σε αυτο το παρεκλισι βρεισκετε η εικονα της πορταιτισας(πολυ μεγαλη σε μεγεθος)
"Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος από όλους." παπά Τύχων
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
Πολυ καλη ερωτηση..Τα Καρουλια χωρίζονται στο Μεσα ή Φρικτό Καρούλι και στο Εξω Καρουλι.Ετσι ονομαζονται. Φρικτος, πιστεύω, δηλαδή ο προκαλών δεος,εκσταση, εκπληξη,απορια όπως λέμε εκκλησιατικα, το φρικτόν μυστήριο!Αυτο κατ εμε είναι το συναισθημα όταν τα αντικρύζει κανεις,ολα σχετικα βεβαια..
(Οχι δηλαδη κατι που προξενει φρίκη με την εννοια του φρικαλεου.. )
Η μπουκαπόρτα , ακουμπάει στο προβλητάκι .
Σαλτάρουμε έξω χορεύοντας από το θαλασσοκούνημα .
Μαζί μας τρείς ακόμα προσκυνητές. Τι γίνεται παιδιά , για πού το βάλαμε?
Κατουνάκια , εσείς?
Εδώ , Καρούλια και διανυκτέρευση Δανιηλέους. Φεύγουν.
Καλό δρόμο , καλή δύναμη , βοήθεια μας.
Ησυχία απλώνεται , είναι μεσημέρι. (Για μας βέβαια.)
Μόλις μπήκαμε στην έρημο.
Εδώ δεν υπάρχει ωράριο. Εδώ είναι ο χώρος της αδιάλειπτης προσευχής.
Ανεβαίνουμε το απότομο ανηφορικό σκαλοπατάτο μονοπάτι. Σε κάποιες στροφές τα ζωντανά όταν ανεβαίνουν , φορτωμένα , φαίνεται ότι ζορίζονται , γιατί έχουν αφήσει τα αποτυπώματά τους σε αρκετά μεγάλες ποσότητες.
Εμείς φορτωμένοι τα σακίδια μας , προσέχουμε το ναρκοπέδιο.
Νάμαστε φτάσαμε στο κελί του Γέρο Συμεών του Σέρβου. Είναι δεν είναι 68άρης Ξεφορτώνουμε.
Καλώς τους , έλα κύρο Γιάννη , έχω βράση κουκιά , να σας βάλω και μία ρακί. Θα πάμε σε λίγο στο Λοκατζί , να του πάμε μερικά κουκιά.
Πίνουμε τελικά λίγο κονιάκ σε φλιτζανάκι του καφέ. Λίγη κουβεντούλα , και πάμε.
Παίρνει παραμάσχαλα , ένα αλουμινένιο πιάτο με δύο στρώσεις κουκιά.
Το βουνό είναι λουριά-λουριά . Ανεβαίνουμε κάνα δυό λουριά πιο πάνω. Το μονοπάτι είναι στενό ίσα-ίσα που χωράει το πέλμα του ενός ποδιού. Περνάμε μία σάρα , ο γκρεμνός χάσκει δίπλα μας . Το παραμικρό παραπάτημα θα μας φέρει καμιά διακοσαριά μέτρα πιο κάτω , πάνω στα μυτερά βράχια της ακροθαλασσιάς.
Ο γέροντας καταλαβαίνει τον δισταγμό μας , γυρίζει και μας λέει « μη φοβάστε , κάντε το σταυρό σας και προχωρήστε»
Τον κάνουμε , Δόξα τω Θεώ. Προχωρούμε. Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε.
Ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα κρέμασμα. Όπα νάτην μία ξύλινη σκάλα , στην μέση του πουθενά. Κατεβαίνουμε.
Όπα τι έγινε τώρα , κάθετος γρεμνός.
Επ τι είναι αυτό? Μια αλυσίδα , κρεμασμένη στο χάος.
Ο βράχος γυαλιστερός , σε μερικά σημεία δεξιά και αριστερά από την αλυσίδα μερικά σκαλίσματα.
Ο Γέροντας αρπάζει την αλυσίδα , και χάνετε στον γκρεμνό. «κάντε τον σταυρό σας και ελάτε»
Τιιιιιι!!!!!!!!!!!!!! (μονολογώ)
Ο Κώστας ,, κάνει τον σταυρό του και χάνεται στο βάραθρο κρατώντας την αλυσίδα.
Μονολογώ ,,, «δεν θα με βγάλει το γόνατο μου»
Πλησιάζω στην άκρη του γκρεμνού , κοιτάω κάτω ,, σε ευθεία η θάλασσα καμιά εκατοστή μέτρα πιο κάτω.
Η αλυσίδα είναι δεμένη σε κάτι προκίτσες μέσα στον βράχο με κάτι ελάχιστα συρματάκια καταμαυρισμένα.
Πιο κάτω καμιά εικοσαριά μέτρα χάσκει το άνοιγμα μιάς σπηλιάς .
Ακούω ψαλμωδία!!!!!!
Κάνω το σταυρό μου βουτάω την αλυσίδα . Ούτε που κατάλαβα πότε πάτησα στο πλάτωμα.
Κύριε Ιησού Χριστέ , Μεγαλοδύναμε Τριαδικέ Θεέ.
Στο βάθος της σπηλιάς μία σάρα από κοκκινόχωμα, δεξιά σε ένα σκάλισμα ψηλά στο βράχο μερικά ανθρώπινα οστά , στο επίπεδο της σπηλιάς καμιά σαρανταριά πόντους πιο ψηλά ένα παραλληλόγραμμο σκαλιστό τραπεζάκι πεντακάθαρο, με μερικά κεράκια και μερικά βιβλία χιλιοανοιγμένα. Στην μέση της σπηλιάς ένα λινοτσούβαλο που έχει απάνω τρείς γλυκοπατάτες , ένα ολόξερο κομάτι ψωμί και το πιάτο με τα κουκιά.
Κάναμε μία δέηση πήραμε λίγο κοκκινόχωμα και φύγαμε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
Δόξα τω Θεώ
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
Πολυ καλη ερωτηση..Τα Καρουλια χωρίζονται στο Μεσα ή Φρικτό Καρούλι και στο Εξω Καρουλι.Ετσι ονομαζονται. Φρικτος, πιστεύω, δηλαδή ο προκαλών δεος,εκσταση, εκπληξη,απορια όπως λέμε εκκλησιατικα, το φρικτόν μυστήριο!Αυτο κατ εμε είναι το συναισθημα όταν τα αντικρύζει κανεις,ολα σχετικα βεβαια..
(Οχι δηλαδη κατι που προξενει φρίκη με την εννοια του φρικαλεου.. )
Ευχαριστω Γιωργο μου για την απαντηση,εχει αναρτηθει πουθενα καμια φωτογραφια με τα φρικτα καρουλια?
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Κοιτα λιγο εκει ΕΛΠΙΔΑ...και αν μπορεις δες τα ολα...ειναι πολυ ωραια...!!
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Κοιτα λιγο εκει ΕΛΠΙΔΑ...και αν μπορεις δες τα ολα...ειναι πολυ ωραια...!!
Αν μπορεις ξεκινα το απο το πρωτο βιντεο στο , δευτερο νομιζω φαινεται πιο καθαρα το μερος και τα αποτομα βραχια.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Ειμαι στο γραφειο Σμαρουλα μου και δεν εχω τη δυνατοτητα να δω απο εδω βιντεο,ειναι απενεργοποιημενα,θα τα δω μολις παω στο σπιτι ομως.Σ ευχαριστω παρα πολυ!!!
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Ειναι με τη σειρα.......!!!!Καλη και ευλογημενη ημερα σε ολους! Σε ευχαριστουμε Γιαννη παρα πολυ για ολα!
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.