Η έρημος του Αγίου Όρους

[Dimitris39]

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΙ «ΓΥΜΝΟΙ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΌΡΟΥΣ.


Προ καιρού έλαβα γράμμα σου και μου γράφεις δια τους «Γυμνούς» του Άγιου Όρους, όπου ζώσιν από την Αγία Άννα μέχρι τα Κρύα Νερά. Αυτοί οι Πατέρες, οι «Γυμνοί», είναι διαδοχικώς από τον άγιο Πέτρο τον Αθωνίτη. Και όπως ό άγιος Πέτρος έκαμε τελεία υπακοή εις την Παναγία, αφού τον ελευθέρωσε από την φυλακή του Σαμαρά, έτσι και αυτοί έχουν φυλάξει τελεία υπακοή εις τους πνευματικούς των πατέρας. Και ή Κυρία Θεοτόκος γνωρίζοντας τον πόθο των και ότι είναι όντως δοχεία της ταπεινοφροσύνης, τους ενώνει με τους αγίους Αγγέλους και αφήνουν το κατάλυμά των και εξέρχονται εις το πέλαγος της άμεριμνίας, ή οποία τους ανυψοί στον θείο έρωτα.

Μου γράφεις δε ακόμη, ότι δεν δύνασαι να λησμονήσεις τα λόγια του παπά Μακαρίου, πού σας είπε την ημέρα του αγίου Αρτεμίου εις το τραπέζι όπου τρώγατε, προσθέτοντας και τούτο:

« Αχ, Γέροντά μου, εις τί ύψη θεωρίας και θείου έρωτος έχουν αξιωθεί αυτοί οι χιλιομακάριοι Πατέρες ημών».

Εν ολίγοις σου γράφω, ότι είσαι υποχρεωμένος να γυμνώσης τον εαυτόν σου, όσον δύνασαι, από όλα τα πάθη ζων εν τω Κοινοβίω της Σίμωνος Πέτρας. Και όταν ξεγυμνωθείς από αυτά, τότε θα εννοήσεις, τί είναι ή καλογερική ζωή εν τω Κοινοβίω όπου ευρίσκεσαι και ζεις. Διότι εις τας ημέρας μου υπήρχαν πνευματικοί πατέρες αγωνιζόμενοι διά να φθάσουν εις τα ύψη του θείου έρωτος.

Μεταξύ αυτών ήτο και ένας Μοναχός ονομαζόμενος Κήρυκος, ό όποιος είχε έλθει στην Αγία Άννα. Πέρασαν από μίαν Καλύβι και χαιρέτησε τούς αδελφούς, αφού τούς χαιρέτησε εξήλθε εκ της Καλύβης, καθώς μου διηγήθηκε ένας αδελφός, πού πέθανε. Τί έγινε αυτός εις τα ενδότερα της ερήμου, κανείς δεν γνωρίζει, εάν υπάρχει εις την ζωή ή όχι.

Με αυτόν είμεθα μαζί αρχάριοι. Εάν του έλεγαν ό μακαρίτης ό Γέροντας, ό παπά -Ίωαννίκιος, έμπα μέσα στο καλάθι να κατέβης εις τον κήπο, αυτός έκανε τελεία υπακοή, ή οποία τον είχε αξιώσει και εντός του Κοινοβίου το άείρρυτον δάκρυον, όπου είναι το πρώτον σημείο της αγάπης του Θεού.

Ουδέποτε άργολόγησε, άλλα ήταν πάντοτε σύννους, κρατών την αδιάλειπτο ευχή όχι την μετά βίας γινομένη, αλλά την ευχή, ήτις πηγάζει εκ μέσης καρδίας, καθώς λέγει ένας Όσιος: «εγώ καθεύδω και ή καρδία μου γρηγορεί».

Εις αυτήν την εργασία είχε διδάσκαλο τον πνευματικόν παπά Ματθαίον, ό όποιος έκτισε έναντι του σπηλαίου του οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Σίμωνος ένα ησυχαστήριο και εις αυτό ησύχαζε προσευχόμενος αδιαλείπτως.

Αυτού του αδελφού το πρόσωπον ηλλοιούτο, και οι γνωρίζοντες τους καρπούς αυτής της εργασίας έδόξαζον τον πανάγαθο Θεό, όπου υπήρχαν αδελφοί του Κοινοβίου να εργάζονται την στερεά τροφή, ή οποία δωρείτε εις αυτούς υπό του πανάγαθου Θεού δια της ταπεινοφροσύνης.

Και συ, αγαπημένο παιδί της Παναγίας, πρόσεχε να έχεις το «αεί μέμφεσθαι», να δέχεσαι τας ύβρεις των μακρότερων σου και να μη λέγεις, ότι είσαι εκ της θεολογικής Σχολής τής Ροζαρίου, όπου έμαθες τα γράμματα, αλλά να εργάζεσαι να μάθεις τα υπερουράνια γράμματα τής Μοναχικής Πολιτείας. Διδάσκαλο' αυτήν έλεγαν οι άγιοι Πατέρες, Γρηγόριος και Βασίλειος, υπάρχοντες εν την ησυχία τής Καισαρείας, ότι ματαίως άφησαν αυτήν την υπερουράνιο ζωή τής ησυχίας και δαπάνησα τον καιρόν των εις τας σχολάς των Αθηνών διά την θύραθεν σοφία.

ΒΙΒΛ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

[Dimitris39]

ΣΤΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΧΑΡΙΤΩΝ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/201 ... _4840.html
Πετροοοο στο χαριζω

[Dimitris39]

ΤΙ ΈΓΡΑΨΕ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΑΛΤΩΦ ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ ΣΩΦΡΟΝΙΟ ΣΤΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ.


Έτος 1977

… έναν ζωγράφο, τον Μ. Α. Παλτώφ, που είχε δημοσιευθή στο Περιοδικό «Ήλιος» το έτος 1950. Ο Παλτώφ είχε επισκεφθή πριν λίγα χρόνια τον Γέροντα Σωφρόνιο στα Καρούλια και περιέγραψε τόσο το περιβάλλον όσο και την διαμονή του μια βραδυά εκεί. Επειδή ο Γέροντας Σωφρόνιος τότε, που δημοσιεύθηκε το κείμενο αυτό, ζούσε στο Παρίσι, ο Παλτώφ στην περιγραφή άλλαξε το όνομά του και αντί Σωφρόνιο τον αποκαλούσε Αθανάσιο. …


«Είς γέρων καλόγηρος με περίλυπον έκφρασιν, αδύνατος, περιβεβλημένος ράκη, μου ήνοιξε την θύραν. Τον ηρώτησα πού ευρίσκεται η καλύβη του πατρός Αθανασίου (σημείωση: του Γέροντος Σωφρονίου), τον οποίον ήθελα να ιδώ.

Χωρίς να κάμη την παραμικράν ερώτησιν, με ωδήγησεν εκεί όπου ήθελα. Εις την εξώθυραν εστέκετο ο πατήρ Αθανάσιος. Δεν είναι αυτό το όνομά του, αλλά σεβόμενος την επιθυμίαν του να διακόψη πάσαν σχέσιν με τον κόσμον, τον αποκαλώ Αθανάσιον. Ένας τύπος λεπτός και ευγενικός νέος, ξανθός, αδύνατος, χλωμός με θαυμάσια γαλάζια μάτια.

- Καλώς ήρθατε· μου λέγει και μου τείνει την χείρα. Περάστε μέσα.

Η καλύβα του δεν διέφερε από τας άλλας, όπως τας περιέγραψα. Ευρίσκεται εις μέρος απόκρημνον και η θέα και ο ορίζων είχον αφάνταστον μεγαλοπρέπειαν. Ο σωλήν εκ του υδραγωγείου του εστηρίζετο και αυτός επί μικρού δένδρου και άδειων τενεκέδων. Ένας μικρός φούρνος πέτρινος εχρησίμευεν ως μαγειρείον. Δύο καθίσματα εις την αυλήν και ένα μικρόν εδώλιον δια τραπέζι. Δεξιά, η ρωγμή του σπηλαίου η οποία ήτο και η τελευταία κατοικία του προκατόχου. Εις αυτήν την ρωγμήν θα τερματίση την ζωήν του και ο πατήρ Αθανάσιος, όταν ο Θεός τον καλέση πλησίον του.

- “Καθήσατε”, μου λέγει, ζητών συγνώμην διότι δεν ηδύνατο να με δεχθή καλύτερον. “Δεν είμεθα συνηθισμένοι δι’ επισκέπτας”.

Είχον ακούσει από καιρού δια τον άνθρωπον αυτόν. Μεγάλης μορφώσεως, ζωγράφος με ιδιοφυΐαν, ομιλεί πλείστας γλώσσας. Φιλοξενών [//271] με κάποτε είχε κάμει ωραίας εκθέσεις ζωγραφικής εις το Παρίσι. Έζη δια την τέχνην και εζήτει ένα νέον σταθμόν δια την ζωγραφικήν. Έχων κλίσιν εις την ανάγνωσιν θρησκευτικών βιβλίων, ενόμισε (σημείωση: δική του κρίση) μίαν ημέραν ότι ανεκάλυψε μέσα εις τα βιβλία αυτά την οδόν που έπρεπε να ακολουθήση. Δεν εβράδυνε πολύ. Κατ’ ευθείαν εις το Άγιον Όρος. Δόκιμος, κατ’ αρχάς, έγινε καλόγηρος και διέμενε εις έν μοναστήριον. Αλλά η ζωή του μοναστηρίου δεν τον ικανοποίησε. Την εύρισκε πολύ κοσμικήν. Εγένετο ερημίτης. Αυτός ήτο ο συνομιλητής μου, που εστέκετο όρθιος ενώπιόν μου, με το μειδίαμα στα χείλη.

Δεν υπήρχε τίποτε το θεατρικόν, τίποτε το επίπλαστον εις αυτόν.
- Θα πεινάτε, μου είπε. Επιτρέψατέ μου να σας προσφέρω κάτι.

Απεποιήθην και εζήτησα συγνώμην διότι τον ανησύχησα ερχόμενος αιφνιδίως εις τόσον ακατάλληλον ώραν.
- Καλά εκάματε και ήλθατε. Θέλω να πάρετε κάτι.

Εκρέμασε εις το σύρμα μίαν μικράν λάμπαν πετρελαίου και υπό το αμυδρόν της φως επλησίασε εις το τζάκι του, όπου εζέστανε ένα μικρό μπρίκι με ένα περίερχον αφέψημα. Ήτο ταχίνι, το οποίον με ολίγον άρτον απετέλεσε το δείπνον μας εκείνο το βράδυ.

Συνωμιλήσαμεν ως φίλοι επί μακρόν. Ήτο ήδη δύο μετά τα μεσάνυχτα, και εν τούτοις δεν ησθανόμην την παραμικροτέραν κούρασιν, αν και είχα πεζοπορήσει όλην την ημέραν. Ήμην ευχαριστημένος που μου εδίδετο ευκαιρία να μάθω μερικά πράγματα, σχετικά με τας σκέψεις αυτών των ανθρώπων. Ο πατήρ Αθανάσιος το είχε μαντεύσει άμα τη αφίξει μου.
- Θα θέλετε, μου είπε, να μάθετε πράγματα εκτός των ορίων της κοσμικής ζωής.
- Αυτό είνε αληθές, του είπα. Ήθελα να σας ερωτήσω μερικά πράγματα. Λόγου χάριν, σεις, πάτερ Αθανάσιε, ευρήκατε εδώ που ήλθατε ό,τι εζητούσατε;
- Ασφαλώς, απήντησε. Έχω απόλυτον πεποίθησιν περί αυτού
- Καλά. Σεις, ζωγράφος με ιδιοφυΐαν, ησθάνθητε τόσο πολύ την φωνήν του Θεού, ώστε ήλθατε εδώ;
- Αυτό συνέβη βαθμηδόν, χωρίς και εγώ να το καταλαβαίνω. [//272] Μέχρι τινός δεν εζούσα παρά μόνον δια την τέχνην. Ήθελα την τέχνην να επανέλθη εις την εποχήν της Αναγεννήσεως. Αντελήφθην ότι αυτό δεν ήτο δυνατόν και σιγά-σιγά ήλλαξα κατεύθυνσιν με την ανάγνωσιν θρησκευτικών βιβλίων. Εφαντάσθην (σημείωση: προσπάθεια να κρύψη τον εαυτόν του) ότι εφωτίσθην δια τον δρόμον που έπρεπε να ακολουθήσω. Και ιδού με.
- Εγκαταλείψατε τελείως την ζωγραφικήν;
- Μάλιστα, εντελώς και από ετών δεν έπιασα πέννα. Είμαι ικανοποιημένος με την νέαν μου ζωήν.

Με αυτήν την συνομιλίαν εκόντευε να ξημερώση. Είχα τόσον επηρεασθή από το περιβάλλον, ώστε ενόμιζα ότι διέκρινα εις τον θόρυβον των κυμάτων αόρατα όντα, τα οποία ήσαν πλησίον μας. Ήθελα αν μάθω πώς επερνούσε την ζωήν του το φθινόπωρον και τον χειμώνα.

Συμβαίνει, όπως μου έλεγε, να μη δύναται από τον δυνατόν αέρα να κρατηθή όρθιος.

Η θάλασσα εις εκείνο το μέρος είνε εξαιρετικώς αγρία και επικίνδυνος. Ενίοτε η στέγη αφαρπάζεται από τον άνεμον. Δυστυχήματα συνέβησαν όχι ολίγα. Ο εφοδιασμός των ερημιτών γίνεται δια λέμβων, αι οποίαι αποθέτουν τα ολίγα τρόφιμα, ψωμί και τσάι εις καλάθια, τα οποία κρέμονται από τους βράχους και κατόπιν τα ανασύρουν οι ερημίται.

Ο ερημίτης αποθνήσκει μέσα εις την καλύβην του και το σώμα του θάπτεται εκεί από εκείνον ο οποίος θα τον διαδεχθή εις την θέσιν αυτήν.
Έπεσα να κοιμηθώ επάνω εις μίαν σανίδα, όπου είχε στρωθή μία κουβέρτα. Είχα τόσην ζωηρήν εντύπωσιν, ώστε δεν έκλεισα μάτι έως ότου εξημέρωσε και έπρεπε να φύγω, επειδή η βάρκα μου με τας αποσκευάς με επερίμενε και όταν ανέτελλεν ο ήλιος θα έβγαινε αέρας, οπότε η απομάκρυνσις θα ήτο δυσχερής.

Έσφιξα το χέρι του συνομιλητού μου και αυτός με ηυχαρίστησε με συγκίνησιν, διότι τον επεσκέφθην.
- Ο Θεός μαζί σου, μου λέγει.
Η βάρκα εξεκόλλησε από τον βράχον και επί ώραν παρηκολούθουν το άγριον και μεγαλοπρεπές θέαμα της αξένου ακτής, επί της οποίας ακόμη διεκρίνετο η λεπτή σιλουέττα του ερημίτου».



Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
«Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ»
Βίος και πολιτεία του Γέροντος Σωφρονίου του ησυχαστού και θεολόγου

[Dimitris39]

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩ

Αναμνήσεις επισκέψεων στο Άγιον Όρος.

Για τον επισκέπτη του Αγίου Όρους, ή οδοιπορία στην έρημο, δηλαδή Κατουνάκια, Καρούλια, Καυσοκαλύβια, Κερασιά, Άγιος Πέτρος, Άγιος Βασίλειος και Άκράθως, είναι ή κορύφωση. Ζεις από κοντά τη σκληρή και γεμάτη στερήσεις ζωή των ασκητών. Διερωτάσαι πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωπο, που πολλοί δεν έχουν πάει σε σχολείο, να κουβεντιάζουν μαζί σου για οποιοδήποτε θέμα σε απασχολεί και να σου δίδουν λύση, σαν να είναι διπλωματούχοι ψυχαναλυτές και κοινωνιολόγοι. Τη σημερινή εποχή στο Άγιον Όρος μονάζουν πολλοί μοναχοί που έχουν τελειώσει πανεπιστήμια. Αυτό είναι καλό. Όμως την ιστορία του Αγίου Όρους την έχουν γράψει άνθρωποι αγράμματοι, πού όταν πήγαν στο Άγιον Όρος δεν ήξεραν να γράψουν ούτε το όνομα τους.

Παράδειγμα σύγχρονο αποτελεί ό Γέρων Ιωσήφ. Άνθρωπος αγράμματος ήταν, αλλά αν διαβάσεις το βιβλίο πού εξέδωσε ή μονή Φιλόθεου «Έκφράσις μοναχικής εμπειρίας», πού περιέχει τις απαντήσεις του Γέροντα σε επιστολές και ερωτήματα λαϊκών και μοναχών, πού ζητούσαν τη συμβουλή του διαπιστώνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα μεγάλης μορφώσεως θεολόγο και κοινωνιολόγο. Κι όμως τα γράμματα του ήταν εντελώς ανορθόγραφα. Αν σε συναρπάζει ή ανάγνωση των επιστολών του, φαντάσου να τον ακούς να σου μιλάει. Αυτό δείχνει ότι για να ακολουθήσεις τον δρόμο του Θεού δεν χρειάζονται ταμπέλες. Περιπλανήθηκα ημέρες και ώρες ατέλειωτες στα άγια χώματα του Περιβολιού της Παναγίας, βίωσα τη συγκλονιστική αγιορείτικη φύση και έζησα ανεπανάληπτες στιγμές.

Τον Ιούνιο του 1994 κατεβήκαμε στον άρσανά της μονής Χιλανδαρίου. Αντικρίσαμε ένα θαυμάσιο τοπίο. Ή μονή βρίσκεται στη μέση ενός καταπράσινου δάσους και περιβάλλεται από τείχη και πανύψηλα κυπαρίσσια. Μία θέα πού δύσκολα συναντάς σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Στην είσοδο της μονής οι φλαμουριές μοσχοβολούσαν. Μάς ξενάγησε ό μοναχός Μακάριος και μας οδήγησε στη θαυματουργή κληματαριά, ηλικίας 800 ετών, πού ενώ σου δίνει την εντύπωση ότι έχει ξεραθεί, είναι γεμάτη σταφύλια. Ή μονή Χιλανδαρίου έχει σήμερα 27 μοναχούς. Από εκεί πήγαμε στη μονή Έσφιγμένου, πού σήμερα έχει 65 μοναχούς και από εκεί στη βουλγάρικη μονή Ζωγράφου με ηγούμενο τον π. Ευθύμιο. Εκεί διανυκτερεύσαμε και ό ηγούμενος ήταν απογοητευμένος, γιατί όπως μάς είπε «δεν έχει πλέον δύναμη ή Ζωγράφου». Πράγματι σ' αυτό το μεγάλο μοναστήρι, πού άλλοτε έσφυζε από ζωή, σήμερα έχουν μείνει μόνο 9 Βούλγαροι μοναχοί. Για να πάμε από την Έσφιγμένου στη Ζωγράφου κάναμε διαδρομή 3 ωρών με τα πόδια, μέσα στο πυκνό δάσος και παρά την κούραση μας την ευχαριστηθήκαμε. Δεν βρίσκεις την ευκαιρία να περπατάς μέσα σε τέτοιο φυσικό περιβάλλον κάθε μέρα.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, γιατί έχω περπατήσει κάθε γωνία του Αγίου Όρους. Από την κορυφή του Άθωνα μέχρι το τελευταίο Κελί. Έχω γνωρίσει πολλούς μονάχους του Αγίου Όρους, ανεξαρτήτως εθνικότητος, τους οποίους θαυμάζω όλους για την πίστη τους και τις προσπάθειες πού κάνουν τόσο απέναντι στον Θεό, τον όποιο υπηρετούν με αφοσίωση, όσο και απέναντι στους ανθρώπους, τούς οποίους φιλοξενούν με μεγάλη αγάπη. Έχω περπατήσει πολύ στ' αγιασμένα χώματα του Αγίου Όρους και δεν έχω μετανιώσει ποτέ μου, παρά τ' ότι έχω κάποια χρόνια στην πλάτη μου. Πιστεύω ότι με βοηθά ό Θεός και μου δίδει κουράγιο και όρεξη, για να συνεχίσω τις επισκέψεις μου. Τρέφω μεγάλη αγάπη για τούς μοναχούς, ιδιαίτερα για τούς ερημίτες, πού δεν έχουν και πολλά μέσα επιβιώσεως, αλλά κάθε φορά πού πηγαίνω ή επικοινωνώ μαζί τους, ανταποδίδουν περίσσια την αγάπη.

Τον Ιούνιο του 1996 πήγαμε πάλι στην αγαπητή αγιορείτικη έρημο. Έχω δει μοναχό στα Κατουνάκια πάνω στα βράχια, πού είχε φυτεμένα κάτι μαρούλια σε κάτι πεζούλες από χώμα πού είχε κουβαλήσει ό ίδιος και αυτά ήταν ή μοναδική του τροφή. Και να δείτε κάτι μαρούλια πού δεν τα τρώγανε ούτε πεινασμένες κατσίκες. Πολλές φορές περνάνε μήνες ολόκληροι για να τούς επισκεφτούν στα Κελιά τους άλλοι μοναχοί ή λαϊκοί. Απ' αυτούς τούς ασκητές παίρνεις σε λίγο χρόνο όλη την ευλογία και τη σοφία, πού ενδεχομένως αναζητάς σε όλη σου τη ζωή σε βιβλία και σε ειδικούς. Γι' αυτό μ' αρέσει το περιβάλλον και οι άνθρωποι της ερήμου. Έχω γίνει με τούς Γέροντες ασκητές φίλος και αδελφός. Καμιά φορά τούς φτιάχνω στο τσαγκαράδικο μου καμιά παντόφλα και τούς στέλνω και κανένα ψωμάκι ή παξιμάδι ή φρούτο και νοιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι μου, σαν να τούς χάρισα τον κόσμο όλο. Σκεφτείτε αυτούς τούς αγίους ανθρώπους να είναι υποχρεωμένοι σε μένα τον ταπεινό και ασήμαντο τσαγκάρη του Πολύγυρου, για μια προσφορά πού δεν κοστίζει απολύτως τίποτα σε μένα. Έχω τύχει σε περιπτώσεις πού πηγαίνω σε κάποιον ερημίτη μισό κιλό ζάχαρη κι ένα σακουλάκι καφέ, από τις έτοιμες συσκευασίες, κι ό Γέροντας κάνει τόση χαρά, σαν να του χαρίζεις χρυσάφι. Και το παράδοξο είναι ότι δεν τα θέλουν για τούς εαυτούς τους, αλλά για να έχουν να προσφέρουν ένα καφέ η ένα λουκούμι στους επισκέπτες τους.

Κατηφορίσαμε για τους Δανιηλαίους. Ό Γέροντας Δανιήλ Σμυρναίος ό Κατουνακιώτης, ό ιδρυτής του ησυχαστηρίου αυτού, γεννήθηκε το 1844 και κοιμήθηκε στα Κατουνάκια το 1929. Σπουδαίος πατέρας, που άφησε τη σφραγίδα του στο Άγιον Όρος. Έζησε σε δύσκολες από πνευματική άποψη εποχές και μαζί με τους άλλους μεγάλους πατέρες της εποχής του, στήριξαν την Ορθοδοξία και τον μοναχισμό, που δεχόταν τότε πολλές επιθέσεις. Στο προαύλιο του ησυχαστηρίου βρίσκεται ή προτομή του. Σήμερα ή αδελφότητα των Δανιηλαίων αριθμεί 10 μονάχους, ευγενικούς, πρόσχαρους και φιλόξενους. Ασχολούνται με την αγιογραφία και είναι δεξιοτέχνες ψάλτες. Προχωρήσαμε προς τους Θωμάδες κι είδαμε τον Γέροντα Κυπριανό στο εργαστήριο του ασημιού.

Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε από το 1981, εδώ και 30 χρόνια, έως 15.1.2011, οι επισκέψεις μου στο Άγιον Όρος να είναι 82. Στην αρχή, ομολογώ πώς είχα μία προκατάληψη και μία επιφύλαξη απέναντι στον μοναχικό βίο. Γρήγορα όμως, σχεδόν από την πρώτη επίσκεψη, απέβαλα αυτό το συναίσθημα. Μετά από κάθε επίσκεψη στο Άγιον Όρος επιστρέφω συγκινημένος με γεμάτη την ψυχή, παραδειγματισμένος από την ευσέβεια, την ευλάβεια και την καλοσύνη των μοναχών. Το μοναδικό φυσικό περιβάλλον, με τη μυστηριακή χριστιανική ατμόσφαιρα που εντυπωσιάζει. Κάθε σπιθαμή του Αγίου Όρους έχει την ξεχωριστή του ιστορία και μακάρι να είχα μάθει πέντε γράμματα, για να τη μεταφέρω στους φίλους μου. Γι' αυτό αρκούμαι στις εμπειρίες μου και σ' όσα μπορώ να διηγηθώ, ελάχιστα και ασήμαντα, μπροστά στο μεγαλείο του Αγίου Όρους. Είθε ό Θεός να έχει καλά όλο τον κόσμο κι εμένα, για ν' αξιωθώ να επισκεφθώ και άλλες φορές το Άγιον Όρος.

Πολύγυρος, Ιούλιος 2011 Αναστάσιος Καστρέτσιος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΡΩΤΑΤΟ ΑΡΙΘΜ.124

[Dimitris39]

Η Έρημος …

Υπάρχουν πέντε οικισμοί που πλαισιώνουν το νοτιότερο σημείο του Αγίου Όρους, το ακρωτήριο Νυμφαίον. Είναι κτισμένοι σε απόκρημνους βράχους μερικές φορές σε υψόμετρα πάνω από 800 μ. Μετά από μισής ώρας πορεία από τη Σκήτη της Μικρής Αγίας Άννας, στη βραχώδη ακτή βρίσκεται η ασκητική περιοχή Καρούλια και περίπου 400 μ. ψηλότερα κουρνιάζουν τα Κατουνάκια.

Σε απόσταση μισής ώρας προς τα ανατολικά, σε ύψος 600 μ. είναι κτισμένη η παλιά Σκήτη του Αγίου Βασιλείου και τέλος, 800 μ. πάνω από τη νότια πλευρά της ανατολικής ακτής, σε ομαλό έδαφος στο χείλος μιας χαράδρας πάνω απ' τη θάλασσα, βρίσκεται η Κερασιά.




ΟΙ ΄΄ΜΙΜΗΤΕΣ΄΄ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ..

Ερημίτες στα ΄΄φρικτά΄΄ Καρούλια του Αγίου Ορους.

Ειναι η ποιό απόκρυμνη περιοχή στον Άθωνα και μέσο μετακίνησης ειναι οι αλυσίδες που ειναι καρφωμένες στα βράχια και μια ξυλινη σκάλα που βλέπεται στη φωτό.Αφιερωμένοι ολοκληρωτικά στον ύψιστο.

Η σκλήρη ασκηση ειναι τρόπος ζωής.

Μια επιλογή που κυρίως απαιτεί άπειρη πίστη και αγαπή στον τριαδικό θεό μας.

Ο ασκητής δεξιά εγκαταβοιεί σε σπήλαιο(η φωτο ειναι πρόσφατη).Οι γέροντες στη φωτό ειναι οι Σεραφείμ και Γαβριήλ.(Εχουν κοιμηθεί)

[Dimitris39]

ΣΤΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΡΩΣΟΙ

Α. Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ


Ό Γέρων Παρθένιος, κατάγονταν από πριγκηπική οικογένεια των Τσάρων της Ρωσίας, 18 χρόνων έγινε Μοναχός στο Κελί «Άγιος Νικόλαος Βουραζέρη», ασκήθηκε στην υπακοή, στην ταπείνωση και εξουθένωση της κοινοβιακής Καλογερικής, αλλά ό πόθος της τέλειας ησυχίας τον εξανάγκασε να φύγει από το Κελί και να πάει στα Καρούλια, όπου έδειξε τέλεια αυταπάρνηση και μεγάλη αγάπη προς όλους τους ερημίτες Πατέρες, τους οποίους έβλεπε σαν αγίους και επίγειους αγγέλους του Θεού.

Βοηθούσε όλους γενικά και δεν άφηνε κανένα να μπει στο δωμάτιο του, για να μην δει που κοιμόταν κάτω στο σπήλαιο και ποτέ σε κρεβάτι. Είχε βιβλική μορφή, ήταν σεβάσμιος και μόνη ή όψη του φανέρωνε την ευγενική του καταγωγή.


Το κομβοσχοίνι από Το χέρι και ή ευχή από Το στόμα δεν έλειπαν -ποτέ και μόνο που τον έβλεπες προκαλούσε Το δέος και Το σεβασμό και ήταν πολύ αγαπητός. Από την πολλή άσκηση δεν άντεξε για πολλά χρόνια και τον κάλεσε ό Κύριος στους ουράνιους θαλάμους να χαίρεται αιώνια με τον αιώνιο Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και Το Άγιο Πνεύμα.


Β. Ο ΓΕΡΩΝ ΖΩΣΙΜΑΣ Ο ΚΑΛΑΘΟΠΟΙΟΣ

Άλλος σπουδαίος και πολύ ενάρετος Ρώσος ήταν ό Γέρων Ζωσιμάς, μεγάλος αξιωματικός του Τσαρικού Στρατού και μετά την κατάρρευση του Τσαρικού καθεστώτος, ήρθε στην Ιερά Μονή του Άγιου Παντελεήμονος, επισκέφθηκε και προσκύνησε στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο «Σαράι» τη Σκήτη του Προφήτη Ηλίου, πού και οί δυο αυτές Σκήτες ήταν κατασκευασμένες και επανδρωμένες από αδελφούς Μοναχούς Ρωσικής καταγωγής. Δεν έμεινε σε καμιά άπ' Αυτές πού επισκέφθηκε αλλά Το πνεύμα του αναπαύθηκε στα απότομα και Βραχώδη Καρούλια.


Στα Καρούλια ήταν από όλους αγαπητός, άλλα για να μη δίνει σε κανένα βάρος και γίνεται ενοχλητικός, έμαθε και Έφτιαχνε καλάθια. Αυτό είχε για εργόχειρο και μαζί με Το κομβοσχοίνι έκανε και Το εργόχειρο για να έχει του Θεού την ευλογία με Το κομβοσχοίνι και να εξοικονομεί τα προς Το ζείν με το εργόχειρο.


Είχε πάντα την ευχή στο στόμα, όπως και όλοι οί Μοναχοί, άλλα και την μνήμη του θανάτου πάντα μπροστά στα μάτια του, κατόπιν και των όσων είχαν δει τα μάτια του κατά τα χρόνια της επαναστάσεως και του πολέμου στην Πατρίδα του τη Ρωσία.


Τέλος, ήταν από όλους αγαπητός και σε μεγάλη ηλικία τον πήρε ό Πανάγαθος Θεός στη βασιλεία των ουρανών

[Dimitris39]

ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΥΩΔΙΑ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Σε όλη την περιφέρεια εκείνη, από τη Νέα Σκήτη μέχρι τη Μεγίστη Λαύρα, έχουν πολλοί Πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές χριστιανοί, αισθανθεί να αναδίνει ουράνια ευωδία και άρωμα μοσχολίβανου.

Από τη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα λεγόμενα «Καυσοκαλύβια» ανεβαίναμε με τον αδελφό μου Παντελεήμονα Μοναχό, στα Κελλιά της Κερασιάς.

Στο σημείο πού λέγεται «Χαΐρι», σε μια στροφή του δρόμου, αισθανθήκαμε έντονη ουράνια ευωδία.

Σταθήκαμε για λίγο, δεν μπορέσαμε να προχωρήσομε επί δέκα λεπτά (ΙΟ') της ώρας, με ένα λεπτό αεράκι ή ευωδία από πάνω, σαν να κατέβαινε από τον Άθωνα. Πώς να καταλάβει όμως κανείς, από που ερχότανε αυτό το θείο άρωμα;

Κάναμε το σταυρό μας, ξεκινήσαμε συνεχίζοντες την πορεία μας και σε λίγο χάθηκε ή ευωδία εκείνη.


Μετά άπ' αυτό πολλές φορές περάσαμε από το μέρος εκείνο, αλλά άλλη φορά δεν αισθανθήκαμε τίποτε και θέλομε να πιστεύομε, πώς στο ευλογημένο εκείνο μέρος του Αγίου Όρους, από τη θάλασσα μέχρι την κορυφή του Άθωνα, είναι γεμάτο από αγία Λείψανα οσίων Πατέρων, πού κατά καιρούς έχουν κοιμηθεί τον μακάριο και φυσίζωον ύπνο, κατόπιν σκληρού ασκητικού αγώνα, μέσα σε καλύβες και σπηλιές, των οποίων, σε πολλά μέρη σώζονται ακόμη ίχνη και ερείπια, όπως είναι οί Σκήτες πού παρήκμασαν και δεν υπάρχουν σήμερα σαν Σκήτες, όπως ήταν ή παλιά Σκήτη του Αγίου Βασιλείου, πού βρίσκονταν μεταξύ Καυσοκαλυβίων και της τοποθεσίας «Κρύα νερά», ή οποία, επειδή εκεί έκανε πολύ κρύο, μεταφέρθηκε στη νοτιοδυτική πλευρά του Καρμύλιου Όρους, πού οι ίδιοι Ασκητές συνέστησαν την νεώτερη αυτή Σκήτη, ή οποία όμως κι αυτή, σα Σκήτη, παρήκμασε και σώζονται σήμερα πολύ λίγες Καλύβες.

Και σε πολλά μέρη του Αγίου Όρους υπάρχουν ερείπια ασκητικών ησυχαστηρίων και Καλυβών.

[Dimitris39]

[Dimitris39]

[Dimitris39]