Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Το μυστικό του Ναού της Αγίας Σοφίας

Το Μυστικό των Ελλήνων και όλων των Ορθοδόξων Λαών.

Όταν ένας αμαρτάνει γίνεται οδός μεταφοράς της αρνητικής ενέργειας του πειρασμού στον Κόσμο ολόκληρο. Ενθαρρύνεται ο διάβολος ότι κατακτά τον Κόσμο ολόκληρο και καυχιέται στον Χριστό, ότι ο Άνθρωπος και ο Κόσμος ανήκουν σε αυτόν και όχι στον Θεό.

Όταν ένας αγιάζεται γίνεται φορέας και μεταφορέας της Ζωής της Αγίας Τριάδος στον όλο Άνθρωπο και στον Κόσμο. Ο Αγιασμός επαναφέρει τον αγιαζόμενο στην αληθινή του μορφή, που είναι η Εικόνα του Τριαδικού Θεού. Επειδή έχουμε όλοι την ίδια Φύση την Ανθρώπινη, ο ένας που αγιάζεται αγιάζει δυναμικά τον όλο Άνθρωπο.
«Ένας για όλους και όλοι για τον ένα»

Αγιάζεται όμως και όλη η Δημιουργία, όλος ο Κόσμος διότι είμαστε φτιαγμένοι από χώμα και νερό.
Όταν ένας αγιάζεται, προσφέρει τον εαυτό του, ως μαγιά που αγιάζει την Ανθρώπινη Φύση και τον Κόσμο, και την επαναφέρει ξανά στον Τριαδικό Θεό.
Ξανά, διότι με την αμαρτία, έχει προσφέρει τον εαυτό του, την Ανθρώπινη Φύση και τον Κόσμο στον διάβολο.

Οι Έλληνες παραλάβαμε τον Χριστό και την Εκκλησία από τους Αγίους Αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα στην Κύπρο πρώτα και μετά από τον Απόστολο Παύλο και τους μαθητές του σε όλη την Ελλάδα και στη συνέχεια σε όλο τον Κόσμο.
Από τότε το Ελληνικό Γένος απανταχού σε όλο τον Κόσμο, προσφέρει με τους Αγίους και τους αγιαζόμενους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, τον Αγιασμό.

Όσοι άλλοι Λαοί και Γένη παρέλαβαν από τους Έλληνες τον Χριστό και την Εκκλησία συνεχίζουν και αυτοί προσφέροντας τον αγιασμό.

Αυτό είναι το Μυστικό των Ελλήνων μετά Χριστόν:
Ο Αγιασμός, δηλαδή η ένωση των δημιουργημάτων, του Ανθρώπου και του φυσικού Κόσμου με τον Δημιουργό που είναι ο Τριαδικός Θεός της Αγάπης.
Η επαναφορά της Αγάπης, της Ειρήνης της Αρμονίας και της ισορροπίας στον Άνθρωπο και τον Κόσμο όπως τον δημιούργησε από την Αρχή ο Τριαδικός Θεός.

Προ Χριστού ως Γένος Ελληνικό προσφέραμε την Γνώση του Κόσμου με τις επιστήμες.

Μετά Χριστόν προσφέρουμε δια του Αγιασμού μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία την Γνώση του Δημιουργού μας, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του Τριαδικού Θεού.

Ο Ναός της Αγίας Σοφίας ως ο κατεξοχήν χώρος Αγιασμού της Ορθοδοξίας ανά τους αιώνες, αλλά και ως παγκόσμιο αρχιτεκτονικό κάλλος, ενώνει την προσφορά των πρό και μετά Χριστόν Ελλήνων στον Κόσμο.

Του Ανδρέα Χριστοφόρου
https://pothosmetanoias.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

2/8 Το αληθινό φαγητό [†Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου]
ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ (Ματθ. 14, 14-22)

(Διασκευή ομιλίας στις 9/8/1998)

Δίνοντας πλουτίζεις, δεν φτωχαίνεις!

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο πώς ο Χριστός χόρτασε πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλές γυναίκες και παιδιά με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Και ότι αφού έφαγαν όλοι περίσσεψαν δώδεκα ολόκληρα καλάθια. Δηλαδή πολύ περισσότερα από τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια που ήταν στην αρχή.
Το θαύμα αυτό μας δείχνει τι πλούτος είναι η ευλογία του Θεού. Και πόσο μεγάλος πλούτος είναι να σκορπίζει κανείς, να δίνει, να κάνει ελεημοσύνες. Μας λέει ακόμη ότι ο φόβος που έχουν μερικοί ότι βοηθώντας τούς άλλους θα φτωχύνουν, είναι λάθος. Όσο περισσότερα δίνεις, τόσο περισσότερα σου στέλνει ο Θεός. Γι' αυτό ο άνθρωπος που είναι κοντά στο Θεό, ακούει αυτή την διήγηση του θαύματος του Χριστού και χαίρει και διδάσκεται.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που απλώνουν τα χέρια τους μόνο για να αρπάξουν. Και θέλουν να χορτάσουν με όλων των ειδών τις απολαύσεις και τις ηδονές. Να αισθανθούν ότι απόλαυσαν τη ζωή, την γλέντησαν και συνεπώς είναι ευχαριστημένοι. Αλλά αδελφοί μου, τι παράξενο πράγμα. Όσο και να προσπαθήσει κανείς να φάει, να πιεί, να απολαύσει, όσο μακρύτερα και αν απλώσει τα χέρια του για να μαζέψει, όσα και να αποκτήσει, τελικά δεν ευχαριστείται. Δεν χορταίνει, δεν λέει: «φτάνει».
Μας διδάσκει ακόμα η σημερινή περικοπή, ότι ο άνθρωπος πρέπει όχι να μαζεύει, αλλά να δίνει. Και μας δείχνει πόσο ευλογημένος είναι εκείνος που δίνει. Γιατί δίνοντας μιμείται τον Χριστό.
Ξέρετε τι σημαίνει «μιμείται τον Χριστό»; Το χέρι του, γίνεται χέρι Χριστού. Και το στόμα του, στόμα Χριστού. Είναι πολύ ωραίο το χέρι που δίνει αγάπη, βοήθεια, καλωσύνη. Και το στόμα που βγάζει λόγο Θεού. Δηλαδή αναβλύζει σαν από πηγή λόγια ζεστά, λόγια καλωσύνης, λόγια οικοδομής. Λόγια που κάνουν τους ανθρώπους αντί να πηγαίνουν προς τα κάτω να ανεβαίνουν προς τα επάνω. Και να αισθάνονται περισσότερο άνθρωποι. Περισσότερο καλοί. Περισσότερο εύσπλαχνοι. Αυτό θέλει να μας διδάξει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Ασχολήσου με τα έσω

Μας λέγει ο Χριστός με αυτό το θαύμα: Προσέξτε. Υπάρχουν δύο τρόποι ζωής. Ο ένας είναι να προσπαθήσεις να φας, να απολαύσεις για να γεμίσεις την κοιλιά σου και να τέρψεις τις αισθήσεις του σώματος. Και ο άλλος τρόπος είναι να προσπαθήσεις να γεμίσεις την καρδιά σου.
Τι είναι μεγαλύτερο; Κοιλιά ή καρδιά; Τι προτιμάς; Εκείνα που στηρίζουν την κοιλιά, το σώμα ή εκείνα που στηρίζουν την καρδιά, τον έσω άνθρωπο που είναι ο πραγματικός άνθρωπος;
Ποιό είναι εκείνο που τρέφει τον «έξω» άνθρωπο; Το φαγητό.
Το καλό φαγητό θέλουμε να έχει τις εξής ιδιότητες:
Να είναι ωραίο στην όψη. Όταν πας σε ένα εστιατόριο, κοιτάζεις ποιό φαγητό φαίνεται εξωτερικά όμορφο. Μετά προσπαθείς να διαπιστώσεις αν μυρίζει ωραία. Έπειτα το δοκιμάζεις για να δεις αν είναι νόστιμο. Αν εκπληρώνει τις απαιτήσεις αυτές το αγοράζεις και το τρως.
Βέβαια θα έπρεπε να εξετάσουμε και κάτι άλλο. Αυτό που θα φάμε, είναι ωφέλιμο; Θα μας ωφελήσει; Ή θα μας βλάψει. Επί παραδείγματι: Ένας άνθρωπος έχει ζάχαρο και γι' αυτό λέει: «Μ’ αρέσουν τα γλυκά, αλλά δεν με ωφελούν. Γι' αυτό δεν θα τα φάω».
Αλλά ας ξαναδούμε τις ιδιότητες του φαγητού.
Εξετάζουμε το κάθε μας φαγητό αν φαίνεται ωραίο. Πόσες φορές τσακώνονται τα παιδιά γιατί η μητέρα έβαλε σε κάποιο ένα κομμάτι που φαίνεται απ' έξω ωραίο! Πόσο όμως διατηρείται το ωραίο; Μέχρι που να πάρεις το πηρούνι και το μαχαίρι. Μετά το «ωραίο» χάθηκε.
Η ωραία μυρωδιά κρατάει όσο είναι η μπουκιά κάτω από την μύτη. Μετά χάνεται. Τελείωσε η αποστολή της. Μπαίνει η μπουκιά στο στόμα και αρχίζει η γεύση. Εκεί είναι μεν το φαγητό νοστιμότατο, αλλά ούτε ομορφιά έχει πια ούτε γεύση. Χάθηκαν. Έσβησαν. Όταν μασήσουμε το φαγητό και το καταπιούμε μένει μόνο η ωφέλεια.
Ας δούμε και κάποιες ανάλογες εικόνες.
Είσαι άρρωστος στο κρεβάτι. Τι προτιμάς; Να είναι το κρεβάτι χρυσό και στρωμένο με μεταξωτά και με βελουδένια, ή να έχεις ελπίδα ότι θα γίνεις καλά; Και ελπίδα της αιώνιας ζωής εάν φύγεις από τον κόσμο αυτό; Απάντηση:
-Και τι να το κάνω το χρυσό κρεβάτι, χωρίς ελπίδα θεραπείας; Και χωρίς ελπίδα αιώνιας ζωής;
Δεύτερο. Όταν είσαι άρρωστος τι προτιμάς; Να έχεις γιατρό καλό, φάρμακα τελευταίου τύπου, εξυπηρέτηση από το προσωπικό του νοσοκομείου αρίστη; Ή να έχεις υπομονή;
Θα πείτε: Τόσο σπουδαίο είναι να έχω υπομονή; Και αν δεν έχω υπομονή τι πειράζει; Ρώτα τους γιατρούς, που λένε: «Άμα ο ασθενής δεν έχει υπομονή και καλή διάθεση, ό,τι και να του κάνουμε προς το χειρότερο πηγαίνει».
Και κάτι άλλο. Τι προτιμάς; Να έχεις νόστιμα φαγητά και γλυκά, ή να έχεις γλύκα στην καρδιά σου; Δηλαδή να είναι γεμάτος ο εσωτερικός σου άνθρωπος από γλύκα, χαρά, ειρήνη;
Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να έχει ο άνθρωπος μέσα του γλύκα, χαρά και ειρήνη, παρά να προσπαθεί να αποκτήσει ειρήνη, γλύκα και χαρά τρώγοντας και πίνοντας. Σκέψου: Γιατί τρως; Γιατί πίνεις; Γιατί πας στο κέντρο διασκέδασης; Απάντηση: Για να αποκτήσω χαρά. Άμα όμως την έχω μέσα μου την χαρά, τι το θέλω το κέντρο της διασκέδασης το χορό και το ξεφώνισμα; Να πόση σημασία έχει να καλλιεργήσει κανείς όχι τον «έξω» άνθρωπο αλλά τον «έσω».

Η δύναμη του αληθινού φαγητού

Πώς καλλιεργείται ο έσω άνθρωπος; Λέει ο Χριστός: Φροντίζετε να τρώτε, όχι εκείνα που στηρίζουν το σώμα, αλλά τον άρτο που «βεβαιώνει», δηλαδή στηρίζει και χορταίνει την καρδιά.
Γιατί έδωσε τότε ο Χριστός το υλικό φαγητό στους πεντακισχιλίους; Ας το δούμε από αυτό που επακολούθησε. Όταν χόρτασαν οι Εβραίοι έψαξαν να βρουν το Χριστό, ενώ κείνος είχε εν τω μεταξύ κρυφτεί. Αφού τον βρήκαν του είπαν: «Εσύ είσαι για μας! Θα παίρνεις λίγα ψωμιά και θα κάνεις να τρώμε όλοι και να μην νοιαζόμαστε για τίποτε». Και ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά. Αλλά ο Χριστός τους απάντησε: «Να μη ζητείτε την τροφή που έρχεται από κάτω, από τα χωράφια και από τα σπαρτά. Αλλά την τροφή που έρχεται από τον ουρανό, και είναι για την καρδιά. Και τέτοια τροφή είναι το σώμα μου και το αίμα μου. Εκείνο που το τρώγετε «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον». Όποιος φάγει το σώμα μου και πιεί το αίμα μου θα έχει συγχώρηση των αμαρτιών του».
Ποιό είναι εκείνο που σε κάνει αδελφέ να μην έχεις χαρά;
Απάντηση: Το κακό που είναι μέσα μου. Όταν λοιπόν αυτό το κακό σβήσει με την χάρη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, τότε η χαρά που ζητάς έρχεται. Μη ψάχνεις λοιπόν για άλλα πράγματα που μεγαλώνουν το κακό, γιατί τότε μεγαλώνει η στενοχώρια, η λύπη και η κατήφεια. Και τότε χρειάζονται διπλάσια και πολλαπλάσια διασκέδαση, περισσότερο κρασί και μεγαλύτερες δόσεις ναρκωτικών για να ευχαριστηθείς.
Είπε ο Χριστός: «Όποιος τρώγει το σώμα μου και πίνει το αίμα μου, όταν έλθει η ημέρα της ανάστασης θα τον αναστήσω». Λίγο πράγμα είναι, να έχεις σιγουριά ότι την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας θα αναστηθείς για να βρεθείς μαζί με την Παναγία, μαζί με τους αγίους αποστόλους, μαζί με τους αγγέλους και μαζί με τον Κύριο της Δόξης τον Ιησού Χριστό;
Γιατί δεν προσπαθείς και δεν κάνεις ό,τι σου υποδεικνύει ο πνευματικός ιατρός, μέσα στο πνευματικό θεραπευτήριο που λέγεται Εκκλησία, για να μεταλάβεις αξίως το σώμα και το αίμα του Χριστού;
Και κάτι ακόμη. «Όποιος τρώγει το σώμα μου και πίνει το αίμα μου», είπε ο Χριστός «εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ». Δηλαδή αυτός μένει κοντά Μου, μέσα Μου και εγώ κοντά του, μέσα του. Όταν ο Χριστός, η πηγή της ζωής, της χαράς και της ειρήνης είναι μέσα σου, είναι δυνατόν να μην γεμίσει η ζωή σου, χαρά, ειρήνη, ευχαρίστηση; Όλα αυτά δεν φαίνονται στη ζωή των ευσεβών χριστιανών;

Ας πάρουμε φως από τον Δημιουργό του ηλίου

Άδικα καταστρέφουμε τη ζωή μας με τις λάθος τοποθετήσεις μας. Γι' αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, και ο Χριστός κήρυτταν συνεχώς μετάνοια. Δηλαδή: Διόρθωσε την τοποθέτησή σου, το μυαλό σου. Άλλαξε πορεία. Δεν θα καταστραφείς. Δεν θα καταντήσεις ταλαίπωρος. Αντίθετα, θα ξεφύγεις από την ταλαιπωρία και θα βρεθείς στην ειρήνη και στη χαρά.
Επί τουρκοκρατίας, ένας τούρκος ρώτησε κάποιο χριστιανό:
-Για εξήγησέ μου, πώς πιστεύετε εσείς οι χριστιανοί, ότι ο άνθρωπος όταν κοινωνάει τρώγει το σώμα και το αίμα του Χριστού, τον Χριστό; Σε πόσες καρδιές τέλος πάντων μπορεί να μπει κάθε Κυριακή αυτός ο Χριστός; Τελικά υπάρχει ακόμη ο Χριστός;
Ο χριστιανός του απάντησε:
-Δεν μου λες, η πόλη μας πόσα παράθυρα έχει;
Τάχασε εκείνος.
-Δεν ξέρω. Πάντως είναι πάρα πολλά.
-Και πώς δεν τελειώνει ο ήλιος, μπαίνοντας απ' όλα αυτά τα παράθυρα στα σπίτια των ανθρώπων; Αν λοιπόν ο ήλιος που είναι δημιούργημα του Θεού, ξέρει να μπαίνει μέσα σε τόσα σπίτια και δεν λιγοστεύει, ο Χριστός που είναι ο δημιουργός του ηλίου, δεν έχει τον τρόπο να μπει ο ίδιος στη ζωή όλων των ανθρώπων, να την φωτίσει και να την αγιάσει;
Το λάθος μας είναι ότι δεν στηρίζουμε τη σκέψη μας και την πορεία μας στα διδάγματα του Χριστού. Αλλά προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με το μυαλό μας και με συμβουλές ανθρώπων που συμφωνούν με το μυαλό μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν -έχοντας τη σκέψη ότι ο Χριστός είναι το Φώς του κόσμου- να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, να ακούμε τον λόγο του Θεού και να προσπαθούμε να ακολουθούμε τα διδάγματά του. Αμήν.-

impiprevezis.gr

www.gonia.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος.
«Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα».
Λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης.
Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού!
Να είναι παρθένος, να είναι και μητέρα!
Να είναι πλάσμα του Θεού, να είναι και Μητέρα του Πλάστου!

Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράξενα, που δεν εξηγούνται, αλλά μόνο βιώνονται!

Είναι φοβερό, αν το σκεφθής! Μικρό κοριτσάκι ήταν και είπε το:
«Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού» Λουκ. 1, 46-48.
Μέσα σε λίγες λέξεις τόσα νοήματα!
Πολύ θα βοηθηθής, εάν εμβαθύνης στα λόγια αυτά. Είναι λίγα και δυνατά.
Αν τα μελετάς, θα αγαπήσης την ταπείνωση·
κι αν ταπεινωθής, θα δής τον Θεό να έρχεται μέσα σου και να κάνη την καρδιά σου Φάτνη της Βηθλεέμ.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄, ΜΕΡΟΣ Α, ΚΕΦ. 1, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης..

***********************

Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε! Εξαιτίας του Σώματος και του Αίματος του Υιού Σου, που μεταλαμβάνω τόσο συχνά, τολμώ να πω ότι έχω με Σένα συγγένεια!

Ω Δέσποινα του κόσμου! Από Σένα έλαβε ο Υιός του Θεού αυτό το Σώμα και Αίμα. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που μεταλαμβάνω είναι ίδια με το Σώμα του Κυρίου που είναι στους ουρανούς.

Πως μπορώ να μην αγαπάω Εσένα, και πιο πολύ τον Υιό Σου, δικό Σου και δικό μου Θεό; Ω Πανάχραντε Δέσποινα! Δώσε μου να έχω συγγένεια με Σένα όχι μόνο εξαιτίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, που πολλές φορές μεταλαμβάνω ανάξια, αλλά να πλησιάσω και το δικό Σου βαθμό της πίστης, της αγάπης και της ελπίδας, να ομοιάσω Εσένα στις σκέψεις και τα συναισθήματα.
Ω Πανάχραντε Δέσποινα! Έχω μεγάλη ανάγκη και θέλω να αποκτήσω καρδιά καθαρή! Τα πάντα για Σένα είναι δυνατά, Υπερευλογημένη• μπορείς να παρακαλέσεις τον Υιό και Θεό Σου να μου χαρίσει καρδιά καθαρή, όπου κατοικεί πίστη, ελπίδα, και αγάπη.
Κάνε το, Πανάχραντε!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Άγιος Παΐσιος - Η ευλογία της "ευχής" !

Όταν ο άγιος Παΐσιος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Παναγούδα, το κελί είχε αρκετά προβλήματα και χρειαζόταν επισκευές! Ένας μοναχός τότε του πρότεινε να ρθει για να τον βοηθήσει ένα συγγενικό του πρόσωπο, που και ο άγιος Παΐσιος το εκτιμούσε! Κατά την διάρκεια των επισκευών, ο Άγιος παρακάλεσε τον άνθρωπο αυτόν να σκάψει κοντά στο κελί, σε μια πλαγιά για να βρουν νερό, γιατί στην Παναγούδα νερό δεν υπήρχε και το κατέβαζαν με λάστιχο από τις Καρυές!
Ήταν ζεστή ημέρα και ενώ έσκαβε ο Α..., έτρεχε ο ιδρώτας από το μέτωπό του! Τον πλησίασε τότε ο άγιος Παΐσιος και του είπε: " Σκάψε Α...και όσο θα σκάβεις να λες την "ευχή", για να αγιασθεί η εργασία σου και να αγιάζονται και όσοι θα πίνουν από το νερό αυτό"!
Ας έχουμε λοιπόν την " ευχή του Ιησού" στο στόμα μας και στην καρδιά μας, την ώρα που εργαζόμαστε την τίμια εργασία μας, για να αγιαζόμαστε κι εμείς, αλλά και όλοι όσοι θα γευθούν τους καρπούς αυτής της προσπάθειάς μας, σύμφωνα με την παρακαταθήκη αυτή του αγίου Παϊσίου!
Η αγία ευχή του να μας σκεπάζει πάντοτε!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Ληστής του Παραδείσου!!!

Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.

Ήταν ένας ληστής.
Ένας άνθρωπος με πλήθος αξιόποινων πράξεων, τέτοιων και τόσων που τον έκαναν απεχθή στα βλέμματα των ανθρώπων . Ήταν ένας κατάδικος, της πιο μεγάλης και δίκαιης καταδίκης, αφού ούτε ο ίδιος δεν είχε προβάλει υπεράσπιση και δικαιολογία για τον εαυτό του: «Άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν», ομολογεί προσυπογράφοντας έτσι χωρίς ελαφρυντικά την καταδίκη του (Λουκ. κγ΄ 41). Κινούνταν στο περιθώριο.

Δρούσε στην παρανομία. Σκόρπιζε το φόβο, για να δρέψει τελικά όχι μόνο την περιφρόνηση, αλλά και τη μήνη των ανθρώπων της εποχής του.

Κι όμως αυτό το αποτρόπαιο πρόσωπο, αυτός ο απάνθρωπος άνθρωπος τιμάται στην αγία μας Εκκλησία μαζί με τα άχραντα πάθη του Θεανθρώπου Κυρίου μας. Την πιο ιερή και αγία ημέρα, την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, που η Εκκλησία μας προβάλλει τα σεπτά πάθη του Σωτήρος Χριστού, φωτίζει και προβάλλει άνθρωπο ανίερο, καταδικασμένο, αδικαιολόγητο ληστή και φόβητρο των ανθρώπων. Παράδοξο αλλά και μεγαλειώδες το γεγονός.

Παράδοξο στην ανθρώπινη λογική και στην πεπερασμένη δικαιοσύνη μας και μεγαλειώδες για το έλεος και τη συγχώρηση του Θεού.

Πώς λοιπόν αυτός ο κακούργος προπορεύεται του χορού των αγίων προφητών, των δικαίων και των πατριαρχών της Παλαιάς Διαθήκης; «Κεκλεισμένας ήνοιξε της Εδέμ πύλας, βαλών ο ληστής κλείδα το Μνήσθητί μου», απαντά η αγία Εκκλησία μ’ ένα στίχο του Συναξαρίου της Μεγάλης Παρασκευής.

Άνοιξε το σφραγισμένο Παράδεισο ο ληστής, βάζοντας σαν κλειδί στην ασφαλισμένη πόρτα το «μνήσθητί μου».

«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου», εκλιπαρεί τον εσταυρωμένο Κύριο μέσα στους δικούς του αφόρητους πόνους της σταυρικής του καταδίκης (Λουκ. κγ΄ 42).
Όχι, δεν είναι ένας απλός λόγος αυτό το «μνήσθητί μου».
Δεν είναι μια τυχαία και αβασάνιστη παράκληση.
Πολύ δε περισσότερο δεν είναι μια λεπτή ειρωνεία σε κάποιον ομοιοπαθή και αδύνατο συνοδοιπόρο του προς τον θάνατο.

Είναι κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο.
Κάτι που αντάξιό του είναι η είσοδός του στην ατελεύτητη, αιώνια Βασιλεία του Θεού.
Ήταν μια μικρή φράση που αποτύπωνε με τον πιο σαφή τρόπο ταυτόχρονα μια μεγάλη μετάνοια και μια θαυμαστή ομολογία.

«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου».

Δεν είναι απλώς ένα συμφεροντολογικό και απέλπιδο «μνήσθητί μου». Μαζί του είναι και η ομολογία «Κύριε» και η πίστη της Βασιλείας του.

Ήταν μεγάλος λόγος ο λόγος του ληστή.
Πώς μπόρεσε αλήθεια μέσα στην τόση εξαθλίωση και ατιμία, μέσα στην άνευ είδους και κάλλους μορφή του Χριστού, μέσα στη γενική κατακραυγή και τις ειρωνείες να διακρίνει ότι Αυτός ήταν ο Κύριος του ουρανού και της γης, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων;
Πώς μπόρεσε αυτός που σ’ όλη του τη ζωή δεν πόθησε τίποτε άλλο από τον παράνομο πλουτισμό με τα αγαθά των άλλων και την πρόσκαιρη απόλαυση από τον ιδρώτα και τον αγώνα των συνανθρώπων του, να εκτινάξει τώρα, σ’ αυτήν την επώδυνη γι’ αυτόν ώρα, τους πόθους και τις προσδοκίες του από τον μάταιο και απατηλό κόσμο στη Βασιλεία του Θεού; «Σταυρούμενον γαρ βλέπων, βασιλέα εκάλει», λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.
Αν και Τον ατενίζει ταπεινωμένο στο Σταυρό, εν τούτοις Βασιλέα Τον προσφωνεί και Τον αναγνωρίζει.

Πώς μπόρεσε αυτός την ύστατη αυτή στιγμή της ζωής του να ξεπεράσει σε πίστη και ομολογία όλα εκείνα τα πλήθη των ανθρώπων που άκουσαν τη μελίρρυτη διδασκαλία του Κυρίου μας και αντίκρυσαν τα θαύματά του; Ακόμη και αυτούς που έζησαν επάνω τους τη θαυματουργία της αγάπης του;
Διότι κανένας απ’ αυτούς δε συμπαραστέκεται, κανένας δεν υπερασπίζεται, πολύ δε περισσότερο κανένας δε φωνάζει αυτή την ώρα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος.
Μόνο αυτός, όταν επιτιμά τον άλλο ληστή για την ειρωνική του στάση, ομολογεί ότι «ούτος – ο Χριστός δηλαδή – ουδέν άτοπον έπραξε» (Λουκ. κγ΄ 41). Δεν έπραξε τίποτε το άτοπο, τίποτε το μεμπτό. Επομένως είναι αναμάρτητος.

Πιστεύει ο ληστής, και η πίστη του αυτή τον κάνει να ομολογεί άφοβα και ταυτόχρονα να ελπίζει στο άπειρο έλεος του Κυρίου.

* * *

«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου». Ένας ληστής πρώτος ένοικος του Παραδείσου! Ένας ληστής υπόδειγμα ομολογίας.
Ένας ληστής παράδειγμα μετανοίας.
Έτσι ώστε να εννοήσουμε όλοι μας ότι δε μας δικαιώνουν ενώπιον του Θεού ούτε μας εισάγουν στη Βασιλεία του απλώς οι καλές μας πράξεις.
Όπως αντίστοιχα δε μας αποκλείουν οι πολλές και βαριές αμαρτίες. Μας αποκλείει από τη χαρά του Παραδείσου η σκληροκαρδία μας, η αμετανοησία μας και ο εγωισμός μας.
Και μας ανοίγει τη θύρα του ελέους του, για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του, η έμπρακτη και βαθιά μετάνοιά μας.
Έτσι, για να μην απελπιζόμαστε από την αδυναμία μας, αλλά να ελπίζουμε στο έλεός του, ας αφήσουμε να διαποτίσει το εσωτερικό μας η ικεσία – κλειδί του ληστή: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου».

Πηγή :Xfd. Gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

''Πολλά «θέλω» ἀκούγονται σήμερα, ἕνα μόνο δέν ἀκούγεται· «θέλω νά γίνω ἅγιος...»

∽ Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης †
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τους βλέπουμε και τους θαυμάζουμε.
Τους τιμούμε ως Αγίους. Κι όμως δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να τους μιμηθούμε.

Όχι να μιμηθούμε το τυπικό της ζωής τους. Αυτοί ζούσανε σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους, ενδεδυμένοι με το ευλογημένο ράσο. Είχανε άλλο τυπικό ζωής.

Το σημειώνω αυτό διότι αυτή είναι η μόνιμη δικαιολογία μας, ότι αυτοί ήταν μοναχοί ενώ εμείς ζούμε μέσα στον κόσμο. Μα κανείς δεν σου λέει να ζήσεις ως μοναχός, αλλά να ζήσεις θεάρεστα κι ας είσαι και λαϊκός. Το Ευαγγέλιο δεν γράφτηκε για τους μοναχούς αλλά για τους ανθρώπους, ανεξάρτητος ιδιότητας.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να δούμε τον τρόπο σκέψης τους, την ταπείνωση και την υπακοή τους, την ακακία και την πραότητά τους, το ασκητικό τους φρόνημα, το ήθος τους, την καρδιά τους.

Έχουμε πρότυπα ζωής. Ξέρουμε ποια είναι, γι’αυτό και τα θαυμάζουμε και τα τιμούμε.

Είναι καιρός όμως από τον θαυμασμό της ζωής τους και των αγώνων τους, να περάσουμε στην πρακτική εφαρμογή τους και στην δική μας ζωή.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Όταν μνησικακείς, πρέπει να καταλάβεις ότι μνησικακείς εναντίον του εαυτού σου, όχι εναντίον άλλου. Ότι σφιχτοδένεις τα δικά σου αμαρτήματα κι όχι του αδελφού σου».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς αἰωνίας ζωῆς, εἶναι ἡ θύρα μὲ τὴν ὁποία μπαίνουμε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ μᾶς φέρνει στὸν Κύριο καὶ μᾶς ἑνώνει μαζί Του. Χωρὶς προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῇ, ἀλλὰ πεθαίνει συνεχῶς, ἀκόμα κι ἂν δὲν τὸ καταλαβαίνει»

Στάρετς Ζαχαρίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Διάβάζουμε στο διαδίκτυο διάφορα άρθρα του τύπου : «Βγάλε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου», «Η πολλή καλοσύνη βλάπτει», «Να αγαπάς όποιους σε αγαπάνε» και άλλες τέτοιες ηθικολογικές «αγαπούλες» που τελικά δεν προάγουν πνευματικά τον άνθρωπο αλλά τον κλείνουν χειρότερα στον ναρκισσισμό του. Ο Σταυρός δεν υπάρχει πουθενά. Η δυσκολία , η άσκηση, η πάλη , η υπομονή , ο αγώνας δεν υπάρχουν. Να περνάω καλά χωρίς να κουνήσω το δακτυλάκι μου, όλα να μου πηγαίνουνε ωραία και να έχω τις ευλογίες του Θεού.

Ξεχνάμε όμως ότι «Τα αγαθά κόποις κτώνται και πόνοις κατορθούνται». Τίποτα δεν μας χαρίζεται ακόμα και η χάρις του Θεού που είναι δωρεά στον άνθρωπο, θέλει κόπο και αγώνα για να κρατηθεί. Θεραπεία χωρίς αγώνα δεν υπάρχει. Χρυσό μετάλλιο σε αγώνισμα με φαγοπότι από τον καναπέ δεν υπάρχει. Το μετάλλιο δεν το παίρνει ο θεατής που πίνει μπύρες παρακολουθώντας το άθλημα αλλά αυτός που στερήθηκε πολλά πράγματα.

Ας δώσουμε κάποιες απαντήσεις στα ηθικολογικά ψυχολογήματα :

«Βγάλε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου»
Μήπως τελικά είμαι εγώ τοξικός για κάποιους άλλους; Αυτή την πλευρά θα τη δούμε κάποια στιγμή ; Γιατί να βλέπω τιξικότητα παντού ενώ μπορεί να έχω και εγώ θέμα σε σχέση με τους άλλους . Αλλά για να το δω χρειάζεται ταπείνωση. Αν όμως δε με διακρίνει πνεύμα ταπεινώσεως, τότε θα θεωρώ πάντα ότι δεν έχω εγώ το πρόβλημα αλλά ο άλλος κι εγώ θα καμαρώνω για κάποια δήθεν αναμαρτησία.

Πριν λοιπόν κοιτάξουμε τον άλλον και ανοίξουμε την σκανδάλη της γλώσσας ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον διαγνωστικό πνευματικό καθρέφτη μήπως αρχίζουμε και βλέπουμε κάποια πράγματα και γίνει έστω κάποια μικρή πνευματική αρχή.

«Η πολύ καλοσύνη βλάπτει»
Τότε κακώς οι Άγιοι αγάπησαν και θυσιάστηκαν μέχρι θανάτου. Από πότε η αρετή , η αγάπη, το αγαθό μπαίνει σε μπουκαλάκια και θερμόμετρα ; Για να μην πάθει κάτι ο εγωϊσμός μου; Η αγάπη δεν έχει τέλος , αλλιώς δεν είναι αγάπη είναι κάτι άλλο. Η καλοσύνη ως έξοδος αρετής αν της βάλεις όρια μόλις τη δολοφόνησες φρικτά. Όχι! Θα αγαπάμε μέχρι τέλους! Θα αγαπάμε μέχρι θανάτου ! Θα αγαπάμε ότι κι αν συμβεί ! Θα μοιράζουμε αγκαλιές και ας μας φτύνουν , θα αγαπάμε και ας μας βρίζουν . Δεν θα βάλουμε την ανθρωπολογική οντολογία σε μαθηματικές εξισώσεις. Δεν θα ακρωτηριάσουμε το ανθρώπινο είναι προς την φυσική του ροή για την πηγή της ζωής με φθηνές εγωιστικές καταστάσεις. Το άλλοθι της σημερινής εποχής είναι «Πρόσεξε μην πληγωθείς!». Θα αγαπώ και ας πληγωθώ, δεν με νοιάζει . Με νοιάζει που αγαπώ και αυτό αρκεί. Το τι θα κάνει η άλλη πλευρά είναι δικό της θέμα και όχι δικό μου.

Για να δούμε τι λέει ο Απόστολος Παύλος (Α΄ΚΟΡ Δ΄12-16): «Όταν μας βρίζουν, ευλογούμε. όταν μας καταδιώκουν, το ανεχόμαστε. Όταν μας δυσφημούν, παρακαλούμε ευγενικά. Σαν σκουπίδια του κόσμου γίναμε, όλων αποσφούγγισμα ως τώρα. Δε σας γράφω αυτά για να σας ντροπιάζω, αλλά σαν τέκνα μου αγαπητά σας νουθετώ. Γιατί και αν μύριους παιδαγωγούς έχετε στο Χριστό, όμως δεν έχετε πολλούς πατέρες. Γιατί στο Χριστό Ιησού μέσω του ευαγγελίου εγώ σας γέννησα. Σας παρακαλώ, λοιπόν, μιμητές μου γίνεστε.

«Να αγαπάς όποιους σε αγαπάνε»
Εδώ έρχεται ο Κύριος και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «"εάν αγαπήσετε (μόνο) όσους σας αγαπούν, τι μισθό έχετε;... Δεν κάνουν το αυτό και οι τελώνες; Και εάν δείξετε στοργή στους φίλους σας μόνο, τι εξαιρετικό κάνετε; Δεν κάνουν έτσι και οι τελώνες; Να γίνετε λοιπόν τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος» (Ματθ. 5, 38-48).

Και τα τελευταία λόγια του Κυρίου επάνω στο Σταυρό βάζουν την ταφόπλακα στην κάθε μορφής φθηνή ηθικολογία της σημερινής εποχής «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ´ 34).

Η αγάπη πάει παντού, δεν πάει μόνο στο βόλεμα γιατί τότε δεν είναι αγάπη . Είναι ο λύκος με το ένδυμα προβάτου που του αρέσουν οι αρπακτές για να βολευτεί. Η αγάπη πάει ακόμα στον εχθρό και στον διαφορετικό. Παει παντού και πάντα. Διαφορετικά μετατρέπεται σε ένα ηδονικό συναίσθημα που έχει μέσα του ένα φρικτό ναρκισσισμό και περιμένει ανταπόδοση για να τραφεί .

Η μαγκιά είναι να αγαπάς όπου δεν σε αγαπάνε, εκεί αρχίζει και μυρίζει αγιότητα.

Δεν μπορεί Κύριε να ανέβηκες στον σταυρό για μένα χωρίς να φταις κι εγώ να ψάχνω ανταποδοτικές αγάπες όταν η δική Σου αγάπη δεν κοίταξε ποτέ τί θα πάρει αλλά το πώς να δοθεί και με οποιοδήποτε τίμημα.

Στην Ορθόδοξη πνευματική ζωή τον Σταυρό δεν τον κόβουμε με πριόνι αλλά τον αγκαλιάζουμε και ανεβαίνουμε επάνω. Τότε η στιγμή που ακούμε τις Πύλες του παραδείσου να ανοίγουν...

«Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωάν. 4, 16).

Καλό αγώνα!.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”