Προετοιμασία για την Θεία κοινωνία(Άγ.Νεκτάριος της Όπτινα)
α'. Ό στάρετς Νεκτάριος μιλούσε συχνά για την μεγάλη δύναμη των εκκλησιαστικών προσευχών καί τις θείες Λειτουργίες.
- Δεν είναι ανάγκη να ζητάει κανείς αλλά θαύματα, έλεγε. Έχουμε ένα διαρκές θαύμα, την θεία Λειτουργία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα καί πρέπει κανείς να υποκλιθεί μπροστά του καί να μετέχει σ' αυτό.
β'. Όταν μια από τις πνευματικές του θυγατέρες χρειάσθηκε ν' απομακρυνθεί από κοντά του για κάποιο διάστημα, ή φίλη της είπε στον γέροντα Νεκτάριο:
-Είναι τόσο μόνη!
-'Αλλά κοινωνεί των Άχραντων Μυστηρίων; Ρώτησε ό Γέροντας.
- Ναι, απάντησε.
- Τότε δεν είναι μόνη της! βεβαίωσε ό Στάρετς.
γ'. Όταν. ό στάρετς Νεκτάριος προετοίμαζε τα πνευματικά του τέκνα για την θεία Μετάληψη, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός.Εκτός από κάποιες άλλες πνευματικές προετοιμασίες απαιτούσε να διαβάσουν μέχρι τέλους όλο τον κανόνα της θείας Μεταλήψεως. Για το ίδιο θέμα είπε κάποτε σε μια πνευματική θυγατέρα του:
- Ποτέ μην τολμήσεις να λάβεις την θεία Κοινωνία, χωρίς προηγουμένως να εξομολογηθείς.
Διηγόταν μάλιστα πώς ένας Ιερομόναχος της Όπτινα φανερώθηκε μετά τον θάνατο του σ' αυτόν καί του είπε πώς είχε απαλλαγεί από τα τελώνια, επειδή τελούσε πάντα την θεία Λειτουργία έχοντας ειρηνικές σχέσεις με όλους καί αφού προηγουμένως είχε διαβάσει ολόκληρη την ακολουθία της θείας
Μεταλήψεως.
δ'. Έλεγε επίσης: Όταν προετοιμάζεσαι για την θεία Μετάληψη, δεν χρειάζεται να λες πολλά λόγια στην προσευχή σου, αλλά να προσεύχεσαι εκ βαθέων ή δύναμη της προσευχής δεν βρίσκεται στα πολλά λόγια, αλλά στους εκ βαθέων καί ειλικρινείς αναστεναγμούς.
ε'. Ό στάρετς Νεκτάριος συμβούλευε: Την ημέρα πού έλαβες την θεία Κοινωνία να την περνάς ψυχωφελώς. Μη βιαστείς να πέσεις "με τα μούτρα" στην δουλειά" απάλλαξε τον εαυτό σου από βιοτικές μέριμνες μέχρι το μεσημέρι, διάβαζε την Αγία Γραφή καί προσεύχου μ' ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο.
στ'. Όταν ή ψυχή σου είναι ανήσυχη καί δεν ξέρεις τι να κάνεις, προσευχήσου καί προετοιμάσου για την θεία Κοινωνία με αληθινή πίστη καί ευλάβεια.
1. Κανόνας της θείας Μεταλήψεως για την ρωσική παράδοση είναι εκτός της γνωστής σε μας ακολουθίας της θείας Μεταλήψεως καί ό ικετήριος κανόνας στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ή μικρή Παράκληση, οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου καί ό κανόνας στον Φύλακα Άγγελο. Αυτήν την παράδοση ακολουθεί μέχρι σήμερα ή Οπτινα καί αυτήν πιθανόν ό στάρετς Νεκτάριος ζητούσε από τα πνευματικά του τέκνα.
Ψυχοφελή μηνύματα...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Πάντα να προσεύχεσθε.
Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται
πραγματικά μέσα στην οικογένεια.
Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα
μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει.
Πάντα να προσεύχεσθε.
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται
πραγματικά μέσα στην οικογένεια.
Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα
μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει.
Πάντα να προσεύχεσθε.
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Άγιος Παΐσιος: «Όλο το κακό ξεκινάει από το μυαλό..».
Η γνώση όμως, δίχως θείο φωτισμό είναι καταστροφή. Όσο αξίζει η γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις.
Αλλά δυστυχώς όλο το κακό ξεκινάει από το μυαλό, όταν αυτό γυρίζει μόνο γύρο από την επιστήμη, και είναι τελείως απομακρυσμένο από τον Θεό. Η επιστήμη πολύ βοηθάει, αλλά και πολύ θολώνει… Όσοι δίνουν τα πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά. Εάν ασκούνται και πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού πολλές φορές να έχουν λιγώτερα πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά (πτυχία).
Αυτό ακριβώς είναι το παράξενο στην πνευματική ζωή, το οποίο η λογική όσων διανοούμενων έχουν μέσα τους τον εαυτό τους, και όχι τον Θεό, δεν το συλλαμβάνει, γιατί έχει την στείρα κοσμική γνώση, με την κοσμική πνευματική αρρώστια, και λείπει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα , δεν κατεβαίνει με μηχανές. .. Το άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο του, όταν βρει τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. Η γνώση και η μόρφωση, είναι καλά πράγματα, αλλά εάν δεν είναι αγιασμένα, είναι πράγματα χαμένα.
Το μυαλό το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, για να βρει τον Δημιουργό του. Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους. Το μυαλό του ο άνθρωπος, πρέπει να το δουλεύει σωστά. Να το δουλεύει, στο μεγαλείο του Θεού για να βρει το Θεό. Όχι να κάνει το μυαλό του θεό. Άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους για καλό, και εφευρίσκουν καλά πράγματα, και άλλοι για καταστροφή. Είναι και το ταγκαλάκι που τους βάζει.
Η κοσμική λογική, δεν έχει καμία θέση στην πνευματική ζωή. Γιατί τα θαύματα δεν εξηγούνται με την λογική. Απλώς τα ζεις, και τα πιστεύεις. Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… Αν πάς να τα εξετάσης αυτά με την λογική, δεν γίνεται.
Στην εποχή μας που έχουν αυξηθή οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική. Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη.
Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα. Αν δεν αναποδογυρίση κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνη πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα). Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία και λογική, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δη τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο.
Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν κανείς προσπαθεί με αυτή να εξετάσει τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα. Γιατί η λογική σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι λογική αλλά υπερηφάνεια.
*****
Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο. Όταν στη μέση μπαίνει η λογική, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ,ούτε του Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνετε το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με τη λογική του, βγάζει άχρηστα το Ευαγγέλιο και τα Άγια Πατερικά βιβλία. Γιατί το Ευαγγέλιο και η κοσμική λογική δεν συμβιβάζονται. Στο Ευαγγέλιο είναι η αγάπη. Στη λογική είναι το συμφέρον. Η λογική για την πνευματική πρόοδο, είναι εμπόδιο. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Και ενώ έχουν καρδιά, η λογική τους πάει πιο μπροστά από την καρδιά τους.
Η γνώση, σε πάει μέχρι το φεγγάρι ΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό’. Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι…. ” Εμείς μ΄’ενα παξιμάδι πάμε στον Θεό !”
Ένας με μεγάλη μόρφωση, με το μυαλό του καπνισμένο από την δαιμονική επήρεια που έχει λάβει, σου λέει τα πιο βλάσφημα πράγματα.
Όποιος τροχάει συνέχεια με γνώσεις το μυαλό του και ζη απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγά-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθή, γίνη θεία, τότε βοηθάει. Διαφορετικά είναι ανθρώπινη αντιμετώπιση, μυαλό, κοσμική λογική. Το σκέτο μυαλό είναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, που χτυπάει τα μέταλλα, για να κολλήσουν, και αυτά τσαλακώνονται και δεν κολλούν.
Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Όλα τα πράγματα τα βλέπουν με την ξερή λογική. Αυτή η λογική είναι καταστροφή. «Η γνώσις φυσιοί» δεν λέει; Άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση είναι άχρηστη, φέρνει καταστροφή.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α΄
Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com
Η γνώση όμως, δίχως θείο φωτισμό είναι καταστροφή. Όσο αξίζει η γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις.
Αλλά δυστυχώς όλο το κακό ξεκινάει από το μυαλό, όταν αυτό γυρίζει μόνο γύρο από την επιστήμη, και είναι τελείως απομακρυσμένο από τον Θεό. Η επιστήμη πολύ βοηθάει, αλλά και πολύ θολώνει… Όσοι δίνουν τα πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά. Εάν ασκούνται και πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού πολλές φορές να έχουν λιγώτερα πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά (πτυχία).
Αυτό ακριβώς είναι το παράξενο στην πνευματική ζωή, το οποίο η λογική όσων διανοούμενων έχουν μέσα τους τον εαυτό τους, και όχι τον Θεό, δεν το συλλαμβάνει, γιατί έχει την στείρα κοσμική γνώση, με την κοσμική πνευματική αρρώστια, και λείπει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα , δεν κατεβαίνει με μηχανές. .. Το άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο του, όταν βρει τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. Η γνώση και η μόρφωση, είναι καλά πράγματα, αλλά εάν δεν είναι αγιασμένα, είναι πράγματα χαμένα.
Το μυαλό το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, για να βρει τον Δημιουργό του. Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους. Το μυαλό του ο άνθρωπος, πρέπει να το δουλεύει σωστά. Να το δουλεύει, στο μεγαλείο του Θεού για να βρει το Θεό. Όχι να κάνει το μυαλό του θεό. Άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους για καλό, και εφευρίσκουν καλά πράγματα, και άλλοι για καταστροφή. Είναι και το ταγκαλάκι που τους βάζει.
Η κοσμική λογική, δεν έχει καμία θέση στην πνευματική ζωή. Γιατί τα θαύματα δεν εξηγούνται με την λογική. Απλώς τα ζεις, και τα πιστεύεις. Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… Αν πάς να τα εξετάσης αυτά με την λογική, δεν γίνεται.
Στην εποχή μας που έχουν αυξηθή οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική. Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη.
Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα. Αν δεν αναποδογυρίση κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνη πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα). Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία και λογική, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δη τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο.
Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν κανείς προσπαθεί με αυτή να εξετάσει τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα. Γιατί η λογική σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι λογική αλλά υπερηφάνεια.
*****
Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο. Όταν στη μέση μπαίνει η λογική, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ,ούτε του Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνετε το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με τη λογική του, βγάζει άχρηστα το Ευαγγέλιο και τα Άγια Πατερικά βιβλία. Γιατί το Ευαγγέλιο και η κοσμική λογική δεν συμβιβάζονται. Στο Ευαγγέλιο είναι η αγάπη. Στη λογική είναι το συμφέρον. Η λογική για την πνευματική πρόοδο, είναι εμπόδιο. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Και ενώ έχουν καρδιά, η λογική τους πάει πιο μπροστά από την καρδιά τους.
Η γνώση, σε πάει μέχρι το φεγγάρι ΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό’. Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι…. ” Εμείς μ΄’ενα παξιμάδι πάμε στον Θεό !”
Ένας με μεγάλη μόρφωση, με το μυαλό του καπνισμένο από την δαιμονική επήρεια που έχει λάβει, σου λέει τα πιο βλάσφημα πράγματα.
Όποιος τροχάει συνέχεια με γνώσεις το μυαλό του και ζη απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγά-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθή, γίνη θεία, τότε βοηθάει. Διαφορετικά είναι ανθρώπινη αντιμετώπιση, μυαλό, κοσμική λογική. Το σκέτο μυαλό είναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, που χτυπάει τα μέταλλα, για να κολλήσουν, και αυτά τσαλακώνονται και δεν κολλούν.
Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Όλα τα πράγματα τα βλέπουν με την ξερή λογική. Αυτή η λογική είναι καταστροφή. «Η γνώσις φυσιοί» δεν λέει; Άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση είναι άχρηστη, φέρνει καταστροφή.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α΄
Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Τι είναι το μαρτύριο της συνειδήσεως;
Ο Μέγας Βασίλειος μας λέει ότι μαρτύριο συνειδήσεως περνούν οι: «Μάρτυρες τη βουλήσει άνευ μαστιγών καί διωγμών».
Είναι γνωστό πως στην περίοδο των διωγμών πολλοί χριστιανοί υπέμειναν το «μαρτύριο του αίματος» και θανατώθηκαν.
Αργότερα, στα ειρηνικά χρόνια, οι πιστοί αντιμετωπίζουν το επίσης επώδυνο «μαρτύριο της συνειδήσεως», δηλαδή τον συνεχή αγώνα να πετύχουν την εν Χριστώ τελείωση παλεύοντας με τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής.
Η Επίσημη Εκκλησία εξομοίωσε τα δυο αυτά μαρτύρια και τίμησε εξ΄ ίσου τους μάρτυρες με τους οσίους . Οι όσιοι μας λοιπόν είναι όλοι όσοι πέρασαν «μαρτύριο συνειδήσεως». Αυτοί είναι οι Μοναχοί, οι Ασκητές καί οι Αναχωρητές, πού έζησαν ή σε Κοινόβια Μοναστήρια ή σε σπηλιές.
Αποτέλεσμα της αυστηρής και ασκητικής αυτής ζωής είναι ή κάθαρση, ό φωτισμός, καί ή χαρίτωσή τους με τίς δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
Για τον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη μοναχική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας και των παθών, η προσπάθεια για έλεγχο των λογισμών και ο πόλεμος εναντίον των δαιμόνων.
Η έννοια της ασκητικής ζωής ενέχει την έννοια του μαρτυρίου της συνειδήσεως, κατά τη γνωστή Παύλεια αλλά και πατερική θέση ότι δεν είναι μόνο το μαρτύριο του αίματος που αγιάζει τον άνθρωπο, αλλά και το μαρτύριο της συνειδήσεως που υφίστανται όσοι θέλουν να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή.
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
Ο Μέγας Βασίλειος μας λέει ότι μαρτύριο συνειδήσεως περνούν οι: «Μάρτυρες τη βουλήσει άνευ μαστιγών καί διωγμών».
Είναι γνωστό πως στην περίοδο των διωγμών πολλοί χριστιανοί υπέμειναν το «μαρτύριο του αίματος» και θανατώθηκαν.
Αργότερα, στα ειρηνικά χρόνια, οι πιστοί αντιμετωπίζουν το επίσης επώδυνο «μαρτύριο της συνειδήσεως», δηλαδή τον συνεχή αγώνα να πετύχουν την εν Χριστώ τελείωση παλεύοντας με τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής.
Η Επίσημη Εκκλησία εξομοίωσε τα δυο αυτά μαρτύρια και τίμησε εξ΄ ίσου τους μάρτυρες με τους οσίους . Οι όσιοι μας λοιπόν είναι όλοι όσοι πέρασαν «μαρτύριο συνειδήσεως». Αυτοί είναι οι Μοναχοί, οι Ασκητές καί οι Αναχωρητές, πού έζησαν ή σε Κοινόβια Μοναστήρια ή σε σπηλιές.
Αποτέλεσμα της αυστηρής και ασκητικής αυτής ζωής είναι ή κάθαρση, ό φωτισμός, καί ή χαρίτωσή τους με τίς δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
Για τον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη μοναχική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας και των παθών, η προσπάθεια για έλεγχο των λογισμών και ο πόλεμος εναντίον των δαιμόνων.
Η έννοια της ασκητικής ζωής ενέχει την έννοια του μαρτυρίου της συνειδήσεως, κατά τη γνωστή Παύλεια αλλά και πατερική θέση ότι δεν είναι μόνο το μαρτύριο του αίματος που αγιάζει τον άνθρωπο, αλλά και το μαρτύριο της συνειδήσεως που υφίστανται όσοι θέλουν να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή.
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η δύναμη των Αγίων
- Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι αὐτοῦ τοῦ ἀσκητῆ ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὶς πεντακόσιες χιλιάδες.
- Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε.
- Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ τοῦ τὸ δώσει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.
Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου
- Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι αὐτοῦ τοῦ ἀσκητῆ ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὶς πεντακόσιες χιλιάδες.
- Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε.
- Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ τοῦ τὸ δώσει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.
Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Οι καρποί της Θείας Μετάληψης όταν λαμβάνεται άξια(Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης)
Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή.
Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμόπτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή. Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρχισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα. Κάποια νεαρή γυναίκα, πού πλησίαζε ν' αποθάνει, κοινώνησε τα 'Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε αμνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε οτιδήποτε. Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστήρια Κύριε.
"Ολοι εσείς, πού κοινωνείτε τα άγια "Αχραντα του Θεού Μυστήρια! Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας για να βλέπετε και πώς ενώνεστε με τον Κύριο, αν δηλαδή άξια κοινωνείτε. Τί παρρησία έχετε προς τον Κύριο και τη Θεοτόκο! Τί καθαρότητα πρέπει να έχετε, τί πραότητα, ταπείνωση και ακακία! Τί απάθεια προς τα γήϊνα! Και τί φλογερό πάθος για τις ουράνιες τις καθαρώτατες και αιώνιες ηδονές και απολαύσεις!
Οί άνθρωποι, στη διάρκεια ολόκληρης της γήϊνης ζωής τους, αναζητούν τα πάντα, έκτος άπο το Ζωοδότη Χριστό γι' αυτό και δεν έχουνε πνευματική ζωή, γι' αυτό και είναι παραδομένοι σε κάθε λογής πάθη, στην απιστία, την όλιγοπιστία, την ιδιοτέλεια, το φθόνο, το μίσος, τη δίψα για τις γήινες τιμές και τις ηδονές από τα φαγητά και τα ποτά. Μονάχα στο τέλος της ζωής τους αναζητούν το Χριστό —στη θεία Μετάληψη— κι αυτό, άλλοτε από κάποια βοώσα ανάγκη κι άλλοτε από κάποια συνήθεια ήδη αποδεκτή από άλλους ανθρώπους.
"Ω, Χριστέ Θεέ, Ζωή και Ανάσταση μας! Μέχρι ποιου σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιου βαθμού τυφλωθήκαμε! Τί όμως θα μας συνέβαινε, αν Σέ αναζητούσαμε, αν Σέ είχαμε μέσα στην καρδιά μας; ' Η γλώσσα είναι ανίκανη να εκφράσει τη μακαριότητα, πού γεύονται όσοι Σέ έχουν μέσα στις καρδιές τους. Γι'αυτούς, Κύριε, Εσύ είσαι και στερεή, υγιής βρώση και ανεξάντλητη πόση και ένδυμα φωτεινό και ό ήλιος και «ή ειρήνη... η υπερέχουσα πάντα νουν» (Φλπ. 4,7), ή χαρά ή άφραστη και το καθετί. Μαζί Σου, Κύριε, σαν είμαστε, όλα τα γήινα είναι τέφρα, είναι φθαρτά.
Νοιώθω ωραία να προσεύχομαι για τους συνανθρώπους μου, όταν κοινωνήσω άξια, δηλαδή ενσυνείδητα και με πλήρη επίγνωση· τότε ό Πατέρας, ό Υιός και το "Αγιο Πνεύμα, ό Θεός μου είναι μέσα μου κι έχω απέναντι Του μεγάλη παρρησία. Ό Βασιλέας των όλων είναι τότε μέσα μου, σαν σε οικητήριό Του. Ζητείς τότε ο,τι θέλεις: «Προς αυτόν έλευσόμεθα», είπε ό Κύριος, «και μονήν παρ' αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14,23)
"Ο εάν θελητε», είπε ακόμα ό Κύριος, «αίτήσασθε, και γενήσεται ύμίν» (Ίωάν. 15,7). Ανοίγουμε στους άλλους τη θύρα εισόδου στη Βασιλεία των Ουρανών μέσω του Βαπτίσματος· κι έμείς οί ίδιοι δε θα εισέλθουμε σ' αυτή; Καθαρίζουμε τους άλλους με τη μετάνοια και προσευχόμαστε για την άφεση των αμαρτιών τους· κι έμείς μήπως δε θα λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας; Ενώνουμε τους άλλους με το Χριστό στο άγιο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως κι έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα ενωθούμε μαζί Του «εν τη άνεσπέρω ήμερα της Βασιλείας του Χρίστου»;
Στό άγιο Χρίσμα μεταδίδουμε στους άλλους τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πού τους ενισχύει και τους αυξάνει πνευματικά· έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα λάβουμε ισχύ και δύναμη, από το Πανάγιο Πνεύμα και δε θ' αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα; Αληθινά, έλπίζούμε στερρά να λάβουμε τα έπηγγελμένα αγαθά κατά τη Χάρη, το έλεος και τη φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού. Είθε δε όλοι να τα λάβουν! Μόνο, να μη παραδινόμαστε στη ραθυμία και την άκηδία «και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιώμεν εις επιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ας έχουμε «το μυστήριο της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει» (Α' Τιμ. 3,9) κι ας προκύπτουμε στην αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον.
Σ' ευχαριστώ, Κύριε, γιατί μου χαρίζεις νέα ζωή κάθε φορά πού με δάκρυα μετάνοιας και ευχαριστίας τελώ τη Θεία Λειτουργία και κοινωνώ τα 'Αχραντα και Ζωοποιά Σου Μυστήρια. Στά άγια Σου Μυστήρια οφείλω την ως τώρα παράταση της ύπαρξης μου, την καθαρότητα των τρίβων μου και το καλόν όνομα ανάμεσα στο λαό Σου. Γι' αυτό το λόγο, ας αγιάζεται όλο και περισσότερο το 'Ονομα Σου το μέγα μέσα μου και μέσα σ' όλο το λαό Σου, πού φέρει το "Ονομα Σου το άγιο, αλλά και σ' όλο τον κόσμο Σου· ας έλθει ή Βασιλεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν Πνεύματι Άγίω, ας έλθει σ' όλων μας τις καρδιές, καθώς Σύ είπες: « Ένοικήσω εν αύτοίς και έμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονται μοι εις υιούς και θυγατέρας» (πρβλ. Β' Κορ. 6,16-18 και Λευΐτ. 26,12' Ίερ. 3,19)
Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης-Μετάνοια και Θεία Μετάληψη (εκδ.Τήνος)
Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή.
Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμόπτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή. Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρχισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα. Κάποια νεαρή γυναίκα, πού πλησίαζε ν' αποθάνει, κοινώνησε τα 'Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε αμνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε οτιδήποτε. Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστήρια Κύριε.
"Ολοι εσείς, πού κοινωνείτε τα άγια "Αχραντα του Θεού Μυστήρια! Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας για να βλέπετε και πώς ενώνεστε με τον Κύριο, αν δηλαδή άξια κοινωνείτε. Τί παρρησία έχετε προς τον Κύριο και τη Θεοτόκο! Τί καθαρότητα πρέπει να έχετε, τί πραότητα, ταπείνωση και ακακία! Τί απάθεια προς τα γήϊνα! Και τί φλογερό πάθος για τις ουράνιες τις καθαρώτατες και αιώνιες ηδονές και απολαύσεις!
Οί άνθρωποι, στη διάρκεια ολόκληρης της γήϊνης ζωής τους, αναζητούν τα πάντα, έκτος άπο το Ζωοδότη Χριστό γι' αυτό και δεν έχουνε πνευματική ζωή, γι' αυτό και είναι παραδομένοι σε κάθε λογής πάθη, στην απιστία, την όλιγοπιστία, την ιδιοτέλεια, το φθόνο, το μίσος, τη δίψα για τις γήινες τιμές και τις ηδονές από τα φαγητά και τα ποτά. Μονάχα στο τέλος της ζωής τους αναζητούν το Χριστό —στη θεία Μετάληψη— κι αυτό, άλλοτε από κάποια βοώσα ανάγκη κι άλλοτε από κάποια συνήθεια ήδη αποδεκτή από άλλους ανθρώπους.
"Ω, Χριστέ Θεέ, Ζωή και Ανάσταση μας! Μέχρι ποιου σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιου βαθμού τυφλωθήκαμε! Τί όμως θα μας συνέβαινε, αν Σέ αναζητούσαμε, αν Σέ είχαμε μέσα στην καρδιά μας; ' Η γλώσσα είναι ανίκανη να εκφράσει τη μακαριότητα, πού γεύονται όσοι Σέ έχουν μέσα στις καρδιές τους. Γι'αυτούς, Κύριε, Εσύ είσαι και στερεή, υγιής βρώση και ανεξάντλητη πόση και ένδυμα φωτεινό και ό ήλιος και «ή ειρήνη... η υπερέχουσα πάντα νουν» (Φλπ. 4,7), ή χαρά ή άφραστη και το καθετί. Μαζί Σου, Κύριε, σαν είμαστε, όλα τα γήινα είναι τέφρα, είναι φθαρτά.
Νοιώθω ωραία να προσεύχομαι για τους συνανθρώπους μου, όταν κοινωνήσω άξια, δηλαδή ενσυνείδητα και με πλήρη επίγνωση· τότε ό Πατέρας, ό Υιός και το "Αγιο Πνεύμα, ό Θεός μου είναι μέσα μου κι έχω απέναντι Του μεγάλη παρρησία. Ό Βασιλέας των όλων είναι τότε μέσα μου, σαν σε οικητήριό Του. Ζητείς τότε ο,τι θέλεις: «Προς αυτόν έλευσόμεθα», είπε ό Κύριος, «και μονήν παρ' αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14,23)
"Ο εάν θελητε», είπε ακόμα ό Κύριος, «αίτήσασθε, και γενήσεται ύμίν» (Ίωάν. 15,7). Ανοίγουμε στους άλλους τη θύρα εισόδου στη Βασιλεία των Ουρανών μέσω του Βαπτίσματος· κι έμείς οί ίδιοι δε θα εισέλθουμε σ' αυτή; Καθαρίζουμε τους άλλους με τη μετάνοια και προσευχόμαστε για την άφεση των αμαρτιών τους· κι έμείς μήπως δε θα λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας; Ενώνουμε τους άλλους με το Χριστό στο άγιο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως κι έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα ενωθούμε μαζί Του «εν τη άνεσπέρω ήμερα της Βασιλείας του Χρίστου»;
Στό άγιο Χρίσμα μεταδίδουμε στους άλλους τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πού τους ενισχύει και τους αυξάνει πνευματικά· έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα λάβουμε ισχύ και δύναμη, από το Πανάγιο Πνεύμα και δε θ' αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα; Αληθινά, έλπίζούμε στερρά να λάβουμε τα έπηγγελμένα αγαθά κατά τη Χάρη, το έλεος και τη φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού. Είθε δε όλοι να τα λάβουν! Μόνο, να μη παραδινόμαστε στη ραθυμία και την άκηδία «και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιώμεν εις επιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ας έχουμε «το μυστήριο της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει» (Α' Τιμ. 3,9) κι ας προκύπτουμε στην αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον.
Σ' ευχαριστώ, Κύριε, γιατί μου χαρίζεις νέα ζωή κάθε φορά πού με δάκρυα μετάνοιας και ευχαριστίας τελώ τη Θεία Λειτουργία και κοινωνώ τα 'Αχραντα και Ζωοποιά Σου Μυστήρια. Στά άγια Σου Μυστήρια οφείλω την ως τώρα παράταση της ύπαρξης μου, την καθαρότητα των τρίβων μου και το καλόν όνομα ανάμεσα στο λαό Σου. Γι' αυτό το λόγο, ας αγιάζεται όλο και περισσότερο το 'Ονομα Σου το μέγα μέσα μου και μέσα σ' όλο το λαό Σου, πού φέρει το "Ονομα Σου το άγιο, αλλά και σ' όλο τον κόσμο Σου· ας έλθει ή Βασιλεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν Πνεύματι Άγίω, ας έλθει σ' όλων μας τις καρδιές, καθώς Σύ είπες: « Ένοικήσω εν αύτοίς και έμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονται μοι εις υιούς και θυγατέρας» (πρβλ. Β' Κορ. 6,16-18 και Λευΐτ. 26,12' Ίερ. 3,19)
Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης-Μετάνοια και Θεία Μετάληψη (εκδ.Τήνος)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Ο δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως από δύο ψυχικές ασθένειες. Από ολιγοπιστία κι από φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα δύο μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στον Θεό κι είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα δυσάρεστα που τυχόν Εκείνος θα παραχωρήσει.
Η υπερβολική τόλμη πάλι και καταφρόνηση των κινδύνων γεννώνται ή από μεγάλη πίστη στον Θεό ή από τη σκληροκαρδία του ανθρώπου. Και τη σκληροκαρδία ακολουθεί απαραιτήτως η υπερηφάνεια, την πίστη όμως η αληθινή ταπεινοσύνη.
(Αγ.Ισαάκ Σύρος)
Η υπερβολική τόλμη πάλι και καταφρόνηση των κινδύνων γεννώνται ή από μεγάλη πίστη στον Θεό ή από τη σκληροκαρδία του ανθρώπου. Και τη σκληροκαρδία ακολουθεί απαραιτήτως η υπερηφάνεια, την πίστη όμως η αληθινή ταπεινοσύνη.
(Αγ.Ισαάκ Σύρος)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η προσευχή είναι μία περιπέτεια...
«Ή προσευχή είναι μια περιπέτεια, ή οποία δεν προκαλεί μόνο συγκινήσεις στην ψυχή, αλλά την επιφορτίζει με νέες ευθύνες. Όταν αρχίζουμε προοδευτικά να κατανοούμε τα πνευματικά πράγματα, είμαστε πλέον υπόλογοι για το πώς αξιοποιούμε αυτή τη γνώση και πρέπει να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ενώπιον του αοράτου Κυρίου, σαν να ήταν ορατός και να Τον βλέπαμε».
Επίσκοπος Αντ.Μπλούμ
«Ή προσευχή είναι μια περιπέτεια, ή οποία δεν προκαλεί μόνο συγκινήσεις στην ψυχή, αλλά την επιφορτίζει με νέες ευθύνες. Όταν αρχίζουμε προοδευτικά να κατανοούμε τα πνευματικά πράγματα, είμαστε πλέον υπόλογοι για το πώς αξιοποιούμε αυτή τη γνώση και πρέπει να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ενώπιον του αοράτου Κυρίου, σαν να ήταν ορατός και να Τον βλέπαμε».
Επίσκοπος Αντ.Μπλούμ
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η δύναμη της προσευχής
Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.
Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.
Ένα βράδυ τον είδα εις τον ύπνο μου (όραμα· ήτο αποκάλυψις Θεού), να με φιλεί και να μου λέει: «Ευχαριστώ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σε καλύτερη θέση!» Τότε βλέπω και τη γιαγιά μου, να με πιάνει από το χέρι και να μου λέει: «Παιδί μου, προσευχήσου και για μένα, ίνα πάω εκεί που είναι και ο παππούς σου τώρα». Ήταν ολοζώντανο αυτό που έβλεπα. Αισθανόμουνα ότι ήσαν νεκροί.
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.
Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.
Ένα βράδυ τον είδα εις τον ύπνο μου (όραμα· ήτο αποκάλυψις Θεού), να με φιλεί και να μου λέει: «Ευχαριστώ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σε καλύτερη θέση!» Τότε βλέπω και τη γιαγιά μου, να με πιάνει από το χέρι και να μου λέει: «Παιδί μου, προσευχήσου και για μένα, ίνα πάω εκεί που είναι και ο παππούς σου τώρα». Ήταν ολοζώντανο αυτό που έβλεπα. Αισθανόμουνα ότι ήσαν νεκροί.
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 37040
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει ...; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ' αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Πηγή το βιβλίο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄
Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει ...; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ' αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Πηγή το βιβλίο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄