"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε!
Ελάτε να πανηγυρίσουμε!
Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής, όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.
Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο παράδεισος ανοίχτηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχτηκε.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.
Ή βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γή.
Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα.
Γιατί;
Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς.
Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό.
Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη.
Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός.
Είναι Θεός και πήρε σάρκα.
Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.
Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι.
Τρέχουμε κι εμείς.
Τρέχει και τ' αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ' ουρανού.
Μα. . . κι Εκείνος τρέχει.
Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πως πηγαίνει εκεί για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη.
Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια:
«Την ημέρα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ήσ. 19:24).
Τι λες, Ιουδαίε;
Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος;
Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;
Ναι. Έτσι είναι.
Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο.
Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη.
Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.
Τι άλλο μένει να πω;
Δημιουργό και φάτνη βλέπω. . .
Βρέφος και σπάργανα. . .
Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη.
Φτώχεια πολλή. . .
Ανέχεια πολλή. . .
Είδες όμως Τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια;
Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας.
Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα.
Μέσα σε ταπεινό παχνί Του έχουν αποθέσει. . .
Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!
Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!
Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.
Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.
Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.
Τι να πω και Τι να λαλήσω;
Να Βρέφος σπαργανωμένο!
Να η Μαρία, Μητέρα και Παρθένος μαζί!
Να ο Ιωσήφ, πατέρας τάχα του Παιδιού!
Εκείνη η γυναίκα, αυτός ο άνδρας. Νόμιμες οι ονομασίες, αλλά χωρίς περιεχόμενο. Ο Ιωσήφ μνηστεύθηκε μόνο τη Μαρία, και το Άγιο Πνεύμα την επισκίασε. Έτσι, γεμάτος απορία, δεν ήξερε Τι να υποθέσει για το Βρέφος:
Να πει πως ήταν καρπός μοιχείας, δεν τολμούσε.
Να προσφέρει λόγο βλάσφημο εναντίον της Παρθένου, δεν μπορούσε.
Ούτε πάλι δεχόταν το Παιδί σαν δικό του, γιατί του ήταν άγνωστο το πως και από ποιόν γεννήθηκε.
Άλλα να που, πάνω στη σύγχυσή του, παίρνει απάντηση από τον ουρανό, με τη φωνή του αγγέλου:
«Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθ. 1:20).
Και φανέρωσε έτσι σ' εκείνον και σ' εμάς ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο.
Γιατί όμως ο Χριστός θέλησε να γεννηθεί από παρθένα, αφήνοντας αβλαβή την παρθενία της;
Να γιατί:
Κάποτε ο διάβολος εξαπάτησε την παρθένα Εύα.
Τώρα ο άγγελος έφερε το λυτρωτικό μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ.
Κάποτε η Εύα ξεστόμισε λόγο, που έγινε αιτία θανάτου.
Τώρα η Μαρία γέννησε το Λόγο, που έγινε αιτία αιώνιας ζωής.
Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο, που έβγαλε τον Αδάμ από τον παράδεισο.
Ο Λόγος της Μαρίας έδειξε το Σταυρό, που έβαλε τον Αδάμ πάλι στον παράδεισο.
Σ' αυτόν λοιπόν, το Λόγο του Θεού και Υιό της Παρθένου, που άνοιξε δρόμο μέσα σε τόπο αδιάβατο, ας αναπέμψουμε δοξολογία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν"

Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Γιατί έχει τόση δύναμη η εικόνα της Γέννησης του Χριστού;

Η εικόνα της Γέννησης του Χριστού αποτελεί μια εμβληματική απεικόνιση της έλευσης του Κυρίου στον κόσμο και θεωρείται από τις πιο σημαντικές στο Δωδεκάορτο.
Εμπεριέχει τόση συμπυκνωμένη δύναμη μέσα της καθώς συμβολίζει την κατάργηση του παλιού κόσμου και την έλευση του νέου. Αφηγείται μια ολόκληρη Ιστορία και όχι μόνο αυτή της γέννησης του Θεανθρώπου. Ο Χριστιανός απευθύνεται στην εικόνα και μέσα από αυτήν επικοινωνεί με τον Ιησού Χριστό που ήρθε να ανακαινίσει τον κόσμο και να γεννήσει τον Νέο Άνθρωπο.
Η Γέννηση του Ιησού Χριστού
Μια από τις εικόνες που συνθέτουν το Δωδεκάορτο (οι δώδεκα σπουδαιότερες γιορτές της Ορθοδοξίας) είναι και αυτή της Γέννησης. Βρίσκεται στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα στο Άγιο Όρος και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα έργα του περίφημου αγιογράφου μοναχού Θεοφάνη, ιδρυτή της κρητικής σχολής.
Ο Ιησούς στο σπήλαιο
Στο κέντρο εικόνας ξεχωρίζει η Θεοτόκος με το νεογέννητο Χριστό μέσα στο γνωστό από την παράδοση σπήλαιο της Γεννήσεως, που χρησίμευε ως στάβλος και που εκεί, έγινε η Γέννηση, γιατί δεν υπήρχε χώρος σε ανθρώπινη κατοικία, έτσι ο Βασιλιάς των ουρανών γεννήθηκε σαν ταπεινός άστεγος, πράγμα που σημαίνει πολλά για τον τρόπο που βλέπει το Θεό ο Χριστιανισμός!.
Το σπήλαιο αυτό είναι γνωστό έξω από τη Βηθλεέμ, διότι από τον 2ο κιόλας αιώνα αποτελούσε ιερό χώρο για τους Χριστιανούς: «Περί το 130 μ.Χ., το Άγιο Σπήλαιο μετατράπηκε σε τόπο προσκυνήματος για τους Χριστιανούς. Ο Ωριγένης, που επισκέφθηκε την Παλαιστίνη το 213 μ.Χ., αναφέρει πως η συγκεκριμένη περιοχή «ήταν περιφανής και το χριστιανικό προσκύνημα ξακουστό, ακόμα και ανάμεσα στους εθνικούς.»
Στην εικόνα, το εσωτερικό του σπηλαίου είναι κατασκότεινο, για να δηλώσει το σκοτάδι, στο οποίο ήταν βυθισμένος ο προχριστιανικός κόσμος, ενώ πίσω από τη φάτνη (το παχνί, την ταΐστρα) με το θείο βρέφος στέκονται δυο ζώα, ένα βόδι και ένα γαϊδουράκι.
Η Θεοτόκος
Η Παναγία (η Θεοτόκος) κοιτάζει το μικρό Ιησού με λατρεία, γονατισμένη, με τα χέρια σταυρωμένα σε ένδειξη προσευχής, σημάδι πως το παιδάκι που έχει μπροστά Της δεν είναι μόνο το μωρό Της, αλλά και ο Υιός του Θεού, το ένα από τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, δηλ. ότι είναι και Θεός. Σε κάποιες εικόνες, δεν το κοιτάζει, αλλά είναι στραμμένη προς την άλλη κατεύθυνση, για να τονιστεί ιδιαίτερα ότι το μωρό αυτό δεν γεννήθηκε με το φυσικό τρόπο που έχουν γεννηθεί όλοι οι άνθρωποι.
Σε αυτή την περίπτωση, συχνά η Παναγία έχει στραμμένο το βλέμμα της προς ένα δέντρο, που συμβολίζει το «δέντρο του Ιεσσαί» (πατέρα του βασιλιά Δαβίδ), από το οποίο κατάγεται η ίδια και ο Ιησούς Χριστός (προφητεία Ησαΐας 11, στίχ. 10).
Το θείο βρέφος βρίσκεται μέσα στη φάτνη, όπου το ξάπλωσε η Μητέρα Του, αφού δεν είχε κρεβατάκι, τυλιγμένα στα «σπάργανα», δηλ. στα μωρουδιακά πανιά του, τις «φασκιές του» (κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. 2).
Η φάτνη
Όμως η φάτνη αυτή είναι έτσι ζωγραφισμένη, ώστε να μοιάζει με λάρνακα, δηλαδή με τα πέτρινα φέρετρα, στα οποία οι αρχαίοι τοποθετούσαν τα σώματα των νεκρών τους για την ταφή τους, και τα σπάργανα μοιάζουν με τα «εντάφια σπάργανα», δηλ. τα υφάσματα, με τα οποία οι Εβραίοι τύλιγαν τα σώματα των νεκρών. Το συγκλονιστικό αυτό καλλιτεχνικό εύρημα σημαίνει ότι αυτό το μωρό κάποτε θα πεθάνει σε νεαρή ηλικία για τη σωτηρία των ανθρώπων! Έτσι, στην εικόνα της Γέννησης του Χριστού συνοψίζεται ολόκληρη η επίγεια ζωή Του, μέχρι το θάνατο.
Τα ζώα
Τα δύο ζώα που βρίσκονται πίσω απ’ τη φάτνη προέρχονται από μια προφητεία του προφήτη Ησαΐα στην Παλαιά Διαθήκη (περίπου 800 χρόνια προ Χριστού), όπου ο Θεός φέρεται να λέει: «Το βόδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο γάιδαρος τη φάτνη του κυρίου του, όμως ο Ισραήλ δεν με γνωρίζει και ο λαός δεν με καταλαβαίνει» (Ησαΐας, κεφ. 1, στίχος 3). Έτσι, τα δύο αυτά ζώα συμβολίζουν εκείνο το τμήμα του εβραϊκού έθνους που αναγνώρισε τον Ιησού ως Μεσσία (ως τον θεόσταλτο βασιλιά, δηλαδή, που είχαν προαναγγείλει οι προφήτες) και πίστεψε σ’ Αυτόν.
Ο Ιωσήφ
Στην κάτω μεριά της εικόνας, ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο αρραβωνιαστικός της Θεοτόκου (και, κατά το νόμο, σύζυγός της, που όμως – σύμφωνη με ομόφωνη γνώμη των πηγών – ποτέ δεν είχε κανονικές συζυγικές σχέσεις μ’ εκείνη) απεικονίζεται να κάθεται μακριά από την Παναγία και το μωρό, και μάλιστα σκεφτικός, για να δηλωθεί ότι δεν είναι ο πραγματικός φυσικός πατέρας του παιδιού, αλλά μόνο θετός πατέρας Του και προστάτης της Μητέρας και του Βρέφους.
Το λουτρό και η Σαλώμη
Στην άλλη μεριά της εικόνας εικονίζεται το λεγόμενο «λουτρό» του Χριστού: Μια μαία, η Σαλώμη, και η βοηθός της πλένουν το νεογέννητο μωρό. Η σκηνή αυτή είναι εμπνευσμένη από το λεγόμενο «Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου», ένα πρωτοχριστιανικό κείμενο που αφηγείται την ιστορία της Παναγίας, από τη γέννησή της μέχρι τη γέννηση του Χριστού και τη φυγή στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με ισχυρή παράδοση, η Σαλώμη αυτή ήταν συγγενής της Παναγίας. Η σκηνή του λουτρού εντάσσεται στην εικόνα, για να επισημάνει ότι ο Χριστός δεν είναι μόνο Θεός, αλλά και κανονικός άνθρωπος.
Οι τρεις μάγοι
Στο πλάι της εικόνας (αριστερά όπως βλέπουμε) διακρίνονται οι Τρεις Μάγοι (Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ) με τα άλογά τους να έρχονται, κοιτάζοντας το αστέρι, που λάμπει πάνω, ψηλά, και οι ακτίνες του φωτός του κατεβαίνουν μέσα στη σπηλιά. Οι Τρεις Μάγοι εικονίζονται συμβολικά ως προσωποποίηση των τριών περιόδων της ανθρώπινης ζωής: ένας νέος, ένας μεσήλικας και ένας γέροντας.
Τα δώρα τους (κατά Ματθαίον, κεφ. 2), χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, ερμηνεύτηκαν από τους αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού ως σύμβολα του ότι το μωρό αυτό ήταν βασιλιάς (αυτό σήμαινε το χρυσάφι), ήταν και Θεός (γι’ αυτό πρόσφεραν το λιβάνι) και θα πεθάνει νέος (γι’ αυτό πρόσφεραν τη σμύρνα – δηλ. σμύρνη, όπως το όνομα της πόλης Σμύρνη, που δεν έχει σχέση βέβαια με τα Χριστούγεννα – ένα πολύτιμο άρωμα που το χρησιμοποιούσαν για να αλείψουν το σώμα των νεκρών πριν την ταφή).
Οι άγγελοι
Τέλος, στην πάνω πλευρά της εικόνας παριστάνεται πλήθος αγγέλων, που έψαλλαν «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» στο όραμα των πιστών βοσκών (Λουκάν, κεφ. 2) και στην άλλη μεριά ο άγγελος που εμφανίστηκε στους βοσκούς («ποιμένες» λέει το Ευαγγέλιο, όπως είναι η λέξη βοσκοί στ’ αρχαία ελληνικά) και τους αποκάλυψε ότι «γεννήθηκε για σας σήμερα σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος».
Μάλιστα ο Άγγελος τους είπε αμέσως «μη φοβάστε» (Λουκ. 2, στίχ. 10) και είναι χαρακτηριστικό ότι οι άγγελοι και ο ίδιος ο Χριστός σε πολλές περιπτώσεις μέσα στα Ευαγγέλια λένε στους ανθρώπους μη φοβάστε, σημάδι ότι ο Θεός που δίδαξε ο Χριστός και τον οποίο αποδέχονται οι Χριστιανοί, δεν θέλει φόβο από τους ανθρώπους, αλλά «πίστη, ελπίδα και αγάπη» (όπως λέει ο απόστολος Παύλος, επιστολή Α΄ προς Κορινθίους, κεφάλαιο 13).
Υπάρχει στη Βυζαντινή Αγιογραφία, στις προθήκες των σπουδαίων αγιογράφων και στα ταμπλό των εμβληματικών εκκλησιών της Ορθοδοξίας μια εικόνα τόσο δυνατή, τόσο μεστή σε ενέργεια, τόσο συμπυκνωμένη σε πνευματικότητα, όσο λίγες.
Είναι το Δωδεκάορτο, δηλαδή η απεικόνιση των 12 πιο σημαντικών εορτών του λειτουργικού έτους τις οποίες ο Χριστιανός μπορεί να έχει όλες μαζί, να τις λατρεύει, να προσεύχεται σε αυτές και να επικαλείται όσα παριστά. Στο 12ορτο περιλαμβάνονται τόσο δεσποτικές (συνδέονται με τα λυτρωτικά γεγονότα της ζωής του Ιησού) όσο και θεομητορικές εικόνες (αφορούν τη Θεοτόκο

Χριστουγεννιατικη ευχή ενός Αγίου.
- Γέροντα, δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.
- Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη.
Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη. “ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ΄” λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ησ. 1,3).
Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το Αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους, Το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους!
Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό μετά στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα, και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!
Χριστουγεννιάτικη ευχή του Οσίου Παϊσίου!
Καλά Χριστούγεννα ευλογία σε κάθε σπιτικό!

«Αυτός εστι Θεός σαρκοφόρος και ημείς άνθρωποι Πνευματοφόροι!
Αυτός, ο αληθινός και φύσει Υιός του Θεού, τους πάντας φορεί, ίνα οι πάντες τον Ένα φορέσωμεν Θεόν»…!!!

Μέγας Αθανάσιος

«Ο Λόγος σάρξ εγένετο, ίνα τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση»...!!!
Μέγας Αθανάσιος

Όλη η διδασκαλία των Πατέρων για την ενανθρώπηση του Κυρίου, λέγει ο Μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης, περιέχεται σε αυτήν τη φράση του Μεγάλου Αθανασίου!
Θα έπρεπε να πούμε λοιπόν, σύμφωνοι όλοι μαζί με τούς Αγίους Πατέρες, πως όταν λέμε «Καλά Χριστούγγενα», μέσα από την Καρδιά μας εμείς οι Ορθόδοξοι, δεν εννοούμε κάτι ''εξωτερικό'', μιάν ευχή απλώς, έτσι για το καλό... Αλλά την επανάληψη της εμπειρίας της Θείας Γέννησης μέσα μας!
Μιλάμε δηλαδή για καταστάσεις που βιώνονται αδιάκοπα μέσα στούς αιώνες, από γενιά σε γενιά, και που η Ορθοδοξία έχει πλήρεις αποδείξεις, και πείρα, και παράδοση αιώνων σε αυτά τα γεγονότα…!!!

«Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν»…!!!
Δηλ. Αυτός ενανθρώπησε, για να Θεοποιηθούμε εμείς!
Για τούτο έγινε Άνθρωπος ο Θεός, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός…!!!
Φανέρωσε ο ίδιος τον εαυτό Του με ανθρώπινο σώμα, για ν' αποκτήσουμε εμείς ορθή αντίληψη για τον αόρατο Πατέρα Του»…!!!

Μέγας Αθανάσιος

Μόνο ο Ορθόδοξος Χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά…!!!
Φώτη Κόντογλου

«Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ Χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει μὲ κανέναν τρόπο ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μόνο ο Ορθόδοξος Χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει:
«Ἁγίῳ Πνεύματι πάσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ Μονάδι, ἱεροκρυφίως»!
Ψυχὴ καὶ σῶμα γιορτάζουν μαζί, εὐφραίνουνται μὲ τὴ θεία εὐφροσύνη, ποὺ δὲν τὴν ἀπογεύεται ὅποιος βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἐνῶ ἡ καρδιὰ τοῦ χριστιανοῦ, αὐτὲς τὶς ἁγιασμένες μέρες, εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὴν εὐωδία τῆς ὑμνωδίας, γεμάτη ἀπὸ μία γλυκύτατη πνευματικὴ φωτοχυσία, ποὺ σκεπάζει ὅλη τὴν κτίση, τὰ βουνά, τὴ θάλασσα, τὸν κάθε βράχο, τὸ κάθε δέντρο, τὴν κάθε πέτρα, τὸ κάθε πλάσμα. Ὅλα εἶναι ἁγιασμένα, ὅλα γιορτάζουνε, ὅλα ψέλνουνε, ὅλα εὐφραίνονται, ὅλη ἡ φύση εἶναι «ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ»!
Κανεὶς δὲν νοιώθει στὴν Καρδιὰ του τέτοια χαρά, παρὰ μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ποὺ ζεῖ τὶς μέρες τῆς ζωῆς του μαζὶ μὲ τὸν Θεό. Γιατί κανένας ἄλλος ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν μπορεῖ νὰ δώσει τέτοια χαρά, τέτοια εἰρήνη, κατὰ τὸν λόγο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο:
«Τὴ δική μου τὴν εἰρήνη σᾶς δίνω, δὲν σᾶς δίνω ἐγὼ τὴν εἰρήνη ποὺ δίνει ὁ κόσμος»!
Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ κι’ ἡ εἰρήνη εἶναι ἀλλιώτικη ἀπὸ τὴ χαρὰ κι ἀπὸ τὴν εἰρήνη τούτου τοῦ κόσμου»...!!!

Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για μένα...;;;

«Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους.
Οἱ περισσότεροι, ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ, βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς Φάτνης στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας.
Σήμερα ὅμως, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτημα:
Τί σημαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ μένα;
Εἶναι ἡ ἐξατομίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήματος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἱστορίας;
Και απαντά ο Άγιος Απόστολος των Εθνών Παύλος:
«Ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»…!!! (Γαλ. 4, 5)
Δηλ. Για να πάρουμε όλοι την υιοθεσία, που μας είχε υποσχεθεί ο Θεός»…!!!

Μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,
Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Φέτος επειδή ΔΕΝ μεσολαβεί ΚΥΡΙΑΚΗ μεταξύ της Κυριονύμου Ημέρας της Χριστού Γεννήσεως και της Πρώτης του Έτους (Πρωτοχρονιάς) ... Η Ακολουθία της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ συμψάλεται σήμερα μαζί με την Ακολουθία της ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΚΟΥ...!!!
Κυριακὴ Μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν (την Κυριακή μεταξύ 26 με 31 Δεκεμβρίου) … Μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ Δικαίων Θεοπατόρων:
- Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος τῆς Ἁγίας Παρθένου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου,
- Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοῦ τοῦ Κυρίου, καὶ …
- Δαυῒδ τοῦ Προφήτου καὶ Βασιλέως…!!!
Στίχοι
- Eις τον Μνήστορα Iωσήφ:
Τιμῶ Ἰωσὴφ Μνήστορα τῆς Παρθένου,
Ὡς ἐκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον!
- Eις τον Ἀδελφόθεον Iάκωβον:
Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλ' ἀδελφὸς Κυρίου,
Τοῦ πάντα τεκτήναντος ἐν λόγῳ Μάκαρ!
- Eις τον Προφητάνακτα Δαβίδ:
Ἐγὼ τὶ φήσω, μαρτυροῦντος Κυρίου,
Τὸν Δαυῒδ εὗρον, ὡς ἐμαυτοῦ καρδίαν!
Την τελευταία Κυριακή του έτους, μετά την κατά σάρκα Γένναν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, τιμούμε τη Μνήμη των Αγίων:
- Ιωσήφ, του Μνηστήρα της Παρθένου Παναγίας,
- Δαβίδ, του Προφήτη και Βασιλιά και
- Ιακώβου του Αδελφοθέου (βλέπε και 23 Οκτωβρίου),
δηλαδή, το κατά κόσμον γένος και την οικογένεια του Χριστού!
Να σημειώσουμε ότι ο Ιωσήφ από τον προηγούμενο γάμο του είχε:
- Τέσσερις γιούς: τον Iάκωβο, τον Iωσή, τον Iούδα και τον Σίμωνα (ή Συμεών) και
- Τρεις κόρες: την Eσθήρ, τη Mάρθα και τη Σαλώμη, που ήταν μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Αυτή την Κυριακή είθισται να τελείται η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (όπως και στις 23 Οκτωβρίου, ημέρα της Μνήμης του), που είναι μια από τις αρχαιότερες Θείες Λειτουργίες!
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β'
Εὐαγγελίζου Ἰωσήφ, τῷ Δαυῒδ τὰ θαύματα τῷ Θεοπάτορι· Παρθένον εἶδες κυοφορήσασαν, μετὰ Μάγων προσεκύνησας, μετὰ Ποιμένων ἐδοξολόγησας, δι' Ἀγγέλου χρηματισθείς. Ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεόν, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικὸς.
Πατρὸς ὡς ἀληθῶς, οὐρανίου θεράπων, ἐγένου Ἰωσήφ, καὶ Πατὴρ τοῦ ἀνάρχου, Υἱοῦ σὺ νενόμισαι, τοῦ σαρκὶ νηπιάσαντος· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, ἐν εὐφροσύνῃ καρδίας, πιστῶς ἀνυμνοῦντές σε.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Εὐφροσύνης σήμερον, Δαυῒδ πληροῦται ὁ θεῖος, Ἰωσήφ τε αἴνεσιν, σὺν Ἰακώβῳ προσφέρει· στέφος γὰρ τῇ συγγενείᾳ Χριστοῦ λαβόντες, χαίρουσι, καὶ τὸν ἀφράστως ἐν γῇ τεχθέντᾳ, ἀνυμνοῦσι καὶ βοῶσιν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.
Ὁ Οἶκος
Ἀπορρήτῳ βουλῇ τίκτεται σαρκὶ ὁ ἄσαρκος, περιγράφεται νῦν σώματι ὁ ἀπερίγραπτος, καὶ σῴζει ἀτρέπτως τὰς ἄμφω οὐσίας. Αρχὴν λαμβάνει ὁ φύσει ἄναρχος, καὶ μόνος ὑπέρχρονος. Ορᾶται βρέφος, ὁ ὑπερτέλειος. Φέρεται χερσίν, ὁ φέρων τὰ σύμπαντα.
Διὸ τοὺς τούτου συγγενείᾳ σεμνυνομένους, ὡς Θεὸς στέφει τῷ ἑαυτοῦ τοκετῷ, οὓς δοξάζοντες πίστει, ἀσιγήτως ἐκβοῶμεν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.
Μεγαλυνάριον
Μνήστωρ τῆς Παρθένου ὁ Ἰωσήφ καὶ φύλαξ ἐδείχθη, Θεοπάτωρ δὲ ὁ Δαβίδ, Ἰάκωβος ὁ ὁμαίμων, τοῦ Λόγου ὠνομάσθη· διὸ καὶ τῇ γεννήσει τούτου συγχαίρουσι.

Ποιος είναι ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου…!!!
Όλη η διδασκαλία των Πατέρων για την ενανθρώπηση του Κυρίου, περιέχεται στη φράση του Μεγάλου Αθανασίου: «Ο Λόγος σάρξ εγένετο, ίνα τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση»…!!!
Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη για να μας φέρει απλά μια νέα διδασκαλία, αλλά να μεταδώσει σε μας τη Θεία ζωή, τη ζωή του Θεού. Να μας κάνει μετόχους Θείας Ζωής κατά Χάρη.
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά Χάρη. Αυτό είναι το κεντρικό και ουσιώδες νόημα της μεγάλης αυτής και σημαντικής γιορτής.
Πριν από τη γέννηση του Κυρίου Ιησού, ο κόσμος ζούσε στο σκοτάδι της απιστίας και της ειδωλολατρίας με φωτεινές εξαιρέσεις. Η απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Δημιουργό του, είχε δυσάρεστες συνέπειες στη ζωή του. Όμως ο Θεός δεν εγκατέλειψε το πλάσμα Του. Στον κατάλληλο χρόνο στέλνει στη γη τον μονογενή του Υιό, για να σώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο…!!!

Μακαριστός Γέροντας π. Γεώργιος Καψάνης