Επιστροφή μελών προσκυνηματικής εκδρομής απο το Άγιο Όρος

[vasilisalt]

Στη Διονυσίου δεν φάγαμε γιατί έπρεπε να προλάβουμε το πλοίο, οπότε νηστικοί αναχωρήσαμε για Δάφνη και αμέσως με το λεωφορείο φτάσαμε στις Καρυές. Προσκύνημα στο εντυπωσιακό Πρωτάτο. Στο πρωτάτο έχεις την αίσθηση πως μαζί σου προσκυνάει και ο Παλαιολόγος. Υπέροχος νάος.
Με τις πνευματικές παροτρύνσεις του Βασίλη οι περισσότεροι κατευθυνθήκαμε με γοργό βήμα στο εστιατόριο των Καρυων όπου με περίσσια <<αγιορείτικη>> κατάνυξη φάγαμε <<αγιορείτικα>>. Μακαρόνια με κιμά και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Καποιος – δεν θυμάμαι ποιος – έφαγε και φασολάδα. Τολμώ να πω πως η ποιότητα των εδεσμάτων ήταν αρκετά μέτρια. Μάλλον θα φταίει η αλβανική πλέον καταγωγή του Μάγειρα. Εννοείται πως δεν μιλάω ρατσιστικά. Το περίεργο θα ήταν να έφτιαχνε υπέροχη π.χ. ελληνική φασολάδα ο αλβανός μάγειρας.
Μύθος πλέον λοιπόν η υπέροχη φασολάδα των Καρυών…
Στη συνέχεια οι μισοί πήγαν στη μονή Κουτλουμουσίου και οι υπόλοιποι στη σκήτη Αγίου Ανδρέα. Προσωπικά επέλεξα την σκήτη Αγίου Ανδρέα.
Τεράστιο πολύ παλιό μοναστήρι που είχε εγκαταλειφθεί αλλά πλέον λειτουργεί.
Ο όγκος και του ναού αλλά και των υπόλοιπων κτιρίων εντυπωσιακά μεγάλος.
Οι μοναχοί δίνουν τον αγώνα τους για την αναστύλωση όμως το έργο είναι πολύ μεγάλο.
Ο φιλόξενος Αρχοντάρης μας έβαλε σε τρίκλινα δωμάτια και μας ενημέρωσε πως σε λίγη ώρα έχει τράπεζα και μετά εσπερινό, αντίθετα από τις υπόλοιπες μονές. Μα, μόλις φάγαμε…
Αποφασίσαμε να μη φάμε, πράγμα για το οποίο μας ψιλομαλώσανε αφού δεν ειδοποιήσαμε.
Οι συνθήκες υγιεινής ήταν ελαφρώς δύσκολες με βασική την έλλειψη ντουζ. Κάπου εδώ άρχισε ο καθένας να εκπέμπει το προσωπικό του άρωμα.
Αφού εκκλησιαστήκαμε, το πρωί είχε ένα πλούσιο πρωινό πριν αποχωρήσουμε για Καρυές ώστε όλη η ομάδα να συνενωθεί για την υπόλοιπη πορεία. Για την ακρίβεια η ομάδα του Κουτλουμουσίου (Οδυσσέας & σια) ήρθε και μας παρέλαβε και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε για καφεδάκι και οργάνωση στις Καρυές.
Αποχωρεί ο Ανδρέας και ο φίλος του Δημήτρης, που σημειωτέων είχαν αγροτικό αυτοκίνητο με καρότσα και μετέφεραν δεκάδες τελάρα λεμόνια κλπ αγαθά τα οποία μοίρασαν σε πολλές μονές παίρνοντας τεράστια ευλογία. Λόγω του αυτοκινήτου ο Ανδρέας υποχρεωτικά έφτιαξε δικό του προγραμματάκι και θα έλεγα μας έλειψε λίγο.
Καλό ταξίδι παιδιά…
Οι αποχωρήσεις συνεχίζονται όμως.
Ο Φωτάρας και ο Χάρης πρέπει να φύγουν. Από τη μία χαρά γιατί γνωρίσαμε 2 υπέροχους φίλους και από την άλλη θλίψη γιατί φεύγουν οι ψυχές της ομάδας.
Ο Φώτης όμως και γι αυτό είχε λύσεις. Με τον τρόπο του και τα χαμόγελά του ακόμα και τη φυγή του τη μετέτρεψε σε γλέντι. Ατέλειωτες φωτογραφίες. Όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν με το Φώτη.
Ενδιαφέρον έχει πως συνήθως στις Καρυές φωτογραφίες όλοι βγάζουν μπροστά από το πρωτάτο ή μπροστά από το διοικητήριο. Το φόρουμ όλες τις φωτογραφίες τις έβγαλε μπροστά από το εστιατόριο, κίνηση που έκανε ακόμα και τους πιο ασκητικούς μοναχούς που πέρναγαν από μπροστά μας να μας προγκήξουν μειδιάζοντας. Τι πνευματικό φόρουμ Θεέ μου!!!
Συνεχίζεται…

[smarti]

Υ.Σ Βασίλη (vasilisalt) μου χρωστάς ένα τηγάνι ακόμα...
Κρίμα Βασίλη που δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε και από κοντά ...ελπίζω κάποια στιγμή πρώτα ο Θεός να ξαναγίνει κάποια συνάντηση για να σε γνωρίσω και από κοντά .. όπως και πολλούς άλλους φίλους και φίλες που γράφουμε εδώ μέσα...!!

[vasilisalt]

Σμαρούλα μας σ ευχαριστώ. Και εγώ το εύχομαι να γωριστούμε και σύντομα!
Να μη ξεχάσω να πω για έναν υπέροχο εσπερινό που παρακολουθήσαμε στο Πρωτάτο μπροστά στη μοναδική εικόνα Άξιον Εστί, με πρωτοβουλία του Διονύση.
Το πρόγραμμα στη συνέχεια έχει ποδαρόδρομο μέσα από μονοπάτια στο δάσος για να εντοπίσουμε το κελλί του γέροντα Γαβριήλ και την Παναγούδα, το κελλί του γέροντα Παισίου και τελικά να καταλήξουμε στη μονή Ιβήρων όπου θα μας περίμενε ταξί για να μας μεταφέρει στη μονή Καρακάλλου που ήταν και ο τελικός προορισμός της ημέρας.
Κάποιοι είχαν ξαναπάει πρόσφατα οπότε επέλεξαν να πάνε στη Καρακάλου με ταξί κατευθείαν. Ο Απόστολος επειδή μάλλον είχε μπερδέψει το ταξίδι είχε τα πράγματά του στη κλασική γνωστή βαλίτσα σαν να πήγαινε για διαμονή στη μεγάλη βρετανία στο σύνταγμα. Βαλίτσα και ποδαρόδρομος σε δάσος δεν νοείτε, οπότε παρακάλεσε τον Δημήρη που θα πήγαινε με ταξί να την πάρει μαζί του.
Ο ευγενέστατος Δημήτρης εννοείται πως δέχτηκε αμέσως. Ο Απόστολος εξήγησε ακριβώς στο Δημήτρη πως πρέπει να συμπεριφερθεί στην ευαίσθητη βαλίτσα του. Ο Δημήτρης άκουσε με ευγένεια όλες τις λεπτομέρειες. Μετά από λίγη ώρα ο Απόστολος έψαχνε πάλι το Δημήτρη να του υπενθυμίσει τα πάντα γύρω από τη βαλίτσα του. Ο Δημήτρης τον ξανάκουσε υπομονετικά. Στη συνέχεια βγάλαμε κάποιες φωτό και αμέσως μετά ο Απόστολος ξαναβρήκε το Δημήτρη να του τονίσει για τελευταία φορά τι θα κάνει με τη βαλίτσα του. Μέσα στην ηρεμία των Καρυών ακούστηκε ο Δημήτρης να φωνάζει εκνευρισμένος. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΒΛΑΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕ!!!
Γέλασαν και οι τοίχοι!!!
Καλό θα ήταν εδώ να πως δύο κουβέντες για αυτόν τον υπέροχο τύπο από την Πελοπόννησο τον Δημήτρη. Φοβερός τύπος, έξω καρδιά, που πάει με όλους και με όλα (κάτι σαν τη κόκα κόλα). Τον χαρήκαμε όλοι και αποτέλεσε την μεγάλη έκπληξη αυτής της εκδρομής. Σπάνιος ο αυθορμητισμός του και γενικώς ο χαρακτήρας του. Του βάζω 9 και μάλλον τον αδικώ κιόλας. Θα τα πούμε σύντομα φίλε.

Οι λίγοι έφυγαν με το ταξί, οι πολλοί με τα πόδια. Στην αρχή ελιές και λίγα αμπελάκια αλλά σιγά σιγά το δάσος έκανε την εμφάνισή του και οι δρόμοι όλο και μίκραιναν και γίνονταν μονοπάτια. Σε λίγη ώρα και με λίγο τύχη βρήκαμε το κελλί του γέροντα Γαβριήλ. Ένα ταπεινό κελλάκι. Ο γέροντας ήταν άρρωστος στο κρεβάτι όμως δέχτηκε να μας δεί. Μπαίνοντας στο δωματιάκι του οι καρδιές μας έμοιαζαν να σπάζουν. Ξαπλωμένος στο μικρό κρεβατάκι του και γύρω γύρω δεκάδες γράμματα καθώς και φωτογραφίες μικρών παιδιών, μάλλον πονεμένων που ζήταγαν την βοήθεια του γέροντα. Ο γέροντας μας παρότρυνε να φυλάττουμε ως κόρην οφθαλμού τις οικογένειές μας γιατί τα διαζύγια μας έχουν κυριεύσει. Επίσης μας συμβούλευσε να προσπαθούμε να απαντάμε πάντα με γλυκό λόγο και όχι με νεύρα. Και πολλές άλλες χρησιμότατες και ευλογημένες νουθεσίες. Αυτά μέχρι που είδε τον Βασίλη. Αφού ΄΄καμάρωσε΄΄ την κορμοστασιά του, του έδωσε ειδική δίαιτα και τον προέτρεψε να αδυνατίσει. Ο Βασίλης έβγαλε το συμπέρασμα πως ο γέροντας δεν βλέπει και πολύ καλά, ενώ οι υπόλοιποι πως είναι πάνσοφος και έχει μάτια αετού.
Με πολύ συγκίνηση βγήκαμε από το κελλάκι και συνεχίσαμε το μονοπάτι ψάχνοντας την Παναγούδα.
Κάπου εδώ είδαμε το πρώτο θαύμα. Ο Απόστολος με μεγάλη επιμονή πήρε το σακίδιο το Βασίλη φοβούμενος την οριστική κατάρρευσή του και το κουβάλησε μέχρι το τέλος της διαδρομής. (Σ ευχαριστώ φίλε!).
Επίσης ο Κώστας Angel πάντα έμενε πίσω από το Βασίλη που μονίμως έμενε γύρω στα 100 μέτρα πίσω. (Σ ευχαριστώ Κώστα!).
Η διαδρομή μοναδική. Ανηφορικά και κατηφορικά μονοπάτια μέσα από φυλλωσιές, ρυάκια, ποταμάκια, γεφυράκια.
Μοναδική εμπειρία.
Σε λίγη ώρα φάνηκε το κελλί του π. Παίσιου. Απίστευτο.
Είναι μοναδική εμπειρία ότι έχεις δει από την φωτογραφίες του Panosgreece στο φόρουμ να γίνονται πραγματικότητα μπροστά σου.
Η συγκίνηση στο τέρμα. Η ξενάγησή μας από τον ταπεινό γέροντα στο κελλί μοναδική. Είναι όλα εκεί. Μόνο αυτός λείπει.
Ενδιαφέρον στο μικρό εκκλησάκι είχαν κάποιες εικόνες που είχε επιμεληθεί προσωπικά ο γέροντας Παίσιος στους αγιογράφους, ώστε οι άγιοι να είναι όπως τους είχε δει ο γέροντας.
Είχε και μια εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολημίτησας, που κατά τον Άγιο γέροντα προσομοιάζει περισσότερο την ίδια την Παναγία μας.
Αφού ήπιαμε δροσερό νεράκι από την πηγή, αποχωρήσαμε γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Έχω την αίσθηση πως αυτά ο άνθρωπος μία φορά τα νιώθει στη ζωή του. Ο ποδαρόδρομος συνεχίζεται και η κούραση πλέον είναι εμφανής.
Στην κλασσική ερώτηση ΄΄Παναγιώτη θέλει πολύ ακόμα΄΄ η απάντηση είναι κλασσική και περίπου ίδια από την αρχή της διαδρομής, ΄΄Κανά 10λέπτο με τέταρτο΄΄.
Όμορφη ήταν και η στιγμή που ο Οδυσσέας άναψε το καντηλάκι σε ένα εικονοστάσι και όλη η ομάδα προεξέχοντος του ψάλτη Νίκου, έψαλε το τη Υπερμάχω.
Επιτέλους η Ιβήρων φάνηκε και σε λίγο προσκυνήσαμε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και τα δεκάδες άγια λείψανα που έχει η συγκεκριμένη μονή.
Το ταξί περίμενε. Γρήγορα γρήγορα επιβιβαστήκαμε για την Καρακάλου.
Καλό θα ήταν σε αυτό το σημείο να πω κάτι για τον φίλο μου τον Απόστολο. Με αυτό τον άνθρωπο θα μπορούσα να ταξιδεύω κανά 6μηνο σερί και βάλε.
Αυθόρμητος, μελετημένος, με σπάνιο χιούμορ. Πραγματικός ηγέτης και μάλλον αναντικατάστατος στη παρέα μας. Η βαθμολογία του θα είναι 8 (β8). Για πιο χαμηλά τον είχα αλλά επειδή με βόηθησε σε δύσκολες στιγμές νομίζω πως και το 8 είναι λίγο τελικά. Ωραίος τύπος και ο φίλος του ο Διονύσης. Ας γραφτεί στο φόρουμ, αν θέλει να τον βαθμολογήσω…
Επίσης εντύπωση μου έκανε και ο Κώστας ο Angel. Ήρεμη δύναμη. Χαμηλών τόνων κατ αρχήν που όσο πέρναγαν οι ημέρες λυνόταν. Νεότατος με σπάνιες υποδομές και ευγενέστατο χαρακτήρα. Καλός φίλος που ξέρει να μοιράζεται τα πάντα. Απόλυτα ομαδικός και συνεργάσιμος. Ελπίζω να μη χαθούμε φίλε μου. Σ ευχαριστώ για όλα. Βαθμολογία 9 (β9).
Και έρχονται τα καλύτερα. Ιερά Μονή Καρακάλου σου ερχόμαστε!!!
Συνεχίζεται…

[smarti]

Και πολλές άλλες χρησιμότατες και ευλογημένες νουθεσίες

Βασίλη αυτό που έγραψες μήπως θα μπορούσες να μας το αναλύσεις περισσότερο..αν θελεις....σε παρακαλώ..αν θελεις και έχεις ώρα...θα μπορούσες να το κάνεις??

[vasilisalt]

Σμαρούλα σε λίγο έρχονται και οι υπόλοιποι. Κάνε σε παρακαλώ λίγο υπομονή...
Σε λίγο φτάσαμε στη Καρακάλου. Μικρή μονή γεμάτη ομορφιές και γεμάτη φιλοξενία και ανθρωπιά. Ο αρχοντάρης ευγενέστος μας έδωσε κεράσματα και μας έβαλε σε υπέροχα πολύ καθαρά δωμάτια με καταπληκτική θέα. Οι συνθήκες λιτές και απέριττες μέν, άψογες δε. Όλα πεντακάθαρα, ντουζ και ζεστό νερό. Ένας ένας σχεδόν τρέχοντας άρχισαν να κατευθύνονται στα ντουζ. Τελικά αν δεν χάσεις κάτι δεν είναι εύκολο να το εκτιμήσεις.
Πρέπει να υπερτονίσω την παρουσία του π. Κ…….. που έδωσε τα πάντα σε όλα τα μέλη του φόρουμ. Τα λόγια περιττεύουν μπροστά στο φιλόξενο μεγαλείο του. Και τι δεν έκανε για εμάς. Εξαιρετική ήταν ή επιλογή θέσης στο νεκροταφείο της μονής όπου όλοι μας καθήσαμε με θέα το απέραντο της θαλασσας κάναμε μια υπέροχη κουβεντούλα με τον νεότατο π. Κ……
Μοναδικός άνθρωπος, με εμφανή μόρφωση, εξαίρετος μοναχός, καταπληκτικός ψάλτης και πολλά άλλα χαρίσματα για να γεμίσω όλη τη σελίδα.
Με τη παρέμβασή του ξεναγηθήκαμε στο υπέροχο μουσείο της μονής.
Και ίσως η κορυφαία στιγμή του φόρουμ στο Όρος.
Ο π. Κ….. κανόνισε να γίνει πρωινή Θεία Λειτουργία σε ένα πανέμορφο εκκλησάκι λίγο έξω από τη μονή, βασικά για τα παιδιά του φόρουμ.
Εκεί έγινε και το μνημόσυνο για τα κεκοιμημένα μέλη μας Θεμιστοκλή και Βασιλική.
Εννοείται πως οι μοναχοί είχαν φτιάξει και στάρι.
Ο π. Κ…. έψαλε υπέροχα και μαζί με έναν υπέροχο ιερομόναχο μας χάρισαν στιγμές που μάλλον τις αδικώ προσπαθώντας να τις περιγράψω.
Τι να πω…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον π. Κ…. καθώς και σε όλη την αδερφότητα.
Δεν έχω λόγια. Ας ελπίσω κάποιος άλλος να τα εκφράσει όπως πρέπει…
Η στιγμή του αποχωρισμού ήταν πολύ ΄΄δυνατή΄΄…
Ο π. Κ….. μας μοίρασε πολύ σημαντικά δωράκια σε όλους και φυσικά μας επέτρεψε να φωτογραφηθούμε μαζί του.
Νομίζω πως προσωπικά μετράω αντίστροφα τις ημέρες για να ξαναδώ τον π. Κ…. και την εξαιρετική μονή Καρακάλου.
Είχα την τύχη προσωπικά, να εξομολογηθώ στον ηγούμενο γέροντα Φιλόθεο. Πραγματική τύχη, μοναδική γλυκιά εμπειρία!
Ούτε εδώ χωράνε πολλά λόγια.
Ας τους έχει καλά ο Θεός, να προσεύχονται για όλους μας.
κάπου εδώ το όμορφο ταξίδι τελείωσε για εμένα. Έπρεπε να αποχωρήσω.

Νομίζω πως πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκτός των άλλων στο ΦΙΛΟ μου Διονύση. Τον Διονυσάρα αυτού του φόρουμ. Έζησα μαζί του υπέροχες στιγμές και όμορφες νύχτες γιατί είχα την τιμή να μείνουμε 2 βράδια μαζί. Ένας υπέροχος χριστιανός και ένας υπέροχος άνθρωπος. Οι διάλογοι μαζί του ήταν πραγματικό φροντιστήριο. Τον ρώτησα ότι δεν τόλμησα να ρωτήσω κανέναν και με περίσσια υπομονή μου απάντησε σε όλα. Πολλά τα δώρα του λοιπόν οπότε το ευχαριστώ μου μοιάζει μικρό. Προς το παρόν δεν έχω τίποτα περισσότερο. Ας ελπίσουμε στο μέλλον να μπορέσω να ξεπληρώσω κανένα γραμμάτιο. Θα τον βαθμολογήσω με 8 (μάλλον αξίζει παραπάνω) γιατί δεν συμμετείχε στο ποδαράτο (το είχε κάνει πρόσφατα).
Να μη ξεχάσω το Νικηφόρο. Όψη στρατηγού με καρδιά μικρού παιδιού. Εμπειρότατος και άρα χρησιμότατος. Πολύ καλή παρέα και αυτός και ο φίλος του από τη Λάρισα. Βαθμολογία 8 (μάλλον επιεικής είμαι)
Θεωρώ δεδομένο πως θα έχουμε μαζί πολλά ταξίδια ακόμα.
Τελευταίο άφησα το Νίκο. Το κόσμημα αυτού του φόρουμ. Η καρδιά, η ψυχή και τελικά η ζωή αυτού του φόρουμ, αυτής της παρέας. Δικαιούται τη σημαία. Ο σημαιοφόρος της καρδιάς μας. Ας τον έχει ο Θεός καλά να μας χαρίζει τη φιλία του. Τελικά το απλό είναι και το πιο όμορφο.Βαθμολογία 9.
Τελευταίο άφησα το Βασίλη. Αν ήταν πιο αδύνατος, λιγότερο εγωιστής και λιγότερο ξερόλας θα μπορούσε να είναι ένα καλό παλληκάρι. ‘Εχει δυνατότητες βελτίωσης όμως. Βαθμολογία 6 που μπορεί όμως με προσπάθεια να τη βελτιώσει…

Σας ευχαριστώ όλους για αυτή την εμπειρία.
Έχω την αίσθηση (ελπίζω να κάνω λάθος) πως έζησα το απόλυτο προσκύνημα.

[ester]

Καλώς ήρθατε.
Να είστε καλά παιδιά.

Χαιρόμαστε να διαβάσουμε για το ταξίδι σας.

Βοήθεια σας!

[aggelikiglafki]

Nα είστε καλά και ο Θεός να σας αξιώσει σύντομα να ξανακάνετε αυτό το προσκύνημα.Οι περιγραφές σας είναι γλαφυρότατες και τα ζούμε όλοι από κοντά.

[aposal]

Έχω πάθει πλάκα από την μεστότητα των περιγραφών του Βασίλη. Νομίζω ότι προσεγγίζει επικίνδυνα τον Παναγιώτη, αν δεν τον ξεπερνάει κιόλας. Βαθμολογία: Εννέα κόμμα πέντε (9,5).
Δεν είμαι καλός στις περιγραφές οπότε θα κάνω μόνο κάποιες λίγες παρεμβάσεις. Το προσκύνημα ήταν μια μοναδική εμπειρία, από την αρχή μέχρι το τέλος. Από την πρώτη ημέρα (Διονυσίου) και την εξομολόγηση κάποιων μελών στον π. Παύλο, μέχρι την ασφυκτιώσα από προσκυνητές (πάνω από 150) Μονή Βατοπεδίου, η οποία δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ όπως την παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, αυτή η εμπειρία θα μου μείνει αξέχαστη.
Ο καθημερινός αγώνας των μοναχών, οι θαυματουργές εικόνες και τα ιερά λείψανα είναι τόσα πολλά στο Α.Ο. που νιώθεις κάποιες στιγμές την αγιότητα του τόπου και καταλαβαίνεις τον πόλεμο εναντίον του, γιατί όντως, όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε ο Διονύσης, το Α.Ο. αποτελεί ένα αγκάθι στους πολέμιους της Ορθοδοξίας που πρέπει πάσει θυσία να εκλείψει.

[Andreasmas]

Αφού πήραμε λοιπόν το καραβάκι <<Αγία Άννα>> και αφού μας κούνησε
λιγάκι ,φτάσαμε με το καλό στη Δάφνη.
Τώρα βέβαια δε λέω τι γινόταν επάνω στο καραβάκι, σωστό πανηγύρι.
Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 10 και 30.

Μαζί με τον Δημήτρη, αφήσαμε για λίγο την υπόλοιπη παρέα, και πήραμε το δρόμο για Καρυές. Προσπεράσαμε τη Μονή του Ξηροποτάμου και αφήσαμε για αργότερα την επίσκεψή μας εκεί ,όπου φυλάσσεται το μεγαλύτερο κομμάτι του τιμίου ξύλου .Αφού καλύψαμε γρήγορα τα 12 χιλιόμετρα μέσα από τεράστιες καστανιές και αριές φτάσαμε στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους .
Πρώτη στάση το Σεράι του Αγίου Ανδρέα. Τι ναός κι αυτός ! Ένα θαύμα αρχιτεκτονικής και σπάνιας τεχνοτροπίας. Τεράστιος σε μέγεθος με φωτεινές αγιογραφίες που αναδύουν κάτι που σε θέλγει ,σε συναρπάζει Νιώθεις τον ουρανό να κατεβαίνει στη γη ,νιώθεις το μεγαλείο του Θεού. Στο αριστερό κλίτος ,λίγο πριν το άγιο βήμα, υπάρχει μια τεράστια σε διαστάσεις εικόνα της Παναγίας μας με τον Κύριο. Πρωτομπαίνοντας στο ναό νιώθεις όχι μόνο να σε κοιτάζουν αλλά να γυρίζουν και όλο το σώμα τους . Το ίδιο συμβαίνει καθώς προχωρείς μέσα
στο ναό ,όπου και να σταθείς..

Αφού προσκυνήσαμε πήραμε το δρόμο για την ιερά Μονή Κουτλουμουσίου ,όπου και μείναμε .Μας υποδέχτηκαν με πολύ χαρά ,τέλεια φιλοξενία. Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας ,πήραμε το δρόμο για Ιβήρων. Η μέρα ήταν μπροστά μας,είχαμε χρόνο να γνωρίσουμε όσο πιο πολλά μοναστήρια μπορούσαμε .
Έλα όμως που χαθήκαμε !
Ακολουθήσαμε μια πινακίδα για Ιβήρων ,μόνο που δεν ήταν για αυτοκίνητα αλλά για πεζούς .Κι όχι για οτιδήποτε πεζούς ,αλλά για παλικάρια, που λέει και ο Βασίλης ,παλικάρια των 20 και 25 ετών από Ελλάδα και φυσικά από Κύπρο.

Κάποια στιγμή λοιπόν …τέλος ,δεν πάει άλλο. Πώς βγήκαμε ,ο Θεός ξέρει.

Μετά από μπόλικη ταλαιπωρία φτάσαμε στην Ιβήρων. Προσκυνήσαμε τη θαυματουργή εικόνα της Πορταΐτισσας .
Χρόνος δεν υπήρχε ,οπότε ούτε για τη βιβλιοθήκη της με τους 14000 κώδικες ερωτήσαμε , ούτε και για τη κανδήλα που προειδοποιεί με τις κινήσεις της για επικείμενα κακά.
Αμέσως μετά <<πετάξαμε>>για Καρακάλλου.
Τα εφτάμισι χιλιόμετρα καλύφτηκαν πολύ γρήγορα .
Αφού δεν μας έφυγε καμιά ρόδα…….
Μας βοήθησε ο Άγιος Χριστόφορος που λείψανά του βρίσκονται στη Μονή ,όπως και της Αγίας Παρασκευής ,των Αγίων Θεοδώρων και του Αποστόλου Βαρθολομαίου.
Σκοπό δεν είχαμε να πάμε στη Φιλοθέου. Όμως δε γινόταν,πήγαμε κι εκεί .
Έχουμε έναν γνωστό μοναχό που χάρηκε πολύ όταν απρόσμενα μας είδε .
Καθίσαμε στον εσπερινό και μετά στην τράπεζα..

Δε θα ξεχάσω, όταν τελείωσε ο εσπερινός ,που ένας μοναχός γονατιστός ομολογούσε κάποιες αμαρτίες του περί λογισμών και όχι μόνο, ενώπιον κληρικών ,μοναχών και λαϊκών.
Να αγώνας !
Να ταπείνωση !
Εκεί ο αγώνας με το διάβολο είναι σε άλλη διάσταση ,είναι σώμα με σώμα .

Άρχιζε ο ήλιος να φτάνει στο τέλος της πορείας του.
Με διάφορες σκέψεις ,πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Θα προλάβουμε ή θα βρούμε κλειστή τη θύρα της Κουτλουμουσίου;
(συνέχεια ...)

ΥΓ
Απόστολε ,σε παρακαλώ μη με βαθμολογείς ,δε με συμφέρει

[ULYSSES]

Αγαπητέ Ανδρέα η περιγραφή σου για το προσκύνημα στο Περιβόλη της Παναγίας λιτή και καλή , αλλά του Βασίλη πολύ αναλυτική με κάποιες παραλέιψεις όχι σκόπιμες αλλά δεν χωράνε σε τόσο λίγο χώρο. Όσο για τις βαθμολογήσεις του Βασίλη μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή και μου θυμίζουν ( χωρίς βέβαια να κινδυνεύω να παρεξηγηθώ απο τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη ) τις πρόσφατες βαθμολογήσεις του Πάγκαλου για τους υπουργούς .
Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας που σας γνώρισα και συμμετείχαμε στο Ιερό αυτό Προσκύνημα , καθώς επίσης τον Δημήτρη την Σμαρούλα με τα παιδιά της καθώς και την φίλη της . Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο (Agiooros) για αυτή την πολύ καλή ιστοσελίδα , τον Παναγιώτη (panagiothspy) για τον χρόνο που αφιέρωσε για την διοργάνωση αυτού του Προσκυνήματος και τους υπόλοίπους Απόστολο , Διονύση (φίλο Απόστολου) , Δημήτρη , Νικηφόρο , Χρήστο , Διονύση , Ανδρέα , Δημήτρη (φίλο Ανδρέα) , Φώτη , Χάρη , Χρήστο (εορτολόγιο) , Κώστα (χρόνια σου πολλά) καθώς επίσης και το Βασίλη που σκόπιμα άφησα τελευταίο για ευνόητους λόγους (συγχωρεσέ με).