Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης και η "μεταμόρφωση" ενός ανθρώπου!
Στο προσκύνημα της Μυτιλήνης, τον Ιούνιο του 2001, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μου, ο πατήρ Ιωάννης με την προσευχή του στον άγιο Ραφαήλ θεράπευσε μία δαιμονισμένη γυναίκα! Σε αυτό το προσκύνημα καθημερινά ξεκινούσαμε με δύο λεωφορεία από τον άγιο Ραφαήλ, όπου μας φιλοξενούσε η Ιερά Μονή και πηγαίναμε σε διάφορα προσκυνήματα της Μυτιλήνης. Την πρώτη ημέρα της μετακίνησής μας, ο οδηγός του δικού μας λεωφορείου ήταν εκνευρισμένος και έλεγε διάφορες βρισιές! Ο πατήρ Ιωάννης, που ήταν στο άλλο λεωφορείο τον "έβλεπε" με την χάρη του Θεού και παρότρυνε τον μακαριστό αγαπημένο αδερφό μας, ιεροψάλτη Γεώργιο Σιώτο, να τον συμβουλέψει να είναι πιο προσεκτικός στα λόγια του! Ούτως και έγινε, κι ο οδηγός δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι είχε συμβεί! Στην επιστροφή ο π. Ιωάννης επιβιβάστηκε στο δικό μας λεωφορείο με τον δύστροπο οδηγό. Όταν πλησιάζαμε στην Ιερά Μονή του αγίου Ραφαήλ, ο παππούλης σηκώθηκε (καθόταν δίπλα στον οδηγό) κι άρχισε να προσεύχεται με τόση κατάνυξη που όλοι είχαμε συγκλονιστεί! Ο οδηγός τον έβλεπε εκστασιασμένος και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη! Μόλις ο π. Ιωάννης κατέβηκε από το λεωφορείο, ο οδηγός απευθύνθηκε στους προσκυνητές λέγοντας: " Τι ήταν αυτό Θεέ μου! Τι ήταν αυτό"! Τις υπόλοιπες ημέρες που μετακινηθήκαμε με το λεωφορείο, η συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου ήταν υποδειγματική!
Δεκαπέντε χρόνια μετά την κοίμησή του, όχι μόνο δεν ξεχάστηκε αλλά θαυματουργεί με την χάρη του Κυρίου! Ας είναι βοήθεια σε κάθε αγωνιζόμενο χριστιανό και σε κάθε συνάνθρωπό μας!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής - εκπαιδευτικός

[toula]

Ένα ζευγάρι ήρθε μιά μέρα στο κελλάκι του Παππούλη να εξομολογηθή. Η γυναίκα, έχοντας διαπράξει μια αμαρτία μεγάλη, στενοχωριόταν και σκεπτόταν, πώς θα το πεί στον Παππούλη. Την ώρα που προσπαθούσε να το «περάση», εκείνος της ακουμπά το χέρι, παρηγορώντας την, και της λέει: «Δεν είναι έτσι,
παιδί μου. Μή στενοχωριέσαι όμως, ο Χριστός σε αγαπά».
Από το Βιβλίο «ΠΑΤΗΡ ΕΥΜΕΝΙΟΣ Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ» του Σίμωνος μοναχού. Εκδοτική Παραγωγή ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ www.eptalofos.gr

[toula]

Σειρά ομιλιών με θέμα την ερμηνεία του Συμβόλου της Πίστεως (με βάση κυρίως τον άγιο Κύριλλο, Πατριάρχη Ιεροσολύμων και άλλα πατερικά συγγράμματα) από τον αξιοσέβαστο αρχιμανδρίτη Επιφάνιο Χατζηγιάγκου, προϊστάμενο του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης και πνευματικού τέκνου του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτη:
https://youtube.com/playlist...

[toula]

Χριστός Ανέστη!.
Η αγάπη είναι τζάμπα!!!
Τζάμπα είναι η αγάπη.. Ούτε πληρώνουμε, ούτε να πάμε ταξίδι να την βρούμε, ούτε να κόψουμε εισιτήριο χρειάζεται.. Η αγάπη είναι τζάμπα.. Όπου να πάμε, ο Θεός είναι εκεί.. Η αγάπη είναι δωρεά.. Όποιος αγαπά τον Θεό διψά αχόρταγα να ομιλή με Αυτόν.. Δεν αγαπά τίποτε άλλο.. Αυτός που αγαπά Τον Θεό, αγαπά και ό,τι είναι του Θεού..
Τα δημιουργήματα του Θεού αγαπά και όλα αυτά, που αγαπά ο Θεός...:⁠-⁠*:⁠-⁠*
(+Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης+)

[toula]

+Ο Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ
Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996.
Την βοήθεια του Αγίου να έχουμε!
Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-.. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία..Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα...
Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων.. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του· μάλιστα, έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί.. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του..Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε...
Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα
που του απέφερε πολλά έσοδα...
Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας, Ηγκουερίνας.. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε.. Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο.. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια.. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά.. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο...
Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι.. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες.. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί.. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους.. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της.. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν...
Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν.. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν.. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη»...
Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν, αν ήταν δυνατό-να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων.. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν...
Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».
Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν.. Είπαν στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο..Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του..Τον έθαψαν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι...
Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες.. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο..Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια...
Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε-μέχρι και ρούχα-για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα...
Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο.. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του...
Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο Άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα.. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες
και θαυμαστές επεμβάσεις:..
Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία.. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα»..
Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.-.-
Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι ένας Άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ.. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε...
Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι.. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους...
Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του Αγίου μυροβλύζει.
Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις...
Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα..:⁠-⁠*:⁠-⁠*
(Το Συναξάρι της Πεπτουσίας.)

[toula]

ΌΤΑΝ Η ΤΑΠΕΊΝΩΣΗ ΣΥΝΑΝΤΆ ΤΗΝ ΤΑΠΕΊΝΩΣΗ
Αυτό είναι το εκκλησάκι του Αγίου Γερασίμου στο κτίριο της πολυκλινικής Αθηνών στην Ομόνοια, όπου επί 33 ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε ως εφημέριος ο ιερομόναχος τότε πατήρ Πορφύριος. Λέγεται ότι κάποτε ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης
πήγε να τον συναντήσει. Οταν τελείωσε η λειτουργία βρήκε τον πατέρα Πορφύριο και του λέει...
--Εσύ θα πρέπει να είσαι Άγιος...
--Γιατί το λες πάτερ Ευμένιε ;
-- Γιατί όταν λειτουργούσες είδα αγγέλους να μπαίνουν στην εκκλησία και να σε υπηρετούν στην Αγία Τράπεζα.
-- Τότε μάλλον εσύ είσαι Άγιος που τα βλέπεις..... του είπε ο πατήρ Πορφύριος
Τελικά ήταν και οι δύο Άγιοι, μόνο που κανένας τους δεν το παραδεχόταν για τον εαυτό του. ΤΗΝ ΕΥΧΉ ΤΟΥΣ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΕΥΜΕΝΊΟΥ ΠΟΥ ΕΟΡΤΆΖΕΙ ΣΉΜΕΡΑ

[toula]

Οι άνθρωποι υποφέρουν και πεθαίνουν από την έλλειψη Θεού και μπορούμε να βοηθήσουμε προσφέροντάς τους τον Θεό.
Προφανώς ποτέ δεν υπήρχαν άνθρωποι πιο δυστυχισμένοι από τούς ανθρώπους των ήμερων μας – έστω και με όλες τις εξωτερικές ευκολίες και ανέσεις πού ή κοινωνία μας ,μας παρέχει.
Ή αγάπη των πολλών έχει αληθινά ψυχρανθεί στις μέρες μας, αλλά ας μην παγώσουμε κι εμείς.
Εφόσον μας στέλνει ό Χριστός την χάρη Του και θερμαίνει τις καρδιές μας, δεν χρειάζεται να είμαστε ψυχροί.
Π.Σεραφειμ Ροουζ.

[toula]

Ένας άλλος είχε επί τρεις ημέρας τα χέρια του εις στάσιν εκτάσεως και προσηύχετο. Πώς άντεχε τον ρώτησα.
Ένα πουλί δεμένο, μου απήντησε, ποτέ δεν φεύγει.
Νους δεμένος εις τα ουράνια, λησμονεί τα επίγεια, ακόμα και τον κόπον του σώματος.
Μια να είναι η προσευχή σας: Θεέ μου, θέλουμε να ζήσουμε μόνο για την αγάπη Σου!
Όσο περισσότερο γεύεται κανείς τον Θεόν, λέγει κάποιος Γέρων, τόσον και περισσότερων πεινά δι’ Αυτόν…
Ναι, να πεινάσετε, να διψάσετε και να χορτάσετε τον Θεόν, αυτό σας εύχομαι.
Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966) , Ζ’ Έκδοση (Φεβρουάριος 2010) , Εκδόσεις Επτάλοφος

[toula]

Κατ’ αρχήν ο Άγιος Νικόλας Πλανάς έγινε εφημέριος εις τον Άγιον Παντελεήμονα, εις τον Νέον Κόσμον.
Η ενορία του απηρτίζετο από… 13 οικογένειας. Εις το διάστημα της εφημερίας του, τον επεσκέφθη ένας ιερεύς άνευ ενορίας, τον παρεκάλεσε να συλλειτουργήσουν, και αυτός ως καλός και αγαθός τον εδέχθη ολοψύχως.
Αυτός όμως ο ιερεύς τα συνεφώνησε με τούς τότε επιτρόπους της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονος, τον έδιωξαν και τον έστειλαν εις την εκκλησίαν τού Αγίου Ιωάννου της οδού Βουλιαγμένης (τον «Κυνηγόν», ως τον έλεγαν τότε).
Η ενορία της εκκλησίας αυτής απηρτίζετο από… οχτώ οικογενείας! Και η πληρωμή τού ιερέως ήτανε ένα κομμάτι κρέας από το μανάρι των Απόκρεω ή των Χριστουγέννων. Αυτό δεν τον πείραζε, είχε κεφάλαιον την νηστείαν. Αρκεί να είχε εκκλησία να λειτουργή.
Αυτός ο διωγμός από την εκκλησία τού Αγίου Παντελεήμονος τού έφερε μεγάλο ψυχικό πόνο. Μια βραδιά, φεύγοντας από τον Άγιο Ιωάννη για να πάη στο σπίτι του, έκλαιγε στο δρόμο. Έρημος ο τόπος τότε.
Βλέπει άξαφνα στο δρόμο ένα νεαρό παλληκάρι και τού λέγει: Τι κλαις, πάτερ μου;
– Κλαίω, παιδί μου, γιατί με διώξανε από τον Άγιο Παντελεήμονα.
– Μη λυπείσαι, πάτερ μου, και εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου.
Τού λέγει: Ποιος είσαι συ, παιδί μου;
– Εγώ, τού λέγει, είμαι ο Παντελεήμων, πού μένω στον Νέο Κόσμο- και τον έχασε αμέσως από εμπρός του. Αυτήν την οπτασίαν την διηγείτο ο ίδιος επί λέξει εις μίαν κόρη της συνοδείας του.
Πηγή περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ ΤΕΥΧΟΣ 16 (από το βιβλίο Ο παπα Νικόλας Πλανάς Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ» Αθήνα 1979. )

[toula]

«Τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»;
Και εδόθη εις εμέ η απάντησις:
Προσεύχου, ως ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, όστις επί έτη εβόα, «Κύριε, φώτισόν μου το σκότος», και εισηκούσθη.
Προσεύχου δια των λόγων της εκκλησιαστικής ωδής, «Λαμψάτω, ώ Φωτοδότα, και εμοί τω αμαρτωλώ το φως Σου το απρόσιτον», και ενδυναμού εν τη πίστει, ενθυμούμενος ότι η Εκκλησία δεν προσεύχεται περί αδυνάτων πραγμάτων.
Εν συνεχεία ο ανήρ εκείνος ως να απέκλειε την δυνατότητα ότι τοιαύτη προσευχή θα παραμείνη άνευ της άνωθεν απαντήσεως, κατέκλεισε τον λόγον αυτού ως εξής:
«Όταν γνωρίση η ψυχή σου τούτο το φως, τότε, όταν συμβή να στερήται τούτου, θα φλέγηται δι’ αυτό και μιμούμενος τον Άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον θα ζητής αυτό και θα κράζης προς αυτό:
Ελθέ, το φως το αληθινόν.
Ελθέ, η Ζωή η αιώνιος.
Ελθέ, των πεπτωκότων η έγερσις.
Ελθέ, των κειμένων η ανόρθωσις.
Ελθέ, των νεκρών η ανάστασις.
Ελθέ, Πανάγια Βασιλεύ.
Ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν,
και μείνον αδιαστάτως εν ημίν,
και αδιαιρέτως Συ μόνος βασίλευε εν ημίν
εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ.