Τι σημαίνει ρωμηοσύνη;

[Panfami]

Εύχομαι και επιθυμώ και συμφωνώ ότι το RUM ORTHODOX ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ να είναι το ίδιο και το αυτό. Καμία αντίρρηση.... Εκείνο που απασχολεί εμένα είναι εαν οι αραβόφωνοι ορθόδοξοι όπως λές, δεν είναι και άραβες, πραγματικά ενδιαφέρουσα άποψη.... Αυτά φίλτατε panfami, δεν τα γράφω για να δικαιωθώ, την άποψή μου γράφω, παρακολουθώ με ενδιαφέρον, αλλά δεν έχω και τίποτα άλλο να προσθέσω πλέον.

Για να καταλάβεις καλύτερα αυτό το θέμα, δηλαδή ότι το Ελληνορθόδοξο και το Rum Orthodox είναι ακριβώς το ίδιο ρίξε μια ματιά στα 2 παραδείγματα που θα σου παρουσιάσω.

Το Πατριαρχείο Αντιοχείας ως γνωστό είναι Αραβόφωνο, δηλαδή ο Πατριάρχης είναι Ρωμιός Αραβόφωνος, όπως και οι Επίσκοποι του Πατριαρχείου. Η κυρίως γλώσσα είναι η Αραβική, δηλαδή η λειτουργίες, ακολουθίες γίνονται επί το πλείστον στα Αραβικά. Το ποίμνιο είναι Rum Orthodox όπως και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δηλαδή «Άραβες» Ορθόδοξοι να το πω έτσι για να μην μπερδεύονται μερικοί.
Πως ονομάζεται το Πατριαρχείο Αντιοχείας ΑΡΑΒΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ;;;
όχι φυσικά αλλά Greek Orthodox Patriarchate of Antioch δηλαδή Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Ρίξε μια ματιά και στην Επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου για να πεισθείς καλύτερα http://antiochpat.org/english/sitefiles/
Τώρα ρίξε μία ματιά και στην εξαρχία του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην Γερμανία εδώ: http://www.rum-orthodox.de/ θα δεις ότι από πάνω γράφει GRICHISCH-ORTHODOXE KIRCHE VON ANTIOCHIA IN DEUTSCHLAND που σημαίνει Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αντιοχείας στην Γερμανία και ακριβώς από κάτω θα δείς Rum-Orthodox δηλαδή Ρωμαίικη Ορθόδοξη Εκκλησία….

Αυτά για να δεις ότι το Ελληνο… με το Rum σημαίνει το ίδιο πράγμα, την Ρωμιοσύνη.

[Σπάρτακος]

Άρα μιλάμε για άραβες με ελληνορθόδοξη πίστη, κανένα πρόβλημα.Γνωρίζω και έλληνες που ανήκουν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, κάποτε ήταν ελληνικό σε όλα, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ήταν ελληνικό και το ΄΄χάσαμε ΄΄- θα το έχεις ακούσει-........ο ελληνισμός ήταν κάποτε το κυρίαρχο στοιχείο εκεί....δυστυχώς σβύνει όλο και περισσότερο.

[Panfami]

Άρα μιλάμε για άραβες με ελληνορθόδοξη πίστη, κανένα πρόβλημα.Γνωρίζω και έλληνες που ανήκουν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, κάποτε ήταν ελληνικό σε όλα, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ήταν ελληνικό και το ΄΄χάσαμε ΄΄- θα το έχεις ακούσει-........ο ελληνισμός ήταν κάποτε το κυρίαρχο στοιχείο εκεί....δυστυχώς σβύνει όλο και περισσότερο.

Η πίστη είναι μία και σε παρακαλώ μην τα μπερδεύεις τα πράγματα τί θα πει Ελληνορθόδοξη πίστη; Ορθόδοξη σκέτο, αν ομιλούμε για την πίστη.
Το Άραβας και μη μουσουλμάνος δεν γίνεται-Άραβας σημαίνει Μουσουλμάνος.

Οι Άραβες ήρθαν ως κατακτητές τον 7ο αιώνα. Από τότε που κατακτήθηκαν αυτές οι επαρχίες υπήρχαν:
α) οι Άραβες κατακτητές και
β) οι Ρωμιοί-Ρωμαίοι δηλαδή οι Ορθόδοξοι, το Αυτοκρατορικό Έθνος όπως μας τα λέει και η Ιστορία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Αυτούς που ονομάζεις σήμερα Άραβες, αν διαβάσεις την Ιστορία, τους επεβλήθη να ομιλούν την Αραβική μετά από σειρά διωγμών δηλαδή μέχρι τον 10ο αιώνα περίπου ομιλούσαν Ελληνικά. Αραβικά μιλούσαν οι όντως Άραβες μουσουλμάνοι κατακτητές (φυσικό εφ' όσον ήταν η Γλώσσα τους). Αυτά λέει η Ιστορία!
Δηλαδή για να καταλάβω μέχρι το 1000 το ποίμνιο του Πατριαρχείου αποτελούνταν κατ' εσένα από Έλληνες και ο Ελληνισμός έσφυζε, και μετά το 1000 ξαφνικά μεταμορφώθηκαν σε Άραβες, επειδή τους επιβλήθηκε από τους τυράννους κατακτητές να ομιλούν Αραβικά. Τότε και οι Έλληνες Μικρασιάτες Καπαδόκες που ήξεραν μόνο Τουρκικά όπως μας έγραψες και ο ίδιος πριν λίγες μέρες είναι Τούρκοι μ’ αυτήν την φιλοσοφία!!! Και όμως είναι Έλληνες.
Εμείς φυσικά μπορούμε να έχουμε γνώμη. Όμως όπως είπαμε σε προηγούμενο post η γνώμη μας πρέπει να στηρίζεται σε Ιστορικές πηγές εφ’ όσον μιλάμε για ιστορικά γεγονότα.

http://www.jerusalem-patriarchate.info/ ... deinwn.htm
Σου παρουσιάζω μικρό απόσπασμα (από την επίσημη ιστορία του Πατριαρχείου) το οποίο είναι από τον παραπάνω σύνδεσμο :
Ὁ 9ος αἰών, ὅπως καί ὁ 8ος, ἐχαρακτηρίσθη ὑπό τῶν διωγµῶν κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ τῶν λεηλασιῶν εἰς βάρος τῶν Προσκυνηµάτων, τῶν Ναῶν, τῶν Μονῶν καὶ τῶν ἁπλῶν πιστῶν, ἐνῷ προσετέθησαν ὁ ἐµφύλιος πόλεµος µεταξὺ τῶν Ἀραβικῶν µερίδων καὶ µέτρα καταπιέσεως, µεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ ἀπαγόρευσις τῶν λιτανειῶν καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν ἑλληνικῶν,ὥστε διὰ τὸ ποίµνιον ἡ χρῆσις τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης περιωρίσθη εἰς τὴν λατρείαν ἐν τοῖς Ναοῖς, καθὼς καὶ ἡ ἐπανειληµµένη βεβήλωσις καὶ καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῶν λοιπῶν ἱερῶν Χώρων, αἱ ἐξορίαι καί δολοφονίαι Πατριαρχῶν κ.ἄ.

Αυτά για τώρα αδελφέ μου.

[Σπάρτακος]

Χαίρομαι με τις πληροφορίες που προσκομίζεις, δηλαδή αν κατάλαβα καλά, στα RUM ORTHODOX ή αλλιώς ελλήνορθόδοξα Πατριαρχεία, το ΄΄ποίμνιο΄΄ είναι έλληνες το γένος ελληνόφωνοι σαν αυτούς που ξέρω ή πάλι έλληνες το γένος αλλά αραβόφωνοι, ή τουρκόφωνοι κ.λ.π. που επίσης γνωρίζω, αυτό λοιπόν λέω και εγώ ότι η ρωμιοσύνη ταυτίζεται με τον ελληνισμό, έχεις αντίρρηση;

[Σπάρτακος]

Το Άραβας και μη μουσουλμάνος δεν γίνεται-Άραβας σημαίνει Μουσουλμάνος

Εδώ πραγματικά αδελφέ γράφεις....ιστορία ( και όχι μόνο, αλλά φτάνει έως εδώ. ΤΕΛΟΣ)

[Ερευνητής]

Συμφωνούμε ότι οι Ορθόδοξοι Έλληνες είναι Ρωμηοί. Δεν τελειώσαμε, καθώς δεν ολοκληρώσαμε την απάντηση στο τι σημαίνει Ρωμηοσύνη. Θα πούμε τώρα λίγα για την πολιτική ιδεολογία και τον θεσμικό ρόλο της Εκκλησίας στην Ρωμανία.

Ακρογωνιαίος λίθος του πολιτεύματος ήταν ο αυτοκράτορας. Θεωρούνταν ως ορισμένος από τον Θεό άρχοντας όλης της οικουμένης και έλεγχε το σύνολο του κρατικού μηχανισμού. Ως όργανο της Θείας Πρόνοιας, αυτοκράτορας μπορούσε να γίνει ο καθένας, χωρίς να περιορίζεται από την κοινωνική του θέση ή την εθνική καταγωγή του. Από κάποια χρονική στιγμή και μετά η μόνη προϋπόθεση που τέθηκε, ήταν η ορθή πίστη του. Θεωρητικά, είχε την εξουσία να αποφασίζει και να πράττει ό,τι του άρεσε. Στην πράξη περιορίζονταν από τρεις παράγοντες:

α) το φυσικό δίκαιο

β) την διδασκαλία της Εκκλησίας

γ) την αρχαία ελληνική πνευματική παράδοση

Πολιτικούς φραγμούς στην απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα έθεταν οι εξής φορείς:

α) η σύγκλητος

β) οι δήμοι

γ) ο στρατός

δ) η Εκκλησία

Θα επικεντρωθούμε στον ρόλο της Εκκλησίας.

- Από νομοθετικής πλευράς οι αποφάσεις των Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων, με την υπογραφή του αυτοκράτορα, ο οποίος σημειωτέον προήδρευε, γινόταν νόμοι του Κράτους.

- Από δικαστικής πλευράς, τα εκκλησιαστικά δικαστήρια είχαν την δυνατότητα να κρίνουν και κοσμικές υποθέσεις, όχι μόνο εκκλησιαστικές. Οι αποφάσεις τους, μάλιστα, δεν εφεσιβάλλονταν ενώπιον του αυτοκράτορα, σε αντίθεση με τα κοσμικά δικαστήρια. Εδώ θέλουμε να σταθούμε λίγο. Η Εκκλησιαστική Οικονομία, ως τρόπος εύρεσης του δικαίου, επηρέασε και τους μη εκκλησιαστικούς δικαστές. Για δεκαετίες οι ιστορικοί του δικαίου προσπαθούσαν να εξηγήσουν την ασυμφωνία της υποδειγματικής έννομης τάξης της αυτοκρατορίας, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα νομικά κείμενα της εποχής, και των αποφάσεων των δικαστηρίων. Οι προτεινόμενες ερμηνείες του χρηματισμού και της διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων, έδιναν δικαιολογίες σε αυτούς που ήθελαν (ίσως και με λίγη δόση εμπάθειας) να μιλούν για παρακμή. Πρώτος ο D. Simon (Rechtsfindung am byzantinischen Reichsgericht, Φρανκφούρτη 1973, σε ελληνική μετάφραση Ι. Κονιδάρης, Η εύρεση του δικαίου στο ανώτατο βυζαντινό δικαστήριο, Αθήνα 1982), έδειξε ότι η Οικονομία ήταν τρόπος εύρεσης του δικαίου και στα κοσμικά δικαστήρια. Εμείς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, ότι η Οικονομία βρισκόταν σε συμφωνία ή ήταν απότοκος της ρωμαϊκής Επιείκειας, των χρόνων της Δημοκρατίας.

- από οικονομικής πλευράς η Εκκλησία είχε τον δικό της διπλό ρόλο καθώς, διά του φιλανθρωπικού της έργου, κατεύθυνε την ανακατανομή του πλούτου, ο οποίος συσσωρεύονταν με την φορολογία, προς τα ασθενέστερα στρώματα. Ο πλούτος που παράγονταν από την δική της ιδιοκτησία, ή προερχόταν από αυτοκρατορικές χορηγίες και ιδιωτικές δωρεές, ενίσχυε το φιλανθρωπικό της έργο και σε στιγμές οικονομικής δυσχέρειας του κράτους αποτελούσε πηγή άμεσης χρηματοδότησης, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες της αυτοκρατορίας.

- από κοινωνικής πλευράς, η Εκκλησία ήταν ο αποκλειστικός φορέας άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Με τα ευαγή της ιδρύματα, νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, ξενοδοχεία κ.α. ήταν η Πρόνοια της αυτοκρατορίας.

Η άμεση συνεργασία Κράτους και Εκκλησίας, και η εναρμόνιση πολιτικής ιδεολογίας και ορθόδοξης διδασκαλίας, δημιούργησαν την πεποίθηση στους πολίτες της Ρωμανίας, ότι η οικουμενική τους βασιλεία είναι εις τύπον της Βασιλείας των Ουρανών. Αυτό αναφώνησε και ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, όταν είπε ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει με το τέλος της βασιλείας των Ρωμαίων. Αυτό το γήινο κρατικό αντίγραφο της επουρανίου βασιλείας (πάντα στο μέτρο του εφικτού) νοσταλγούμε οι Ρωμηοί σήμερα. Κι αν αναρωτηθεί κάποιος πως το γνωρίζουμε, θ’ απαντήσουμε ότι το ζούμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πάνω στην φράση του Οσίου Εφραίμ του Σύρου θα επεξεργασθούμε το επόμενο κείμενο.

[filotas]

Συμφωνούμε ότι οι Ορθόδοξοι Έλληνες είναι Ρωμηοί.

Όχι αγαπητέ δεν συμφωνούμε. Οι Ορθόδοξοι Έλληνες είναι Έλληνες και όχι Ρωμιοί.

Οι Ορθόδοξοι αλλοεθνείς που αισθάνονται απόγονοι της Βυζαντινής - Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μπορούν αν θέλουν να ονομάζονται Ρωμιοί.

[Σπάρτακος]

Ακριβώς.

[Panfami]

Το Άραβας και μη μουσουλμάνος δεν γίνεται-Άραβας σημαίνει Μουσουλμάνος

Εδώ πραγματικά αδελφέ γράφεις....ιστορία ( και όχι μόνο, αλλά φτάνει έως εδώ. ΤΕΛΟΣ)

Μάλλον με πρόλαβε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Στο Βιβλίο του Ρωμηοσύνη- Ρωμανία- Ρούμελη. Σελ 76 παρ. Β’

Εις την Μέσην Ανατολήν έχομεν άλλην κατάστασιν. "Υπό την επίδρασιν των Φραντσέζων και Άγγλων απεδόθη το Ρούμ με το «Γραικός» των Φράγκων εις τας ευρωπαϊκάς γλώσσας. Παραδόξως όμως ευρίσκει κανείς εις την Ελλάδα να αποκαλούνται οι Ρωμαίοι Ορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής «Άραβες» Ορθόδοξοι. Είναι η επίσημος γραμμή των Ρώσων από του παρελθόντος αιώνος, η οποία επεκράτησε μεταξύ των Λατίνων και Προτεσταντών. Υιοθετήθη φαίνεται η γραμμή αυτή εν μέρει διότι vευρεθέντες οι Ευρωπαίοι και οι τσαρικοί Ρώσοι άπρακτοι και αποτυχημένοι εις την προσπάθειάν των να προσηλυτίσουν τους Άραβας εις τον Χριστιανισμόν, προσεπάθουν τους αραβόφωνους Ρωμαίους να κάμουν Άραβας, δια να χρησιμεύσουν ως γέφυρα, ώστε δι' αυτής να περάσουν οι Άραβες εις τον Χριστιανισμόν.

Για να δεις αδελφέ μου ότι δεν μου αρέσει να λέω δικές μου Ιστορίες και απόψεις. Αλλά αντιθέτως αυτά που γράφω, τα έχω μελετήσει.

Όσο για το ποιός είναι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης και πόσο αξία έχει ο λόγος του μπορείς να δεις εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF% ... E%B7%CF%82

Και εδώ: http://www.antibaro.gr/religion/gerouka ... anidhs.php

[filotas]

Δεν αμφισβητώ σε καμιά περίπτωση την αξία του αειμνήστου π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ούτε τη συμβολή του στη Θεολογία, όμως έχω δικαίωμα να διαφωνώ με το σκεπτικό και τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης μελέτης. Για κάθε θεωρία υπάρχει και ο αντίλογος και στη συγκεκριμένη θεωρία ευτυχώς υπάρχει τεκμηριωμένος αντίλογος.

Ο π. Ιωάννης ταυτίζει τους Έλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς με τον τίτλο Ρωμαίος - Ρωμιός, τον οποίο τίτλο επίσης απονέμει και σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ίσως οι υπόλοιποι Ορθόδοξοι λαοί της περιοχής αυτής να έχουν ανάγκη αυτό τον τίτλο, αλλά εμείς οι Έλληνες όχι, επειδή ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός προϋπήρξαν, συνδυάστηκαν αρμονικά και υπήρξαν βάση της Αυτοκρατορίας αυτής, αλλά συνέχισαν να υπάρχουν και μετά την κατάρρευσή της.

Μην βιάζεστε λοιπόν να υιοθετήσετε μια θεωρία πριν εμβαθύνεται στο σκεπτικό της και τις συνέπειές της σε κάθε εποχή.

Όσο για το Συνέδριο "η Ρωμηοσύνη ανά τους αιώνες" του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, αφορά ακριβώς την περίπτωση που ανάφερα πιο πάνω, δηλαδή τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και τους δεσμούς που αισθάνονται να τους ενώνουν. Οι δεσμοί όμως αυτοί οφείλονται ακριβώς στο Ελληνοχριστιανικό πνεύμα, που αποτέλεσε των συνδετικό κρίκο των λαών της περιοχής αυτής.