Το κακό αυτοκαταστρέφεται;

[filtor]

Πατήρ Αντώνιε πολλές φορές βλέπουμε στην καθημερινότητα που ζούμε διάφορες άδικες καταστάσεις και τους επειτίδιους να επιβάλλονται σε αυτούς που δεν μιλάνε...
Πρόσφατο παράδειγμα η μεθόδευση αποκατάστασης του πρώην Αττικής Παντελεήμονα.
Θεωρείτε ότι η σωστή πνευματική αντίδραση είναι η προσευχή ή η αντίδραση και η έκφραση αυτής;

Με το φτωχό μου μυαλό σκέφτομαι πως αν δεν αντιδράσει κανείς - που πολύ συχνά συμβαίνει... - τότε επ' άπειρο θα διαιωνίζεται η επιβολή των επειτιδίων στους σιωπούντες και εσωστρεφείς.
Μπορούν τα πράγματα να αλλάζουν μόνο με την προσευχή και από την στιγμή που η δική μας προσευχή είναι αδύνατη δεν θα αντιδράμε μέχρι να δυναμώσει;

Είμαι λίγο μπερδεμένος στο θέμα αυτό και δεν ξέρω ούτε καν αν εξέφρασα σωστά την απορία μου...

[pAntonios]

Νομίζω πως... κατάλαβα!
Θυμήθηκα μία ρήση του γέροντα Παισίου που είπε: "ότα πιάσει φωτιά το σπίτι σου, δεν πας να προσευχηθείς αλλά παίρνεις ένα κουβά νερό για να σβήσεις τη φωτιά! Και κάνεις και προσευχη..."

Είναι υποχρεωμένος ο άνθρωπος να κάνει το κατά δύναμη. Ιδίως όταν δεν πρόκειται για το δικό του συμφέρον αλλά για το καλό των άλλων και μάλιστα της Εκκλησίας. Όταν πρόκειται για δικό σου συμφέρον επιτρέπεται (!) να κάνεις πίσω και τότε ο Θεός θα σε υπερασπιστεί...
Από την υπεράσπιση της Εκκλησίας φαίνεται η πίστη και η αγάπη σου στο Χριστό.

Ο Μ. Αντώνιος σε περίοδο διωγμών άφησε το ασκητήριό του και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια να βοηθήσει τους ομολογητές και μάρτυρες. Ποιός; Αυτός που είχε προσευχή να ανοίγει και να κλείνει τον ουρανό όποτε ήθελε! Ο λόγος είναι ότι επρόκειτο για θέματα πίστεως και όχι για οτιδήποτε άλλο...

Εμείς έχουμε παρεξηγήσει τα πράγματα η μάλλον πέφτουμε θύματα πλάνης του πονηρού, για να μην υπερασπιζόμαστε την πίστη μας και να αφήνουμε ανεξέλεγκτο το κακό. Ενώ όταν πρόκειται για το προσωπικό μας συμφέρον αγωνιζόμαστε με "νύχια και με δόντια"... ξεχνάμε και τις προσευχής και τις ευγένειες...

Πάντως μην φοβόμαστε το κακό δεν μπορεί να νικήσει τη χάρη του Θεού. Να φοβόμαστε όμως όταν ΕΜΕΙΣ συντασσόμαστε με το κακό και όταν δεν αντιδρούμε σε αυτό, μένοντας παθητικοί θεατές και άρα συμμέτοχοι στην αδικία. Πολλές φορές όμως και η προσευχή είναι ένα δυνατό μέσο για να αντιδράσουμε, ιδίως όταν δεν γίνεται διαφορετικά.

Ο Θεός να μας φωτίζει!