Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ
Ο Κύριος συνήθιζε να τιμά την ημέρα του Σαββάτου και να προσέρχεται στην συναγωγή των Ιουδαίων. Στις συναγωγές έκανε μεγάλα θαύματα και ερμήνευε τον Νόμο του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο έδειχνε στους Ιουδαίους ότι σέβεται τον Νόμο, είναι Αυτός που έδωσε τον Νόμο ,είναι ο προφητευόμενος Μεσσίας για τον οποίο μίλησαν ο Μωυσής και οι προφήτες. Μια γυναίκα συγκύπτουσα, δηλαδή κυρτωμένη από ασθένεια ως την γη, δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, Τον πλησιάζει και ζητάει θεραπεία. Ο Κύριος την ελευθερώνει από τα δεσμά της ασθένειας και της δίνει δύναμη και παρηγοριά, αποκαλώντας την κληρονόμο της σωτηρίας, θυγατέρα του Αβραάμ.
Η γυναίκα ήταν δεσμευμένη από τον Σατανά και δεν μπορούσε να ανακύψει, προφανώς λόγω κάποιας ανομολόγητης αμαρτίας ή κάποιας δοκιμασίας για την υπομονή και τις αρετές της της, όπως ο δίκαιος Ιωβ.Ο Κύριος την θεραπεύει σωματικά, αλλά και την δικαιώνει πνευματικά. Της φέρεται με διάκριση και τρυφερότητα. Την ονομάζει γυναίκα και κόρη του Αβραάμ, αντί να μεταχειριστεί υποτιμητικά και απαξιωτικά επίθετα, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι ασφαλείς άνθρωποι με τα ταλαίπωρα πλάσματα της ζωής. Και λυτρώνει και την ψυχή της από τα δεσμά του Σατανά με αυτή την άπλετη αγάπη που της δείχνει. Όλοι δοξάζουν τον Θεό και όλοι συγχαίρουν για την λύτρωση της γυναίκας.
Ο υπεύθυνος όμως της Συναγωγής, όχι μόνο δεν χαίρεται αλλά πανικοβάλεται διότι φθονεί και μισεί τον Χριστό, γιατί αισθάνεται οτι απειλειται η εξουσία και η αυθεντία του ως διδασκάλου του νόμου. Επειδή όμως είναι δειλός δεν απευθύνεται στον Χριστό αλλά στον κόσμο, τον οποίο θεωρεί κατώτερο του. " Εφτά ημέρες έχει η εβδομάδα! Να έρχεστε να θεραπευεστε στις έξι και όχι την αργία του Σαββάτου ".
Ο Κύριος ως γνωστόν δεν στηλίτευσε κανέναν αμαρτωλό δημόσια, παρά μόνον τον υποκριτή. Με σκληρά λόγια αντιμετώπισε τους τυπολάτρες Φαρισαιους, οι οποίοι ξεγελούσαν και δυνάστευαν τον λαό με παράλογες απαιτήσεις, ενώ οι ίδιοι δεν τηρούσαν τα κύρια και ουσιαστικά του Νόμου. Έτσι λοιπόν στηλίτευσε άμεσα τον άρχοντα της συναγωγής: " Υποκριτή! Ο καθένας από εσάς δεν καταλύει την αργία του Σαββάτου για να ποτίσει το ζώο του και να μην αρρωστήσει; Δεν αξίζει λοιπόν και αυτή η γυναίκα φροντίδα θεραπείας το Σάββατο; Αυτη την οποια είχε δεμένη ο Σατανάς; Δεν συμπαθείς και δεν συμπασχεις για το δράμα της αδελφής σου; Δεν χαίρεσαι και συ για την σωτηρία μιας ομόφυλης και ομόθρησκης σου; Άρα δεν εισαι πνευματικός άνθρωπος αλλα τυπολάτρης, υποκριτής, άσπλαχνος. Γιατί και αυτή είναι γνήσια κόρη του Αβραάμ, δηλαδή κληρονόμος της επαγγελίας του Θεού. Κύριος είναι ο Υιός του Ανθρώπου και του Σαββάτου ". Πράγματι, ο Χριστός είναι ο Νομοθέτης. Ο Χριστός ο Κύριος. Ο Χριστός ήρθε να εκπληρώσει τον Νόμο με αυθεντικότητα, αυθεντία, κύρος και εξουσία και πέραν Αυτού δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει Μεσσίας, Κύριος ή διδάσκαλος άλλος!Όλος ο λαός τότε, ανακουφισμένος από τα δεσμά της τυπολατρείας και της καταπίεσης των υποκριτών άρχισε να δοξολογεί με ευφροσύνη τον Θεό.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου. Ο Κύριος θα μας αποκαλυφθεί ως ταπεινό και ασήμαντο Βρέφος. Απλός,γυμνός,μικρός, φτωχός, ευάλωτος, ανυπόκριτος, χωρίς προφανές ίχνος εξουσίας και χωρίς περιττά στολίδια καταναγκασμού της πίστης μας σε Αυτόν. Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στους πιο ταπεινούς της γης, ανάμεσα στα άλογα ζώα για να δώσει μεγαλείο και λόγο στην ανθρωπινη φύση.Πριν την γέννηση του Χριστού σίγουρα το ανθρώπινο γένος ήταν άλογο και αποκτηνωμένο από την αμαρτία και την αθεΐα, η οποία ειναι η ειδωλολατρία και η ψευδής γνώση για τον Θεό.Αυτή η ταπείνωση του Χριστού μας διδάσκει, μας ελέγχει, επιστρέφει κενή την υποκριτική και μεγάλη ιδέα, την οποία τυχόν έχει ο καθένας για τον εαυτό του. Καλούμαστε λοιπόν αυτές τις λοιπές ημέρες της προετοιμασίας να σμικρύνουμε και να ταπεινωθούμε όσο δυνατόν και εμείς . Να πετάξουμε από πάνω μας κάθε ίχνος θρησκευτικής βεβαιότητας για την όποια αρετή και υπεροχή μας. Αν δεν προετοιμαστούμε να υποδεχτούμε τον Χριστό με ευλάβεια, συναίσθηση αμαρτωλότητας και γύμνια από κάθε υπερηφάνεια , δεν θα Τον συναντήσουμε πότε.
Ο Χριστός γεννήθηκε για τους αδύναμους, τους μικρούς, τους αμαρτωλούς. Δεν ήρθε να καλέσει δίκαιους αλλά αμαρτωλούς στην μετάνοια.
Άραγε αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ανάμεσα σε αυτούς;
Π.Παντ.Κρ
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

[toula]

Ο Θεός προσέλαβε αυτό που είναι δικό μου(ανθρωπότητα)
για μου μεταδώσει
αυτό που είναι δικό του(θεότητα).
Δεν το προσέλαβε για να το ανατρέψει
αλλά για να το γεμίσει.
Άγιος Αμβρόσιος

[toula]

Η αρετή της υπομονής σε έναν κόσμο βιασύνης | π. Λίβυος

[toula]

Προ και μετά Χριστόν...
Ὁ Θε­ὸς ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος καὶ μπῆ­κε στὸν κό­σμο σὰν ἕ­να βρέ­φος, γιὰ νὰ δεί­ξει τὴν ἀ­ξί­α ποὺ ἔ­χει ἀ­κό­μα κι ἕ­να παι­δί…
Τὰ Χρι­στού­γεν­να τό­τε μό­νον ἔ­χουν ἀ­ξί­α γιὰ μᾶς, τό­τε ἔ­χουν ἀ­ξί­α γιὰ τὸν ἄν­θρω­πο, ὅ­ταν γί­νουν ἡ ἀ­φορ­μή, ὁ σαρ­κω­θεὶς Θε­ὸς νὰ μπεῖ στὸν χρό­νο τῆς προ­σω­πι­κῆς μας ζω­ῆς. Ὅ­ταν μπεῖ μέ­σα στὸ χρό­νο τῆς ζω­ῆς μας – καὶ τὴν κό­ψει στὴ μέ­ση: στὴν πρὸ καὶ τὴν με­τὰ Χρι­στόν.
Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.

[toula]

Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως γεννήθηκε ἡ Μητέρα καὶ Παρθένος ἀπὸ γυναίκα στείρα; (άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)
Γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε, αὐτὸ ποὺ εἶναι «τὸ μοναδικὰ καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο», ἡ βάση καὶ τ᾿ ἀποκορύφωμα τῶν θαυμάτων, ν᾿ ἀνοίξει τὸ δρόμο του μὲ θαύματα καὶ σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὰ πιὸ ταπεινὰ νάρθουν τὰ πιὸ μεγάλα.
Ὑπάρχει ὅμως κι ἄλλος λόγος πιὸ ὑψηλὸς καὶ πιὸ θεϊκός. Ἡ φύση, νικημένη ἀπὸ τὴ χάρη, στεκόταν φοβισμένη· δὲν εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὴ δύναμη νὰ προχωρήσει αὐτὴ πρώτη. Ὅταν λοιπὸν ἐπρόκειτο νὰ γεννηθεῖ ἡ Θεοτόκος – Παρθένος ἀπὸ τὴν Ἄννα, δὲν τολμοῦσε ἡ φύση νὰ καρποφορήσει πρὶν ἀπὸ τὴ χάρη, ἀλλὰ ἔμενε ἄκαρπη, μέχρις ὅτου βλαστήσει ἡ χάρη τὸν καρπό. Ἔτσι ἔπρεπε, νὰ γεννηθεῖ πρωτότοκη ἐκείνη, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν «πρωτότοκο ὅλης της δημιουργίας», ποὺ «ὅλα σ᾿ αὐτὸν χρωστοῦν τὴν ὕπαρξή τους».

[toula]

Ζούμε τον μήνα της Μητρόπολης των εορτών που ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάριν.
Ένα συγκλονιστικό γεγονός και μια συγκλονιστική πρόκληση και πρόσκληση για τον άνθρωπο.
Τα υμνολογικά τροπάρια του όρθρου των Χριστουγέννων είναι ανατριχιαστικά : «Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός; πάντως ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησε καὶ ὡς ηὐδόκησεν· ἄσαρκος γὰρ ὤν, ἐσαρκώθη ἑκών· καὶ γέγονεν ὁ Ὤν, ὃ οὐκ ἦν δι᾿ ἡμᾶς· καὶ μὴ ἐκστὰς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος. Διπλοῦς ἐτέχθη, Χριστὸς τὸν ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι.»
Μια «έκτρωση» στις ημέρες που ζούμε είναι ότι ελάχιστοι αναφέρουν τη φράση «Καλά Χριστούγεννα», αλλά χρησιμοποιούν τις «άοσμες» λέξεις : «Καλές γιορτές» έτσι απλά και αόριστα. Η λέξη –Χριστούγεννα- εμπεριέχει ένα γεγονός και κάποιοι μάλλον δυσκολεύονται να το ομολογήσουν ακόμα και σαν χαιρετισμό. Τελικά ο Χριστός είναι το «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2, 29-33) ακόμα και σε μια απλή φράση χαράς και χαιρετισμού.
Από την άλλη βλέπουμε παντού Χριστουγεννιάτικα δέντρα σε μέρη όπως δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, πλατείες και σε σπίτια φίλων, αλλά παρατηρούμε μια μικρή λεπτομέρεια η οποία είναι όμως πολύ σημαντική. Απουσιάζει η φάτνη. Δέντρα παντού, αλλά φάτνη πουθενά. Δεν θέλουμε να τη βλέπουμε, να μας θυμίζει τον σκοπό και το γεγονός. Διότι σε ένα τέτοιο γεγονός καλείσαι να τοποθετηθείς και δυστυχώς αρνούμαστε πεισματικά αυτή την πρόκληση σε έναν ερωτικό Θεό που αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο ώστε να γίνει άνθρωπος, για να υψώσει τον άνθρωπο και να καταργήσει τον θάνατο. Ψιλά γράμματα όλα αυτά για τον σημερινό άνθρωπο.
Άλλη μια γιορτή που οι περισσότεροι θα αναλωθούν σε λαμπάκια, γλυκά, καλεσμένους, φαγοπότια και όλα θα μείνουν εκεί με μια ευχή που θα λέει : «Να έχουμε υγεία, να περάσουμε καλά και του χρόνου». Δηλαδή ευχόμαστε κάτι που θα το χάσουμε και όλα αυτά για να «ζήσουμε» μια γιορτή χωρίς Αυτόν που είναι η όντως ζωή.
Τα θύματα από την άλλη αυτής της παρακμής είναι τα παιδιά, που βλέπουν λαμπάκια, δώρα, γλυκά, φαγητά αλλά κανείς δεν τους είπε για το γεγονός της περιόδου και το βίωμα αυτής. Για τα περισσότερα παιδιά, Χριστούγεννα είναι η 24η Δεκεμβρίου που θα πούνε τα κάλαντα για να αγοράσουμε κάποιο αγαπημένο παιχνίδι. Όχι ότι είναι κακό αυτό….
Ποιος όμως ευλογημένος γονέας θα ξυπνήσει νωρίς τα παιδιά του την 25η Δεκεμβρίου ώστε να πάνε όλοι μαζί να συναντήσουνε το Θείο βρέφος μέσα στους Ιερούς Ναούς;
Είναι κρυμμένος πίσω από τη σκοτεινή και ψεύτικη λάμψη του κόσμου τούτου.
Μετά τις γιορτές ο περισσότερος κόσμος θα έχει αποκτήσει τη λεγόμενη «θλίψη του τελειώματος των εορτών», γιατί όμως;
Πολύ απλά θέλουμε να χορτάσουμε την κοιλιά μας και όχι την καρδιά μας. Θέλουμε απλά την ψεύτικη λάμψη του κόσμου και όχι να φωτοσυνθέσουμε με τον ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό.
Δεν μπορούμε να κρύψουμε τον Χριστό. . .
Δεν μπορεί ο ήλιος να κρυφτεί, μόνο αν κλείσεις το παράθυρο της καρδιάς σου. Και πάλι θα είναι εκεί να λάμπει και να ψάχνει μικρές χαραμάδες σε διψασμένες καρδιές για φωτίσει τα σκοτάδια τους. Μην ξεχνάς όμως αδερφέ, το πόμολο είναι από τη μέσα πλευρά και ανοίγει θεληματικά ασκώντας την ελευθερία σου.
Και μην πλανώμεθα αγαπητοί μου δεν υπάρχει καμία μαγεία των Χριστουγέννων. Υπάρχει αυτό που ΓΙΝΕΤΑΙ τα Χριστούγεννα και αναφέρεται παρακάτω :
«Σήμερον ὁ Χριστός, ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται, καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται. Αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται, καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται· οἱ Μάγοι τὰ δῶρα προσφέρουσιν· οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα θαυμάζουσιν· ἡμεῖς δὲ ἀκαταπαύστως βοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.»
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους . . .
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
Δύο Χριστουγεννιάτικες «εκτρώσεις» . . . - ΕΥΧΗ.gr
euxh.gr
Δύο Χριστουγεννιάτικες «εκτρώσεις» . . . - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Πῶς μποροῦμε νά βοηθηθοῦμε, ὥστε νά ἔχουμε πραγματική μετάνοια;

Ἐρώτηση: Πῶς μποροῦμε νά βοηθηθοῦμε, ὥστε νά ἔχουμε πραγματική μετάνοια;
Ἀπάντηση: Νά σᾶς πῶ ἕνα προσωπικό περιστατικό: Ἔβγαινα ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος καί ἦταν μιά πολύ περιπετειώδης ἔξοδος… εἶχα πάρει οὔτε ξέρω πόσα λεωφορεῖα γιά νά φτάσω στήν Θεσσαλονίκη. Τέλος πάντων ἔφτασα ἀργά τό βράδυ καί ἔπρεπε νά πάρω ταξί. Πῆρα ἕνα ταξί καί ποῦ ἔπεσα; Ὁ ταξιτζής ἦταν νηπτικός! Ἔκανε δηλαδή ἀδιάλειπτη προσευχή… καί ἄρχισε νά μοῦ κάνει μάθημα. Μοῦ ἔλεγε:
– Πάτερ, κοίταξε, νά κάνεις συνεχῶς προσευχή…
Τό ἔλεγε ἀπό τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος. Τό ζοῦσε. Λέει:
– Ξέρεις ἐγώ τί ἤμουνα;.
Καί ἄρχισε νά λέει κάτι κοσμητικά ἐπίθετα γιά τόν ἑαυτό του… ὅ,τι χειρότερο!
– Ἤμουν αὐτό, αὐτό, αὐτό… Ἄν κάνεις συνέχεια προσευχή, θά φτάσεις σέ βάθη μετανοίας…
Θυμᾶμαι τήν ἔκφραση αὐτή, ἐπί λέξη αὐτό μοῦ εἶπε, τό ζοῦσε. Καί ἔτσι εἶναι. Γιά νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος στήν μετάνοια καί στήν ταπείνωση, χρειάζεται ἡ προσευχή. Βέβαια, δέν εἶναι μόνο ἡ προσευχή.

[toula]

Γιά νά φτάσει κανείς στήν μετάνοια καί στήν ταπείνωση, λέει ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, χρειάζονται καί ἄλλα δύο.

Ὁ σωματικός κόπος (νηστεία, γονυκλισίες κ.λπ.) καί νά βάζεις τόν ἑαυτό σου κάτω ἀπό ὅλους…

Aρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 8 – 12 – 2013)

[toula]

Όταν έγινε η Μείζων Σύνοδος -θυμάστε, όταν έγινα Μητροπολίτης με κατηγορούσαν για διάφορα πράγματα, άσχημα- και έγινε μία Σύνοδος με τους Πατριάρχες και με κάπου 25 Αρχιερείς για να δικάσουν την υπόθεση αυτή και να δουν αν είναι αλήθεια ή ψέμματα όλα αυτά για τα οποία με κατηγορούσαν.
Όταν έγινε η τελευταία συνεδρίαση της Συνόδου αυτής -που ήταν κεκλεισμένων των θυρών, δεν είχε παρόντες ούτε δημοσιογράφους ούτε κανέναν ξένο, ήτανε στην Αρχιεπισκοπή περίπου ώρα 9:00-10:00 το βράδυ- ένας από αυτούς που με κατηγορούσε έλεγε διάφορα άσχημα πράγματα, πολύ άσχημα!
Να μην τα λέμε τώρα.
Τότε του λέει ο Πατριάρχης ο Αλεξανδρείας, ο Πέτρος: "Εσύ που λες για τον πατέρ Αθανάσιο όλα αυτά τα πράγματα, τον ξέρεις;" Λέει:
"Πως δεν τον ξέρω;
Αφού πηγαίναμε μαζί στη θάλασσα."
Ερχόμουνα εγώ από το Μαχαίρα, δήθεν, και έβγαζα τα ράσα και πηγαίναμε στην πλαζ και κάναμε μπάνιο στη θάλασσα μαζί. Φανταστείτε τώρα, είμαι εγώ για μπάνιο στη θάλασσα; Και πού να παρουσιαστώ...!
Και μάλιστα έλεγε ότι οδηγούσα και αυτοκίνητο, που δεν ξέρω να οδηγώ αυτοκίνητο!
Το αστείο ήταν ότι ένας Μητροπολίτης που με ανέκρινε τρόπον τινά είπε: "Πώς μπορείς να μας αποδείξεις ότι δεν ξέρεις αυτοκίνητο;"
Αφού δεν έμαθα, δεν έμαθα ποτέ μου, δεν με είδε κανείς να οδηγώ αυτοκίνητο.
Λέει: "Μα πώς μπορείς να το αποδείξεις;"
Λέω, μπέστε σε ένα αυτοκίνητο να σας πάρω μια βόλτα κι όποιος βγει ζωντανός!
Αφού δεν ξέρω πώς θα σου το αποδείξω διαφορετικά;
Τέλος πάντων, ευτράπελα πράγματα τα οποία ήταν και θλιβερά, ταυτόχρονα.
Τότε εγώ είχα αποκτήσει κινητό τηλέφωνο. Όταν ήρθα στη Μητρόπολη είχα και ένα κινητό τηλέφωνο το οποίο δεν το ήξεραν πολλοί, το τηλέφωνό μου.
Λέει λοιπόν ο Πατριάρχης σε εκείνον τον τύπο, τον Γιάννη -τον οποίο δεν τον ήξερα εγώ, δεν τον είχα δει ποτέ μου αυτόν τον άνθρωπο- "ποιος είναι ο Μητροπολίτης Λεμεσού;
Εμείς που είμαστε εδώ πέρα, δες ποιος είναι από εμάς." Εγώ δεν ήμουν μέσα διότι ήμουν υπόδικος, δικαζόμουν, δεν μπορούσα να ήμουν μέσα εγώ.
-Είναι εδώ;
-Λέει, ναι, εδώ είναι!
-Ποιος είναι;
Εγώ κοιτούσα από μία χαραμάδα του παραθύρου και έβλεπα τη σκηνή.
Έκανε το χέρι του έτσι, έδειχνε έναν-έναν και λέει: "Εσύ είσαι!" και έδειξε έναν Μητροπολίτη, Κύπριο. (Μόρφου, Νεόφυτο).
Ο οποίος Μητροπολίτης όμως τον ανέκρινε την προηγούμενη μέρα και έπρεπε να τον ξέρει. Τον σκότισε ο Θεός και δεν τον κατάλαβε! Και λέει, "εσύ είσαι!".
Του λέει ο Μητροπολίτης: "Κοίταξέ με καλά! Εγώ είμαι ο πάτερ Αθανάσιος;"
Του λέει: "Ναι, εσύ είσαι! Εσύ είσαι!"
Και τότε ο Πέτρος, ο Πατριάρχης, τον έβγαλε έξω και τελείωσε η Σύνοδος και χειροκρότησαν όλοι και είπαν ότι η ιστορία της Εκκλησίας επαναλαμβάνεται.
Όταν βγήκαν έξω -εγώ δεν ήμουν μέσα στη Σύνοδο, βγήκαν οι Αρχιερείς και μου έλεγαν τι έγινε τέλος πάντων εκεί- έφυγα κι εγώ από την πίσω πόρτα της Αρχιεπισκοπής για να μη μας πιάσουν οι δημοσιογράφοι που ήταν στην κύρια είσοδο.
Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο -οδηγούσε ο πάτερ Φιλόθεος, νομίζω, ή ο πάτερ Πορφύριος- χτύπησε το κινητό μου. Λίγοι ήξεραν το κινητό μου.
Κοιτάζω, ένας αριθμός παράξενος! Σηκώνω το κινητό, απαντώ: "ναι, ποιος είναι;" Ακούω μία φωνή έτσι λεπτή, όπως μιλάει ο γέροντας Εφραίμ (ο Φιλοθεΐτης, της Αριζόνας) και μου λέει:
"Δεσποτάκο μου, εσύ είσαι;
Λέω: "Ναι, ποιος είναι;"
Μου λέει: "Ο γέροντας Εφραίμ από την Αμερική".
Λέω: "Γέροντα, τι είναι;"
Σάστισα κι εγώ!
Λέει: "Με τη χάρη του Θεού, παιδί μου, ήμουνα εκεί (στη Σύνοδο) και τα έβλεπα όλα! Και είδα αυτόν τον άνθρωπο που έψαχνε να σε βρει μέσα στους Δεσποτάδες και είπα: Παναγία μου, σκότισέ τον να μη σε βρει! Αλλά δεν ήσουν μέσα εσύ! Και έδειξε κάποιον άλλον!".
"Δεν ήμουν μέσα εγώ, γέροντα", λέω. "Ήμουν έξω".
Και έγινε όλη αυτή η ιστορία και το έλεγε ο ίδιος ο γέροντας ότι ήταν εκεί! Και κάποιος να του το είπε, που ήξερε το τηλέφωνό μου; Και πώς με πήρε τηλέφωνο από την Αμερική που δεν ήξερε κανείς το τηλέφωνό μου τότε; Πού το άκουσε; πού το είδε αυτό το πράγμα; Και μετά μου το επιβεβαίωσε κι όταν πήγα στην Αμερική και το είπε και ο ίδιος και υπάρχει σε μία κασέτα, νομίζω, στο YouTube που το λέει και το διηγείται ο ίδιος. Λέει, όταν προσευχόταν για μας, ο Θεός τον μετέφερε με το Πνεύμα το Άγιο στον χώρο εκείνο. Βλέπετε λοιπόν τι σημαίνει Άγιος άνθρωπος και τι χάρισμα είχε, πνευματικό, ο γέροντας Εφραίμ.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού.

[toula]

-Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες.
Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ.
Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.
Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς.
Αλλά μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ό Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε ή Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ό Χριστός.
Μου λέει ό λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ό Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το προπατορικό αμάρτημα.
Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, αλλά γεννήθηκε όπως ήθελε ό Θεός να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία. Ήταν πάναγνη,γιατί ή σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή.
Οι Άγιοι Θεοπάτορες, μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, αλλά από υπακοή στον Θεό.
Αυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.
Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των Αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964. Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2007, σελ. 61-62.