"Το « Τεριρέμ » κατά την συμβολική Θεολογία, δεν σημαίνει τίποτ’ άλλο ή δεν στοχεύει σε τίποτ’ άλλο, παρά στο ακατανόητο της Θεότητος. Όπως δηλαδή στο « Τεριρέμ », δεν μπορείς να κατανοήσεις « λόγον », έτσι και στην Θεότητα, αδυνατείς να κατανοήσεις την ουσία. Στο « Τεριρέμ », δεν κατανοείς « λόγον » ( δηλαδή λέξεις ), αλλά μελωδία ( δηλαδή μέλος ). Στη Θεότητα, κατανοείς την πρόνοια, την παντοδυναμία και τα υπόλοιπα ιδιώματα ( δηλαδή τις ενέργειες ) της Θείας Ουσίας. Αδυνατείς όμως να κατάνοήσεις, τι είναι αυτή η Ουσία του Θεού, γιατί ο Θεός « δι’ αγαθότητα, ηυδόκησεν εκ των καθ’ ημάς ονομάζεσθαι », όπως μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Ο Προφήτης Δαβίδ, ομιλεί για « φωνή αγαλλιάσεως ». Όπως ο άνθρωπος όταν ακούει φωνή χαίρεται, έτσι κατανοώντας και τον Θεό με άρρητο – δηλαδή ανέκφραστο τρόπο – χαίρεται ξανά. Και όσο δεν μπορείς να τον καταλάβεις, τόσο και περισσότερο τον διψάς. Όσο δεν μπορείς να τον δείς, τόσο και πιο πολύ τον επιθυμείς.
Κατά τον ίδιο τρόπο βαδίζει και το « Τεριρέμ ». Όσο μας φαίνεται ότι δεν σημαίνει τίποτα, τόσο περισσότερο ποθούμε να το ψάλλουμε. Όσο περισσότερο σημαίνει την « Αγγελομίμητη » και παναρμόνια μουσική, τόσο πιο πολύ χαροποιεί τις καρδιές μας.
Αυτή την άναρθρη φωνή, επισημαίνει και ο θεσπέσιος Δαβίδ, όταν λέει στον 41ο Ψαλμό, παρ. 4 « ήχος εορταζόντων ». Δεν εννοούσε φωνή, λόγο ή ρήμα, αλλά ήχο, χτύπο. Δηλαδή φωνή μοναχή και μέλος. Απ’ όσα άκουσαν οι Προφήτες, δεν ξεχώρισαν παρά μόνο το « Αλληλούια ». Έτσι η Εκκλησία μας που τα γνωρίζει καλά όλ’ αυτά, για να μην στερηθεί ΚΑΙ των ρητών ΚΑΙ των αρρήτων, ψάλλει διπλά, με λόγια ρητά και με φωνές άρρητες. Με λόγια, ονόματα και ρήματα, απευ-θύνεται προς τους ανθρώπους, ενώ με τα άρρητα, δηλαδή με τον « Τερερισμό », απευθύνεται στην άρρητη Θεό-τητα. Αυτό γίνεται, γιατί δεν υπάρχουν άλλες λέξεις, πιο εκφραστικές και κατάλληλες στον ανθρώπινο λόγο, για να αποδοθεί το άπειρο μεγαλείο της Αγίας Τριάδος. Είναι λοιπόν ο « Τερερισμός », προέκταση της προσευχής του ανθρώπου και της Δοξολογίας του, προς τον Θεό. Αφού χρησιμοποιήσει και εξαντλήσει, όλα τα στοιχεία του ανθρώπινου λόγου, δηλαδή τους ύμνους και τη μουσική, που μεθοδεύει κατά επιστημονικό τρόπο, συνεχίζει το διάλογο με τον Ουρανό, με την « αμέθοδο μέθοδο » του « Τερερισμού ». "