Προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο (Ιωάννου Δαμασκηνού)

[evagelia]

Ανεσπερου φωτος η Γεννητρια,εξαγγελοντι προσχες μοι δεομαι
Βερβορομαι γαρ και ρερυπωμαι και ζοφωδης ο ταλας γεγενημαι,
Γην εμιανα οιμοι ο αθλιος ταις πολλαις αμαρτιαις μου Δεσποινα.
Δια τουτο βοα νυν στεναζουσα κατ'εμου προς κριτην τον αδεκαστον.
Επιφερουσα οικοι και μαρτυρας,ουρανον συν τοις αστροις και ηλιον
Ζαλην δε λογισμων με κατελαβε και βυθιζει λοιπου προς απογνωσιν
Η ψυχη μου τω τρομο συνεχεται αναμενουσα φευ την αποφασιν.
Θεοτοκε την πασαν ελπιδα μου επι σε ανεθεμην ο αθλιος.
Ιδε ποσης αισχυνης πεπληρωται του οικετου σου οιμοι το προσωπον.
Και δυσωπει απαυστως ον ετεκες,οικτιρησαι καμε τον αναξιον.

Λυσον μονη δεσμους τους αλυτους μου λυτρωτην η τω κοσμω κυησασα
Μελανθεντα και σκοτος γενομενον,μετανοιας με δακρυσι λευκανον.

Νεκρωθεντα πολλη ραθυμια με,την ζωην μου η τεξασα εγειρον.
Ξενωθεντα Θεου και Αγγελωνμε,προς αυτους επαναγαγε αυθις δε.

Οντως θαυμα φρικτον,πως υπεμεινε τας εμας αμαρτιας ο Κυριος.

Πως ευθυς εις πυθμενα του αδου με ου κατηγαγε ζωντα τον αθλιον.
Ραβδον πως ου κατεπεμψεν ανωθεν αφανως η ρομφαιαν παταξαι με.

Συ δε παντως ταις σαις παρακλησεσι την ζωην εδωρησω μοι Δεσποινα.

Την εμην εκζητουσα μετανοιαν,ην αυτη μοι παρασχου τω δουλω σου

Υπεραγαθε συ γαρ και τειχος μου και λιμην και οχυρωμα πεφυκας
Φως μοι λαμψον του θειου προσωπου σου, εν νυκτι αμελειας καθευδοντι

Χαρισαι μοι κατανυξιν Δεσποινα στεναγμους ασιγητους και δακρυα

Ψυχικας μου κηλιδας αποπλυνον και τελειαν μοι δωρησαι αφεσιν.

Ως βροτος θεοφορος υπαρχουσα και Θεον βροτοφορον κυησασα

Ιδοιμι σε Μαρια Παναχραντε νοεροις οφθαλμοις, και χαρησομαι

Ω ισχυς ω ελπις ακαταισχυντε,ω ζωη και γλυκυ φως του δουλου σου.

Απο γλωττης βεβηλου και στοματος ρυπαρου την ευχην ταυτην προσδεξαι.

Νυν καιρος βοηθειας και σωσον με,εκ παθων και πταισματων και θλιψεων.

Νυν χαριτωσαν Αγγελοι,Δεσποινα επ'εμε και δικαιων τα πνευματα.

Οπως αν ευχαριστως δοξαζω σου γεγηθως το παναγιον ονομα.


ΥΠΕΡΥΜΝΗΤΕ δυνασαι οιδα γαρ προς Θεον οσα θελεις ον ετεκες
ΑΜΗΝ

[omirosx]

Επειδή δεν έκανες και κάποιο σχόλιο επί τη ευκαιρία γράφω ένα μικρό ποιηματάκι του Ιωάννου του Δαμασκηνού μια και τον αναφέρεις γιατί είναι ο αγαπημένος μου Άγιος επειδή αυτός πρώτος αγάπησε την Παναγία μας.
;Από τα λίγα ποιήματα του που έχουν πέσει στο δρόμο μου είναι αφάνταστα μεγαλείο να χαίρεσαι να τα διαβάζεις και μία και δύο φορές για να γεμίσεις την καρδιά σου από τον θείο έρωτα που είχε προς την Παναγία μας ο Άγιος αυτός. Ένα από τα ποιήματα του είναι το παρακάτω.
Λέγει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός απευθυνόμενος στον Κύριο.
«κατέβα Κύριε, κατέβα για να αποδώσεις στην Μητέρα σου,
που της είσαι τόσο πολύ υποχρεωμένος, ότι της χρωστάς για την ανατροφή συ.
Άνοιξε τα Θεία σου χέρια και δέξου την ψυχή της»
είπε προς την Μητέρα ένα γλυκύ ψιθύρισμα.
«Ελθέ η καλή η πλησίον μου. Μου μετέδωσες τα δικά σου,
έλα να απολαύσεις τα δικά μου.
Έλα Μητέρα στο παιδί σου,
έλα να βασιλεύσεις μαζί με εμένα,
που ταπεινά έζησα με εσένα.»
Δεν έχω πολλά αλλά ότι έχω σε εγγίζουν στην καρδιά.

[evagelia]

ΣΥΓΝΟΜΗ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ.ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΣΑ ΠΩΣ ΠΡΕΠΗ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΝΑ ΓΡΑΨς.ΔΙΟΡΘΩΝΩ ΛΟΙΠΟΝ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ (ΓΙΑ ΜΕΝΑ)ΑΠΟ ΤΗΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ
ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΓΓΙΞΗ
ΒΑΘΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.ΣΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ ΜΟΥ Κ.Λ.Π
ΚΑΤΑΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΩ ΓΑΛΗΝΗ.ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ
ΠΟΛΥ.