"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

«Αν μου ήταν δυνατόν να βρω λεπρό, και να του δώσω το σώμα μου και να πάρω το δικό του, θα ευχαριστιόμουν! Διότι αυτή είναι η τέλεια Αγάπη»…!!!
Αββάς Αγάθων

Πώς να αντιμετωπίζουμε και τι να κάνουμε όταν ... μας αγνοούν, μας περιφρονούν, μας περιθωριοποιούν, μας υποτιμούν, μας δυσφημίζουν, μας προσβάλουν και μας αδικούν...!!!
Οσίου Σωφρονίου Σαχάρωφ (του Έσσεξ)

«Την Ψυχολογική Κατάσταση πρέπει να την μετατρέπουμε σε Πνευματικό Φαινόμενο, σε Κλάμα…!!!
Υπάρχει μια Μέθοδος, την οποία πρέπει να γνωρίζει ο Χριστιανός.
Δηλαδή, αισθανόμαστε έναν πειρασμό από περιφρόνηση εκ μέρους των ανθρώπων ή μια άδικη επίθεση! Τότε η καρδιά πικραίνεται από την αδικία αυτή και κάνει διαφόρους λογισμούς, που επηρεάζουν όλη μας την ζωή. Αμέσως, σταματά η Προσευχή!
Η Μέθοδος Θεραπείας είναι να αφήσουμε τότε τον Αδελφό που μας αδικεί, και να αναπτύξουμε διάλογο με τον Θεό. Δηλαδή να λέμε:
“Θεέ μου, εγώ φταίω. Δεν είμαι άξιος να με αγαπούν οι άνθρωποι”!
Τότε έρχεται Μετάνοια και Κλάμα, και αυτό θεραπεύει το αρνητικό Ψυχολογικό Φαινόμενο και το κάνει Πνευματικό!
Αυτό το βλέπουμε στην ζωή του Χριστού. Ο Απόστολος Πέτρος εμπόδιζε τον Χριστό να πορευθεί στον Σταυρό, αλλά Εκείνος είχε το πρόσωπό Του στηριγμένο στην Ιερουσαλήμ, στον Γολγοθά! Οι σταυρωτές Του ωρύονταν, αλλά Αυτός είχε τον Νου Του στραμμένο προς το Θέλημα του Θεού, και Προσευχόταν στον Πατέρα Του. Δεν έκανε διάλογο με τους ανθρώπους, αλλά διάλογο με τον Θεό…!!!
Έτσι υγιαίνουμε και θεραπευόμαστε!
Αυτό είναι ένα είδος πάλης με τον Θεό»…!!!

Ο π. Νικηφόρος ήταν πολύ διαφορετικός ασθενής. Δίχως παραξενιές, κακομοιριές και απαιτήσεις.
Πολλοί πήγαιναν να τον παρηγορήσουν και παρηγορούνταν οι ίδιοι. Οι συνασθενείς του λάβαιναν δύναμη και κουράγιο. Ο ίδιος λάβαινε δύναμη από την προσευχή.
Τα μυστικά της του τα είχε διδάξει ο Άγιος Άνθιμος, που κι εκείνος τα έμαθε από τον Γέροντα Παχώμιο της Χίου, που είχε μαθητή του και τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως.
Ο π. Νικηφόρος με τη σειρά του δίδαξε τη δύναμη της προσευχής στον π. Ευμένιο. Την ευχή του Ιησού δίδασκε και στους επισκέπτες του..
Ο πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα. Ἕνα βράδυ, ἀφοῦ ἑτοίμασε τόν ὅσιο Νικηφόρο, πῆγε νά κοιμηθῆ. Εἶχε ὅμως μιά ἀνησυχία μήπως δέν ἔκλεισε τήν σόμπα. Ἐπιστρέφει στό κελλάκι, ἀνοίγει τήν πόρτα σιγά-σιγά γιά νά μήν τόν ξυπνήση. Τότε βλέπει μπροστά του τόν Ἅγιο νά αἰωρῆται ἕως ἕνα μέτρο ἀπό τό ἔδαφος μέ τά χέρια ὑψωμένα καί νά προσεύχεται. Τό πρόσωπό του δέ ἔλαμπε ὑπέρ τόν ἥλιον.
† Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Πολλοί άνθρωποι γκρινιάζουν και παραπονιούνται συνεχώς.
Δεν μπορούν να χωνέψουν και να αποδεχτούν καταστάσεις στη ζωή τους διότι ο εγωισμός ουρλιάζει!
Γιατί εκείνο, γιατί το άλλο, γιατί σ’εμένα, γιατί όχι σ’εμένα αυτό.
Σταμάτα να γκρινιάζεις. Άσε τις κλάψες και προχώρα.
Αναρωτήθηκες ποτέ αν κάνεις γι’αυτά που ζητάς ;
Είναι ευλογημένο; Μήπως δεν κάνεις στην τελική για αυτό που ζητάς ; Μήπως δεν το αξίζεις ; Αναρωτήθηκες ποτέ ; ; ;
Στην τελική ποιος νομίζεις ότι είσαι ; Ο Άγιος Παϊσιος έλεγε τον εαυτό του ντενεκέ και το βίωνε μέσα του, άλλοι Άγιοι ένιωθαν χειρότεροι πάσης κτίσεως. Εσύ δηλαδή το παίζεις κάποιος ;
«Μα γιατί πάτερ ; ; ; !»
Γιατί έτσι ! Πες ένα να’ ναι ευλογημένο και προχώρα.
Πες ένα δόξα τω Θεώ για ό,τι σου έχει δώσει και για ότι σε έχει γλυτώσει και κάνε τον αγώνα σου ευχαριστιακά και όχι με κλάψες.
Δεν ξέρεις τι είναι προς το συμφέρον σου και τι όχι.
Μην ξεχνάς ότι το ΟΧΙ του Θεού είναι και αυτό απάντηση και μάλιστα σωτηριολογική.
Σταμάτα να συμπιέζεις τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Κάποια στιγμή αυτά τα αναπάντητα «γιατί» θα σε σκοτώσουν ή θα σε αρρωστήσουν.
Άφησέ τα όλα στον Θεό και προχώρα.
Σταμάτα τις γκρίνιες και το μουρμούρισμα.
Τα πάντα έχουν τον λόγο τους.
Μην ψάχνεις απαντήσεις στα γιατί !
Διότι δεν πρέπει να μάθεις και στην τελική δεν χρειάζεται.
Δεν χρειάζεται να τα μάθουμε και όλα, έτσι, για να δοκιμαζόμαστε.
Προχώρα λοιπόν και ο Θεός μαζί σου …..


π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh. gr
Αποδέξου το και προχώρα ! - ΕΥΧΗ.gr

"Βαδίζοντες" εις το νέον έτος.

Ἡ νέα χρονιὰ πράγματι ἁπλώνεται μπροστὰ μας σὰν ἕνα ἀπάτητο ἀκόμη μονοπάτι, μιὰ πλατειὰ παρθένα πεδιάδα ποὺ θὰ πρέπει ν’ ἀνθίσει μ’ ἕνα πλοῦτο καλῶν ἀνθρώπινων πράξεων. Ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ ἡλικία μας ἕνα μονοπάτι ἁπλώνεται μπροστά μας καὶ ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται ἂν θὰ τὸ κάνουμε «ὁδὸν Κυρίου» ἢ ὄχι.
Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται τὸ ἂν γιὰ τοὺς γύρω μας καὶ γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιὲς θὰ φτιάξουμε δρόμο γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἢ τὴν Κόλαση.
Μποροῦμε νὰ μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ δημιουργικά, μόνο ὅμως μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ μποῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος βρίσκεται στὴ χρονιὰ αὐτή, ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Κύριος καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ σωστὸ μέρος, μὲ τὴν πίστη ὅτι τίποτα δὲ θὰ συμβεῖ χωρὶς τὴ θέληση ἤ τὴ συγκατάθεση τοῦ Θεοῦ.

Ἂν ἡ στάση μας εἶναι τέτοια θὰ δοῦμε πὼς τίποτα δὲν εἶναι τυχαῖο (αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὴν τύχη δὲν πιστεύει στὸ Θεό), πὼς δὲν ὑπάρχουν ἄσκοπες συναντήσεις καὶ πὼς τὸ κάθε πρόσωπο μᾶς ἔχει σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο.
Ἂν μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ γνωρίζοντας ὅτι τὸ κάθε τι -φωτεινὸ καὶ σκοτεινό, καλὸ καὶ τρομακτικὸ – εἶναι ἕνα δῶρο ἀπὸ τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἔρχεται ὥστε μέσα ἀπὸ μᾶς ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ χαρὰ καὶ ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου νὰ ἔλθουν στὸν κόσμο, ἂν ἔχουμε σταθερὴ πίστη πὼς τὸ κάθε πρόσωπο ποὺ ἔρχεται στὸ δρόμο μας μᾶς ἔχει σταλεῖ γιὰ νὰ τοῦ προσφέρουμε τὸ λόγο ἢ τὴν πράξη τοῦ Κυρίου ἢ γιὰ νὰ τὰ δεχτοῦμε ἀπὸ ἐκεῖνο, τότε ἡ ζωὴ θὰ εἶναι πλούσια καὶ θὰ ἔχει νόημα -διαφορετικὰ θὰ παραμείνει ἕνα παιγνίδι τῆς τύχης, μιὰ ἀτέλειωτη ἁλυσίδα τυχαίων περιστατικῶν.

Metropolitan Anthony Bloom
Ἀπό τό βιβλίο: Ἡμέρα Κυρίου, ἐκδ. Ἀκρίτας

Γι' αὐτὸ μὴ βάνουμε αὐτί εὔκολα.
Μιὰ μέρα εἶχα πάει σ' ἕνα σπίτι κι ἔβλεπα στὴν τηλεό­ραση εἰδήσεις. Βλέπαν οἱ ἄνθρωποι, ἔβλεπα κι ἐγώ. Κάτσε νὰ ἰδῶ. πῶς τὰ εἶπαν τὰ πράγματα... Λέω, πάει τώρα, χα­νόμαστε! γιὰ νὰ βγῶ ἔξω νὰ φύγω. καὶ βγαίνοντας ἔξω, ἦσαν ἀλλιῶς τὰ πράγματα.
Ὑπῆρχε ἡσυχία, ὑπῆρχε ἠρεμία... Πάει, μᾶς τρελάνανε. νὰ κάτσεις μερικὲς φορὲς καὶ ν' ἀκούσεις, πάει, θὰ σοῦ στρίψει. καὶ νὰ λὲς μετά, τὶ γίνεται ἐδῶ πέρα; ἡ λεγόμενη παραπληροφόρηση. πού σήμερα μὲ ὅλα τὰ μέσα ἀφειδῶς προσφέρεται.
Γι' αὐτὸ μὴ βάνουμε αὐτί εὔκολα. Περισσότερο ἂς προσευχόμεθα στὸ Θεό, τὸν Πατέ­ρα μας, νὰ προστατεύει καὶ τὴν πατρίδα μας, αὐτὴ τὴν ἔνδοξη καὶ ὀρθόδοξη.

✞ Γέροντας Ἀνανίας Κουστένης

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ.«Το μόνο που έχει σημασία είναι η ομορφιά στην ψυχή σου, και ό,τι είναι όμορφο δεν χρειάζεται λόγια...»

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Όταν έχεις καθαρή τη συνείδηση, έχεις πάντα γιορτή.

Θα σου πάει καλά όλη η χρονιά, όχι αν μεθάς την πρώτη του μηνός, αλλά αν και την πρώτη του μηνός και κάθε μέρα κάνεις αυτά που αρέσουν στον Θεό.
Διότι η ημέρα γίνεται κακή ή καλή όχι από τη δική της φύση, αφού δεν διαφέρει η μια μέρα από την άλλη, αλλά από τη δική μας επιμέλεια ή ραθυμία.
Αν κάνεις την αρετή, σου έγινε καλή η μέρα. Αν κάνεις την αμαρτία, έγινε κακή και γεμάτη κόλαση. Αν εμβαθύνεις σ’ αυτά κι έχεις αυτές τις διαθέσεις, θα ’χεις καλή όλη τη χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ελεημοσύνες.
Αν όμως αμελείς την προσωπική σου αρετή κι εμπιστεύεσαι την ευφροσύνη της ψυχής σου στις αρχές των μηνών και στους αριθμούς των ημερών, θα ερημωθείς απ’ όλα τα αγαθά σου.

Αυτό, λοιπόν, επειδή το αντιλήφθηκε ο διάβολος κι επειδή φροντίζει να καταλύσει τους κόπους μας για την αρετή και να σβήσει την προθυμία της ψυχής, μας έμαθε να βάζουμε στις μέρες την ετικέτα της ευτυχίας ή της δυστυχίας. Ένας που έπεισε τον εαυτό του ότι η ημέρα είναι κακή ή καλή, ούτε στην κακή θα φροντίσει για καλά έργα, διότι τάχα άδικα τα κάνει όλα και χωρίς σε τίποτα να ωφελήσει, εξαιτίας της κακορρίζικης ημέρας· ούτε στην καλή πάλι θα το κάνει αυτό, διότι τάχα σε τίποτα δεν τον εμποδίζει η προσωπική του ραθυμία, εξαιτίας της καλορρίζικης ημέρας, κι έτσι και από τις δύο πλευρές θα προδώσει τη σωτηρία του.
Κι άλλοτε μεν διότι δήθεν ανώφελα κοπιάζει, άλλοτε διότι δήθεν περιττά, θα ζήσει μέσα στην αργία και την πονηριά. Γνωρίζοντας, λοιπόν, αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τις μεθοδείες του διαβόλου και να βγάλουμε από το νού μας αυτήν την ιδέα και να μη προσέχουμε τις μέρες ούτε να μισούμε τη μια και ν\’ αγαπούμε την άλλη…
Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζει μόνο μήνες ούτε πρωτομηνιές ούτε Κυριακές, αλλά σ\’ όλη του τη ζωή να έχει τη γιορτή που του πρέπει. Και ποια γιορτή του πρέπει; Ας ακούσουμε τον Παύλο που λέει· «Ώστε εορτάζωμεν μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ\’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας» (Α΄ Κο 5,8).

Όταν λοιπόν έχεις καθαρή τη συνείδηση, έχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι με καλές ελπίδες και εντρυφάς στην προσδοκία των μελλόντων αγαθών· όπως, όταν δεν έχεις παρρησία κι έχεις πέσει σε πολλά αμαρτήματα, ακόμη κι αν είναι μύριες γιορτές και πανηγύρια δεν θα \’σαι σε καθόλου καλύτερη θέση από εκείνους που πενθούν. Διότι, τι όφελος έχω εγώ από τη λαμπρή μέρα, όταν την ψυχή μου τη σκοτίζει η συνείδηση;
Αν λοιπόν θέλεις να \’χεις και κάποιο κέρδος από την πρωτομηνιά, κάνε το εξής. Όταν βλέπεις ότι συμπληρώθηκε ο χρόνος, ευχαρίστησε τον Κύριο, διότι σε έβαλε σ\’ αυτήν την περίοδο των ετών. Δημιούργησε κατάνυξη στην καρδιά σου, ξαναλογάριασε τον χρόνο της ζωής σου, πες στον εαυτό σου: Οι μέρες τρέχουν και περνούν, τα χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος του δρόμου προχωρήσαμε. Άραγε τι καλό κάναμε; Μήπως άραγε φύγουμε από δω άδειοι κι απογυμνωμένοι από κάθε αρετή; Το δικαστήριο είναι κοντά, η ζωή μας τρέχει προς το γήρας.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

Πόσοι καταλαβαίνουν ότι το παρακάτω περιστατικό από την ζωή του Αγίου,γνωστό πια σε ολους,δεν είναι απλά μια συναντηση, μια συγκατάβαση ή μια καταδεξιά αγάπης.Πάνω απ όλα είναι εις Αδου κάθοδος, είναι ά λ ω σ η...

Εκείνη την μέρα όπου βρει ο παπάς δέντρα,ερείπια,σπιτια κλειστά και πετρα πάνω σε πέτρα τ αγιάζει και αυτά. Να διατρανωθεί ότι η δυναστεία του Κακού δεν χωράει πια πουθενά.Δεν βρισκει κόχη να καταφύγει.Μόνος στενάζει του σκότους ο προστάτης...
" Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν’ αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κ’ εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων , μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…»
Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μία σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα.
Ήταν μία σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε εγώ άρχιζα κατά τη συνήθεια μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…». Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ’ τα δωμάτια. «Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου.
Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ’ εμποδίσει.
– Να φύγεις , μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις , σε παρακαλώ.
Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:
– Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ηλθα εδώ ν’ αγιάσω.
– Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές…
– Μα δεν ξέρουμε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές η εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες η εσύ, μπορεί να έλεγα : «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου»
Εκείνη την στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν:
– Ασε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό.
Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ’ αυτές τις ψυχές.
Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:
– Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μας αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». (Ματθ. 5,45) Όλοι τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσουμε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσομε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.
Κοιτάζανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.
– Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ’ αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!
– Χρόνια πολλά, είπαν κ’ εκείνες κι έφυγα…"...

Περιστατικό απο τον βίο του αγίου Πορφυριου

"Νομίζουμε πως μας αγαπάνε επειδή είμαστε καλοί.
Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως μας αγαπάνε
επειδή είναι καλοί εκείνοι που μας αγαπάνε"