"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Μια φορά είχα μια συζήτηση με τον πνευματικό μου και μου είπε οτι τους ανθρώπους που δεν έχουν πνευματικό λογω δυσκολιών ο Κυριος τους προστατευει περισσότερο με την Χαρη του ενώ οσους έχουν πνευματικό καμιά φορά τους αφήνει να πολεμουνται περισσότερο για να ταπεινώνονται και να καταφευγουν σε εκείνον. Δεν ξέρω αν καταλαβένετε πως το εννοεί.

theodora, απο την φυση του ερωτηματος παιρνεις δικαια και την απαντηση.

Και ειναι αληθεια οτι ειναι σκανδαλιστικο το ερωτημα σου.

Εννοεις οτι αλλα σου ειπε ο ενας και αλλα ο αλλος για το ιδιο θεμα;

Οτι θαυμαστω τω τροπω σου ειπαν ακριβως τα ιδια;

Οτι ο δευτερος σου ειπε γιατι να φυγεις απο τον πρωτο, και να γυρισεις πισω;

Οτι καλα εκανες και ηρθες σε εμενα γιατι ειμαι ανωτερος;

Οτι ο ενας ηταν θεοφορος και θεολογημενος και ο αλλος ασχετος και αμορφωτος κανοντας τυπικα και μονο το μυστηριο;

Οτι ο ενας ηξερε τα παντα πριν του τα πεις, και ο αλλος σε ρωταγε την παραμικρη λεπτομερεια, για να δει τι θα σου πει απο τον νου του και μονο;

Οτι ο ενας εφερε αυρα αγιοτητος ενω ο αλλος ξεχωριζε μονο απο το σχημα που φορουσε απο τους λαικους (απαγε της βλαφημιας)

Τι εννοεις; Δεν εχουμε αλλαξει πνευματικο ισως οι περισσοτεροι, και δεν μπορουμε να σου απαντησουμε.

Γινε ομως πιο ξεκαθαρη, γιατι η φραση σου : δεν με βοηθατε, ομως δεν με βοηθατε, μαλλον σε επιτραπεζιο παιχνιδι παραπεμπει παρα σε πνευματικη αναγκη για ερμηνεια και εξηγηση, η μοιρασμα κοινης εμπειριας.

Πρεπει να αφησεις να διαφανει και το κινητρο σου μεσα απο την ερωτηση, και ελπιζω να ειναι αγαθο.

Ρώτησα εάν σας έχει εντυπωσιάσει η διαφορά εξομολόγου με εξομολόγο.
Επειδή δεν είχα ποτέ εξομολογηθεί παρά μόνο σε έναν, εντυπωσιάστηκα και θαύμασα από την διαφορετική αντιμετώπιση σε όλα τα θέματα.

Δεν είπαν κάτι διαφορετικό (!!!), και δεν είπα πως σκανδαλίστηκα σε κάτι (Κύριε ελέησον) . Η εξομολόγηση είναι μυστήριο δεν είναι ανθρώπινη συναλλαγή και κουβεντούλα.
Δεν ζήτησα από την αγάπη σας να κρίνουμε, αλλά ΝΑ ΘΑΥΜΑΣΟΥΜΕ (εάν υπήρχε και για εσάς κάτι ανάλογο.......)

Είπα πως εντυπωσιάστηκα, πως θαύμασα τους διαφορετικούς τρόπους εξέτασης και γιατρειάς της άρρωστης ψυχής.
Ζητάω συγνώμη που δεν εξέφρασα σωστά την πιό πάνω ερώτηση και εάν σκανδάλισα κάποιον (!!!)

Το «δε με βοηθάτε» το έγραψα πράγματι επειδή την συγκεκριμένη ώρα υπήρχαν μέλη ενεργά και επιθυμούσα να τους τραβήξω την προσοχή προκειμένου να θαυμάσουμε μαζί τα μυστήρια του Θεού και να συζητήσουμε.

Παρακαλώ πολύ να σβηστεί το ερώτημα μου από αυτό το θέμα.

Ενταξει βρε theodora, δεν χρειαζεται να το παιρνεις τοσο κατακαρδα, η ουσια ολων αυτων που σου εγραψα ηταν, οτι συμφωνα με την Εκκλησια μας, και οσα αυτη μας διδασκει, δεν ειναι σωστο να αλλαζουμε Πνευματικο, παρα μονο σε ανωτερα βια, που ο ανθρωπος, αρρωστησε, κοιμηθηκε, και δεν μπορει ανθρωπινως να μας καθοδηγησει.

Αλλιως παμε σε αλλες καταστασεις περιεργειας, εκπειρασμου, αλαζονειας, και πολλες αλλες, αποτελεσματα οχι παντα της θελησεως μας και μονο.. και ο νοων νοειτω.

Εγω κινηθηκα στο πνευμα το εξης. Οτι με τον Πνευματικο δεν εχουμε μια απλη σχεση: ηρθα να σου πω τι εκανα αυτην την εβδομαδα, η αυτον τον μηνα, πες την ευχη, γιατι θελω να κοινωνησω μεθαυριο.

Λοιπον υπο αυτην την εννοια, μπορει καποιος να πηγαινει απο Ιερεα σε ιερεα, και να κανει την "δουλεια" του, συγνωμη για την ακομψη εκφραση, αλλα αυτο ειναι η πραγματικοτητα, σε αυτην την περιπτωση.

Τωρα, στην περιπτωση την δευτερη, η οποια ειναι και η ορθη, δηλαδη, του να εχουμε σταθερη πνευματικη σχεση με τον Πνευματικο, ειτε κατα μονας, η, εαν εχουμε οικογενεια να πηγαινουμε στον ιδιο ολοι ειναι ακομα ωφελιμωτερο, σε αυτην λοιπον την περιπτωση, μας νουθετει για ολα τα θεματα που μας απασχολουν, μας βοηθα να αντιμετωπισουμε προσωπα και καταστασεις, συζηταμε θεματα Πιστεως, αποριες, εξομολογουμαστε φυσικα, μπορει να συμμετεχουμε και σε κυκλους μελετης των Γραφων και συζητησεων, εβδομαδιαιους, που κανει ο ιδιος, και γενικα εχουμε μια ζωντανη, διαρκη, ζεστη προσωπικη σχεση και κοινωνια με τον Πνευματικο μας, που ειναι εξαιρετικα δυσκολο να την ακυρωνει καθε λιγο, και με καθε προσχημα ο πονηρος.

Καταλαβαινεις; Aυτο ειναι το πνευμα. Δεν γραφουμε μονο στενα επι προσωπικου, υπαρχει πληθος αδελφων που διαβαζουν τι γραφει ο καθενας και ωφελουνται, οπως αντιστοιχα, εμεις απο αλλους αδελφους εδω μεσα που ειναι πιο καταρτισμενοι. Ειναι δουναι και λαβειν.

Κλεινοντας επιστρεφω παλι στο νοημα το κεντρικο ας πουμε, οτι εαν δεν δοκιμαστει η σχεση μας, με τον Πνευματικο, εαν δεν την αντεξουμε ακομα και στα κατω της, στα πολυ κατω της, μεχρι δυσπιστιας, δεν θα γευθουμε και τα πανω της, και την ωφελεια της.

Οι περισσοτεροι, μολις παει κατι στραβα με τον λογισμο τους, η τους πει κατι ο Πνευματικος που δεν τους αναπαυει, η τους αφησει για καποιο καιρο μονους, η δεν μπορει τελος παντων σαν ανθρωπος να ανταπεξελθει ενα διαστημα, λοιπον δεν το σηκωνουν αυτο, και τρεχουν να πανε αλλου, με αποτελεσμα χωρις να το καταλαβαινουν, να γινονται περιφερομενα πνευματα χωρις αναπαυση και καθοδηγηση, εστω και εαν νομιζουν οτι ανεβαινουν οι ιδιοι με ξενη σκαλα, δηλαδη με την ανωτερη αξια του νεου τους πνευματικου, που "ειναι καλυτερος" του πρωην. Δεν ειναι κολλητικη η Χαρις, ουτε η Αγιοτητα.

Στον Πορφυριο να πηγαιναμε εαν ζουσε και τωρα, η στον καλυτερο που εχετε ακουσει, δεν θα ωφεληθουμε εαν προτου μπουμε στην πορτα του, δεν αφησουμε την γνωμη-δοξα μας, κατω απο το χαλακι της πορτας του.

Σε γραμμενο τετραδιο δεν μπορεις να γραψεις, μονο σε κενο, αλλιως μουντζουρες κανεις. Και οποιος μεταπηδα απο Πνευματικο σε Πνευματικο, στο τελος αυτο του μενει. Μια συγχυση και μια μουντζουρα, αντι για μια πνευματικη αναπαυση και καλλιγραφια.

Το ερώτημα χαρακτηρίστηκε σκανδαλιστικό οπότε δεν υφίσταται.

Η «απάντηση» σου όμως τώρα μου γέννησε ένα άλλο ερώτημα αδερφέ μου.
Όταν ο από 15ετίας πνευματικός μου είναι άρρωστος βαριά (τα τελευταία 2-3 χρόνια) και δεν του επιτρέπει η υγεία του να παρευρίσκεται στον Ναό για να μας εξομολογεί παρά ελάχιστες φορές τον χρόνο (και όποιος προλάβει φυσικά), τί θα πρέπει να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση κατά την γνώμη σου?
Τί καλύτερο από το να ζητήσουμε την ευχή του (και να μας την δίνει με ανακούφιση ο χριστιανός) για να πηγαίνουμε στον πιό κοντινό μας γιατρό? (χωρίς καν την "πονηράδα" να έχουμε εξετάσει εάν ο κοντινός μας γιατρός εγχειρίζει μέ ή χωρίς αναισθητικό!)

Νομίζω πως οι διαπραχθείσες αμαρτίες (λόγω, έργω, ή διανοία) δεν σβήνονται απλά λέγοντάς τες στον εξομολόγο.
Κατ' αρχήν πρέπει να τις αντιληφθούμε, όπερ δύσκολον, γιατί απαιτεί καλή πνευματική κατάσταση.
Μετά, πρέπει να μετανοήσουμε ειλικρινά που τις διαπράξαμε (κι αυτό δύσκολο).
Στη συνέχεια πρέπει να τις πούμε στον εξομολόγο. Αν ο Θεός διαπιστώσει ειλικρινή μετάνοια, τις σβήνει, αλλιώς όχι.
Το θέμα του πνευματικού είναι κάτι που με απασχολεί πολύ. Γιατί στην ενορία μου, όταν πρωτοπήγα, βρήκα δύο εξομολόγους, τους οποίους δε γνώριζα καθόλου. Επέλεξα έναν, περισσότερο στην τύχη βασιζόμενος.
Με το πέρασμα του χρόνου, καθώς εκκλησιαζόμουν στον ναό, διαπίστωσα ότι ο άλλος, ο μη επιλεγείς, που ήταν και πρωτπρεσβύτερος του ναού ήταν εξαιρετικός. Τόσο σε γνώσεις, όσο και σε πίστη. Ακόμη και σε ευφράδεια, με βάση την ερμηνεία του Ευαγγελίου που έλεγε κάθε Κυριακή.
Ωστόσο, θεωρώ ότι όποιος έχει διάθεση να υπακούσει τον - όποιον - πνευματικό του, επειδή συνειδητοποιεί πως αυτό θέλει ο Κύριός μας, αυτός λαμβάνει και ανάλογη αντιμισθία, άσχετα με την πνευματική κατάσταση του πενυματικού του.
Ο Θεός οικονομεί για όλους μας.

theodora έγραψε:Το ερώτημα χαρακτηρίστηκε σκανδαλιστικό οπότε δεν υφίσταται.

Η «απάντηση» σου όμως τώρα μου γέννησε ένα άλλο ερώτημα αδερφέ μου.
Όταν ο από 15ετίας πνευματικός μου είναι άρρωστος βαριά (τα τελευταία 2-3 χρόνια) και δεν του επιτρέπει η υγεία του να παρευρίσκεται στον Ναό για να μας εξομολογεί παρά ελάχιστες φορές τον χρόνο (και όποιος προλάβει φυσικά), τί θα πρέπει να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση κατά την γνώμη σου?
Τί καλύτερο από το να ζητήσουμε την ευχή του (και να μας την δίνει με ανακούφιση ο χριστιανός) για να πηγαίνουμε στον πιό κοντινό μας γιατρό? (χωρίς καν την "πονηράδα" να έχουμε εξετάσει εάν ο κοντινός μας γιατρός εγχειρίζει μέ ή χωρίς αναισθητικό!)

Αφου σου απανταω αμεσως πιο πανω, theodora, γιατι με αδικεις;

Oριστε..: Ενταξει βρε theodora, δεν χρειαζεται να το παιρνεις τοσο κατακαρδα, η ουσια ολων αυτων που σου εγραψα ηταν, οτι συμφωνα με την Εκκλησια μας, και οσα αυτη μας διδασκει, δεν ειναι σωστο να αλλαζουμε Πνευματικο, παρα μονο σε ανωτερα βια, που ο ανθρωπος, αρρωστησε, κοιμηθηκε, και δεν μπορει ανθρωπινως να μας καθοδηγησει.

Εισαι μεσα σε αυτην την περιπτωση; Nαι. Τοτε τελειωσε το θεμα. Συμφωνουμε εως εδω πληρως.

Αυτο που ειναι το σκανδαλιστικο, να το διευκρινισω πιο περα για να γινει ξεκαθαρο, δεν ειναι οτι αλλαξες Πνευματικο λογω ανωτερας βιας, και μαλιστα με την ευχη του οπως λες, αλλα το οτι μας βαζεις εστω και με αγαθη προαιρεση στην βασανο του να βρουμε τι ειχε ο ενας, που δεν ειχε ο αλλος.

Δεν ειναι θεμιτο, φρονιμο και δικαιο, να συγκρινουμε Πνευματικους, οσο και εαν μας σπρωχνει ο λογισμος μας, να το κανουμε.

Μα σε αυτο ακριβως συνισταται το 'κλειδι' της Πνευματικης ζωης, γιαυτο την κανουμε, για να κοψουμε το θελημα και την γνωμη μας, για να απεξαρτηθει, οσο ειναι δυνατο εν τω κοσμο ο νους μας απο την διαχυση, που του προκαλουν οι ευκολες πρωτες σκεψεις, οι οποιες τον παρασυρουν σε ερεθισμα, σε κινηση προς εξεταση τους, και στην συνεχεια στην υιοθετηση τους εστω και εαν ειναι ξενοφερτες, η επιζημιες.

Αυτο καλουμαστε να μαθουμε και να κανουμε πραξη. Δηλαδη ακομα και να ερθει ενας και να μας πει, ξερεις ο Πνευματικος σου, ειναι αστα να πανε, θα σε παω εγω σε εναν που πεταει απο βουνο σε βουνο..

Εκει καλεισαι να πεις, οχι, θα μεινω εδω, και εαν ευδοκησει ο Θεος, θα μου δωσει πληροφορια, εαν πρεπει να φυγω, η εαν δεν παω καλα μαζι του, η οτι με βλεπει σαν αγγαρεια, και περιμενει ποτε θα τελειωσω να παει σπιτι του να ξεκουρασθει.

Δεν ξερω εαν με εννοεις, δεν ηταν ο ελεγχος ο σκοπος μου, που σου εγραψα ετσι, αλλα το αντιθετο, ηθελα να δειξω οτι δεν ελεγχεται απο εμας η αξια του Πνευματικου, αλλα η αξια μας η πνευματικη απο αυτον διαμεσου του οποιου εαν πηγαινουμε σοβαρα και αποφασισμενοι και με την καρδια μας, θα "μιλησει" ο Θεος.

Επίτρεψε μου να σε αδικώ αδελφέ μου. Δική σου η ωφέλεια.
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου και την προθυμία σου να με βοηθήσεις.

Ειλικρινά όμως έχω παράπονο από αρκετούς αδελφούς μου εδώ στο φόρουμ γιατί μου δίνουν την αίσθηση πως απαξιώνουν τις απορίες των "χαμηλών πνευματικών επιπέδων" και δεν απαντούν σχεδόν ποτέ και σε τίποτε.
Ή απαξιώνουν ή είναι πιά τόσο πολύ ταπεινοί που συμμετέχουν μόνο με συγκεκριμένα άτομα σε συγκεκριμένες συζητήσεις. ..............................
Και δεν μιλάω για τώρα ή για σήμερα. Γενικά μιλάω.

theodora έγραψε:Ειλικρινά όμως έχω παράπονο από αρκετούς αδελφούς μου εδώ στο φόρουμ γιατί μου δίνουν την αίσθηση πως απαξιώνουν τις απορίες των "χαμηλών πνευματικών επιπέδων" και δεν απαντούν σχεδόν ποτέ και σε τίποτε.
Ή απαξιώνουν ή είναι πιά τόσο πολύ ταπεινοί που συμμετέχουν μόνο με συγκεκριμένα άτομα σε συγκεκριμένες συζητήσεις.

Επίτρεψέ τους να σε αδικούν αδελφή μας. Δική σου η ωφέλεια!
Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους αδελφούς να συμμετέχουν στις δικές μας αγωνίες, ή απορίες.
Και δεν είναι και Χριστιανικό.
Δεν λέω ότι εγώ φέρομαι καλύτερα, διότι δεν ισχύει. Αλλά κι εγώ κάνω πολλά λάθη, επομένως η συμπεριφορά μου ΔΕΝ αποτελεί υπόδειγμα.