Μονή Βατοπεδίου ALPHA

[aposal]

θα πάρω το θάρρος να γράψω κάποια πράγματα που έχω μέσα.
Παρακαλώ όμως να μην με κατηγορήσετε απλά και ήρεμα να μου αντιπαραθέσετε τις απόψεις σας.
Δε περνά ούτε καν από το μυαλό μου ότι είμαστε άξιοι να κρίνουμε το μοναχισμό ή τους Μοναχούς.
Έχω όμως κάποιες ερωτήσεις
- γιατί όλοι τρέχουν στα τόσο σημαντικά πρόσωπα ( Νίμιτσ , Κάρολος )που πηγαίνουν εκεί;
-γιατί μόλις κάποιος "εξέχον" πολιτικό -οικονομικό πρόσωπο μόλις ζητήσουν να προσκυνήσουν κάποια ιερά κειμήλια τρέχουν να τους εκπληρώσουν τις επιθυμίες;
γίνεται το ίδιο και σε μια φτωχή μητέρα που μπορεί να έχει το παιδί της στο νοσοκομείο;
-μας έχουν κατηγοροποιήση ανάλογο με το ποιοί είμαστε;
-ότι αφορά τα χρήματα επιστρέφουν στο λαό σωστά αλλά για πείτε μου δε θα μπορούσε η εκκλησία με τη περιουσία που διαθέτει να έχει νοσοκομεία;
εντατικές και να βοηθά όλους εμάς που η τσέπη μας δεν είναι γεμάτη και μόλις συμβεί κάτι αφηνόμαστε στο έλεος;
θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να βοηθήσει στο θέμα της εργασίας και της αξιοπρεπείς διαβίωσης ανήμπορων συνανθρώπων μας;
Εάν γίνονται όλα αυτά γιατί εμείς οι απλοί δε τα βλέπουμε;
Δεν είμαι κακοπροαίρετη και μη βιαστείτε να βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα αλλά ας δούμε και την άλλη πλευρά , ο κόσμος υποφέρει δεν έχει τα αναγκαία να ζήσει .
Πόσες γιαγιάδες μας και παππούδες που έδωσαν όλη τη ζωή τους στην αγροτιά τώρα δεν έχουν να καλύψουν τα αναγκαία;Όταν λοιπόν ακούν για όλο αυτό το πλούτο πως αισθάνονται;

Τα του Κάισαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού, τω Θεώ.
Η άποψή μου είναι πως ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι η εξεύρεση εργασίας, ούτε η ίδρυση νοσοκομείων και γηροκομείων. Αυτή είναι υποχρέωση της πολιτείας, κάνοντας σωστή διαχείριση των φόρων του λαού. Η Εκκλησία μόνο επικουρικά και αποσπασματικά μπορεί να δράσει στον τομέα αυτό. Ο ρόλος της νομίζω είναι να προετοιμάσει πνευματικά τους ανθρώπους, να τους βοηθήσει ώστε να έρθουν κοντά στον Θεό. Εκεί πιστεύω ότι πρέπει να κριθεί, αλλά η ερώτησή μου είναι ποιός από εμάς είναι ο κατάλληλος να την κρίνει.
Εγώ πάντως, σαν πολύ αμαρτωλός και αχάριστος προς τον Θεό, όχι!

[vic]

πάντως ο Εφραίμ δεν μου έδινε καλή εντύπωση
αν κάνετε search στο youtube θα βρείτε και ένα βιντεάκι από την Πάτρα, όπυ σε μια εκδήλωση τον ρώτησαν για το θέμα της παρουσίας αιρετικών στη θεία λειτουργία, και κατά παράβαση των κανόνων και της Παράδοσης τηε Εκκλησίας έλεγε ότι "άλλοι ηγούμενοι τους βάζουν στη λιτή, ΕΓΩ ΟΧΙ" (στον κυρίως ναό) και τους αποκαλούσε τους αιρετικούς απλώς αλλοδόξους και όχι αιρετικούς

[theodora]

Στην ενορία που είμαι την τελευταία 5ετία ο ιερέας όταν τελειώνει η Θεία Λειτουργία κάνει κάποιες ανακοινώσεις (όταν είναι ανάγκη).
Ανακοινώνει για π.χ. πως πέθανε κάποιος ενορίτης και άφησε πίσω του υποχρεώσεις, ή πως ένα «δικό» μας παιδί τραυματίστηκε σοβαρά και κινδυνεύει με θάνατο, ή πως σε κάποια οικογένεια έμεινε άνεργο ένα μέλος και πρέπει όποιος μπορεί και με όποιον τρόπο μπορεί να βοηθήσει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις κατά περίπτωση ή προσευχόμαστε όλοι μαζί, ή δίνουμε ότι έχουμε, ή όποιος άλλος αδελφός βοηθεί για την εύρεση εργασίας ή όπως αλλιώς μπορεί. (αρκετές φορές μάλιστα μας έχει ανακοινώσει πως είχαν μαζευτεί περισότερα από όσα χρειαζόταν για την περίπτωση και πως τα υπόλοιπα τα βάζει και αυτά για τους φτωχούς της ενορίας)
Είναι περιπτώσεις που κατά την κρίση του και κατά την διακρισή του τις κοινοποιεί ο ιερέας μας σε όλο το ποιμνίο του.
Έχουμε δει νέο να επιστρέφει από την εντατική και κυριολεκτικά από την άλλη ζωή. Κατατσακισμένο και ξεγραμμένο από τους γιατρούς παλληκάρι με τις προσευχές όλων και την οικονομική μας βοήθεια (για ιδιωτική κλινική αποκατάστασης) να ξαναπερπατάει και να βρίσκεται πάλι όρθιο αναμεσά μας κάθε Κυριακή.
Δεν συζητάω για τις φτωχές οικογένειες της ενορίας μας (για αυτές έχουμε το μόνιμο παγκάρι της εκκλησίας μας)
Παλαιότερα σε άλλη ενορία που βρισκόμουνα για αρκετά χρόνια, ο άλλος ο ευλογημένος ιερέας μας είχε ενώσει όλους με ένα τρόπο λες και είμαστε μιά οικογένεια.
Είχε τα κατηχητικά σχολεία το Σάββατο και «υποχρέωνε» με τις παρακλήσεις του και όποιον μπορούσε την ίδια ώρα να πίνει τον καφέ του ή την πορτοκαλάδα του προκειμένου να επικοινωνεί με τους υπόλοιπους. (ήταν και ο ίδιος και συζητούσαμε από πολιτικά μέχρι για αθλητισμό)
Πιστεύω πως όλοι εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, δεν θα πρέπει να απομακρυνόμαστε από την εκκλησία μας ποτέ και για κανέναν λόγο. Είναι η οικογένεια μας. Έτσι θα έχουμε σίγουρα τις ευκαιρίες και να προσευχόμαστε σαν ένα σώμα ο ένας για τον άλλον, αλλά και να βοηθάμε και να βοηθιόμαστε σε κάποιες πολύ δύσκολες στιγμές εάν χρειαστεί.
Τώρα για γιαγιάδες και παπούδες αγρότες που δεν έχουν τα αναγκαία........... σίγουρα θα μπορούσε να βοηθήσει και η ενορία τους (και είμαι βέβαιη πως θα τους έχει βοηθήσει εάν τους γνωρίζει), ή τέλος πάντων παιδιά δεν έχουν αυτοί οι χριστιανοί οι παπούδες? Όλοι άκληροι είναι? Για ποιόν δούλευαν τόσα χρόνια? Και το κράτος που πήγε?
Δεν θέλω να ξεφύγω από το θέμα μας, θέλω όμως να καταθέσω πως η Εκκλησία του Χριστού –δηλαδή εσύ κι εγώ- βοηθάμε και βοηθιόμαστε κατά το ανθρώπινο μέτρο. Και σε αυτό ακριβώς θα κριθούμε.
Και κάτι τελευταίο και μιλάω πάντα προσωπικά. Όταν θα βρεθώ να επιλέξω ανάμεσα στα χρήματα του εργοδότη μου ή στο Έλεος του Θεού για να σωθώ, θα προτιμήσω το απέραντο Έλεος Του. Γιατί ο Κύριος δεν θα προνοήσει μόνο για την σωματική μου σωτηρία, αλλά θα την συνδιάσει και με την πνευματική μου (πράγμα που οι γύρω μου ούτε που θα σκεφτούν)

[filotas]

Παρ΄ ότι εμμένω στις απόψεις που εξέφρασα παραπάνω, ότι δηλαδή το θέμα είναι περισσότερο λασπολογία και λιγότερο πραγματικότητα, άκουσα συνέντευξη του Σεβασμιώτατου Θεσσαλονίκης π. Άνθιμου, που διαφώνησε με τους χειρισμούς της Ι. Μ. Βατοπεδίου και αμφισβήτησε την πνευματική σκοπιμότητά τους.

Πράγματι και οι μοναχοί είναι άνθρωποι και μερικές φορές η πρόθεσή τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματα αυτού που τους εμπιστεύτηκαν μπορεί να τους οδηγήσει να χάσουν τη Βασιλεία των Ουρανών. Τελικά όλους θα μας κρίνει ο Θεός (όχι ο λαός).