Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Θέλεις νά δεῖς τόν Ἰησοῦ Χριστό; «Ἔλα καί δές», λέει ὁ ἀπόστολός Του.
Ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του ὅτι θά εἶναι μαζί τους παντοτινά «ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου».
Καί, πραγματικά, εἶναι μαζί τους μέσα στό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Τόν Χριστό δέν Τόν βλέπουν ὅσοι δέν πιστεύουν στό Εὐαγγέλιο.
Αὐτοί δέν Τόν βλέπουν, γιατί εἶναι τυφλωμένοι ἀπό τήν ἀπιστία.
Φίλε μου ἀληθινέ, πήγαινε στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Πλησίασέ Τον ἀπό τόν δρόμο τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.
Γνώρισέ Τον μέσα σ’ αὐτές.
Μέ τήν τήρησή τους φανέρωσε καί ἀπόδειξε τήν ἀγάπη σου σ’ Ἐκεῖνον.
Ὁ Ἴδιος τότε θά σοῦ ἀποκαλύψει τόν ἑαυτό Του καί θά πλημμυρίσει τήν καρδιά σου ἀπό ἀνέκφραστη ἀγάπη, τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀγάπη αὐτή δέν προέρχεται ἀπό σένα, τόν πεσμένο ἄνθρωπο, ἀλλά ἀποτελεῖ δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τό δίνει ὁ μοναδικός ἀληθινός Θεός στά «δοχεῖα» πού καθαρίστηκαν μέ τή μετάνοια καί στολίστηκαν μέ τήν ταπείνωση καί τή σωφροσύνη.
Νά ἐμπιστεύεσαι τή ζωή σου καί τήν ψυχή σου στό Κύριο, τόν παντοδύναμο καί πανάγαθο.
Ὄχι στόν ἑαυτό σου, τόν ἀδύναμο καί ἁμαρτωλό.
Ἔτσι θά εἶσαι ἀσφαλής.
Ὁ Κύριος εἶναι ὁ δημιουργός σου. Μετά τή θλιβερή πτώση σου.
Ἐκεῖνος ἐνανθρώπησε γιά σένα, καταδικάστηκε γιά σένα, ἔχυσε τό αἷμα Του γιά σένα.
Μά καί τί δέν θά κάνει ἀκόμα γιά σένα!
Ἑτοιμάσου νά δεχθεῖς τά δῶρα Του, καθαρίζοντας τήν ψυχή σου.
Αὐτό εἶναι τό δικό σου ἔργο.
Ἀμήν.
Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ.
(«Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’», Ἱ. Μ. Παρακλήτου).

[toula]

“Ὅτι χλιαρός εἶ καί οὔτε ζεστός, οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματος Μου”
Κι αὐτό θά γίνει τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ὅταν ὁ Κύριος θά πεῖ σ’ ὅλους τούς πνευματικά νωθρούς τά φοβερά τοῦτα λόγια:
“Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν” (Ματθ. 7, 22).
Γιατί ὅμως θά πεῖ καί σέ σένα τά ἴδια;
Γιατί θέλεις μέν τήν ἀρετή, ἀλλά χωρίς κόπο. Θέλεις νά κάνεις τό καλό, ἀλλά δέν θέλεις νά λυπήσεις τόν κόσμο.
Θέλεις νά κόψεις τίς κακές σου συνήθειες, ἀλλά δέν θέλεις νά πιεστεῖς.
Θέλεις νά ὑπηρετεῖς τό Θεό, ἀλλά μόνο μέ λόγια.
Κοντολογῆς, θέλεις ταυτόχρονα μέ τό ἴδιο μάτι νά βλέπεις καί τόν οὐρανό καί τή γῆ.
Κι ἄν ποτέ ἀποφασίσεις νά νικήσεις κανένα ἐλάττωμα ἤ πάθος σου, πιάνεις τά ὅπλα καί πολεμᾶς ὅπως σοῦ ἀρέσει, κατά τό θέλημά σου καί τή φαντασία σου.
Θέλεις νά διώξεις τό πάθος πού σέ πειράζει λιγότερο, καί ἀφήνεις ἐκεῖνο πού σ’ ἔχει κυριεύσει περισσότερο.
Ὁ Χριστός σέ καλεῖ νά μεταβάλεις τόν ἑαυτό σου, κι ἐσύ ἀλλάζεις μόνο τήν ἐξωτερική σου στάση, χωρίς ν’ ἀνακαινίζεσαι ἐσωτερικά.
Δέν φτάνει ὅμως νά πολεμάει κανείς, ἀλλά πρέπει νά πολεμάει σωστά καί οὐσιαστικά:
“Ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ” (Β΄ Τιμ. 2, 5).
Νά ντραπεῖς λοιπόν γιά τήν ἀκαταστασία καί τή ρηχότητά σου.
Κι ἀπό δῶ καί πέρα ν’ ἀφήσεις ὁλόκληρο τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Κυρίου, κάνοντας πάντα τό δικό Του θέλημα καί λέγοντας μ’ ὅλη σου τήν καρδιά:
“Ἀκολουθήσω Σοι ὅπου ἐάν ἀπέρχῃ, Κύριε” (Λουκ. 9, 57).
(Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

[toula]

Κάθε μέρα μια δολοφονία και μια κακοποίηση.
Έχετε προσέξει πότε τις δολοφονούν;
Όταν πλέον τους πουν "δεν πάει άλλο θέλω να φύγω…"
Όταν αντιληφθούν ότι πλέον δεν έχουν την εξουσία, την ιδιοκτησία, την απόλυτη κυριαρχία.
Δεν αντέχουν την απόρριψη, δεν αντέχουν να μην είσαι η προέκταση της επιθυμίας τους, των δικών τους θέλω, εκείνο που σε «πήραν» να είσαι. Το αντικείμενο του εγώ τους.
Σας παρακαλώ μην λέτε «θα αλλάξει». Μην λέτε «θα τον αλλάξω».
Δεν θα αλλάξει, δεν μπορείτε εσείς να αλλάξετε κανέναν που δεν το επιθυμεί.
Μην παντρεύεστε ανθρώπους που σας αντιμετωπίζουν ως ιδιοκτησία τους, ως λάφυρα, ως προέκταση του εγωισμού τους, που σας περιφέρουν για να νιώσουν δυνατοί και ικανοί, που σας αγοράζουν με δώρα και χρήματα, που σας λένε «δεν μπορώ να ζήσω δίχως εσένα», που δεν έχουν ζωή και ενδιαφέροντα, που είναι κολλημένοι πάνω σας λες και δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον ευλογημένο κόσμο του Θεού, που είναι γεμάτος θαύματα, νοήματα κι ευλογίες.
Να χαίρεσαι τον άνθρωπο που έχει μια ωραία ζωή, γεμάτη φως και χαρά, νόημα, αξίες και σκοπούς, και όλα αυτά θέλει να τα ζήσει μαζί σου γιατί σ αγαπάει και σε θέλει χαρούμενη-ο.
Μην μένεις με εκείνον ή εκείνη που είναι ρημάδια η ζωή του και σε χρειάζεται για να γεμίσει τα κενά του. Αργά ή γρήγορα θα σας καταπιεί το κενό και τους δυο και είναι κρίμα να πετάμε το δώρο που μας έκανε ο Θεός και λέγεται ζωή.
-π. Λίβυος-

[toula]

Η αγάπη είναι η ζωή της καρδιάς μου

Του Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, Μεγάλου Υμνογράφου της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»

Ο σύγχρονος όσιος Γέροντας, ο ιεραπόστολος της Σουηδίας, ο πολυγραφότατος και πολύγλωσσος πατήρ Ευσέβιος Βίττης, έλεγε με παρρησία: «Η αγάπη είναι η ζωή της καρδιάς μου». Δηλαδή, όσο κτυπάει η καρδιά μου δεν θα πάψω να αγαπώ. Αυτή η αγάπη μού δίνει ζωή. Ζω για να αγαπώ και νοιώθω ζωντανός επειδή αγαπώ. Έτσι εξηγούσε ο άγιος Γέροντας την κενωτική προσφορά προς τους γύρω του. Άλλωστε, όποιος δεν αγαπά λογίζεται νεκρός άνθρωπος, είναι νεκρό κύτταρο στον κοινωνικό ιστό και νεκρό μέλος στην χριστιανική ομήγυρι, αφού για τον πιστό χριστιανό ισχύει ο ευαγγελικός λόγος: «Πίστις άνευ έργων νεκρά εστί» (Ιακ. β΄ 20).

Ποια, όμως, είναι τα έργα που σφραγίζουν την πίστη μας; Είναι τα έργα αγάπης που επιμερίζονται σε έργα φιλανθρωπίας, συμπαθείας, συμπόνοιας, αλληλεγγύης, ευποιΐας. Ο Γέροντας Ευσέβιος, για την αγάπη του, πήρε την χάρη να συμπαρίσταται και από τον ουρανό στις ανάγκες των ικετών του. Αυτό το βλέπουμε στο εξής περιστατικό. Μια εμπερίστατη νέα αναπαυόταν πνευματικά στον Γέροντα και δεχόταν το προϊόν όχι μόνο των προσευχών του, αλλά και της υλικής του στηρίξεως. Αυτός γνώριζε το δυφυές της ανθρωπίνης φύσεως και δεν έμενε σε ευχολόγια. Δεν έλεγε: «Ύπαγε και εγώ θα προσεύχομαι για σένα». Τι να την κάνει κανείς μόνο την ευχή, όταν το στομάχι διαμαρτύρεται; Ο Γέροντας όχι μόνο πονούσε για τους ενδεείς, τους εμπερίστατους αδελφούς μας, αλλά μεριμνούσε και για την ικανοποίηση των υλικών τους αναγκών. Ήταν πραγματικός πατέρας.


Την νεαρά αυτή κοπέλλα πολλές φορές την είχε ευεργετήσει και αυτή ένοιωθε τον Γέροντα όχι μόνο πνευματικό πατέρα, αλλά και τροφέα και ανακουφιστή και αρωγό στις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής.

Ήλθε η ευλογημένη στιγμή κατά την οποία ο Κύριος του ουρανού και της γης κάλεσε τον Γέροντα Ευσέβιο, για να τον κάνει ουρανοπολίτη, να του χαρίσει την ατελεύτητη μακαριότητα. Μετά την οσιακή του κοίμηση, η κ. Β. βρέθηκε σε δεινή θέση. Ποιος τώρα θα της κάλυπτε τα έξοδα; Ποιος θα την βοηθούσε;

Απελπισμένη σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και ψέλλισε: «Πατερούλη του ουρανού, τι θα απογίνω τώρα;».

Η έκπληξη ήλθε από τον ουρανό. Το επόμενο πρωΐ βρίσκει κάτω από την εξώπορτα του σπιτιού της έναν φάκελλο. Είχε όνομα: «Π. Ευσέβιος». Το άνοιξε βιαστικά και έμεινε άφωνη. Ο «Πατερούλης του ουρανού» είχε μεριμνήσει για τις ανάγκες της. Θαυμαστό; Ναί. Γράμμα από τον ουρανό με χρηματικό ποσόν ικανό να της λύσει τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα και όχι μόνον.

Βλέπετε ο Γέροντας Ευσέβιος ζούσε για να αγαπά και η ζώσα πίστη του ήταν, όπως πρέπει να είναι του καθενός μας, εφευρετική. Να ψάχνουμε να βρούμε τρόπους εκφράσεως. Να οσφραινόμαστε τις ανάγκες των άλλων και να σπεύδουμε να τις ικανοποιήσουμε με προθυμία, προτού εκείνοι το ζητήσουν, έτσι ώστε να ξεκουράζουμε όλους τους κουρασμένους και αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.

Η αγάπη εφευρίσκει και ο Γέροντας Ευσέβιος ήταν εφευρέτης. Θυσίαζε τον εαυτό του για τους αδελφούς του, για τα πνευματικά του παιδιά, για τους άγνωστους, ανάμεσα στους οποίους διέκρινε τον ίδιο τον γλυκύτατό μας Ιησού, τον Εσταυρωμένο μας Ναζωραίο. Διακονούσε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία όσους είχαν ανάγκη, λησμονούσε το προσωπικό του συμφέρον, την ησυχία του και την καλοπέρασή του, – πιά καλοπέραση, αφού όλη του η ζωή ήταν ένας συνεχής αγώνας προσφοράς και θυσίας,- μπροστά στο γενικό συμφέρον, μπροστά στην καταπράϋνση του πόνου και των θλίψεων των γύρω του, στην πνευματική αφύπνιση αυτών που κάθευδαν στην αγνωσία και στην αμαρτία. Καλλιεργούσε ο Γέροντας την αγάπη στον κήπο της καρδιάς του με όρεξη, με την προοπτική να απολαύσει τα όμορφα άνθη της καλωσύνης και της αδελφικής και όχι ψεύτικης προς τους άλλους συμπαραστάσεως και συμπαθείας.

Ο Γέροντας, ως γνήσιος δούλος Χριστού, ήταν απόλυτος εκφραστής της αγάπης. Η αγάπη του για τα παραστρατημένα παιδιά ήταν άμεση. Δεν έβαζε επιτίμιο. Το «εγώ φταίω» είχε αντικαταστήσει μέσα του το «φταίς»! Πάντα έρριχνε στον εαυτό του το φταίξιμο. «Αν εμείς είμαστε καλύτεροι, δεν θα έπεφταν στην αμαρτία οι άλλοι», έλεγε. «Αν εμείς τους ρίχναμε το σωσίβιο της αγάπης, θα τους σώζαμε πριν καταποντισθούν στον βυθό της αμαρτίας. Έπεσαν οι άλλοι στην αμαρτία από δική μας αμέλεια». Βλέπετε, ο Γέροντας, βίωνε μέσα του την ευθύνη των ψυχών, βίωνε την ιεραποστολή, βίωνε την φιλαδελφία. Έτρεχε να σώσει ψυχές και όχι να δικάσει, μιμούμενος τον αρχηγό μας και τελειωτή Ιησού που έλεγε: «Ουκ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον» (Ιωάν. ιβ΄ 47). Έτρεχε να προλάβει, για να μην κλάψει αργότερα ως «γλαύξ θρηνωδούσα επί των ερειπίων», κατά τη ρήση του μεγάλου μας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Άλλωστε, ποιος είναι αναμάρτητος; Αυτός του αναθέματος τον «λίθον βαλέτω» (Ιωάν. η΄ 7). Ο Γέροντας ήταν όχι μόνο μιμητής, αλλά και ομότροπος του Αγίου Νεκταρίου, στον Ναό του οποίου εξομολογούσε, στο Σιδηρόκαστρο. Θυμόταν ότι την Ριζάρειο Σχολή, όπου εκείνος ήταν Διευθυντής, επέβαλε στον εαυτό του το επιτίμιο που άρμοζε στον άτακτο μαθητή με την ανάρμοστη συμπεριφορά. Και με την πράξη του αυτή τον κέρδισε.

Ο Γέροντας Ευσέβιος κέρδιζε ψυχές με την αγάπη του, αυτή που δεν είχε όρια, ήταν απέραντη σαν το πέλαγος του Ευαγγελίου, μέσα στο οποίο κολυμπούσε καθημερινά, γνωρίζοντας ότι αυτό θα τον έφερνε στην αντιπέρα ακτή, εκεί που τρικυμίες δεν υπάρχουν, εκεί που βασιλεύει η γαλήνη, στο Βασίλειο της Αυταγάπης, στον Χριστό μας.

[toula]

Σταυρός του Χριστού
Ο σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα ανίκητο όπλο κατά του διαβόλου.
Πώς εκφράστηκε η νίκη του Σταυρού επί του διαβόλου;
Ποια είναι η κύρια ουσία αυτής της νίκης;
Ο διάβολος, καταραμένος από τον Θεό, ήθελε να διασφαλίσει ότι ο Θεός καταράστηκε και τον άνθρωπο. Για να πετύχει αυτόν τον στόχο οπλίζει το δημιούργημα του Θεού - τον άνθρωπο - ενάντια στον Δημιουργό του, τον Θεό.
Σε ανθρώπους υποκείμενους σε πάθη - φθόνο, υπερηφάνεια, αγάπη για το χρήμα κ.λπ. - ο διάβολος ξεχύνεται με τη δική του απάνθρωπη κακία.
Τα βάσανα του Σωτήρα μας ξεκίνησαν από τους αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Ο υπηρέτης τους ο Μάλχος χτύπησε τον Κύριο στο στόμα με ένα σιδερένιο γάντι, και οι άλλοι υπηρέτες Τον ταπείνωσαν, Τον κορόιδευαν για τρεις ώρες, Τον χτυπούσαν και του είπαν: «Προφήτες για μας, Χριστέ, ποιος είναι αυτός που σε χτυπάει;»
Η δεύτερη δίκη έγινε ενώπιον του Πιλάτου. Με την εντολή του, ο Κύριος μαστιγώθηκε με σκορπιούς - αυτές είναι μάστιγες, στα άκρα των οποίων υπήρχαν σιδερένια αγκάθια και ολόκληρο το πιο αγνό σώμα του Κυρίου ήταν μια συνεχής πληγή και δεν υπήρχε ακεραιότητα μέχρι το πόδι. Μετά από τέτοια τρομερά βασανιστήρια, οι στρατιώτες Τον χλεύασαν και τον απεικόνισαν ως βασιλιά. Για να γίνει αυτό, Του φόρεσαν μια παλιά, άθλια πορφυρή ρόμπα. Του έβαλαν ένα αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι Του, ένα χοντρό καλάμι δόθηκε στα χέρια Του και άρχισαν ανεξήγητα βάσανα - κάθε στρατιώτης έπεσε στα γόνατα μπροστά Του και είπε: «Χαίρε, Βασιλιά των Ιουδαίων!» Και μετά πήρε το μπαστούνι και χτύπησε τον Κύριο στο κεφάλι, κάνοντας μυτερά αγκάθια να τρυπήσουν βαθιά στο κεφάλι και τα άγια μάτια γέμισαν αίμα.
Η τρίτη δίκη ήταν του Ηρώδη του Βασιλιά, εκείνου του τρομερού δεσπότη που δεν φοβήθηκε να κόψει το κεφάλι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Ο Ηρώδης κορόιδευε τόσο σκληρά τον Κύριο, που τον αποκάλεσε μάλιστα μάγο και τον έδωσε στους αυλικούς του να βασανίσουν. Ο καθένας τους προσπάθησε να ξεπεράσει ο ένας τον άλλο στο έγκλημα. Τότε ο Ηρώδης διέταξε να φορέσουν στον Κύριο ένα ένδυμα όνειδος - ένα παλιό κόκκινο ιμάτιο - και το έστειλε πίσω στον Πιλάτο, ο οποίος τον παρέδωσε για να σταυρωθεί...
Και τώρα οι άνθρωποι με φρενίτιδα φωνάζουν: «Σταύρωσε, σταύρωσε Τον!» και «Το αίμα του να είναι πάνω μας και στα παιδιά μας!»
Έχοντας ξεπεράσει κάθε κτηνώδη οργή, μη χαρακτηριστική του ανθρώπου, οι Εβραίοι δάσκαλοι και οι σύντροφοί τους βασάνισαν τον Σωτήρα τους από την κορυφή ως τα νύχια, συνοδευόμενοι από δηλητηριώδη φιδίσια γελοιοποίηση και τελικά Τον σταύρωσαν στον Σταυρό.
Ο διάβολος θριαμβεύει! Ο στόχος είναι κοντά... Η υπομονή του πάσχοντος φτάνει στα όριά της... Τα χείλη ήδη ανοίγουν... Ιδού η πολυαναμενόμενη κατάρα!...
Αλίμονο, τι ακούει: «Πάτερ! Συγχωρέστε τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». ( Λουκάς 23:34 ).
Το Άπειρο δεν έχει όρια ούτε στην υπομονή ούτε στην αγάπη! Με αυτό χτυπήθηκε ο διάβολος! Γι' αυτό φοβάται τον Σταυρό του Χριστού και τρέχει μακριά του!
Ο Κύριος μας άφησε τον Τίμιο Σταυρό Του ως θέμα του πόνου Του για εμάς, για τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, ως σύμβολο της νίκης του καλού επί του κακού, του παραδείσου επί της κόλασης, και επομένως ο Σταυρός είναι για εμάς ένα όπλο ενάντια όλες τις μηχανορραφίες του εχθρού. Ο εχθρός τον φοβάται, γι' αυτό η κόλαση νικήθηκε από αυτόν. Το σατανικό βασίλειο νικήθηκε από τα βάσανα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον σταυρό.
Ο σταυρός είναι η πίστη μας, η δύναμή μας, η δόξα μας, η χαρά, η υπομονή, η νίκη, η σωτηρία! Ο Κύριος ανέστησε τον έκπτωτο Αδάμ και με τη Βάπτιση του Αγίου Προφήτη και Προδρόμου Ιωάννη, έπλυνε την αμαρτία των προγόνων του από την αμαρτωλή ανθρώπινη φύση, όταν το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε πάνω Του από τον ουρανό με τη μορφή περιστεριού. Το βάπτισμά μας τελείται στο όνομα της Αγίας Τριάδας - του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως πρόσταξε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός στους αγίους αποστόλους και οι απόστολοι στους διαδόχους τους. Με αυτόν τον τρόπο, το προπατορικό αμάρτημα του Αδάμ , η κατάρα του Θεού, αφαιρείται από ένα άτομο και συγχωρούνται οι αμαρτίες που διέπραξε πριν από το άγιο βάπτισμα, αν δεν βαφτίστηκε σε βρεφική ηλικία.
Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 50

[toula]

Κύριε, μη με κρίνεις σύμφωνα με τις πράξεις μου, αλλά σύμφωνα με το έλεός Σου, σώσε με!
Θυμηθείτε το κύριο πράγμα
Θεωρήστε την κάθε μέρα την τελευταία στη ζωή σας, οδηγήστε την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενη για μια φοβερή απάντηση για όλη σας τη ζωή και για όλες τις αμαρτίες σας.
Πασχίζω
να είστε πάντα δίκαιοι και αμερόληπτοι μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.
Ποτέ, έστω και αστειευόμενος, μην εξαπατήσεις κανέναν.
Να είσαι ανιδιοτελής ακόμα και σε μικρά πράγματα.
Ψάξτε για μια ευκαιρία, όπου είναι δυνατόν, να είστε χρήσιμοι σε κάποιον.
Σε όλα τα προβλήματα, κρίνετε τον εαυτό σας πιο σκληρά από όλους τους άλλους και να είστε επιεικείς με τους άλλους.
Ποτέ μην αστειεύεστε ή κοροϊδεύετε κανέναν.
Ποτέ μην λες τίποτα καλό για τον εαυτό σου και ξεχνάς τον εαυτό σου για τους άλλους.
περισσότερο να σιωπάς παρά να μιλάς. Ακούστε τους άλλους και, αν είναι δυνατόν, αποφύγετε τις διαφωνίες.
Ποτέ μην είσαι αδρανής.
μην ενθουσιάζεστε και αν αισθάνεστε ότι ο θυμός σας έχει κυριαρχήσει τόσο πολύ που είναι δύσκολο να ξεπεράσετε τον εαυτό σας, τότε σιωπήστε αμέσως και, αν είναι δυνατόν, φύγετε.
Καθαγιάστε κάθε έργο με προσευχή, επικαλούμενοι το όνομα του Θεού, αν αναζητάτε την επιτυχία. Θυμηθείτε τι ειπώθηκε: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα».
Αγάπα τον Θεό, και αφού βρεις τον ουρανό στην ψυχή σου, αγαπάς τον πλησίον σου στο όνομα του Θεού, ως παιδιά του Θεού, και όλοι θα είναι φίλοι σου, αρνούμενοι τον εαυτό τους σύμφωνα με την εντολή του Θεού.
Αυτός που αγαπά τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό και δεν θα υπηρετήσει τον πλησίον του ανιδιοτελώς.
Όλες οι αμαρτίες προέρχονται από την αγάπη προς τον εαυτό. Η αρχή της καλοσύνης είναι να αρνηθεί κανείς τον εαυτό του, να σταυρώσει τη σάρκα με πάθη, να υπομείνει τη θλίψη, τις προσβολές και τις αντιξοότητες.
Οι αμαρτίες καθαρίζονται με μετάνοια, δάκρυα και υπομονή προσβολών με πνεύμα πραότητας. Γι' αυτό, μην πτοείσαι από τις προσβολές, μη στερείς τον εαυτό σου κορώνες, μην τρέξεις από τη θεραπεία της ψυχής σου! Αυτός που δικαιολογεί τον εαυτό του και προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει δίκιο (αθωότητα) μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταστρέψει τα σχέδια του Θεού για τη θεραπεία της ψυχής.
Αυτός που αναζητά ειρήνη δεν μπορεί να έχει το Πνεύμα του Θεού να κατοικεί μέσα του. Όπου υπάρχει θλίψη, εκεί είναι ο Θεός.
Η κύρια θυσία προς τον Θεό είναι ένα μεταμελημένο πνεύμα, «ο Θεός δεν θα περιφρονήσει μια ταπεινή και ταπεινή καρδιά».
Η ταπεινοφροσύνη αποκτάται με τη σκληρή δουλειά, την υπομονή των συμφορών, των ασθενειών, των προσβολών και της φτώχειας. Ενώ υπομένεις τις εξωτερικές θλίψεις, θα έχεις παρηγοριά στην ψυχή σου από το Άγιο Πνεύμα.
Το να δείχνεις αγάπη στον πλησίον σου και να τον υπηρετείς είναι ανώτερο από το να διαβάζεις τον κανόνα της προσευχής και να υποκλίνεσαι.
Προσέξτε τις σκέψεις σας: εδώ είναι η αρχή της αμαρτίας.
Εκτελέστε κάθε υπηρεσία ως υπακοή από τον Θεό, χωρίς γκρίνια.
Αγαπήστε την προσευχή, τη νηστεία, το έλεος - αυτό ανοίγει τους ουρανούς.
Μην κρίνετε κανέναν και δεν θα καταδικαστείτε. Κρίνοντας τον πλησίον σου, θα σβήσεις τον εαυτό σου από το βιβλίο της ζωής και δεν θα δεις τις αμαρτίες σου ο διάβολος θα τις καλύψει.
Μιλήστε συχνά, διαβάστε τον λόγο του Θεού και πνευματικά βιβλία, είναι η πηγή της ζωντανής πίστης.
Έχετε έναν ηγέτη και έχετε αποκάλυψη, τότε θα βρείτε άνετα τη Βασιλεία των Ουρανών.
Περί πνευματικού πατέρα
Πρώτα από όλα να προσεύχεστε έντονα στον Θεό, με αυστηρή νηστεία, για το χάρισμα του πνευματικού πατέρα. Τότε, όταν εκπληρωθεί η προσευχή,
Να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη στον πνευματικό σου πατέρα.
να κάνεις πλήρη εξομολόγηση από την ηλικία των έξι ετών.
ζητήστε να καθορίσετε έναν κανόνα: για την εκκλησία και την προσευχή στο σπίτι, για ύπνο, για εργασία.
Πριν έρθετε στον πνευματικό σας πατέρα με οποιαδήποτε ερώτηση, προσευχηθείτε θερμά να του αποκαλύψει ο Κύριος το θέλημά Του.
Πήγαινε στον πνευματικό σου πατέρα με πλήρη πίστη ότι ο Κύριος θα μας αποκαλύψει το θέλημά Του μέσω αυτού.
εκπλήρωσε άνευ όρων και με ακρίβεια όλα όσα είπε ο πνευματικός σου πατέρας, να έχεις πλήρη υπακοή σε αυτόν.
Μην κρύβεις τίποτα από τον πνευματικό σου πατέρα, καμία αμηχανία, αμαρτία κ.λπ.
Εάν εμφανιστεί οποιαδήποτε σύγχυση, δυσπιστία ή υποψία σε σχέση με τον πνευματικό σας πατέρα, πείτε αμέσως στον πνευματικό μου πατέρα σχετικά με αυτό με πλήρη ειλικρίνεια, διαφορετικά ο εχθρός μπορεί να σας καταστρέψει.
Να προσεύχεσαι συνεχώς για τον πνευματικό σου πατέρα και να ζητάς πάντα τις ευλογίες και τις προσευχές του.
σε δύσκολες συνθήκες, φώναξε στον Κύριο: «Κύριε, μέσω των προσευχών του πνευματικού μου πατέρα (όνομα), σώσε με ή βοήθησέ με (σε αυτό και σε εκείνο)».
εάν υπάρχει επιθυμία να αλλάξει κάποιος από τους κανόνες που έδωσε ο πνευματικός πατέρας, είτε σε σχέση με την παράταση των προσευχών, τη νηστεία και άλλα πράγματα, είτε, αντίθετα, τη μείωση τους, τότε κάντε το με την ευλογία του πνευματικού πατέρα. Αμήν.
Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 48

[toula]

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως
1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.
1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Πιστεύω στο Πρώτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας - στον Ένα Θεό τον Πατέρα. Πιστεύω ότι είναι ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και ολόκληρου του ορατού κόσμου και των ορατών ασωμάτων Ουράνιων Δυνάμεων. Πιστεύω ότι είναι Παντοδύναμος, Βασιλιάς και Κύριος πάνω σε όλα από την αρχή του κόσμου μέχρι το τέλος του.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων·
Πιστεύω στο Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας - τον Μονογενή Υιό του Θεού - τον Κύριο Ιησού Χριστό - τον Θεό Λόγο. Πιστεύω ότι γεννήθηκα από τον Πατέρα πριν από τη δημιουργία του κόσμου, πριν από όλους τους αιώνες.
φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Πιστεύω ότι ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου και γεννήθηκε από το Φως, ότι ο Υιός του Θεού είναι αληθινός Θεός και γεννήθηκε από τον αληθινό Θεό Πατέρα, και ότι ο Υιός του Θεού είναι ίσος με τον Θεό Πατέρα.
Αυτά τα λόγια προσευχής διαπερνούν βαθιά την ψυχή, πυροδοτούν την αγάπη για τον Θεό Πατέρα και τον Υιό του Θεού - Ιησού Χριστό - το Φως και τον αληθινό Θεό.
Ένας ακάθαρτος νους και μια αμαρτωλή ψυχή δεν μπορούν να χωρέσουν όλο αυτό το Μεγαλείο του Φωτός του Θεού. Όταν ψάλλεται το Σύμβολο της Πίστεως στην εκκλησία , η ψυχή έρχεται σε αγαλλίαση και τρυφερότητα και γεννιέται μετάνοια για τις αμαρτίες.
Το σύμβολο της πίστης είναι η βάση του Χριστιανισμού, η οικονομία της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους βασίζεται σε αυτό, όπως σε μια πέτρα.
Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Ο Κύριος ήρθε στη γη για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αιώνια καταστροφή. Ο Υιός του Θεού - Ιησούς Χριστός πήρε ανθρώπινη σάρκα, γεννήθηκε από την Υπεραγνή Παναγία μέσω της εισροής του Αγίου Πνεύματος. Το μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού είναι ακατανόητο, όπως κάθε Μυστήριο του Θεού! Αλλά η ψυχή πιστεύει, χωρίς να εξετάζει την Αλήθεια του Θεού, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ο Υιός του Ανθρώπου, ότι είναι ο Θεάνθρωπος. Ο Υψηλός Θεός ταπείνωσε τον εαυτό του σε επίπεδο δούλου, ενδύθηκε ανθρώπινη σάρκα, έγινε άνθρωπος, έφερε τον εαυτό Του πιο κοντά στον πεσμένο άνθρωπο για να τον διδάξει, να τον λυτρώσει από την καταδίκη και να τον σώσει από την αιώνια καταστροφή.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
Ο Υιός του Θεού έζησε στη γη για 33 χρόνια, δίδαξε στους λαούς τις εντολές της Καινής Διαθήκης (τους Μακαρισμούς) και έδωσε στους ανθρώπους μια νέα, κύρια εντολή για την αγάπη - να αγαπούν τον Θεό και να αγαπούν τον πλησίον. Και για χάρη αυτής της αγάπης για το φθαρτό ανθρώπινο γένος, υπέφερε, υπέμεινε βασανιστήρια και θάνατο στο σταυρό. Ο Χριστός σταυρώθηκε στο σταυρό από γραμματείς και Φαρισαίους υπό τον Ρωμαίο ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο. Τον αναμάρτητο Θεό τον έθαψαν ως άντρας στον τάφο οι ευσεβείς άνδρες Ιωσήφ και Νικόδημος και οι μυροφόρες γυναίκες.
Η ψυχή αισθάνεται πόνο και ταλαιπωρία όταν θυμάται την οδύνη του Χριστού στο σταυρό, την ξεπερνά η απελπισία με τη γνώση ότι ξανασταυρώνω τον Κύριο με τις αμαρτίες μου. Στη συνέχεια υποκλίνομαι μπροστά στη Σταύρωση του Χριστού με δακρύβρεχτη προσευχή: «Δέξου φτύσιμο, στραγγαλισμό και πληγές για χάρη μου, τον καταδικασθέντα, μη με κρίνεις, Κύριε, για τα έργα μου, ελέησέ με τη φτωχή μου ψυχή και ελέησέ με. , και ως φρόνιμος κλέφτης, θυμήσου με, Κύριε, στη Βασιλεία Σου!
Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
Σύμφωνα με όσα είχαν προβλεφθεί στη Γραφή, ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τον τάφο με τη σάρκα Του την τρίτη ημέρα και ανέστησε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος από την αιώνια καταστροφή.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
Μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ανέβηκε με τη Θεία Σάρκα Του στους ουρανούς, δείχνοντάς μας το μονοπάτι της σωτηρίας και κάθισε στα δεξιά του Επουράνιου Πατέρα, ενσταλάσσοντας μέσα μας ότι η πατρίδα μας είναι στον ουρανό και η επίγεια ζωή μας είναι ένα προσωρινό ταξίδι, προετοιμασία για την αιώνια ουράνια ζωή, επομένως, πρέπει να αναζητήσουμε επίμονα τον Ουράνιο Θησαυρό - «να σκεφτόμαστε στη γη, όχι στη γη».
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Η ψυχή τρέμει με αυτά τα λόγια - στη μνήμη της Τελευταίας Κρίσης του Θεού, όπου ο καθένας θα δώσει μια απάντηση στον Κριτή για ολόκληρη την επίγεια ζωή του, όχι μόνο για τις πράξεις τους, αλλά και για τις σκέψεις και τις επιθυμίες τους. Ω καημένη ψυχή μου, πώς θα απαντήσεις στον Αθάνατο κριτή για τις αμαρτίες σου; Κανείς δεν θα κρυφτεί από το πρόσωπο του Θεού. Όλοι θα περιμένουν με τρόμο την τελευταία τους πρόταση - αιώνια ευδαιμονία ή αιώνιο μαρτύριο, που δεν θα έχει τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Πιστεύω στο Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας - το Άγιο Πνεύμα - τον Κύριο. Δίνει ζωή και εκπληρώνει όλες τις εντολές του Θεού Πατέρα. Προσκυνούμε και δοξάζουμε το Άγιο Πνεύμα, καθώς και τον Πατέρα και τον Υιό. Οι προφήτες μίλησαν μέσω του Αγίου Πνεύματος στις Αγίες Γραφές . Δια του Αγίου Πνεύματος οι απόστολοι κήρυξαν τον λόγο του Θεού - τη διδασκαλία του Χριστού - σε διαφορετικά έθνη. Οι αληθινοί Χριστιανοί - δούλοι και φίλοι του Θεού - καθοδηγήθηκαν πριν και τώρα καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα.
"ΜΙΑ ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ."
Η Εκκλησία είναι ένας φάρος ανάμεσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής, το πλοίο της σωτηρίας μας. Η Αγία Καθολική, Αποστολική Εκκλησία έχει τις ρίζες της στους Αποστολικούς χρόνους και ομολογεί τη Διδασκαλία της απαράλλαχτα, γι' αυτό και ονομάζεται Αποστολική. Οι απόστολοι είναι οι διάδοχοι του Χριστού. Η Εκκλησία ονομάζεται Καθολική όχι μόνο επειδή όλα τα δόγματά της επιβεβαιώθηκαν από τους αγίους πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους, αλλά και επειδή αποτελείται από όλες τις εκκλησίες σε όλο τον κόσμο και χριστιανούς σε όλα τα μέρη του κόσμου. Και έτσι συλλέγεται, δηλαδή αποτελείται από όλους τους χριστιανούς σε όλο τον κόσμο.
Η ψυχή κάθε ευσεβούς χριστιανού χαίρεται πολύ που είναι στο φράχτη της δεξιάς, σωτήριας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, που ανάμεσα στις αμαρτωλές καταιγίδες της θάλασσας της ζωής υπάρχει ένα ήσυχο καταφύγιο της σωτηρίας μας, όπου ο η ψυχή ανανεώνεται και λαμβάνει ενίσχυση στον αγώνα ενάντια στα πνεύματα του κακού με ορατούς και αόρατους εχθρούς τους δικούς μας. Δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία.
«ΟΜΟΛΟΓΩ ΕΝΑ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΙΣ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ»
Αυτές οι λέξεις θυμίζουν το βάπτισμα στη γραμματοσειρά - "γέννηση του Πνεύματος". Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, το προπατορικό αμάρτημα των προγόνων ξεπλένεται και η κατάρα αίρεται, και όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται αν κάποιος δεν βαφτιστεί σε βρεφική ηλικία. Και τότε με το χρίσμα του χρίσματος δίνεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος στον νεοβαπτισμένο. Στο βάπτισμα δίνονται όρκοι: απάρνηση του Σατανά και όλων των έργων του και ένωση με τον Χριστό και προθυμία να ζήσει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, σύμφωνα με το νόμο, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.
Πιστεύω ότι οι νεκροί από όλους τους αιώνες θα αναστηθούν και όλοι οι ζωντανοί και οι νεκροί θα πάνε στην τελευταία δίκαιη Κρίση.
Ανυπομονώ για την ανάσταση των νεκρών και τη μελλοντική αιώνια ζωή, όπου η αιώνια χαρά, η αιώνια ευδαιμονία ή το αιώνιο μαρτύριο μας περιμένει όλους στην απόλυτη κόλαση, στην πύρινη Γέεννα, όπου η φωτιά δεν σβήνει και το σκουλήκι δεν πεθαίνει.
Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 49

[toula]

Άκαιρος μετάνοια δεν σώζει. Τελείωσε το θέατρο αυτής της ζωής, πέρασαν οι αγώνες της, δεν υπάρχει πλέον χρόνος για παλαίσματα.
Γι' αυτό παρακαλώ και δέομαι και ικετεύω: Εδώ, σε τούτη τη ζωή πρέπει να θρηνούμε και να κλαίμε για τα αμαρτήματα. Ας μας λυπούν εδώ τα λόγια του κηρύγματος, παρά να μας φοβίζουν εκεί οι τραγικές πραγματικότητες.
Ας μας δαγκώνει εδώ ο λόγος και ας μην μας δαγκώνει εκεί το σκουλήκι με το δηλητήριο. Ας μας καίει εδώ η επιτίμηση, παρά να μας καίει εκεί η φωτιά της κολάσεως...
(Ιερός Χρυσόστομος)

[toula]

Ἡ εἰρήνη εἶναι θεῖο δῶρο, ποὺ χορηγεῖται πλουσιοπάροχα σ’ ὅσους συμφιλιώνονται μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἐκτελοῦν τὰ θεῖα Του προστάγματα.
Ἡ εἰρήνη εἶναι φῶς καὶ φεύγει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ποὺ εἶναι σκοτάδι. Ἕνας ἁμαρτωλὸς ποτὲ δὲν εἰρηνεύει.
Νὰ ἀγωνίζεστε ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μὴ σᾶς ταράζει ἡ ἐξέγερση τῶν παθῶν μέσα σας. Γιατί, ἂν στὴν πάλη μαζί τους νικήσετε, τὸ ξεσήκωμα τῶν παθῶν ἔγινε γιὰ σᾶς ἀφορμὴ νέας χαρᾶς καὶ εἰρήνης.
«Νὰ ἐπιδιώκετε τὴν εἰρήνη μὲ ὅλους, ἐπιδιώκετε καὶ τὴν ἁγιότητα, χωρὶς τὴν ὁποία κανεὶς δὲν θ’ ἀντικρύσει τὸν Κύριο»(Ἑβρ.12, 14).
Ἡ εἰρήνη καὶ ὁ ἁγιασμὸς εἶναι δυὸ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιὰ ὅποιον ζητάει μὲ πόθο νὰ δεῖ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ θεμέλιο στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὁ ἁγιασμός.
Ὁ ἁγιασμὸς δὲν παραμένει σὲ ταραγμένη καὶ ὀργισμένη καρδιά.
Ἡ ὀργή, ὅταν χρονίζει στὴν ψυχή, δημιουργεῖ τὴν ἔχθρα καὶ τὸ μίσος ἐναντίον τοῦ πλησίον. Γι’ αὐτὸ ἐπιβάλλεται ἡ γρήγορη συμφιλίωση μὲ τὸν ἀδελφό μας, ὥστε νὰ μὴ στερηθοῦμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἁγιάζει τὴν καρδιά μας.
Ἐκεῖνος ποὺ εἰρηνεύει μὲ τὸν ἑαυτό του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸν πλησίον του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ἁγιασμένος, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα του.
Ἀπό τίς Διδαχές τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου «Ἡ εἰρήνη»

[toula]

«Θεμέλια τοῦ σπιτιοῦ εἶναι οἱ πέτρες. Θεμέλιο καί ὀροφή τῆς ἀρετῆς τῆς νήψεως εἶναι τό προσκυνητό καί ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ»
163. Στούς ἁπλοϊκούς καί δῆθεν ἀπαθεῖς λογισμούς, ἀκολουθοῦν οἱ ἐμπαθεῖς, καθώς ἔχομε μάθει μέ τήν μακροχρόνια πείρα καί παρατήρηση. Οἱ πρῶτοι λογισμοί ἀνοίγουν τήν εἴσοδο στούς δεύτερους, οἱ ἀπαθεῖς στούς ἐμπαθεῖς.
164. Πράγματι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά χωρίζεται μέ τήν προαίρεσή του σέ δύο κομμάτια, καί νά σχίζεται μέ σοφότατη ἐπινόηση, ὅπως εἶπα· καί πρέπει νά εἶναι ἐχθρός ἀφιλίωτος καί ἄσπονδος τοῦ ἑαυτοῦ του.
Ὅποια διάθεση ἀκριβῶς ἔχει ἕνας γιά κάποιον πού ἐξαιρετικά καί πολλές φορές τόν ἔχει λυπήσει καί ἀδικήσει, ἔτσι νά ἐχθρευόμαστε τόν ἑαυτό μας ἤ καί πολύ περισσότερο, ἄν βέβαια θέλομε νά κατορθώσομε τήν μεγάλη καί πρώτη ἐντολή, δηλαδή τήν διαγωγή τοῦ Χριστοῦ, τή μακάρια ταπείνωση, τόν ἔνσαρκο τρόπο ζωῆς τοῦ Θεοῦ.
Γι᾿ αὐτό ὁ Ἀπόστολος λέει: «Ποιός θά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τό σῶμα αὐτό, τό κυριευμένο ἀπό τόν θάνατο1; Γιατί δέν ὑποτάσσεται στό νόμο τοῦ Θεοῦ»2. Θέλοντας ὁ Ἀπόστολος νά φανερώσει ὅτι τό νά ὑποτάξομε τό σῶμα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς, λέει: «Ἄν κρίναμε τόν ἑαυτό μας, δέ θά καταδικαζόμαστε· κι ὅταν καταδικαζόμαστε, παιδαγωγούμαστε ἀπό τόν Κύριο»3.
169. Θεμέλια τοῦ σπιτιοῦ εἶναι οἱ πέτρες. Θεμέλιο καί ὀροφή τῆς ἀρετῆς τῆς νήψεως εἶναι τό προσκυνητό καί ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἕνας ἀνόητος κυβερνήτης πλοίου, ἄν στήν τρικυμία διώξει τούς ναῦτες καί ρίξει στή θάλασσα τά κουπιά καί τά πανιά καί κοιμηθεῖ, εὔκολα θά ναυαγήσει. Καί ἡ ψυχή εὐκολότερα θά καταποντιστεῖ ἀπό τούς δαίμονες, ἄν ἀμελήσει τήν νήψη καί δέν ἐπικαλεῖται, μόλις φανεῖ ἡ δαιμονική προσβολή, τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
****************
1Ρωμ. Ζ΄ : 24.
2Ρωμ. Η΄ .
3Α΄ Κορ. ια : 31-32.
Ἅγιος Ἡσύχιος
«Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐνάρετη ζωή…»
“ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ” Τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, Τόμος α΄ (σελ. 208-209)
Ἐκδόσεις: ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας”