Από την Πόλη και τον άγιο Γεώργιο Κουδουνά
«Επειδή έχουν απλότητα (οι προσκυνητές Τούρκοι) ζητούν (από τον Αη-Γιώργη) το παραμικρό… Τα τελευταία χρόνια είμαστε φοιτητικό προσκύνημα. Πέρασαν μερικοί φοιτητές στα Πανεπιστήμια και από τότε έρχονται συνέχεια φοιτητές, ιδίως τις ημέρες των εξετάσεων είμαστε φοιτητικό προσκύνημα! Ζητούν οτιδήποτε…
Θα σάς πω ένα παράδειγμα. Ήλθε μια μέρα, ήταν Δευτέρα, ένας μουσουλμάνος, και λέγει: «ήλθα να ευχαριστήσω τον Αη-Γιώργη». Γιατί, τον λέω, τί σού 'καμε; Αυτός είχε έλθη την Κυριακή, ζήτησε ό,τι ζήτησε και ήλθε την άλλη ημέρα να ευχαριστήση τον Αη-Γιώργη. Τί του έκαμε, λοιπόν. Αυτός είχε χάσει το αυτοκίνητό του? του το 'χαν κλέψει. Το αναζητούσε για ένα χρόνο. Απελπίστηκε? ήλθε την Κυριακή και το ζήτησε από τον Αη-Γιώργη. Την άλλη ημέρα το πρωΐ, πριν ξεκινήση για την δουλειά του, του τηλεφωνούν από την Αστυνομία και του λένε, έλα στο τάδε μέρος, είναι το αυτοκίνητό σου!
Τις προάλλες είχε έλθει ένας Τούρκος, είχε την γυναίκα του άρρωστη, είχε καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Την ημέρα που μπήκε στο χειρουργείο η γυναίκα του, αυτός ήλθε εδώ. Μπήκε μέσα, προσευχήθηκε στον Αη-Γιώργη –μάλιστα τον θυμόμαστε που αφιέρωσε ένα πολύ ακριβό ωρολόϊ– και έφυγε. Ύστερα από έναν-δύο μήνες, αυτός δεν μπορούσε να έλθη, γιατί έλειπε στο εξωτερικό, έστειλε κάτι φίλους του που μας είπαν τί είχε γίνει: Κατεβαίνοντας, λοιπόν, αυτήν την κατηφόρα πήρε τηλέφωνο να ρωτήση για την γυναίκα του, και του είπαν, ότι την γυναίκα σου την άνοιξαν (τήν χειρούργησαν), αλλά ήταν καθαρή μέσα (δέν είχε καρκίνο)! Και όμως όλες οι εξετάσεις, οι βιοψίες κλπ. έδειχναν προχωρημένο στάδιο καρκίνο!
Ήταν μια Αρμένισσα, η οποία υπέφερε από τα νεύρα της. Τέσσερα – πέντε χρόνια πήγε στους γιατρούς, δεν βρήκε γιατρειά. «Έπεσα, λέγει, στο τέλος, στο κρεββάτι, φυτό? δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Ώσπου μια βραδυά βλέπω στον ύπνο μου πάνω σε ένα βουνό ένα μεγάλο κτίριο και άκουσα μια φωνή που μου ΄λεγε: «Άσ' τα φάρμακα εσύ και πήγαινε στον Αη-Γιώργη, να διαβαστής και να πλυθής». Πραγματικά, μόλις ξύπνησε άρχισε να γυρίζη την Πόλη και να ρωτά που είναι εκκλησιές του Αη-Γιώργη. Πήγε σε μερικές εκκλησίες, αλλά καμμία δεν ήταν σαν αυτή που είχε δη στον ύπνο της. Τελικά, κάποιος έφθασε και την είπε, πήγαινε και στην Πρίγκηπο? «Έχει και εκεί Αη-Γιώργη». Και πραγματικά, μόλις έφθασε και είδε το Μοναστήρι, κατάλαβε ότι ήταν αυτό που είχε δει στον ύπνο της. Μπήκε μέσα, την διάβασε ο παπάς, την κατέβασαν οι δικοί της και κάτω στο αγίασμα? έχει εκεί μια καμπίνα, σαν ντουζιέρα, και το συνηθίζουν εδώ και πλένονται ολόκληροι με το αγίασμα. Και μάλιστα ήταν χειμώνας και είπε στον φύλακα, εκεί: «μήπως γίνεται να το ζεστάνουμε…!». Ο φύλακας την λέγει, «Όχι! Αν θέλης, έτσι όπως είναι». Πράγματι, πλύθηκε, διαβάσθηκε όπως είπαμε, και έφυγε. Την επόμενη μέρα το πρωΐ ούτε φάρμακα, ούτε τίποτε. Έγινε αμέσως καλά! Και έρχεται κάθε χρόνο και φέρνει τα λάδια της κτλ. και λέγει η ίδια της «ό,τι έχω ζητήσει από τον Αη-Γιώργη, και για τα παιδιά μου και για τον άνδρα μου, και για όλους, όλα μου τα δίνει!».
Το ηλεκτρικό που έχει το Μοναστήρι, το 'χει φέρει ένας Μουσουλμάνος? μίλησε το παιδάκι του! Το 'χε φέρει, παλαιότερα, εδώ στο πανηγύρι της αγίας Θέκλης και την ώρα της αγρυπνίας μίλησε το παιδάκι του!
Έρχονται εδώ μουσουλμάνες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά. Ήλθε τις προάλλες μία, δεκαεπτά χρόνια δεν έκανε παιδιά? το 'ταξε στον Αη-Γιώργη και γέννησε!
Η άλλη από την Γερμανία δεν έκανε και εκείνη για πολλά χρόνια παιδιά, δεν μπορούσε να έλθη, είπε σε μια φίλη της Ρωμηά να έλθη στον Αη-Γιώργη, να διαβάση μια ευχή ο παπάς γι' αυτήν, της έστειλε και ένα κουδουνάκι, και τώρα την περιμένουμε με το παιδάκι της να έλθη να κάνη το τάμα της!
Άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχουν εδώ και το αντιμετωπίζουμε είναι με τα μάγια. Δυστυχώς πολύ εύκολα καταφεύγουν στα μάγια. Και πάνε στους χοτζάδες τους, κάτι τους κάνουν οι χοτζάδες και ύστερα «τρέξτε στους παπάδες να σάς τα λύσουν!».
–Το Μοναστήρι το σέβονται.
–Πάρα πολύ!
–Εσάς;
–Εμάς, όχι μόνον μας σέβονται? κάτι παραπάνω. Εγώ το λέω, πλέον τέτοιον σεβασμό στην Ελλάδα δεν τον συναντάς! Και από τους απλούς ανθρώπους, και από τους ιθύνοντες και τους άρχοντες… Ο σεβασμός τους είναι μεγάλος, και η αγάπη τους είναι μεγάλη. Και βλέπουμε και την αγάπη και την πίστη που έχουν απέναντί μας. Ξέρετε ο απλός ο κόσμος είναι πολύ ευνοϊκά διατεθειμένος απέναντί μας. Άν, δηλαδή, αφηνόντουσαν μόνοι, ελεύθεροι οι λαοί να ανταμώσουν, θα γινόμασταν εύκολα και γρήγορα φίλοι…»
(από την αφήγηση του μοναχού Καλλινίκου, στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κουδουνά (Μπουγιούκαντα), στην Πρίγκηπο)
Παρεμβασις Οκτώβριος 2005
