Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
stratos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2298
Εγγραφή: Δευ Νοέμ 14, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: Ηλίας @ Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από stratos »

ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ – Επισκόπου Αχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πρώτον: Γιατί η πίστη μας είναι φως. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως της κανδήλας μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.

Δεύτερον: Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει «τέκνα φωτός».

Τρίτον: Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας ενθυμήσεις και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς».

Τέταρτον: Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που έκαμε για μας. Με αυτήν και με την προσευχή μας, τον ευχαριστούμε για τη ζωή, για τη σωτηρία και για όλα όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη του.

Πέμπτον: Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας επιτίθενται με ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής και θέλουν να απομακρύνουν τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και τρέμουν το φως: Και του Χριστού κι εκείνων που αγαπούν τον Χριστό.

Έκτον: Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο θέλημα του Θεού.

Έβδομον: Για να μάθωμε ότι: Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα χέρια του Θεού. Οι κόποι των αρετών μας είναι η καύσιμη ύλη (το φυτίλι και το λάδι), που για να ανάψουν και να φωτίσουν χρειάζονται το «πυρ» του Αγίου Πνεύματος.
Εικόνα
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

"Όσον ο άνθρωπος καταφρονεί τούτον τον κόσμον και καταγίνεται εις τον φόβον του Θεού μετά σπουδής, τοσούτον και η Θεία πρόνοια πλησιάζει εις αυτόν"

"Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός γιατί δεν κάναμε προσευχή,αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο Διάβολος"

"Η μετάνοια είναι το πλοίο,ο Θείος Φόβος οι κωπηλάτες και η αγάπη είναι το Θεϊκό λιμάνι" "Η ταπείνωσις και χωρίς έργα, συγχωρεί πολλές αμαρτίες. Τα έργα όμως, χωρίς την ταπείνωση, όχι μόνο είναι ανωφελή, αλλά προξενούν και πολλά κακά"

"Να μη λυπάσαι όταν συναντάς στενοχώριες και οι δυσκολίες στην ζωή σου, γιατί ολ' αυτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεού για την ψυχική σου ωφέλεια"

"Μια νεφέλη μικρά, δύναται προς στιγμήν να σκεπάσει τον κύκλο του ηλίου. Αφού όμως διαλυθεί, ο Ήλιος και λαμπρότερος και θερμότερος καθίσταται"

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Ο αββάς Βενιαμίν πεθαίνοντας είπε στα πνευματικά του παιδιά:

“Κάντε αυτά που θα σας πω και θα μπορέσετε να σωθείτε:
Να είστε πάντοτε χαρούμενοι, να προσεύχεστε αδιάκοπα και να
ευχαριστείτε τον Θεό για το κάθε τι”.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο αληθινά λογικός άνθρωπος ένα μόνο ζήλο έχει: να πείθεται και να αρέσει στο Θεό των όλων.

Σ' αυτό και μόνον πρέπει να εκπαιδεύει την ψυχή του, ώστε ν' αρέσει στο Θεό, ευχαριστώντας για την τόσο μεγάλη Του πρόνοια και ρύθμιση των όλων, οτιδήποτε κι' αν του τύχη στη ζωή του.

Γιατί είναι άτοπο, τους μεν Ιατρούς, που μας δίδουν και πικρά και δυσάρεστα φάρμακα, να τους ευχαριστούμε για την υγεία του σώματός μας, προς τον Θεόν δε να είμαστε αχάριστοι, για τα πράγματα που μας φαίνονται δυσάρεστα και δύσκολα και να μην ξέρομαι ότι όλα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας κατά την Πρόνοιά Του.Η γνώσης (του θελήματος του Θεού) και η πίστη στο Θεό, είναι η σωτηρία και η τελειότης της ψυχής.

Αγίου Αντωνίου
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας. Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος. Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σʼαυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο. Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο και θα φθάσει στο παράδεισο. Άκακος όπως ήταν ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σʼένα μοναστήρι και στον ηγούμενο τον πόθο του. Από τα λόγια του ο ηγούμενος εννόησε την απλότητα και ακεραιότητα του, τον δέχτηκε στο μοναστήρι και αφού τον έκαμε μοναχό τον έβαλε να «φιλοκαλή» την Εκκλησίαν, δηλαδή τον έκαμε νεωκόρο.

Μια μέρα όταν τον επεσκέφτηκε ο Ηγούμενος και τον νουθετούσε τα αναγκαία για τη σωτηρία του, πήρε και αυτός θάρρος και τον ρώτησε ποιός είναι αυτός που είναι κρεμμασμένος πάνω από το εικονοστάσιο και είναι συνέχεια νηστικός και διψασμένος, μη γνωρίζωντας ότι είναι ο Δεσπότης Χριστός. Αστεϊζόμενος τότε ο Ηγούμενος του είπε πως αυτός ήταν νεωκόρος πρωτύτερα και επειδή αμελούσε το «διακόνημα» του (υπηρεσία) τον ετιμώρησε να κρέμμεται επάνω στο σταυρό. Ο απλός τότε δεν είπε τίποτε, το βράδυ όμως σαν πήρε το φαγητό του, αφού έκλεισε της Εκκλησίας άρχισε να παρακαλεί τον κρεμασμένο να κατεβή να φάνε μαζί. Έβαζε μάλιστα μάρτυρα τον Θεό πως αν δεν κατέβει ούτε αυτός τρώει.

Τότε ο πράος και ταπεινός Κύριος αυτός που κάθεται στις καρδιές των πραέων του απάντησε πως φοβάται να κατέβει μήπως το μάθει ο Ηγούμενος και τον τιμωρήσει. Ο απλός όμως και πάλι επέμενε και τότε του φάνηκε πως κατέβηκε και έτρωγαν και συνομιλούσαν μαζί. Αυτό συνέβαινε κάθε βράδυ (ω της πολλής σου φιλανθρωπίας Χριστέ) και ενώ οι άλλοι μοναχοί άκουαν ομιλίες στο ναό, όταν έμπαιναν μέσα έβλεπαν μόνο τον απλό που τους βεβαίωνε πως ήταν μόνος. Τότε έβαλαν ένα μοναχό πολύ αγαπητό στο νεωκόρο ο οποίος κατώρθωσε και έμαθε από τον απλό πως κάθε βράδυ κατεβαίνει ο φαινόμενος κατάδικος και συντρώγουν και του υπόσχεται πως γιʼαυτο του το δείπνο, θα τον φιλεύση πλουσιοπάροχα στο σπίτι του πατέρα του. Όταν έμαθε ο ηγούμενός αυτά, κάλεσε τον απλό και αφού τον έπεισε να του πει αυτά που συμβαίνουν , τότε του είπε το επόμενο βράδυ να παρακαλέσει τον φαινόμενο και για τον ηγούμενο και να τον φιλεύση και αυτον στο σπίτι του πατέρα του.

Πράγματι ο απλός παρακάλεσε το επόμενο βράδυ για τον ηγούμενο αλλα πήρε απάντηση πως αυτό δεν γίνεται και έτσι να μην τον ενοχλεί γιατί ο ηγούμενος δεν είναι άξιος ούτε για τα ψίχουλα που πέφτουν απʼεκείνο το τραπέζι. Σαν άκουσε το πρωί ο ηγούμενος την απόφαση λυπήθηκε άμετρα, ελπίζοντας όμως στο έλεος και τη φιλανθρωπία του Θεού με κλάματα παρακαλούσε τον απλό να επιμένει και να βιάζει τον αβίαστο να τον δεχθεί και αυτόν στο ουράνιο τραπέζι. Ο απλός συνέχισε να παρακαλεί το επόμενο βράδυ το Δεσπότη Χριστό αλλά ο Κύριος του είπε να μην επιμένει γιατί δεν γίνεται.

Τότε η άπλαστη εκείνη ψυχή αποκρίνεται και του λέγει: «καλώς λέγεις ότι δεν είναι άξιος ο Ηγούμενος δια την άνωθεν τράπεζα× αλλά δια το ψωμί όπου μας έθρεφε τόσας ημέρας, όπου αν έλειπεν θα απεθάναμεν από την πείναν, καν δια ταύτην την καλωσύνην του δεν τον δέχεσαι;» Και ο Δεσπότης Χριστός «ας είναι είπε δια την αγάπη σου, και μόνον δια να μη σε λυπήσω, επειδή και τόσην αγάπη και φροντίδα έχεις και μεριμνάς πολύ δια τον πλησίον σου, ειπέ του λοιπόν να διορθωθή καλώς και μετά οκτω ημέρας να έλθητε αμφότεροι εις την ητοιμασμένη χαράν.»

Αφού έμαθε αυτά ο Ηγούμενος χάρηκε, έκαμε την πρέπουσα μετάνοια και αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, αρρώστησε λίγο και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό μετά από οκτώ μέρες. Ο δε απλός εκεί που συνομιλούσε κατά τη συνήθεια με τον αγαπημένο του Δεσπότη πέταξε η μακαρία του ψυχή και μετέβησαν και οι δύο σʼεκείνη την ευτυχισμένη και ατελεύτητη ζωή, την οποία είθε και εμείς «χάριτι Θεού» να απολαύσουμε. Αμήν.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

'Όταν η χάρη δείχνει την παρουσία της, τότε όλα είναι υποφερτά. Κάποτε όμως, για λόγους καθαρά προνοητικούς, συστέλλει την παρουσία της και τότε ο άνθρωπος χάνει τη ελπίδα του και μειώνεται ο ζήλος και αυτή ακόμα η πίστις αμβλύνεται. Αυτές είναι οι πιο σκληρές στιγμές στην πνευματική ζωή γιατί, αν εδώ δεν κρατήσει ο Θεός, δεν αντέχει ο άνθρωπος...

Ο διαβολικός πόλεμος δεν φείδεται μέλους ή μέρους ή καταστάσεως, αλλά ανάλογα με τις περιστάσεις και επιτίθεται και ανθίσταται στις δικές μας αποφάσεις. Ο κυριότερος όμως στόχος του είναι να χτυπήσει την πίστη και έτσι να ρεζιλέψει τον άνθρωπο ως προδότη και αρνητή. Άν το επιτύχει αυτό, καταφέρνει καίριο πλήγμα, γιατί κόβει την προθυμία και τον ζήλο, δηλαδή το κεφάλι, και έτσι κυριεύει άκοπα όλο το σώμα. Τα πάντα γίνονται για την πίστη, αλλά και τα πάντα η πίστη τα περικρατεί. Άν τρανταχτεί η πίστη, τότε όλα σείονται και η γραμμή του μετώπου λυγίζει.''

Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού περί πίστεως
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
tinios
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 231
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 13, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από tinios »

Ρωμανός ο Μελωδός

Θεοτόκε, Παρθένε, Βασίλισσα παγκόσμια!


Μεταφράσεις:Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997. http://www.tertios.gr/.


Ελάτε, οι πιστοί όλοι, ας προσκυνήσουμε,το Χριστό Σωτήρα και Ελεήμονα.
Αυτόν υμνούν τα πλήθη των Αγγέλων και αυτόν δοξολογούν οι μυριάδες των Ασωμάτων.
Θεοτόκε, Παρθένε, Βασίλισσα παγκόσμια, μην περιφρονήσεις εμάς που σου δεόμαστε,
χτυπημένοι απ' τα κύματα τα μεγάλα της ζωής και έρμαιοι του ασταθούς θηρίου.
Ω ανωτέρα των άνω Δυνάμεων, Περιστερά απ' το Πνεύμα χρυσωμένη,
καμάρι και χαρά των Αποστόλων, συμφωνία των Προφητών και των Μαρτύρων, Βοήθεια του κόσμου όλου, Πύργε ντυμένε χρυσάφι και πολύτιμε, Πόλη δωδεκάπορτη, και Παράδεισε, Κιβωτέ πανευωδίαστε του Πνεύματος.
Τείχος άγιο άπαρτο, και στήριγμα, οχυρό των θρήσκων ψυχών και Φυλακτήριο των αγνών των σωμάτων.
Σε τιμούμε, Βασίλισσα άσπιλη, και υμνούμε το Γιο σου και Κύριο, το Χριστό, το μόνο Φίλο των ανθρώπων, για νά 'βρουμε χάρη κι έλεος τη μέρα της κρίσης, ω Βασίλισσα...
Τότε, Κύριε, Κύριε σώσε με κι απ' τη φωτιά την άσβεστη λύτρωσέ με.
Ας μπορώ να δω τη θεία σου εικόνα, με καθαρή συνείδηση, και ν' αναφωνήσω:
Σε σένα αρμόζει τιμή και προσκύνηση, στον Πατέρα, στο Γιο και στο Πνεύμα, απ' όλη την κτίση καί πάντα, στους αιώνες τους ατέλειωτους, ω Φίλε των ανθρώπων.
Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.
tinios
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 231
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 13, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από tinios »

Ο ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ (1911-2006)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

... Δεν αγαπάμε με την καρδιά μας τέκνο μου. Στην πραγματικότητα μόνο τον εαυτό μας. Ποιος Έκλαψε γονατιστός για το διπλανό παιδάκι πού αρρώστησε και προσευχήθηκε για την υγεία του; Ποιος δόξασε τον Θεόν, για την επιτυχία του διπλανού του;
Αφού δεν αγαπάμε τον συνάνθρωπο μας, δεν αγαπάμε τον Θεόν.
... Πώς γέροντα θα αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας; Ή καρδιά μας είναι κλειστή με τον εγωισμό μας. Ανοίξτε την με την ταπείνωση και την ελεημοσύνη. Παρακαλέστε τον Θεό να σας κάνη να αγαπάτε και ή χάρη Του θα σας πλημμυρίσει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

... Το μόνο που μπορείς να κάνης χωρίς βοήθεια από άλλον άνθρωπο. Επικοινωνείς άπ' ευθείας με τον Θεό, μεγάλο πράγμα. Το πλάσμα να μιλάει με τον Δημιουργό Του, είναι προσωπική στιγμή, απόλυτα δική σου.
... Όπως, όταν μιλούν οι άλλοι την ώρα που τηλεφωνείς και τους λες να σιωπήσουν, για να ακούς, έτσι κι όταν προσεύχεσαι να διώχνεις κάθε εμπόδιο πού σε δυσκολεύει να μιλήσεις με τον Θεό.
Πρέπει γέροντα να λέμε κάποια συγκεκριμένη προσευχή;
Παιδάκι μου, μετά το Πάτερ ημών, ό Θεός θέλει την προσωπική σου κουβέντα. Να του μιλήσεις, όπως μιλάς με τον πατέρα σου, καθαρά, χωρίς περιττές κουβέντες και αυτός καταλαβαίνει τα πάντα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

... Στην Κρίση ό Χριστός μας, στην ένδοξη και Δεύτερη Παρουσία Του, δεν θα σε κρίνει γιατι αμάρτησες, άλλα γιατι δεν μετάνιωσες.
... Ή μετάνοια θεραπεύει τον εγωισμό.
... Χωρίς μετάνοια ό άνθρωπος έχασε τον παράδεισο.
Με την μετάνοια θα τον κερδίσει.
Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

«Πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επʼαυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών». (Α΄Πέτρου ε΄ 7)


΄Ολες οι φροντίδες και οι έγνοιες μας ας τις ρίξουμε με εμπιστοσύνη στον Θεόν, γιατί ενδιαφέρεται και νοιάζεται για μας.

Αν ο κόσμος μας πιέζει ή αν μας λείπουν πολλά πράγματα.

Αν υποφέρυμε από πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες.

Αν χάσαμε προσφιλή πρόσωπα ή την περιουσία μας.

Αν αισθανόμαστε αδυναμία και φοβόμαστε ότι δεν θα ανταποκριθούμε στα καθήκοντά μας.

Ας ρίξουμε το φορτίο των βασανιστικών αυτών φροντίδων, που μας πληγώνουν, στον Κύριο και αυτός θα μας στηρίξει και θα μας προστατέψει.
«Μη δέδιθι, πάσαν την μέριμνάν σου επί Κύριον επιρρίψας» (Ψαλμ.54,23)
Μη φοβάσαι, ρίξε στον Κύριο όλη την ανήσυχη μέριμνά σου.

Έχουμε κ υ β ε ρ ν ή τ η τον Θεόν και ας εξαρτηθούν, όλα που μας απασχολούν, απʼ Αυτόν. Ένα από τα ενδοξότερα προσόντα του Θεού είναι ότι όχι μόνο μπορεί, μα και θέλει και ενδιαφέρεται τόσο για τις μεγάλες, όσο και για τις ασήμαντες ανησυχίες μας και μας προστατεύει σʼαυτές. Μια από τις πιό πλούσιες πηγές παρηγοριάς στις θλίψεις μας, όταν μάλιστα οι άλλοι αδιαφορούν για μας, είναι η σκέψη ότι ο επουράνιος Πατέρας μας δεν μας λησμόνησε, ούτε αδιαφορεί για μας. Ας ειρηνεύσουμε λοιπόν με την ειρήνη του Χριστού, η οποία είναι ειρήνη με τον Θεό και τους ανθρώπους.

Ειρήνη στα βάθη της καρδιάς μας.

Γαλήνη της συνείδησης μας.

Αυτή είναι πραγματική ε υ λ ο γ ί α, που μας πλουτίζει την ψυχή αιώνια!!!
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Τα αποδημητικά πτηνά στην αναζήτηση κάποιας ζεστασιάς ρίχνονται στην περιπέτεια ενός μακρινού ταξιδιού. Δεν φτάνουν όμως όλα στην απέναντι ζεστή ακτή.
Οι πλοίαρχοι διηγούνται ότι κάθε πρωί βρίσκουν στο κατάστρωμα χιλιάδες νεκρά πουλιά. Είναι εκείνα που έχασαν τον προσανατολισμό τους, γιατί έχασαν την επαφή τους με τον αρχηγό του σμήνους.
Τον Αρχηγό τους. Και η άγρια νύχτα τα βρήκε μόνα.
Όπως τόσες και τόσες ψυχές που κείτονται στο κατάστρωμα της ζωής, γιατί διέκοψαν την επικοινωνία τους με τον «της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησού» (Εβρ. ιβ΄ 2).

Αν πάρεις για οδηγό κοράκι θα σε οδηγήσει στα ψοφίμια.

Ας προσέξουμε λοιπόν την επιλογή του αρχηγού της ζωής μας.
Ο Χριστός είναι μπροστά μας και μας περιμένει. Η πορεία που θα μας οδηγήσει είναι ξεκάθαρη!
Και όμως, 2007 χρόνια περιμένει εμάς να αποφασίσουμε, αν θα τον δεχτούμε για αρχηγό, ενώ μας διαβεβαιώνει και ο Ίδιος και χιλιάδες άλλοι που Τον έζησαν από κοντά, ότι είναι ο μόνος που γνωρίζει τόσο καλά το δρόμο για την χαρά και την αιώνια ζωή!
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”