"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

«Και μέσα και έξω, και άνω και κάτω, και όπου γυρίσεις …
Τα πάντα φωνάζουν, Θεός!
Τα πάντα υμνούν, ευλογούν τον Θεόν!
Όλη η κτίσις φωνάζει … Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον»…!!!

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

«Να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό, σημαίνει ... να πάσχει για να θεραπευθεί και να σωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα!
Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά»...!!!

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

«Ἔρχεται τό κῦμα πάνω στόν βράχο καί φεύγει ἀφρισμένο. Ἀλλά τόν βράχο δέν τόν ἀγγίζει!
Ὅ,τι ὑπομένεις εἶναι στεφάνι. Τί ψάχνεις νά κάμεις καλοσύνες; Τό νά ὑπομένεις τίς δοκιμασίες ἔχει παραπάνω μισθό»…!!!

Γέρων Παναής της Λύσης

Πώς σώθηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, από την Σφαγή των Νηπίων που διέταξε ο Ηρώδης, και η τιμωρία του πατέρα του, Ζαχαρία…!!!
Στην μαύρη λίστα ήταν και ο Πρόδρομος. Ήταν τότε περίπου δύο ετών, αλλά σώθηκε εκ θαύματος.
Η Ελισάβετ τον πήρε στην αγκαλιά της και έτρεξε να κρυφτεί. Ανέβηκε στο βουνό. Πάνω στην μεγάλη της αγωνία έβγαλε κραυγή και είπε: «Όρος Θεού! Δέξου την μάνα και το παιδί»! Ευθύς το βουνό κόπηκε στην μέση. Μάνα και παιδί πέρασαν απέναντι!
«Η δε Ελισάβετ λαβούσα τον Ιωάννη πέτρα παρεκάλει. Δέξαι μητέρα μετά τέκνον, Λίθος μητέραν συν τέκνον δέχεται»! (Όρθρος ΚΘ Δεκεμβρίου)
Εν τω μεταξύ ο Ηρώδης έψαχνε για τον Ιωάννη. Έστειλε στρατιώτες στον Ζαχαρία, τον πατέρα του Ιωάννη.
- Πού έκρυψες το παιδί σου; του είπαν.
- Εγώ είμαι λειτουργός του Υψίστου, δεν γνωρίζω πού είναι τώρα ο υιός μου, απάντησε.
Οι στρατιώτες μετέφεραν τα νέα στον Ηρώδη. Ο Ηρώδης θύμωσε. Έδωσε εντολή να σφάξουν τον πατέρα του Προδρόμου. Και τον έσφαξαν μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου! (Ματθ. 23, 35)

(Από το βιβλίο “Χαίρε Κεχαριτωμένη”, του π. Βασιλείου Μπακογιάννη)

Αφήστε το Παρελθόν στο Έλεος του Θεού, το Παρόν στην Αγάπη Του και το Μέλλον στην Πρόνοιά Του...!!!
Αββάς Ησύχιος

«Μερικοί βασανίζονται από τριών ειδών προβλήματα: Από εκείνα που είχαν κάποτε, από εκείνα που έχουν τώρα και από εκείνα που περιμένουν ότι θα έχουν!
Οι λύπες βέβαια θα έρθουν, αλλά τι θα κερδίσουμε αν βιαστούμε και τρέξουμε να τις προυπαντήσουμε; Θα έχουμε αρκετό καιρό να λυπηθούμε, όταν έρθουν.
Στο μεταξύ, ας ελπίζουμε για καλύτερα πράγματα και ας μένουμε σταθεροί ως το τέλος!
Αφήστε το Παρελθόν στο έλεος του Θεού, το Παρόν στην αγάπη Του, και το Μέλλον στην Πρόνοιά Του»…!!!

«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είναι η ΖΩΗ, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν!
Όποιος Αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ΖΩΗ.
Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή.
Αυτή είναι η ΚΟΛΑΣΗ, η ΜΗ ΑΓΑΠΗ.
ΖΩΗ είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Η ΑΓΑΠΗ είναι η ζωή του Χριστού.
Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις»…!!!

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Εάν απλώς αναμένεις ευνοϊκές συνθήκες για την σωτηρία σου, τότε ποτέ δεν θα ξεκινήσεις την ενάρετη ζωή.
~ Όσιος Νίκων της Όπτινα

Το πιο πιθανό είναι τώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο να είσαι στην δουλειά ή στο σπίτι σου αντιμετωπίζοντας την ρουτίνα της καθημερινότητας. Οι γιορτές τελείωσαν. Η σχεδόν τελείωσαν, έχουμε ακόμη και τα Φώτα(Θεοφάνεια). Τα λαμπιόνια θα σβήσουν, οι δρόμοι θα ξεστολιστούν, τα δεντράκια θα αποσυρθούν, τα τραπέζια και τα επετειακά χαμόγελα θα κοπάσουν. Μια θλίψη θα απλωθεί για κάτι που έφυγε, μια απώλεια κι ένα πένθος για κάτι που χάθηκε.
Μήπως όμως δεν είναι απαραίτητο να νιώσουμε αυτό το σφίξιμο στην καρδιά; Την θλίψη των εορτών; Γιατί να μην κρατήσουμε αυτό που φανερώθηκε μέσα στις γιορτές; Τι δηλαδή; Την δίψα μας να γιορτάζουμε. Την δίψα μας για γιορτή. Αυτή την αιώνια βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να στήνει γιορτές και πανηγύρια, να ζητάει το φως και την χαρά.
Κράτα την αλήθεια αυτή που πηγάζει μέσα από την καρδιά σου, από το βάθος της ύπαρξης σου και φωνάζει "δεν με χωράει αυτός ο κόσμος, μου φαίνεται λίγος, ο χρόνος που τελειώνει δε μου κάνει, δεν συμβιβάζομαι με το λίγο του θανάτου, είμαι γεννημένος για την αιωνιότητα και δεν χωνεύω τα αντίο..».
Κράτα ότι γεννήθηκες για να μην πεθάνεις ποτέ, ότι δεν είσαι για τον θάνατο πλασμένη και φανέρωσε όσο μπορείς και αντέχεις, βήμα βήμα, κάθε μέρα αυτό που είσαι μα δεν έγινες ακόμη. Είσαι αυτό που ένιωσες τις γιορτές, ύπαρξη της χαράς και του φωτός. Φανέρωσε το. Γίνε αυτό που ξέρεις ότι είσαι και μπορείς να γίνεις, κι ας μην τα κατάφερες ακόμη. Στην πραγματικότητα το γνωρίσεις, είσαι κάτι πιο μεγάλο από αυτό που είσαι σήμερα. Φτάσε το.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

Δεν αντέχω πάτερ! Τι να κάνω με τους τοξικούς ανθρώπους; Μερικοί είναι και συγγενείς μου! Υπάρχει μία ανόητη λαϊκή ρήση : «Τους φίλους τους διαλέγεις και τους συγγενείς τους ανέχεσαι!».
Λάθος ! Διαχειριζόμαστε τις σχέσεις με όλους, ακόμα και με την ίδια μας τη μητέρα. Ναι! Καλά ακούσατε. Βάζουμε όρια, φτιάχνουμε και συνθέτουμε την παλέτα των χρωμάτων της ζωής μας με ανθρώπους ποιοτικούς που μας κάνουν χαρούμενους και μπορούμε να συντονιστούμε σε κάποια έστω μορφή πνευματικής και λογικής κλίμακας. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α’Κοριν.13-8), αλλά για να μπορεί η αγάπη να γονιμοποιείται με ουσία και ωριμότητα χρειάζεται όρια και διαχείριση στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους.
Σαν το τζάκι ένα πράγμα. Αν πας πολύ κοντά θα καείς, οπότε στέκεσαι σε τέτοια απόσταση ώστε να ζεσταίνεσαι.
Όρια σε όλους ! Διαχείριση των σχέσεων και των επαφών μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε σαν ταφόπλακα επάνω μας κανέναν και για κανέναν λόγο.

Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε με κάποιους τοξικούς, ενοχλητικούς που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, είναι απλά να έχουμε τυπικές επαφές. Δεν χρειάζεται εμβάθυνση με ανθρώπους που ξέρουν απλά να κολυμπάνε στα ρηχά. Δεν θα πας για κατάδυση με κάποιον που πλατσουρίζει στην ακτή. Τόσο απλά!
Κοντές προτάσεις, τυπικές, με χαμόγελο και αγάπη και μέχρι εκεί. Μην απολογείσαι σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Το «όχι» να είναι «όχι» και το «ναι» να είναι «ναι». «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. 5,37). Όχι μισόλογα και φλυαρίες. Ξεκάθαρή θέση και τοποθέτηση.
Όποιος απομακρύνεται , αν κάποιος δεν σε θέλει, μην ζητάς τον λόγο. Άφησέ τον να φύγει. Φαίνεται ότι δεν θέλει να παλέψει τη σχέση. Όταν κάτι δεν πάει, όντως ΔΕΝ ΠΑΕΙ και φαίνεται από την αρχή, άλλο αν δεν θέλουμε να το δούμε.
Όταν κάτι τελειώνει, δεν το συνεχίζεις, προχωράς παρακάτω. Η ταπείνωση είναι υπαρξιακή θέση και στάση ζωής και όχι μαζοχισμός ή καρπαζιές. Όταν φτάνεις στο σημείο να εξηγείς, έχει χαθεί το παιχνίδι. Να σιωπάς στην ανοησία του άλλου, διότι εκείνη την ώρα κοιτάς από την κορυφή του βουνού, αν απαντήσεις συντονίζεσαι στο επίπεδό του και δεν χρειάζεται.

«Μα παπά μου, είχα μια τοξική σχέση, έχουμε χωρίσει αρκετές φορές και παλεύω μήπως καταφέρω τίποτα».
Η σχέση έχει τελειώσει και δεν θέλεις να το παραδεχτείς, από ενοχές ίσως που σου φόρτωσε ο τοξικός άνθρωπος. Βάλε τελεία και προχώρα. Μην παλεύεις με τον αέρα , μην προσπαθείς να κάνεις τρύπα στο νερό με τρυπάνι, δεν υπάρχει λόγος αλλά και δεν γίνεται. Ξυπνάς και φεύγεις. Φεύγω με σιωπή και προσευχή γιατί αγαπώ και σέβομαι. Δεν αναφέρω το παρελθόν. Δεν μπαίνω σε κουβέντες επιχειρημάτων και διαλογικής πάλης. Δεν έχει σημασία πια! Να ξέρεις πότε να φεύγεις. Να ξέρεις πότε χάνεις. Να δέχεσαι ακόμα και την ήττα. Να προχωράς και τον απολογισμό να τον κάνεις σκαλοπάτια αγιότητας και πνευματικής μεταμόρφωσης.
Τον πνευματικό άνθρωπο δεν τον ενδιαφέρει η νίκη, ούτε η ήττα. Του αρκεί ο απολογισμός του αγώνα και ξέρει πως θα τον τοποθετήσει στην καρδιά του και αυτό αρκεί.Ο αγώνας έχει σημασία και το ταξίδι. Από εκεί και πέρα από τον πνευματικό απολογισμό θα οικοδομήσουμε την πνευματική μας πορεία πάντα με τη βοήθεια του Κυρίου.

Πού είναι ο Χριστός σε όλα αυτά ; Ότι δεν είσαι κοροΐδο. Μην ξεχνάμε, άλλο πνευματική ταπείνωση, άλλο ταπεινολογία και ψευτοταπείνωση και άλλο αδυναμία. Ταπείνωση είναι να ξέρεις ποιος είσαι , ποιος είναι ο Χριστός και ο αδερφός σου. Η ταπείνωση είναι αποτέλεσμα της σχέσης που έχεις με τον Χριστό. Δεν τη φοράς σαν ένδυμα, αλλά είναι βιωματικό γεγονός. Υπάρχουν κάποιοι που φοράνε την «προβιά» της ταπείνωσης αλλά στην ουσία είναι λύκοι με ένδυμα προβάτου. Ταπείνωση είναι να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου και τις επιλογές του. Να τον αφήνεις να είναι ο εαυτός του και όταν κάτι δεν πάει καλά, φεύγεις με χαμόγελο, αγάπη και προσευχή. Όταν φτάνεις στο σημείο να παλεύεις μόνος σου, το πράγμα είναι τελειωμένο. Όταν παλεύουν και οι δύο βλέποντας τα λάθη, τότε, κάτι γίνεται. Ταπείνωση είναι να σου λέει ο άλλος χωρίζουμε και να του φτιάχνεις τη βαλίτσα με χαμόγελο διότι σέβεσαι την επιλογή του. Να θέλει ο άλλος να φύγει από τη ζωή σου και να του ανοίγεις την πόρτα με χαμόγελο. Είναι βαθύ το θέμα αυτής την πνευματικής στάσης.

Να περνάς το 24ωρο με χαμόγελο, χαρά, προσευχή και πάντα όταν ξυπνάς και πριν κοιμηθείς δηλαδή στην αρχή και στο τέλος της ημέρας να συναντάς πρώτα τον εαυτό σου και μετά να κάνεις μια κουβέντα με τον Χριστό. Όχι αοριστολογίες! Όχι προσευχή στο χάος, ωμ, και ασκήσεις αναπνοής! Διάλογος με το πρόσωπο του Χριστού, ξεκάθαρα πράγματα. Ο Χριστός είναι έρωτας, σχέση και πρόσωπο πραγματικό. Ούτε κάτι αόριστο ή άγνωστο, αλλά κάτι πραγματικό.
To θέμα είναι να έχει γονιμοποιηθεί μέσα σου η αίσθηση ζωής αιωνίου ….Αυτό είναι το κλειδί.

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
Σημασία έχει ο αγώνας . . . - ΕΥΧΗ.gr

Διδαχές Αγίου Πορφυρίου για τις μητέρες

Ἐπίσης ἔλεγε στή μητέρα ὅταν θά εἶναι λεχώνα: «Μή δεχθεῖς ἐπισκέψεις ἐπί σαράντα ἡμέρες. Εἶναι μοναδικές γιά σᾶς. Καθορίζεται ἡ πορεία τοῦ μωροῦ. Πολύ σοφά τό καθόρισε ἡ Ἐκκλησία μας»11.
«Τά παιδιά», ἐπίσης ἔλεγε, «νά μή τά παίρνεις ἀγκαλιά καί νά μήν τά χαϊδεύεις. Ὅπως τά μάθεις τίς πρῶτες ὧρες! Τό κλάμα τοῦ μωροῦ εἶναι τραγούδι ἄν τοῦ ἔχεις καλύψει τίς ἀνάγκες. Ἄν ὑποκύψεις τήν πρώτη φορά, τό ’χασες τό παιχνίδι ͘ ἄν ὑπακούσεις, τό κέρδισες». Δηλαδή, ἄν δέν δώσεις σημασία στό πρῶτο κλάμα, τό ἀφήσεις νά κλάψει καί δέν τό πάρεις ἀγκαλιά, τό μαθαίνεις τό παιδί νά κάνει ὑπακοή. Ἀλλιῶς σέ χειρίζεται μέ τό κλάμα. «Μήν ἀφήνεις ἄλλους νά τά παίρνουν ἀγκαλιά, γιατί γίνονται μαλθακά, ἐξαρτημένα σωματικά, νωθρά, καί μετά τούς μεταδίδουν τά δικά τους. Τ’ ἁρπάζουν ὅλα. Οἱ ἀδυναμίες κολλᾶνε σάν τά μικρόβια»12.
«Νά τά χαϊδεύεις πνευματικά, νά τά φιλᾶς νοερά, ἡ ἀγάπη σας νά εἶναι μυστική. Ὅταν προσεύχεσαι, νά τούς αἰσθάνεσαι ὅλους ἑνωμένους μέσα στήν καρδιά σου. Ἄν θέλεις νά τά φιλήσεις καμιά φορά, κάν’ το στό κεφαλάκι τους πρίν κοιμηθοῦν». Τό πολύ-πολύ, ἔλεγε, νά τά χαϊδεύεις λίγο στά μαλλιά. «Τά μωρά εἶναι πολύ εὐαίσθητα καί ἐρεθίζονται μέ τά χάδια καί διατηροῦν στή μνήμη τους τήν εὐχαρίστηση ἀπό αὐτά»13.
«Νά προσεύχεσαι πάνω ἀπό τά κρεβάτια τους ὅταν κοιμοῦνται, διότι τότε τό κακό εἶναι ἀδύναμο, δέν ἀντιστέκεται. Νά ’στε προσεκτικοί, μή σᾶς βλέπουν μέ νυκτικά.. ἤ ἐσώρουχα. Τά σταυρώνουμε, σηκώνουμε τά χέρια ψηλά καί εὐχόμαστε μέ λαχτάρα. Ἡ προσευχή μας τότε ἐπιδρᾶ πιό εὔκολα καί ἡ εὐχή ἐνεργεῖ σέ βάθος»14. Βλέπετε, πόση σημασία δίνει ὁ Ἅγιος στή σεμνοπρεπή ἐμφάνιση καί μέσα στό σπίτι, γιά νά διδαχθοῦν καί τά παιδιά τή σεμνότητα.

«Ἄν κάνουν ἀταξίες τά παιδιά, νά τά διορθώνεις κι ἄς μή σέ ἀκούσουν. Τό σωστό πρέπει νά λέγεται, νά φανερώνεται. Ἄν δέν χρησιμοποιεῖς τή βακτηρία σου, μισεῖς τόν σόν υἱόν15». Νά ἐδῶ πού λένε ὅτι ὁ Ἅγιος ἤτανε πολύ ἐλαστικός καί χαλαρός. Τό ἀντίθετο! Διδάσκει στούς γονεῖς τήν αὐστηρότητα, ὅπως τό λέει καί ἡ Ἁγία Γραφή. Πρέπει ὁ γονιός νά μή λυπᾶται τή μαγκούρα του, ἀλλιῶς μισεῖ τό παιδί του, ἄν δέν τό τιμωρεῖ, ἄν δέν τό παιδαγωγεῖ σωστά. «Θά ’χεις μιά βεργούλα ὥστε νά μήν τά δέρνεις μέ τό χέρι. Θά τούς λές: «πήγαινε φέρε τή βεργούλα νά σέ δείρω». Ἐν τῷ μεταξύ ὁ θυμός σου θά ἔχει ἐξατμιστεῖ καί τότε ἀπαθῶς τά δέρνεις. «Τώρα, ἄς ζητήσουμε συγγνώμη ἀπό τόν Χριστό μας. Αὐτό πού κάναμε δέν τό θέλει ὁ Χριστός»». Ἔτσι δηλαδή νά λές στό παιδί σου, νά τό παρακινεῖς σέ μετάνοια. ««Ὅς φείδεται τῆς βακτηρίας μισεῖ τόν υἱόν αὐτοῦ, ὁ δέ ἀγαπῶν ἐπιμελῶς παιδεύει»16»17. Βλέπετε; Εἶναι ἀναγκαῖο, ἀναγκαιότατο, ἡ παίδευση, ἡ παιδαγωγία.

Πηγή :
https://orthopraxia.gr/%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3.../