"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Πολύ καλές οι απόψεις σας και σας ευχαριστώ.
Συμφωνώ ότι πρέπει να αφήνουμε το θέμα παιδιά στον Θεό ,αλλά όταν η πίστη μας δεν τόσο μεγάλη ή ένας από τους δύο δεν θέλει άλλο παιδί ή δεν θέλει για μια συγκεκριμένη περίοδο( πχ για την γυναίκα που μόλις γέννησε και θέλει να μεγαλώσει λίγο το παιδί πρώτα και για τον άντρα να βρει και μια άλλη δουλειά για να συμπληρώσει τον μηνιάτικο του),τι να κάνει το ζευγάρι?Να μην κάνουν καθόλου ή να παίρνουν κάποια μέτρα και αν ναι υπάρχει διαβάθμιση στην αμαρτωλότητα των μέτρων?
Δύσκολες ερωτήσεις.

cloaca έγραψε:Πολύ καλές οι απόψεις σας και σας ευχαριστώ.
Συμφωνώ ότι πρέπει να αφήνουμε το θέμα παιδιά στον Θεό ,αλλά όταν η πίστη μας δεν τόσο μεγάλη ή ένας από τους δύο δεν θέλει άλλο παιδί ή δεν θέλει για μια συγκεκριμένη περίοδο( πχ για την γυναίκα που μόλις γέννησε και θέλει να μεγαλώσει λίγο το παιδί πρώτα και για τον άντρα να βρει και μια άλλη δουλειά για να συμπληρώσει τον μηνιάτικο του),τι να κάνει το ζευγάρι?Να μην κάνουν καθόλου ή να παίρνουν κάποια μέτρα και αν ναι υπάρχει διαβάθμιση στην αμαρτωλότητα των μέτρων?
Δύσκολες ερωτήσεις.

Γι' αυτό υπάρχουν οι πνευματικοί, για να τους συμβουλευόμαστε και να τους υπακούμε! Κανείς δεν μας δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα πιο είναι το σωστό. Γιατί, όπως και στην ιατρική, το φάρμακο που ταιριάζει στην δική σου περίπτωση δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζει και στην δική μου! Κάθε άτομο έχει την δική του προσωπικότητα, τα δικά του βιώματα και χρειάζεται την δική του αντιμετώπιση.
Όλοι όμως χρειαζόμαστε την υπακοή στον πνευματικό μας. Αυτό είναι το Α και το Ω της σωτηρίας.

Ωραία όλα αυτά που λέτε φίλοι μου. Εχω και γω μια ερώτηση. Τί γίνεται στην περίπτωση των ζευγαριων που έχων περάσει τα δεύτερα "άντα" ? Μπορεί να μια γυναίκα 45 ετών πχ να κάνει παιδί, τη στιγμή που ξέρουμε ότι ο κίνδυνος να βγει με σύνδρομο down είναι επικύνδυνα αυξημένος??

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.

Μαρτυρία Θ.Σ. αντισμήναρχου ε.α., Θεσσαλονίκη (σελ. 142-144)

Το 1991, η Α. σε ηλικία 37 ετών συνέλαβε το τρίτο της παιδί, όταν τα μεγαλύτερα ήσαν ήδη 10 και 11 ετών. Επειδή όμως η μητέρα ήταν για χρόνια υπό αντιεπιληπτική αγωγή και αρκετοί γιατροί – πλην ενός ευσεβούς επιστήμονα – θεωρούσαν ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα θα επηρέαζαν οπωσδήποτε την υγεία του εμβρύου, υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στην οικογένεια. Κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου, μάλιστα, που είχε κάνει ειδική έρευνα στο θέμα αυτό, είπε ότι τα φάρμακα αυτά ήταν στη «μαύρη λίστα». Επίσης το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, επηρεασμένο από την άποψη των επιστημόνων, πίεζε τους γονείς να διακόψουν την εγκυμοσύνη της μητέρας. Μέσα στην απόγνωσή του, ο σύζυγος, με την παρότρυνση και της συζύγου του αποφάσισε να επισκεφτεί τον Γέροντα Παΐσιο. Έτσι κι έγινε. Συναντήθηκαν στο υπαίθριο αρχονταρίκι του κελιού του. Όταν άκουσε ο Γέροντας την άποψη των γιατρών και είδε τη λιποψυχία του συνομιλητή του, διέκρινε ότι είχε ανάγκη από μεγάλη ψυχική στήριξη και γι’ αυτό του είπε δύο, όχι τυχαίες, ιστοριούλες :
Του Σ. του άρεσε πάντοτε το ψάρεμα και εκείνο το διάστημα ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Φυσικά δεν ανέφερε τίποτε για το θέμα αυτό στον Γέροντα, αφού ήταν άσχετο με το πρόβλημά του. Του λέει όμως ο Γέροντας : «Παιδί μου, είδες πώς ο Θεός ενδιαφέρεται για τα πιο μικρά του δημιουργήματα; Ας πάρουμε για παράδειγμα τα ψαράκια. Εσύ ξέρεις από αυτά… Πάει το θηλυκό, τρίβει την κοιλιά του σε μια μικρή γουβίτσα του βράχου κι αφήνει εκεί τα αυγά του. Πηγαίνει ύστερα το όμοιό του αρσενικό, ρίχνει το σπέρμα του και γίνονται σε λίγο τα ψαράκια. Ποιος φροντίζει γι’ αυτά; Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις η μάνα και ο πατέρας φεύγουν. Κι όμως θα γίνουν ψάρια, για να κάνουν και αυτά αργότερα το ίδιο». Με αυτήν και με μια άλλη παρόμοια ιστορία, που έδειχνε κι εκείνη την Πρόνοια του Θεού, ο Σ. κατάλαβε ότι πρώτα έπρεπε να εμπιστευθεί το παιδί στην Πρόνοια του Θεού και ύστερα στην επιστήμη και στα χέρια των ανθρώπων. Τελειώνοντας ο Γέροντας του είπε να μην φοβάται τίποτα, να γράψει τα ονόματα της οικογένειας σε ένα χαρτάκι, για να προσεύχεται και ο ίδιος. Του έδωσε μάλιστα και μια συνταγή : «Θα πεις στην Α. να αγοράζει λαχανίδες, να τις βράζει και να τις τρώει με λάδι, γιατί κάνουν πολύ καλό στην εντερική λειτουργία. Και αν το έντερο δουλεύει καλά, αιματώνεται καλύτερα και ο εγκέφαλος». Σήμερα, το τρίτο παιδί της Α. είναι ήδη έντεκα χρόνων, ένα υγιέστατο και χαριτωμένο πλάσμα του Θεού, για το οποίο οι γονείς του ευχαριστούν τον Θεό και τον Γέροντα Παΐσιο, τον οποίο ευλαβούνται ιδιαίτερα.