Re: Είναι Προδοσία;
Δημοσιεύτηκε: Τετ Νοέμ 26, 2008 7:41 pm
Σχέσεις γονέων-παιδιών, σχέσεις μεταξύ συζύγων, σχέσεις μεταξύ φίλων, σχέσεις, σχέσεις, σχέσεις................
Για να σχετιστούν 2 άνθρωποι θα πρέπει να υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους (επάγγελμα? Φύλο? Ποδόσφαιρο? Αίμα? Έλξη? Ενδιαφέροντα?)
Για να μπορούν όμως να σχετίζονται τουλάχιστον «καλά» 2 ή και περισότεροι άνθρωποι δεν αρκεί αυτό το κάτι το κοινό......... αλλά θα πρέπει να υπάρχει και μία ΒΑΣΗ.
Όταν η βάση είναι η πίστη και η αγάπη στον Κύριο και Θεό μας, τότε μπορώ να πω πως η οποιαδήποτε αυτή σχέση θα «τσουλήσει» τουλάχιστον «καλώς», από όσα μποφόρ και να περάσει.
Όταν αυτή η σχέση όμως αρκεστεί στο κοινό μεταξύ των ανθρώπων γνώρισμα (συγγένεια, ενδιαφέροντα, έλξη κτλ) και δεν έχει την πιό πάνω βάση, τότε λυπάμαι αλλά θα ταλανιστούν αμφότεροι και η σχέση αυτή δεν θα φτάσει ούτε το μέτριο όσοι αγώνες και δάκρυα (κοσμικά δάκρυα εννοώ) να καταναλωθούν, όσες προσπάθειες και να γίνουν, όση καλή διάθεση, προαίρεση, αγάπη, θυσία κτλ κτλ να υπάρχουν.
Πτώσεις (και σαρκικές) θα έχουν και οι χριστιανοί που βρίσκονται εντός Εκκλησίας.
Όμως γνωρίζουν πριν η πτώση συμβεί, πως είναι αμαρτία στα μάτια του Θεού. Και ντρέπονται, και συστέλλονται και κλαίνε και οδύρονται και μετανοούν πικρά και πάλι από την αρχή. (και δέχονται και ένα χέρι βοήθειας από τον άλλον άνθρωπο (που σχετίζονται) για να σηκωθούν ή για να μην πέσουν καθόλου.)
Σχέσεις έτσι στον αέρα γονέων και παιδιών που οι γονείς, δεν νηστεύουν από την νηπιακή ηλικία το παιδάκι τους μη δεν τους ψηλώσει αρκετά ή μη κλονιστεί δήθεν η υγεία τους (αλήθεια αυτά που τρώμε μας θρέφουν ή η ευλογία του Θεού? ), δεν τα μαθαίνουν με τον δικό τους τρόπο να εκκλησιάζονται (όπως τα μαθαίνουν ξένες γλώσσες από τα 7 τους χρόνια!!! ), να μιλούν με τον Θεό, να στηρίζονται σε Αυτόν και όχι στους γονείς τους, κτλ κτλ, για μένα δεν είναι υγιείς σχέσεις, γιατί δεν έχουν ΒΑΣΗ.
Και το χριστιανόπουλο θα πέσει σε σαρκικά αμαρτήματα αλλά με ντροπή και με την έγνοια να μετανοήσει και εκεί με τρόπο ανοίγεται στην αγάπη της μανούλας του και η σχέση λέμε πως ναι είναι υγιής.
Δεν αναφέρομαι σε άλλες σχέσεις (συζυγικές, φιλικές κτλ) γιατί και δεν είναι αυτό το θέμα αλλά και γιατί τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν.
Φυσικά αυτές είναι δικές μου απόψεις, γι΄αυτό και δεν σημαίνει πως είναι και ορθές.
ΥΓ Μην ξεχάσω να πω πως όταν πρόκειται για ΠΑΙΔΙΑ (έως 18-20) είμαι υπέρ της χειραγώγησής τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (υπάρχουν άπειροι τρόποι και εμείς οι γυναίκες γνωρίζουμε πολλούς περισότερους από τους άντρες). Και αυτό γιατί ξέρω πως θα δώσουμε λόγο στον Κύριο για τα παιδιά που μας εμπιστεύθηκε από μωρουδάκια να τους διδάξουμε το Ευαγγέλιο Του, τους λόγους Του, τις εντολές Του και να τα κάνουμε πολίτες της Ουράνιας Βασιλείας Του. Παιδαγωγοί, κηδεμόνες και γονείς φέρουν ευθύνη για τους νέους ανθρώπους –όχι απαραίτητα τα δικά τους παιδιά αλλά και τα παιδιά που συναναστρέφονται- όλα παιδιά του Θεού είναι)
Για να σχετιστούν 2 άνθρωποι θα πρέπει να υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους (επάγγελμα? Φύλο? Ποδόσφαιρο? Αίμα? Έλξη? Ενδιαφέροντα?)
Για να μπορούν όμως να σχετίζονται τουλάχιστον «καλά» 2 ή και περισότεροι άνθρωποι δεν αρκεί αυτό το κάτι το κοινό......... αλλά θα πρέπει να υπάρχει και μία ΒΑΣΗ.
Όταν η βάση είναι η πίστη και η αγάπη στον Κύριο και Θεό μας, τότε μπορώ να πω πως η οποιαδήποτε αυτή σχέση θα «τσουλήσει» τουλάχιστον «καλώς», από όσα μποφόρ και να περάσει.
Όταν αυτή η σχέση όμως αρκεστεί στο κοινό μεταξύ των ανθρώπων γνώρισμα (συγγένεια, ενδιαφέροντα, έλξη κτλ) και δεν έχει την πιό πάνω βάση, τότε λυπάμαι αλλά θα ταλανιστούν αμφότεροι και η σχέση αυτή δεν θα φτάσει ούτε το μέτριο όσοι αγώνες και δάκρυα (κοσμικά δάκρυα εννοώ) να καταναλωθούν, όσες προσπάθειες και να γίνουν, όση καλή διάθεση, προαίρεση, αγάπη, θυσία κτλ κτλ να υπάρχουν.
Πτώσεις (και σαρκικές) θα έχουν και οι χριστιανοί που βρίσκονται εντός Εκκλησίας.
Όμως γνωρίζουν πριν η πτώση συμβεί, πως είναι αμαρτία στα μάτια του Θεού. Και ντρέπονται, και συστέλλονται και κλαίνε και οδύρονται και μετανοούν πικρά και πάλι από την αρχή. (και δέχονται και ένα χέρι βοήθειας από τον άλλον άνθρωπο (που σχετίζονται) για να σηκωθούν ή για να μην πέσουν καθόλου.)
Σχέσεις έτσι στον αέρα γονέων και παιδιών που οι γονείς, δεν νηστεύουν από την νηπιακή ηλικία το παιδάκι τους μη δεν τους ψηλώσει αρκετά ή μη κλονιστεί δήθεν η υγεία τους (αλήθεια αυτά που τρώμε μας θρέφουν ή η ευλογία του Θεού? ), δεν τα μαθαίνουν με τον δικό τους τρόπο να εκκλησιάζονται (όπως τα μαθαίνουν ξένες γλώσσες από τα 7 τους χρόνια!!! ), να μιλούν με τον Θεό, να στηρίζονται σε Αυτόν και όχι στους γονείς τους, κτλ κτλ, για μένα δεν είναι υγιείς σχέσεις, γιατί δεν έχουν ΒΑΣΗ.
Και το χριστιανόπουλο θα πέσει σε σαρκικά αμαρτήματα αλλά με ντροπή και με την έγνοια να μετανοήσει και εκεί με τρόπο ανοίγεται στην αγάπη της μανούλας του και η σχέση λέμε πως ναι είναι υγιής.
Δεν αναφέρομαι σε άλλες σχέσεις (συζυγικές, φιλικές κτλ) γιατί και δεν είναι αυτό το θέμα αλλά και γιατί τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν.
Φυσικά αυτές είναι δικές μου απόψεις, γι΄αυτό και δεν σημαίνει πως είναι και ορθές.
ΥΓ Μην ξεχάσω να πω πως όταν πρόκειται για ΠΑΙΔΙΑ (έως 18-20) είμαι υπέρ της χειραγώγησής τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (υπάρχουν άπειροι τρόποι και εμείς οι γυναίκες γνωρίζουμε πολλούς περισότερους από τους άντρες). Και αυτό γιατί ξέρω πως θα δώσουμε λόγο στον Κύριο για τα παιδιά που μας εμπιστεύθηκε από μωρουδάκια να τους διδάξουμε το Ευαγγέλιο Του, τους λόγους Του, τις εντολές Του και να τα κάνουμε πολίτες της Ουράνιας Βασιλείας Του. Παιδαγωγοί, κηδεμόνες και γονείς φέρουν ευθύνη για τους νέους ανθρώπους –όχι απαραίτητα τα δικά τους παιδιά αλλά και τα παιδιά που συναναστρέφονται- όλα παιδιά του Θεού είναι)