Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο αρχιδιάκονος Στέφανος: ο πρωτομάρτυς της Αγάπης (27 Δεκεμβρίου)

Ο Στέφανος ήταν συγγενής του Αποστόλου Παύλου και ένας από τους Ιουδαίους της διασποράς που ζούσαν στις παροικίες των Ελληνιστών. Ο Στέφανος ήταν ο πρώτος από τους επτά διακόνους που χειροτόνησαν οι Δώδεκα Απόστολοι, για να διακονούν τους απόρους της Ιερουσαλήμ, προσφέροντάς τους υλική φροντίδα και μέριμνα.

Ο Στέφανος ήταν επικεφαλής των επτά, γι’ αυτό και ονομάζεται Αρχιδιάκονος. Με τη δύναμη της πίστεώς του πραγματοποιούσε μεγάλα θαύματα μεταξύ των πιστών. Οι φθονεροί Ιουδαίοι αντιδρούσαν και τον κατηγορούσαν, αλλά οι αιτιάσεις τους πάντοτε κατέρρεαν από τη σοφία του και τη δύναμη του Πνεύματος, που ενεργούσε διά του Στεφάνου. Οι επαίσχυντοι Ιουδαίοι, συνηθισμένοι δολοπλόκοι και συκοφάντες, διέβαλλαν τον αθώο Στέφανο ότι τάχα βλασφημούσε εναντίον του Θεού και του Μωυσή, κεντρίζοντας έτσι τον λαό και τη γερουσία εναντίον του. Σύντομα βρήκαν ψευδομάρτυρες που επιβεβαίωσαν τις κατηγορίες.

Κληθείς ο Στέφανος να λογοδοτήσει ενώπιον του Συνεδρίου, στάθηκε άφοβος μπροστά στους ανθρώπους και «ατενίσαντες εις αυτόν άπαντες οι καθεζόμενοι εν τω συνεδρίω είδον το πρόσωπον αυτού ωσεί πρόσωπον αγγέλου» (Πράξεις 6, 15). Δηλαδή το πρόσωπό του ακτινοβολούσε με το φως της χάριτος, απαστράπτον όπως και το πρόσωπο του Μωυσή άλλοτε, όταν συνομίλησε με τον Θεό.

Ο Στέφανος άνοιξε το θεορρήμον στόμα του και απαρίθμησε τα πολλά θαυμαστά έργα του Θεού και την αδιάκοπη Πρόνοιά Του προς τον λαό του Ισραήλ, καθ’ όλη την ιστορία του, θυμίζοντας παράλληλα τα πολλά εγκλήματα του λαού και την αντίθεσή του προς τον Θεό. Έλεγξε σφοδρότατα τους Ιουδαίους για τη δολοφονία του Ιησού Χριστού: «ου νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε» (Πράξεις 7, 52). Ενώ λοιπόν αυτοί έτριξαν τα δόντια τους με μίσος, ο Στέφανος ατένισε και έβλεπε τους ουρανούς ανοιγμένους, θεωρών τη δόξα του Θεού. Όλα αυτά που έβλεπε τα ανήγγειλε στους Ιουδαίους: «Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον υιόν του άνθρώπου εκ δεξιών του Θεού εστώτα» (Πράξεις 7, 56). Οι μοχθηροί Ιουδαίοι τον άρπαξαν και τον έβγαλαν έξω από την πόλη, όπου τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου.

Ανάμεσα στους διώκτες του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου ήταν και ο συγγενής του, Σαούλ, ο μετέπειτα Πρωτοκορυφαίος Απόστολος Παύλος.

Εκείνη την ώρα, σε κάποια απόσταση από το σημείο της θανατώσεως, επάνω σε ένα βράχο, στεκόταν η Υπεραγία Θεοτόκος μαζί με τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και παρακολουθούσε το μαρτύριο του Στεφάνου, του πρώτου χριστιανού που εκουσίως μαρτύρησε για την Αλήθεια του Υιού της και Θεού, και προσευχήθηκε στον Κύριο υπέρ αυτού. Το γεγονός αυτό συνέβη ένα χρόνο μετά την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος επί των Αποστόλων. Ο Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος των Ιουδαίων και κρυπτοχριστιανός, πήρε κρυφά το σώμα του αγίου Στεφάνου και το έθαψε ευλαβικά στα όρια της κατοικίας του. Έτσι τελειώθηκε πανένδοξα ο πρωτομάρτυρας Στέφανος και έλαβε την αιώνια κατοικία του στη Βασιλεία του Θεού.

https://antexoume.wordpress.com/

[toula]

Ανέβηκε η συζήτηση που είχα με τον Απόστολο Κουμαρίνο λίγες μέρες πριν κλείσει το 2022. Με αφορμή το νέο μου βιβλίο "ΖΗΣΕ. Τελικά φοβόμαστε να πεθάνουμε ή να ζήσουμε", συζητάμε για σημαντικά θέματα γύρω από την ύπαρξη, τον Θεό, την ζωή και τον θάνατο.
Στο πρώτο σχόλιο κάτω από αυτή την ανάρτηση θα βρείτε το σύνδεσμο ώστε να την παρακολουθήσετε.
Ευχές πολλές, χρόνια καλά κι ευλογημένα.

https://www.youtube.com/watch?v=d8f3VfU665o

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Σκέψεις για την νέα χρονιά:

Το σημαντικότερο όλων είναι να μην ξεχνάμε ότι η κάθε μέρα είναι μικρογραφία ολάκερης της ζωής μας. Οπότε εάν θέλω να έχω μια όμορφη ζωή προσπαθώ κάθε μέρα να είμαι έστω και ελάχιστα καλύτερα. Το βράδυ να με βρίσκει καλύτερο από το πρωί.
Γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Γι’ αυτό εκεί που οι άλλοι βλέπουν δυσκολίες και βυθίζονται στην γκρίνια εσύ να βλέπεις ευκαιρίες και μαθήματα ζωής. Ο σωστός χρόνος για σένα δεν σημαίνει ότι είναι και για τον Θεό. Εμπιστεύσου Τον. Ακολούθησε την ροή.
Την κόλαση την σκάβουμε εμείς οι ίδιοι με την γκρίνια μας.
Οι περισσότεροι ζούμε όλη τη ζωή μας φορώντας μία μάσκα η οποία κρύβει τον πραγματικό μας εαυτό. Ματώνουμε, πληγωνόμαστε, ακυρωνόμαστε για να δημιουργήσουμε την εικόνα ενός ατόμου που θέλουν οι άλλοι να είμαστε. Αντί να ζούμε τη ζωή που μας ανήκει καταλήγουμε να ζούμε τη ζωή των άλλων και έτσι αργοπεθαίνουμε.
Γιατί ο πιο φρικτός θάνατος και η πιο βαθιά κόλαση είναι «όταν πεθαίνεις και συναντάς τον άνθρωπο που θα μπορούσες να γίνεις και δεν τόλμησες ποτέ…».
«Κάνεις στην τελευταία του πνοή δεν εύχεται να είχε περισσότερα χρήματα στην τράπεζα ή μεγαλύτερο αυτοκίνητο. Αντίθετα ευχόμαστε να είχαμε ζήσει μια αυθεντική ζωή με θάρρος και αγάπη….»

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Μέσα σου δεν υπάρχει μονάχα το τραύμα αλλά και το θαύμα.
Μέσα σου δεν υπάρχει μονάχα πτώση αλλά και ανάσταση.
Μέσα σου δεν υπάρχει μονάχα ένα φοβισμένο παιδί αλλά ένας γενναίος ήρωας. Μην τον αφήνεις να κρύβεται. Δώστου τα όπλα του και άφησε τον να παλέψει.
«Ο χρόνος είναι μετρημένος, γι’ αυτό μην το σπαταλάς ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου, μην αφήνεις το θόρυβο από τις γνώμες των άλλων να πνιγεί ασφυκτικά την δική σου εσωτερική φωνή.»
Είσαι αυτό που δεν έγινες ακόμη. Απελευθέρωσε δυνάμεις, ταλέντα και ικανότητες.
Δεν είναι απλό ούτε εύκολο αλλά συναρπαστικό. Φτάσε σήμερα όπου μπορείς κι αύριο εκεί που σταματούν τα όνειρα σου.
Κάθε ταλέντο, χάρισμα, ικανότητα και δυνατότητα που δεν γίνεται ζωή και φως, παραμορφώνεται σε πόνο και αρρώστια.
Μη προδίδεις τον εαυτό σου. Γίνει αυτό που σε έπλασε ο Θεός να είσαι, κι αυτό δεν είναι μίζερο και κακόμοιρο αλλά δυνατό και αληθινό.

-π. Λίβυος -

[toula]

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχω μια αίσθηση χαρμολύπης. Αυτές τις ώρες που πολλοί είναι ντυμένοι με τα καλά τους ρούχα, μεσα σε σπίτια ζεστά και τα τραπέζια τους είναι πλούσια σε αγαθά, κάποιοι είναι μοναχοι.
Να κάνουμε μια προσευχή αυτές τις ώρες για αυτούς που είναι ξεχασμένοι, πονεμένοι, άστεγοι και άρρωστοι. Άνθρωποι που πονούν και ίσως δεν έχουν κανένα να τους πει ένα «Χρόνια Πολλά» και να τους δώσει ένα πιάτο φαγητό. Υπάρχουν και αυτοί που θα είναι σε πολυπληθή τραπέζια αλλά μέσα τους θα βιώνουν μια λύπη και ένα κενό. Να ευχηθούμε σε όλους τους πονεμένους αδερφούς να τους συντροφεύει η χάρις του Χριστού. Αφιερωμένο το τραγούδι λοιπόν για όσους σήμερα νιώθουν μόνοι ακόμα και αν είναι με κόσμο δίπλα τους .
Η προσευχή μας ας γίνει μια ζεστή αγκαλιά για όλους. Και τα δάκρυα που θα κυλάνε στα μάτια να είναι μόνο από χαρά και όχι από πόνο.

Καλή και ευλογημένη Χρονιά σε όλο τον κόσμο ! !!!2023!!!
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr

[toula]

Καλή, ευλογημένη, δημιουργική χρονιά να έχουμε, με υγεία- μετανοια, χαρά, αγάπη και να μην ξεχάσουμε, ένα σκαλοπάτι πριν την Αγιότητα βρίσκεται η ανθρωπιά που έχουμε ξεχάσει. Ένα άνοιγμα προς το "εμείς" και να μειώσουμε λιγάκι το "εγώ" που μας τρώει την ψυχή. Χρόνια πολλά σε όλους! Την ευχή του Κυρίου μας!

π. Σπ. Σκουτής

[toula]

Τώρα στο τέλος της χρονιάς να ζητήσω συγνώμη σε όσους και όσες στεναχώρεσα, σε όσους και όσες απάντησα ή μίλησα σκληρά και πλήγωσα ή με οποιονδήποτε τρόπο σκανδάλισα, σε όσους και όσες απογοήτευσα με την ανεπάρκειά μου ως κληρικός ή ως άνθρωπος.
Να με συγχωρείτε και ζητώ τις ευχές σας ώστε όχι απλά να γίνω καλύτερος αλλά να γίνω άνθρωπος του Θεού, κάτι που εύχομαι κι εγώ ταπεινά για όλους σας.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Καλή χρόνια, καλά μυαλά και καλή καρδιά!

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Η σιωπή είναι απάντηση.
Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή του Θεού, ως ένδειξη
ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε».
Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας,
τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει.
Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας.
Δεν μας ενοχοποιεί φανερά.
Μας αφήνει να πορευτούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να
θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών.
Αν όμως στραφούμε προς Αυτόν με μετάνοια,
τότε έρχεται γρήγορα, γρηγορότερα από όσο περιμέναμε.
Γνωρίζοντας τις ανάγκες μας, πολύ συχνά τις προλαμβάνει.
Μόλις προφέρουμε στην προσευχή τα αιτήματά μας, που δικαιολογούνται
με την πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στον κόσμο,
Αυτός ήδη το έχει εκπληρώσει.
Συνεπώς, η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις αδικίες μας
η πιο εύγλωττη, η πιο ευγενική.

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

[toula]

Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ _Δεν μας επιτρέπεται να μελαγχολούμε. Ο Χριστός νίκησε τα πάντα! Ανάστησε τον Αδάμ! Ελευθέρωσε την Εύα! Θανάτωσε τον θάνατο!

Κάποιος μοναχός της Μονής του Σαρώφ κυριεύθηκε από μελαγχολία. Μια φορά μάλιστα που ένιωσε να φθάνει στην απόγνωση, ζήτησε την συμπαράσταση ενός αδελφού. Βγήκαν και οι δύο έξω από την Μονή μετά τον Εσπερινό και άρχισαν να περιπατούν στον κήπο και να παρηγορούνται με την συζήτηση. Πλησίασαν στον σταύλο της Μονής. Εκεί κοντά άρχιζε το δρομάκι που ωδηγούσε στην πηγή του Οσίου Σεραφείμ. Ο άρρωστος αδελφός θέλησε ν’ αλλάξει κατεύθυνση, για να μην συναντηθεί με τον Στάρετς σ’ αυτήν την ψυχική κατάσταση. Πριν όμως προφθάσουν ν’ απομακρυνθούν, τον βλέπουν να έρχεται προς το μέρος τους. Οι δύο Μοναχοί έπεσαν με σεβασμό στα πόδια του. Εκείνος τους ευλόγησε και τους μίλησε με ασυνήθιστη καλωσύνη. Σαν στοργικός πατέρας! Κατόπιν άρχισε να ψάλλει ένα τροπάριο της ενάτης ωδής του μικρού Παρακλητικού κανόνος της Θεοτόκου, που ψάλλεται σε κάθε θλίψη και δοκιμασία:
Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα.(Μικρὰ Παράκλησις, ὠδὴ θ´)
Γέμισε μὲ χαρὰ τὴν καρδιά μου, Παρθένε, Ἐσὺ ποὺ δέχθηκες μέσα Σου τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ χαρὰ σὲ τέλειο βαθμό, κι ἔτσι ἐξαφάνισες τὴ λύπη ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἁμαρτία.
Ύστερα χτύπησε το πόδι του στην γη και είπε:
- Δεν μας επιτρέπεται να μελαγχολούμε. Ο Χριστός νίκησε τα πάντα! Ανάστησε τον Αδάμ! Ελευθέρωσε την Εύα! Θανάτωσε τον θάνατο!
Η ψυχική κατάστασις του Στάρετς μεταδόθηκε στην ψυχή των αδελφών. Ζωογονημένοι τώρα με την χαρά του, επέστρεψαν στην Μονή ειρηνικοί!

πηγή Από το βιβλίο: ''Χαρίσματα και Xαρισματούχοι'', τόμος Α΄, Ιερά Μονή Παρακλήτου.

[toula]

Μέγας Βασίλειος: Η σωστή κατανόηση του εαυτού σου θα σου προσφέρει αρκετή βοήθεια για να καταλάβεις τον Θεό!

…Εάν προσέχης τον εαυτόν σου, αυτά και πολύ περισσότερα θα εύρης γύρω σου.
Και τα μεν παρόντα θα απολαύσης, δεν θα στενοχωρηθής δε δι’ αυτό που λείπει.
Παντού όπου και αν ευρίσκεσαι το παράγγελμα αυτό [«Πρόσεχε σεαυτώ», Πρόσεχε τον εαυτόν σου] θα σου προσφέρη μεγάλην βοήθειαν.
Παραδείγματος χάριν· η οργή σου εκυριάρχησεν εις τα λογικά και οδηγείσαι από τον θυμόν εις λόγια άσχημα και εις πράξεις δυσαρέστους και θηριώδεις; Εάν προσέχης τον εαυτόν σου, θα καταστείλης τον θυμόν, ωσάν κάποιο δύστροπον και δυσκολοχαλίνωτον πουλάρι, προσβαλλόμενος, σαν με μαστίγιον, με το πλήγμα του λόγου.
Θα κρατάς και την γλώσσαν και δεν θα χειροδικής εναντίον αυτού που σε εξώργισεν.
Επίσης επιθυμίαι που κάμνουν μανιώδη την ψυχήν την ρίχνουν εις βιαίας ορμάς και ακολάστους.
Εάν λοιπόν προσέχης τον εαυτόν σου και ενθυμηθής ότι το ευχάριστον τούτο παρόν διά σε θα καταλήξη εις τέλος πικρόν και ο γαργαλισμός που προκαλείται τώρα εις το σώμα από την ηδονήν, αυτός θα γεννήση το φαρμακερό σκουλήκι που θα σε τιμωρή αιώνια εις την κόλασιν και η φλόγωσις της σαρκός θα γίνη μητέρα του αιωνίου πυρός, ευθύς αμέσως θα φυγαδευθούν αι ηδοναί και κάποια θαυμαστή εσωτερικά γαλήνη από την ψυχήν και ησυχία θα επικρατήση, όπως με την παρουσίαν κάποιας σώφρονος κυρίας κατασιγάζει ο θόρυβος των ακολάστων υπηρετριών.
Πρόσεχε λοιπόν τον εαυτόν σου. Και γνώριζε ότι το μεν λογικόν είναι και νοερόν μέρος της ψυχής, το δε παθητικόν είναι και άλογον.
Και εις το μεν λογικόν υπάρχει εκ φύσεως η εγκράτεια, εις δε το παθητικόν και άλογον η υπακοή και η πειθώ γίνεται διά τον λόγον.
Μη λοιπόν αφήσης, αν ποτε ο νους υποδουλωθή, να γίνη δούλος των παθών.
Μήτε πάλιν να επιτρέψης εις τα πάθη να ξεσηκωθούν εναντίον του λογικού και να διατηρήσης την κυριαρχίαν της ψυχής επάνω εις αυτά.
Και γενικώς η σωστή κατανόησις του εαυτού σου θα προσφέρη αρκετήν χειραγωγίαν διά να εννοήσης τον Θεόν.
Εάν δηλαδή προσέχης τον εαυτόν σου δεν θα σου λείψη τίποτε διά να εξιχνιάσης από την δημιουργίαν των όλων τον δημιουργόν, αλλ’ εις τον εαυτόν σου, ωσάν εις μικρόν διάκοσμον, θα ιδής την μεγάλην σοφίαν του κτίστου.
Να αντιλαμβάνεσαι τον Θεόν ασώματον από την ασώματον ψυχήν που υπάρχει μέσα σου, και ως κάτι που δεν περιορίζεται τοπικώς.
Αφού και ο νους σου δεν έχει προηγουμένην διαμονήν εις τόσον, αλλά προσδιορίζεται τοπικώς διά της συνδέσεώς του με το σώμα.
Να πιστεύης ότι ο Θεός είναι αόρατος, αφού εννοήσης την φύσιν της ψυχής σου, διότι και αυτή δεν γίνεται αντιληπτή με τα σωματικά μάτια.
Διότι ούτε έχει χρωματισθή, ούτε έχει σχηματισθή ούτε έχει περιληφθή σε κάποιο σωματικόν σχήμα, αλλά γίνεται γνωστή μόνον από τας ενεργείας.
Ώστε να μη επιδίωξης εις την περίπτωσιν του Θεού να τον ιδής με τα μάτια, αλλά αφού επιτρέψης εις την διάνοιαν την πίστιν να έχης νοητήν αντίληψιν περί αυτού.
Να θαυμάζης τον τεχνίτην, πώς συνέδεσε την δύναμιν της ψυχής με το σώμα, ώστε, ενώ φθάνει μέχρι τα πέρατά του, να οδηγή εις σύμπνοιαν και κοινωνίαν τα μέλη που απέχουν πάρα πολύ μεταξύ των.
Σκέψου ποία είναι η δύναμις της ψυχής που χορηγείται εις το σώμα, ποία είναι η συμπάθεια που από το σώμα επανέρχεται εις την ψυχήν, πώς δέχεται μεν από την ψυχήν το σώμα την ζωήν και πώς δέχεται από το σώμα πάλιν η ψυχή τους πόνους.
Ποίας αποθήκας διαθέτει διά τας γνώσεις, διατί η προσθήκη των νέων γνώσεων δεν καλύπτει την γνώσιν των προηγουμένων, αλλά διαφυλάσσονται ασύγχυτοι και ξεκάθαροι αι εντυπώσεις, χαραγμέναι ωσάν εις χαλκίνην στήλην εις το λογικόν μέρος της ψυχής.
Πώς χάνει το κάλλος της με το να γλυστρά εις τα σαρκικά πάθη και πώς πάλιν όταν αποκαθάρη το αίσχος που προέρχεται από την κακίαν, βαδίζει διά της αρετής την πορείαν της ομοιώσεώς της προς τον κτίστην.

Απόσπασμα από την ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου “Εις το, ‘Πρόσεχε τον εαυτόν σου’”.