Re: Στάχτη και χάος στην Ευρώπη - ηφαιστίο Αγιαφιγιαπλαγιουρ
Δημοσιεύτηκε: Δευ Απρ 19, 2010 7:25 am
Mην ταρασεσσαι αδερφε αγαπητε AnthisMiltos, απο τωρα, θα εχεις καιρο ακομη, να το κανεις..
Εχε το νου σου στον Θεο και την ειρηνη σου, δια της επικλησεως του ονοματος του Κυριου, στην καρδια σου,
γιατι εχουν πολλα ακομα να δουν τα ματια μας.
Ετσι κι αλλιως πρεπει να μετανοουμε, ας μην συνεβαινε και κανενα γεωλογικο φαινομενο,
η ακομα εννοειται και εαν πηγαιναν ολα τελεια "κατα κοσμον".
Γιατι η μετανοια οταν ολα πανε "καλα" ειναι ακομα πιο αναγκαια, αφου η ευημερια και η ασφαλεια μας κοιμιζει πνευματικα, απομακρυνομαστε απο τον Θεο, και νομιζουμε οτι δεν.. Τον εχουμε αναγκη, αφου ο ανθρωπος εχει την ταση,
να επιστρεφει στον εαυτο του, οταν δεν νιωθει να απειλειται, και να γεμιζει φιλαυτια και εγωπαθεια.
Οταν ομως ερθουν οι συμφορες, οι δυσκολες καταστασεις, θελοντας και μη, στρεφεται στον Θεο, αναγνωριζει το εφημερο του βιου, και τα πεπερασμενα και ρευστα πραγματα του κοσμου τουτου, και αναζητα την Δεξια του Κυριου, προς βοηθεια και λυτρωση.
Αυτο συμβαινει βεβαια οταν δεν εχει πορρωθει η ακομα και καει η ψυχη του, και η καρδια του η πνευματικη,
οχι η σαρκικη, και εχει μεινει λιγο μαγια και συνειδηση μεσα του,
ωστε να ψαξει τον Θεο εστω και την υστατη ωρα, σαν τον ληστη πανω στον σταυρο.
Αντιθετα, οσοι δεν βαζουν μυαλο, απο τα σημεια, αλλα και την καταπτωση του κοσμου, μοιαζουν με τον αλλο ληστη, τον βλασφημο και αγνωμονα, που καταδικαστηκε μετα την κοσμικη καταδικη και στην αιωνια, αφου βλασφημησε πρωτα τους ανθρωπινους νομους, και μετα την θεια νομοθεσια, στο Προσωπο του Κυριου, που ενεπνευσε την ανθρωπινη συνειδηση να τους θεσπισει, ωστε να προασπιζεται το αγαθον.
Ετσι μοιαζουν οι ανθρωπο της εποχης μας.
Σαν αυτον τον ληστη. θα βλεπουν τα επομενα χρονια, φοβερα σημεια και καταστροφες, καθε διαστροφη και καταντια, και αντι να μετανοουν θα βυθιζονται ολο και πιο πολυ στην αθεϊα, στην βλασφημια, στην ανομια, και με μια λεξη στην αποστασια.
Αντιθετως ο ανθρωπος που εχει νουν, εχει φοβο Θεου, και λιγο φιλοτιμο πνευματικο, αλλα κυριως αγαθη προαιρεση, θα παραδειγματιζεται, θα κατανυσσεται και θα αναζητα με πιο πολυ θερμη την Βασιλεια του Θεου εντος του.
Ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος, ποιησατε τα εργα της σωτηριας, πορευομενοι την οδον του Κυριου, την μονην ΑΛηθεια, την ενυποστατη, την αιωνια και ατελευτητη.
Ετσι ας ειναι και αυτο το φαινομενο, μια υπενθυμιση της παντοδυναμιας, του Δεσποτου των παντων, ο οποιος απτεται των ορεων και καπνιζονται, ποιει την γη τρεμειν, και εν εσχατη ημερα θα καταλυσει εν ριπη οφθαλμου τα συμπαντα, και θα ποιησει τα παντα καινα και αφθαρτα.
Οσοι δεν παραδεχτουν μεσα στην καρδια τους ως αγαπη και καλεσμα και υιοθεσια την Δυναμη του Κυριου, τωρα, που ειναι ακομα καιρος, θα την προσκυνησουν, θελουν δεν θελουν, ως Παντοδυναμια και Κριση, και θα σταλθουν εκει οπου επελεξαν με την αγνωσια και την απαξιωση της Θεϊκης παναγαπης στον επιγειο βιο τους.
Ας ειναι καυτη και ας ξεχυθει παντου σαν την φωτια και την σταχτη του ισλανδικου ηφαιστειου,
η αγαπη μας και η Πιστη μας προς τον Κυριο μας τον Ιησου Χριστο,
και ας μην γινει ανενεργη και παγωμενη σαν το ιδιο ηφαιστειο οταν θα ξεθυμανει μετα απο χρονια..
Ειναι και αυτο ενα παραδειγμα για πνευματικη ωφελεια, γιαυτους που θελουν να βλεπουν τα παντα με πνευματικο ματι, με τον αεικινητο και ανυσταχτο οφθαλμο της χριστιανικης ψυχης, και οχι με τους σαρκικους οφθαλμους, που επιτηρουν μοναχα τα εξωτερικα φαινομενα, αλλα μενουν τυφλοι πνευματικα.
Εχε το νου σου στον Θεο και την ειρηνη σου, δια της επικλησεως του ονοματος του Κυριου, στην καρδια σου,
γιατι εχουν πολλα ακομα να δουν τα ματια μας.
Ετσι κι αλλιως πρεπει να μετανοουμε, ας μην συνεβαινε και κανενα γεωλογικο φαινομενο,
η ακομα εννοειται και εαν πηγαιναν ολα τελεια "κατα κοσμον".
Γιατι η μετανοια οταν ολα πανε "καλα" ειναι ακομα πιο αναγκαια, αφου η ευημερια και η ασφαλεια μας κοιμιζει πνευματικα, απομακρυνομαστε απο τον Θεο, και νομιζουμε οτι δεν.. Τον εχουμε αναγκη, αφου ο ανθρωπος εχει την ταση,
να επιστρεφει στον εαυτο του, οταν δεν νιωθει να απειλειται, και να γεμιζει φιλαυτια και εγωπαθεια.
Οταν ομως ερθουν οι συμφορες, οι δυσκολες καταστασεις, θελοντας και μη, στρεφεται στον Θεο, αναγνωριζει το εφημερο του βιου, και τα πεπερασμενα και ρευστα πραγματα του κοσμου τουτου, και αναζητα την Δεξια του Κυριου, προς βοηθεια και λυτρωση.
Αυτο συμβαινει βεβαια οταν δεν εχει πορρωθει η ακομα και καει η ψυχη του, και η καρδια του η πνευματικη,
οχι η σαρκικη, και εχει μεινει λιγο μαγια και συνειδηση μεσα του,
ωστε να ψαξει τον Θεο εστω και την υστατη ωρα, σαν τον ληστη πανω στον σταυρο.
Αντιθετα, οσοι δεν βαζουν μυαλο, απο τα σημεια, αλλα και την καταπτωση του κοσμου, μοιαζουν με τον αλλο ληστη, τον βλασφημο και αγνωμονα, που καταδικαστηκε μετα την κοσμικη καταδικη και στην αιωνια, αφου βλασφημησε πρωτα τους ανθρωπινους νομους, και μετα την θεια νομοθεσια, στο Προσωπο του Κυριου, που ενεπνευσε την ανθρωπινη συνειδηση να τους θεσπισει, ωστε να προασπιζεται το αγαθον.
Ετσι μοιαζουν οι ανθρωπο της εποχης μας.
Σαν αυτον τον ληστη. θα βλεπουν τα επομενα χρονια, φοβερα σημεια και καταστροφες, καθε διαστροφη και καταντια, και αντι να μετανοουν θα βυθιζονται ολο και πιο πολυ στην αθεϊα, στην βλασφημια, στην ανομια, και με μια λεξη στην αποστασια.
Αντιθετως ο ανθρωπος που εχει νουν, εχει φοβο Θεου, και λιγο φιλοτιμο πνευματικο, αλλα κυριως αγαθη προαιρεση, θα παραδειγματιζεται, θα κατανυσσεται και θα αναζητα με πιο πολυ θερμη την Βασιλεια του Θεου εντος του.
Ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος, ποιησατε τα εργα της σωτηριας, πορευομενοι την οδον του Κυριου, την μονην ΑΛηθεια, την ενυποστατη, την αιωνια και ατελευτητη.
Ετσι ας ειναι και αυτο το φαινομενο, μια υπενθυμιση της παντοδυναμιας, του Δεσποτου των παντων, ο οποιος απτεται των ορεων και καπνιζονται, ποιει την γη τρεμειν, και εν εσχατη ημερα θα καταλυσει εν ριπη οφθαλμου τα συμπαντα, και θα ποιησει τα παντα καινα και αφθαρτα.
Οσοι δεν παραδεχτουν μεσα στην καρδια τους ως αγαπη και καλεσμα και υιοθεσια την Δυναμη του Κυριου, τωρα, που ειναι ακομα καιρος, θα την προσκυνησουν, θελουν δεν θελουν, ως Παντοδυναμια και Κριση, και θα σταλθουν εκει οπου επελεξαν με την αγνωσια και την απαξιωση της Θεϊκης παναγαπης στον επιγειο βιο τους.
Ας ειναι καυτη και ας ξεχυθει παντου σαν την φωτια και την σταχτη του ισλανδικου ηφαιστειου,
η αγαπη μας και η Πιστη μας προς τον Κυριο μας τον Ιησου Χριστο,
και ας μην γινει ανενεργη και παγωμενη σαν το ιδιο ηφαιστειο οταν θα ξεθυμανει μετα απο χρονια..
Ειναι και αυτο ενα παραδειγμα για πνευματικη ωφελεια, γιαυτους που θελουν να βλεπουν τα παντα με πνευματικο ματι, με τον αεικινητο και ανυσταχτο οφθαλμο της χριστιανικης ψυχης, και οχι με τους σαρκικους οφθαλμους, που επιτηρουν μοναχα τα εξωτερικα φαινομενα, αλλα μενουν τυφλοι πνευματικα.