"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Η ζωή πάντα μας δίνει μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Λέγεται ΣΗΜΕΡΑ!
Και αν κάποιες φορές μας κάνει να απελπιζόμαστε εξακολουθεί
να είναι το πολυτιμότερο δώρο που ο Θεός μας έχει χαρίσει...!!
ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ!!!

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΩΚΕΑΝΟΙ
Τα μάτια τα μεγαλοθωρα της Παναγίας δυο απέραντοι γαλάζιοι ωκεανοί
Ο ένας για τους ζωντανούς ,ο Ειρηνικός και ο άλλος ο Ατλαντικός (Α στερητικό + ταλαιπωρία =αναπαυτικά )για τους Κοιμηθεντες.

ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ

«…Ο νους μας να είναι στον Ουρανό! Εκεί να ευρίσκεται! Πότε να τον πηγαίνουμε στον Θρόνο του Χριστού, πότε στης Παναγίας, πότε στα κάλλη του Παραδείσου! Εάν εδώ είναι κάτι που μας ενθουσιάζει και λέμε: «Τί ωραίο!», σκεφθήτε εκεί στον Ουρανό τί γίνεται! Σ’ αυτά να αδολεσχούμε, να μη μας περδικλώνη ο διάβολος με τα τετριμμένα: «Εκείνη με στραβοκοίταξε, εκείνη μου είπε εκείνο, εκείνη μου είπε το άλλο, γιατί να μου το πη…»· τίποτε, συγχώρα!
Ο διάβολος κοιτάζει τί να κάνη, πώς να μας απασχολήση. Και βάζει έναν άνθρωπο να μας στραβοκοιτάξη π.χ., και μπορεί να έχη αυτός, άλλο λογισμό και σε μας να φανή ότι μας στραβοκοίταξε, γιά να κάνη ο διάβολος το κέφι του και να φύγη η προσευχή από τον Θεό και να μας πάρη τον νου μας από εκεί που τον έχουμε καρφωμένο. Εκεί που είναι καρφωμένος, και είναι στον Παράδεισο και απολαμβάνει τα μεγαλεία του Θεού, κοιτάζει ο διάβολος να μας πάρη από εκεί που είμασθε.
Όταν εμείς έχουμε αυτή την θεωρία, όλη την ημέρα στον νου μας, δηλαδή, τον νου μας τον έχουμε στον Παράδεισο, τότε ο διάβολος κοιτάζει να μας αποσπάση: «Η μία θα πη μία κουβέντα, η μία θα μεγαλοφωνήση, η άλλη θα θυμώση», γιά να μας αποσπάση από το Μεγαλείο αυτό που απολαμβάνουμε εκείνη την στιγμή. Όταν ο άνθρωπος είναι σε θεωρία, η Χάρις του Θεού, πολύ τον βοηθάει να λέη την “ευχή”, και τον χαριτώνει…»!!

Πηγή: «Λόγια Καρδιάς», Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Έκδοση Ι.Μ.Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριά Βόλου.

«Η βούληση του ανθρώπου μπορεί να θεραπευθή
μόνο ελεύθερα, μέσα στο “μυστήριο της ελευθερίας”!
Μόνο με αυτή την αυθόρμητη και ελεύθερη
προσπάθεια, εισέρχεται ο άνθρωπος σ’ εκείνη την
καινή και αιώνια ζωή, που αποκαλύφθηκε
από τον Κύριο Ιησού Χριστό!»!!

πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ

«Η ΖΩΗ είναι αγώνας για την ΑΡΕΤΗ»

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

«Κάποτε, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντί γιά λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο γιά το πρόβλημα που είχα στα έντερα, μου έφεραν από το Μοναστήρι, κατά λάθος, ένα μπουκάλι ξύδι.
Δεν είπα τίποτε, γιατί εσκέφθηκα ότι, έτσι ήθελε ο Θεός...
Πέρασαν περίπου σαράντα ημέρες και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάστασή μου. Υπέφερα πολύ, καιγόμουν γιά νερό, αλλά φοβόμουν να πιώ, επειδή την προηγούμενη ημέρα που ξεθάρρεψα λίγο, είχα όλη την νύκτα πρόβλημα.
Κάποια στιγμή, μπήκα στον Ναό, γιά να ανάψω τα κανδήλια και είδα ένα μπουκάλι κρασί τοποθετημένο μπροστά στο τέμπλο, κάτω από την Εικόνα της Παναγίας! Το μεν μπουκάλι ήταν δικό μου και το ανεγνώρισα· αλλά από που γέμισε;; Δεν είχε έλθη κανείς εκείνες τις ημέρες, και εγώ πολλές φορές είχα μπει στον Ναό και δεν υπήρχε τίποτε μπροστά στο τέμπλο!
Το κρασί ήταν στυφό. Φάρμακο γιά την περίπτωσή μου, όπως ακριβώς με ωφελεί!
Μάλιστα, την ίδια ημέρα, μου έφεραν και ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί, από το Μοναστήρι!»!!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)

Θυμάμαι κάτι που μου συνέβηκε κατά τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων του 1941 (Αγ.Βησσαρίωνας)

Ήταν προπαραμονές Χριστουγέννων του έτους 1988. Στο Αρχονταρίκι της Μονής Αγάθωνος με κρεμαστό τζάκι ο Γέροντας Βησσαρίων διάβαζε κάποιο χριστιανικό έντυπο. Ήταν απορροφημένος και φαινόταν συγκινημένος. Σε μιά στιγμή ο σημερινός Ηγούμενος, πατήρ Δαμασκηνός, ο οποίος καθόταν κοντά του και έγραφε Χριστουγεννιάτικες κάρτες αντιλήφθηκε το Γέροντα να κλαίει και να προσπαθεί να σφογγίσει τα δάκρυά του.
Γιατί κλαις, παπούλλη, τον ρώτησε;
— Δεν έχω τίποτα, παιδί μου, απάντησε, μην ανησυχείς!
Μα κλαις, παπούλη! Πες μου γιατί κλαις; Σου συμβαίνει τίποτα;
— Όχι, παιδί μου! Να, κάτι θυμήθηκα. Ποτέ να μην ξανάρθουν στον τόπο μας εκείνα τα μαύρα χρόνια της κατοχής, της εξαθλιώσεως, της πείνας.
Θυμάμαι κάτι που μου συνέβηκε κατά τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων του 1941, σε ένα ορεινό χωριό της Καρδίτσας, όπου τότε εφημέρευα.
Όταν βγήκα στην Ωραία Πύλη με το Άγιο Δισκοπότηρο στα χέρια και είπα το «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», άρχισαν να έρχονται για τη Θεία Κοινωνία όλοι οι χωριανοί, με προπορευόμενα τα παιδιά τους.
Μιά νεαρή μάνα έφερε μπροστά μου το σκελετωμένο παιδάκι της. Εκείνο άνοιξε το στοματάκι του και περίμενε το Θείο Μαργαρίτη· περίμενε να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας.

Μου είπε το όνομά του και τι κοινώνησα. Αλλά, αντί να απομακρυνθεί κράτησε σφιχτά, το καϋμένο, με τα αδυνατισμένα χεράκια του το ιερό μάκτρο, το κόκκινο μανδήλι που σκουπίζουμε τα στόματά μας μετά τη Θεία Κοινωνία, και μου φώναξε κλαίοντας:
—Κι’ άλλο, παπούλη, κι’ άλλο!
Πεινούσε το παιδάκι μου! Λύγισαν τα γόνατά μου και μιά τρεμούλα απλώθησε σε όλο το κορμί μου. Βούρκωσαν τα μάτια μου και για να μη δουν οι πιστοί γύρισα στην Αγία Τράπεζα. Άφησα το Άγιο Ποτήριο και κάθισα σ’ ένα σκαμνάκι. Έκλαψα και είπα με ανθρώπινο πόνο:
— Γιατί άφησες, Θεέ μου, την πατρίδα μας να έλθει σε τέτοια δυστυχία; Λυπήσου, Κύριε, τα παιδιά μας!

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
proskynitis

Τον Χριστό να μην Τον ανταλλάξεις με τίποτε!

Ο Χριστός, ο Θεός, γεννήθηκε στη γη ως άνθρωπος. Γιατί; Για να μας εξηγήσει με τη Γέννησή Του τη γέννησή μας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός.
Να, μέσα σʼ αυτό περιλαμβάνεται όλο το μυστήριο της θαυμαστής Γεννήσεως του Θεανθρώπου την ημέρα των Χριστουγέννων.
Μέσα σʼ αυτό περιέχεται ολόκληρο το Ευαγγέλιό Του και όλη η Εκκλησία Του και κάθε τι που βρίσκεται μέσα σʼ Αυτήν. Όλα τα άγια Μυστήρια και όλες οι άγιες αρετές και μέσα σʼ αυτές όλες οι άγιες θεικές δυνάμεις.
Από τη Γέννηση του Σωτήρα Χριστού στη γη, όλο το πλήρωμα της Θεότητας, όλος ο Θεός βρίσκεται σωματικά παρών στον δικό μας ανθρώπινο κόσμο για να γεμίσουμε εμείς με αυτό το πλήρωμα της Θεότητας.
Και έτσι να πραγματοποιήσουμε τον σκοπό που ο Ίδιος ο Θεός έθεσε, για το ανθρώπινο είναι μας, για την ανθρώπινη ζωή μας, για την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Τον μόνο αληθινό και αθάνατο σκοπό και για μένα και για σένα και για τον κάθε άνθρωπο.
Ω, πως εμείς τα άθλια ανθρώπινα όντα να φθάσουμε σʼ αυτόν τον ύψιστο σκοπό;
Μέσω των αγίων Μυστηρίων του Χριστού που υπάρχουν στην αγία Εκκλησία Του, και μέσω των αγίων αρετών που υπάρχουν μέσα σʼ Αυτήν.
Όταν ζούμε μέσα σʼ αυτές τις αρετές και μέσω αυτών ο καθένας από μας γεμίζει με όλες τις θεικές δυνάμεις, που είναι αναγκαίες για τον άνθρωπο, ώστε να ζήσει εν Θεώ και μαζί με τον Θεό, τόσο σʼ αυτόν όσο και στον άλλο κόσμο.
Με τον τρόπο αυτό ο καθένας γίνεται «Θεός κατά χάριν», κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη βοήθεια του Κυρίου μας, του Θεανθρώπου Χριστού που ελεεί όλους τους ανθρώπους…
Η επίτευξη του σκοπού αυτού αρχίζει με το άγιο Βάπτισμα και ολοκληρώνεται με τη θέωση.
Στο Μυστήριο του Βαπτίσματος ντύνεσαι τον Ίδιο τον Χριστό.
Στη Θεία Κοινωνία υποδέχεσαι ολόκληρο τον Θεό.
Να, είσαι Χριστοφόρος χριστιανέ!
Είσαι Θεοφόρος!
Να, ζεις, όπως ο μικρός «Θεός κατά χάριν».
Να, ζεις με τον Χριστό και για χάρη του Χριστού, γιατί Αυτός ο Χριστός είναι το μόνο λογικό και χαρμόσυνο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης και για μένα και για σένα και για τον κάθε άνθρωπο.
Γιʼ αυτό: όλα για τον Χριστό, τον Χριστό να μην Τον ανταλλάξεις με τίποτε!
Ας είναι Αυτός –ο θαυμαστός και ελεήμονας προς όλους τους ανθρώπους – Κύριος και Σωτήρας μας. «Αυτός πρώτος σε όλα», μέσα σε όλη τη ζωή μου, σε όλη τη ζωή σου και τη ζωή του κάθε ανθρώπου, τη ζωή που αρχίζει εδώ στη γη, για να συνεχιστεί σε ολόκληρη την αιωνιότητα, σε όλους τους ουράνιους Θείους κόσμους.
Γιʼ αυτό πάλι και πολλές φορές επαναλαμβάνω τη χαρμόσυνη φωνή και τον αγγελικό χαιρετισμό: ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ:

Δεν έχουμε δικαίωμα.
Όλοι οι πιστοί χριστιανοί οφείλουμε να σκεπτόμαστε ότι στον κάθε άλλο πιστό υπάρχει ο Χριστός και πρέπει να έχουμε τόση αγάπη προς αυτόν, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε προς χάρη του την ψυχή μας.
Δεν έχουμε δε δικαίωμα να ονομάζουμε ή να θεωρούμε κάποιον κακό, αλλά πρέπει να τους βλέπουμε όλους σαν καλούς.
Αν δεις κάποιον να ενοχλείται από τα πάθη, μη μισήσεις τον αδελφό, μα τα πάθη που τον πολεμούν, κι αν τον δεις να τυραννιέται από κακές επιθυμίες, πιο πολύ να τον σπλαχνισθείς, μη τυχόν και συ πειρασθείς, αφού είσαι τρεπτός και ευάλωτος στην ευπερίστατη αμαρτία.

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Δεκατέσσερις χιλιάδες (14.000) Νήπια, “από διετούς και κατωτέρω” (Ματθ. 2, 16), έσφαξε ο Ηρώδης ... Και μαζί μ’ αυτά και τους γονείς εκείνους που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους…!!!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
- Γέροντα, μερικοί λένε: "Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δέν πονάει ο Θεός"…;;;
- Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει.
Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες, και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο.
Εδώ επέτρεψε να κάνη τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους!
Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα! Άγγελοι από Μάρτυρες…!!!