραφο χιτώνα του, όταν αισθανθούν ότι δεν ήρθε να φέρει πόλεμο, βία και αίμα, ότι μιλάει για αγάπη, ειρήνη, αδελφοσύνη, φως και χαρά, και ότι το βασίλειο Του δεν είναι σε αυτή την γη, θα ζητήσουν με μίσος την εξόντωση του. Το «ωσαννά» θα μετατραπεί μέσα σε λίγες μέρες στην γεμάτη εκδίκηση ιαχή «σταυρωθήτω».

Είναι τότε ακριβώς που προδίδουμε αυτόν που κάποτε αγαπήσαμε. Που σκοτώνουμε εκείνον που ποθήσαμε. Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι εκείνος που εμείς πιστεύαμε και φαντασιωνόμαστε.
Στην πραγματικότητα δεν αγαπάμε τον άλλον γι αυτό που είναι, αλλά για εκείνο που εμείς θα θέλαμε να είναι.
Πίσω απ' τα σπουδαία λόγια και τις αιώνιες υποσχέσεις κρύβονται οι πιο μεγάλες προδοσίες. Τα χέρια που κάποτε μας αγκάλιασαν ή μας χειροκρότησαν τυλίγονται γύρω από το λαιμό μας έτοιμα να πνίξουν κάθε ανάσα ζωής, αφού δεν πράξαμε αυτά που περίμεναν από εμάς. Αφού δεν γίναμε αυτό που εκείνοι ήθελαν, ως μια προέκταση του δικούς τους εαυτού. Είναι τότε που φανερώνεται ότι ποτέ δεν αγαπηθήκαμε αλλά χρησιμοποιηθήκαμε.

Ο Χριστός δεν είναι αυτό που θα ήθελε ο κόσμος. Εκείνο που περίμενε στην φαντασία του. Ένας ισχυρός επαναστάτης, με δύναμη, εξουσία, αίμα, βία, τιμωρία, απειλή, πόλεμο και συντριβή. Ο Χριστός είναι αγάπη, τρυφερότητα, ευαισθησία, ποιητικότητα, αποδοχή, συγχώρεση, ευθύνη, θυσία. Ο Χριστός είναι πατέρας και αδελφός μαζί.

Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι που ζητούσαν να στέψουν τον Χριστό βασιλέα τώρα οι ίδιοι επιμόνως και με φανατισμό ζητούν την θανάτωση του. Είναι μια γνωστή ιστορία που αιώνες τώρα επαναλαμβάνεται σε αυτόν τον κόσμο και σαφέστατα θα συνεχίσει τον δρόμο της επανάληψης της. Μισούμε για τον ίδιο λόγο που αγαπήσαμε, και θανατώνουμε πάντα εκείνον που κάποτε χειροκροτήσαμε γιατί το καρφί από το φιλί, απέχει μια ανάσα θανάτου....
...................................................................................................................

*** Κάντε εγγραφή στο κανάλι π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος στο Youtube για να λαμβάνετε άμεσα ειδοποιήσεις για κάθε νέο βίντεο που ανεβαίνει.
https://www.youtube.com/c…/UChbwtdnO_y- ... g/featured

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”