Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Όποιος δεν γνωρίζει τη χάρη, δεν την επιζητεί.
Οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν στη γη, γι’ αυτό οι πιο πολλοί
δεν ξέρουν πως τίποτα το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί
με τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[toula]

Η Ανάληψη του Κυρίου – Μετά από το γεγονός αυτό, ο ουρανός γίνεται βατός για τον άνθρωπο που ζει κατά Θεόν.

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεος ἡμῶν, χαροποιήσας τους Μαθητάς, τὴ ἐπαγγελία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου
Η Ανάληψη του Χριστού, σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του, είναι η άνοδος στον ουρανό της ανθρωπίνης φύσεως. Μετά από το γεγονός αυτό, ο ουρανός γίνεται βατός για τον άνθρωπο που ζει κατά Θεόν.
Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, όπως ο Ιησούς Χριστός «κατέβηκε στην γη όχι μεταβαίνοντας τοπικά, αλλά κατά συγκατάβαση, έτσι επανέρχεται πάλι, όχι με μετάβαση της Θεότητος, αλλά ενθρονίζοντας στον ουρανό την ανθρώπινη φύση μας που ανέλαβε»[1] με την σάρκωσή Του.
Ο Χριστός, αφού πήρε ό,τι εκλεκτότερο από το ανθρώπινο γένος, δηλαδή την δική Του ανθρώπινη φύση, το πρόσφερε στον Θεό Πατέρα. Και με αυτή την προσφορά Του ο Χριστός έκανε να ευλογηθεί το ανθρώπινο γένος.

Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος «Όταν ο Θεός Πατέρας δέχθηκε την προσφορά του Υιού, τόσο πολύ θαύμασε το δώρο, και για την αξία του προσφέροντος και για το άμωμο της προσφοράς, ώστε το δέχτηκε στα χέρια Του, το τοποθέτησε κοντά Του, και του είπε “Κάθισε στα δεξιά μου”. Σε ποια φύση είπε ο Θεός “Κάθισε στα δεξιά μου”;
Σε εκείνην που είχε ακούσει τον λόγο: “Χώμα είσαι και στο χώμα θα γυρίσεις”!… Βλέπε που βρισκόταν ο άνθρωπος και που ανέβηκε. Δεν υπήρχε κατώτερο σημείο να κατέβει από εκεί που κατέβηκε, ούτε πάλι υψηλότερο να ανέβει, από εκεί που τον ανέβασε ο Χριστός!».[2] Αυτών των αγαθών θεμέλιο είναι η ημέρα της Αναλήψεως.

Ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέγει: «Όλος ο σκοπός της θείας Οικονομίας ήταν να μας ανεβάσει στον Ουρανό. Διότι εκεί είναι η αληθινή σωτηρία μας, και εκεί πρόκειται να απολαμβάνουμε την γλυκύτατη θεωρία του παμφίλτατου Δεσπότου μας… Πρέπει όμως να καταβάλουμε κόπο για να ανεβούμε στον ουρανό…
Αν δεν απορρίψουμε κάθε φιληδονία, κάθε φιλοδοξία, κάθε φιλαργυρία και γενικά κάθε προσκόλληση της παρούσης ζωής, δεν μπορούμε να αναληφθούμε στον ουρανό. Εάν όμως αγωνιζόμαστε να τα απορρίψουμε όλα αυτά, ο Χριστός που βρίσκεται στον ουρανό θα μας εκλύσει κοντά Του με την παντοδύναμη Χάρη Του».[3]
Ιερομόναχος Γρηγόριος, Η Ορθόδοξη Πίστη, Λατρεία και Ζωή.

[1] Ομιλία 21, PG 151, 276D.
[2] Εις την Ανάληψιν, 3, PG 50, 446-7.
[3] Εορτοδρόμιον, σελ. 478 και 492.

[toula]

"Δὲν μπορῶ νὰ παραπονεθῶ.
Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς μου συνάντησα πολλὲς περιπτώσεις στὶς ὁποῖες φαινόταν νὰ ἀπουσιάζει ἐντελῶς κάθε νόημα στὶς ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Θεὸς ὅμως μὲ ἔσωζε, γιατὶ κατὰ τὶς ὧρες τοῦ μεγαλύτερου κλονισμοῦ, κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἀκραίας φρίκης ἀπὸ τὴν ἄμεση συνάντηση μὲ τὴν «ἀκατανόητη» ἀνοησία τῶν ἀνθρώπων, διεγειρόταν στὴν ψυχὴ ἡ πεποίθηση ὅτι ἕνα τέτοιο
Παράλογο εἶναι ἀδιέξοδο, καὶ τότε διανοιγόταν ἡ ὁδὸς γιὰ τὴν κατανόηση τῆς Αἰώνιας Ἀλήθειας· ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν αἴσθηση τοῦ ὕψιστου Νοήματος, καὶ τὸ θεῖο τόλμημα Ἐκείνου ποὺ δημιούργησε αὐτὸν τὸν κόσμο, παρουσιαζόταν στὸν νοῦ μου ὡς ἀποκάλυψη τῆς ἀπέραντης γνησιότητας τῆς Πατρικῆς Ἀγάπης.
Ἡ διακινδύνευση τοῦ Δημιουργοῦ ἔγκειται στὸ ὅτι ὁ Ἴδιος ζεῖ τὴ διακινδύνευση τῆς θέσης μας ἀσυγκρίτως περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἐμεῖς· γιατὶ βέβαια κανένας ἀπὸ μᾶς δὲν ἀνέβηκε στὴν κορυφὴ τοῦ ὑψηλότερου βουνοῦ σὲ ὅλη τὴν κτίση, δηλαδὴ στὸν Γολγοθᾶ."

Οσίου Σωφρονίου του Έσσεξ.

[toula]

Μην ασχολείσαι με τους λογισμούς…
“Οι Πατέρες μάς λένε ούτε καν να μας στεναχωρούν οι κακοί λογισμοί.
Διότι ο διάβολος και μόνο που βλέπει ότι σε στεναχωρεί ένας κακός, ένας βλάσφημος, ένας αιρετικός, ένας σαρκικός λογισμός, και μόνο που σε στεναχωρεί, θα σου τον επαναφέρει για να σε στεναχωρέσει. Οπότε περιφρόνα τον παντελώς!
Μην ασχολείσαι καθόλου! Ας είναι απ’ όπου θέλει.. Άστον! Όπως ακούμε τα αεροπλάνα που περνούν πάνω από την Αθήνα. Που ξέρουμε ποια αεροπορική εταιρεία είναι και πού πάει το αεροπλάνο; Ποιος ξέρει από πού ήρθε; Αεροπλάνο είναι, θα φύγει, θα πάει στη δουλειά του
Μην ασχολείσαι. Μην ασχολείσαι μαζί του, είναι λάθος! Περιφρόνησέ τον ως μη υπάρχοντα. Διότι από τη στιγμή που του δίνεις σημασία, θα σε ταλαιπωρήσει.”

Λεμεσού Αθανάσιος

[toula]

«Ο όσιος Παΐσιος έβλεπε τα άρρωστα κλαδιά στα δένδρα και αμέσως ενδιαφερόταν να τα κόψει για να μην κολλήσουν τα υπόλοιπα. Μόλις χτυπούσε μια πόρτα ή ένα παράθυρο, πήγαινε εκεί ο νους του και φρόντιζε να μη σπάσουν, να μη γίνει κάποια ζημιά.
Θεωρούσε ότι όποιος σκέφτεται και πονάει για τα δημιουργήματα, σκέφτεται πολύ περισσότερο τον Δημιουργό τους! Αν ο άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται με ευγενή τρόπο προς τη φύση, δεν θα μπορέσει να συντονιστεί με τον Θεό» (Γ. Φουκαδάκη, Ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης, Η ζωή και το έργο του).

[toula]

Τέτοιος είναι ο παράδεισος του Κυρίου.
Όλοι θα βρίσκονται μέσα στην αγάπη και από την κατά Χριστόν ταπείνωση όλοι θα χαίρονται να βλέπουν τους άλλους ανώτερούς τους. Η ταπείνωση του Χριστού κατοικεί στους μικρότερους κι αυτοί χαίρονται που είναι μικροί.
Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Για τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση, γιατί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέγει: «Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;»
Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. Έτσι καταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.
Ή υπερηφάνεια καίει σαν την φωτιά κάθε καλό, ενώ η κατά Χριστόν ταπείνωση είναι γλυκεία και δεν περιγράφεται. Κι αν το ήξεραν αυτό οι άνθρωποι, τότε όλη η οικουμένη θα σπούδαζε αυτήν την επιστήμη.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

[toula]

Η έρημος και η κοινωνία δεν είναι δύο αντίθετες καταστάσεις, αφού η μία προϋποθέτει την άλλη.

Συνήθως ο άνθρωπος, αλλά και ο μοναχός, ξεκινά από την κοινωνία, είναι κοινωνικό ον και στην συνέχεια μπορεί να αναχθή στην έρημο. Στην ζωή τού Χριστού βλέπουμε ότι συνδυάζεται η έρημος με την κοινωνία. Ο Χριστός εργαζόταν με τους ανθρώπους, τους δίδασκε, τους ευεργετούσε ποικιλοτρόπως, αλλά πολλές φορές επιδίωκε να ζη και στην έρημο, ανέβαινε στο όρος για να προσευχηθή. Αυτό το έκανε όχι γιατί το είχε ανάγκη, αλλά για να μάς διδάξη ότι και εμείς πρέπει να ανατρέχουμε πολλές φορές στην έρημο για να αποκτούμε ορθό προσανατολισμό στην ζωή μας, να καθαρίζουμε το παθητικό τής ψυχής, να προσευχόμαστε ολοκληρωτικά στον Θεό.
Ο άγιος Σωφρόνιος ένωνε στην ζωή του πολύ στενά την έρημο με την κοινωνία. Αυτό γινόταν με δύο τρόπους:
Ο ένας, επειδή έζησε και στο κοινόβιο τής Ιεράς Μονής τού Αγίου Παντελεήμονος τού Αγίου Όρους, και στην συνέχεια στην έρημο τού Αγίου Όρους, στα Καρούλια και το σπήλαιο τής Αγίας Τριάδος, πλησίον τής Ιεράς Μονής τού Αγίου Παύλου. Στην Ιερά Μονή ζούσε ως ερημίτης, γιατί είχε έντονη προσευχή, ακόρεστο κλάμα, και εμπειρία τού ακτίστου Φωτός. Και στην έρημο αύξησε αυτήν την μετάνοια και το πένθος, είχε ακόρεστη προσευχή και μεγάλες εμπειρίες τού Θεού. Όμως, εκεί στην έρημο, κατά την διάρκεια τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, προσευχόταν για το δράμα τών ανθρώπων που σκοτώνονταν στα πεδία τών μαχών και υπέφεραν ποικιλοτρόπως, δηλαδή ζούσε την αγωνία τού Χριστού στην Γεθσημανή, την παγκόσμια αγωνία τών ανθρώπων.

Ο άλλος τρόπος είναι ότι ο άγιος Σωφρόνιος, αφού έζησε σε όλο το βάθος της την έρημο, στην συνέχεια την μετέφερε διαρκώς όπου πήγαινε, στην Γαλλία κατ’ αρχάς και στην Αγγλία, στην συνέχεια.
Μέσα στο Μοναστήρι του ζούσε και ως ερημίτης και ως κοινωνικός. Αποσυρόταν ολόκληρες ώρες και ημέρες στο ευλογημένο σπιτάκι του, και, όταν κυκλοφορούσε μεταξύ τών μοναχών και τών προσκυνητών, μετέφερε και ανέδυε αυτόν τον αέρα τής ερήμου. Κάθε λόγος του ήταν απόρροια τής προσευχής και ελευθερωτικός, ήταν ξηροί και εύχυμοι, ευλογημένοι καρποί τής ερήμου. Οι προσκυνητές τον έβλεπαν να συμπεριφέρεται φυσιολογικά μαζί τους, πολύ απλά, δέχονταν την αγάπη του, εξομολογούνταν τα αμαρτήματά τους, συνομιλούσαν μαζί του, και ανέπνεαν το αεράκι τής ερήμου, άκουγαν μια φωνή μέσα από τα Καρούλια τού Αγίου Όρους. Και αυτό συνέβαινε, γιατί ο άγιος Σωφρόνιος ήταν απελεύθερος Κυρίου.

Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασιου Ιερόθεου περί του Οσίου Σωφρονιου.

[toula]

Ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι της Αγίας Τριάδος.

Κατ' εικόνα αυτής της αγάπης, η δεύτερη εντολή, να αγαπάς τον πλησίον όπως τον εαυτό σου....
αποκαθιστά το διασπασμένο από την αμαρτία ομοούσιο του ανθρώπινου γένους, για να καταλήξει έτσι ώστε ότι όλη η πληρότητα της πανανθρώπινης ύπαρξης να γίνεται κτήμα της κάθε ανθρώπινης υπόστασης.
Αυτή η εντολή, πραγματοποιημένη σε πλήρη τελειότητα, δείχνει ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ΕΝΑΣ, ένας ως προς την ουσία και πολλαπλός ως προς τις υποστάσεις, ότι ο άνθρωπος, κατ' εικόνα της Αγίας Τριάδας είναι ΟΜΟΟΥΣΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ.

Να το επαναλάβουμε, τέτοια ύπαρξη που ώστε στην τελική πραγματοποίηση κάθε ανθρώπινη υπόσταση, παραμένοντας στην πληρότητα της καθολικής ενότητας, είναι φορέας πληρότητας της πανανθρώπινης ύπαρξης, και έτσι γίνεται δυναμικά ίση με όλη την ανθρωπότητα, με τον Ένα όλο Άνθρωπο, καθ' ομοίωση του Τέλειου Ανθρώπου – Χριστού, που φέρει μέσα Του όλον τον Άνθρωπο.
Λοιπόν, σε αυτό τον δρόμο, δηλαδή στο δρόμο της τήρησης των εντολών του Χριστού, που είναι ο δρόμος της Εκκλησίας, αποκαλύπτεται το μυστικό της Αγίας Τριάδας. Αποκαλύπτεται όχι αφηρημένα, ορθολογικά, αλλά υπαρξιακά. Και άλλος δρόμος στην κατανόηση των Θείων μυστικών δεν υπάρχει.
Στη συνάντηση με αυτή τη διδασκαλία της Εκκλησίας, μέχρι τώρα και μέχρι το τέλος των αιώνων, δε θα σταματήσουν να ηχούν τα λόγια της μεγάλης έκπληξης: “Ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι της Αγίας Τριάδος” (στιχηρά στους αίνους, όρθρος της Πεντηκοστής).

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.

[toula]

Κανεὶς δὲν ἀνέβηκε στὸν οὐρανὸ παρὰ μόνον Ἐκεῖνος ποὺ κατέβηκε ἀπ᾿ τὸν οὐρανό, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται πάντοτε στὸν οὐρανό. Ὁ καλὸς ποιμένας, ποὺ ἄφησε τὰ ἐνενήντα ἐννέα πρόβατα - τοὺς ἀγγέλους - στὰ οὐράνια ὄρη καὶ ἀφοῦ τὸ σήκωσε στοὺς φιλάνθρωπους ὤμους του τὸ ἔφερε στὸ οὐράνιο λιμάνι καὶ προσφέροντάς το σὰν δῶρο στὸν οὐράνιο Πατέρα τοῦ λέγει: «Βρῆκα, Πάτερ, τὸ πλανεμένο πρόβατο, ἐκεῖνο ποὺ ὁ ἀπατεώνας ὄφις μὲ δόλιους τρόπους καὶ τεχνάσματα ἐξαπάτησε καὶ στοὺς δρόμους τῆς κακίας τὸ παρέσυρε καὶ μὲ τὴ λάσπη τῆς πολυθεΐας μόλυνε τὴν καθαρότητα τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Βλέποντάς το, λοιπόν, νὰ πνίγεται μέσα στὸ βοῦρκο τῆς μαλθακῆς ζωῆς μὲ τὸ θεϊκό μου χέρι τὸ ἅρπαξα γρήγορα καὶ εὐσπλαχνικὰ τὸ ἔπλυνα στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη καὶ ἀφοῦ τὸ ἄλειψα μὲ τὸ μύρο τῆς εὐωδίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος - μὲ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως - τώρα ἔρχομαι φέρνοντας ὡς δῶρο ἀντάξιο τῆς θεότητός σου τὸ λογικὸ πρόβατο».

Σήμερα ὁ Διάβολος θρηνεῖ γιὰ τὴν ἥττα του βλέποντας τὸ δικό μας -ἀνθρώπινο- σῶμα νὰ ἀνεβαίνει στοὺς οὐρανούς. Σήμερα ἡ ἁμαρτία σὰν καπνὸς διαλύεται μὲ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ!

Αγίου Επιφανίου, λόγος στην Ανάληψη

[toula]

Τέτοιος είναι ο παράδεισος του Κυρίου.
Όλοι θα βρίσκονται μέσα στην αγάπη και από την κατά Χριστόν ταπείνωση όλοι θα χαίρονται να βλέπουν τους άλλους ανώτερούς τους. Η ταπείνωση του Χριστού κατοικεί στους μικρότερους κι αυτοί χαίρονται που είναι μικροί.
Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Για τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση, γιατί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέγει: «Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;»
Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. Έτσι καταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.
Ή υπερηφάνεια καίει σαν την φωτιά κάθε καλό, ενώ η κατά Χριστόν ταπείνωση είναι γλυκεία και δεν περιγράφεται. Κι αν το ήξεραν αυτό οι άνθρωποι, τότε όλη η οικουμένη θα σπούδαζε αυτήν την επιστήμη.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.