Μια άνευ προηγουμένου απόφαση πήρε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Τζούντο, καθώς επέβαλε 5 μήνες αποκλεισμό στον Σέρβο Νεμάνια Μαϊντόφ, επειδή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι έκανε τον σταυρό του.
Ο Μαϊντόφ ενημερώθηκε εγγράφως από την παγκόσμια ομοσπονδία πως τιμωρείται με πεντάμηνο αποκλεισμό επειδή έκανε τον σταυρό του πριν και μετά το τέλος του αγώνα με τον Τσελίδη για τη φάση των «16», στο Παρίσι.
Σύμφωνα με τον κανονισμό, παραβίασε το πρωτόκολλο που αφορά την επίδειξη θρησκευτικών πεποιθήσεων, κάτι που ωστόσο συμβαίνει και με άλλους αθλητές συνεχώς, αλλά συνήθως κάνουν τα στραβά μάτια.
Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Η ορθοδοξία είναι υπό διωγμόν!
Μπράβο ήρωα Νεμάνια!
https://twitter.com/i/status/1835697010239775187
Nemanja Majdov - 5μηνη αποβολή επειδή έκανε τον σταυρό του
Συντονιστής: Συντονιστές
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25478
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Nemanja Majdov - 5μηνη αποβολή επειδή έκανε τον σταυρό του
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25478
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Nemanja Majdov - 5μηνη αποβολή επειδή έκανε τον σταυρό του
sportime
Αρνούμενος να υποταχθεί σε αυτόν τον φασισμό ουδετεροποίησης των πάντων, ο Μάιντοφ δήλωσε ότι ποτέ δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη από την Ομοσπονδία επειδή κάνει τον σταυρό του και δόξασε τον Θεό ως βασικό θεμέλιο της ζωής του και της τεράστιας καριέρας του:
«Ο Θεός μου έδωσε τα πάντα, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην καριέρα μου, και για εμένα είναι το νούμερο ένα, και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πάντα θα τον δοξάζω και θα τον ευχαριστώ», είπε αυτός ο σπουδαίος αθλητής, επιστρέφοντας στα μούτρα των χιτλερίσκων του αθλητισμού το φασιστικό πρωτόκολλό τους.
Τον απέκλεισαν… ποιοι;
Έχει σημασία να αντιληφθούμε καλά σε ΠΟΙΟΥΣ Ολυμπιακούς αγώνες ποινικοποιήθηκε το σταυροκόπημα ενός ορθόδοξου αθλητή:
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που πήραν χρυσά μετάλλια άνδρες οι οποίοι έμπαιναν στο ίδιο ρινγκ με γυναίκες και τις ξυλοφόρτωναν ανελέητα.
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που συστήθηκε στην υφήλιο με μια τρανς παρωδία του Μυστικού Δείπνου και έκλεισε τον κύκλο της με μια σατανική τελετή λήξης που αφορούσε την πτώση του Εωσφόρου και τη δικτατορία του Αντίχριστου.
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που ένας μπλε «Διόνυσος» κήρυξε παγκόσμια με το σόου του ότι η ανθρωπότητα πρέπει να βουτηχτεί στον βούρκο των διονυσιακών οργίων.
Σε μια τραγική Ολυμπιάδα που ακόμα και το logo της είχε διαφημιστικό σκοπό για την τρανς «ορατότητα», αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να ομολογεί την πίστη του.
Σε μια (ακόμα) Ολυμπιάδα πού οι μουσουλμάνοι αθλητές μπορούσαν ελεύθερα να δείχνουν τον Αλλάχ στον ουρανό ή να ανοίγουν τα χέρια σε στάση δέησης, και κανένας δεν τους ενόχλησε για παραβίαση κάποιου αγωνιστικού πρωτοκόλλου. Ακόμα και μουσουλμανικές μαντήλες είδαμε σε απονομές μεταλλίων. Ούτε αυτό είναι δημόσια εκδήλωση πίστης;
Σε μια Ολυμπιάδα που αγωνίστηκε εκ νέου και «Ομάδα Προσφύγων» με περισσό καμάρι και δικό της έμβλημα, αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να κάνει τον σταυρό του γιατί «προκαλεί».
Σε ΑΥΤΗ την άθλια οργάνωση Ολυμπιάδας, βρέθηκε μονάχα ένας Χριστιανός στο μάτι του κυκλώνα. Βέβαια μπήκε στο στόχαστρο και ο έτερος Σέρβος, ο Τζόκοβιτς, αλλά τα μέτρα δημοφιλίας του Τζόκοβιτς, έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο των αντίχριστων κέντρων.
Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, στη βιομηχανία ψευτοδικαιωματισμού (με τα διεθνή αλλά και τα εγχώρια παρατήματά της) δεν κάηκε ούτε καρφάκι για τη σκανδαλώδη τιμωρία του Σέρβου τζουντόκα.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι απασχολημένη με το να πείθει τις γυναίκες πυγμάχους ότι από εδώ και πέρα πρέπει να τρώνε «συμπεριληπτικό» ξύλο από άντρες. Και έτσι σταδιακά να μεταπηδήσει αυτό το αίσχος και σε όλα τα άλλα αθλήματα. Γιατί το να δηλώνεις γυναίκα ενώ δεν είσαι, είναι επαινετό. Αλλά το να δηλώνεις χριστιανός ΔΙΟΤΙ είσαι, γίνεται πλέον κατακριτέο.
Και φυσικά – μην κοροϊδευόμαστε – η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο δεν θα προχωρούσε σε μια τόσο προκλητική πράξη, αν δε είχε τις πλάτες των «Αθανάτων» της ΔΟΕ. Παράλληλα η συντριπτική πλειοψηφία των άλλων διεθνών ομοσπονδιών λουφάζουν μπροστά σε αυτά τα εξοργιστικά φαινόμενα, παραμένοντας κολλημένες στα βρώμικα γρανάζια του νεοταξικού αθλητισμού, αφού η υποστήριξη ενός Σέρβου αθλητή θα ερμηνευόταν ως ρωσόφιλη στάση και θα σήμαινε αιτία πολέμου από το σύστημα.
Και όσον αφορά τα εγχώρια φερέφωνα του ψευτοδικαιωματισμού, εκείνοι ασχολούνται με σπουδαιότερες υποθέσεις. Όπως το να καταγγέλλουν το ότι δεν λέμε «το» για τους «non binary», το ότι δεν λέμε φοιτητ@, το ότι δεν δεχόμαστε ότι οι γυναίκες πρέπει να γίνουν κουνελομηχανές για γκέι πελάτες κ.λπ – κ.λπ.
Για την παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας που πλέον γίνεται σε θεσμικό επίπεδο, ούτε λόγος φυσικά από τους «δικαιωματιστές». «Η πίστη είναι προσωπικό δεδομένο», σου λένε εκείνοι που διαδηλώνουν τα πεπραγμένα της κρεβατοκάμαράς τους στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου και στο Σύνταγμα. Αν είναι χριστιανός ο αθλητής, του αρκεί να το πιστεύει μέσα του, σου λένε. Καταλαβαίνετε σε τι αντιστροφή λογικής και διαστροφή πραγμάτων ζούμε.
Παρόλο τον ζόφο που βλέπουμε να πυκνώνει γύρω μας, ομολογιακές πράξεις σαν αυτή που έκανε ο Νεμάνια Μάιντοφ, υψώνουν το φρόνημα της χριστιανικής αντίστασης. Του αξίζουν χίλια «μπράβο». Ταιριάζει να επικαλεστούμε ό,τι ακριβώς είχαμε σχολιάσει και για την ομολογία του Νόβακ Τζόκοβιτς:
«Απροσκύνητος και αλύγιστος. Έγινε σύμβολο ελευθερίας. Ξεμπρόστιασε τον φασισμό του συστήματος. Και έγινε σημείο αναφοράς για τον ακηδεμόνευτο αθλητή, και τον πολίτη γενικότερα. Μια διαρκή υπόμνηση του τι μπορεί να πετύχει ο κάθε χριστιανός, με τον Θεό στο πλάι του».
Αρνούμενος να υποταχθεί σε αυτόν τον φασισμό ουδετεροποίησης των πάντων, ο Μάιντοφ δήλωσε ότι ποτέ δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη από την Ομοσπονδία επειδή κάνει τον σταυρό του και δόξασε τον Θεό ως βασικό θεμέλιο της ζωής του και της τεράστιας καριέρας του:
«Ο Θεός μου έδωσε τα πάντα, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην καριέρα μου, και για εμένα είναι το νούμερο ένα, και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πάντα θα τον δοξάζω και θα τον ευχαριστώ», είπε αυτός ο σπουδαίος αθλητής, επιστρέφοντας στα μούτρα των χιτλερίσκων του αθλητισμού το φασιστικό πρωτόκολλό τους.
Τον απέκλεισαν… ποιοι;
Έχει σημασία να αντιληφθούμε καλά σε ΠΟΙΟΥΣ Ολυμπιακούς αγώνες ποινικοποιήθηκε το σταυροκόπημα ενός ορθόδοξου αθλητή:
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που πήραν χρυσά μετάλλια άνδρες οι οποίοι έμπαιναν στο ίδιο ρινγκ με γυναίκες και τις ξυλοφόρτωναν ανελέητα.
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που συστήθηκε στην υφήλιο με μια τρανς παρωδία του Μυστικού Δείπνου και έκλεισε τον κύκλο της με μια σατανική τελετή λήξης που αφορούσε την πτώση του Εωσφόρου και τη δικτατορία του Αντίχριστου.
Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που ένας μπλε «Διόνυσος» κήρυξε παγκόσμια με το σόου του ότι η ανθρωπότητα πρέπει να βουτηχτεί στον βούρκο των διονυσιακών οργίων.
Σε μια τραγική Ολυμπιάδα που ακόμα και το logo της είχε διαφημιστικό σκοπό για την τρανς «ορατότητα», αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να ομολογεί την πίστη του.
Σε μια (ακόμα) Ολυμπιάδα πού οι μουσουλμάνοι αθλητές μπορούσαν ελεύθερα να δείχνουν τον Αλλάχ στον ουρανό ή να ανοίγουν τα χέρια σε στάση δέησης, και κανένας δεν τους ενόχλησε για παραβίαση κάποιου αγωνιστικού πρωτοκόλλου. Ακόμα και μουσουλμανικές μαντήλες είδαμε σε απονομές μεταλλίων. Ούτε αυτό είναι δημόσια εκδήλωση πίστης;
Σε μια Ολυμπιάδα που αγωνίστηκε εκ νέου και «Ομάδα Προσφύγων» με περισσό καμάρι και δικό της έμβλημα, αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να κάνει τον σταυρό του γιατί «προκαλεί».
Σε ΑΥΤΗ την άθλια οργάνωση Ολυμπιάδας, βρέθηκε μονάχα ένας Χριστιανός στο μάτι του κυκλώνα. Βέβαια μπήκε στο στόχαστρο και ο έτερος Σέρβος, ο Τζόκοβιτς, αλλά τα μέτρα δημοφιλίας του Τζόκοβιτς, έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο των αντίχριστων κέντρων.
Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, στη βιομηχανία ψευτοδικαιωματισμού (με τα διεθνή αλλά και τα εγχώρια παρατήματά της) δεν κάηκε ούτε καρφάκι για τη σκανδαλώδη τιμωρία του Σέρβου τζουντόκα.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι απασχολημένη με το να πείθει τις γυναίκες πυγμάχους ότι από εδώ και πέρα πρέπει να τρώνε «συμπεριληπτικό» ξύλο από άντρες. Και έτσι σταδιακά να μεταπηδήσει αυτό το αίσχος και σε όλα τα άλλα αθλήματα. Γιατί το να δηλώνεις γυναίκα ενώ δεν είσαι, είναι επαινετό. Αλλά το να δηλώνεις χριστιανός ΔΙΟΤΙ είσαι, γίνεται πλέον κατακριτέο.
Και φυσικά – μην κοροϊδευόμαστε – η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο δεν θα προχωρούσε σε μια τόσο προκλητική πράξη, αν δε είχε τις πλάτες των «Αθανάτων» της ΔΟΕ. Παράλληλα η συντριπτική πλειοψηφία των άλλων διεθνών ομοσπονδιών λουφάζουν μπροστά σε αυτά τα εξοργιστικά φαινόμενα, παραμένοντας κολλημένες στα βρώμικα γρανάζια του νεοταξικού αθλητισμού, αφού η υποστήριξη ενός Σέρβου αθλητή θα ερμηνευόταν ως ρωσόφιλη στάση και θα σήμαινε αιτία πολέμου από το σύστημα.
Και όσον αφορά τα εγχώρια φερέφωνα του ψευτοδικαιωματισμού, εκείνοι ασχολούνται με σπουδαιότερες υποθέσεις. Όπως το να καταγγέλλουν το ότι δεν λέμε «το» για τους «non binary», το ότι δεν λέμε φοιτητ@, το ότι δεν δεχόμαστε ότι οι γυναίκες πρέπει να γίνουν κουνελομηχανές για γκέι πελάτες κ.λπ – κ.λπ.
Για την παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας που πλέον γίνεται σε θεσμικό επίπεδο, ούτε λόγος φυσικά από τους «δικαιωματιστές». «Η πίστη είναι προσωπικό δεδομένο», σου λένε εκείνοι που διαδηλώνουν τα πεπραγμένα της κρεβατοκάμαράς τους στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου και στο Σύνταγμα. Αν είναι χριστιανός ο αθλητής, του αρκεί να το πιστεύει μέσα του, σου λένε. Καταλαβαίνετε σε τι αντιστροφή λογικής και διαστροφή πραγμάτων ζούμε.
Παρόλο τον ζόφο που βλέπουμε να πυκνώνει γύρω μας, ομολογιακές πράξεις σαν αυτή που έκανε ο Νεμάνια Μάιντοφ, υψώνουν το φρόνημα της χριστιανικής αντίστασης. Του αξίζουν χίλια «μπράβο». Ταιριάζει να επικαλεστούμε ό,τι ακριβώς είχαμε σχολιάσει και για την ομολογία του Νόβακ Τζόκοβιτς:
«Απροσκύνητος και αλύγιστος. Έγινε σύμβολο ελευθερίας. Ξεμπρόστιασε τον φασισμό του συστήματος. Και έγινε σημείο αναφοράς για τον ακηδεμόνευτο αθλητή, και τον πολίτη γενικότερα. Μια διαρκή υπόμνηση του τι μπορεί να πετύχει ο κάθε χριστιανός, με τον Θεό στο πλάι του».
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.