Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η αγάπη έχει πάντα μέσα της κίνδυνο, διότι έχει ρίσκο και ξεβόλεμα.

Όταν αγαπάς σφόδρα δεν σε ενδιαφέρει τίποτα, ούτε η ζωή σου, ούτε το βόλεμα σου, μέσα σου ήδη κατοικεί το αγαπημένο πρόσωπο που ποθείς και θα κάνεις τα πάντα για αυτό όσο και επικίνδυνα αν είναι. Δεν έχει λογικές , κουτάκια, και μαθηματικές πράξεις διότι δεν μπορείς να την κλείσεις πουθενά. Σπάει τα δεσμά για αυτό και ο θάνατος δεν μπόρεσε να αντέξει τη δική της ορμή ως Πρόσωπο. Έρχεται ο Θεός ως μανιακός εραστής, λαμβάνει σάρκα και μας ανοίγει τις πύλες της Βασιλείας των Ουρανών. Μας σοκάρει όλο αυτό. Όταν ο άλλος σου λέει ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί σου σε σοκάρει. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, τρελαίνεσαι ,φοβάσαι, νιώθεις κίνδυνο να σε τυλίγει ολόκληρο.Και πας να κάνεις ένα βήμα και αναρωτιέσαι «Και αν πληγωθώ; Και αν κάνω λάθος;». Γίνεται σεισμός μέσα στην καρδιά διότι έρχεται μια πρόσκληση ώστε να κάνει την υπερβαση. Να αφήσει όλες τις σταθερές και να αρχίζει να σχοινοβατεί για να περάσει στην απέναντι όχθη, στην μεγάλη συνάντηση. Όλα αυτά γιατί; Πολύ απλά διότι δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια ολοκληρωτική αγάπη και δεν είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας στον άλλον άνευ όρων. Μόνο με την τόλμη ξεπερνάς κινδύνους αλλά για να γίνει αυτό ο πόθος για να δοθείς πρέπει να υπερβαίνει τον φόβο μήπως χάσεις κατι. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε διότι ο εγωϊσμός σου φωνάζει "Κράτα ! μην τα δίνεις όλα". Η τολμηρή καρδιά όμως απαντά "Όχι θα τα δώσω όλα , ακόμα και ο θάνατος δεν θα σταθεί εμπόδιο!".

Και ξαφνικά ο Χριστός γίνεται «σημείο αντιλεγόμενο» για τη ζωή του καθενός. Ανάλογα με το κατά πόσο θέλεις να μπεις σε αυτή την σχέση αγάπης. Μας φοβίζει η αγάπη του Χριστού διότι δεν μας θέλει χλιαρούς, θέλει αποφάσεις ζωής και δεν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε. Για να μπούμε στην αγάπη του Χριστού χρειάζεται ο Χριστός να γίνει η ζωή μας με πράξεις ζωής και όχι με μισόλογα του στυλ «Θα δούμε, λίγο , ίσως, μπορεί, δεν χρειάζεται τόσο, δεν μπορώ έτσι». Στην αγάπη ή δίνεις τα πάντα ή δεν προχωράς καθόλου. Μια αγάπη που δεν σου υπόσχεται ροδοπέταλα αλλά δοκιμασίες για να μπορέσεις να αξιωθείς τους καρπούς της (Λουκ. 21:12) «πρό δέ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ' ὑμᾶς τάς χεῖρας αὑτῶν καί διωξουσιν παραδιδόντες εἰς τάς συναγωγάς καί φύλακας ἀπαγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν του ὀνόματος μου».
Ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες τόλμησαν να πάνε να βρουν τον αγαπημένο. Το εφόδιο τους ; Μια εσωτερική τολμηρή αγάπη για τον Χριστό. Μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητας, της θλίψης και του κινδύνου εκείνοι ήθελαν το ποθούμενο. Μέσα στον κίνδυνο ο Ιωσήφ να χάσει τη δημόσια θέση του και από την άλλη οι Μυροφόρες απλές και αδύναμες γυναίκες που ζουν μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία να κινδυνεύσουν να τις κυνηγήσουν.

Ο πόθος της αγάπης στα καλύτερα του. Μέσα στα σκοτάδια και τους κινδύνους έρχεται η σφοδρότητα της τόλμης για το αγαπημένο πρόσωπο.
Αυτοί οι κίνδυνοι μπροστά στην αγάπη μοιάζουν σαν τσίμπημα κουνουπιού. Μην ξεχνάμε το κεντρί του θανάτου δεν μπόρεσε να αγγίξει την ενσαρκωμένη Αγάπη.
Ο Χριστός δεν θέλει κάτι από εμάς , κάτι από τη ζωή μας. Θέλει ΕΜΑΣ ολόκληρους όπως και εκείνος έλαβε όλο τον άνθρωπο και προσφέρεται ο Ίδιος. Μην ξεχνάμε (Ματθ 19:29) «καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου ἑκατονταπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει».
Το ρίσκο της τόλμης έχει έναν όμορφο θάνατο «Να πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ» και αυτός ο πόθος μυρίζει Ανάσταση.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Επικίνδυνη Αγάπη - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

*π. Βασίλειος Θερμός*

Μετά από τα δύο πρόσφατα κείμενα του καλού μας π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου αισθάνθηκα την ανάγκη να ανταποκριθώ με ένα δικό μου. Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, ας τό δήτε ως καταστάλαγμα 36 χρόνων ιερωσύνης, διανθισμένης με πλήθος εμπειριών από ολόκληρη την Ελλάδα (και όχι μόνο).

Ο π. Θεοδόσιος δεν είναι απλώς ένας πρωτοπόρος υπέρ της χρήσης της νεοελληνικής γλώσσας στη Λατρεία. Αποτελεί ουσιαστικά μια φωνή που μάχεται για να ξαναγίνει η Λατρεία προσευχή. Διότι τώρα δεν είναι και μόνο οι εθελοτυφλούντες δεν τό βλέπουν.
Ανεξάρτητα από το πόσο προσεύχεται νοερά και ιδιωτικά ένας πιστός την ώρα της ακολουθίας, η Λατρεία καθεαυτή έπαψε προ πολλού να εκπληρώνει τις δύο προϋποθέσεις που τήν καθιστούν αληθινή Λατρεία: την προσευχή και την κοινότητα. Δεν είναι πρόσφατη αυτή η συμφορά, δεν ευθύνονται κάποιοι επώνυμοι των τελευταίων δεκαετιών ή αιώνων. Είναι παλιά, έρχεται από τα μεσοβυζαντινά χρόνια και εδραιώθηκε κατά τα υστεροβυζαντινά.

Για να μην κουράσω εδώ με περισσότερα, παραπέμπω στο βιβλίο μου ‘Ιερουργείν τον λόγον της αληθείας σου’. Θα ήθελα μόνο να προσθέσω ότι έχουμε υποστή τόσο βαθειά αλλοτρίωση ώστε ακούς κάποιους να ισχυρίζονται πως η Λατρεία μας έχει φτάσει στο ύψιστο σημείο της ποιότητάς της, σε αντίθεση με τους πρώτες αιώνες όπου ήταν ασχημάτιστη και φτωχότερη! Φυσικά έχουν στο νου τους την υμνολογία αλλά τούς διαφεύγει ότι Λατρεία σημαίνει βιωμένη εκκλησιολογία. Έτσι λοιπόν η Λατρεία των πρώτων αιώνων αντανακλούσε την αληθινή εκκλησιολογία, η οποία κατόπιν εξέλιπε και διδάσκεται μόνο στα βιβλία. Δυστυχώς η λειτουργική μας συνείδηση έχει εκπέσει βαρύτατα. Με ανθρώπους τέτοιας νοοτροπίας είναι ανέφικτη οποιαδήποτε συζήτηση…

Βεβαίως υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι συμμερίζονται την ίδια θλίψη και διαπνέονται από το ίδιο όραμα. Αλλά οι περισσότεροι δεν γράφουν και δεν εμφανίζονται στον δημόσιο χώρο, με αποτέλεσμα ο π. Θεοδόσιος να βιώνει μοναχικότητα, τόσο γνώριμη και σε μένα.
Και αν δεν είναι Λατρεία ό,τι επιτελούμε με επιτραχήλιο, τότε τι είναι; Τελετουργία. Η απόσταση Λατρείας και τελετουργίας είναι όσο απέχει η μαγεία από τον Χριστιανισμό. Όσοι αγνοούν την διαφορά αυτή υπονομεύουν την πίστη τους. Και αν είναι κληρικοί, κακώς χειροτονήθηκαν!
Αν νομίζετε ότι άρχισα να γίνομαι σκληρός, ας καθίσετε πιο στέρεα διότι ακόμη δεν είδατε τίποτε. Και σίγουρα δεν θα έχετε δει τα βίντεο που μού έστειλαν πρόσφατα. Στο ένα γίνεται βάπτιση μέσα σε πισίνα, σε ένα κοσμικό περιβάλλον όπου ο παπάς μοιάζει με κομπάρσο σε ‘τσίρκο’ ευπόρων. Στο άλλο δύο ιερείς που ηγούνται του ‘χορού του Ησαΐα’ σε υπαίθριο γάμο μερακλώνονται και αρχίζουν να τόν χορεύουν με αυτοσχέδιο ρυθμό, υπό τα χάχανα της ομηγύρεως…

Όποιος νομίζει ότι ξεμπερδεύει καταδικάζοντας αυτές τις ‘ακρότητες’, για να επιστρέψει ήσυχος στη συνηθισμένη του Λατρεία (συγγνώμη, τελετουργία), αυταπατάται οικτρά. Μια από τις τραγωδίες της σύγχρονης ελλαδικής Εκκλησίας είναι ο μιθριδατισμός: εξοικειώθηκε τόσο βαθιά από την σταδιακή επί αιώνες έκθεση στο δηλητήριο της τελετουργίας, ώστε αδυνατεί να διακρίνει πως οι ακρότητες αποτελούν φυσική συνέπειά του. Δεν έχουμε πάρει είδηση ότι τώρα θερίζουμε ό,τι ανεχθήκαμε. Ο ύπνος (της λατρεύουσας συνείδησης) γεννά τέρατα!
Δεν φταίει κανείς, λοιπόν, από τους σύγχρονους γι’ αυτή την άρρωστη κατάσταση. Έχουμε όλοι βαρύτατη ευθύνη, όμως, διότι δεν τήν αναγνωρίζουμε διότι αρνούμαστε να ασχοληθούμε μαζί της, διότι καταπίνουμε αμάσητα όσα κληρονομήσαμε. Και ξέρετε γιατί συμβαίνουν αυτά; Διότι προτιμούμε την τελετουργία και δεν θέλουμε την Λατρεία!

Ναι, μην σάς κάνει εντύπωση. Δεν θέλουμε ο κόσμος να καταλαβαίνει τα ψαλλόμενα διότι κατόπιν θα αρχίζουν να μάς ρωτάνε γιατί αυτό και πώς εκείνο και τι θέλει να πει ο ποιητής. Η κατανόηση θα απαιτήσει κατόπιν εμβάθυνση. Και εμείς δεν θα ξέρουμε να απαντήσουμε, διότι αποτελεί σπανιότατο είδος να συναντήσεις έναν κληρικό ή έναν ψάλτη ικανών να καταλάβουν το νόημα των λόγων που είναι υποχρεωμένοι να προφέρουν.
Δεν ενδιαφερόμαστε για την κατανόηση διότι μάς τρομάζει το νόημα, όπως έγραφε και ο προφητικός Σμέμαν. Και γι’ αυτό δεν θα βρεις κανέναν επίσκοπο να συγκαλεί σε τακτικές συνάξεις τους ψάλτες του και να τούς διδάσκει τους Αποστόλους τους οποίους διαβάζουν ή κάποια σημαντικά ιδιόμελα.

Δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτε στον τρόπο με τον οποίο τελείται η Λατρεία μας, κατά τον οποίο η τέχνη επισκιάζει την ουσία. Επιμελούμαστε τα δίγοργα και τις υφέσεις αλλά αδιαφορούμε για το τι θέλει να μάς μεταδώσει το τροπάριο. Οι μητροπόλεις συναγωνίζονται να φτιάξουν σχολές βυζαντινής μουσικής αλλά για να καταλαβαίνουμε τι λέμε και τι ακούμε ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Αυτό αντανακλά την επιλογή μας: τέχνη θέλουμε, κύριοι, όχι προσευχή, μη μάς σκοτίζετε!

Δεν επιθυμούμε να σπουδάσουμε την Αγία Γραφή, γι’ αυτό είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες οι ομάδες μελέτης σε ενορίες. (Ένας πρώην Προτεστάντης που επέστρεψε στην Ορθοδοξία μού ζήτησε να συμμετέχει σε ομάδα Αγίας Γραφής και ντράπηκα αφού δεν ήξερα πού να τόν στείλω). Αλλά και στις ελάχιστες που υπάρχουν, τι στ’ αλήθεια ακούγεται εκεί; Ποια θεολογία; ποιες απόψεις; Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι θα δημιουργούσε πυρήνες μελέτης Αγίας Γραφής με μια εγκύκλιο, κάτι που φυσικά ξέμεινε στον δρόμο από καύσιμα. Αλλά ποιοι θα προετοιμάσουν τους κατάλληλους κληρικούς για κάτι τέτοιο αφού οι κληρικοί μας δεν διαβάζουν;

Δεν ενδιαφέρει τους επισκόπους μας η αθλιότητα του σύγχρονου κηρύγματος. Δεν έχουν καν αντιληφθή πως η ανεπάρκεια των κηρύκων δεν οφείλεται τόσο στην δοκησισοφία (ισχύει και αυτό) αλλά κυρίως στην απόστασή τους από τον σύγχρονο άνθρωπο. Δεν έχουν πάρει είδηση πως η θλίψη και η οργή τις οποίες γεννά το κήρυγμα της εποχής μας συνδέονται άρρηκτα με την ποιότητα των ιερατικών κλίσεων! Αυτά όλα θα έπρεπε να είναι ακριβώς το αντικείμενο της Αποστολικής Διακονίας: όπως εργάζεται με συνέπεια στην Κατήχηση όφειλε να φροντίζει τις ανάγκες των κληρικών γύρω από το κήρυγμα ή να δημιουργήσει με κατάλληλες εκδόσεις μια ουσιαστική ποιμαντική βιβλιοθήκη. Αλλά δεν αρκεί η κεντρική δράση, απαιτείται σκληρή δουλειά ανά μητρόπολη.

Ούτε και το πυρηνικό ζήτημα των ιερατικών κλίσεων ενδιαφέρει τους αρμόδιους, δηλαδή επισκόπους και πνευματικούς. Αν τούς έκαιγε θα έβρισκαν χρόνο να διαβάσουν σχετικά, να συγκροτήσουν επιτροπές από έμπειρους πνευματικούς και πιστούς ψυχιάτρους για να ελέγχουν τους υποψηφίους, να εξετάσουν γιατί κάποιοι κληρικοί φθείρονται ψυχοσωματικά, να νοιαστούν για τους γάμους τους, να αλληλοενημερώνονται για τους ακατάλληλους υποψηφίους, να μελετήσουν το παρελθόν των κληρικών που καταλήγουν σε σκάνδαλα ή και στα εκκλησιαστικά δικαστήρια ώστε να βγάλουν συμπεράσματα για τα λάθη που έγιναν στη διαδρομή. Ήμουν νιός και γέρασα και βλέπω τα κριτήρια χειροτονιών να παραμένουν στον ίδιο βαθμό επιπόλαια. Σε μια εποχή όπου το παραμικρό φάλτσο τυγχάνει προσοχής και τα σχετικά βίντεο ανεβαίνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
Πρόσφατα έμαθα για την χειροτονία κάποιου με ψυχιατρικά θέματα τον οποίο έτυχε να γνωρίζω και για τον οποίο αγωνίστηκα για να μην γίνει κληρικός. Αλλά στην Ελλάδα όποιος θέλει να γίνει παπάς γίνεται. Και κατόπιν θλιβόμαστε μόνο όταν ξεσπάσει κοινωνική κατακραυγή, αλλά δεν δίνουμε δεκάρα για όσα θλιβερά εκ μέρους του διαδραματίζονται εντός των τειχών. Απλώς τού αλλάζουμε ενορία ή μητρόπολη.
Η λέξη-κλειδί είναι αδιαφορία. Δεν έχουμε καμία δικαιολογία, δεν ζούμε στο 1960. Πλήρης αναισθησία για την εικόνα που παρουσιάζει η Εκκλησία στους εκτός, απόλυτη άγνοια για το τι σημαίνει νεωτερικός και μεταμοντέρνος άνθρωπος τον οποίο συνεχίζουμε να βαφτίζουμε και να νυμφεύουμε και να κηδεύουμε, τυφλότητα ως προς τις συνέπειες των επιλογών μας σε έμψυχο υλικό, ανικανότητα να διδαχθούμε από τα λάθη μας. Ε, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ατόμου με αυτά τα χαρακτηριστικά στην ιδιωτική του ζωή, απλώς θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ή ότι είναι ηλίθιος ή ότι δεν θέλει να βγει από το σύμπαν στο οποίο μόνος του κλείστηκε.

Όμως η έλλειψη ευφυΐας δεν είναι το εκκλησιαστικό μας πρόβλημα. Οι περισσότεροι κληρικοί μας έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο, ενώ αρκετοί (μεταξύ αυτών και επίσκοποι) διαθέτουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό. Αυτό που απουσιάζει είναι η συναισθηματική νοημοσύνη, όχι κατ’ ανάγκην εγγενώς, αλλά μάλλον επίκτητα. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε!
Για να μην υπάρξουν παρανοήσεις, δεν εννοώ εδώ πως η πλειονότητα των κληρικών μας συνειδητά αντιστέκεται στο καλό και στην πνευματική πρόοδο των ανθρώπων – αυτό θα ισοδυναμούσε με έργο αντίχριστου. Αυτό που υπονοώ είναι μια πραγματικότητα που περιγράφεται στην προς Ρωμαίους 7: 15. Οι άνθρωποι κινούμαστε με αυτοματισμούς, κάνουμε στην πράξη αυτό που συνειδητά υπό άλλες συνθήκες θα καταδικάζαμε, ‘κατεργαζόμαστε’ (έτσι τό λέει ο Παύλος!) εκείνο που μάς καταστρέφει.

Η ψυχανάλυση μάς βοήθησε να εξερευνήσουμε το ασυνείδητο, ή τουλάχιστον να τό υποψιαζόμαστε. Πολλοί κοσμικοί άνθρωποι είναι πιο έντιμοι αφού αποκτούν επίγνωση με την ενδοσκόπησή τους και ομολογούν: «Ναι, αν κατά βάθος τό ήθελα θα τό είχα κάνει, άρα μάλλον δεν τό θέλω αρκετά». Εμείς είμαστε πολύ πίσω σε σύγκριση με τους ‘υιούς του αιώνος τούτου’.
Αν κάποτε αλλάξει η Εκκλησία μας, ο ιστορικός και ο ψυχολόγος του μέλλοντος θα έχουν να πουν πολλά γι’ αυτή την αυτοκαταστροφική πορεία. Βρισκόμαστε σε ενδοψυχικό εμφύλιο πόλεμο, βαδίζουμε προς την πλήρη απαξίωση με γοργά βήματα και μόνο όταν η πολιτεία μάς ζορίζει τότε για λίγο ξυπνάμε από τον λήθαργο μόνο για να επικρίνουμε το αντιεκκλησιαστικό κράτος!
Αυτές τις μέρες, μετά από τους σχολικούς αγιασμούς, κυκλοφόρησε μια ανάρτηση μαμάς την οποία ρώτησε η μικρή της κόρη: «Αυτός με το καπέλο ποιος ήταν; Ο μάγος;»…

Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά κάποιοι εμμονικοί αγωνίζονται λυσσαλέα να μην ακουστή κάτι στα νέα ελληνικά εν ώρα ακολουθίας, οι περισσότεροι ψάλτες κολλούν στο μικρόφωνο με το μακρόσυρτο ‘Άγιος, άγιος…’ για να σκεπάσουν την δεύτερη ευχή της Αναφοράς του Μ. Βασιλείου, άλλοι ψάχνουν ‘ένα καλό παιδί’ για να γίνει παπάς και ‘μια καλή κοπέλα’ για να τού προξενέψουν, ενώ όλοι παραδίδουμε νεοφώτιστα βρέφη σε αναδόχους που μυρίζουν αλκοόλ ή συλλαβίζουν το ‘Πιστεύω’.

Με την τελετουργία είμαστε όλοι διαστροφικά ευχαριστημένοι: δεν χρειάζεται να έλθουμε κατά πρόσωπο με άβολες αλήθειες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούμε και ένα προστατευτικό στρώμα ανάμεσα σε εμάς και στους υπόλοιπους πιστούς. Έτσι δεν χρειάζεται να μπούμε σε σχέση ούτε με τα κείμενα ούτε με τα πρόσωπα. Και υλοποιούμε, φυσικά, το νόημα της μαγείας: αρκεί να γίνουν οι κατάλληλες χειρονομίες και να ειπωθούν τα κατάλληλα λόγια, και τότε η ανώτερη δύναμη είναι υποχρεωμένη να πράξει αυτά που αναμένουμε…

«Μια ζωή είναι, κουτσά στραβά θα τήν περάσουμε.
Αφού δεν μπορείς να βγεις απ’ τον Θεό
κοίταξε να τόν κατοικήσεις όσο γίνεται βολικότερα»
(Μάριος Μαρκίδης).

*π. Βασίλειος Θερμός
Ψυχίατρος παιδιών καί εφήβων.
Δρ. Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών.
Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών
Δεν θέλουμε ζωντανή Εκκλησία! - π. Βασίλειος Θερμός
ANASTASIOSK.BLOGSPOT.COM
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Με την κατάθλιψη σπάει η υπαρξιακή πυξίδα του ανθρώπου νιώθει χαμένος , χωρίς προορισμό χωρίς ουσία και νόημα στην ζωή του.
Τα πάντα τοποθετούνται στο ΕΔΩ με το ΕΓΩ και χωρις ΘΕΟ οπότε το τέρας της κατάθλιψης θα γεννηθεί και θα τραφεί αναλόγως. Όποιος αδερφός νομίζει ότι νίκησε το τέρας που λέγεται κατάθλιψη χωρίς τον Χριστό να γνωρίζει ότι πλανάται. Το θηρίο κοιμάται και θα ξυπνήσει και πάλι με άσχημα αποτελέσματα.Με το να αλυσοδέσεις το θηρίο σε ένα κελί δεν σημαίνει ότι το κέρδισες. Το πρόβλημα υπάρχει απλά έχεις κερδίσει λίγο χρόνο.Το θηρίο βρυχάται και θα επανέλθει στην πρώτη στιγμή αδυναμίας. Η κατάθλιψη ειναι : Το κενό απο την απουσία Του, όπου η σιωπή ειναι κραυγή.
Η Ορθόδοξη θεραπευτική μέσα από την μετάνοια και την σχέση με τον Χριστό, θα εξημερώσει το θηρίο , θα το ελευθερώσει και πλέον στον χώρο αυτό μπορείς να φυτέψεις λουλούδια (αρετές).

Η κατάθλιψη είναι ένα πάθος από το οποίο η ψυχή πρέπει να απαλλαγεί. Αυτό το πάθος οι νηπτικοί πατέρες το ονόμαζαν «ακηδία». Κατά τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.Ιερόθεο, «Ἡ ἀκηδία, πού εἶναι ἕνας μεγάλος δαίμων, παραλύει τόσο τό σῶμα ὅσο καί την πνευματική ζωή» (σ. 187).
Ας δούμε τι λέει ο Άγιος Πορφύριος : “Σήμερα συμβαίνει πολλές φορές ο άνθρωπος να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ακηδία κι όλα τα σατανικά. Να είναι θλιμμένος, να κλαίει, να μελαγχολεί, να μη δίνει σημασία στην οικογένεια του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές για να πάρει φάρμακα. Αυτά οι άνθρωποι τα λένε «ανασφάλεια». Η θρησκεία μας πιστεύει ότι αυτά είναι πειρασμικά πράγματα.
Ο πόνος είναι μία ψυχική δύναμη που ο Θεός την έβαλε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή. Αντ’ αυτού ο διάβολος καταφέρνει και παίρνει την ψυχική αυτή δύναμη από την μπαταρία της ψυχής μας και τη μεταχειρίζεται για κακό, την κάνει κατάθλιψη και φέρνει την ψυχή στην νωθρότητα και στην ακηδία. Βασανίζει τον άνθρωπο, τον κάνει αιχμάλωτο του, τον αρρωσταίνει ψυχικά.

Υπάρχει ένα μυστικό να μεταβάλετε τη σατανική ενέργεια σε καλή. Είναι δύσκολο και χρειάζεται και κάποια προετοιμασία.
Προετοιμασία είναι η ταπείνωση. Με την ταπείνωση αποσπάτε τη χάρη του Θεού. Δίνεστε στην αγάπη του Θεού, τη λατρεία Του, στην προσευχή. Αλλά και όλα αν τα κάνετε, τίποτε δεν έχετε καταφέρει, αν δεν έχετε αποκτήσει ταπείνωση. Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση. Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωριέται, νευριάζει, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.
Η κατάστασις αυτή θεραπεύεται με την χάρι.
Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα.
Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό…. Και όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα. Τα ξεχνάς και σώζεσαι.

Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη του Θεού…. Μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά που θα γίνεται με λαχτάρα και πόθο. Αυτό είναι το μυστικό της θεραπείας. Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.”
Δύο γέροντες της εποχής μας οι οποίοι πάντα συμφωνούσαν στα προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας. Και ο καθένας με τον δικό του τρόπο έδινε τις συμβουλές του…
Έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος:
Ο εγωισμός οδηγεί στην λύπη· σ εκείνη την λύπη πού δεν είναι κατά Θεόν.
Η κατά Θεόν λύπη οδηγεί στη μετάνοια. Η μη κατά Θεόν λύπη οδηγεί στην απελπισία.
«Ο εγωισμός φέρνει πάντα λύπη και άγχος», Ο πονηρός «θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται…το ταγκαλάκι δεν θέλει κανένας να χαίρεται»
.Ο εγωισμός ανοίγει την πόρτα στο ταγκαλάκι για να μας εππηρεάσει ρίχνοντάς μας στην Κατάθλιψη και τα διάφορα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα».

Έλεγε ακόμη Γέροντας Πορφύριος:
«Κύριον αίτιον εις την κατάθλιψη και σε όλα αυτά πού τα λένε πειρασμικά, σατανικά, όπως είναι η νωθρότης, η ακηδία, η τεμπελιά, πού μαζί μ’αυτά είναι τόσα άλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, είναι ότι έχεις μεγάλον εγωισμό μέσα σου».
Κάνει εντύπωση πού ο γέροντας όλα τα ανωτέρω «ψυχολογικά» τα αποκαλεί πειρασμικά, δηλ. δαιμονικά, δηλ. δαιμονικές ενέργειες, δαιμονικές επήρειες.
Ο εγωισμός-υπερηφάνεια πού είναι και η νόσος του διαβόλου είναι η βάση, η αιτία της εισβολής και της δράσης του πονηρού στον άνθρωπο.
Ο διάβολος μπαίνοντας στην ψυχή την γεμίζει με λύπη.
Έχουμε ζωντανό Θεό που μας αγαπά και μας περιμένει , έχουμε προοπρική κατα Χάριν Θεώσως, έχουμε λυτρωτικά Μυστήρια...Τι άλλο Θέλουμε έχουμε τα πάντα δεν υπάρχει λόγος και χρόνος για λύπη και στεναχώρια αλλά για μετάνοια και Θεία Μέθη με το Ιερό Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Κάπου άκουσα και το μοιράζομαι μαζί σας: Η Κατάθλιψη είναι το παράπονο της ψυχή ότι της λείπει ο Χριστός.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γύρω μας ο κόσμος καταρρέει, επικρατεί μια δαιμονική τρέλα, έχουμε ως άνθρωποι εξορίσει την σύνεση, την σωφροσύνη, την συγχώρεση.
Το μόνο που μας απομένει μέσα σε αυτόν τον όλεθρο είναι ίσως κάποιος άνθρωπος που μας αγαπά και μας νοιάζεται· μια αγκαλιά για να ειρηνεύσουμε, ένας λόγος παρηγοριάς, μια συντροφικότητα που επουλώνει πληγές και προστατεύει στις δοκιμασίες.
Μας μένει η πίστη στον Θεό που γεννά ελπίδα για καλύτερες ημέρες, για ημέρες που όντως έχουνε φως, που δεν είναι ντυμένες με την μαυρίλα του εγωισμού και της οργής, του μίσους και της εμπάθειας, της ιδιοτέλειας και του φανατισμού.
Εύκολα να πει κάποιος ότι τα χειρότερα έρχονται.
Μα το θέμα δεν είναι να προφητεύσουμε το προφανές, να κηρύξουμε απαισιοδοξία, να σπείρουμε απελπισία.
Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε για εμάς, για τις γενιές που έρχονται· να δώσουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί παράδειγμα ζωής και συμπεριφοράς που δεν μένει στα λόγια και στις θεωρίες.

Όταν υπάρχει βία μέσα στην οικογένεια, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν πόλεμοι;
Όταν δεν υπάρχει ζωντανή πίστη, πως είναι δυνατόν να υπάρχει ταπείνωση, συγχώρεση, ομόνοια, αγάπη;
Όταν υπάρχει εγωισμός, πως είναι δυνατόν να εκλείψει το μίσος, η εξουθένωση, η αδιακρισία, η εμπάθεια;
Όταν υπάρχει τόση δίψα για εξουσία και δύναμη, για επίδειξη και χρήμα, πως είναι δυνατόν να μην εξαφανιστεί η απλότητα, η κοινωνία των προσώπων, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός;
Αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε είναι απλά τα συμπτώματα της βαθιάς μας παθογένειας. Απομακρυνθήκαμε από τον Θεό κι ας κάνουμε μεγάλους σταυρούς. Απομακρυνθήκαμε από τους συνανθρώπους μας κι ας δηλώνουμε ανθρωπιστές.
Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε. Και γι’ αυτό ζούμε παίζοντας ρόλους, βάζουμε προσωπεία, υποκρινόμαστε τους σοφούς, τους σπουδαίους, τους «υπεράνω»…

Μα η λύση, η λύτρωση μας δόθηκε…
«Ο δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐν­­τολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή. Καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι» (Μρ. Ιβ´,29-31).
Οποίος έχει αυτιά ας ακούσει…
Όποιος έχει συνείδηση, ας ξυπνήσει…
Κι οποίος έχει καρδιά, ας αγαπήσει…
Κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει αποτελεσματικά καμία τυραννία, όποια μορφή κι αν έχει αυτή, εάν πρώτα δεν νικήσει την τυραννία της εγωπάθειάς του…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

΄΄Η σωτηρία και η προσευχή
δεν βρίσκονται στα πολλά λόγια,
αλλά στη κατανόηση και
στη θέρμη της καρδιάς.
Το σπουδαιότερο πράγμα,
που πρέπει να θυμάσαι
κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι, ότι
πρέπει να έχεις συνεχή μνήμη Θεού,
να κάνεις δηλαδή μυστική νοερά προσευχή.΄΄

Αγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο δεσμός της ψυχής με το Χριστό, πηγή χαράς
Εάν, σύμφωνα με τις συμβουλές του Παύλου, νεκρώσαμε τα μέλη μας, που επιθυμούν τα γήινα (πρβλ. Κολοσ. 3, 5) και φέρουμε διαρκώς, μέρα και νύκτα, τη νέκρωση του Ιησού στο σώμα μας.εάν είμαστε έτοιμοι, αποφασισμένοι, μιμούμενοι το Χριστό, να υποστούμε μαρτυρικό θάνατο για χάρη Του, η πληγή από το νεκρό σώμα δεν θα προχωρήσει αναγκαστικά προς την ψυχή, που είναι ελευθερωμένη από το δεσμό της με αυτό. Ατιμώσεις, εξευτελισμοί και ζημίες και θάνατοι συγγενών δεν θα αναστατώσουν το νου, ούτε θα στρέψουν την ψυχή από τα υψηλά και ουράνια, στην αγάπη για τα γήινα με τα εδώ παθήματα... Και γενικά η ψυχή, που δέθηκε μια για πάντα με τον πόθο για τον Κτίστη και που συνήθισε να χαροποιείται και να ευφραίνεται με τις εκεί πνευματικές ομορφιές, δεν θα μεταβάλει τη χαρά και την ευθυμία της από την ποικίλη μεταβλητότητα των σαρκικών παθημάτων. Αλλ’ αυτά που για τους άλλους είναι λυπηρά, η ενωμένη με τον Κτίστη ψυχή θα τα δεχθεί σαν επιπρόσθετη ευφροσύνη.
(Μέγας Βασίλειος)

"ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πώς γνωρίζομε το Άγιο Πνεύμα
Αυτό που λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης «ούπω γάρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη», έχει την εξής ερμηνεία: Δεν είχαν όλοι την τελεία γνώση του αγιασμού και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Δεν είχε γίνει ακόμη γνωστό στην υφήλιο και δεν δοξαζόταν μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Δηλαδή λέμε ότι ο Θεός έρχεται προς ημάς, όταν εμείς τον γνωρίσουμε. Και γνωρίζομε το Άγιο Πνεύμα, όχι όποτε θέλωμε, αλλά όταν αποκτήσωμε τελειότητα στο να σκεπτώμεθα ορθά και καθαρά. Και όταν, αγωνιζόμενοι πνευματικά, καθαρθούμε με τις αρετές και έτσι γίνουμε άξιοι, τότε το ίδιο (το Άγιο Πνεύμα) αυτόματα μας παρέχει τον λαμπρό φωτισμό του.

(Δίδυμος ο Τυφλός)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

Πιστεύουμε σε ένα Θεό, που είναι τέλειος και όχι ατε λής. Η μία θεία ουσία είναι απλή και όχι σύνθετη. Γι' αυτό και όταν λέμε πως πιστεύουμε σε Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, δεν εννοούμε τρεις θεούς, αλλά Ένα: Μία Ουσία σε τρεις Υποστάσεις.
Ο Πατέρας είναι η μοναδική αιτία και η μοναδική πη γή, από την οποία πηγάζει η θεία ύπαρξη του Υιού διά της προαιώνιου γεννήσεως, και του Αγίου Πνεύματος διά της προαιώνιου εκπορεύσεως. Τα τρία πρόσωπα της μιας Θεότη τας αλληλοϋπάρχουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως συγχέον ται· «Εγώ εν τω πατρί και ο Πατήρ εν εμοί» (Ιω. ιδ' 10-11). Αυτό το «εγώ», σε αντιπαραβολή με το «ο Πατήρ», δηλώνει πως πρόκειται για δύο πρόσωπα, όχι για ένα. Το ίδιο και η δήλωση του Ιωάννη: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν... Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν... Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. α' 1.14).

Ιδιαίτερο πρόσωπο είναι επίσης και το Άγιο Πνεύμα. Η λέξη «πνεύμα» έχει στη Γραφή πολλές έννοιες· σημαίνει βέβαια και τη δύναμη του Θεού (Κριταί ια' 29. ιδ' 6), αλλά και ο ίδιος ο Κύριος ονομάζεται δύναμη (Ματθ. κστ' 64). Υπάρχουν ακόμη εδάφια που διακρίνουν το Άγιο Πνεύμα από τη δύναμη του Θεού (Mιx. γ' 8. Πράξ. ι' 38. Ρωμ. ιε' 13. Α' Κορ. β' 4. Β' Κορ. στ' 6-7. Α' Θεσ. α' 5).
Οι Θείες Υποστάσεις διακρίνονται με το διαφορετικό τρόπο που μεταδίδεται σ' Αυτές η κοινή Θεία ουσία από τη μία «πηγή» (γέννηση-εκπόρευση). Όμως γίνεται διάκριση μεταξύ της προαιώνιας εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα και της αποστολής του για χάρη της σωτη ρίας του ανθρώπου μέσα στην ιστορία (θεία οικονομία). Έ τσι το Πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται, δηλαδή έχει την αιτία της αϊδίου υπάρξεώς Του από τον Πατέρα και στέλλεται σε μάς διά του Υιού, προκειμένου να τελειώσει το έργο του Υιού (Ιω. ιδ' 26. ιε' 26).
Θα ήταν βλάσφημο να πούμε πως το Άγιο Πνεύμα δεν συνδέεται άμεσα με τον Πατέρα, τη μόνη πηγή της Θεότητος. Το ίδιο άτοπο θα ήταν να πούμε πως με την αποστολή του Αγίου Πνεύματος δεν συμμετέχουν στο έργο της σωτηρίας ο Πατήρ και ο Υιός. Αντίθετα πιστεύουμε πως για τη σωτη ρία του κόσμου αποστέλλεται το Άγιο Πνεύμα εκ του Πα τρός διά του Υιού. Όπως η δημιουργία έγινε εκ του Πατρός διά του Υιού εν Αγίω Πνεύματι, έτσι και η αναδημιουργία, δηλαδή η σωτηρία του κόσμου συντελείται με τη συμμετοχή και των τριών Θείων Προσώπων.
Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις. Άγιος Πορφύριος

«Έ, παιδί μου, ξέρεις τι είναι ή αγάπη! Λυτά πού μπορεί να σου πει ό γέροντας, σου τα λένε και τα βιβλία. Όμως ο γέροντας, καθώς σου τα λέει, σου μεταδίδει και το βίωμα του" έτσι σε λίγο πας και συ κατά μόνας και προσεύχεσαι καθώς ό γέροντας. Ή πνευματική ζωή είναι μυστήριο.
Όπως ένας ληστής μπορεί να σου κακοποιήσει το σώμα, έτσι κι ένας πού έχει κακία μπορεί να σε κακοποιήσει στην ψυχή. Έκτος κι αν έχεις εσύ πολλήν αγάπη. Ή αγάπη σε οχυρώνει, είναι σαν "μόνωση". Δεν αφήνει την κακή δύναμη να σε φτάσει. Το πείσμα όμως γεννάει το πείσμα. Όταν μια μητέρα έχει αδυναμίες, ό,τι και να πει στο παιδί της, εκείνο θα πάει και θα κάνει αυτό πού του απαγορεύει. *Αν όμως ή μητέρα έχει πραότητα και αγάπη, το παιδί δεν θα το κάνει».
«Απαλά, χωρίς βία!» Τον πνευματικό αγώνα να τον κάνεις απαλά, χωρίς βία. Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις. «Όταν είναι σκοτάδι στο δωμάτιο, τι κάνεις; Πολεμάς να το διώξεις; Διώχνεται το σκοτάδι; Ανάβεις το φως και φεύγει το σκοτάδι.
Ή ψυχή εχει έναν ανθώνα κι έναν άγκαθώνα. Μην καταγίνεσαι να ξεριζώνεις τ' αγκάθια, μόνο να ποτίζεις τον ανθώνα" όλο το νερό να το κατευθύνεις εκεί και τ' αγκάθια θα ξεραθούν».

Άγιος Πορφυριος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

[[ Μοῦ λέτε "πολεμᾶνε τὸ Θεό, γι' αὐτὸ θέλουν νὰ κατεβάσουν τὶς εἰκόνες ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες".
Τὶς εἰκόνες δὲν τὶς θέλουν στὶς αἴθουσες, ὄχι γιατὶ οἱ ἴδιοι πολεμοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ γιατὶ οἱ εἰκόνες δείχνουν τὴν ἀξία ποὺ ἔχουν τὰ παιδιά σας.
Αὐτὸ τοὺς ἐνοχλεῖ κρυφὰ ἢ φανερά.
Τὰ παιδιά, νὰ μὴν ἔχουν ἐπαφὴ μὲ τὶς εἰκόνες, νὰ μὴν τὶς βλέπουν, νὰ μὴν ἔχουν πρότυπα ἀξιομίμητα τὸ Χριστό, τὴν Παναγία, τοὺς Ἁγίους.
Ἡ εἰκόνα δείχνει πρόσωπα ὑπεύθυνα καὶ θεωμένα, ἐνῶ αὐτοὶ θέλουν ἀνεύθυνο διαχειρίσιμο μαζοπολτό.
Ἐκεῖ εἶναι τὸ θέμα.
Σιγὰ μὴν ἔπαθε τίποτα ὁ Θεός!
Ὅσοι στὴν ἱστορία πολέμησαν τὸ Θεό, στόχο τους εἶχαν τὸν Ἄνθρωπο ]].

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ (+13-1-2019)
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”