Πωλίνα, καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες και με τι αγάπη το λες και συμφωνώ. Ειδικά στο ότι ο Θεός κάνει οικονομία!
Αλλά αυτό που έγραψες για κόλλημα στις λέξεις, λίγο αδικεί. Είναι σημαντικό το πριν γιατί το μετά δεν μπορείς να το αλλάξεις... μετά παίρνεις το Σταυρό στον ώμο και πορεύεσαι ενώ το πριν ακόμη το ελέγχεις πιθανότατα... με ελαφρύτερο Σταυρό.
Και ναι... ο Θεός όλα τα μπορεί. Εμείς όμως τι Του ζητάμε; Και μην αυταπατώμεθα, πολύ λίγα ζευγάρια έχουν προσευχή.
Απλά, όπως το έγραψε ο Διονύσης, εκφράζει το λόγο που έβαλα αυτό το θέμα, για όσους είναι ακόμη βήματα πριν τον γάμο... Όσο για τη Θεία οικονομία... Δόξα τω Θεώ.
για τους χαρακτηρες, επισημαινει, μια προσπαθεια να μην επιλεξει καποιος εναν χαρακτηρα,
που σχεδον εκ των προτερων γνωριζει, οτι θα δημιουργησει τριβες που ισως να μην τις αντεξει στην πορεια
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Συμφωνούμε μέσα στη διαφωνία μας ή και το αντίθετο!
Το θέμα δεν είναι το πριν ή το μετά το γάμο. Το έδωσα σαν παράδειγμα για τα διαφορετικά λεγόμενα των γερόντων.
Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και τα βλέπουμε διαφορετικά. Είτε είναι άγιοι, ειτε φωτισμένοι γέροντες, είτε κοινοί θνητοί όπως εγώ. Όλα τα λεγόμενα και τα γραφόμενα δεν μπορούμε να ακολουθούμε κατά γράμμα, δεν ισχύουν για όλους.
Αυτό ήθελα να πω. Συγχώρεσέ με αν σε στενοχώρεσα και δεν έγινα κατανοητή από την αρχή.
Σωστά, δεν ισχύει το ίδιο για όλους και κάθε προσωπική συμβουλή που δίνεται σε προσωπική ερώτηση αφορά αποκλειστικά αυτόν/ήν που την έθεσε και όπως διαβάζουμε στον βίο του γέροντα, για άλλον, θα ήταν αλλιώτικη απάντηση... σε παρόμοιο θέμα. Οι συμβουλές των αγίων γερόντων δίνονται με διάκριση προς το άτομο που συνδιαλέγονται.
Να' σαι καλά Πωλίνα. Λόγια αγάπης, λόγια κατανόησης και προσπάθειες βοήθειας προς τον συνάνθρωπο, δε στεναχωρούν.
Η Παναγιά μας σκέπη και βοηθός σου πάντα, εύχομαι!
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
κάποτε , λέει , απέναντι από ένα χείμαρρο ήτανε δύο άνθρωποι,
ο ένας λίγο τρελός και ο άλλος πολύ γνωστικός. θέλανε και οι
δύο να περάσουν το ποταμάκι. ο τρελός έδωσε μια, και πέρασε
και βράχηκαν και λίγο και τα παπούτσια του. ο άλλος σκέφτηκε
θα κάτσω να περιμένω να στεγνώσει ο χείμαρρος και να περάσω.
μετά άρχισε να βρέχει και η στάθμη του χείμμαρου ανέβηκε ψηλά.
έτσι ο άνθρωπος έμεινε να περιμένει..
και η μιά/ένας να του βρωμάει και η άλλη/άλλος να του ξυνίζει,
και τα οικονομικά δύσκολα, και κρίση μας χτύπησε και η στάθμη
ανεβαίνει.. και τα χρόνια παιρνούν!!
Ο ανθρωπος εχει μια ενιαια ζωη, που συνεχιζεται περαν του ταφου. Δεν υπαρχει "αλλη" ζωη οπως λενε πολλοι.
Η ζωη ειναι μια, και περνωντας καποιος την δεσμωτικη πυλη του θανατου, που συνετριψε ο Χριστος,
θα συνεχισει στην μελλουσα ζωη, που καταργειται ο χρονος και οι μεταπτωτικες συνθηκες.
Γιατι τα λεω αυτα, και μιλαω για θανατο, σε ενα θεμα χαρας οπως ο Γαμος;
Γιατι απλα, ο Χριστιανος, ο ανθρωπος που δεν ζει απλα στην Εκκλησια, αλλα ΕΙΝΑΙ Εκκλησια,
τα βλεπει ολα, με μια απλη, καθαρη, ενιαια και εναργεστατη ματια. Η ματια αυτη ειναι πνευματικη.
Δεν ειναι κοσμικη. Δεν βλεπει εως το μνημα, δηλαδη φαγωμεν, πιωμεν, διασκεδασωμεν,
ε, να κανουμε και τα σαρκικα μας, διοτι αυριο αποθανωμεν..
Εχουμε ξαναπει, στην ζωη δεν ξεχωριζεις τα πνευματικα απο τα κοσμικα, ολα συμπλεκονται,
αλλα εντουτοις οφειλει καποιος να βλεπει τα πραγματα πνευματικα.
Εδω ειναι το ερμηνευτικο κλειδι.
Εδω ειναι η ουσια των λεγομενων του π.Αιμιλιανου, και γενικα του πνευματος της Εκκλησιας.
Οτι δηλαδη, τι;
Ο Γαμος, ας αφησουμε τον μοναχισμο για λιγο εκτος, μιλαμε για τον Γαμο εδω,
δεν γινεται απλα και μονο για τον Γαμο. Δεν ειναι μια αυτοτελης, κλειστη κινηση και ζωη,
να ζησουμε και να πεθανουμε σαν παντρεμενοι και να ζησουνε μετα οι αλλοι να μας θυμουνται οποτε μπορουν..
Ο Γαμος ο Χριστιανικος, για οποιον θελει τελος παντων, ελευθερια εδωσε ο Θεος,
ειναι μια ψυχοσωματικη ενωση, πολυ και περα πανω απο την κοσμικη εκδοχη της.
Ο Γαμος ειναι μια ιερη ιεραποδημια, μια αγωνιστικη συνοδοιπορια προς την Βασιλεια του Θεου,
και εκει αποσκοπει κυριως και κατα τις βουλες του Θεου,
ο Οποιος και τον παρεδωσε ως "Μεγα Μυστηριο εις Χριστον λεγω και εις Εκκλησιαν", κατα Αποστολο Παυλο,
και δεν εχει κανενα νοημα, εαν και μονο νοειται αποκλειστικα ως τεκνογονια και καλοπεραση.
Εαν το ζευγαρι, η εστω ο ενας, που με προσευχη και υπομονη μπορει να ελξει και τον αλλον στον Θεο,
δεν κατανοησει βιωματικα, υποστατικα, υπαρξιακα, οχι διανοητικα την εννοια του Γαμου κατα Θεον,
τοτε ο Γαμος, εχει ηδη αποτυχει εν τη γενεσει του, ως προς τον σκοπο και την θεμελιωση του.
Νυμφευομαστε για να παμε μαζι στον Παραδεισο της Βασιλειας, που ειναι ο Χριστος θεασαμενος και μεθεκτος αιωνιως,
και δευτερευοντως για να φερουμε κατ'ευδοκια Θεου, νεες υπαρξεις για να μοιραστουν και αυτες το μυστηριο της ζωης,
και να παρουν και αυτες τον δρομο τους, για την αγαπη του Θεου, οταν ερθει η ωρα.
Ετσι ο Γαμος εχει εναν κυριο σκοπο, που ειναι η θεωση των νυμφιων του,
και αλλους ευλογημενους πλην ετερους σκοπους, οπως η τεκνογονια
και η αλληλοβοηθεια στην κοινωνια και η διακονια μεσα σε αυτην.
Υπο το πνευμα αυτο μιλαει ο π.Αιμιλιανος και ολοι οι θεοφοροι Γεροντες και Ποιμενες.
Εαν ολα οσα κανουμε, στην διαρκεια της διαδρομης μας στον επιγειο βιο, που ειναι η παλαιστρα μας,
και το σταδιο οπου αθλουμαστε και δοκιμαζομαστε δεν ειναι Χριστοκεντρικα, αλλα αυτονομημενα και φιλαυτα,
οχι μονο δεν εχουν κανενα νοημα υπαρξιακο που θα μας βοηθησει να ζησουμε ευαρεστα κατα το θελημα Του,
αλλα και θα κατακαουν απο το Πυρ της Θεοτητος εν ημερα Κρισεως, και θα βρεθουμε με αδεια χερια, και χωρις ενδυμα,
για τον Οντως Γαμο και την Οντως Τραπεζα της ευφροσυνης της ακαταληκτης με Οικοδεσποτη την Τρισηλιο Θεοτητα.
Εχοντας αυτα κατα νου, μπορει ο καθενας, να αξιολογησει, να επανερμηνευσει ορθα εκκλησιαστικα,
την εννοια, τον σκοπο, την θεση του Γαμου, μεσα στην ζωη του ανθρωπου, και να πορευθει αναλογα.
Ετσι ο Γαμος θα ειναι εκκεντρισμενος εν Χριστω, και εχοντας την ευλογια ανωθεν, ειναι αδυνατο να αποτυχει.
Ενω οι πλειστοι Γαμοι σημερα, αποτυγχανουν απλα γιατι δεν εχουν νοημα πανω απο τα ορωμενα και τα τετριμμενα.
Γαμος που γινεται χαριν της σαρκικης ελξης, της λαμψης της στιγμης, του συμφεροντος, της καλοπερασης,
της αποφυγης αναληψης των δυσκολιων και του πνευματικου αγωνα, οδηγειται defacto σε αδιεξοδο και τελος.
Γαμος αντιθετα που γινεται συνειδητα, με την απο κοινου αναληψη του μακαριου Σταυρου του Χριστου,
και με το οραμα της κοινης εισοδου στην Βασιλεια Του, εχει πετυχει ηδη, καθως απο Θεου αρχεται και εις Θεον καταπαυει.
Γιαυτο ο ενδιαφερομενος/η θα πρεπει να εχει κριτηρια επιλογης και πορειας Χριστοκεντρικα,
και εκει ηθελε να επικεντρωσει ο π.Αιμιλιανος,
και οχι μονο αυτος καθως τα ιδια λενε ολοι οι Γεροντες με επουσιωδεις διαφορες.
Αυτες οι λιγες σκεψεις νομιζω, κατα τον λογισμο μου, που δεν ειναι γεννημα της διανοιας μου,
αλλα καρπος των μελετων μου στους Πατερες και την εμπειρια της Εκκλησιας μας,
νομιζω ξεκαθαριζουν αρκετα το τοπιο.
προφανώς και ο γέροντας Αιμιλιανός αν κάποιος τον ρωτούσε από κοντά θα έκανε αυτές τις διευκρινίσεις που κάνεις εσύ.
Εσύ όμως έχεις κάποια Χάρη Θεού, είσαι μέσα στην εκκλησία, διαβάζεις πνευματικά, και μπορείς να καταλάβεις και ακόμα αυτά που ενοούνται και δεν λέγονται στο σύγγραμα του γέροντα Αιμιλλιανού.
Ένας άνθρωπος όμως που δεν είναι καταρτισμένος στα της εκκλησίας, και δεν έχει διαβάσει πνευματικά, και ίσως σκέπτεται απλοϊκά αλλά με υπερηφάνεια ή εγωισμό,
νομίζεις ότι μπορεί να κάνει αυτές τις διευκρινήσεις;
Η αντίθεσή μου είναι ότι όταν κάποιος γράφει κάτι, πρέπει να αναλύει Όλες τις προεκτάσεις, και να διευκρινίζει, αλλιώς, πολλοί τα παίρνουν αλλιώς,
κάνουν τις δικές τους ερμηνείες με εγωισμό, και γίνεται χάος. Έτσι, στους σημερινούς καιρούς, όποιος γράφει, πρέπει και να παίρνει υπ΄'οψην του τις προεκτάσεις που μπορούν
να δημιουργήθούν από κάποιους ανθρώπους, που ίσως δεν έχουν κακή πρόθεση, όμως έχουν εγωισμό ή υπερηφάνεια.
Δηλαδή, παράδειγμα, καθόλου απίθανο, να διαβάσει κάποιος αυτό το κείμενο του Γέροντα Αιμιλιανού, και να πει στο παιδί του "Είδες;;; Μέχρι και ο γέροντας Αιμιλιανός λέει να υπαρχουν κάποια λεφτά, ενώ αυτός/αυτή είναι φτωχός/φτωχή! Να μην τον/την πάρεις!" Και αδελφέ μου δεν νομίζω ότι πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι εγωιστές οι οποίοι δίνουν δικά τους νοήματα σε λεγόμενα ή γεγραμμένα γερόντων για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, και οι άνθρωποι δίνουν στα γεγγραμένα ό,τι νόημα τους Συμφέρει!
Η κοινωνία είναι γεμάτη από τέτοιους "δήθεν" χριστιανούς.
Φυσικά για αυτό δεν φταίνε οι συγγραφείς, και στην περίπτωση αυτή δεν θα φταίει ο γέροντας Αιμιλλιανός, όμως, ακόμα και όταν μιλάμε για την ασθένεια της ψυχής, "Κάλιο το προλαμβάνειν, παρά το θεραπεύειν". Καλύτερα δηλαδή να προλάβουμε την παρερμηνεία που μπορεί να γίνει αν μπορούμε...
Όσο για τους κοσμοκαλόγερους, ο Άγιος Γέρονας Παϊσιος είπε χαρακτηριστικά:
«Εάν κάποιος θέλει να αγιάσει και για κάποιο λόγο δεν μπορεί να πάει σε μοναστήρι ας μετατρέψει το δωμάτιο του σε κελί.
Εκεί κρυφά από τους ανθρώπους ας κάνει όλα τα πνευματικά του καθήκοντα, δηλ. ακολουθίες, αναγνώσεις, μετάνοιες, κομποσχοίνια κ.λπ.
Ένας, για παράδειγμα, μπορεί να πηγαίνει στο ναό να κοινωνεί και μετά να γυρίζει στο σπίτι του και να συμπεριφέρεται όπως οι ερημίτες στα κελιά τους.
Δόξα τω Θεώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον κόσμο, μπροστά στους οποίους ντρεπόμαστε εμείς που ονομαζόμαστε μοναχοί».
Μαλλον σε εμενα αναφεροταν ο αδελφος, Μαρια. Γιαυτο και σου αλλαξε την φυση.
Αδελφε Θεοδωρε, δεν μπορουμε να αναλυουμε καθε πιθανη παρανοηση,
απο καποιον σε καθε λογο μας.
Εαν ηταν ετσι καθε παραθεση μας, επρεπε να τιναζει στον αερα τον σερβερ που φιλοξενει το φορουμ.
Ηδη γραφουμε παραπανω απο οσα χρειαζεται. Ο νοων νοειτω. Εμεις δεν ειμαστε πιο "εξυπνοι"..
Και διδακτορικη διατριβη να γραφαμε με 500 σελιδες για καθε θεμα,
να εισαι βεβαιος οτι αυτος που θελει να παρερμηνευσει θα βρει αρκετες λαβες να το κανει. Ευκολα.
Γιατι η παρερμηνεια ειναι εκτος λογικων και λιγων εξαιρεσεων, -οπως ειναι φυσικο-,
ζητημα πρωτιστως θελησεως και οχι τοσο αδυναμιας κατανοησεως.
Και μαλιστα επαναλαμβανομενη παρερμηνεια ειδικα σε ζητηματα ποιμαντικα-θεολογικα-εκκλησιαστικα,
παει να πει οτι ειναι εξ'επαγγελματος και βολεματος, και οχι αστοχια κατανοησεως των λεγομενων.
Εαν θελει καποιος, βοηθα ο Θεος και βρισκεται φωτισμος και τροπος, να καταλαβει τα λεγομενα,
εαν οχι, η θα τα προσπερασει, η, θα τα διαστρεψει, οποτε γιατι να βοηθησει ο Θεος μια αντιθετη θεληση;
Αυτο το τονιζει πολυ ωραια ο αγιος Μαξιμος ο Ομολογητης, κορυφαιος θεολογος των ακτιστων ενεργειων και θελησεων,
που λεει οτι αυτος που προσεγγιζει ενα κειμενο, η εναν λογο, και εξάρχης ψαχνει να βρει τρωτα, και αντιφασεις, η δυσκολιες και λαθη, ωστε μονο και μονο να αποψιλωσει τον λεγοντα η γραφοντα, με αυτα και θα καταληξει και χωρις καμμια ωφελεια.
Ενω αυτος που ερευνα με πνευμα μαθητειας και ταπεινο, και συμπνοιας προς τον προσφεροντα τον λογο και το κειμενο,
θα ωφεληθει απο το ιδιο Πνευμα και θα φωτισθει εξ'ισου, με τον εμπνεομενο απο Αυτο, που εγραψε τα παραδεδομενα.
Αρα, πλησιαζοντας εναν λογο, η ενα κειμενο καθε φορα,
τιθεται ως πρωταρχικο κριτηριο, η καλη μας θεληση και προαιρεση για ωφελεια,
και οχι η δευτερη σκεψη μας, και η προειλημμενη αποφαση μας να το απαξιωσουμε,
γιατι μας ελεγχει, μας ξεβολευει, μας δημιουργει σκιρτημα της αναπαυμενης στον κοσμο της, συνειδησεως μας.
Μην ξεχναμε, οτι ο Ιδιος ο Κυριος μας, η Σοφια και Παντογνωσια η Ενυποστατη,
μιλαγε απλα, κατανοητα, ωστε να μπει στην καρδια των απλων απαιδευτων ανθρωπων,
και παρολα αυτα, καποιοι ωφελουνταν και καποιοι σκανδαλιζονταν.
Αρα δεν ειναι τοσο θεμα γνωσεως η αγνοιας, διανοιας και ευφυϊας,
αλλα καλης θελησεως και πνευματος μαθητειας και εφαρμογης των λεγομενων.
Και εκει κρινομαστε ολοι. Στο να ακουμε λογο Θεου, και να μενουμε μονο στον αντιλογο..
αν και ανυπανδρος ακόμη δυστυχώς ( ευπροσδεκτες προτασεις απο μέλη του φόρουμ και μόνο )
νομίζω οτι δεν υπάρχει τυφλοσούρτης\ know-how \how-to\ manual of best marriage.
Καθε περιπτωση ειναι μοναδική, με πολλες συναρτησεις.
η πιστη του ενός επιρεάζει και τον αλλο , που μπορεί να αλλαξει τρόπο ζωής.
ο κοινος πνευματικός βοηθα , αρκει να πιστευει και το αλλο μελος εστω και ελλειπώς
Ο αληθινός χριστιανός έχει τρία γνωρίσματα:
1. Διαβάζει τον Λόγο του Θεού (Αγία Γραφή).
2. Τον εφαρμόζει στη ζωή του.
3. Φροντίζει να τον διαδίδει για να σώζονται και οι άλλοι και να γίνονται κοινωνοί του θαύματος που έζησε.
«Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς» 
